docD - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koszalinie
download 
Reklamacja Transkrypt
D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koszalinie
Sygn. akt II K 75/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 29 października 2014 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Tomasz Krzemianowski (spr.) Ławnicy: Marta Piotrowska, Ewa Rakowiec Protokolant: sekr. sąd. Paulina Ferenc przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koszalinie Beaty Szefler po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014 r. sprawy A. S., syna M. i E. z domu K., urodzonego dnia (...) w P., oskarżonego o to, że: w okresie od wiosny 2008 r. do 21 marca 2010 r. w Holandii i Polsce, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, którą kierował wspólnie z K. S. – ps. (...) i G. B. – ps. (...) i w skład której wchodziły inne ustalone i nieustalone osoby, za pośrednictwem J. H. – ps. (...) i Ł. M. – ps. (...) oraz innych ustalonych i nieustalonych osób, dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia, a następnie dostawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znacznej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających w postaci amfetaminy w łącznej ilości nie mniejszej niż 17.9 kg co stanowi nie mniej niż 17.900 jednorazowych porcji o wadze 1 grama, kokainy w łącznej ilości nie mniejszej niż 5,929 kg, marihuany w łącznej ilości nie mniejszej niż 72,827 kg oraz 200.000 sztuk tabletek „extasy”, celem wprowadzenia jej do obrotu i dalszej sprzedaży innym, nieustalonym dotychczas osobom, a mianowicie: • w okresie od wiosny 2008 r. do 14 lipca 2009 r. za pośrednictwem J. H. – ps. (...) dokonał co najmniej dziesięciokrotnego wewnątrzwspólnotowego przewozu środków odurzających w postaci marihuany w łącznej ilości 37,2 kg uzyskanej w Holandii m. in. od osób o ps. (...), o ps. (...), o ps. (...), o imieniu F. oraz J., każdorazowo uzyskując wymieniony środek w ilościach po 4-6 kg, przewozu środka odurzającego w postaci kokainy w ilości nie mniej niż 1,3 kg, każdorazowo uzyskując po około 0,5-0,8 kg wymienionego środka, przewozu substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości 4,5 kg, każdorazowo nabywając tą substancję w ilości 0,5-4 kg, przewozu substancji psychotropowych w postaci tabletek „extasy” w ilości 200.000 sztuk, przewożąc każdorazowo od 30.000 - 70.000 sztuk, • w dniu 14 lipca 2009 r., za pośrednictwem J. H. – ps. (...) dokonał wewnątrzwspólnotowego przewozu środków odurzających w postaci amfetaminy w ilości 5.906,3 g netto, uzyskanej od nieustalonej osoby w Holandii, celem wprowadzenia jej do obrotu i sprzedaży innym nieustalonym osobom, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie kuriera przez funkcjonariuszy policji, • w okresie od sierpnia 2009 r. do stycznia 2010 r. za pośrednictwem Ł. M. dokonał co najmniej dziesięciokrotnego wewnątrzwspólnotowego przewozu środków odurzających w postaci marihuany w łącznej ilości 30 kg uzyskanej w Holandii od osoby o imieniu (...), każdorazowo uzyskując wymieniony środek w ilościach po 2-5 kg oraz czterokrotnego przewozu środka odurzającego w postaci kokainy w ilości nie mniej niż 4 kg, każdorazowo uzyskując po około 0,5 kg wymienionego środka, • w dniu 19 stycznia 2010 r. w Holandii, za pośrednictwem Ł. M. dokonał wewnątrzwspólnotowego przewozu środków odurzających w postaci marihuany w łącznej ilości 5.627,85 g brutto oraz kokainy w ilości 629,89 g brutto, uzyskanej od osoby o imieniu (...), celem wprowadzenia jej do obrotu i sprzedaży innym nieustalonym osobom, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie wymienionego przez funkcjonariuszy policji, tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z późn. zmianami) i art. 56 ust. 1 i 3 cyt. ustawy oraz art. 13 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk, 1. uznaje oskarżonego A. S. za winnego tego, że w okresie od wiosny 2008 roku do 21 marca 2010 roku w Holandii i na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w N., R., Ś., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, którą w okresie od wiosny 2008 roku do lipca 2009 roku kierował wspólnie z ustaloną osobą, a następnie w niej działał do 21 marca 2010 roku, w skład której wchodziły ustalone osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przez ich dalszą dystrybucję na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, dokonał osobiście lub też za pośrednictwem ustalonych osób zakupu, a następnie wewnątrzwspólnotowego nabycia z terytorium Holandii (R., E., T., okolice H.) znacznej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających w postaci amfetaminy w łącznej ilości 7,906 kg, kokainy w łącznej ilości 2,598 kg, marihuany w łącznej ilości 30 kg oraz 155.000 sztuk tabletek „extasy”, a mianowicie: • w okresie od wiosny 2008 roku do 14 lipca 2009 roku za pośrednictwem ustalonej osoby dokonał siedmiokrotnego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków odurzających w postaci marihuany w łącznej ilości 30 kg, każdorazowo uzyskując wymieniony środek w ilościach od 3 do 6 kg, wewnątrzwspólnotowego nabycia środka odurzającego w postaci kokainy w ilości 100 gram, dwukrotnego wewnątrzwspólnotowego nabycia substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości 2 kg, każdorazowo w ilości 1 kg, pięciokrotnego wewnątrzwspólnotowego nabycia substancji psychotropowych w postaci tabletek „extasy” w ilości 155.000 sztuk, każdorazowo w ilości od 15.000 - 50.000 sztuk, • w dniu 14 lipca 2009 roku za pośrednictwem ustalonej osoby dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 5,906 kg, przy czym kurier został zatrzymany na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy policji, • w okresie od sierpnia 2009 roku do stycznia 2010 roku za pośrednictwem ustalonej osoby dokonał czterokrotnego wewnątrzwspólnotowego nabycia środka odurzającego w postaci kokainy w ilości 2 kg, każdorazowo uzyskując po około 0,5 kg wymienionego środka, • w dniu 19 stycznia 2010 roku za pośrednictwem ustalonej osoby dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia środka odurzającego w postaci kokainy w ilości 498,5 grama, przy czym kurier został zatrzymany na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy policji, a następnie uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających i substancji psychotropowych, pozyskanymi w wyżej opisany sposób, sprzedając je nieustalonym osobom, przy czym z uczestnictwa w wewnątrzwspólnotowym nabywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz obrocie tymi środkami i substancjami uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. przestępstwa z art. 55 ust. 3 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku poz. 124 – tekst jednolity) w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 r. (Dz. U. z 2011 roku, Nr 117, poz. 678) w zw. z art. 4§1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 33 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk skazuje go na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 350 (trzystu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wartość jednej stawki na 30 zł (trzydzieści złotych); 2. na podstawie art. 45§1 kk orzeka wobec oskarżonego A. S. przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przypisanego mu przestępstwa w kwocie 387.282,50 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem tysięcy dwieście osiemdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt groszy); 3. na podstawie art. 63§1 kk na poczet wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności zalicza okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21 marca 2012 roku do dnia 08 sierpnia 2014 roku; 4. zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania, w tym opłaty. II K 75/14 UZASADNIENIE Wiosną 2008 roku A. S. spotkał się z K. S., pseudonim (...), zamieszkałym w miejscowości D. pod N.. Mężczyźni poznali się już wcześniej w podkoszalińskiej dyskotece Odyseja. K. S. wpadł na pomysł nielegalnego sprowadzania narkotyków z terenu Holandii do Polski w celu ich sprzedaży. W tym czasie K. S. odbywał karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym, a na wolności przebywał jedynie krótkoterminowo korzystając z przepustek w odbywaniu kary. Z tego też powodu potrzebował osoby, która w czasie jego pobytu w izolacji będzie zajmować się tym przedsięwzięciem. Zaproponował więc w nim udział A. S. jako osobie zaufanej. Obaj mieli wyłożyć pieniądze na zakup narkotyków w Holandii, a następnie po ich dostarczeniu do Polski zająć się ich zbytem. Dochody uzyskane ze sprzedaży narkotyków miały być pomiędzy nich dzielone. A. S. zgodził się wziąć udział w tym procederze i początkowo wyłożył na ten cel 40.000zł. Natomiast K. S. przekazał na zakup narkotyków 10.000zł. (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877) K. S. zwerbował także J. H. pseudonim (...), mieszkańca N. przydzielając mu rolę kuriera, a także magazyniera. J. H. miał za zadanie przywozić zakupione w Holandii narkotyki korzystając z samochodu osobowego. Za każdy kurs miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 2.000zł. Następnie przywiezione do Polski narkotyki miał przechowywać, aż do czasu ich odbioru przez K. S. lub A. S.. K. S. poznał A. S. z J. H.. (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877 i J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302) Narkotyki na terenie Holandii miał pozyskać znajomy K. S. M. K. pseudonim (...). K. S. poznał go kilka lat temu w czasie pracy w Holandii. M. K. przez dłuższy czas mieszkał na terenie Holandii i posiadał liczne kontakty. Mężczyźni porozumieli się co do dostaw narkotyków. K. S. przekazał J. H. kontakt do M. K.. Po ustaleniu wszystkich istotnych szczegółów K. S. wrócił do zakładu karnego, zaś J. H. pojechał razem z A. S. po narkotyki. A. S. miał za zadanie prowadzić rozmowy z M. K., oraz zapłacić za narkotyki, zaś J. H. miał przywieźć narkotyki do Polski. Na pierwszy wyjazd do Holandii po narkotyki udali się A. S., J. H. i przebywający akurat w Polsce M. K.. Samochodem (...)należącym do A. S. udali się do R.. Tam za pośrednictwem M. K. doszło do spotkania ze znanym mu osobiście mężczyzną o pseudonimie (...). Ten dostarczył im 50.000 sztuk tabletek extasy, za które zapłacił A. S., płacąc 30 eurocentów za sztukę. Narkotyki przywiózł do Polski J. H. i ukrył je na terenie swojej posesji. A. S. wrócił później do kraju. J. H. wydawał tabletki extasy A. S. i K. S. na ich żądanie, w pakietach liczących tysiące sztuk. H. niejednokrotnie zawoził tabletki extasy A. S. w umówione miejsce, do R.. K. S. i S. sprzedawali tabletki extasy w tysiącach sztuk, w różnych cenach: 1,70zł-1,80zł; 2zł oraz po 40 eurocentów za sztukę(wyjaśnienia K. S.- k.184- cena 1,70zł; k.191-192cena- 1,70zł-1,80zł; k.179- ceny 2zł i 40 eurocentów). Pieniądze pochodzące ze sprzedaży narkotyków K. S. i A. S. postanowili przeznaczyć na zakup kolejnych partii narkotyków. (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302 i M. K.- k.1099-1102, 115-118, 125, 257-258, k.314, 723-725, 726-728, 729-730, 1030) Jeszcze przed sprzedażą wszystkich tabletek „extasy” A. S. po uzgodnieniu z K. S. postanowił ponownie udać się do Holandii, tym razem po marihuanę. Pojechał tam z J. H.. Mężczyźni po przybyciu do R. spotkali się z M. K., który pośredniczył w zakupie narkotyków, oraz udostępnił im garaż do bezpiecznego zapakowania i ukrycia narkotyków w samochodzie. Kupili 4kg marihuany od mężczyzny o pseudonimie (...), za którą zapłacił S. płacąc 2.900 euro za 1kg. Transakcja miała miejsce w okolicach H.. Narkotyki przewiózł do Polski samochodem marki VW Passat J. H. a następnie ukrył je w szopie. H. podzielił zakupioną marihuanę na pakiety po 0,5kg każdy korzystając z wagi jaką otrzymał od S.. Potem wydawał ją K. S. i A. S. marihuanę w żądanych przez nich ilościach, zaś oni sprzedawali ją swoim odbiorcom, w różnych cenach, w przedziale od 14zł do 16zł za 1 gram marihuany (wyjaśnienia K. S.- k.184 i k.191-192). (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302 i M. K.- k.1099-1102, 115-118, 125, 257-258, k.314, 723-725, 726-728, 729-730, 1030) Po przywozie tabletek „extasy” i marihuany A. S. postanowił sprowadzić także kokainę, aby następnie rozprowadzić ją na terenie Polski. Przedstawił ten pomysł K. S., który go zaakceptował. A. S. ponownie udał się więc wraz z J. H. do Holandii, gdzie za pośrednictwem M. K. nabył od mężczyzny o pseudonimie (...) 100 gramów kokainy płacąc 26 euro za 1 gram(wyjaśnienia K. S.- k.186). Podobnie jak wcześniej kokainę przewiózł do Polski J. H. (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302 i M. K.- k.1099-1102, 115-118, 125, 257-258, k. 314, 723-725, 726-728, 729-730, 1030) Na początku 2009r. oskarżony A. S. i K. S. uzgodnili, że będą sprowadzać z Holandii amfetaminę. W celu zakupu amfetaminy pojechał do Holandii J. H., który w R. kupił od (...) 4kg amfetaminy, płacąc 1.200 euro za 1kg. Ponownie w transakcji pośredniczył M. K.. Z uwagi na złą jakość towaru, która spowodowała, że otrzymana substancja nie nadawała się do sprzedaży, J. H. po uzgodnieniu z K. S., całą zakupioną partię narkotyku wyrzucił. K. S. skontaktował się z M. K. i ustalił z nim, że w ramach rekompensaty będzie on przekazywał bezpłatnie partie amfetaminy przy okazji zakupów innych narkotyków. J. H. otrzymał dwukrotnie takie partie amfetaminy, po 1kg za każdym razem. K. S. i A. S. sprzedawali amfetaminę w cenie 8-9zł za 1 gram (wyjaśnienia K. S.- k.191-192). (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302 i M. K.- k.1099-1102, 115-118, 125, 257-258, k.314, 723-725, 726-728, 729-730, 1030) J. H. w okresie od wiosny 2008r. do 14 lipca 2009r. wielokrotnie jeszcze jeździł do Holandii po zamówione przez K. S. i S. narkotyki. Przy czym w tych wyjazdach oskarżony S. już mu nie towarzyszył. Oprócz opisanych powyżej wyjazdów i transakcji, pojechał jeszcze czterokrotnie po tabletki extasy, sześciokrotnie po marihuanę i raz po amfetaminę, z którą został w dniu 14 lipca 2009r. zatrzymany. Tabletki extasy kupował od (...). Dwukrotnie kupił po 35.000 sztuk tych tabletek, raz 15.000 sztuk i ostatni raz przywiózł do Polski partię 20.000 sztuk tabletek extasy(k.75-80). Łącznie przewiózł 155.000 sztuk tabletek extasy, uwzględniając pierwszą partię 50.000 sztuk, po którą pojechał razem z S.. W przypadku marihuany, J. H. kupował narkotyki od różnych osób, wskazanych mu przez K. S.. Raz kupił 4,3kg marihuany od mężczyzny nazywanego (...), płacąc 2.900 euro za 1kg. Do transakcji doszło w miejscowości T. (wyjaśnienia H.- k.78verte). Również jeden raz zakupił marihuanę od mężczyzny o imieniu J. w ilości 3kg, płacąc 3.200 euro za 1kg (wyjaśnienia H.- k.78verte). Natomiast czterokrotnie J. H. kupował marihuanę od mężczyzny o imieniu F., płacąc 2.700 euro za 1kg. Do tych transakcji dochodziło w E.. Trzykrotnie H. nabył od F. po 5-6kg marihuany i raz kupił 4kg tego środka odurzającego (wyjaśnienia J. H.- k.77verte). (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877 i J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302) W dniu 14 lipca 2009 roku J. H. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji przewożąc kolejną partię narkotyków z Holandii do Polski dla A. S. i K. S.. Do zatrzymania doszło na terenie Polski około 10 km za K. w okolicy zjazdu na S.. W trakcie przeszukania samochodu marki (...) nr rej. (...), którym podróżował zabezpieczono ukrytą w specjalnych schowkach amfetaminę w ilości 5,906 kg. Amfetaminę tę J. H. zakupił uprzednio w Holandii od mężczyzny o pseudonimie (...) za cenę 1200 euro za 1 kg. (dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877 i J. H.