Stropodachy

Stropodachy
1. stropodachy pełne, czyli bez wentylacji;
2. stropodachy wentylowane.
W przypadku tego rozwiązania wszystkie
warstwy ułożone są jedna na drugiej, przylegając bezpośrednio do siebie i tworząc jedną całość, pozbawioną szczelin, kanalików
czy innej pustej przestrzeni, którą mogłoby
przepływać powietrze. Konstrukcja ta jest
bardzo łatwa do wykonania, jednak jej
zasadniczym mankamentem jest ryzyko
zawilgocenia izolacji termicznej.
– materiał termoizolacyjny (wełna mineralna
lub szklana albo styropian);
– hydroizolacja, czyli pokrycie dachowe
(papa), zabezpieczająca obiekt przed
zewnętrznymi warunkami atmosferycznymi (deszczem, śniegiem).
Innym typem stropodachu jest dach odwrócony. Podobnie jak konstrukcja o konwencjonalnym układzie warstw, może być
stosowany w obiektach nowo wznoszonych
i modernizowanych. W tym przypadku na
warstwie konstrukcyjnej układana jest najpierw powłoka uszczelniająca. Następną
warstwę stanowi termoizolacja (twarda płyta
z polistyrenu ekstrudowanego o strukturze
n stropodach kryty papą
n stropodach tarasowy
n stropodach „zielony”
n odwróciony dociskowy
n odwrócony tarasowy
n odwrócony „zielony”
Podstawowym zadaniem stropodachu
jest zabezpieczenie wnętrza obiektu
przed niepożądanymi skutkami zmiennych
warunków atmosferycznych (opadami
deszczu czy śniegu, nadmiernym nasłonecznieniem czy wychłodzeniem, dużymi
różnicami temperatur, silnym wiatrem itp.).
Konstrukcja musi być odporna i przenosić obciążenia powodowane przez opady
śniegu czy wiatr. Od jej szczelności i wytrzymałości zależy nie tylko stan techniczny obiektu oraz komfort przebywających
w nim osób, ale także ich bezpieczeństwo.
Dlatego też niezwykle istotne jest, by przy
ich projektowaniu i wykonawstwie nie popełnić żadnego błędu.
Układ poszczególnych warstw w stropodachu zależy przede wszystkim od rodzaju
konstrukcji. Z tego względu można je podzielić na:
Biorąc pod uwagę układ warstw, wśród
stropodachów pełnych można wyróżnić:
– konstrukcje o konwencjonalnym układzie warstw (stropodach pełny kryty
papą, stropodach tarasowy, stropodach
„zielony”);
– konstrukcje o odwróconym układzie
warstw (stropodach z warstwą dociskową, stropodach tarasowy, stropodach
„zielony”).
Stropodach pełny o tradycyjnym układzie
może być stosowany zarówno w przypadku
obiektów nowo budowanych, jak i modernizowanych. Składa się on z następujących warstw:
– warstwa konstrukcyjna (strop lub inny
element nośny dachu);
– paroizolacja, zabezpieczająca przed
destrukcyjnym wpływem przenikającej
przez strop pary wodnej i zapobiegająca
jej kondensacji;
zamkniętokomórkowej). Warstwa hydroizolacyjna stanowi zabezpieczenie przed
kondensacją pary wodnej przenikającej
z wnętrza i chroni termoizolację przed zawilgoceniem. Sama z kolei - dzięki takiemu
położeniu - nie jest narażona na uszkodzenia mechaniczne i będące skutkiem zmiennych warunków atmosferycznych (działanie
wysokiej i niskiej temperatury, różnice temperatur, opady, wiatr, promieniowanie UV).
Na materiale termoizolacyjnym układane są
kolejne powłoki ochronne i filtrujące, a jako
ostatnia - dociążająca warstwa wierzchnia,
której rodzaj zależy od przeznaczenia stropodachu. W przypadku dachu żwirowego
jest to gruby żwir, dachu „zielonego” - warstwa drobnego żwirku, na której znajduje
się geowłóknina oraz ziemia roślinna; tarasu
- warstwa drobnego żwiru, a na niej płyty
kamienne, betonowe lub inne.
Dachy płaskie, o kącie nachylenia
od 0 do 15°, tak w przypadku
budynków mieszkalnych, jak i
przemysłowych czy użyteczności
publicznej pełnią jednocześnie
dwie funkcje - stropu oraz dachu.
Z tego też względu często bywają
nazywane stropodachami. Składają
się one z kilku zróżnicowanych materiałowo warstw konstrukcyjnych i
stanowią przegrodę budowlaną nad
ostatnią kondygnacją budynku. W
przypadku tego rozwiązania nie ma
poddasza.
26
D A C H Y
Stropodachy pełne
2/2007
n stropodach kanalikowy
Stropodachy wentylowane
W stropodachach pełnych nie da się
całkowicie wyeliminować niekontrolowanego przepływu wilgoci; jest to z kolei
możliwe w stropodachach wentylowanych.
Cechą charakterystyczną tej konstrukcji,
nazywanej niekiedy „zimnym dachem”, jest
łącząca się z powietrzem zewnętrznym
pustka pomiędzy warstwami górną i dolną. Oddziela ona zewnętrzną pokryciową
warstwę wodoszczelną od materiału termoizolacyjnego.
