docJavaScript
download 
Reklamacja Transkrypt
JavaScript
JavaScript
mgr inż. Remigiusz Pokrzywiński
Czym jest JavaScript
JavaScript – to skryptowy język umożliwiający
rozbudowę dokumentów HTML o możliwość
interakcji z użytkownikiem oraz sprawdzania
poprawności wprowadzanych danych.
JavaScript – język interpretowany przez
wbudowany interpreter przeglądarki, na
komputerze klienta.
(brak kodu maszynowego – „010011011101”)
1. Zapytanie o stronę
GET
SERWER
Nasłuchuje
Port :80
.html + .js
3. Wykonanie
Kodu przez klienta
2. Odpowiedź w postaci
plik z kodem
Umieszczanie skryptu w treści HTML
(osadzony)
<!DOCTYPE html>
określenie rodzaju języka skryptowego
<html>
<head>
<script type="text/javascript">
Kod skryptu
</script>
<head>
<body>
<script type="text/javascript">
Kod skryptu
</script>
</body>
</html>
Umieszczanie skryptu w pliku .js
(skrypt zewnętrzny)
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<script type="text/javascript” src=”lokalizacja/nazwa.js”>
</script>
<head>
<body>
</body>
</html>
Instrukcja document.write()
obiekt.metoda(argument metody);
document.write(”Tekst”);
Wyrażenia
Każdy język programowania pozwala na wykonanie różnych
obliczeń tzw. wyrażeń.
Zapisuje się je stosując typowe symbole matematyczne np.:
(1 + 2)*(4 - 3)
operatory arytmetyczne
- różnego rodzaju operatory
- nawiasy okrągłe do określania kolejności działań
Wyrażenia cd.
Liczbami w wyrażeniach mogą być:
- liczby całkowite np.: 1, 4, 2345, -15, -1000;
- liczby zmiennoprzecinkowe (rzeczywiste) np.: 3.24, 8.34
część ułamkową od części całkowitej oddzielamy kropką
<script>
document.write( (1 + 2.54) / (3 + 4) );
</script>
Zmienne
Zmienna - konstrukcja programistyczna posiadająca trzy
podstawowe atrybuty: symboliczną nazwę, miejsce
przechowywania i wartość.
Zmienna służy do przechowywania wartości np.: zmienna wynik
var wynik = 5;
słowo kluczowe
nazwa zmiennej
wartość zmiennej
Nazewnictwo zmiennych
Reguły:
- pierwszy znak musi być literą (alf. łacinskiego) lub
podkreśleniem „ _ „
- Kolejne znaki mogą być literami łacińskimi, cyframi lub znakiem
podkreślenia
- nie mogą być zarezerwowanym słowem kluczowym np.: break,
case itd.
Przykłady poprawnych:
•
•
•
•
abc
Moja_Zmienna_5
___test___
JeStWeSola
Przykłady błędnych:
•
•
•
•
•
5test
ilość
moja zmienna
for
zmienna$a
Nazewnictwo zmiennych cd.
Wielkość liter ma znaczenie:
mojazmienna
to nie to samo co
mojaZmienna
Deklarowanie i inicjalizacja zmiennych
Deklaracja zmiennych
var suma;
lub
var ilosc;
Przypisywanie wartość
var n1 = 1, n2 = 2;
var suma;
suma = n1 + n2 + 4;
var suma; var ilosc;
Typy danych
• liczby (Number);
• ciągi znaków (String);
var hello = "Hello";
var world = 'World';
document.write(hello + " " + world + "!");
•
•
•
•
wartości logiczne (Boolean); true; false;
obiekty (Object); typy złożone
tablice (Array);
dwa typy/wartości specjalne: Null i Undefined.
