strona 23

Listy do redakcji
Nasze Jutro 23
nie mamy gdzieś ukrytego zboża lub mąki. Gdy nic nie znaleźli, odjechali. Na drugi dzień rano na bramie był już napis:
„Kułak - Wróg Polski Ludowej”. Ponieważ było to napisane
smołą, to przez kilka lat nie można było tego zmyć.
Mama chorowała długi czas i stale ją gnębiono o zakup
i oddanie zboża. W końcu pożyczyła pieniądze i kupiła
gdzieś w zachodniej Polsce zboże. Wtedy dopiero Ojca
wypuszczono z więzienia. Przesiedział w nim około trzech
miesięcy w zimnej celi, tak jak inni gospodarze -„kułacy”.
Takich wydarzeń z mojego dzieciństwa nie zapomnę, dopóki będę żyć.
Wieści
z Małego Przedszkola
Od redakcji: W odpowiedzi na nasz apel dotyczący osób
represjonowanych jako tzw. kułacy nadesłano list. Autorką
jest Pani Jadwiga Nowak z Grotnik, córka Pana Ignacego
Ciorgi (na zdj.). Przedstawiamy Państwu jego treść.
Przeczytałam w grudniowym wydaniu Naszego Jutra o gospodarstwach w czasach stalinowskich i o tzw. kułakach.
Takim prześladowanym kułakiem za nieoddanie zboża był
mój ojciec, Ignacy Ciorga z Grotnik.
Urodził się 21.12.1908 r. Z Matką Marianną Grzesiecką
z Bukówca Górnego wziął ślub w 1938 r. Gdy wybuchła
II wojna światowa, został wysiedlony do Niemiec wraz z
żoną, ojcem i małym synkiem. Na swoim gospodarstwie
nie byli pięć lat. Po powrocie zastali rozgrabione przez
Niemców puste obory i jednego ślepego konia, a ziemi do
obrobienia było 25 ha.
Nastały lata pięćdziesiąte i zaczęto nakładać wysokie plany mleka, żywca i zboża. Kto miał więcej hektarów, miał
wyższą stawkę z 1 ha do oddania i był tzw. „kułakiem”. W
1953 zboża wymarzły, a plany były wysokie i nie było czym
zapłacić. Przyszedł komornik. Zabrano wyprawę mamy, tj.
meble, wirówkę do mleka, maszynę do szycia, męski rower
i wiele innych przedmiotów codziennego użytku. Wszystko
sprzedano na licytacji za grosze, przy czym ludzie z wioski nie mogli nic wykupić. Pamiętam to jak dziś. Miałam
12 lat, najstarszy brat 14, najmłodszy brat miał pół roku.
Razem nas, dzieci, było ośmioro. Był listopad, o północy
nagle ktoś zapukał do okna. Mama otwarła. Weszła Milicja
i zabrała Ojca do więzienia za nieoddanie zboża. Potraktowali go jak zbrodniarza, dzieci krzyczały, płakały, mama
błagała, nikt się o nic nie pytał. Zabrali Go i pojechali.
Na drugi dzień wezwali mamę do prokuratora w Lesznie.
Powiedziano jej, że ma oddać zboże, to wypuszczą męża.
Jak nie ma, to niech kupi i odda. Z mężem wcale się już
nie zobaczyła. W listopadzie buraki były jeszcze na polu.
Kto miał pracować? Gromadka małych dzieci? Mama zachorowała na płuca, a penicyliny w tym czasie nie było.
Opiekowałam się młodszym rodzeństwem. W szkole opuszczałam lekcje, a inne dzieci śmiały się i przezywały nas:
„Dzieci kułaków”. Pamiętam, jak przyjechali jacyś obcy
ludzie wozem z końmi. Otwieram drzwi i mówię, że mama
ma gorączkę i leży chora. Młodsze rodzeństwo wybiegło i
wołało: „ Tata jest w więzieniu”. Na nic nie zważając weszli do mieszkania wypytując, gdzie mamy schowane zboże.
Wywracali wszystkie kasty, szafy i łóżka sprawdzając, czy
W piątek 20 marca dzieci obchodziły Dzień Wiosny. Już
tydzień wcześniej wspólnie z rodzicami układały wierszyki, które wzięły udział w konkursie pt. „Żegnamy zimę witamy wiosnę”. Wszystkie prace zostały umieszczone na
gazetce, gdzie można było podziwiać ich pomysłowość i
kunszt literacki. Wykorzystane one zostały również podczas wspólnych zabaw przy paleniu Marzanny.
W tematykę wiosenną wprowadziła grupa straszaków
przygotowanym przedstawieniem pt. „Powitanie wiosny”.
Jednak największą atrakcją było wspólne wykonanie i palenie Marzanny. Dzień ten upłynął przedszkolakom w radosnej i miłej atmosferze.