Stropodach wentylowany tworzą najczęściej następujące warstwy:
– warstwa konstrukcyjna (warstwa dolna);
– paroizolacja;
– termoizolacja;
– przestrzeń powietrzna lub odpowietrzana;
– warstwa konstrukcyjna pod pokrycie dachowe (warstwa górna);
– warstwa uszczelniająca - pokrycie dachowe (papa).
Dzięki przestrzeni wentylacyjnej przenikające z wnętrza domu ciepłe, zawilgocone powietrze jest skutecznie usuwane
na zewnątrz. Tym samym nie pojawia się
ryzyko zawilgoceń kondensacyjnych. Nawet w przypadku gdy dojdzie do skroplenia
pary wodnej, a wskutek tego zawilgocenia
izolacji termicznej, odpowiednia wentylacja
sprawia, że wilgoć wyparuje, a tym samym
nie będzie obniżać skuteczności termoizolacji. Ocieplony stropodach wentylowany
eliminuje też ryzyko nadtopienia się śniegu
na dachu zimą oraz powstawanie pęcherzy
pod papą podczas wysokich temperatur.
Wśród stropodachów wentylowanych wyróżnić można następujące konstrukcje:
– stropodachy dwudzielne;
– stropodachy jednodzielne:
a/ kanalikowe;
b/ szczelinowe.
Stropodach płaski dwudzielny - charakteryzuje się tym, że posiada dużą przestrzeń
wentylowaną, połączoną z powietrzem zewnętrznym. Dzięki temu może on skutecznie
usuwać nawet duże ilości wilgoci. W przestrzeni pomiędzy warstwą izolacji termicznej
a konstrukcją górnej połaci stropodachu powietrze może swobodnie krążyć, pochłaniać
parę wodną i usuwać ją na zewnątrz.
n stropodach szczelinowy
n stropodach dwudzielny
termoizolacyjną a pokryciem wierzchnim
znajduje się warstwa wyposażona w kanaliki, którymi przepływa powietrze. Może to
być np. blacha trapezowa czy płyta falista.
Kanały zbiorcze gwarantują, że powietrze
dociera do wszystkich kanalików. Duże
znaczenie dla skuteczności tego rodzaju
wentylacji mają przekrój i długość kanalików, a także kąt nachylenia dachu.
Stropodach płaski szczelinowy - cechą
dla niego charakterystyczną jest to, że pomiędzy warstwą termoizolacyjną a deskowaniem tworzą się szczeliny wentylacyjne.
Opr. ED
Rys.WM
SystemdachowyLINITHERMPALS
i PAL S DEKOR z izolacją
Nowoczesny system dachowy LINITHERM PAL S i PAL S
Dekor to lekka konstrukcja dachowa hal z wyraźną ochroną
cieplną z rdzeniem izolacyjnym.
LINITHERM PAL S jest systemem dachowym z izolacją paroszczelną dla hal przemysłowych i produkcyjnych, magazynów
i budynków gospodarczych. Boczna warstwa folii aluminiowej z
gruboziarnistą strukturą oraz białym kryciem powodują, że wnętrza
są jasne i przyjemne. Panele są zmywalne. Łączenie krawędzi - na
obwodzie krawędzie przystosowane do profilu krawędzi H.
LINITHERM PAL S Dekor - jest systemem dachowym dla hal
sportowych, magazynów i hal produkcyjnych. Dodatkowy sklejkowy panel dekoracyjny z białym kryciem zapewnia komponentom
wysoką wytrzymałość i stabilność. Jest to zwłaszcza przydatne
w halach sportowych a także we wnętrzach o podwyższonych
wymaganiach stabilności powierzchni. Łączenie krawędzi - wręga
obwodowa typu H.
Systemy dachowe tego typu, można bez problemu umocować
bezpośrednio na dachu lub zaaplikować jako sufit podwieszony,
montaż następuje bezpośrednio do więźby dachowej lub jako
sufit powieszony. Pozwala to na zniwelowanie nierówności.
Pozostałe cechy podstawowe systemu:
l Bardzo niska wysokość konstrukcji - uzyskanie większej przestrzeni;
l Warstwa doskonale odbijająca światło;
l Również w wersji odpornej na odbicia;
l Wielkopowierzchniowa stała izolacja cieplna umożliwiająca
kontrolę nad warunkami cieplnymi.
Zastosowana nieszkodliwa ekologicznie sztywna pianka PUR/
PIR nie zawiera FCKW, HFCKW, formaldehydu ani włókien.
Fot. materiały firmy LINITHERM
l - mocowanie zawieszeń z metalowymi pasami bezpośrednio na
nośnikach, belkach lub wiązaniach; 2 - mocowanie zawieszeń
nośnych bezpośrednio na stalowych wiązaniach; 3 - mocowanie
bezpośrednio na suficie lub konstrukcji żerdziowej przy pomocy
klamer mocujących.
1.
2.
3.
Stropodach płaski kanalikowy - wyróżnia się tym, że choć poszczególne tworzące
go warstwy stykają się, to jednak nie przylegają ściśle do siebie. Pomiędzy warstwą
2/2007
D A C H Y
27