PRACA REWALIDACYJNA Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM DOWNA

PRACA REWALIDACYJNA Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM DOWNA
Zespół Downa nie jest chorobą, nie jest bolesny ani zagraŜający Ŝyciu. Jest jedną
z najpowszechniejszych wad wrodzonych, występujących we wszystkich rasach, grupach
etnicznych, klasach społeczno – ekonomicznych oraz narodowościach.
Najbardziej stałą cechą znamionującą ten zespół jest niedorozwój umysłowy. Stopień
upośledzenia jest róŜny i w duŜej mierze moŜna go zmniejszyć przy prawidłowym
postępowaniu z dzieckiem w trakcie całego jego rozwoju. Dziecko z zespołem Downa
wymaga wzmoŜonej stymulacji we wszystkich sferach rozwoju, czyli pełnej rewalidacji.
GŁÓWNE KIERUNKI PRACY Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM DOWNA
Zadania rewalidacyjne naleŜy rozpocząć od:
- poznania dziecka, warunków jego rozwoju, historii jego Ŝycia
- zintegrowania jego potrzeb
- dostosowania pracy do sił i moŜliwości
- stosowania
metod
kompensacyjnych,
korygujących,
i dynamizujących.
usprawniających
W celu poznania dziecka nauczyciel powinien wykonać następujące czynności:
- zapoznać się z dokumentacją; opinią psychologiczną, pedagogiczną, lekarską,
- przeprowadzić wywiad z matką dziecka
- przeprowadzić wywiad środowiskowy
- sporządzić wstępną charakterystykę dziecka w pierwszym miesiącu jego pobytu w
szkole
METODY I FORMY PRACY REWALIDACYJNEJ Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM
DOWNA
Metoda ośrodków pracy – jest trudna, wymaga od nauczycieli duŜo wysiłku i pomysłowości.
Największą trudność stanowi wyszukiwanie przedmiotów obserwacji, które nie mogą być
tworzone sztucznie i powinny odpowiadać potrzebom ucznia i rozbudzać jego
zainteresowania. Szkoły pracujące tą metodą muszą być wyposaŜone w pomoce naukowe
dostarczające bogatego materiału dydaktycznego. Metoda ta po przez całościowe nauczanie
pozwala łączyć działania dydaktyczne i rewalidacyjne. Przyczynia się do wyrobienia aktywne
postawy uczniów, zmusza ich do poszukiwania własnych rozwiązań, zdobywania wiedzy
własnym wysiłkiem i wykorzystania zjawisk społecznych.
Program tej metody zbudowany jest koncentrycznie. Treści programowe narastają stopniowo
w kaŜdej następnej klasie. Te same tematy realizowane są coraz szerzej a zagadnienia
dostosowywane do coraz wyŜszego poziomu rozwoju uczniów. Dziecko poznaje zagadnienia
od najprostszych do coraz bardziej skomplikowanych, co pozwala na opieranie się na
doświadczeniach juŜ zdobytych i sprawia, Ŝe poznanie jest kontrolowane i wzbogacane.
Metoda dobrego startu – czyli wspieranie rozwoju psychomotorycznego dziecka, rehabilitacji
psychomotorycznej i edukacji. Celem tej metody jest aktywizowanie rozwoju funkcji
psychomotorycznych i ich integracji oraz korygowanie zaburzeń tego rozwoju. W tej
metodzie moŜemy wyróŜnić trzy podstawowe rodzaje ćwiczeń:
- ćwiczenia ruchowe (usprawniają motorykę)
- ćwiczenie ruchowo – słuchowe (usprawniają analizator słuchowy i ruchowy)
-
ćwiczenia ruchowo – słuchowo – wzrokowe (kształcą funkcję analizatorów
ruchowego, słuchowego, wzrokowego). Wymienione ćwiczenia występują w kaŜdym
zajęciu, którego przebieg jest następujący:
1. zajęcia wprowadzające
2. zajęcia właściwe;
- ćwiczenia ruchowe
- ćwiczenia ruchowo – słuchowe
- ćwiczenia ruchowo – słuchowo – wzrokowe
3. zajęcia końcowe
Metoda ruchu rozwijającego W. SHERBORNE
- ideą tej metody jest ruch. Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi
się z naturalnych potrzeb dziecka. Podstawowe załoŜenia metody to rozwijanie przez
ruch:
- świadomości własnego ciała
- świadomości przestrzeni i działania w niej
- dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliŜszego kontaktu
Metoda, ta pozytywnie wpływa na dzieci z zespołem Downa. Ułatwia dzieciom
funkcjonowanie motoryczne, daje im poczucie sprawności ruchowej. Dla nauczyciela
stanowi wartość diagnostyczną, poniewaŜ daje wgląd w moŜliwości i specyficzne
potrzeby ucznia, a więc poznania go i zrozumienia.
ZAJĘCIA Z REWALIDACJI INDYWIDUALNEJ W TERAPII Z DZIECKIEM
Z ZESPOŁEM DOWNA
Rewalidacja indywidualna jest podstawową formą pomocy specjalistycznej. Głównym
celem tej formy pomocy jest rozwój i aktywizowanie wszystkich właściwości
intelektualnych i osobowościowych ucznia, które umoŜliwiają mu pełne uczestnictwo
w procesie dydaktyczno – wychowawczym w szkole. Wyodrębniamy dwa aspekty pracy
rewalidacyjnej: dydaktyczny i wychowawczy. Mamy bowiem uzupełniać luki w materiale
nauczania ale takŜe kształtować właściwości osobowościowe.
W zakres zajęć rewalidacji indywidualnej wchodzą następujące formy pracy;
1. zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze
2. zajęcia korekcyjne:
- usprawnianie technik szkolnych
- usuwanie wad wymowy
- korekcja wad postawy
Ilość godzin przeznaczonych na poszczególne formy uzaleŜniona jest od potrzeb dziecka
oraz moŜliwości szkoły.
Opracowała mgr V. Czernek