F1 - K14 - Dar mądrości UDDŚ 2015-16

F1 – 2015/16- Seminarium „Uświęcające Dary Ducha Świętego”
Modlitwa o Dar Mądrości Mdr 9,1-4.10-11;
1 „Boże przodków i Panie miłosierdzia, któryś wszystko uczynił swoim słowem
2 i w Mądrości swojej stworzyłeś człowieka, by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,
3 by władał światem w świętości i sprawiedliwości, i w prawości serca sądy sprawował 4 daj mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą, i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci!
10 Wyślij ją z niebios świętych, ześlij od tronu swej chwały,
by przy mnie będąc pracowała ze mną i żebym poznał, co jest Tobie miłe.
11 Ona, bowiem wie i rozumie wszystko, będzie mi mądrze przewodzić w mych czynach
i ustrzeże mnie dzięki swej chwale.” Amen
Dzień 1. Dar Mądrości – czym jest?
Dar Mądrości jest nadprzyrodzonym usposobieniem umysłu, które umożliwia człowiekowi widzenie
(ocenianie) rzeczywistości tak, jak widzi (ocenia) ją Bóg, co pociąga za sobą podejmowanie działań
takich, jakie podejmuje Bóg. Dzięki darowi mądrości człowiek może myśleć i działać po Bożemu.
Dar mądrości stoi na straży cnoty miłości - prowadzi do doskonałego wypełnienia pierwszego przykazania
„Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego, całym swoim umysłem, z całej swojej woli i ze
wszystkich sił” – dlatego jest darem zbawienia.
Dar mądrości:
1. Uzdalnia każdego z nas do odkrycia w Bogu CELU swojego istnienia („Boże Ty jesteś moim Niebem!”
„Nie ma dla mnie szczęścia poza Tobą Boże”).
2. Otwiera nasze oczy duchowe zwodzone przez „świat” i nakłania do cenienia Boga nade wszystko (:
„Boże choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję, nad wszystko, co jest stworzone…” )
3. Rozpala w nas pragnienie Boga (np.: „Boże, Boże mój, Ciebie tylko szukam. Ciebie pragnie moja
dusza, ku Tobie wzdycha moje ciało jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. W świątyni tak się
wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę…”)
4. Daje nam doświadczenie zachwytu i rozkoszowania się Bożą Obecnością (kontemplacja i adoracja:
coraz głębsze poznawanie Oblicz Boga – Jego Chwały, Świętości, mocy Miłosierdzia):
To powoduje zmiany w naszym postępowaniu:
1. Odkrycie w Bogu CELU swojego istnienia uaktywnia w nas łaskę odróżniania dobra wiecznego od dóbr
przemijających (doczesnych). W świetle wiecznej mądrości poznajemy prawdziwy SENS naszego
życia. Uzdalnia nas do wydawania trafnego sądu w sprawach duchowych i ludzkich bo widzimy je w
świetle ostatecznego celu. Daje zrozumienie o co toczy się walka duchowa, co umacnia nas w decyzji
odrzucenia grzechu i zła.
2. Cenienie Boga nade wszystko, budzi w nas głęboką miłość do Boga i do wszystkiego, co Pan Bóg
miłuje. Jeżeli naprawdę stawiamy Boga na pierwszym miejscu, to każdą decyzję poprzedzamy
pytaniem: „Czy to co zamierzam czynić przybliży mnie do Boga, bardziej mnie z Bogiem
zjednoczy?”. Tylko gdy kierujemy się w swoich wyborach tym, co jest dobre w oczach Boga, stajemy
się wolni od zła: głupoty, stronniczości, żądzy zysku, manipulacji, presji otoczenia lub szukania
poklasku.
3. Pragnienia Boga, dążenie do zjednoczenia z Nim jest mądrością serca, które żyje miłością i rozpoznaje
źródło „życia – Miłości” w Bogu. To dążenie pozwala nam odkrywać ogromną wartość i piękno życia
nawet w obliczu przeciwności, cierpienia i trudu. Uwalnia od zniechęcenia, goryczy, depresji i acedii.
4. Doświadczenie zachwytu i rozkoszowania się Bożą Obecnością prowadzi do budowania i rozwijania
coraz bardziej zażyłej relacji z Bogiem Żywym, który słyszy nas, widzi, rozumie, przenika i zna. Jego
miłość uniża się do nas i zaprasza do dialogu: słuchania, pytania, poznawania, zaufania. Gdy
przyjmujemy tą łaskę to pozwalamy Bogu, aby nas grzeszników uświęcał, stwarzał na nowo mocą
Ducha Świętego.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Dzień 2. Dar Mądrości – jak o niego się starać.