- k.501-504, 75-80, 81-83, 84-85, 110-111, 126-126verte, 295-302; protokół przeszukania wraz ze spisem i opisem rzeczy, dotyczący J. H.- k.695-696; opinia chemiczna nr H-V-C-5480-503/09/AKk.699-700) Z uwagi na zatrzymanie J. H. K. S. już w sierpniu 2009 roku za pośrednictwem M. G. pseudonim (...) zwerbował jako kolejnego kuriera Ł. M. pseudonim (...). W tym samym czasie K. S. zaczął także współpracować w zakresie handlu narkotykami ze swoim znajomym G. B. pseudonim (...). Już wcześniej odsprzedawał mu część narkotyków przywożonych przez J. H., lecz wówczas traktował go tylko jako odbiorcę. Wraz z pozyskaniem nowego kuriera zaczął wspólnie z nim planować i przeprowadzać transakcje obrotu narkotykami. K. S. poinformował A. S. o fakcie pozyskania nowego kuriera a także wspólnika. Nie poznał ich jednak ze sobą. A. S. nadal współpracował z K. S., finansując wspólnie z nim zakup kokainy przywożonej z Holandii przez Ł. M., a następnie rozprowadzając ją na terenie Polski. Nie wyjeżdżał już jednak osobiście po narkotyki razem z kurierem. Kontrolę nad Ł. M. (1) sprawował K. S. oraz G. B.. K. S. część transakcji narkotykowych przeprowadzał wyłącznie w porozumieniu z G. B., nie informując o nich A. S.. Jednocześnie dbał o to, aby z transakcji, w których A. S. cały czas miał zaangażowane swoje środki finansowe, otrzymywał należną mu część zysku. ( dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; Ł. M.- k.504-505, 163-171, 172-176, 216-219, 222-223, 247-248, 265, 309-310; M. G.- k.1189, 161-162; G. B.- k.1103-1105, 135-144, 145-147, 148-150, 151-155, 279) Ł. M. jeździł do Holandii po narkotyki samochodem marki M.. Każdorazowo K. S. bądź też G. B. ustalali szczegóły transakcji, zaś Ł. M. wykonywał ich polecenia. Z Holandii przywoził marihuanę oraz kokainę. Narkotyki były kupowane od mężczyzny o imieniu (...). Zakupy kokainy były finansowane z pieniędzy G. B., oraz ze wspólnych pieniędzy K. S. i A. S., którymi dysponował K. S.. Po zbyciu narkotyku pieniądze trafiały do K. S., który dzielił je pomiędzy trzech mężczyzn, przy czym K. S. połowę zysku przekazywał G. B. (1) zaś drugą połową dzielił się z A. S.. Ł. M. w okresie od sierpnia 2009r. do stycznia 2010r. czterokrotnie przewiózł z Holandii do Polski kokainę, za każdym razem o wadze 0,5kg. Następnie była rozprowadzana w Polsce przez A. S. oraz K. S. i B.. Mężczyźni ustalili jako minimalną cenę sprzedaży 31 euro za 1 gram kokainy(wyjaśnienia K. S.- k.189) i taka kwota za 1 gram sprzedanego narkotyku trafiała do wspólnej puli, którą dysponował K. S.. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży kokainy K. S. dzielił na trzy części, przy czym B. otrzymywał połowę zysku a drugą połowę środków finansowych K. S. dzielił pomiędzy siebie i S.. Ł. M. przywoził również z Holandii marihuanę. A. S. w żaden sposób nie uczestniczył w jej zakupie ani też w jej dystrybucji. ( dowód: wyjaśnienia i zeznania K. S.- k.1185-1188, 177-182, 183-187, 188-193, 194-196, 197-199, 200-204, 112-114, 161-162, 279-284, 877; Ł. M.- k.504-505, 163-171, 172-176, 216-219, 222-223, 247-248, 265, 309-310; G. B.k.1103-1105, 135-144, 145-147, 148-150, 151-155, 279) W dniu 19 stycznia 2010 roku w czasie przewozu kolejnej partii narkotyków z Holandii, już na terenie Polski, Ł. M. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. W czasie przeszukania zabezpieczono w samochodzie M. nr rej. (...) marihuanę w ilości 4.044,80 gram netto, oraz kokainę w ilości 498,51 gram netto. Narkotyki zostały w Holandii zakupione podobnie jak wcześniej od M.. ( dowód: wyjaśnienia i zeznania Ł. M.- k.504-505, 163-171, 172-176, 216-219, 222-223, 247-248, 265, 309-310 i G. B.- k.1103-1105, 135-144, 145-147, 148-150, 151-155, 279; protokół przeszukania samochodu marki M.k.671-673; protokół oględzin rzeczy- k.674; materiał poglądowy z oględzin samochodu- k.675-679; notatka dotycząca zabezpieczonych narkotyków- k.680; opinia chemiczna nr H-V-C-5480-83/10/AK-k.683-684) A. S. został zatrzymany w dniu 21 marca 2010 roku o godz. 00.20 w Ś., w samochodzie, w pobliżu swojego miejsca zamieszkania. (dowód: protokół zatrzymania, k. 1181 akt sprawy II K 50/11) Na mocy prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 03.09.2012r w sprawie II K 50/11, utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18.06.2014r w sprawie II AKa 29/14, A. S. został m.in. skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwo polegające na tym, że w okresie od wiosny 2008r do 21 marca 2010r w Ś., N. i innych miejscowościach brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej w skład której wchodziły ustalone osoby, tj. K. S., J. H., M. K., G. B. oraz Ł. M., przy czym w okresie od wiosny 2008r do lipca 2009r grupą tą kierował wspólnie z ustaloną osobą, tj. z K. S., zaś zorganizowana grupa przestępcza miała na celu popełnienie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przez ich dalszą dystrybucję na terenie RP, tj. czynu z art. 258§3 kk. (dowód: wyrok SO w Koszalinie w sprawie II K 50/11, k. 357-365, wyrok SA w Szczecinie w sprawie II AKa 29/14, k. 4.380 akt II K 50/11) Przed przystąpieniem do oceny materiału dowodowego sprawy należy poczynić konieczne zastrzeżenia, wynikające z treści poprzednich rozstrzygnięć wydanych w sprawie. Otóż niniejszy wyrok został wydany w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, na skutek treści wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18.06.2014r w sprawie II AKa 87/14, wydanego w wyniku rozpoznania środków odwoławczych wniesionych od poprzedniego wyroku skazującego Sądu Okregowego w Koszalinie z dnia 9.01.2014 pod sygnaturą II K 43/13. W uzasadnieniu tego wyroku znalazły się konkretne wskazania i zalecenia Sądu Apelacyjnego, które determinowały zakres rozpoznania sprawy w tym postępowaniu. Rzutowały one jednocześnie na ocenę materiału dowodowego sprawy. Otóż należy zwrócić uwagę, iż Sąd Apelacyjny uznał, iż Sąd pierwszej instancji poprzednio rozpoznający sprawę bezbłędnie ustalił stan faktyczny, wywodząc logiczne wnioski z właściwie przeprowadzonej oceny wszystkich dowodów zebranych w sprawie. W szczególności za niebudzące wątpliwości zostały uznane ustalenia Sądu zarówno co do wspólnego uczestnictwa oskarżonego z innymi ustalonymi osobami w procederze nabywania i obrotu narkotykami, jak i ilości zakupionych narkotyków, ich ceny oraz ilości transakcji. Sąd Apelacyjny uznał także za trafne ustalenia dotyczące uznania ilości nabywanych narkotyków za znaczną, działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uczynienia sobie z tego procederu stałego źródła dochodu. Jedyną i wyłączną przyczyną uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania była potrzeba uwzględnienia nie istniejącego w chwili poprzedniego wyrokowania przez Sąd I instancji, wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18 czerwca 2014r w sprawie II AKa 29/14, utrzymującego w mocy pierwszy z wydanych w sprawie wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 3 września 2012r pod sygnaturą II K 50/11, skazujący oskarżonego S. za udział i kierownictwo w zorganizowanej grupie przestępczej, obejmującej proceder nabywania i obrotu narkotykami, zarzucony mu w niniejszej sprawie, w której to uczestniczyły te same osoby, które współdziałały z nim w tym przestępstwie. Przesądzenie zatem przez Sąd Apelacyjny zasadniczych w tej sprawie okoliczności pozwalało na ograniczone, zresztą za pełną akceptacją stron, przeprowadzenie postępowania dowodowego, a ponadto zwalniało Sąd od konieczności szczegółowej oceny dowodów w pisemnym uzasadnieniu. Zatem ogólnie już tylko należy zaznaczyć, iż Sąd po ujawnieniu materiału dowodowego zebranego w tej sprawie w pełni podzielił ustalenia faktyczne Sądu poprzednio rozpoznającego sprawę i przyjął je za własne. W pełni także podzielił dokonaną przez ten Sąd ocenę materiału dowodowego sprawy. Z jednym