Uchwała Nr XIII-63-15 z dn. 26.11.2015 r. w sprawie

Uchwała Nr XIII/53/15
Rady Gminy Kamiennik
z dnia 26 listopada 2015r.
w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy
Kamiennik na lata 2016- 2017.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(tekst jednolity Dz. U. z 2015r. poz. 1515) art. 10 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 124 z późn. zm.) Rada Gminy
Kamiennik uchwala, co następuje:
§ 1. Uchwala się Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy Kamiennik na
lata 2016- 2017, stanowiący załącznik nr 1 do niniejszej uchwały.
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Załącznik 1 do Uchwały Nr XIII/53/15
Rady Gminy Kamiennik
z dnia 26 listopada 2015r.
GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII
DLA GMINY KAMIENNIK NA LATA 2016-2017
Narkomania jest zjawiskiem ogólnoświatowym. Powstaje na podłożu przeobrażeń
zachodzących we współczesnym cywilizowanym świecie i staje się poważnym problemem
społecznym. Narkomania powstaje na skutek zanikania tradycyjnych więzi społecznych,
zwłaszcza rodzinnych oraz osłabienia funkcji wychowawczej rodziny i szkoły. Jest
niepokojącym przejawem trudności dojrzewania psychospołecznego, a zwłaszcza
emocjonalnego młodych ludzi. Zażywanie narkotyków wywołuje wiele różnych problemów
rodzinnych, szkolnych, prawnych, a także zdrowotnych. Jednym z nich jest wystąpienie tzw.
zespołu uzależnienia, a także ostrych i przewlekłych chorób, w tym zakażenia wirusem HIV.
Narkomania jest przyczyną tragedii młodych ludzi i ich rodzin. Stanowi poważne zagrożenie
dla zdrowia społeczeństwa. Przyczyna uzależnienia nie jest do końca znana, ale z pewnością
jest ono związane z właściwościami danego środka odurzającego. Także czas, dawki,
środowisko i wiek, w którym zaczyna się kontakt z narkotykiem, mają swoje znaczenie.
Istotne wydają się również czynniki genetyczne. Młodzież pochodząca z rodzin, gdzie
występowało uzależnienie, wykazuje genetyczne predyspozycje w tym kierunku, tak jak inni
mogą dziedziczyć skłonność do cukrzycy, wysokiego ciśnienia, chorób serca i niektórych
odmian raka.
Współcześnie zmieniły się przyczyny i formy zażywania środków psychoaktywnych,
wygląd zewnętrzny przestał być elementem identyfikującym subkulturę, której członkowie
zażywają narkotyki. Zażywanie narkotyków przestało być przede wszystkim wyrazem
kontestacji, buntu przeciw zakłamaniu i konformizmowi starszego pokolenia, staje się
natomiast modą, formą spędzania wolnego czasu, zaspokojenia potrzeby przeżycia silnych
wrażeń, czy też ucieczki od stresów i frustracji. Coraz większa liczba dzieci i młodzieży
eksperymentuje z narkotykami i wypróbowuje ich działanie.
Obecnie narkomania stanowi nie tylko problem dotyczący dzieci i młodzieży
z biednych dzielnic wielkich miast czy określonych grup młodzieży. Coraz bardziej masowe
staje się zażywanie narkotyków na dyskotekach, zastępowanie nimi alkoholu, aby dodać sobie
energii, umożliwić mobilizację organizmu do wysiłku fizycznego i umysłowego.
Dzieci z natury są ciekawsze wszystkiego, co wydaje się mieć związek z dorosłością
i ta ciekawość może je skłaniać do spróbowania działania środków psychoaktywnych.
Próbowanie czy eksperymentowanie odbywa się najczęściej w okresie dorastania,
a więc okresie przejściowym między dzieciństwem a dorosłością, który przypada na wiek
10-18 lat. Narkotyk potrafi wypełnić czas, zwłaszcza, gdy odczuwa się nudę, potrafi stać się
atrakcyjną przygodą. Dzieci oczekują natychmiastowej gratyfikacji i narkotyk potrafi
tę potrzebę zaspokoić.
„Młodzieżowy” charakter zjawiska narkomanii ukierunkował poszukiwanie
jej przyczyn na problemy związane z okresem dojrzewania i dorastania oraz
na nieprawidłowości w przebiegu procesu socjalizacji. Nastolatek pozostaje jakby jedną nogą
w dzieciństwie, a drugą w świecie dorosłych i w rezultacie może odczuwać brak własnego
miejsca, czuje się niedopasowany do rówieśników i dorosłych oraz do samego siebie.