if (typeof(zmienna) == "undefined")
alert("Niezdefiniowana zmienna!");
Operatory arytmetyczne
+ dodawanie;
3 + 2 = 5;
- odejmowanie; 3 - 2 = 1;
* mnożenie;
3 * 2 = 6;
/ dzielenie;
3 / 2 = 1.5;
% dzielenie modulo (reszta z dzielenia); np. 7 % 3 = 1;
Operatory jednoargumentowe
- minus k = -n; - zmiana wartości
- inkrementacja
var n = 5;
n++; // n = 6
++n; // n = 7
- dekrementacja
n--; // n = 6
--n; // n = 5
Operatory jednoargumentowe
Prefix a postfix
var n1 = 1, n2 = 2;
var w1 = ++n1 + ++n2; // w1 = 5, n1 = 2, n2 = 3
var k1 = 1, k2 = 2;
var w2 = k1++ + k2++; // w2 = 3, k1 = 2, k2 = 3
Nawiasy
• Do grupy operatorów arytmetycznych zaliczają
się też nawiasy ( ),
• służą do zmiany priorytetu wykonywanych
działań.
• stosuje się tylko i wyłącznie nawiasy okrągłe,
także gdy trzeba je zagnieżdżać (inne typy
nawiasów są zarezerwowane do innych
celów).
• var n = ((2 + 3) * 4) +5; // n = 25
Konkatenacja
Łączenie ciągów znaków:
var s1 = "Witaj";
var s2 = "na stronie";
var s3 = s1 + " " + s2; // s3 = "Witaj na stronie„
Konwersje w konkatenacji:
• suma liczby (Number) i ciągu znaków (String) - liczba zostanie
zamieniona na ciąg znaków, wynik będzie ciągiem znaków;
• suma wartości logicznej (Boolean) i ciągu znaków (String) - wartość
logiczna zostanie zamieniona na ciąg znaków (będzie to "true" lub
"false"); wynik będzie ciągiem znaków;
• suma liczby (Number) i wartości logicznej (Boolean) - wartość
logiczna zostanie zamieniona na liczbę (0 dla false i 1 dla true);
wynik będzie liczbą.
Konwersja typów danych
var n1 = "1";
var n2 = "2.5";
var n3 = "3";
n1 = parseInt(n1); // n1 = 1
n2 = parseFloat(n2); //n2 = 2.5
n3 = n3 * 1; // n3 = 3
var suma = n1 + n2 + n3; // suma = 6.5
Aby szybko zamienić wartość na ciąg znaków, możesz dodać
do niej pusty ciąg znaków
var n = 123; n = n + ""; // n = "123"
Operator równości „==”
Porównanie wartości (automatyczna konwersja
typów danych)
1 == 2; // false
2 == 2; // true
Czy różne?
1 != 2; // true
2 != 2; // false
Przyrównanie typów danych
1 === 1; // true
"1" === "1"; // true
1 === "1"; // false
1 === 2; // false
1 !== 1; // false
"1" !== "1"; // false
1 !== 2; // true
1 !== "1"; // true
Operatory porównania
< mniejszy niż;
> większy niż;
<= mniejszy lub równy;
>= większy lub równy.
1 > 2; // false
2 > 1; // true
"abc" > "def"; // false
"abc" < "def"; // true
1 < "2"; // true
Operatory logiczne
Negacja logiczna
!true; // false
!false; // true
Operator iloczynu logicznego służy do sprawdzenia czy
obydwie wartości są prawdziwe (true).
false && false; // false
false && true; // false
true && false; // false
true && true; // true
Operatory logiczne cd.
Operator sumy logicznej służy natomiast do
sprawdzenia czy co najmniej jedna z wartości jest
prawdziwa (true).
false || false; // false
false || true; // true
true || false; // true
true || true; // true
(a > 0) && (b > 0) && (c > 0);
Operatory bitowe
Operator negacji bitowej ~ (znak tylda) służy do
negacji poszczególnych bitów w liczbie
var n = 10;
//0000000000001010
n = ~n;
//1111111111110101
Operator iloczynu bitowego & sprawdza wartości
poszczególnych bitów w liczbie, i na tej podstawie ustala
wynik
var n1 = 12; // 12 = 1100
var n2 = 10; // 10 = 1010
var n3 = n1 & n2; // 8 = 1000
Operatory bitowe cd.