wyjątkiem, a mianowicie dotyczącym popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. W tym zakresie Sąd oparł się na treści wskazanego wyżej prawomocnego już wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie II K 50/11, wspartego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie w sprawie II AKa 29/14, podzielając zaprezentowaną tam ocenę materiału dowodowego. Skrótowo rzecz ujmując dokonana przez Sąd w niniejszym postępowaniu ocena dowodów przedstawiała się następująco. Oskarżony A. S. częściowo przyznał się do winy. Przed Sądem, podczas pierwszego rozpoznania sprawy w postępowaniu II K 50/11 złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności swojego udziału w procederze nabywania narkotyków i obrotu nimi (k.317-320). Oskarżony przyznał, że wszedł w porozumienie ze S., ale nie dotyczyło ono handlu narkotykami. Pożyczał mu tylko pieniądze z zyskiem, początkowo nie wiedząc, że były one angażowane w biznes narkotykowy. Jednocześnie przyznał, iż kilka razy na prośbę K. S. jeździł po narkotyki do Holandii z J. H.. Ponieważ K. S. miał ograniczone zaufanie do H., więc to jemu powierzył kwestię płacenia za narkotyki. Następnie jego rola polegała tylko na ich przewiezieniu pod wskazany adres do odbiorcy. Nie uczestniczył w obrocie nimi. Wyjaśnieniom oskarżonego, w których kwestionował świadomość wszystkich okoliczności procederu oraz własne zaangażowanie, ograniczając swoją rolę do wykonania rzekomo drugorzędnych, ściśle zleconych mu czynności technicznych, Sąd nie dał wiary. Były one nielogiczne i sprzeczne z zeznaniami pozostałych uczestników procederu objętego zarzutem. Wyjaśnienia oskarżonego były nieudolną próbą wytłumaczenia obciążających go okoliczności, wynikających ze spójnych relacji K. S., J. H. i M. K.. Po pierwsze, nielogiczne było, aby oskarżony nie interesował się i nie wiedział w jakie przedsięwzięcie angażowane są jego środki finansowe i to powierzane osobie przebywającej w zakładzie karnym, która zapewniała mu zysk na poziomie 30% pożyczonej sumy. Jego rzekome przekonanie o legalności interesu kłóciło się z opisywanym przez niego dalszym trwaniem i udziałem w procederze, gdy K. S. powiedział mu już, że „głęboko siedzi w handlu narkotykami”. Po drugie, nielogiczne było, iż oskarżony bez zaangażowania ze swojej strony, jedynie na prośbę K. S., zgodził się jeździć do Holandii po narkotyki. Jeżeli zestawi się podane przez niego zasadnicze okoliczności jego udziału w przedsięwzięciu, to widać między nimi funkcjonalny związek, szczegółowo, spójnie i logicznie, w odróżnieniu od wyjaśnień oskarżonego, opisany w wyjaśnieniach i zeznaniach K. S., J. H. i M. K.. Ich zeznania zostały poddane szczegółowej ocenie przez Sąd poprzednio rozpoznający sprawę. Sąd rozpoznający sprawę ponownie w pełni ocenę tę podzielił i wprost odwołuje się do argumentów przedstawionych w pisemnym uzasadnieniu poprzedniego wyroku, zwłaszcza, że zostały one uznane za trafne także przez sąd odwoławczy. W tym miejscu podkreślić należy, że wskazane osoby, w sposób zupełnie niezależny od siebie, konsekwentny i zgodny przedstawiły okoliczności, z których jednoznacznie wynikał udział oskarżonego S. w opisanym w stanie faktycznym procederze. Nie ukrywali przy tym i nie pomniejszali swojej roli w przestępstwie. Ujawnili wszystkie istotne, także ich obciążające okoliczności. Opisując swój udział nie mieli żadnych powodów, ani interesu w tym, aby przy okazji, na marginesie swojej sprawy, ewentualnie fałszywie pomawiać oskarżonego S.. W szczególności nie byli z nim w konflikcie. Wyjaśnienia oskarżonego złożone pod koniec pierwszego przewodu sądowego w dużej mierze wpisywały się w te relacje, bo oskarżony zarówno potwierdził angażowanie swoich środków finansowych w przedsięwzięcie realizowane przez K. S. jak i wyjazdy do Holandii po narkotyki. Kwestionował swoją świadomość pewnych okoliczności, ale jak wskazano w sposób nielogiczny i zupełnie nieprzekonujący w zestawieniu ze spójnymi relacjami K. S., H. i K.. Nie było też żadnych wątpliwości, co do udziału oskarżonego w drugim „kokainowym” okresie procederu, opisywanym przez K. S., G. B. i Ł. M.. To prawda, że G. B. i Ł. M. nie wymieniali oskarżonego jako osoby zaangażowanej w ten proceder, ale dlatego, że jak zgodnie oświadczali nie mieli z nim kontaktu. Od początku wskazywał na to K. S., tłumacząc, iż nie doszło do zapoznania B., ani też M. z S., gdyż jedynie poinformował oskarżonego o nowym kurierze oraz o fakcie współpracy z nowym wspólnikiem, nie wskazując go nawet z imienia i nazwiska. K. S. podał, iż część transakcji narkotykowych przeprowadzał wyłącznie w porozumieniu z B., nie informując o nich S.. Dbał jednak o to, aby S. otrzymywał należną mu cześć zysku z transakcji, w które zaangażował swoje środki finansowe, a które związane były z zakupem narkotyków w Holandii, zaznaczając, że oskarżony w drugim okresie nie uczestniczył w nabywaniu w Holandii marihuany. Przy okazji zauważyć należy, że ograniczenie w relacji K. S. roli S. w tym okresie świadczyło o jego wiarygodności, obiektywizmie i wiernym przedstawianiu okoliczności bez chęci fałszywego pomawiania kogokolwiek. To samo trzeba powiedzieć o zeznaniach Ł. M. i G. B., które korespondowały z relacją K. S.. Ten ostatni podawał przy tym konsekwentnie, że zakupy kokainy były finansowane z pieniędzy B. oraz ze wspólnych pieniędzy jego i S., którymi dysponował. Po sprowadzeniu narkotyków były one następnie rozprowadzane przez S. oraz dwóch pozostałych. Według kategorycznych i jednoznacznych zeznań K. S. pieniądze ze zbytu kokainy trafiały do niego, a on dzielił je pomiędzy trzech mężczyzn, przy czym połowę zysku przekazywał B., zaś drugą połowę dzielił pomiędzy siebie i A. S.. Oskarżony otrzymywał w ten sposób ¼ zysku ze wspólnej transakcji. Reasumując, Sąd dał wiarę konsekwentnym, logicznym i spójnym wyjaśnieniom oraz zeznaniom K. S., J. H., M. K., a także G. B. i Ł. M.. Co się zaś tyczy świadka M. G., to podał, że to on skontaktował Ł. M. z K. S., wskazując go jako osobę, która może przewozić narkotyki z Holandii. Brak było podstaw do kwestionowania zeznań tego świadka, skoro w pełni korespondowały z relacjami K. S., Ł. M. i G. B.. W zakresie rodzaju i ilości narkotyków kupowanych w Holandii w pierwszym okresie, Sąd co do zasady oparł się na wyjaśnieniach i zeznaniach J. H. (k.75-80). Szczegółowo opisał on poszczególne transakcje, wskazując miejsca, w których do nich dochodziło i osoby, od których poszczególne partie narkotyków były kupowane. Podawał również kwoty jakie płacił za narkotyki. W ocenie Sądu Jarosław H. był najbardziej wiarygodnym źródłem wiedzy o ilości narkotyków kupowanych przez K. S. i S., ponieważ był obecny przy poszczególnych transakcjach, przejmował od sprzedającego narkotyki, a kiedy jeździł sam płacił za partię narkotyków i co szczególnie istotne po przywiezieniu narkotyków do Polski przechowywał je, ważył i przepakowywał. Wyjątkiem był zakup kokainy przez S. oraz ustalenie dotyczące ilości pierwszej partii marihuany. Jeżeli chodzi o kokainę, to należało przyjąć za Sądem poprzednio rozpoznającym sprawę wersję najkorzystniejszą dla oskarżonego, a mianowicie, że A. S. kupił 100 gramów kokainy, tak jak podawał to M. K., który był obecny przy przekazywaniu kokainy S. przez M. (k.1101, 1030verte, 117) . Cenę zakupu natomiast tego narkotyku Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia K. S. (k.186). Zasadniczo Sąd oparł ustalenia dotyczące poszczególnych partii marihuany kupionych w Holandii na relacjach J. H. (k.75-80), w których podawał on ilości oraz cenę zakupu poszczególnych partii towaru. Inaczej było w przypadku pierwszego zakupu marihuany, ponieważ w toku pierwszego rozpoznania sprawy Sąd przyjął, że kupiono 4kg marihuany (vide: str.11 uzasadnienia wyroku w sprawie IIK 50/11- k.371 akt IIK 43/13), w oparciu o wyjaśnienia