Wejście w grupę narkomanów pozwala na zaspokojenie potrzeby kontaktów i uzyskania
2
emocjonalnego wsparcia, czego nie można było uzyskać w innych grupach koleżeńskich.
Akceptacja grupy sprawia, że nie ma już potrzeby ukrywania swoich pragnień i pokazywania
swojego nieprawdziwego oblicza, gdyż środowisko narkomanów składa się z osób podobnych
do siebie, akceptujących jednostkę taką, jaka jest. Dzieci nie przeciwstawiają się presji grupy
rówieśniczej, ponieważ nie chcą odróżniać się od innych i chcą być akceptowane przez grupę.
Przez eksperymentowanie z narkotykami następuje potwierdzenie przynależności do grupy.
Zachęcając do zachowań dewiacyjnych czy popełnianie czynów przestępczych w związku
ze zdobywaniem środków psychoaktywnych, grupa spełnia rolę destruktywną.
Można by więc powiedzieć, że środki uspokajające służą „ucieczce od”, zaś stymulujące
i halucynogenne sprzyjają „ucieczce ku ...”.
Kiedy młody narkoman odczuwa potrzebę narkotyku, jest to siła przemożna.
Niezdolny do konsekwentnego, a nawet chwilowego przeciwstawienia się jej, musi ją osłabić,
zaspokoić, sprawić, żeby przestała istnieć. W tym punkcie potrzeba „haju” jest podstawowa,
a więc ważniejsza niż rodzina, przyjaciele, szkoła, a nawet zachowanie życia.
Prócz niej nie liczy się nic.
Charakterystyczne dla narkomanów jest pomieszanie snu i stanu czuwania. Zasypiają
przed świtem, wstają koło południa. Aktywni są nocą. Wtedy nie muszą się bać, że ktoś
ich zaskoczy. Po zerwaniu z narkomanią przez długi okres cierpią na bezsenność i na ogół
śpią w dzień. Męcząca bezsenność jest często powodem zażywania barbituranów
i wchodzenia w kolejne narkomanie. U osoby, która zaczęła zażywać narkotyki, najpierw
występują zauważalne zmiany w zachowaniu, zmuszani są do nielegalnego zdobywania
pieniędzy, ze względu na swoją cenę, a narkoman najczęściej ich nie posiada.
Charakterystyczną cechą jest to, że większość uczęszczających do szkoły nagle opuszcza
się w nauce, konflikty z rodzicami są coraz częstsze. Proces przyzwyczajania się do
narkotyku i odmiennego sposobu życia przebiega stopniowo, w ciągu tygodni, miesięcy,
a nawet lat i dlatego trudno jest wyznaczyć dokładne granice stawania się narkomanem.
Sposoby leczenia narkomanów
Są chwile, kiedy po raz pierwszy w świadomości narkomana rodzi się mglista myśl, że
chyba należałoby się leczyć. Leczenie narkomanii prowadzi się w warunkach szpitalnych
i ambulatoryjnych. Wyleczenie przez samoleczenie należy do wyjątkowo rzadkich.
Najbardziej skuteczne jest leczenie w warunkach szpitalnych, gdyż zapewnia ono dwa bardzo
ważne składniki procesu leczenia – absolutnie odizolowanie narkomana od grupy
narkomańskiej oraz stałą kontrolę zdrowia psychofizycznego podczas całego procesu
leczenia. Leczenie szpitalne stosuje się najczęściej w pierwszej fazie uzależnienia pacjenta
od uzależnienia fizycznego, natomiast leczenie ambulatoryjne jest kontynuacją szpitalnego
po odzwyczajeniu fizycznym lub w rodzajach narkomanii nie stwarzających uzależnienia
fizycznego.
CELE PROGRAMU:
Gminy Program Przeciwdziałania Narkomanii ma na celu zapobieganie powstawaniu
problemów związanych z uzależnieniami poprzez:
* prowadzenie działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej
i profilaktycznej,
* leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych
* ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych.
3
ZADANIA PROGRAMU I SPOSÓB ICH REALIZACJI:
I. Zwiększenie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób
uzależnionych od narkomanii.
Sposób realizacji programu:
1. Wspieranie działalności szkół, Policji, ośrodków zdrowia (przychodni) w profilaktyce
uzależnień,
2. Dofinansowanie realizowanych programów grup terapeutycznych, samopomocowych.
3. Finansowanie działalności Punktu Konsultacyjnego dla osób uzależnionych od narkotyków
poprzez pokrycie kosztów wykonania zadań w ramach umowy zlecenia psychologa.