Operator sumy bitowej |
var n1 = 12; // 12 = 1100
var n2 = 10; // 10 = 1010
var n3 = n1 | n2; // 14 = 1110
Operator różnicy symetrycznej XOR
var n1 = 12; // 12 = 1100
var n2 = 10; // 10 = 1010
var n3 = n1 ^ n2; // 6 = 0110
Operatory bitowe cd.
Operator przesunięcia bitowego w lewo <<
var n = 12; // 12 = 001100
n = n << 2; // 48 = 110000
Operator przesunięcia bitowego w prawo >>
var n = 48; // 48 = 110000
n = n >> 2; // 12 = 001100
Operatory przypisania
Podstawowy operator przypisania
var zmienna = 1234;
Operator postaci OP=
n += 2; // n = n + 2
n -= 2; // n = n - 2
n *= 2; // n = n * 2
n /= 2; // n = n / 2
n %= 2; // n = n % 2
n &= 2; // n = n & 2
n |= 2; // n = n | 2
n ^= 2; // n = n ^ 2
n <<= 2; // n = n << 2
n >>= 2; // n = n >> 2
n >>>= 2; // n = n >>> 2
Priorytety operatorów
Priorytety operatorów cd.
Instrukacja warunkowa if
Podstawową instrukcją warunkową jest instrukcja if.
Wygląda ona następująco:
if (warunek)
instrukcja;
if (a > 0) {
alert("a jest większe od zera");
…
}
- inst. złożona
Instrukacja warunkowa if else
if (a == 0)
alert("a jest równe zero");
else
alert("a jest różne od zera");
if (a == 0)
alert("a jest równe zero");
else if (a == 1)
alert("a jest równe jeden");
else if (a == 2)
alert("a jest równe dwa");
else if (a == 3)
alert("a jest równe trzy");
else
alert("a ma inną wartość");
Instrukcja switch
switch (a) {
case 0:
alert("a jest równe zero");
break;
case 1:
alert("a jest równe jeden");
break;
case 2:
alert("a jest równe dwa");
break;
case 3:
alert("a jest równe trzy");
break;
default:
alert("a ma inną wartość");
break;
}
Pętla for
Użycie pętli spowoduje że określony fragment skryptu będzie wykonany
określoną z góry ilość razy, lub też do momentu aż podany warunek zostanie
spełniony.
for ( inicjalizacja; test_logiczny; inkrementacja )
instrukcja;
• inicjalizacja - instrukcja wykonywana tylko raz na samym początku pętli.
Zwykle używa się jej do przypisania wartości początkowej do zmiennej
która np. będzie zwiększana po każdym obiegu pętli. Zmienna taka zwykle
nazywana jest też licznikiem pętli;
• test_logiczny - dowolny warunek który będzie sprawdzany przed każdym
obiegiem pętli (także tym pierwszym). W momencie gdy będzie on
fałszywy, wykonywanie pętli zostanie przerwane;
• inkrementacja - instrukcja która będzie wykonywana po każdym obiegu
pętli, a która ma za zadanie np. zwiększenie wartości zmiennej pełniącej
rolę licznika pętli.
Przykłady pętli for
for (n = 0; n <= 9; ++n)
document.write(n);
for (n = 1; n <= 10; ++n)
zrob_cos_ciekawego();
Pętla zagnieżdżona
for (n = 0; n < 10; ++n)
for (k = 0; k < 10; ++k)
document.write(n * k);
for (n = 0; ; ++n) {
if (n == 10)
break;
document.write(n);
}
Pętla while
Powtarza się, aż test logiczny będzie fałszywy
while ( test_logiczny ) {
instrukcja1;
instrukcja2;
...