Prz 8, 12.17-23.30-36; (12) Jam Mądrość… (17) Tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto
mnie szuka. (18) Bogactwo jest ze mną i sława, wspaniałe dobra i prawość; (19) mój owoc cenniejszy niż
złoto, a plony niż srebro najczystsze. (20) Drogą prawości ja kroczę, ścieżkami sprawiedliwości, (21) by
przyjaciół obsypać bogactwem i napełnić ich skarbce. (22) Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako
początek swej mocy, od dawna, (23) od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała…
(30) Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, (31) igrając
na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich. (32) Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie,
szczęśliwi, co dróg moich strzegą. (34) Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich
czeka, by czuwać u progu mej bramy, (35) bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u
Pana; (36) kto mnie nie znajdzie, duszę swą rani, śmierć kocha (wybiera) każdy, kto mnie się wyrzeka.
Mądrość Boża jest zarazem NIEZBĘDNA i NIEOSIĄGALNA dla człowieka.
Mądrość Boża jest NIEZBĘDNA (konieczna do naszego zbawienia), gdyż aby osiągnąć cel swojego istnienia
musimy go poznać, pragnąć i dążyć do niego – wszystko to jest darem Mądrości.
Mądrość Boża jest NIEOSIĄGALNA, bo nie możemy jej zdobyć naszym ludzkim wysiłkiem. „Mądrość sama
w sobie stanowi rzeczywistość Boską, tajemniczą i ukrytą. Nie można jej zyskać inaczej niż jako dar –
upragniony i darmo dany. Bóg ofiarowuje ją przez Ducha Świętego tym, którzy z całego serca pragną”. (Lecuru
L „7 darów Ducha Świętego”)
1. Trzeba najpierw dobrze zrozumieć znaczenie i wartość Mądrości – czego się nie zna tego się nie
ceni – a czego się nie ceni, tego się nie kocha. Pragniemy gorąco, tego co kochamy.
2. Trzeba więc gorąco pragnąć prawdziwej mądrości i to jako daru Bożego. Cenić mądrość, miłować
ją i z niestrudzoną gorliwością jej szukać.
3. Trzeba szczególnie usilnie i ciągle o nią prosić.
4. Trwać w stałym kontakcie z Bogiem, który jest Mądrością.
 modlić się w Duchu Świętym, trwać w łasce uświęcającej
 słuchać Boga i żyć w posłuszeństwie Jego Słowu
 „tracić” czas na kontemplację i adorację Boga
5. Przebywać z ludźmi żyjącymi Bożą mądrością (którzy chcą się dzielić świadectwem wiary).
Dzień 3. Dar Mądrości – jak nie dać się ograbić z mądrości.
Mt 6, 19-23; (19) Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują
się i kradną. (20) Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie
włamują się i nie kradną. (21) Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. (22) Światłem ciała jest
oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. (23) Lecz jeśli twoje oko jest chore,
całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to
ciemność!
Mdr 9,1.9.13-18; „Boże przodków i Panie miłosierdzia, któryś wszystko uczynił swoim słowem…
9
Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś,
i wie, co jest miłe Twym oczom, co słuszne według Twych przykazań.
13 Któż, bowiem z ludzi rozezna zamysł Boży albo któż pojmie wolę Pana?
14 Nieśmiałe są myśli śmiertelników i przewidywania nasze zawodne,
15 bo śmiertelne ciało przygniata duszę i ziemski przybytek obciąża lotny umysł.
16 Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi, z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką
- a któż wyśledzi to, co jest na niebie (wieczne)?
17 Któż poznałby Twój zamysł, gdybyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?
1. Życie zmysłowe, cielesne – ograniczone do poziomu zwierzęcego. Zniewolenie przyjemnościami
zamyka na wartości nieprzemijające powoduje odrzucenie światła łaski – mądrości – gdyż czego się nie
zna tego się nie ceni... (np.: „brak czasu” by rozważać Słowo Boże bo robię to co „ważniejsze”)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
2. Acedia, lenistwo duchowe – „to grzech przeciwko miłości i radości, stanowiącym owoc więzi z
Bogiem. Wskutek acedii codzienne ludzkie działania nie są podejmowane z miłością i radością jako
odpowiedź dana Bogu – inspirowana przez dar mądrości – lecz ze smutkiem i niechęcią.” Trwanie
w tym stanie doprowadza do niemocy, bezwładu woli.