4. Porady informacyjne i terapeutyczne dla mieszkańców Gminy Kamiennik.
5. Motywowanie do podjęcia dobrowolnego leczenia odwykowego przez osoby uzależnione.
6. Zakup i dystrybucja materiałów informacyjno-edukacyjnych (np. broszury, ulotki) dla
klientów Punktu Konsultacyjnego oraz instytucji i organizacji zajmujących się
przeciwdziałaniem narkomanii.
II. Udzielanie rodzinom, w których występują problemy narkomanii pomocy
psychospołecznej i prawnej.
Sposób realizacji programu:
1. Finansowanie zajęć i programów terapeutycznych dla dzieci i młodzieży z rodzin
z zagrożeniem społecznym.
2. Zapewnienie pomocy psychologicznej i terapeutycznej dla dzieci i młodzieży z rodzin
zagrożonych niedostosowaniem społecznym, w tym organizowanie grup wsparcia, zajęć
indywidualnych, obozu profilaktyczno – sportowego.
3. Szkolenie członków GKRPA, a także instytucji i osób fizycznych realizujących zadania
gminne w zakresie przeciwdziałania narkomanii.
4. Prowadzenie działalności edukacyjnej służącej zmniejszaniu skali zjawiska przemocy
w rodzinach, w szczególności z problemem narkotykowym.
III. Prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie
rozwiązywania
problemów
alkoholowych
i
przeciwdziałania
narkomanii,
w szczególności dla dzieci i młodzieży, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć
sportowych, a także działań na rzecz dożywiania dzieci uczestniczących
w pozalekcyjnych programach opiekuńczo wychowawczych i socjoterapeutycznych .
Sposób realizacji programu:
1. Inicjowanie działań mających na celu uczenie postaw i umiejętności służących zdrowemu
życiu.
2. Współpraca z Sądem Rodzinnym, kuratorami i instytucjami opiekuńczymi, Policją
w sprawach nieletnich mających problem z narkotykami.
3. Organizacja i finansowanie na terenie szkół autorskich projektów profilaktycznych
(programów profilaktyczno-edukacyjnych) dla dzieci i młodzieży.
4. Organizacja i finansowanie programów terapeutycznych w formie spektakli teatralnych
z komentarzem specjalistów ds. uzależnień.
4
5. Organizacja i finansowanie gminnych konkursów o problematyce alkoholowej, narkomanii
i przemocy.
6. Podejmowanie i finansowanie działań o charakterze edukacyjnym przeznaczonych dla
rodziców.
7. Organizowanie alternatywnych form spędzania czasu wolnego dla dzieci i młodzieży,
dofinansowanie warsztatów, wycieczek pozaszkolnych oraz innych form wypoczynku
związanych z rozwijaniem zdolności dzieci i młodzieży oraz kształtowaniem ich
prawidłowych postaw osobowościowych.
8. Wspieranie przedsięwzięć profilaktycznych, działań promujących zdrowy styl życia.
Organizowanie i finansowanie warsztatów, wyjazdów o charakterze profilaktycznym dla
dzieci i młodzieży promującej zdrowy styl życia.
9. Wsparcie finansowe w bieżącej działalności świetlic wiejskich oraz innych placówek na
terenie Gminy, poprzez organizowanie alternatywnych form spędzania czasu wolnego –
zakup wyposażenia świetlic, pokrycie kosztów personalnych (zatrudnienia) opiekunów
placówek, dożywianie dzieci biorących udział w zajęciach.
10. Tworzenie i finansowanie działalności świetlic środowiskowych i klubów
młodzieżowych.
11. Organizacja i finansowanie lokalnych imprez profilaktycznych o charakterze rekreacyjno
– sportowym, a także festynów o tematyce profilaktycznej.
12. Monitorowanie problemów narkomanii na terenie Gminy.
13. Finansowanie udziału w ogólnopolskich kampaniach profilaktycznych oraz mających na
celu promowanie zdrowego stylu życia.
14. Dofinansowanie realizacji zadań z zakresu porządku i bezpieczeństwa publicznego
i przeciwdziałania patologiom.
15. Dofinansowanie szkoleń i kursów członków Gminnej Komisji Rozwiązywania
Problemów Alkoholowych, członków Gminnego Zespołu Interdyscyplinarnego,
pracowników socjalnych, nauczycieli i Policji, służących podnoszeniu ich kompetencji
w zakresie zagadnień związanych z problematyką przeciwdziałania narkomanii.
Akty prawne w oparciu, o które ustalono cele i zadania programu:
* Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.)
5