}
Pętla do/while
Powtarza się, aż test logiczny będzie fałszywy
do
{
instrukcja1;
instrukcja2;
...
}
while ( test_logiczny );
Funkcje
Funkcja to zamknięty fragment skryptu oznaczony odpowiednią nazwą,
który można wywołać, wielokrotnie odwołując się do tej nazwy.
function nazwa_funkcji(argument1, argument2, …, argumentn){
instrukcje1;
instrukcje2;
…
}
function Witaj(imie) {
document.write("Witaj, " + imie);
}
Witaj("Daniel");
Elementy funkcji
nazwa funkcji – dowolna nazwa spełniająca takie same wymogi
jak nazwy zmiennych
(czyli pierwszym znakiem może być litera lub znak podkreślenia;
kolejne znaki nazwy mogą być literą, cyfrą lub znakiem
podkreślenia; nazwa nie może też być zarezerwowanym słowem
kluczowym).
parametry (argumenty)– informacje przekazane do funkcji. Lista
parametrów może być pusta, wówczas między nawiasami nic nie
zostaje wpisane (nazwy parametrów również muszą spełniać
wspomniane wcześniej wymagania).
Elementy funkcji cd.
W ciele funkcji może być umieszczona dowolna liczba instrukcji. Nawiasy
klamrowe są obowiązkowe i nie można ich pominąć, nawet jeżeli funkcja
zawiera tylko jedną instrukcję
Własne funkcje wywołuje się identycznie jak funkcje wbudowane - po prostu
podaje się nazwę funkcji i w nawiasach okrągłych wartości parametrów.
Funkcje mogą też zwracać pewną wartość. Do zwrócenia wartości z funkcji
używa się komendy return, po której podaje się wartość która ma zostać
zwrócona z funkcji:
Elementy funkcji cd.
Ważną cechą instrukcji return jest to iż powoduje ona natychmiastowe
przerwanie wykonywania funkcji i powrót do miejsca w skrypcie z którego
funkcja była wywołana. Z tego też powodu możliwe jest także użycie komendy
return bez podawania wartości która ma zostać zwrócona z funkcji, co jest
użyteczne gdy piszemy funkcję która ma tylko coś zrobić (np. wypisać jakiś
napis), ale nie ma zwracać żadnej wartości.
Poniższa funkcja drukuje wszystkie wartości z przedziału określonego
parametrami, ale kończy drukować jeżeli przekroczy liczbę 100.
Iteracja i rekurencja
Iteracja i rekurencja są to dwa sposoby rozwiązywania
problemów gdzie występuje konieczność wielokrotnego
wykonywania pewnych operacji.
Z iteracją mamy do czynienia gdy do rozwiązania
problemu jest zastosowana pętla wewnątrz której
prowadzone są właściwe obliczenia.
Z kolei rekurencja polega na tym że funkcja wywołuje
samą siebie i w ten sposób wykonywane są obliczenia.
W tym drugim przypadku należy też pamiętać aby
określić warunek kiedy funkcja powinna bezpośrednio
zwrócić wartość a nie wywoływać się po raz kolejny.
Bez tego obliczenia nie mogłyby się zakończyć!
Przykład iteracji
Funkcja licząca silnię w sposób iteracyjny:
Przykład rekurencji
Funkcja licząca silnię w sposób rekurencyjny:
Obiekty
Tablice i obiekty są złożonymi strukturami
danych. Oznacza to że wewnątrz nich można
przechowywać więcej niż jedną wartość.
JavaScript pozwala odwoływać się do obiektu tak
jak do tablicy, i odwrotnie.
Obiekty w programowaniu służą do
reprezentowania pewnych obiektów pochodzących
ze świata rzeczywistego (np. drzwi), bądź też
pewnych pojęć wirtualnych które istnieją tylko w
pamięci komputera, takich jak np. ciąg znaków
(String).