K. S. (k.179). Z uwagi na fakt, że wyrok w sprawie IIK 50/11 został zaskarżony na niekorzyść A. S. tylko co do kary, Sąd rozpoznający ponownie sprawę uznał, że nie może dokonywać ustaleń mniej korzystnych, a takie wynikały z zeznań J. H., który twierdził, że pierwsza partia marihuany ważyła 6kg (k.76verte). Sąd dokonał ustaleń dotyczących ilości kupionych w Holandii tabletek extasy oraz przywiezionej przez J. H. amfetaminy, na podstawie wyjaśnień i zeznań tego świadka (k.75-80). Precyzyjnie opisał on poszczególne transakcje dotyczące extasy, a odnośnie amfetaminy zwrócił uwagę, że dwukrotnie przywiózł po 1kg tej substancji, jako rekompensatę za wcześniej przekazaną mu partię tego narkotyku, którą ze względu na złą jej jakość wyrzucił (k.78-78verte). Informację tę potwierdził K. S.. Ceny sprzedaży poszczególnych rodzajów narkotyków Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia i zeznania K. S., który zajmował się sprzedażą kupionych w Holandii narkotyków. Rodzaj i ilości narkotyków kupowanych w Holandii w II okresie procederu trwającym od sierpnia 2009r. do 19 stycznia 2010r., Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia i zeznania G. B. oraz Ł. M.. W Holandii w/w mężczyźni kupowali kokainę i marihuanę od osoby znanej jako M., co potwierdził K. S.. Gdy chodzi o kokainę, to jej zakup finansował obok K. S. i B. oskarżony S., a następnie po sprowadzeniu jej do Polski uczestniczył w obrocie tym narkotykiem. Powyższe ustalenie wynikało z niebudzących wątpliwości konsekwentnych wyjaśnień i zeznań K. S.. M. i B. opisali szczegółowo poszczególne wyjazdy do Holandii i przeprowadzane tam transakcje, których przedmiotem były narkotyki. Z ich zgodnych relacji wynikało, że czterokrotnie kupili kokainę, po 0,5kg za każdym razem, łącznie 2kg, którą przewiózł M.. Kupili również piątą partię kokainy, z którą Ł. M. został zatrzymany w dniu 19 stycznia 2010r. B. i M. kupowali również w Holandii marihuanę, ale jak już wspomniano środek ten był kupowany tylko dla G. B.. Cenę sprzedaży kokainy kupionej w okresie od sierpnia 2009r. do 19 stycznia 2010r. Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień K. S.(k.189), który wskazał cenę 31 euro za 1g kokainy jako ustaloną pomiędzy nim a S. kwotę, która musiała trafiać do wspólnej puli ze sprzedaży przez nich obu tego narkotyku. W toku postępowania uzyskano opinie chemiczne dotyczące środków i substancji zabezpieczonych od J. H., zatrzymanego w dniu 14 lipca 2009r.- opinia nr (...) (k.699-700) oraz od Ł. M., zatrzymanego w dniu 19 stycznia 2010r.- opinia nr (...) (k.683-684) sporządzone przez Sekcję Chemii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji we W.. Przedmiotowe opinie są jasne i zupełne a zawarte w nich wywody logiczne. Zostały one sporządzone zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie wymogami. Dlatego też Sąd uznał, że zasługują na uwzględnienie zarówno co do treści jak i zawartych w nich wniosków. Zwłaszcza że strony postępowania wspomnianych opinii nie kwestionowały. Brak było też podstaw do kwestionowania pozostałych dowodów z dokumentów, w tym w szczególności: tablic poglądowych ze spisem imion i nazwisk- k.663-666, 693-694, 802-808, 834-846, 858-859, 979-987; protokołów przeszukania samochodu M., k.671-673, protokołu oględzin rzeczy- k.674; materiału poglądowego z oględzin samochodu- k.675-679; notatki dotyczącej zabezpieczonych narkotyków- k.680; protokołu przeszukania wraz ze spisem i opisem rzeczy, dotyczącego J. H.- k.695-696; tabeli archiwalnych kursów walut- k.1044-1055; danych o karalności- k. 1.472, kwestionariusza wywiadu środowiskowego- k.875-876, opinii o osadzonym oraz informacji o pobytach i orzeczeniach - k.880-881, 1062-1063, 1056-1057, 1203, k.1058-1059, 1204-1205, k. 1476-1481. Odrębny wątek wymagający ustosunkowania się wiązał się z ustaleniem popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. W tym zakresie Sąd, ponownie rozpoznając sprawę, także miał ułatwione zadanie. Jak już wyżej wspomniano dysponował bowiem prawomocnym wyrokiem skazującym oskarżonego S. za udział w takiej grupie, co więcej wspartym orzeczeniem Sądu Apelacyjnego. Jak wynikało z treści obu orzeczeń oraz ich pisemnych uzasadnień obejmowały one skazanie na karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwo polegające na tym, że oskarżony S. w okresie od wiosny 2008r do 21 marca 2010r w Ś., N. i innych miejscowościach brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziły ustalone osoby, tj. K. S., J. H., M. K., G. B. oraz Ł. M., przy czym w okresie od wiosny 2008r do lipca 2009r grupą tą kierował wspólnie z ustaloną osobą, tj. z K. S., zaś zorganizowana grupa przestępcza miała na celu popełnienie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przez ich dalszą dystrybucję na terenie RP, tj. czynu z art. 258§3 kk. Chodziło przy tym o nabycie i obrót narkotykami, objęte niniejszym postępowaniem. Formalnie Sąd nie był związany treścią tych orzeczeń, ale musiałyby zaistnieć zupełnie nadzwyczajne okoliczności, w szczególności nowe i nieznane dotychczas dowody, aby przyjąć w niniejszej sprawie odmienne ustalenia odnośnie działalności grupy, niż te, które wynikały z prawomocnego już wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie II K 50/11. Niezależnie od tego Sąd pragnie podkreślić, że po przeanalizowaniu treści tego orzeczenia oraz utrzymującego go w mocy wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, a także dowodów zebranych w niniejszym postępowaniu, Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że opis czynu oskarżonego powinien być uzupełniony o jego działanie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej oraz kierowanie nia w pierwszym okresie procederu, tj. od wiosny 2008r do lipca 2009r. Sąd w tym zakresie w pełni podzielił argumentację Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie II K 50/11 oraz Sądu Apelacyjnego w Szczecinie w sprawie II AKa 29/14. Została one szczegółowo przedstawiona w pisemnych uzasadnieniach obu orzeczeń i wobec tego ich powtarzanie jest zbędne. W tym zakresie wystarczające jest odesłanie do treści tych orzeczeń z uwagą, że Sąd przedstawioną tam argumentację w pełni podziela i uznaje za własną. Dla potrzeb niniejszego uzasadnienia Sąd przedstawi już tylko ogólnie najważniejsze i zasadnicze wnioski. Otóż zdaniem Sądu ustalenie o działaniu oskarżonego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i kierowaniu nią w podanym przedziale czasu, wynikało w pełnym zakresie z wyjaśnień i zeznań wskazywanych już wyżej osób, współdziałających z oskarżonym, tj. K. S., J. H., M. K., G. B. i Ł. M.. W sposób zgodny i wzajemnie uzupełniający się przedstawili on takie mechanizmy swojej przestępczej działalności, które przesądzały, iż wykraczała ona poza ramy zwykłego współsprawstwa. Wskazać tu należy w szczególności na wysoki stopień zorganizowania, w miarę stały jej skład, ścisły podział ról i zadań, w tym z wyraźnymi rolami wiodącymi oskarżonego, K. S., a w drugim okresie działalności B., przy jednoczesnych typowo usługowych i podporządkowanych rolach innych (kurierzy, magazynierzy, pośrednicy), realizujących polecenia i zadania nakreślone przez tych pierwszych. Do tego ukierunkowanie na popełnianie określonych przestępstw, ich powtarzalność, zbliżająca działalność oskarżonego do działalności gospodarczej zapewniającej mu stałe źródło dochodu. Gdy chodzi o skonkretyzowanie roli oskarżonego A. S., to nie ulega wątpliwości iż był on wraz z K. S. założycielem grupy, a następnie osobą, która razem z nim nią kierowała w pierwszym okresie tj. od wiosny 2008r do lipca 2009 roku. A. S. zaakceptował pomysł przestępczej działalności nakreślony przez K. S., a potem aktywnie realizował jego założenia. Wspólnie podejmowali decyzje w zakresie uzyskania źródeł narkotyków, wyboru ich rodzaju, finansowania