B - Plater

niniejszy dokument jest kopią nieistniejącej już strony regulscy.republika.pl stworzonej przez Aleksandra Regulskiego
Prof. dr. med. Aleksander Januszkiewicz
cioteczny brat mojego ojca
Urodził się 17 lutego 1872 r. w Zaradyńce k/ Bracławia na
Podolu. Na Uniwersytecie Kijowskim ukończył Wydział Lekarski.
Pracę naukowo-lekarską rozpoczął pod kierownictwem sławnego
internisty i kardiologa prof. W.P. Obrazcowa. Doktoryzował się w
tymże Uniwersytecie w 1910 r. Pracował krótko pod kierownictwem
prof. A. Gluzińskiego w Warszawie. W sierpniu 1921 r. został
mianowany profesorem zwyczajnym diagnostyki i terapii ogólnej
chorób wewnętrznych Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w
Wilnie (1921-22), następnie profesorem szczegółowej patologii i
terapii chorób wewn. USB (1922-34), profesorem chorób wewn.
USB (1934-39). Podał etiopatogenetyczny podział nadciśnienia
tętniczego oraz uzasadnił termin „choroba nadciśnieniowa” w klinice
chorób wewn. (1929) PAU, 1938 członek korespondent, 1950
członek. Na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie pełnił funkcje
prodziekana i dziekana Wydziału Lekarskiego a w latach 1924/25 i
1925/26 rektora tej uczelni.
Ożenił się z Janiną Peszyńską mieli troje dzieci.
Stanisława, Aleksandra i Wandę.
We wrześniu 1945 r. osiadł w Kaliszu, gdzie wszczął ożywioną działalność lekarską w charakterze
konsultanta Szpitala, Ubezpieczalni Społecznej i PCK. Wybitne zamiłowanie do działalności naukowodydaktycznej, znalazło ujście w pracach Kaliskiego Towarzystwa Lekarskiego. Towarzystwo to, utworzone w
1877 roku, w latach okupacji praktycznie nie istniało. W czasie wojny zniszczono cały dorobek materialny
Towarzystwa. Największą jednak stratą była śmierć znacznej liczby członków Towarzystwa rozstrzelanych prze
okupantów. Pozostali po zawierusze wojennej lekarze Kalisza postanowili wznowić jego działalność a przybyły
tam emerytowany już prof. Januszkiewicz włączył się z ogromną pasją w odbudowywanie Towarzystwa i został
obrany na jego prezesa pełniąc tę funkcję do końca życia. Zmarł w Kaliszu 24 grudnia 1955 roku i tam został
pochowany. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę naukową, obejmującą wiele prac naukowych i drobnych
artykułów treści społecznej.
Był nagradzany wielokrotnie odznaczeniami państwowymi.
Prof. dr. med. Stanisław Januszkiewicz
(syn Aleksandra)
Urodził się w 1903. Studia ukończył w roku 1928 na wydziale lekarskim Uniwersytetu im. Stefana
Batorego w Wilnie. Docent wydziału lekarskiego na tym Uniwersytecie. Szkolił się w zagranicznych ośrodkach
radiologicznych – w Berlinie, Paryżu, Londynie i Wiedniu. W roku 1939 habilitował się z rentgenologii
lekarskiej pod opieką prof. K.Meyera. Główne zainteresowania naukowe profesora skupiały się początkowo na
zagadnieniach technicznych (w 1935 opatentował pierwowzór obecnie powszechnie stosowanej przesłony
głębinowej) a następnie objęły diagnostykę nowotworów, głównie ziarnicy złośliwej. Wielką pasją była także
dydaktyka; był autorem pięciokrotnie wznawianego podręcznika „Diagnostyka rentgenowska ogólna –
podręcznik dla studentów oraz twórcą bogatego archiwum dydaktycznego. Był kierownikiem katedr radiologii
Akademii Medycznych w Zabrzu i Krakowie. Pełnił funkcję prorektora Akademii Medycznej w Krakowie.
Współtwórca radiologii polskiej, wybitny specjalista i wieloletni członek Zarządu Głównego Polskiego
Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego. Był przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego XXII Zjazdu
PLTR (4-6 czerwca 1964 w Krakowie). W 1973 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł w Krakowie 7 października
1979.