W przejściu iw pokoju... - Wspólnota świętego Jana

DĄB, Wspólnota św. Jana – 24 lutego 2009 r.
– na granicy Wielkiego Postu
W przejściu i w pokoju...
Część wstępna medytacji /ok. 3 – 5 min./
Stanąć w obecności Boga:
Uświadomię sobie, że Bóg, mój Ojciec chce do mnie teraz mówić, On tu jest teraz obecny ...
Modlitwa przygotowawcza:
Poproszę, abym na tej modlitwie był gotowy na przyjęcie tego, co Bóg chce mi powiedzieć
odnośnie mojego życia...
Obraz do medytacji:
Zobaczyć na tym obrazie troje ludzi:
Pierwszy idzie korytarzem, jest skoncentrowane na dotarciu do jakiś drzwi, do których chce jak
najszybciej dotrzeć, a gdy już tam dochodzi, to otwiera tylko drzwi, i przez próg załatwia sprawę,
nie wchodzi do pokoju, bo kolejny cel, kolejne drzwi...
Drugi wszedł do pok. 1, i postanowił tam pozostać, bo bardzo mu się spodobało...
Trzeci zaczął podążać podobną drogą, co ten drugi, ale co jakiś czas, przechodzi do następnego
pokoju, nie wychodząc jednak na korytarz, ale przechodząc przez drzwi pomiędzy pokojami...
Prośba o owoc medytacji:
Poproszę, abym zobaczył, do którego z wyżej wymienionych ludzi jestem najbardziej podobny,
i abym umiał w czasie Wielkiego Postu:
– zwolnić, jeżeli moje życie toczy się głównie w przejściu,
– lub ruszyć do przodu, jeżeli w którymś pokoju się zasiedziałem...
Część właściwa medytacji /ok. 25 min./
1) W przejściu (na korytarzu)
(1) Zobaczyć
Przyjrzeć się drodze pierwszego człowieka...
(2) Rozważyć
● Na ile wchodzę do danego pokoju i w nim „siadam”, i wypełniam go swoją obecnością,
a na ile jestem już przy innych drzwiach, w innym pokoju?
○
Na ile robiąc coś, jestem cały w tym, co robię? Na ile rozmawiając z kimś, jestem w tej
rozmowie obecny? itd.
2) Zatrzymanie się w jednym pokoju → piekło
(1) Zobaczyć
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa:
Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty (...) (Mk 9,5)
(5)
(2) Rozważyć
Nie jest dobre życie na korytarzu, ale nie jest też dobre zatrzymanie się w jednym pokoju – postawienia
sobie namiotu, w nadziei, że to coś, co sprawia, że mi jest dobrze, zatrzymam na długo (na zawsze)...
taki pokój (namiot) z czasem staje się... piekłem...
● Czy ja się nie zasiedziałem, w jakimś pokoju: w swoich wyobrażeniach o czymś, wśród jakichś
ludzi, w swojej wizji dnia dzisiejszego i jutrzejszego – czy to coś nie staje (stało się) moim
piekłem?
3) Z pokoju do pokoju → POKÓJ
(1) Zobaczyć
(...) z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie. (Mk 9,7)
Wstańcie, idźmy stąd!” (J 14,31)
On bowiem jest naszym pokojem. (Ef 2,14)
(2) Rozważyć
Nie mogąc zostać w jednym pokoju, pozostaje mi jedno – Jego słuchać, ale żeby Jego słuchać, trzeba
za Nim podążać, On mówi tylko: Wstańmy i idźmy stąd!, ale nie mówi gdzie mnie doprowadzi...
Ta droga za Nim (i z Nim) , to przechodzenie z pokoju do pokoju wiąże się z zagrożeniem: przeciągi,
zmiana klimatu, inni ludzie, inne otoczenie... i dlatego, w tych szczególnych chwilach, muszę trzymać
się blisko Niego... Zmiany i podążanie naprzód jest konieczne...
● Jak przeżywam zmiany, które zachodzą w moim życiu?
● Czy w tych chwilach staram się szukać zrozumienia u Tego, który mnie prowadzi?
W drodze przez wszystkie pokoje mojego życia, nie może mi towarzyszyć żadna osoba (rzecz,
cokolwiek), są takie osoby, z którymi przejdę przez wiele pokoi, ale nigdy przez wszystkie...
Nigdy już nie wrócę do tego samego pokoju, do tych samych warunków... zawsze będzie coś nowego...
Ta droga wymaga konkretnych decyzji, odnośnie tego jak długo pozostawać w danym pokoju, i tego
kiedy udać się w dalszą drogę zostawiając za sobą, to co było... To decyzje prowadzą do POKOJU...
● Jaką decyzję powinienem podjąć dziś? Zawsze jest do podjęcia jakaś decyzja, zawsze jest
jakieś „miejsce”, o którym powinienem świadomie zadecydować: pozostaje, albo: idę stąd...
Pyszny i chciwy nigdy nie zaznają spokoju;
pokorny i ubogi duchem pozostaje w wielkim pokoju.
(T. a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa, I,6)
ROZMOWA KOŃCOWA
Można porozmawiać z Jezusem, który jest naszym POKOJEM, lub z Bogiem-Ojcem;
odnośnie tego, co w czasie tej medytacji (1) zobaczyłem i (2) rozważyłem...