Bóg, który nie umie kłamać

TV - Program z 15.10.2006 (Nr. 722 W 1)
Bóg, który nie umie kłamać*
Von Pastor Wolfgang Wegert ©
Kazanie: „RównieŜ Bóg, chcąc wyraźniej dowieść dziedzicom obietnicy niewzruszoność
swego postanowienia, poręczył je przysięgą. Abyśmy przez dwa niewzruszone
wydarzenia, co do których niemoŜliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł, my, którzy
ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do pochwycenia leŜącej przed nami nadziei"
(Hebrajczyków 6,17-18)
Kontekst tych wersetów, oznacza, co Apostoł w wersecie 4 do 8 mówił o ludziach, którzy byli
wierzącymi w Jezusa Chrystusa tylko zewnętrznie, ale nie byli prawdziwie odnowieni w swoim
sercu. W Biblii często się mówi o takich wierzących, którzy nawet poznali dary i moc Ducha
Świętego, a jednak nie doszło u nich do nowo narodzenia. Oni nie pochwycili tej przemiany
dziecka BoŜego. Tacy ludzie mają, jak Apostoł Paweł pisze: pozór duchowego Ŝycia, przybierają
tylko pozór poboŜności, podczas gdy Ŝycie ich jest zaprzeczeniem jej mocy: równieŜ tych się
wystrzegaj (2 Tym. 3, 5), to nie jest autentyczne istnienie. Oni się tylko nazywają chrześcijanami;
mają imię, Ŝe Ŝyją a jednak są martwi.
Kiedyś, gdy mówiłem takŜe o tym temacie, przyszły do mnie pewne siostry z naszego Kościoła, o
których jestem przekonanym, Ŝe są nowonarodzonymi chrześcijankami. Przyszły całkiem
wstrząśnięte, po tym jak zachęcałem, by kaŜdy sprawdzał samego siebie czy jest w prawdziwej
wierze, i zapytały zatroskane:, „W jakim my wtedy jesteśmy miejscu?” Odpowiedziałem: „Czy
wierzysz z serca w Jezusa Chrystusa?”. „Tak, naturalnie!” – taka była odpowiedź, przy tym te
umiłowane dzieci ludzkie trochę zadrŜały. Wtedy zauwaŜyłem: przy tym głoszeniu, Ŝe nie mamy
być tylko z nazwy chrześcijanami, bo zatrwoŜeni są teŜ ci, którzy prawdziwie wierzą. Nie mamy
być tacy, jak faryzeusze, którzy nie naśladowali Jezusa z serca, ale byli obłudnikami.
Tak teŜ musiało być w 6 rozdziale Hebrajczyków. I wierzę, Ŝe Bóg nawet do tego dopuszcza,
bowiem chce, aby ci autentyczni takŜe czasem doświadczali wewnętrznej pustki. Na przykład:,
gdy Judasz zaplanował wydać Jezusa, nasz Pan nie nazwał tego zdrajcy przy wszystkich po
imieniu, ale tylko powiedział: „jeden z was mnie wyda” (Mat. 26, 21). I jak zareagowali
uczniowie? „I bardzo zasmuceni poczęli mówić do niego jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie?”
(Mat. 26, 22). A wiec Jezus wzbudził w zachowaniu uczniów wewnętrzny niepokój.
Zaakceptował tą pustkę wewnętrzną, chociaŜ ostrzeŜenie dotyczyło jednego ucznia, jednakŜe
chciał
,Ŝeby przy
tej
okazji
sprawdzili
sami
siebie
wszyscy uczniowie.
Arche
Gemeinde und Missionswerk ARCHE e.V.
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Bankverbindungen
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 722 / „Bóg, który nie umie kłamać“
Dlatego taka waŜna jest teŜ Wieczerza Pańska. „NiechŜe więc
człowiek sam siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije” (1 Kor. 11,
28). Przy czym nie mamy sprawdzać naturalnie samych siebie, czy mamy dosyć dobrych
uczynków i czy jesteśmy godni, aby moŜna było wziąć udział w Wieczerzy Pańskiej. Tak to
się niestety dzisiaj rozumie, odnośnie Wieczerzy. Zadajcie sobie pytanie, czy: „jesteście w
wierze, czy Ŝyjecie w przebaczeniu, czy jesteście nowonarodzeni i czy naleŜycie do BoŜej
rodziny. I jeśli to nie jest przypadek, to się nawróćcie, przyprowadźcie wasze Ŝycie do
porządku i bądźcie BoŜymi dziećmi z Jego łaski!”
Do takiego doświadczenia, chciał zapewne doprowadzić swoich czytelników autor Listu do
Hebrajczyków. Właściwie ostrzega on tylko tych, którzy nazywają siebie chrześcijanami.