Obiekty cd.
Obiekt najłatwiej sobie można wyobrazić jako
"pojemnik", wewnątrz którego umieszczone są zmienne i
funkcje.
Zarówno do jednych i drugich można się odwołać
podobnie jak do "zwykłych" zmiennych i funkcji, trzeba
tylko przed ich nazwą umieścić obiekt którego są
elementami i kropkę.
np.:
• obiekt_1.liczba = 200;
• obiekt_1.wypisz();
Obiekty cd.
Aby utworzyć nowy pojedynczy obiekt
możemy skorzystamy z poniższej konstrukcji:
Obiekty cd.
Aby odwołać się do danego obiektu z jego wnętrza stosujemy
instrukcję this. Dzięki temu możemy w łatwy sposób wywoływać
z wnętrza inne metody danego obiektu lub korzystać z jego
właściwości:
Obiekty cd.
Gdy nasz obiekt już istnieje, możemy do niego dodawać nowe
metody lub właściwości, tak samo jak to robimy normalnie dla
obiektu window.
Obiekty cd.
Podobnie właściwości i metody możemy deklarować dla
nowych obiektów:
Tworzenie obiektu za pomocą
konstruktora
Aby utworzyć kilka podobnych obiektów należy posłużyć się
klasą obiektu. Klasa to rodzaj foremki, która opisuje nam jak
będą wyglądać tworzone na jej podstawie nowe obiekty. W JS
klasę tworzymy za pomocą zwykłej funkcji:
Tworzenie obiektu za pomocą
konstruktora cd.
Aby utworzyć nowy obiekt na podstawie istniejącej klasy
stosujemy instrukcję new:
Usuwanie właściwości obiektu
Aby usunąć właściwość obiektu, skorzystamy z operatora
delete:
Tablice
Tablice w JavaScript są obsługiwane przez klasę Array. Obiekt tej klasy można
utworzyć na trzy sposoby, poprzez wywołanie odpowiedniego konstruktora:
Tablice cd.
Tworzenie tablicy przez umieszczenie w niej kolejnych elementów:
Tablice cd.
Każdy element w tablicy posiada przypisaną pozycję (indeks w tablicy).
Numeracja indeksów zaczyna się od zera. Do każdego elementu w tablicy
można się odwołać podając w nawiasach kwadratowych indeks elementu.
Poniższy przykład pokazuje jak stworzyć tablicę, wypisać jedną z wartości
która jest w niej zapisana, zmodyfikować ją i wypisać jeszcze raz:
Tablice cd.
Obiekt Array posiada także właściwość length, która zwraca indeks
ostatniego elementu tablicy powiększony o 1 (czyli zwykle ilość elementów w
tablicy). Można użyć tej właściwości do wypisania kolejnych elementów
tablicy:
Zdarzenia
Zdarzenia w JavaScript jest to ogólny mechanizm pozwalający
na uruchomienie dowolnego fragmentu skryptu JavaScript w
momencie gdy wystąpi określone zdarzenie, np. przycisk zostanie
kliknięty.
Zdarzenia które są dostępne dla skryptów JavaScript
zazwyczaj są atrybutami znaczników, o nazwach
rozpoczynających się od "on", np. zdarzenie kliknięcia myszką
nazywa się onclick.
Zdarzenia myszy
Przeglądarka może wygenerować następujące zdarzenia
związane z użyciem myszki na stronie WWW:
• onclick - pojedyncze kliknięcie (naciśnięcie i zwolnienie
klawisza myszki);
• ondblclick - podwójne kliknięcie;
• onmousedown - wciśnięcie klawisza myszki;
• onmouseup - zwolnienie klawisza myszki;
• onmouseover - kursor myszki znalazł się w obszarze obiektu;
• onmousemove - kursor myszki został przesunięty;
• onmouseout - kursor myszki opuścił obszar obiektu.
