DZIEŃ LUDZI BEZDOMNYCH – 14 KWIETNIA

DZIEŃ LUDZI BEZDOMNYCH – 14 KWIETNIA
Bezdomność w ujęciu socjologicznym to zjawisko społeczne objawiające się brakiem
stałego miejsca zamieszkania (brakiem domu). W ujęciu psychologicznym to stan egzystencji
osoby nie posiadającej miejsca zamieszkania, pozbawionej środków do zaspokojenia
podstawowych potrzeb, wyalienowanej ze środowiska w skutek rozpadu więzi rodzinnych
i akceptującej swoją rolę społeczną.
U podłoża bezdomności leżą złożone przyczyny
oraz szczególnie dotkliwe społeczno-ekonomiczne skutki. Jest problemem społecznym o zasięgu
i znaczeniu ogólnokrajowym.
Rozpad
Rodziny
Brak
schronienia (np.
likwidacja hoteli
pracowniczych)
Uzależnienie
od alkoholu
lub innych
środków
Eksmisja
Przyczyny
BEZDOMNOŚCI
Przemoc
w rodzinie
Brak możliwości
uzyskania stałych
dochodów, lub ich
niskiego poziomu
Opuszczenie
zakładu karnego
przy braku
miejsca
zamieszkania
Brak
możliwości
uzyskania
zatrudnienia
Warto wiedzieć, że:

Nie jest prawdą, że wszyscy bezdomni to alkoholicy, a bezdomność to patologia.
Przyczyny bezdomności są bardzo różnorodne i nie zawsze leżą po stronie samej
osoby bezdomnej.
Uzależnienie od alkoholu (39,7%) jest jedną z wielu – ale nie jedyną – z wskazywanych
przyczyn bezdomności – inne to m.in. wymeldowanie, przemoc, eksmisja, konflikt
w rodzinie, bezrobocie, niepełnosprawność. Bezdomność uwarunkowana jest wieloma
czynnikami systemowymi, prawnymi, instytucjonalnymi i jednostkowymi. Najczęściej jest
splotem i wypadkową tych czynników.

Bezdomność z wyboru nie istnieje
Badacze i praktycy zagadnienia bezdomności są
przekonani, że bezdomność z rzeczywistego
wyboru nie istnieje. U podłoża bezdomności
zawsze pojawiają się inne problemy: np.
uzależnienie, problemy psychiczne, rozpad
rodziny itp. Deklaracja wyboru bezdomności jest
raczej próbą usprawiedliwienia bezdomności niż
realnym czynnikiem i przyczyną bezdomności.
Trudno chociażby ucieczkę przed przemocą
domową nazywać własnym wyborem.
Źródło: http://wartowiedziec.org/

Nie jest prawdą, że powrót ludzi bezdomnych do społeczeństwa zależy tylko
od ich woli i chęci. Stygmat i stereotyp bezdomności utrudnia ludziom
doświadczającym tego problemu wyjście z bezdomności.
Ludzie doświadczający bezdomności podkreślają, że negatywny odbiór społeczny, niechęć
oraz fałszywe wyobrażenie bezdomności utrudnia realnie integrację ze społeczeństwem
(podjęcie pracy, uzyskanie mieszkania). Stygmat bezdomności podawany jest przez ludzi
bezdomnych, jako główna bariera w wychodzeniu z bezdomności.

Nie jest prawdą, że odpowiedzialność za rozwiązywanie problemu bezdomności
spoczywa tylko na pomocy społecznej. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni
za rozwiązywanie problemu bezdomności.
Nie tylko pomoc społeczna odpowiada za walkę z bezdomnością, podobnie jak pomoc
społeczna samodzielnie nie rozwiąże tego problemu. Niezbędna jest szeroka i skuteczna
polityka społeczna, zakładająca udział wielu sektorów m.in. rynku pracy, mieszkalnictwa,
służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, edukacji. Niezbędny jest także udział obywateli,
opinii społecznej i masmediów. I więcej zaangażowanych osób, firm, instytucji, tym większa
szansa na realną pomoc osobom bezdomnym i zlikwidowanie bezdomności.
Źródło: http://www.pfwb.org.pl/o_bezdomnosci/