Przez jego ostrzeŜenie wszedł ogólny niepokój. Jednak Apostoł nie chciał, Ŝeby w
niepewności zostały prawdziwe dzieci BoŜe. Dlatego mówi w naszym tekście Biblijnym:
„Muszę teraz przypomnieć tym, którzy są rzeczywiście odnowieni i odrodzeni w Duchu
Świętym, jak pewne jest ich zbawienie, które otrzymali w Jezusie Chrystusie.”
Pewność zbawienia zamiast niepewności
Niepewność w tym kierunku nie jest wolą BoŜą. Co się tyczy zbawienia, Bóg nie chce Ŝeby
jego dzieci Ŝyły w niepewności, ale chce, Ŝeby były pewne i w tym odpoczywały – takŜe,
jeśli będą od czasu do czasu siebie doświadczać. PoniewaŜ nie powinniśmy przecieŜ Ŝyć jako
dzieci BoŜe w pewności siebie czy lekkomyślności.
Ale gdy będziemy siebie doświadczać, moŜemy wiedzieć, Ŝe ochrona wierzących jest
nieodwracalna, poniewaŜ BoŜa myśl końcowa o nich jest niezmienna. I jeszcze więcej: Bóg
złoŜył swoją obietnicę dla swoich dzieci, a nawet złoŜył przysięgę, tak, Ŝe mogą przez to
mocne zachęcenie, trzymać się pewnie tej obietnicy jak kotwicy duszy. Dzieci BoŜe nie
powinne same popaść w zwątpienie z powodu tych, którzy się tylko nazywają
chrześcijanami, ale mogą się tego tak mocno trzymać, Ŝe ich zbawienie w Chrystusie jest
pewne tysiąc procent. Oni powinni mieć nieprzytłumioną radość. Oto chodzi w dzisiejszym
wersecie.
Potem, Apostoł był zajęty pytaniem: „Czy Bóg moŜe kłamać?” W naszym tekście jest mowa
o dwóch wydarzeniach, co, do których: „nie moŜliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł.” Zatem
podstawą pewności wiary jest to, iŜ Bóg nie moŜe zawieść, bo nie moŜe kłamać. Oznacza to,
Ŝe obietnice NajwyŜszego są absolutnie pewne. A więc są rzeczywiście rzeczy, których Bóg
nie moŜe uczynić – Bóg nie moŜe kłamać.
Znajomy pastor,Wilhelm Busch poszedł w odwiedziny do szpitala. Tam rozpoznał go młody
pacjent i zawołał: „Pastorze mam pytanie: Czy Bóg moŜe zrobić taki wielki kamień, którego
On sam podniesie?” Busch odpowiedział: „Bądź całkiem powaŜny, czy ten problem
naprawdę obciąŜa twoje serce?” „Ach, panie pastorze, to pytanie miało być tylko dowcipem!”
Pastor na to:, „Jeśli ta sprawa z kamieniem, którego Bóg nie moŜe podnieść, nie jest
naprawdę twoim problemem, to powiedz mi proszę, jaki jest to problem?” Po westchnieniu
młody męŜczyzna przyznał szczerze: „To jest sprawa z dziewczyną…!” Potem przyszła
opowieść o tarapatach i komplikacjach. Ale ten pastor mógł teŜ powiedzieć: „Czy Bóg moŜe
stworzyć tak wielki kamień, którego sam nie moŜe podnieść? Tą sprawę zostawmy otwartą.
Ale jedno jest całkiem pewne:Pan moŜe wybaczyć tobie twoje grzechy!”
Często jest tak, Ŝe ludzie fantazjują o Bogu i stawiają drobiazgowe pytania, ale nie wierzą w
to, co jest napisane w Jego Słowie. A tam jest powiedziane, Ŝe On jest wieczny i NajwyŜszy.
I tego, czego On naprawdę nie moŜe, to kłamać i grzeszyć. Dlatego Pismo Święte mówi:
„Bóg nie jest człowiekiem, aby Ŝałował. Czy On obiecuje, a nie czyni, i mówi, a nie spełnia?”
(4 MojŜ. 23, 19). A w Liście do Rzymian Apostoł kontynuuje: „Bóg jest wierny, a kaŜdy
człowiek jest kłamcą” (Rzym. 3, 4).
Strona 3 - TV-Program 722 / „Bóg, który nie umie kłamać“
Chrystus równieŜ modlił się do Ojca tymi słowami: „Poświęć ich w prawdzie twojej: słowo
twoje jest prawdą” (Ew. Jana 17, 17). BoŜe Słowo jest prawdą! Dlatego Biblia zaznacza
siebie zawsze jako „Słowo prawdy“. Słowo BoŜe nie jest słowem kłamstwa, nie jest
słowem oszustwa, ani wątpliwości oraz półprawdy, ale jest Słowem prawdy. Co się tyczy
Ŝycia wiecznego, Apostoł Paweł pisze tak: „Bóg, który nie kłamie, w nadziei Ŝywota
wiecznego, przyobiecanego przed dawnymi wiekami przez prawdomównego Boga” (Tytusa
1, 2). To jest i zostanie prawdą:, „Bo obietnice BoŜe, ile ich było, w nim znalazły swoje
„Tak”; dlatego teŜ w nim mówimy „Amen” ku chwale BoŜej” (2 Kor. 1, 20).
