Alembik - Wirtualne Muzea Małopolski

Alembik
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Czas powstania poł. XVI w. Wymiary wysokość: 43 cm, średnica: 47 cm Numer inwentarzowy 3382 Muzeum Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie Tematy technika, zdrowie Technika kucie, cięcie, nitowanie Materiał blacha miedziana Prawa do obiektu Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Tagi zdrowie, medycyna, farmacja, leki, rośliny, zioła, 3D Alembik (łac. alembicum) to część aparatury destylacyjnej (destylacja po łac. distillare, czyli kapać, spadać kroplami). Składa się z trzech odrębnych części: kotła, w którym umieszcza się substancje poddane destylacji, hełmu pokrywającego kocioł oraz z chłodnicy, która łączy kocioł z odbieralnikiem, tj. miejscem, gdzie spływa skroplony, czyli przedestylowany płyn. Urządzenie to służyło w dawnym aptekarstwie do otrzymywania z roślin leczniczych m.in. olejków eterycznych, wód aromatycznych, alkoholu. Do kotła z wodą wkładano rozdrobniony surowiec, po czym go ogrzewano. Wytwarzająca się para wodna porywała składniki lotne zawarte w surowcu i wraz z nimi skraplała się w chłodnicy, skąd spływała do odbieralnika. W urządzeniu takim otrzymywano m.in. takie środki lecznicze: wodę wyskokową korzenną, wodę z gorzkich migdałów, wody aromatyczne: rumiankową, różaną, miętową, wodę „od wiatrów królewską”, wodę „do ócz ściągającą żółtą”, olejki: jałowcowy, cytrynowy, pomarańczowy, z mięty pieprzowej, rozmarynowy.
Jan Bogumił Freyer w Materia Medica (1817) podaje przepis na Aqua aromatica robioną z różnych ziół korzennych. Stosowana była jako środek „wzbudzający i wiatry pędzący nie tylko wewnątrz, ale i zewnątrz do wcierań w żywot, szczególnie u dzieci i osób ciężarnych, w uwichnieniach i zbiciu ciała oraz do okładań miejsc krwią podlanych”.
Opracowanie: Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie, © wszystkie prawa zastrzeżone