Wiercenie wiertarką elektryczną

Wiercenie wiertarką elektryczną
Wiertarka
Wiertarkę z głowicą udarową stosuje się, zależnie od wyboru sposobu wiercenia, do
wszystkich rodzajów materiałów.
Wiercenie z udarem: kamień, granit, beton, cegła, itp.
Wiercenie bez udaru: drewno, metale, plastik, ceramika, szkło, itp.
Średnica wiercenia jest zależna od rodzaju wierconego materiału oraz mocy znamionowej
wiertarki.
Elektroniczny regulator obrotów pozwala dostosować szybkość obrotów do różnych
materiałów oraz ułatwia stosowanie przystawek.
Wiertarka może być również stosowana jako narzędzie stacjonarne na stojaku.
Zasady bezpieczeństwa
Przed rozpoczęciem pracy
Nawiercany przedmiot mocujemy na stabilnej płaszczyźnie. Sprawdzamy zamocowanie wiertła (lub świdra) w głowicy.
Podczas pracy
Wiertarkę trzymamy dokładnie na osi wiercenia. Zalecane jest stosowanie rękawic i okularów ochronnych.
Po zakończeniu pracy
Wiertło pozostawiamy w głowicy, aż do ostygnięcia. Przy wymianie wiertła lub prze-prowadzaniu regulacji wiertarki,
odłączamy ją od prądu.
Wybór wiertła
Systemy mocowania
Profil oraz średnica końcówki wiertła muszą odpowiadać możliwościom głowicy oraz parametrom technicznym wiertarki.
Końcówka oraz linia śrubowa wiertła zależą od przeznaczenia wiertła.
Szybkość robocza wiertła musi być odwrotnie proporcjonalna do jego średnicy oraz do twardości wierconego materiału.
Powinniśmy dokładnie zapoznać się z instrukcją obsługi każdej z wiertarek.
Ostrzenie: Wiertła powinny być dobrze naostrzone. Regularnie sprawdzamy stan ich ostrzy. Więcej informacji w Karcie
Porad nr 20.12.
Wiertła specjalne
Wiertła do różnych materiałów: wiertła do plastiku (PCV, pleksiglas), glazury podłogowej i ściennej, szkła (fajans,
porcelana, gres) albo do zastosowań specjalnych.
Przygotowanie
Zamocowanie wiertła
Po usunięciu ewentualnych zanieczyszczeń ze szczęk głowicy, wkładamy w nią wiertło tylnym końcem, aż do oporu. [rys.2]
Zaciskanie głowicy jest zależne od modelu wiertarki. Należy zapoznać się dokładnie z instrukcją obsługi.
Przygotowanie miejsca pracy
Nawiercany element mocujemy na stabilnej powierzchni, tak aby nie uginał się i nie drgał podczas pracy.
Należy sprawdzić, czy pod przyszłym otworem nie przebiegają instalacje podtynkowe (rury kanalizacyjne, przewody
elektryczne, itp.)
W miejscu przyszłego otworu wykreślamy krzyżyk oraz, jeśli to konieczne, zaznaczamy punktakiem położenie otworu, aby
zapewnić wycentrowanie wiertła.
Głębokość wiercenia regulujemy ustawiając odpowiednio głębokościomierz lub wyznaczając na wiertle linię taśmą
samoprzylepną.
Wiercenie
W przypadku ścian i przegród, wiercenie wykonujemy w dwóch etapach: najpierw wiertłem o nieco mniejszej
średnicy a następnie o średnicy równej wielkości żądanego otworu.
Trzymając wiertarkę prostopadle, przystawiamy czubek wiertła do punktu wiercenia. Zaczynamy wiercić na wolnych
obrotach.
Wiertarkę musimy trzymać dokładnie na osi wiercenia, utrzymując stały nacisk.
W czasie wiercenia regularnie cofamy wiertło, aby ułatwić wydostanie się kurzu i urobku. [rys.3]
Podczas wyciągania wiertła delikatnie zwiększamy obroty. W razie zablokowania zmieniamy kierunek obrotów.
Wiercenie w drewnie
Przy wykonywaniu otworów przelotowych, aby uniknąć pęknięć, pomiędzy nawiercany element a stół, dla zamortyzowania
docisku, wstawiamy kawałek drewna. [rys.4]
Kończąc wiercenie wiertłem o czubku centrującym (płaskim lub śrubowym), od-wracamy przedmiot, gdy tylko czubek
wiertła wyjdzie z drugiej strony.
Przy wierceniu otworu przelotowego pochyłego, zamiast kawałka drewna umieszczamy listwę przyciętą pod odpowiednim
kątem, służącą jako prowadnica wiertła.
Do otworów o dużej średnicy używamy otwornicy z wiertłem centrującym. [rys.5]
W celu wycięcia gniazda zawiasu czopowego używamy wiertła piórowego lub frezu wycinającego oraz prowadnicy. [rys.6]
Przy montażu łączeń czopowych używamy prowadnicy równoległej, dla zapewnienia precyzji wierconych otworów.
Mocowany na wiertle ogranicznik pozwala regulować głębokość wiercenia. [rys.7]
Wiercenie w metalu
Do wiercenia w metalu najlepiej używać wierteł samocentrujących o końcówce ostrzonej na krzyż. Jeżeli nie dysponujemy
takimi wiertłami, miejsce otworu zaznaczamy za pomocą punktaka. [rys.8]
Przy łączeniu elementów, przewiercamy je równocześnie, po uprzednim ich zamocowaniu ściskami. Obrzeża otworów
nawiercamy wiertłem o nieco większej średnicy.
Kończąc pracę, zmniejszamy nacisk, aby uniknąć zablokowania wiertła.
Jeżeli w otwór ma wejść śruba o łbie żłobkowanym, do wykończenia obrzeży otworu używamy frezu stożkowego.
Smarowanie
Podczas wiercenia, na końcówkę wiertła nakładamy kroplę oliwy w przypadku wiercenia stali lub terpentyny w
przypadku aluminium.
Wiercenie w materiałach budowlanych
Dla osadzenia kołka w kruchym materiale, wiercimy etapami, bez udaru, zwiększając sukcesywnie średnicę wiertła. [rys.9]
Do wiercenia w betonie wibrowanym używamy młota udarowego - głowica i wiertło typu SDS.
Wiercenie w glazurze
Przed wyznaczeniem miejsca przyszłego otworu, przyklejamy na płytkę taśmę samoprzylepną.
Wiercenie rozpoczynamy kilkakrotnie przekręcając ręcznie głowicą. Nie wolno używać udaru.
Przy wykonywaniu otworów o dużej średnicy używamy otwornicy z koroną diamentową. [rys.10]
Wiercenie w szkle
Umieszczamy szkło na filcu.
Wokół miejsca wiercenia umieszczamy wałek z plasteliny i wypełniamy go naftą.
Wiercimy bardzo powoli, z niewielkim naciskiem. [rys.11]
Wiercenie przy użyciu stojaka wiertarskiego
Używanie stojaka jest niezbędne w przypadku wiercenia precyzyjnego w rurach lub profilach metalowych.
Przed ustawieniem wiertarki stojak mocujemy na stabilnej płaszczyźnie. [rys.12]
Konserwacja
Przed wykonaniem jakichkolwiek czynności konserwacyjnych wyłączamy wiertarkę z prądu. Głowicę oraz otwory
wentylacyjne wiertarki czyścimy sprężonym powietrzem.