prof. Robert J. Aumann

prof. Robert J. Aumann
Profesor Robert John Aumann posługujący się także hebrajskim imieniem ‫ ןאומ ישראל‬- Yisrael
Aumann urodził się 8 czerwca 1930 roku we Frankfurcie nad Menem w Niemczech, w ortodoksyjnej
rodzinie żydowskiej. Ojciec był hurtownikiem tekstylnym, w tamtych czasach była to bardzo dobrze
płatna posada, którego rodzina mieszkała w Niemczech, przez wieki walczył w I wojnie światowej dla
Niemców przez co został odznaczony. Matka wychowała się w Londynie, gdzie uzyskała tytuł B.A.
(ang. Bachelor of Arts) University College w Londynie, co było dość nietypowym wyczynem dla kobiet
na początku 20 wieku. Nazistowski reżim w latach trzydziestych skomplikował życie Żydom w
Niemczech, a nastrój wśród ludności wskazywał, iż sytuacja w najbliższych latach się pogorszy. W
1938 roku razem z rodziną z trudem uzyskał amerykańskie wizy oraz wyemigrowali z Frankfurtu do
Nowego Jorku. Przez emigrację rodzina straciła cały majątek, przez co po przyjeździe do stanów
pracowali w pocie czoła aby wyżywić rodzinę. Pomocne było przy tym amerykańskie prawo, które
zagwarantowało Robertowi oraz jego bratu wykształcenie. Robert razem z bratem uczęszczał do
żydowskich szkół parafialnych oraz uzyskał tytuł licencjata w City College w Nowym Jorku.
Miłość do matematyki zaczął w liceum za sprawą nauczyciela matematyki Abrachama
Ganslera. Początkowo zainteresowały go głównie matematyczne aksjomaty, twierdzenia, dowody
konstrukcje geometrii Euklidesa. W City College wybrał profil matematyczny w celu rozwijania
własnych zainteresowań. Zaczytany w książki Elmuda Landaua jego uwagę przyciągnęła teoria
analityczna oraz algebraiczna liczb, która z czasem przerosła w fascynację teorią liczb. Uważał, iż
teoria liczb jest ciekawa ponieważ omawiane problemy są bardzo naturalne, są one proste do
sformułowania, uczeń może je zrozumieć, rozwiązania są bardzo trudne i głębokie, wymagają lat
studiów uniwersyteckich w celu pełnego zrozumienia, a cała praca była całkowicie bezużyteczna, nie
miała praktycznego zastosowania, był to czysto intelektualny wysiłek. Oczywiście tak jak w większości
krajów szkolnictwo obejmuje ogólny zakres przedmiotowy lecz poza matematyką przedmioty nie
wydawały sie interesujące. Po City College poszedł do Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Zainteresowałem się bardziej nowoczesnymi działami matematyki, jak topologia algebraiczna.
Postanowił zrobić doktorat u wykładowcy George W. Whitehead z teorii węzłów, gałęzi topologii
algebraicznej, która zajmuje się właściwościami węzłów. Jak analitycznej teorii liczb, węzeł teorii
wiązał się z problemami, które są bardzo naturalne, mają bezpośredniości, która jest nawet większa
niż w rozkładzie liczb pierwszych lub twierdzenie Fermata, są proste do sformułowania, uczeń może
zrozumieć im, mają rozwiązania, które są bardzo trudne i głębokie oraz cały przedmiot analogicznie
do teorii gier był całkowicie bezużyteczny. Od wykładowcy dostał bardzo trudny problem - taki, który
był bezskutecznie rozwiązywany przez ćwierć wieku - mianowicie, miał udowodnić, że węzły są
"asferyczne". Nie udało mu się rozwiązać tego problemu, ale wykazał asferyczność do węzłów
szczególnego rodzaju: "tych, które są alternatywne". Oznacza to, że po narysowaniu węzła, a
następnie wzdłużeniu dowolnego elementu węzła, wówczas dolne średnie przecinają się z górnymi
średnimi, tak jak w przypadku węzła bromejskiego. Te odkrycie zostało opublikowane w Annals of
Mathematics (matematyczne zeszyty naukowe wydawane przez Princeton University) w 1956 roku.