przyszłych transakcji. To oni byli też pierwszymi ich odbiorcami, a następnie dysponentami. K. S. werbował kurierów i wydawał im polecenia i wskazania dotyczące transakcji zakupu narkotyków za granicą i ich przywożenia, magazynowania i rozdzielania w Polsce. Natomiast S. współfinansował przestępczy proceder, a także kierował nim w czasie, gdy K. S. przebywając w zakładzie karnym miał ograniczone w tym zakresie możliwości. Wówczas to oskarżony zapewniał nadzór nad kurierem oraz dbał o prawidłowy przebieg transakcji. To wreszcie oskarżony S. i K. S. uzyskiwali jako stojący na czele struktury największe zyski z przestępstwa, opłacając inne zaangażowane w nie osoby. Kierownicza rola oskarżonego była wyraźnie zarysowana w pierwszym okresie działania grupy, tj. w czasie gdy kurierem był J. H.. Po zatrzymaniu kuriera z uwagi przede wszystkim na brak bezpośredniego kontaktu z kolejnym kurierem, oraz włączenie się do grupy także G. B., oskarżony A. S. nie kierował już grupą, lecz niewątpliwie nadal w niej uczestniczył, finansując zaopatrzenie grupy w narkotyki oraz nimi obracając. Struktura grupy była wyraźnie ukształtowana i odpowiadał jej też podział zadań przypisanych każdemu z jej członków, czy to w sposób wyraźny, czy też w sposób dorozumiany. Na czele grupy stali pierwotnie K. S. i oskarżony A. S., a w późniejszym czasie K. S. wspólnie z G. B.. Przewozem narkotyków i ich magazynowaniem w Polsce zajmowali się J. H. i Ł. M., zaś bezpośrednim pozyskiwaniem dostawców na terenie Holandii głównie M. K.. Osoby zajmujące się w grupie rozprowadzeniem hurtowych ilości narkotyków, czyli K. S., A. S., jak też G. B. sprzedawali towar pośród swoich odbiorców (dilerów), którzy w przypadku A. S. nie zostali ustaleni. Pozyskiwanie dostawców narkotyków za granicą odbywało się za pośrednictwem rezydującej tam osoby, następnie przewóz ich do Polski przez ustalonych kurierów, magazynowanie ich w ustalonych miejscach do czasu odbioru przez osoby rozprowadzające narkotyki w ilościach hurtowych, a następnie odbiór tychże narkotyków przez określone osoby i ich rozprowadzanie osobom zajmującym się sprzedażą detaliczną. Należy też wskazać na podział zysków występujący w grupie. Więzi strukturalne grupy wyrażały się w tym, iż to osoby kierujące grupą na określonych warunkach finansowały wspólnie zakup kolejnych partii narkotyków, a następnie osiągniętym zyskiem dzielili się pozostawiając też „wspólną pulę” na kolejne zakupy. Inne osoby w grupie, np. kurierzy nigdy nie partycypowali w zyskach z handlu narkotykami, a jedynie otrzymywali wynagrodzenie w stałej wysokości kilku tysięcy złotych za każdy wykonany kurs za granicę. W świetle powyższych rozważań nie ulega wątpliwości, iż oskarżony A. S. działał w zorganizowanej grupie przestępczej z ww. osobami i podejmował w jej ramach zachowania objęte niniejszym postępowaniem, tj. związane z przemytem i nielegalnym obrotem narkotykami. Oskarżony bowiem uświadamiał sobie podstawowe więzi organizacyjne i role tych osób, o których działalności w grupie wiedział. Powyżej przedstawiona organizacja grupy w konsekwencji umożliwiła, iż jej członkowie mieli zapewnione warunki do dokonywania przestępstw związanych z przemytem i wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości narkotyków i to przed długi okres czasu. Podkreślić należy, iż aby przypisać sprawcy udział w zorganizowanej grupie przestępczej wystarczy, aby sprawca ten miał świadomość istnienia grupy i akceptował cele jej działania, a bez znaczenia jest okoliczność, czy sprawca miał wiedzę o wszystkich członkach i mechanizmach działania grupy. Nie ulega także wątpliwości, że oskarżony choć już nie pełnił roli kierowniczej, to nadal działał w grupie, także w drugim okresie działalności, tj. do marca 2010r,w okresie kiedy kurierem był Ł. M., a grupą wraz z K. S. kierował jego nowy i dodatkowy wspólnik G. B.. Rola i pozycja oskarżonego S. została na jego rzecz ograniczona, ale nie łączyło się to z opuszczeniem przez niego grupy. Choć jak wynikało z zeznań K. S., A. S. nie miał wiedzy o wszystkich transakcjach, które K. S. organizował z B.,to jednak został poinformowany o nowym kurierze i nadal finansował oraz pobierał zyski związane z zakupem narkotyków z Holandii. W drugim okresie obowiązywały te same reguły „zagospodarowania” zysku z handlu narkotykami – czysty zysk dzielili z B. na pół, w tym K. S. swoją połowę dzielił jeszcze z A. S.. Ważne były także w tym zakresie zeznania G. B.. Omawiając działalność, jaką prowadził z K.S. świadek przedstawił tożsamy mechanizm jak ten istniejący w relacji K. S. i S., łącznie z udziałem w charakterze kuriera Ł. M., który zastąpił J. H.. Powtórzyć należy za Sądem Apelacyjnym w Szczecinie wydającym wyrok w sprawie II AKa 29/14, że przez zorganizowaną grupę przestępczą należy rozumieć co najmniej trzy osoby, które łączy wspólny cel popełniania przestępstw. Od współsprawstwa różni grupę istnienie podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej, chociażby o niskim stopniu zorganizowania. Progiem karalnego zorganizowania grupy przestępczej będzie więc istnienie między jej członkami chociażby niewysokiego, ale widocznego stopnia powiązań organizacyjnych i hierarchicznych. W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, iż przejawem tego rodzaju powiazań jest istnienie wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego (przywództwa), skoordynowany sposób działania, w miarę stabilny podział zadań i funkcji wewnątrz grupy, pewna trwałość, planowanie przestępstw, zabezpieczenie potrzeb grupy, gromadzenie narzędzi popełniania przestępstw, wyszukiwanie miejsc dla przechowywania łupu, rozprowadzanie go, podział ról, powiązania socjologiczno-psychologiczne między członkami. Te wszystkie cechy nosiła grupa założona i kierowana przez K. S. i A. S., a następnie kierowana przez K. S. i G. B., w której nadal uczestniczył A. S.. Należy przy tym podkreślić, że nie wszyscy członkowie zorganizowanej grupy przestępczej muszą być bezwzględnie podporządkowani kierownictwu grupy, a jej członkami mogą być także sprawcy, którzy mają świadomość istnienia zorganizowanej grupy przestępczej, akceptują jej cele i swoją w niej rolę, lecz niekoniecznie stoją na pozycji podległej wobec kierownictwa grupy. Rola takich sprawców może być bowiem na tyle istotna dla grupy przestępczej, że akceptują pozycję takiego członka, nawet pewną jego autonomię, gdyż jest niezbędny dla działalności przestępczej grupy. Chociaż zorganizowanie grupy polega na w miarę stałym jej składzie, to też nie wszyscy członkowie grupy muszą uczestniczyć w popełnianiu każdego z zaplanowanych przestępstw. W oparciu o dokonaną wyżej ocenę materiału dowodowego sprawy Sąd uznał oskarżonego A. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu. W jego opisie dokonał jednak określonych modyfikacji, zgadzając się z zastrzeżeniami do treści zarzutu poczynionymi przez Sąd poprzednio rozpoznający sprawę. Ponadto uzupełnił okoliczności popełnienia przestępstwa o działanie oskarżonego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, połączone z jej kierowaniem we wskazanym okresie. Wprowadzone zmiany w szczególności dotyczyły ilości nabywanych narkotyków, a także rodzaju nabywanych narkotyków w drugim okresie działalności. Ponieważ zmiany zostały dokonane na korzyść oskarżonego, a w tym zakresie poprzedni wyrok nie był skarżony, należało je uwzględnić także w wydanym obecnie rozstrzygnięciu. W tym miejscu powtórzyć należy zatem za Sądem poprzednio rozpoznającym sprawę, że w okresie kiedy kurierem był J. H. wewnątrzwspólnotowe nabycie marihuany miało miejsce siedmiokrotnie, a nie dziesięciokrotne jak przyjęto w zarzucie i w pierwszym wydanym w sprawie wyroku. Za pierwszym razem kupiono 4kg marihuany od (...). Następnie zostało kupione 4,3kg marihuany od mężczyzny nazywanego (...) i 3kg od mężczyzny o imieniu J.. Ponadto czterokrotnie marihuana była kupowana od mężczyzny o imieniu F.