O tym fakcie, Ŝe Pan mówi prawdę, wie autor Listu do Hebrajczyków, w którym powiedział:
„Tak będzie, Ŝe co Bóg mówi, dotyczy teŜ wstępu, to tak będzie, poniewaŜ On jest Bogiem,
który nie moŜe kłamać.” Czy wystarczy ci Słowo Ŝywego Boga, aby być pewnym? Jeśli
dałbym ci moje słowo, to nie musisz w nie wierzyc bezwarunkowo, poniewaŜ jestem tylko
grzesznym człowiekiem. Ale jeśli NajwyŜszy daje tobie Słowo, to Jego obietnice są prawdą,
moŜesz być tego absolutnie pewny, Ŝe tak to właśnie jest, poniewaŜ mamy Boga, który nie
moŜe kłamać!
Ale Bóg na tym nie poprzestał, ale na samym końcu jeszcze coś poręczył: Mianowicie swoje
obietnice poręczył przysięgą. Czytajmy: „RównieŜ Bóg, chcąc wyraźniej dowieść dziedzicom
obietnicy niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą” (Hebr. 6, 17).
Właściwie mógłby juŜ na tym Słowie zakończyć i poprzestać. PoniewaŜ w tym
wszechświecie jest ktoś, kto jest wiarygodny, to ten, który uczynił cudownie niebo i ziemię,
ciebie i mnie, i Jemu dziękujmy za nasze Ŝycie. Dlatego Biblia mówi, Ŝe ten:, „kto nie wierzy
w Boga uczynił go kłamcą” (1 Jan 5, 10). Ale Bóg zszedł z góry na dół i blisko się do nas
przybliŜa – takŜe do wątpiących i nieufnych, tak, Ŝe moŜemy powiedzieć: Tak, to wszystko
jest prawdą, moŜemy mu zaufać.”
Dlaczego Bóg przysiągł
W gruncie rzeczy NajwyŜszy powinien juŜ się na tym zatrzymać, bo Jego Słowo musi być
wystarczające. Ale On jest tak pobłaŜliwy, iŜ chce nam dać podwójne, a nawet potrójne
ubezpieczenie, Ŝe jego Słowo na pewno jest prawdą. Prawdziwym chrześcijanom chce
jeszcze mocniej udowodnić, Ŝe Jego postanowienie końcowe się nie chwieje. Dlatego
dołączył jeszcze do swojego wiarygodnego Słowa przysięgę. Nie uczynił tego z powodu
niewierzących, aby w końcu byli przekonani. Nie, Bóg nie chciał wywrzeć wraŜenia na
bezboŜnych przysięgą. Tu chodzi mu o tych, którzy są „dziedzicami obietnicy”, – którzy są
nazwani dziećmi BoŜymi.
Kim są dziedzice obietnicy? Wszystko zaczęło się od Abrahama. Był on tym, któremu Bóg
przysiągł, Ŝe będzie błogosławiony i będzie się rozmnaŜać. Ta obietnica nie wskazywała na
potomstwo biologiczne, ale na duchowe.
Mianowicie, z biologicznego nasienia Abrahama, pochodzą biologiczni potomkowie
narodów, ale jest takŜe nasienie Abrahama, które ma związek z jego wiarą, którą otrzymał z
góry, wiarę przewidującą, którą miał juŜ wtedy, gdy widział przez wiarę dzień Jezusa
Chrystusa, i ta jego wiara została w sprawiedliwości uzasadniona. Tak, on został wybawiony
przez wiarę. On był pierwszym, moŜe nawet pierwszym chrześcijaninem w Starym
Testamencie. Dlatego List do Rzymian oznacza go jako: „Ojciec narodów” (Rzym. 4, 11).
I potomkowie z tego nasienia wiary, są narodem Pana. „Z tego moŜecie poznać, Ŝe ci, którzy
są z wiary, są synami Abrahama” (Galacjan 3, 7). „To znaczy, Ŝe nie dzieci cielesne są
dziećmi BoŜymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo” (Rzym. 9, 8).
Tutaj mamy obraz dzieci zwanych „dziedzicami obietnicy.” To są ci, którym została
podarowana w zbawczej wierze łaska, tj. BoŜym wybrańcom. To oni odziedziczą obietnicę,
przysięga naleŜy do nich, ta, którą raz dał naszemu Ojcu wiary. Przysięga naleŜy do nas!