3. Zaniedbanie modlitwy – codziennej prośby o Ducha Świętego, Jego działanie w nas, o dary
uświęcające)
4. Nieufność wobec Boga, krytykowanie Go i narzekanie, obwinianie Boga za zło (fałszywy obraz Boga)
Stawianie siebie w miejsce Boga (ponad Boga), bycie „sobie Panem”:
 utrata łaski uświęcającej – grzechy śmiertelne i zniewolenia (grzechy główne);
 buta i arogancja – uważanie siebie za najmądrzejszego („nie potrzebuję pouczeń Boga, Słowo
Boże jest nudne”) nieomylnego („sam wiem najlepiej”) i świętego (koncentracja na grzechach i
wadach innych – niedostrzeganie swoich);
 głupota – porzucenie Dawcy dla darów, Stwórcy dla stworzeń (np.: postawa „szkoda tracić czas
na kontemplację i adorację Boga”)
5. Postawa duchowego indywidualisty – ucieczka od rzeczywistości, niezdolność do relacji, pycha
Postawa bezmyślnego podporządkowania się – przerzucania odpowiedzialności za rozwój swojego
życia duchowego na inne osoby („Będę zbawiony bo jestem: ochrzczony, we wspólnocie, taki jak
wszyscy ”). Niebezpieczne jest zaufanie wobec nieznanego nauczyciela – może się bowiem zdarzyć, że
znajdziemy się pod wpływem kogoś, kto chce przewodzić nie posiadając w wystarczającym wymiarze
mądrości.
Dzień 4. Dar Mądrości – na straży miłości i świętości. 1Kor 12,31n;
Rz 8, 28-39. 
Dar mądrości pozwala nam rozpoznać MIŁOŚĆ Boga. W świetle Mądrości:
 widzimy znaki Bożej Miłości wokół nas, w doskonałości, pięknie, harmonii stworzenia
 doświadczamy dotyku Jego Miłości i czuwania Opatrzności Bożej nad nami
 odkrywamy Miłość Boga jako przyczynę i cel naszego istnienia, źródło życia
 dostrzegamy jak Duch Święty obecny w nas „rozszerza nasze serca”, uwalnia od egoizmu, niechęci i
niesprawiedliwości, a kształtuje w nas nadprzyrodzoną miłość. Wprowadzając ją w czyn, stwarza w nas
„nowego człowieka” – daje „nowe serce”, odnawia umysł, umacnia wolę w czynieniu dobra
Dar mądrości wprowadza –w KONTEMPLACJĘ, która:
 jest objawianiem się Boga w darze mądrości, który uzdalnia człowieka do pełnego miłości spojrzenia
sięgającego poza granice rzeczywistości dostępnej dla zmysłów (1Kor2,9);
 jest odpowiedzią Boga na pragnienie serca człowieka, który współdziała z darem mądrości.
Kontemplacja jest owocem modlitwy i rozważania Słowa Bożego w Duchu Świętym;
 nie ma nic wspólnego z ucieczką od wyzwań życiowych, a przeciwnie – jest konieczna by przeżywać
swoje życie w całej jego pełni, odważnie i mądrze. Kontemplacja to „miłosne zachwycenie się Bogiem”
budzi posłuszeństwo serca, uzdalnia do tego by wypełnić swoją osobistą misję – miłując uczynić dar z
siebie dla zbawienia tych, których Bóg nam powierza;
 czyni z całego życia człowieka wierną i pełną miłości adorację Boga.
Dar mądrości jest jakby duszą ŚWIĘTOŚCI, do której zostaliśmy wezwani wszyscy „Bądźcie świętymi, bo Ja
jestem święty, Pan, Bóg wasz!”(Kpł 19,2; por. 1P1,16;). Objawia nam ludzką godność i wielkość naszego
powołania, walczy z postawą legalizmu, zadowolenia z minimalistycznej etyki i powierzchownej religijności.
Dar mądrości jest dany by kochać – świętość staje się wezwaniem żywym i konkretnym bo miłość jest twórcza.
Dzień 5. Co nie jest mądrością? Głupota i pozór mądrości
Przeciwieństwem mądrości jest głupota, która jest nierozróżnianiem dobra od zła ( dobra prawdziwego od
dobra pozornego). Głupota wyraża się na wiele sposobów i ma różne przyczyny. Głupota jest grzechem
(Mk7,20-23;), a postawa głupoty („Nie ma Boga”, „Nie potrzebuję łaski Bożej do zbawienia”) jest grzechem
przeciw Duchowi Świętemu. Przejawy głupoty to:
 Pycha – odrzucenie napomnień i rad, wynoszenie się nad prawo Boże, szyderstwo i pogarda dla nauki;
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
 Lenistwo – nie wyciąganie wniosków z błędów, brak przewidywania skutków i niedostrzeganie celu;
 Bezmyślność – poddanie życia żądzom, np. nieczystości, kierowanie się chciwością, zazdrością,
gniewem.