- trzy razy było to 5-6kg marihuany (dla dalszych wyliczeń ilości środka odurzającego Sąd przyjął z korzyścią dla oskarżonego 5kg w jednej partii) i raz 4kg. Łącznie podane ilości dają 30,3 kg marihuany. Wobec treści wyroku wydanego w sprawie IIK 50/11 i z uwagi na fakt, że wyrok na niekorzyść oskarżonego został zaskarżony tylko co do kary, Sąd przyjął w treści rozstrzygnięcia, że wewnątrzwspólnotowe nabycie objęło łącznie 30kg marihuany. W zakresie amfetaminy Sąd ustalił, że doszło do dwukrotnego wewnątrzwspólnotowego nabycia partii po 1kg każda, co daje łącznie 2kg amfetaminy oraz jednokrotnego w ilości 5,906kg netto tej substancji, z którą J. H. został zatrzymany w dniu 14 lipca 2009r., już po przekroczeniu granicy Polski. Daje to łącznie 7,906kg amfetaminy. Sąd przyjął, że w okresie kiedy kurierem był H. miało miejsce jednokrotne wewnątrzwspólnotowe nabycie kokainy w ilości 100g. Natomiast pięciokrotnie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia tabletek extasy, w łącznej ilości 155.000 sztuk. Sąd ustalił, że za pierwszym razem zostało kupionych 50.000 sztuk tabletek extasy, a następnie dwukrotnie zostały nabyte partie w ilości 35.000 sztuk każda (łącznie 70.000) oraz partia 15.000 sztuk i jedna w ilości 20.000 sztuk tabletek extasy. Sąd przyjął, tak jak poprzednio, że w okresie kiedy kurierem był Ł. M., oskarżony A. S. brał udział w wewnątrzwspólnotowym nabyciu jedynie przewożonej przez tego kuriera kokainy, czterokrotnie w ilości po 0,5kg (łącznie 2kg kokainy) i raz 498,5g (z którą w dniu 19.01.2010r. Ł. M. został zatrzymany już po przekroczeniu granicy Polski) a nie 629,89g jak przyjął oskarżyciel publiczny, uznając, że należy w czynie przypisanym wskazać wagę netto a nie brutto tego narkotyku. Wobec powyższego Sąd przyjął, że A. S., przez cały okres wskazany w rozstrzygnięciu, brał udział w wewnątrzwspólnotowym nabyciu łącznie 2,598kg kokainy. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że A. S., w okresie kiedy kurierem był M., brał udział w wewnątrzwspólnotowym nabyciu marihuany i dlatego Sąd wyeliminował z opisu czynu przypisanego oskarżonemu te zachowania, podobnie jak to czyniły sądy poprzednio orzekające w sprawie. Ponadto Sąd skonkretyzował miejsca działania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej wskazując N. (miejsce magazynowania narkotyków przez J. H.), R. (miejsce przekazywania narkotyków przez J. H. A. S.), Ś., oraz na terenie Holandii wskazując R., E., T., okolice H. (jako miejsca nabywania narkotyków różnego rodzaju). Dla większej przejrzystości opisu czynu Sąd wyeliminował pseudonimy osób, od których były kupowane narkotyki, które i tak nic nie wnosiły do sprawy (wobec nieustalenia ich danych osobowych), nie mówiąc już o tym, że były bez znaczenia dla znamion czynu. Zachowanie oskarżonego polegało na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości substancji psychotropowych i środków odurzających, a następnie uczestnictwie w obrocie nimi. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 33 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii „wewnątrzwspólnotowe nabycie”, to przemieszczenie środków odurzających lub substancji psychotropowych z terytorium państwa członkowskiego UE na terytorium RP. Bez wątpienia wypełniało to znamię będące udziałem oskarżonego przemieszczenie (przewóz) narkotyków z Holandii na terytorium RP. Mając na uwadze zakres sprzedaży tak pozyskanych narkotyków, stanowiła ona wprowadzenie do obrotu w rozumieniu art. 4 ust. 34 i art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zasadne było ustalenie, że poszczególne zachowania oskarżonego składały się na czyn ciągły z art. 12kk. Dzieliły je krótkie odstępy czasowe i stanowiły one realizację z góry zaplanowanego i skonstruowanego wspólnie z K. S. przedsięwzięcia – procederu, następnie sukcesywnie w czasie realizowanego. Można więc było przyjąć, iż oskarżony działał w tym zakresie ze z góry powziętym, ogólnym zamiarem. Objęte działaniem oskarżonego ilości narkotyków w sposób oczywisty były znaczne w rozumieniu przepisów ustawy. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż „znaczna ilość" środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. Uwzględniając łączne ilości: marihuany- 30kg, amfetaminy- 7,906kg, kokainy- 2,598kg, tabletek extasy- 155.000 sztuk, oraz to, że pojedyncze porcje liczone są w ilościach 0,5-1 gram czy pojedynczych sztukach tabletek, stwierdzić należy, że były to ilości zdecydowanie spełniające to kryterium. Sąd podzielił także stanowisko sądów poprzednio rozpoznających sprawę, zgodnie z którym oskarżony uczynił sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu. W rozumieniu art.65§1kk działalność przestępcza nie musi być ani jedynym ani nawet głównym źródłem dochodów sprawcy. Istotne jest aby pozyskiwanie środków z działalności przestępczej było wielokrotne i wynikało z pewnej regularności, powtarzalności przestępczych zachowań będących źródłem dochodów. Bez wątpienia taka sytuacja zaistniała w wypadku oskarżonego, który popełnił przypisane mu przestępstwo w ramach czynu ciągłego, na przestrzeni niemal dwóch lat, zapewniając sobie systematyczne, regularne i znaczne dochody pieniężne ze sprzedaży narkotyków. W odróżnieniu od Sądu poprzednio rozpoznającego sprawę, Sąd z przyczyn wskazanych wyżej przyjął, iż oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się nie tylko wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami, ale też w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w której brał udział od wiosny 2008 roku do 21 marca 2010r i którą wspólnie z ustaloną osobą (K. S.) kierował od wiosny 2008 roku do lipca 2009 roku, w skład której wchodziły ustalone osoby (J. H., M.K., a w drugim okresie G. B. i Ł. M.), mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabywaniu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przez ich dalszą dystrybucję na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. W świetle wszystkich tych okoliczności zasadne było zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonemu jako przestępstwa z art. 55 ust. 3 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku poz. 124 – tekst jednolity) w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 r. (Dz. U. z 2011 roku, Nr 117, poz. 678) w zw. z art. 4§1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk. Zastosowanie art. 4§1 kk wynikało z tego, iż analiza stanu prawnego z okresu orzekania w niniejszej sprawie oraz z okresu popełniania przez oskarżonego przypisanego mu czynu doprowadziła do wniosku, iż ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 roku poz. 124 – tekst jednolity) w jej brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 roku (Dz. U. z 2011 roku, Nr 117, poz. 678) była dla niego korzystniejsza. Wynikło to z faktu, iż wspomniana nowela zaostrzyła odpowiedzialność karną za przestępstwa narkotykowe przez podwyższenie górnych i dolnych granic ustawowego zagrożenia. Za przypisany oskarżonemu S. czyn Sąd na podstawie art. art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 33 § 1 i 3 kk przy zast. art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 65 § 1 kk skazał go na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 350 (trzystu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wartość jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych. Stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu był bardzo znaczny. Sąd uwzględnił tutaj, iż przestępstwo przybrało postać długotrwałego, zorganizowanego procederu, obejmującego duże ilości narkotyków i to różnego rodzaju od tzw. miękkich po twarde, przysparzając oskarżonemu stałe źródło pokaźnych dochodów. W świetle tych okoliczności stopień natężenia złej woli oskarżonego