Alleluja!
Strona 4 - TV-Program 722 / „Bóg, który nie umie kłamać“
Co w ogóle moŜna zrozumieć w tej przysiędze? List do
Hebrajczyków wyjaśnia nam to tak: „Ludzie, bowiem przysięgają na kogoś większego, a
zakończeniem wszelkiego ich sporu jest przysięga, która jest stwierdzeniem” (Hebr. 6, 16). To
znaczy:, Jeśli dwoje ludzi się kłóci, to bierze się zeznanie ,przeciw zeznaniu. Ale jeŜeli jest
złoŜona przysięga, i do tego jeszcze w Sądzie, to na podstawie tej przysięgi moŜna stwierdzić
w oparciu o zeznania przysięgającego, jaka jest prawda – i moŜna wtedy spór zakończyć.
Dlatego List do Hebrajczyków chce powiedzieć:, Ŝe pośród dzieci BoŜych teŜ jest jeszcze
zwątpienie i niewiara w zbawienną obietnicę BoŜą, ale powinniśmy wiedzieć, Ŝe Bóg złoŜył
jeszcze na swoje wiarygodne Słowo przysięgę, tak, Ŝe wszystkie sprzeczności i zwątpienia
mogą być ostatecznie usunięte. Jeśli ktoś w to nie wierzy, to określa Boga jako
krzywoprzysięzcę. A to jest bluźnierstwo.
Bóg nie mógł przysięgnąć na kogoś wyŜszego, niŜ sam na siebie, poniewaŜ On jest
NajwyŜszy i NajpotęŜniejszy. On teŜ złoŜył przysięgę i powiedział:, „Co powiedziałem
Abrahamowi, to ta obietnica naleŜy takŜe do jego spadkobierców, mianowicie, Ŝe do nich ma
naleŜeć Ŝycie wieczne, Ŝe mają być zbawieni i nigdy nie pójdą na zatracenie. Moje dzieci
stoją w moim przymierzu i pod moją przysięgą!”
Tak pozostańcie w BoŜej wierze, w Jego Słowie i Jego przysiędze. Bóg dał nam
nieodpychającą akceptację i jest to nieodwołalne: Nasz Ojciec w niebie podarował nam swoją
przysięgę! I przez te dwa niewzruszone wydarzenia – przez Słowo BoŜe i swoją przysięgę –
powinniśmy mieć mocną zachętę (Hebr. 6, 18), do pochwycenie leŜącej przed nami nadziei,
bo niemoŜliwą jest rzeczą,by Bóg zawiódł w tej obietnicy, trzymajmy się tego mocno i
cierpliwie, aŜ ją zdobędziemy.
W Słowie BoŜym jest napisane:, „Kto wierzy w Syna ma Ŝycie wieczne” (Ew. Jana 3, 36).
Jeśli BoŜe dzieci tutaj na ziemi zamkną swoje oczy, będą widzieć wspaniałość nieba. Bóg
przysiągł, Ŝe jest to prawda: Twoje grzechy są tobie odpuszczone, jeśli wierzysz w krew
Jezusa Chrystusa, jako twojego Zbawiciela i wierzysz w obmycie z twoich win. I jeśli mówi
Biblia, Ŝe Jezus znów przyjdzie, to jest to jak przysięga. A jeśli w Piśmie Świętym jest
powiedziane tak: „zmartwychwstaniecie w swoich ciałach”, to wtedy powstaniemy. A jeśli
czytamy: „Idę przygotować dla was mieszkanie w niebie”, wtedy na pewno będziemy mieli
mieszkanie w niebie.
Kochani przyjaciele, wszystko, co jest napisane w Piśmie Świętym jest prawdą! To jest sam
Ŝywy Bóg, ten, który mówi w swoim Słowie „wierz w moje Słowo”, On podniósł swoje ramię
– i jest to prawica Pana! – i swoim dzieciom poręczył to przysięgą, przysiągł obietnicę
dziedzictwa, Jego Słowo jest niezmienną prawdą. Kto jeszcze moŜe być w tym niepewny?
Pewien chłopiec miał wątpliwości w szkole niedzielnej, czy Bóg mówi prawdę. Gdy
nauczyciel wyjaśnił mu w podobny sposób jak ja akurat wyjaśniam, to ten mały pomyślał:
„O, to ja wtedy mogę przecieŜ naprawdę stanąć na Słowie BoŜym!” I chciałbym tobie takŜe
polecić: Uczyń to takŜe w twoim Ŝyciu, i stwierdzisz, jaki będziesz wtedy mocny, silny i
zdrowy w Duchu i w psychice. Twoje Ŝycie rozkwitnie w radości i w zaufaniu wiary. W
cudownym imieniu Jezusa! Amen.
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie - prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga - Niemcy