Zdarzenia myszy cd.
Zdarzenia myszy posiadają następujące parametry dostępne
poprzez obiekt event:
• clientX, clientY - względne współrzędne kursora myszki
(względem obiektu który dostarczył procedurę obsługi
zdarzenia);
• screenX i screenY - ekranowe (bezwzględne) współrzędne
kursora myszki;
• button - numer klawisza myszki który był wciśnięty;
• altKey - czy klawisz Alt jest wciśnięty;
• ctrlKey - czy klawisz Control jest wciśnięty;
• shiftKey - czy klawisz Shift jest wciśnięty.
Zdarzenia klawiatury
Lista zdarzeń klawiatury jest krótka i zawiera tylko trzy
pozycje:
• onkeypress - klawisz alfanumeryczny został wciśnięty;
• onkeydown - klawisz został naciśnięty;
• onkeyup - klawisz został zwolniony.
Zdarzenia klawiatury posiadają parametry altKey, ctrlKey oraz
shiftKey określające czy dany klawisz specjalny był wciśnięty czy
nie (analogicznie jak przy zdarzeniach myszy).
Zdarzenia formularza
Każdy formularz na stronie może wygenerować następujące
dwa zdarzenia:
• onsubmit - formularz będzie wysłany.
• onreset - zawartość formularza jest czyszczona.
Pierwsze z tych zdarzeń (onsubmit) jest generowane w
momencie gdy użytkownik wysyła formularz, czyli po naciśnięciu
przycisku submit formularza lub naciśnięciu klawisza Enter na
klawiaturze.
Zdarzenia formularza cd.
Zdarzenia kontrolek formularza
Zdarzenia mogą być także generowane przez kontrolki formularza. Oprócz
wymienionych wcześniej zdarzeń myszy i klawiatury, kontrolki formularza mogą
dodatkowo wygenerować następujące zdarzenia:
• onfocus - kontrolka otrzymała fokus (dane z klawiatury będą trafiać właśnie do
niej);
• onblur - kontrolk straciła fokus;
• onselect - kontrolka została wybrana (wybranie kontrolki nie zawsze wiąże się z
przekazaniem jej fokusu);
• onchange - zawartość kontrolki się zmieniła.
W praktyce zdarzenie onfocus można wykorzystać np. do podświetlenia za
pomocą JavaScript pola do którego właśnie można wprowadzać dane, a zdarzenie
onblur do usunięcia tego podświetlenia. To drugie zdarzenie można także
wykorzystać do sprawdzenia czy dane wprowadzone do pola są poprawne - w
przypadku błędnych danych skrypt może wyświetlić odpowiedni komunikat i
ponownie przenieść fokus do pola, tak aby zablokować przejście do kolejnego pola
formularza.
Zdarzenia kontrolek formularza cd.
Zdarzenia dokumentu
Zdarzenia dokumentu:
• onload - strona została załadowana;
• onunload - strona jest zamykana;
Formularze
Formularze na stronach WWW są używane zazwyczaj do
zebrania danych od osób odwiedzających stronę, a następnie ich
wysłanie do serwera WWW.
Dostęp do obiektu formularza
Wszystkie formularze znajdujące się na stronie (może ich być
więcej niż jeden) znajdują się w kolekcji „document.forms”.
Odwołanie się do formularza przez indeks = 0.
Indeks
0,1,2…n;
Odwołanie przez atrybut „name” lub „id”
dla „name” możliwe odwołanie
Dostęp do obiektu formularza cd.
W celu uproszczenia kodu skryptu warto przypisać sobie to
odwołanie do formularza, do zmiennej. Przyspieszy to również
pisanie kodu:
lub
Dostęp do kontrolek formularza
Wszystkie kontrolki formularza znajdują się w kolekcji
elements w obiekcie formularza. Można się do nich odwoływać
po indeksie lub po nazwie, analogicznie jak w przypadku
odwołania do formularza:
Dostęp do kontrolek formularza cd.