był bardzo duży, a jego przestępstwo w poważnym stopniu godziło w dobra społeczne jakim jest zdrowie publiczne w aspekcie zapobiegania i zwalczania wysoce szkodliwego zjawiska narkomanii. Musiało się to przełożyć na wymiar kary, która nie mogła być niska. Sąd mając na uwadze te okoliczności nie podzielił jednak w zakresie kary wniosku prokuratora. Zdaniem Sądu był on zbyt surowy i wykraczał poza potrzebę wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania kary. Należało uwzględnić, że oskarżony do czasu tej sprawy nie był karany za podobne rodzajowo czy inne poważne przestępstwa. Nigdy wcześniej nie odbywał kary pozbawienia wolności. W warunkach aresztu stosowanego do sprawy przebywał już ponad 4 lata, a to dawało możliwość zweryfikowania jego zachowania, a w szczególności jaki wpływ na nie miał proces, który przecież także spełnia pewną rolę wychowawczą. Zachowanie oskarżonego zostało ocenione przez pracowników aresztu jako pozytywnie. Nie stwierdzono negatywnych zdarzeń z jego udziałem czy tendencji w zachowaniu. Oskarżony dostosowuje się do obowiązujących zasad, wobec przełożonych i współosadzonych funkcjonuje poprawnie. Był wielokrotnie nagradzany regulaminowo. W toku procesu częściowo przyznał się do winy, ale co ważne w końcu złożył wyjaśnienia, w których de facto potwierdził najważniejsze okoliczności zarzutu. Nie czynił żadnych trudności w prowadzeniu ostatniego procesu, przyczyniając się do wydania wyroku na pierwszym terminie rozprawy. To wszystko zaś oznacza, że nie jest on osobą wysoce zdemoralizowaną i rokuje pozytywnie na przyszłość. Z pewnością już uświadomił sobie jak dalece negatywny wpływ na jego życie wywarł popełniony czyn, przebywając od ponad 4 lat w warunkach izolacji. Jednostkowa kara 5 lat, bo trzeba pamiętać, że w związku z zarzutami aktu oskarżenia zapadł wcześniej wobec oskarżonego wyrok skazujący go na kary w sumie 4 lat pozbawienia wolności, z pewnością nie jest karą łagodną i w ocenie Sądu wystarczy w świetle tych okoliczności do tego, aby skutecznie oddziaływać na niego wychowawczo i zapobiegawczo. W poprzednim wyroku sąd skazał oskarżonego za ten sam czyn na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, ale jak zaznaczył w uzasadnieniu uwzględnił przy tym eliminację z opisu działanie w ramach zorganizowanej grupy. Sąd zaś ponownie rozpoznając sprawę opis czynu o tę okoliczność obciążającą uzupełnił, co skutkowało podwyższeniem kary. Jednak w rozsądnych granicach, bo okoliczności tej nie należało przeceniać. Pamiętać bowiem należy, iż została ona w zasadniczym zakresie już wcześniej uwzględniona, przy okazji odrębnego skazania oskarżonego za przestępstwo kierowania zorganizowaną grupą przestępczą i udziału w niej. Kara grzywny została przewidziana w sankcji art. 55 ust. 3 ustawy łącznie z karą pozbawienia wolności, zatem jej orzeczenie było obligatoryjne. Oskarżony w końcowym wystąpieniu apelował do Sądu, aby obniżyć wymiar poprzednio orzeczonej kary grzywny, bowiem aktualnie od ponad 4 lat przebywa w zakładzie karnym, nie ma majątku i źródła dochodów, a ponadto będzie musiał uiścić równowartość korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa. Sąd argumenty te uwzględnił. Pozostawił na niezmienionym poziomie w porównaniu do poprzedniego wyroku ilość stawek dziennych, uznając, iż wymiar ten jest adekwatny do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, a przede wszystkim rozmiaru odniesionej korzyści. Natomiast uwzględniając sytuacje materialną oskarżonego urealnił spłatę tej kary, obniżając wysokość jednej stawki do 30zł. Miał przy tym także na uwadze potencjalne możliwości zarobkowe oskarżonego. Na podstawie art. 45§1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przypisanego mu przestępstwa w kwocie 387.282,50 zł. W zakresie ustalenia wartości korzyści majątkowej Sąd w pełni przyjął za własne przekonująco uzasadnione ustalenia Sądu poprzednio orzekającego. Zatem stwierdzić należy, że w zakresie narkotyków sprowadzonych z Holandii, w okresie kiedy kurierem był J. H., Sąd uwzględnił, że dzielił on korzyść majątkową z K. S. po połowie, a w przypadku kokainy przywożonej z Holandii przez Ł. M., dzielił on tą korzyść z K. S. i G. B., przy czym A. S. przypadała ¼ z ustalonej kwoty korzyści. Poza zakresem obliczeń były narkotyki zatrzymane przez policję przy kurierach. Ustalając korzyść majątkową w odniesieniu do amfetaminy Sąd pomnożył 2,906kg przez kwotę 8zł, tj. najniższą ceną sprzedaży 1 grama tej substancji wynikającą z wyjaśnień K. S. (k.191-192), co dało kwotę 23.248zł. Następnie kwotę tą Sąd podzielił na pół, przyjmując, że oskarżony dzielił tą korzyść z K. S., co ostatecznie dało kwotę 11.624zł. Określając korzyść majątkową w odniesieniu do marihuany Sąd pomnożył 30kg przez kwotę 14zł, tj. najniższą ceną sprzedaży 1 grama tego środka wynikającą z wyjaśnień K. S. (k.184, k.191-192), co dało kwotę 420.000zł. Następnie kwotę tą Sąd podzielił na pół, przyjmując, że oskarżony dzielił tą korzyść z K. S., co ostatecznie dało kwotę 210.000zł. Ustalając korzyść majątkową w odniesieniu do tabletek extasy Sąd pomnożył 155.000 sztuk przez 0,40euro, tj. najniższą cenę sprzedaży 1 tabletki wynikającą z wyjaśnień K. S. (k.179,184,191-192). Po przeliczeniu tej wartości po najniższym kursie euro, w okresie od wiosny 2008r. do 14 lipca 2009r, kiedy transakcje dotyczące tabletek extasy miały miejsce, który wynosił 3,2026zł za 1 euro (vide: tabela kursów NBP z 31.07.2008r.), dawało to kwotę 1,28zł za 1 tabletkę. Łącznie kwota korzyści wyniosła 198.400zł. Następnie kwotę tą Sąd podzielił na pół, przyjmując, że oskarżony dzielił tą korzyść z K. S., co ostatecznie dało kwotę 99.200zł. W zakresie 100g kokainy nabytej w okresie kiedy kurierem był H. Sąd ustalił wartość korzyści majątkowej w ten sposób, że pomnożył wspomnianą ilość przez 26 euro za 1 gram, tj. cenę zakupu tego narkotyku w Holandii, ponieważ nie zdołano ustalić ceny sprzedaży kokainy w tym okresie (vide: wyjaśnienia K. S.- k.186). Najniższy kurs euro, w okresie od wiosny 2008r. do 14 lipca 2009r. kiedy ta transakcja miała miejsce wynosił 3,2026zł za 1 euro (vide: tabela kursów NBP z 31.07.2008r.). Zatem 1g kokainy kosztował wówczas 83,27zł a 100g- 8.327zł. Następnie kwotę 8.327zł Sąd podzielił na pół, przyjmując, że oskarżony dzielił tą korzyść z K. S., co ostatecznie dało kwotę 4.163,50zł. Natomiast w odniesieniu do kokainy nabytej w okresie kiedy kurierem był Ł. M. Sąd ustalił wartość korzyści majątkowej w ten sposób, że pomnożył 2kg przez 31 euro za 1 gram, tj. najniższą cenę sprzedaży tego narkotyku wynikającą z wyjaśnień K. S. (k.189). Najniższy kurs euro, w okresie od sierpnia 2009r. do 19 stycznia 2010r. kiedy transakcje dotyczące tej kokainy miały miejsce wynosił 4,019zł za 1 euro (vide: tabela kursów NBP z 19.01.2010r.). Zatem za 1g kokainy sprawcy otrzymywali wówczas 124,59zł, co oznacza, że za 2kg ich korzyść majątkowa wyniosła- 249.180zł. Kwotę tą Sąd podzielił na cztery, ponieważ jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń, w zakresie tej kokainy, oskarżony dzielił tą korzyść z K. S. i G. B., przy czym A. S. przypadała jedynie ¼ jej część, co ostatecznie dało kwotę 62.295zł. Suma ustalonych powyżej kwot korzyści majątkowych dotyczących poszczególnych rodzajów narkotyków wyniosła 387.282,50zł (11.624zł+210.000zł+99.200zł+4.163,50zł+62.295zł). Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu A. S. okres rzeczywistego pozbawienia go wolności od dnia 21 marca 2012 roku do 08 sierpnia 2014 r, uwzględniając dane z informacji o odbywanych w okresie aresztowania karach pozbawienia wolności (k.1.477). Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego oraz rozmiar orzeczonej grzywny i środka karnego przepadku korzyści, Sąd uznał za uzasadnione zwolnienie go od kosztów sądowych, w tym od opłaty (art. 624§1 kpk).
