NASZE PRZEDSZKOLE 2

Miejskie Przedszkole Nr 18 w Puławach
ul. Norwida 32 A
„NASZE PRZEDSZKOLE”
Nr 2
/listopad –grudzień/
PASOWANIE… CO TO TAKIEGO?
Pasowanie na przedszkolaka jest kolejnym etapem okresu adaptacji
dziecka w przedszkolu do nowych warunków.
warunków. Od pierwszych dni pobytu
dziecka w przedszkolu czynimy wiele starań, aby pokonać stres i zapobiec
negatywnym przeżyciom małego dziecka przy przekraczaniu progu
przedszkola. Jesteśmy przekonani ,że dzieci mają poczucie
bezpieczeństwa, a rodzice pewność,
pewność, że nasze przedszkole jest tym
miejscem , gdzie bez obawy mogą pozostawić swoje dziecko.
Cele uroczystości pasowania:
•
•
•
•
•
wytworzenie atmosfery wzajemnego zaufania i otwartości
wspomaganie procesu adaptacji dzieci do przedszkola
wzmocnienie więzi emocjonalnej z dziećmi , rodzicami i nauczycielem
zaprezentowanie swoich umiejętności i wiadomości zdobytych w
przedszkolu
rozbudzenie wiary, pewności siebie w myśl haseł przewodnich:
„Na pewno Ci się uda” „ Jesteście najlepsi”
•
•
wspomaganie dziecka w budowaniu pozytywnego obrazu siebie
integracja rodziców ,zachęcanie do współdziałania.
W tym roku do pasowania na przedszkolaków przystąpiły
dzieci z oddziałów:
• I - 3- latki
• II - 3- latki
• IV - 4-5 -latki.
A oto kilka fotek z uroczystości pasowania 4-5 - latków:
***************************************************************************
„WIEMY , ŻE ZDROWO JEMY…”
„SPORT TO ZDROWIE”
Takie hasła
hasła towarzyszyły oddziałom: III i IV
w quizie wiedzy o zdrowiu. A oto plakaty wykonane
przez przedszkolaków:
Nasze rozśpiewane przedszkole słychać było zapewne w dzień
FESTIWALU PIOSENKI PRZEDSZKOLNEJ.
Przedszkolaki z oddziału I;
Przedszkolaki z oddziału II:
Przedszkolaki z oddziału III :
Przedszkolaki z oddziału IV :
Przedszkolaki z oddziału V:
***************************************************************************
***************************************************************************
I do nas też przyszedł Mikołaj!!!
Jak co roku, tak i teraz, odwiedził dzieci w
przedszkolu ŚW. MIKOŁAJ. Przedszkolaki przygotowały
dla Niego niezwykle wesołe niespodzianki. Każda grupa
Zaprezentowała krótki występ słowno – muzyczny
a Św. Mikołaj szczęśliwy - mógł rozdawać prezenty
dzieciom.
**********************************************************************************
DNIA 15 GRUDNIA ROZPOCZĄŁ SIĘ
KIERMASZ
BOŻONARODZENIOWY
W NASZYM PRZEDSZKOLU.
Cała „społeczność” przedszkolna z wielkim
zaangażowaniem przystąpiła do przygotowywania się do
kiermaszu. Dzięki pomysłom nauczycielek, wkładu ich
pracy oraz dzieci każda grupa przygotowała na kiermasz
najróżniejsze ozdoby i stroiki bożonarodzeniowe. Miło
było oglądać i podziwiać wszystkie prace a kupującym
wybierać wśród różnorodności pomysłów prac.
A tak prezentował się nasz kiermasz:
To warto wiedzieć...
Święta Bożego Narodzenia jednoczą rodziny…
Dobra rodzina to taka, w której panuje miłość, zrozumienie, akceptacja,
rozwój dzieci i rodziców, poszanowanie godności drugiego człowieka. Dobre
domy, dobre rodziny są gwarantem dobrego społeczeństwa. Wszyscy jesteśmy
współodpowiedzialni za mocne
i słabe strony rodziny, za społeczność, w
której żyjemy, za dobro i zło naszego narodu. Odpowiadamy za atmosferę
życzliwości i bezpieczeństwa w naszych domach, na ulicach, za to, czy w
naszym narodzie cenić będziemy takie wartości, jak sprawiedliwość, prawość,
miłość, wolność, pokój.
Święta Bożego Narodzenia jednoczą rodziny, umacniają naszą miłość do
Boga, bliźnich, siebie, do całego świata. Są to święta bardzo rodzinne i bardzo
ważne w naszym życiu. Podejście do Świąt, do tradycji, do własnego życia jest
wyznacznikiem wielkości człowieka. Świąteczna symbolika zawiera bogate
treści. Aby tę świąteczną rzeczywistość głęboko przeżyć i głosić radość z
narodzenia Bożej Dzieciny, potrzebna jest właściwa postawa duchowa. Jezus
przyszedł, aby nas uczyć miłości, narodził się dla każdego z nas.