Prz 1,20 - 2,5; (20) „Mądrość woła na ulicach, na placach głos swój podnosi; (22) Dokądże głupcy będą
kochać głupotę, szydercy miłować szyderstwo, a nierozumni pogardzać nauką? (23) Powróćcie do moich
upomnień, udzielę wam ducha mojego, nauczę was moich zaleceń. (24) Ponieważ prosiłam, lecz wyście nie
dbali, rękę podałam, a nikt nie zważał, (25) gardziliście każdą mą radą, nie chcieliście moich upomnień: (26)
więc i ja waszą klęskę wyszydzę, zadrwię sobie z waszej bojaźni, (27) gdy bojaźń nadciągnie jak burza, a
wasza zagłada jak wicher, gdy spotka was ucisk i boleść. (28) Wtedy będą mnie prosić - lecz ja nie odpowiem, i
szukać - lecz mnie nie znajdą, (29) gdyż wiedzy nienawidzili, gardzili bojaźnią Pańską, (30) nie poszli za mymi
radami, zlekceważyli moje napomnienie; (31) spożyją owoce swej drogi, nasycą się swymi radami; (32)
odstępstwo prostaków uśmierci ich, bezmyślność niemądrych ich zgubi. (33) Kto słucha mnie - osiągnie
spokój, wytchnienie - bez obawy nieszczęścia. (1) Jeśli, synu, nauki me przyjmiesz i zachowasz u siebie
wskazania, (2) ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce, (4) jeśli szukać jej
poczniesz jak srebra i pożądać jej będziesz jak skarbów - to bojaźń Pańską zrozumiesz, osiągniesz znajomość
Boga.”
Straszne są konsekwencje uznania za dobro najważniejsze tego, co tylko doczesne – ostrzega nas Księga
Mądrości, a Księga Koholeta podsumowuje powtarzając, jak refren: „A oto: wszystko to marność i pogoń za
wiatrem!”
Mądrość pozorna to: spryt, przebiegłość, zapobiegliwość itd. Szkodzi, gdyż wypiera z naszego życia Boga.
Dzień 6. Dar Mądrości – a jedność darów Ducha Świętego.
„W Piśmie Świętym Duch Mądrości przypisuje sobie wiele atrybutów rady, bojaźni, rozumu, wiedzy (zob. Prz
8, 12-14;) Porównując Mądrość do solidnie zbudowanego domu, autor księgi Przysłów wspomina „siedem
kolumn”, na których się ona wspiera (Prz 9,1). Mądrość jest szczytem, zwieńczeniem wszystkich darów Ducha Św,
gdyż pozwala spotkać, miłować i wielbić Boga, nie ze względu na dary, lecz dla Niego samego. Kolejność w jakiej te
dary ujawniają swoje działanie obserwowało w swoim życiu wielu Bożych ludzi. Wznosimy się przez te siedem darów poziomów, aż do drzwi, które otwierają przed nami drogę życia duchowego.”„Wznosimy się przez dar bojaźni - cnotę
umiarkowania, aż do pobożności. Pobożność - cnota sprawiedliwości, prowadzi nas do wiedzy. Jesteśmy umocnieni przez
wiedzę, aby posiąść męstwo (cnotę męstwa). Przez męstwo dochodzimy do daru rady. (cnoty nadziei). Przez radę
docieramy do rozumu (cnoty wiary), a dzięki rozumowi dochodzimy do spełnienia mądrości (cnoty miłości).
Nasze powołanie do życia wiecznego w zjednoczeniu ze Świętym Bogiem nazywamy powołaniem do świętości i
zrealizowanie go jest możliwe tylko przez współdziałanie z Duchem Świętym, który w nas mieszka i dokonuje
„przebóstwienia nas” przy pomocy darów uświęcających. Dary są zróżnicowane ale nierozłączne, wymagają jeden
drugiego i umacniają się nawzajem. Jedność darów, ich wzajemne przenikanie się i uzupełnianie, wpływ jaki rozwój
jednego daru wywiera na wzrost wszystkich pozostałych, ma ogromne znaczenie praktyczne. Chroni od iluzji i
zwiedzenia ułudą własnej świętości. Jeżeli nie ma w nas owoców choćby jednego (któregokolwiek) z tych 7 darów to
powinniśmy zbadać czy nie łudzimy samych siebie dobrym mniemaniem o sobie. Zatem zabiegajmy o działanie
wszystkich darów Ducha Świętego, roz- poznajmy je i prośmy usilnie o każdy, szczególnie o te, których działania w
swoim życiu nie dostrzegamy.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl