Prawa dziecka - Publiczna Szkoła Podstawowa nr 7 w Żaganiu

Prawa dziecka
1. Geneza Praw Dziecka.
2. Prawa dziecka w zarysie.
3. Prawa i obowiązki ucznia.
4. Instytucje i organizacje działające na rzecz dzieci.
1. Geneza Praw Dziecka
Istota praw dziecka
Prawa dziecka wynikają z godności i niepowtarzalności dziecka jako jednostki ludzkiej i przysługują
każdemu dziecku. Praw nie można dziecko pozbawić. Prawa dziecka dotyczą relacji władza - jednostka, w
związku z tym Państwo musi zapewnić dziecku możliwość korzystania z przysługujących mu praw.
Najważniejszym dokumentem określającym prawa dziecka jest Konwencja o Prawach Dziecka, nazywana
światową konstytucją praw dziecka.
Konwencja została uchwalona 20 listopada 1989 r przez zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych.
Polska ratyfikując Konwencję o Prawach Dziecka w 1991 roku zobowiązała do realizacji postanowień i
respektowania praw dziecka w niej zawartych.
Janusz Korczak, ceniony na całym świecie prekursor walki o prawa najmłodszych, powiedział "dziecko nie
jest przyszłym człowiekiem tylko człowiekiem", w związku z tym tak samo jak dorosłym dzieciom również
przysługują prawa.
Natomiast Jan Jakub Rousseau powiedział coś, co do dzisiaj nie straciło na aktualności "Mniej mówmy o
obowiązkach dzieci, a więcej o ich prawach". Także współcześnie można spotkać się z opiniami, że
przyznanie dzieciom praw musi prowadzić do utraty autorytetu przez rodziców i wychowawców. Należy
jednak pamiętać, że prawa dziecka wywodzą się z praw człowieka, których zasadności nikt nie
kwestionuje. Dzieci nie są dojrzałe i nie są w stanie same w pełni o siebie zadbać, dlatego należy im się
szczególna opieka i ochrona - także prawna. Wraz z urodzeniem każdy człowiek zyskuje swoje prawa, nie
trzeba na nie zasłużyć poprzez spełnianie jakichś wymagań czy wykonywanie obowiązków. Prawa i
obowiązki to dwie całkowicie niezależne od siebie rzeczy.
Historia praw dziecka
Historia praw dziecka nie jest zbyt długa, bowiem dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku w świadomości
ludzi ukształtowało się przekonanie, że dziecko potrzebuje specjalnej opieki i ochrony. W okresie
średniowiecza i kilku kolejnych epok hołdowano przekonaniu, że dziecko, będące zaledwie "materiałem"
na człowieka, wymaga surowego traktowania i bezwzględnego dyscyplinowania, ponieważ tylko w ten
sposób może wyrosnąć na pełnowartościową jednostkę ludzką. Rodziło się wiele dzieci, ale niewiele z
nich miało szansę dożyć wieku kilku lat - nie tylko ze względu na trudne warunki sanitarne itp., ale także
brak należytej opieki i troski.
Osobą, której tragiczna historia zapoczątkowała w XIX w. działalność międzynarodowego ruchu na rzecz
ochrony praw dzieci była 8-letnia dziewczynka, Mary Ellen Wilson z Baltimore, bita regularnie przez
matkę. Pomoc uzyskała od osób należących do lokalnego oddziału stowarzyszenia przeciwdziałania
okrucieństwu wobec zwierząt. Pod wpływem tamtego wydarzenia od roku 1874 w USA powstało ponad
200 różnych lokalnych stowarzyszeń, których celem była ochrona dzieci przed przemocą. Zaczęto
traktować najmłodszych obywateli jak pełnowartościowych ludzi, którzy jako osoby jeszcze niedorosłe
potrzebują szczególnego traktowania, opieki i warunków życia, które mogą zapewnić im możliwość
prawidłowego rozwoju. Państwo, samorządy i organizacje społeczne postawiły sobie za cel działanie na
rzecz dobra dzieci i przestrzegania ich praw do godziwego życia.
Stopniowo także w innych krajach powstawały organizacje chroniące dzieci i walczące w imię ich praw.
Od 1880 r. w Europie powstawały towarzystwa międzynarodowe (kryminologów, sędziów dla nieletnich,
opieki nad dziećmi porzuconymi i bezdomnymi), które pracowały nad łagodzeniem prawa karnego dla
nieletnich, zakładaniu placówek wychowawczych i opiekuńczych dla dzieci itp.
Po raz pierwszy prawa dziecka zapisano w Deklaracji Genewskiej z 1924, jednak najważniejszym,
kompleksowym dokumentem określającym prawa dziecka jest Konwencja o Prawach Dziecka uchwalona
w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, nazywana często światową
konstytucją praw dziecka. Jest to pierwszy międzynarodowy dokument dotyczący dzieci, który
uwzględnia ich prawa i wolności osobiste. Do chwili obecnej dokument ratyfikowała rekordowa liczba
192 państw co świadczy o jego uniwersalizmie. Polska ratyfikowała Konwencję w 1991 roku.
Warto tutaj wspomnieć, że to Polska była inicjatorem i pomysłodawcą powstania Konwencji o Prawach
Dziecka, toteż ciąży na nas szczególna odpowiedzialność, by w naszym kraju prawa najmłodszych były
znane i przestrzegane.
Najważniejsze daty
1924 - Zgromadzenie Ogólne Ligi Narodów przyjęło Deklarację Praw Dziecka (zwaną Genewską)
1946 - Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych powołało organizację UNICEF
1948 - Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych uchwaliło Powszechną Deklarację Praw Człowieka
1950 - powstanie Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności
(ratyfikowana przez Polskę w 1993 r.)
1959 - Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych proklamowało Deklarację Praw Dziecka, która jest
rozszerzeniem Deklaracji Genewskiej
1978 - Polska złożyła propozycję projektu Konwencji o Prawach Dziecka
1989 - Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło Konwencję o Prawach Dziecka, która
weszła w życie w 1990 r., Polska ratyfikowała ją w 1991r.
1990 - Światowy Szczyt w Sprawie Dzieci w Nowym Jorku
1996 - Europejska Konwencja o Wykonywaniu Praw Dzieci. Weszła w życie w 2000 r., ratyfikowana przez
Polskę w 1997 r.
1996 - I Światowy Kongres na rzecz Przeciwdziałania Prostytucji i Pornografii Dziecięcej
2000 - stworzenie dwóch protokołów fakultatywnych do Konwencji o Prawach Dziecka - dotyczących
angażowania dzieci w konflikty zbrojne i handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i pornografii
2001 - II Światowy Kongres na rzecz Przeciwdziałania Prostytucji i Pornografii Dziecięcej w Jokohamie
2. Prawa dziecka w zarysie.
Po raz pierwszy prawa dzieci ujęto w Deklaracji Genewskiej w 1924 r., natomiast pełny ich zbiór został
zapisany w Konwencji o Prawach Dziecka przygotowanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych w
1989 r. Prawa zawarte w Konwencji można podzielić na :
Prawa osobiste - to te, które przysługują każdemu człowiekowi dlatego właśnie, że jest człowiekiem. Nikt
ich ludziom nie daje i nikt ich nie może odebrać.
Prawa socjalne - to prawa, które są wynikiem umowy między obywatelem a państwem.
Prawa polityczne - pełne prawa polityczne przysługują po ukończeniu 18 lat, jednak Konwencja przyznaje
dzieciom prawo do stowarzyszania się w organizacjach i klubach.
W Konwencji nie zapomniano o prawach specjalnych:
dla dzieci należących do mniejszości narodowych - mają one prawo do uczenia się ojczystego języka,
religii, własnej kultury. dla dzieci sprawnych inaczej istnieje prawo do szczególnej opieki lekarskiej i
możliwie najlepszych warunków życia i nauki. dla sierot istnieje prawo do innej, zastępczej rodziny lub
opieki państwa. dla dzieci, którym zdarzyło się popełnić przestępstwo istnieje prawo łagodniejszego
traktowania niż dorosłych przestępców.
PRAWO DO ŻYCIA I ROZWOJU
Prawo do życia jest najbardziej podstawowym prawem każdego człowieka. Nikt nikogo nie może życia
pozbawić. Państwo musi zadbać o to, żeby ludzie czuli się bezpiecznie. Państwo ma także obowiązek
zapewnić jak najlepszy rozwój dzieci. Prawo do rozwoju nie oznacza jedynie rozwoju fizycznego ale też
psychiczny, intelektualny. Państwo musi zadbać o odpowiednią ilość szkół i zagwarantować możliwość
zdobycia wykształcenia każdemu.
PRAWO DO WYCHOWANIA W RODZINIE
Dziecka nie wolno rodzicom zabrać. W Polsce tylko sąd może zadecydować o odebraniu dziecka rodzicom
- dzieje się tak w wyjątkowych sytuacjach, kiedy rodzice nie chcą lub nie mogą opiekować się dzieckiem;
źle je traktują, nie interesują się jego potrzebami, nie leczą gdy jest chore, głodzą. Takim zaniedbanym
dzieckiem ma obowiązek zaopiekować się państwo.
PRAWO DO NAZWISKA
W Polsce każdy ma prawo do nazwiska i obywatelstwa. Każde dziecko po urodzeniu musi być
zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego. Nazwisko, imię, obywatelstwo oraz pochodzenie są
elementami tożsamości człowieka, która jest chroniona przez prawo.
PRAWO DO SWOBODY MYŚLI, SUMIENIA I WYZNANIA
Człowiek ma pełne prawo wyboru co chce myśleć i w kogo chce wierzyć. Każdy ma prawo do szacunku
dla swego światopoglądu - nikogo z powodu jego sposobu myślenia czy wyznawanej religii nie wolno
prześladować, poniżać ani wyśmiewać jego poglądów lub obrzędów.
PRAWO DO PRYWATNOŚCI
Prywatne jest wszystko to, co jest osobiste, zarówno rzeczy, mieszkanie, jak również sprawy prywatne i
rodzinne. Prawo do prywatności oznacza, że nikomu nie wolno bez szczególnie uzasadnionych powodów
(precyzyjnie przewidzianych w przepisach prawnych) wkraczać w nasze życie i sprawy osobiste.
PRAWO DO TAJEMNICY KORESPONDENCJI
Prawo to oznacza, że każdy człowiek (oczywiście dziecko też) może decydować o tym kto przeczyta jego
list, pamiętnik czy wiersz. Dorośli mogą zwrócić się do sądu, jeżeli ktoś naruszy to prawo - dzieci
podlegają władzy rodzicielskiej więc w ich imieniu mogą wystąpić rodzice.
PRAWO DO NAUKI
W Polsce szkoła podstawowa jest dla wszystkich obowiązkowa i bezpłatna. Prawo do nauki oznacza, że
każdy powinien mieć możliwość uczenia się tak długo jak chce i pozwalają mu na to jego zdolności i
zainteresowania. Państwo ma obowiązek utrzymywać odpowiednią ilość szkół podstawowych a także tak
dużo szkół średnich, żeby każdy kto chce i ma wystarczające umiejętności, mógł uczyć się w odpowiedniej
dla siebie szkole średniej. Państwo powinno też zapewnić pomoc finansową uczniom w trudnej sytuacji
materialnej, powinno też dbać o to, by dzieci ucząc się rozwijały swoją osobowość, uczyły się szacunku i
tolerancji dla innych ludzi różnych kultur i religii, różnych ras i kolorów skóry. Państwo ma także
obowiązek zadbać o dostęp każdego dziecka do informacji, czyli wiedzy różnych ludzi, różnie myślących,
wiedzy o odkryciach naukowych i zjawiskach - co wpływa na kształtowanie poglądów i postaw. Prawo do
informacji oznacza też, że państwo ma obowiązek informować wszystkich o działaniach i decyzjach jakie
podejmuje.
PRAWO DO ŻYCIA BEZ PRZEMOCY
Znęcanie się nad dziećmi jest karane. Prawo zezwala na łagodne karcenie jedynie przez rodziców. Nie
wolno też znęcać się psychicznie, to znaczy systematycznie dokuczać dziecku, poniżać go, wyśmiewać lub
obrażać. Karana jest również przemoc seksualna.
PRAWO DO STOWARZYSZANIA SIĘ
W Polsce wszystkie dzieci mogą należeć do różnych organizacji młodzieżowych, którymi kierują dorośli
np. harcerstwo - jeżeli nie mają skończonych 16 lat potrzebna jest zgoda rodziców. Konwencja o Prawach
Dziecka mówi, że dzieci mają prawo stowarzyszać się wyłącznie w celach pokojowych. Ważna dla każdego
ucznia jest możliwość działania w samorządzie szkolnym. Ustawa o Systemie Oświaty art.55 pkt 5 mówi:
"Samorząd może przedstawiać radzie szkoły lub placówki, radzie pedagogicznej oraz dyrektorowi wnioski
i opinie we wszystkich sprawach szkoły lub placówki, w szczególności dotyczących realizacji
podstawowych praw uczniów, takich jak:
1. prawo do zapoznawania się z programem nauczania (...)
2. prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu
3. prawo do organizacji życia szkolnego (...)
4. prawo do redagowania i wydawania gazety szkolnej
5. prawo do organizowania działalności kulturalnej, sportowej (...)
6. prawo do wyboru nauczyciela-opiekuna samorządu.
ZASADA POSZANOWANIA GODNOŚCI
Nie można mówić o prawie do godności, gdyż godność po prostu mamy i nikt nie może nam jej dać lub
odebrać. Każdy człowiek ma wrodzone poczucie dumy, honoru osobistego - nikt nie lubi być źle
traktowany, poniżany, wyśmiewany czy w jakikolwiek sposób obrażany. Każdy człowiek ma prawo do
ochrony przed poniżającym i okrutnym traktowaniem, które narusza jego poczucie godności.
ZASADA RÓWNOŚCI
Ludzie nie rodzą się lepsi lub gorsi, jako ludzie są równi - co nie znaczy jednakowi. Dlatego podobnie jak w
przypadku godności nie mówimy o prawie do równości. Kiedy mowa jest o równym traktowaniu przez
prawo to chodzi o jednakowe prawa dla ludzi niezależnie od tego czy są bogaci czy biedni, czarni czy biali,
mężczyźni czy kobiety. Prawo do równego traktowania (przez prawo) nie oznacza, że wszyscy muszą mieć
takie same uprawnienia. Są sytuacje gdy niektórym ludziom przysługują prawa specjalne, np. ludziom
niepełnosprawnym. Uprawnienia te służą wyrównywaniu szans dla tych, którym z różnych względów
trudniej jest żyć. Świadomość własnych praw, możliwości i ograniczeń, oraz norm regulujących
zachowania ma bardzo duże znaczenie dla społecznego rozwoju dziecka. Uczenie przestrzegania praw
innych ludzi i radzenia sobie w sytuacji naruszania praw własnych jest elementem przygotowania do życia
w demokratycznym społeczeństwie. Nie będzie rzeczą naganną, jeżeli dzieci nauczą się wymagać od
dorosłych respektowania swoich praw, praw przysługujących każdemu człowiekowi, nawet temu
małemu.