Każda kontrolka formularza też jest obiektem. Posiada on m.in.
właściwości odpowiadające atrybutom których można użyć w języku
HTML. Przykładowo każda kontrolka posiada właściwość value, która
przechowuje bieżącą wartość. Można ją wyświetlić np. w taki sposób,
korzystając z JavaScript:
Możliwa jest oczywiście zmiana wartości pola:
Przykład
Sprawdzanie poprawności formularzy
Ciągi znaków - łączenie
Innym sposobem łączenia stringów w jeden jest skorzystanie z
metody concat() - zwraca ona ciąg znaków składający się z
połączonych: obiektu na którym wywołana została ta metoda,
oraz wszystkich przekazanych parametrów.
Metoda ta może przyjąć dowolną ilość parametrów.
Ciągi znaków - porównanie
Wartości typu string można też porównywać ze sobą. Służą do
tego standardowe operatory porównania:
==
===
!=
!==
<
<=
>
>=
Porównanie dokonywane jest wg porządku alfabetycznego.
Ciągi znaków – ilość znaków
Do pobierania ilości znaków w stringu, czyli jego długości,
służy właściwość „length”.
Ciągi znaków – operacje na znakach
Aby pobrać pojedynczy znak z ciągu znaków, należy użyć
funkcji „charAt()”. Jako parametr podaje się indeks znaku (od
zero do N, gdzie N to długość stringu minus jeden).
Ciągi znaków – zmiana wielkości
znaków
Do zmiany znaków ma małe służy metoda toLowerCase(), a
do zmiany na duże - metoda toUpperCase(). Metody te zwracają
string w którym wszystkie znaki są zamienione na małe lub na
duże (w zależności od użytej metody).
str.toUpperCase();
str.toLowerCase();
Ciągi znaków – wyszukiwanie
podciągów
Do tego celu najlepiej jest wykorzystać gotową metodę
„indexOf()” - zwraca ona pozycję w stringu, pod którą znajduje
się przekazany jako parametr ciąg znaków (a dokładnie jego
pierwszy znak).
W przypadku gdy nie uda się go odnaleźć, zwracana jest
wartość -1.
Ciągi znaków – zmiana podciągów na
inne
Klasa String udostępnia odpowiednią metodę do tego celu –
„replace()”. Metoda ta przyjmuje dwa parametry - wyszukiwany
ciąg znaków oraz ciąg znaków na który on ma zostać zamieniony.
Ciągi znaków – pobieranie podciągów
Do tego celu służą dwie metody: „slice()” i „substring()”.
Obydwie przyjmują dwa parametry: indeks pierwszego znaku
zwracanego podciągu, oraz indeks znaku znajdującego się za
ostatnim znakiem zwracanego podciągu. Można też wywołać te
metody podając tylko jeden parametr - w takim przypadku
zwrócony zostanie podciąg od podanego znaku do końca stringa.
Ciągi znaków – pobieranie podciągów
cd.
Różnica pomiędzy tymi funkcjami jest jedynie w przypadku
gdy poda się jako parametry wartości spoza zakresu [0,
ilosc_znakow). W takim przypadku funkcja substring() zamieni je
- ujemne na zero, a te większe od długości stringu na
(ilosc_znakow - 1). Funkcja slice() przyjmie natomiast że liczby
ujemne są to indeksy znaków liczone od końca stringu.
Ciągi znaków – podział na tokeny
Jest to operacja polegająca na podziale stringu na części w
miejscach gdzie znajduje się np. określony znak, przykładowo średnik.
To wykonania tej operacji najlepiej jest wykorzystać gotową metodę,
„split()”do której jako parametr przekazuje się używany separator.
Zwraca ona tablicę, której poszczególnymi elementami są rozdzielone
podciągi (tokeny).