W świąteczny wieczór gromadzi się cała rodzina, przybrany stół z
siankiem pod obrusem i białym opłatkiem na nim, choinka. Wspólna modlitwa,
czytanie Ewangelii o Narodzeniu Jezusa, życzenia, przebywanie przy wspólnym
stole, kolędowanie. Łamanie się opłatkiem jest znakiem przebaczenia i
rozpoczęcia życia w miłości, otwarcie się na drugich, śpiewanie kolęd, które
mówią nam o wydarzeniach sprzed 2000 lat, o nocy, która jest raz w roku, o
miłości, która ma moc odpuszczania win i pozwala patrzeć z nadzieją w
przyszłość. Rok miniony był pełen wydarzeń małych i wielkich w życiu
każdego z nas, w życiu rodzinnym, narodowym, w życiu świata. Były sukcesy,
ale także poniesione klęski, wielkie straty. Przed nami niewiadoma przyszłość,
w którą wkraczamy z miłością, mądrością i siłą Bożego Narodzenia.
W głównej mierze ta przyszłość leży w rękach rodzin. Rodzina jako
podstawowa grupa społeczna stanowi dla dziecka pierwsze i podstawowe
środowisko społeczne. Odgrywa ona znaczącą rolę w wychowaniu dziecka
szczególnie w wieku przedszkolnym. Okres ten wymaga od rodziców
ogromnego taktu i umiejętności wychowawczych, gdyż rozwój poznawczy
dzieci jest uwarunkowany świadomym postępowaniem i organizowaniem przez
rodziców życia rodzinnego.
Dziecko w wieku przedszkolnym jest najbardziej podatne na
przyswojenie nowych doświadczeń, wiadomości i obrazów. Okres ten często
wpływa na to kim dziecko stanie się i jak przebiegać będzie jego dalsze życie.
Duże znaczenie w procesie wychowania ma właściwy, serdeczny stosunek
rodziców do dzieci. Tworzy on podstawę życzliwego obcowania, które daje
okazję do niezamierzonego przyswojenia sobie wzorców spotykanych w domu
rodzinnym. Rodzice, którzy kochają swoje dzieci starają się zapewnić im
korzystne warunki rozwoju i wychowania. Nie ma prawidłowego wychowania
bez więzi uczuciowej łączącej ze sobą członków rodziny, bez wzajemnego
zrozumienia i zaufania.
Dzięki działaniom na rzecz rodziny i wspólnemu przeżywaniu z nią
radości i zmartwień dziecko stopniowo staje się pełnowartościowym jej
członkiem. Podtrzymywanie i pielęgnowanie związków uczuciowych i tradycji
rodzinnych może tworzyć specyficzną i niepowtarzalną atmosferę domu
rodzinnego, do którego tak chętnie wracamy jako ludzie dorośli.
Środowisko rodzinne spełnia ważne funkcje wychowawcze, z którymi
wiążą się następujące zadania: poznawcze – dotyczące poznawania pojęć, treści,
zachowań otaczającej rzeczywistości zarówno społecznej jak i przyrodniczej,
technicznej, itp. ,emocjonalne – zaspokajanie potrzeb bezpieczeństwa, miłości,
więzi, uznania, kontaktu społecznego, opiekuńczo – usługowe – zapewnienie
wszystkim członkom rodziny codziennych usług opieki fizycznej,
uspołeczniające – wprowadzenie członków rodziny w życie społeczne,
przekazywanie im wartości kulturalnych, przygotowujące – do kreatywnego
życia i przyszłego zawodu, kształtowanie aktywnego stosunku do pracy,
zainteresowań zawodowych, dokonywanie preorientacji zawodowej i szkolnej,
stymulujące rozwój zainteresowań, zamiłowań i zdolności dzieci, organizowanie
sytuacji wychowawczych dla dziecka w rodzinie i poza nią.
Zadania te sprowadzają się do bogatej sfery oddziaływań społeczno –
wychowawczych rodziny i są one ze sobą nierozerwalne.
Zakres i charakter odpowiedzialności wychowawczej rodziny zmienia się
w różnych okresach rozwoju dziecka. Wychowanie przez rodziców w
pierwszych fazach rozwojowych dziecka nie zastąpi żaden inny rodzaj
wychowania. Wraz z rozwojem dziecka zwiększa się rola pozarodzinnych
środowisk wychowawczych lecz znaczenie rodziny nigdy nie wygasa.
MAMA, TATA I JA
Wraz z rozpoczęciem nauki w szkole szczególnego znaczenia nabierają umiejętności
manualne. Odpowiedni poziom sprawności manualnej w znacznym stopniu warunkuje
powodzenie dziecka w szkole. Sprawności motoryczne są rodzajem bardzo precyzyjnej
koordynacji, w której zasadniczą rolę odgrywają mięśnie krótkie. Sprawność dobrze
wyuczona przekształca się w nawyk. Po osiągnięciu kontroli nad tzw. motoryką dużą małe
dziecko jest gotowe do uczenia się sprawności. Każdą sprawność motoryczną trzeba
opanowywać osobno, ponieważ różni się ona pod pewnymi względami od pozostałych
sprawności. Trzymanie łyżeczki przy samodzielnym jedzeniu różni się od trzymania kredki
przy malowaniu.