3. Prawa i obowiązki ucznia.
Załącznik nr 1 do Statutu Szkoły
Uczeń ma prawo:
1. Korzystać z procesu kształcenia zorganizowanego zgodnie z zasadami higieny pracy umysłowej.
2. Mieć zapewnioną opiekę wychowawczą i warunki pobytu w szkole, zapewniające bezpieczeństwo,
ochronę przed wszelkimi przejawami przemocy fizycznej i psychicznej oraz poszanowania godności i
dyskrecji w sprawach osobistych.
3. Być życzliwie i podmiotowo traktowanym w procesie dydaktyczno-wychowawczym.
4. Przedstawiać szkole swój dorobek pozalekcyjny i pozaszkolny.
5. Wpływać na życie szkoły przez działalność samorządową, zrzeszenie się w organizacjach szkolnych oraz
uczestnictwo w działalności Rady Rodziców.
6. Korzystać z pomocy materialnej określonej odrębnymi przepisami.
7. Do sprawiedliwej, obiektywnej i jawnej oceny postępów w nauce.
8. Do indywidualnego traktowania w okresie przygotowania się do konkursu przedmiotowego, nauczyciele
uczący nie kontrolują wiedzy ucznia z innych przedmiotów na 2 tygodnie przed konkursem.
9. Poznać program poszczególnych przedmiotów.
10. Zgłaszać nauczycielom problemy budzące szczególne zainteresowanie z prośbą o ich wyjaśnienie i pomoc
w rozwiązaniu.
11. Znać z tygodniowym wyprzedzeniem termin pisemnego sprawdzianu wiadomości; w ciągu dnia może się
odbyć tylko jeden sprawdzian, w ciągu tygodnia nie więcej niż trzy. Kontrolne prace pisemne muszą być
poprawione w terminie 3 tygodni.
12. Korzystać z odpowiednio przygotowanego gabinetu, z właściwym oświetleniem i ławkami
dostosowanymi do wieku uczących się.
13. Do stałej opieki wychowawczej, zapewnienia bezpieczeństwa ze strony poszczególnych nauczycieli,
wychowawcy klas i dyrekcji szkoły.
14. Do odpoczynku w przerwach międzylekcyjnych (na okres przerw świątecznych ferii nie zadaje się prac
domowych).
15. Do poszanowania godności własnej i utrzymania w tajemnicy spraw nie wpływającym na zachowanie i
oceną kolegów.
16. Być traktowany życzliwie i sprawiedliwie przez nauczycieli, wychowawców i kolegów.
17. Swobodnie wyrażać myśli i przekonania, szczególnie dotyczących życia szkoły, przekonań
światopoglądowych, jeżeli nie narusza dobra innych.
18. Rozwijać zainteresowania na zajęciach dydaktyczno wychowawczych, włączać w pracę kół
przedmiotowych i organizacji szkolnych.
19. Reprezentować szkołę w konkursach przedmiotowych, sportowych i artystycznych.
20. Korzystać z pomocy nauczyciela danego przedmiotu, opiekuna zespołu wyrównawczego, kolegi w razie
napotkania trudności w nauce.
21. Korzystać z pomocy Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej i uczestniczyć w cyklu zajęć przygotowujących
do wyboru zawodu.
22. Korzystać z pomieszczeń szkolnych, sprzętu, środków dydaktycznych, księgozbioru biblioteki podczas
zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych.
23. Zgłaszać wnioski i postulaty dotyczące życia szkoły na cotygodniowych zebraniach Samorządu
Uczniowskiego.
24. Wybierać i być wybieranym do Samorządu Uczniowskiego.
25. Odwołać się do dyrektora szkoły we wszystkich sprawach dotyczących naruszania lub nieposzanowania
praw uczniowskich
Sprawy sporne, zaistniałe pomiędzy uczniami, rozstrzygają, po dokładnym ich rozpatrzeniu wychowawcy
klas przy współudziale rad samorządów klasowych. W uzasadnionych przypadkach przy rozstrzyganiu
sporu pomocy udziela na wniosek wychowawcy klasy lub jej samorządu dyrektor szkoły.
Uczeń ma obowiązki:
1. Systematycznie i aktywnie uczestniczyć w zajęciach lekcyjnych i życiu szkoły.
2. Uczeń może być zwolniony z lekcji przez nauczyciela przedmiotu, z całego dnia zajęć przez dyrektora
szkoły lub wychowawcę klasy tylko za okazaniem prośby rodziców bądź prawnych opiekunów.
Nieobecność spowodowaną chorobą lub inną przyczyną, uczeń usprawiedliwia poprzez okazanie
wychowawcy klasy pisemnej prośby rodziców bądź prawnych opiekunów. Uczeń przedkłada
usprawiedliwienie w terminie 7 dni od powrotu do szkoły.
3. Okazywanie szacunku nauczycielom i innym pracownikom szkoły oraz uczniom, podporządkowanie się
zaleceniom i zarządzeniom dyrektora szkoły, rady pedagogicznej, nauczycielowi oraz ustaleniom
samorządu klasowego lub uczniowskiego.
4. Być życzliwym na co dzień, pomagać słabszym, przeciwdziałać przejawom brutalności. Kulturalnie
zachowywać się w czasie przerw międzylekcyjnych, zanosić teczki do gabinetu, w którym ma kolejną
lekcję, nie biegać po korytarzu, wykonywać polecenia dyżurnych, a po dzwonku na lekcję ustawić się
przed gabinetem.
5. Dbać o bezpieczeństwo własne oraz swoich kolegów – nie opuszczać terenu szkoły w czasie trwania
zajęć. Opuszczanie terenu szkoły możliwe jest jedynie w uzasadnionych przypadkach za zgodą
nauczyciela pełniącego dyżur.
6. W drodze do szkoły i do domu przestrzegać przepisy ruchu drogowego.
7. Dbać o własne zdrowie – nie pić alkoholu, nie palić papierosów, nie używać narkotyków i innych środków
odurzających.
8. Dbać o czystość szkoły i terenu przyszkolnego.
9. Szanować urządzenia, sprzęt szkolny, pomoce naukowe i podręczniki. Za świadomie dokonane
zniszczenia mienia szkolnego przez ucznia lub zespół uczniowski winni będą ukarani karą regulaminową.
10. Dbać o schludny wygląd.
11. Ze względu na szczególną organizację zajęć dydaktyczno-wychowawczych obowiązuje strój apelowy lub
sportowy (Sprzątanie Świata, Dzień Sportu, wycieczki rekreacyjne, uroczyste apele).
12. Znać warunki korzystania z telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych na terenie szkoły.
Zakazuje się korzystania z powyższych urządzeń w czasie lekcji i w czasie zajęć pozalekcyjnych. Dopuszcza
się korzystanie z powyższych urządzeń w czasie przerw międzylekcyjnych, lecz bez filmowania i
nagrywania na terenie szkoły. Szkoła nie ponosi odpowiedzialności za zagubienie lub zniszczenie
telefonów komórkowych, urządzeń elektronicznych.
