Słuchowiec
Transkrypt
Słuchowiec
Pamiętajmy, aby wprowadzać dziecku różne metody pracy rozwijając tym samym wszystkie modalności zmysłowe. DOMINANTY SENSORYCZNE UCZNIÓW A NAUKA SZKOLNA - edukacja nowej generacji Innowacja Pedagogiczna w Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II w Grzędzicach Metody uniwersalne, angażujące wszystkie zmysły • wykorzystywanie dramy (odegraj, bądź tam, bądź tym, myśl jak…); • wykonywanie – rysowanie kolorowych map mentalnych, treści opowiada się na głos, jednocześnie wodząc palcem po gałęziach mapy; • aktywny udział w eksperymentach, symulacjach. Nasza propozycja pracy z uczniem, to dostosowanie sposobu kształcenia do możliwości i potrzeb ucznia przy wykorzystaniu wiedzy o jego preferencjach sensorycznych. Sposób nauczania musi uwzględniać różne techniki, tak aby zarówno kinestetycy, wzrokowcy jak i słuchowcy mogli mieć możliwość zapamiętania materiału w sposób dla nich najprostszy. Nauczyciel powinien dostosowywać metody i techniki nauczania do preferencji ucznia, ale również Rodzice muszą pamiętać o stylu uczenia się dziecka. W celu doskonalenia procesu nauczania w szkole oraz wspierania wszechstronnego rozwoju uczniów przygotowaliśmy krótką charakterystykę stylu uczenia się Państwa dziecka oraz wskazówki do pracy dydaktyczno-wychowawczej. Najbardziej efektywne metody i techniki nauczania wykorzystujące dominujący, słuchowy kanał sensoryczny: • • ……………………………………………………………………………… Na podstawie przeprowadzonej diagnozy dominant sensorycznych stwierdzono u ucznia dominację kanału słuchowego. • • • • • ma dobry słuch , w rozmowie przerywa kontakt wzrokowy i nadstawia ucha; • lubi dużo mówić, z dużą łatwością, płynnie i melodyjnie; • w stresie mówi chaotycznie; • kiedy się nudzi zaczyna rozmawiać z innymi; • woli słuchać nagrań i wykładów niż czytać i pisać; • podczas rozmowy często używa zwrotu „posłuchaj”; • używa słów i zwrotów: głośny, cichy, melodyjny, niemelodyjny, słyszeć, zaniemówić, harmonia, akcentować, brzmieć dobrze (źle), dobrze wyrażony, donośny, to mi zgrzyta, przyjemny dla ucha; powie: „posłuchaj jak tu ładnie”, „słuchaj jakie to dobre”; może robić wiele błędów ortograficznych (ponieważ pisze tak, jak słyszy); łatwo dekoncentruje się z powodu hałasów, dźwięków; zapamiętuje poprzez głośne powtarzanie, często mówi do siebie. • • • • • • • słuchanie (głosu nauczyciela, innych osób, taśm z nagraniem czytanego przez siebie tekstu); czytanie na głos (ważne rzeczy odczytywane na głos, powtarzanie głośno słówek do zapamiętania, zdań podsumowujących materiał); powtarzanie tekstu na głos własnymi słowami; czytanie dramatyczne, np. dużo głośniej, ciszej, wolniej lub szybciej fragmentów, które trzeba zapamiętać; mówienie: stawianie pytań i odpowiadanie na nie (na głos); rapowanie, rytmizacja, czyli np. mówienie do rytmu; rozmowy tematyczne, dyskusja (zachęcanie dziecka do dialogu) tworzenie mnemotechnik słuchowych (wierszyki łatwe do zapamiętania, typu: „Chemiku młody...”); nauce sprzyja: ulubione podkłady muzyczne, możliwość rozmawiania w czasie uczenia się.