AUTOPREZENTACJA i KIEROWANIE WRAŻENIEM

POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1
mgr Anna Dolczewska - Samela
AUTOPREZENTACJA i KIEROWANIE WRAŻENIEM
Autoprezentacja - próba zakomunikowania poprzez nasze wypowiedzi, zachowania niewerbalne i
działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani przez innych
Kierowanie wrażeniem – w celu tworzenia określonego wizerunku własnej osoby – świadome bądź
nieświadome aranżowanie starannie skonstruowanej prezentacji Ja, która wytworzy u innych określone
wrażenie, zgodne z naszymi celami czy potrzebami w interakcji społecznej



cel: panowanie nad tym, jakie Ja demonstrujemy innym
życie społeczne: teatr, w którym przedstawiamy otoczeniu różne Ja (odgrywamy różne role)
Strategie autoprezentacji:
1. ingracjacja – proces polegający na schlebianiu jakiejś osobie, często o wyższym statusie,
wychwalaniu jej oraz wzbudzaniu w niej sympatii do siebie
2. promowanie siebie – proces polegający na opisywaniu własnych talentów i manifestowaniu swojej
wiedzy w celu wywarcia pozytywnego wrażenia na innych
3. pławienie się w cudzej chwale – dążenie do poprawienia własnego wizerunku poprzez wiązanie
się z ludźmi, którzy odnieśli sukces lub są sławni
4. kreowanie usprawiedliwień dla możliwej porażki – tworzenie utrudnień i wymyślanie
usprawiedliwień dla samego siebie, aby w wypadku niepowodzenia dysponować gotowym
wytłumaczeniem; przed jakimś działaniem przygotowujemy sobie zachowanie, cechę czy okoliczność
zewnętrzną, do których można by się później odwołać, żeby usprawiedliwić ewentualne
niepowodzenie
W sytuacji autoprezentacji istotną rolę odgrywa tzw. pierwsze wrażenie – opinia, którą formułujemy na
temat drugiej osoby w ciągu pierwszych 10 – 15 sekund kontaktu. Opinia ta jest w znacznym stopniu oparta
na komunikacji niewerbalnej. Pierwsze wrażenie jest zwykle bardzo silne i ma wpływ na dalszy przebieg
relacji interpersonalnej.
PODSTAWOWE ZASADY SKUTECZNEJ AUTOPREZENTACJI












właściwa postawa ciała i adekwatna gestykulacja
utrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą
uśmiech
spójność sygnałów na poziomie werbalnym i niewerbalnym
dostosowanie siły głosu do wielkości audytorium
odpowiednia szybkość mówienia
unikanie wypowiedzi typu „czyż nie?”, „prawda?”
używanie języka zrozumiałego dal odbiorcy
nie przepraszanie bez powodu
nie deprecjonowanie swojego wykształcenia, zainteresowań, wykonywanego zawodu
powstrzymanie się od manipulowania drobnymi przedmiotami
zachowywanie odpowiedniego dystansu
1
POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1
mgr Anna Dolczewska - Samela
Atrakcyjność interpersonalna
1. efekt częstości kontaktów – im częściej widzimy i kontaktujemy się z drugą osobą, tym bardziej ją
lubimy
2. efekt częstej ekspozycji – im częściej jesteśmy wystawieni na ekspozycję bodźca, tym bardziej
jesteśmy skłonni go polubić (eksperymenty z lustrem)
3. atrakcyjność fizyczna – bo przeświadczenie, że atrakcyjność fizyczna jest powiązana z innymi
pożądanymi cechami ; stereotyp „to, co piękne, jest i dobre”
▪ samospełniające się proroctwo – sposób, w jaki traktujemy ludzi wpływa na ich zachowanie i na to, co
myślą o sobie.
Badania sugerują, że ludzie atrakcyjni fizycznie mogą myśleć o sobie jako o osobach dobrych, miłych,
ponieważ są traktowani w taki sposób. I odwrotnie.
Ale: im bardziej kogoś lubimy, tym bardziej przyjemny wydaje nam się jego wygląd.
4. podobieństwo – bo ludzie podobni dostarczają nam społecznego wsparcia dla naszych własnych cech,
poglądów, potwierdzają więc nasze przekonania, że mamy słuszność.
5. Stosowanie pochwał i komplementów (ingracjacja), nagradzanie
6. Lubimy tych, którzy lubią nas (wzajemne wzmacnianie zachowań), efekt samospełniającego
się proroctwa
7. Efekt zysku-straty
sytuacja a):
zachowanie wyłącznie pozytywne
sytuacja b):
zachowanie wyłącznie negatywne
sytuacja c):
zachowanie początkowo pozytywne, w czasie kolejnych spotkać coraz bardziej negatywne
(strata)
sytuacja c):
zachowanie początkowo negatywne, po jakimś czasie pozytywne (zysk)
wnioski: zysk daje lepsze efekty w porównaniu ze stałą pozytywna oceną ,a strata jest bardziej
dotkliwa niż stała negatywna ocena
▪ warunki zysku:
- zmiana musi dotyczyć istoty rzeczy, w grę musza wchodzić te same atrybuty (głupi – mądry, nieszczery
– godny zaufania)
- zmiana postaw musi zachodzić stopniowo
- większe znaczenie maja dla nas opinie osób krytycznych, przenikliwych, bez przymusu mówienia miłych
rzeczy
▪ warunki straty:
- warunki straty w porównaniu z warunkami całkowitej negacji są bardziej dokuczliwe, bo przecież dana
osoba na początku nas lubiła
Teorie atrakcyjności społecznej
1. teoria wymiany społecznej – to, co ludzie sądzą o swoim związku z inna osobą (pozytywnie,
negatywnie) zależy od:
 tego, jak spostrzegają nagrody, które daje im ten związek
 tego, jak spostrzegają koszty, na jakie się narażają
 tego, na jaki związek, ich zdaniem, zasługują (to, czy dany związek jest dla nas satysfakcjonujący,
czy nie zależy od poziomu odniesienia, czyli od tego, jakiego efektu oczekujemy od konkretnego
związku); wysoki poziom odniesienia – oczekiwanie wielu nagród, małych kosztów – brak satysfakcji,
gdy jest inaczej; i odwrotnie – niski poziom odniesienia – w takim samym związku będą szczęśliwi,
bo jest dla nich oczywiste, że związki są kosztowne, bo rodzą trudności.
 tego, jakie jest prawdopodobieństwo, że nawiążą lepsze stosunki z kim innym- porównawczy
poziom odniesienia- nasza satysfakcja z danego związku zależy od tego, jak spostrzegamy
prawdopodobieństwo zastąpienia go innym, bardziej satysfakcjonującym
2. teoria równości – relacje interpersonalne oparte na równości wkładów są najbardziej szczęśliwe i
stabilne. Teoria ta zakłada, że ludzie czują się najszczęśliwsi w związkach, w których obie strony ponoszą w
przybliżeniu takie same koszty i zyskują. Pojecie równości stanowi ważną normę społeczną – ludzie będą w
końcu czuć się niezręczne, a nawet doświadczać poczucia winy, jeśli otrzymują więcej, niż na to zasłużyli.
2