Nagrody
Za bardzo dobre wyniki w nauce, wzorowe zachowanie, aktywną działalność pozalekcyjną, wyróżniające
wyniki w konkursach wiedzy i zawodach sportowych lub za inne osiągnięcia uczeń lub grupa uczniów
mogą otrzymać następujące wyróżnienia i nagrody:
1. pochwałę ustną udzieloną przez wychowawcę;
2. pochwałę pisemną w dzienniczku ucznia do wiadomości rodziców;
3. pochwałę dyrektora szkoły wobec uczniów klasy (szkoły);
4. za uzyskanie najwyższych ocen w nauce i zawodach uczeń może być nagrodzony odznaką „Wzorowy
uczeń” (uczeń klasy I – III brązową, uczeń klasy IV – V srebrną, uczeń klasy VI – złotą), świadectwem za
uzyskanie promocji z wyróżnieniem i nagrodą rzeczową na koniec roku szkolnego ufundowaną przez
Radę Rodziców;
5. za osiągnięcia w konkursach, zawodach sportowych uczeń może być nagrodzony pucharem, dyplomem,
nagrodą książkową ufundowaną przez Radę Rodziców;
6. za szczególne osiągnięcia w nauce, aktywność społeczną, wzorową postawę uczeń może być nagradzany
odnotowaniem jego zasług w „Złotej Księdze Uczniów” i odnotowanie osiągnięć na świadectwie
ukończenia szkoły.
Kary
Za nieprzestrzeganie regulaminu szkoły, za lekceważenie nauki i innych obowiązków szkolnych, a także za
naruszenie porządku szkolnego uczeń może być ukarany:
1. upomnieniem wychowawcy wobec klasy;
2. upomnieniem dyrektora szkoły wobec uczniów klasy, szkoły;
3. pisemnym powiadomieniem rodziców o złym zachowaniu ucznia;
4. wyłączeniu z udziału w imprezie szkolnej na określony czas;
5. zawieszeniem lub pozbawieniem możliwości pełnienia funkcji (po zasięgnięciu opinii uczniów);
6. naganą udzieloną przez dyrektora szkoły wobec uczniów szkoły;
7. przeniesieniem do równoległej klasy w szkole;
8. przeniesieniem do innej szkoły.
Wnioskodawcami w sprawie udzielenia pochwały, upomnienia lub nagany mogą być wszyscy pracownicy
szkoły.
Wychowawcy klas odnotowują o udzielonych pochwałach, upomnieniach i naganach w dzienniku
lekcyjnym.
Informacje o udzielonych pochwałach podawane będą do wiadomości uczniów i rodziców.
O postanowieniu zastosowania wobec ucznia kary wymienionej w punkcie 6, 7, 8 zainteresowany będzie
powiadomiony przynajmniej na 3 dni przed jej wymierzeniem. W tym czasie uczeń ma prawo odwołać się
od decyzji wnioskującego do dyrektora szkoły.
4. Instytucje i organizacje działające na rzecz dzieci.

Poradnie Psychologiczno – Pedagogiczne

Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno – Konsultacyjne

Poradnie Zdrowia Psychicznego

Sądy Rodzinne i Opiekuńcze

Ośrodki Pomocy Społecznej

Komitet Ochrony Praw Dziecka – Warszawa

UNICEF

Fundacja Dziecięce ,,Listy do Świata” – Kraków

Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży – Warszawa

Fundacja ,,Dzieci Niczyje” (w Polskiej YMCA) – Warszawa

Towarzystwo Ochrony Praw i Godności Dziecka WYSPA – Chorzów
Adres siedziby :
Towarzystwo Ochrony Praw i Godności Dziecka ”Wyspa”
Ul. Omańkowskiej 1
41-500 Chorzów
Adres do korespondencji :
Międzynarodowy Dom Spotkań ”Wigilijne Miasteczko”
Ul. Styczyńskiego 13b
41-500 Chorzów
Dyżur telefoniczny poniedziałek – środa 10:00 – 12:00
Piątek 15:00 – 18:00
Pod numerem telefonu: 0 32 241 84 56
e-maile : [email protected]
Adres strony www: www.wyspa.chorzow-online.pl
Komitet Ochrony Praw Dziecka – Zielona Góra ul. Piaskowa 9e
Dyżury w siedzibie oddziału: Wtorki i czwartki godz. 16-18
Adres e-mail : [email protected]
Adres strony www: wwwtkopd.pl
Nr telefon/fax: 0/68 324-49-00