Sprawności motoryczne są rodzajem bardzo precyzyjnej koordynacji, w której zasadniczą rolę
odgrywają mięśnie krótkie. Sprawność dobrze wyuczona przekształca się w nawyk. Po
osiągnięciu kontroli nad tzw. motoryką dużą małe dziecko jest gotowe do uczenia się
sprawności. Każdą sprawność motoryczną trzeba opanowywać osobno, ponieważ różni się
ona pod pewnymi względami od pozostałych sprawności. Trzymanie łyżeczki przy
samodzielnym jedzeniu różni się od trzymania kredki przy malowaniu.
Podział sprawności ze względu na ich funkcje:
a) Sprawności samoobsługowe ( samodzielne mycie się, ubieranie )
b) Sprawności społeczne ( dziecko musi być zdolne do współdziałania, do zdobywania
akceptacji grupy)
c) Sprawności zabawowe ( aby znajdować przyjemność w działalności grupy rówieśników
dziecko musi opanować zabawę np. w piłkę)
d) Sprawności szkolne ( im lepiej dziecko opanuje takie sprawności jak np. pisanie,
rysowanie, lepienie tym lepiej będzie przygotowane do zadań szkolnych i osiągnie lepsze
rezultaty w nauce).
W miarę rozwoju sprawności wzrasta szybkość, dokładność, siła i oszczędność ruchów.
Kontrola mięśni przedramienia, ramienia i nadgarstka rozwija się szybko
w okresie dzieciństwa. W 12. roku życia osiąga poziom zbliżony do osób dorosłych.
Natomiast kontrola drobnych mięśni palców rozwija się w wolniejszym tempie.
Rozwój układu kostnego oraz rosnąca sprawność drobnych grup mięśniowych wpływają na
stopniowe zwiększanie się precyzji manualnej, a także wytrzymałości przy wykonywaniu
różnych czynności ruchowych.
Etapy kształtowania się sprawności manualnej:
1 Etap od barku do łokcia ( od 2 do ok. 4 roku życia)
- zabawy całym ciałem
- pisanie na piasku
- rysowanie kredą na asfalcie
- malowanie na dużych arkuszach
- zabawy manualne na podłodze
2 Etap od łokcia do nadgarstka ( od 4 do ok. 6 roku życia)
- materiał zawieszony w pionie ( malowanie na sztalugach, na kartonach
zawieszonych na ścianie, pisanie na zaparowanym lustrze)
3 Etap od nadgarstka do końców palców ( do 7 roku życia kształtuje się dłoń)
- kreślenie linii etapami:
I etap - linie poziome
II etap – linie pionowe
III etap- linie koliste ( ruch nadgarstka)
Objawy zakłócenia motoryki manualnej, zdaniem H. Natowskiej to : „ Opóźnienia w
rozwoju praksji ( umiejętności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku), mała
wyćwiczalność w zakresie ruchów drobnych ( brak precyzji ruchów) związana
z nadmiernym lub za małym napięciem mięśni oraz brakiem koordynacji ruchów palców,
dłoni i przedramienia, zakłócenia koordynacji wzrokowo- ruchowej przy czynnościach
wykonywanych pod kontrolą wzroku ( niski poziom graficzny oraz trudności w innych
zadaniach plastycznych), szybkość ruchów rąk niedostosowana do zadania, niechętne
podejmowanie czynności manualnych. Zakłócenia te mogą występować na tle ogólnej
niesprawności ruchowej lub są zaburzeniem izolowanym”.
Ćwiczenia sprawności manualnej
Głównym celem ćwiczeń sprawności manualnej jest usprawnianie motoryki rąk, tzn.
płynności, elastyczności i precyzji ruchów zwłaszcza mięśni dłoni, palców i nadgarstka,
rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej niezbędnej przy nauce pisania, kształcenie
systematyczności i wytrwałości w pracy ( np. podczas ćwiczeń grafomotorycznych
wykonywanych w liniaturze), harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych przy
wyrabianiu odpowiedniej gotowości do nauki. Poprzez systematyczne, stopniowe
i przemienne wykonywanie szeregu ćwiczeń, dziecko osiąga taki poziom sprawności
manualnej, który pozwala mu dobrze funkcjonować.
Odpowiedni poziom sprawności manualnej w znacznym stopniu warunkuje powodzenie
dziecka w szkole. Jest nieodzownym determinantem opanowania techniki pisania jak również
posługiwania się przyborami szkolnymi.
MAMA, TATA I JA
Opracowanie gazetki : E. Osiak, A. Furtak , M. Karkut.