Przemówienie - Katolickie Radio Podlasie

Przemówienie Ks. Abp. Zygmunta Zimowskiego podczas Ingresu Bp. Henryka
Tomasika
Katedra w Radomiu, dnia 14 listopada 2009 r.
Wasza Ekscelencjo, Najdostojniejszy Księże Biskupie Henryku – Pasterzu Kościoła
Radomskiego,
Ekscelencjo, Najczcigodniejszy Księże Arcybiskupie Nuncjuszu Apostolski w Polsce,
Ekscelencje, Najdostojniejsi Księża Arcybiskupi i Biskupi, na czele z Ks. Abp. Stanisławem
Nowakiem – naszym metropolitą i pierwszym Ordynariuszem Diecezji
Radomskiej, Biskupem Edwardem.
Szanowni Przedstawiciele Władz Państwowych i Samorządowych,
Drodzy Goście, już wcześniej wymienieni i pozdrowieni.
Umiłowany Kościele Radomski: Drodzy Kapłani, Diakoni, Alumni, Osoby Życia
Konsekrowanego, Przedstawiciele Ruchów i Stowarzyszeń, Bracia i Siostry w
Chrystusie!
Jestem dzisiaj z radością wśród Was, aby – wraz z Arcybiskupem Nuncjuszem –
przekazać nowemu Pasterzowi Diecezji Radomskiej pastorał – znak biskupiej władzy i
służby, oraz aby modlić się za tak bliski memu sercu Kościół Radomski.
Czcigodny Biskupie Henryku, z całego serca składam Ci gratulacje z okazji
dzisiejszego uroczystego rozpoczęcia posługi biskupiej w Diecezji Radomskiej, i jako Twój
poprzednik wypowiadam słowa najserdeczniejszych życzeń.
Przychodzisz do młodej diecezji, która wyrasta z dziedzictwa Kościoła
Sandomierskiego. Na radomskim lotnisku Sługa Boży Jan Paweł II mówił osiemnaście lat
temu, że właśnie „dzieje Polski są wpisane od najdawniejszych czasów w Sandomierz:
dzieje narodu i Kościoła”. Wdzięczni jesteśmy Bogu za to dziedzictwo wyrażone także w
życiu Błogosławionych Kapłanów-Męczenników Radomskich i Sługi Bożego bp. Piotra
Gołębiowskiego. Wielki Papież mówił tu także: „Ewangelią ośmiu Chrystusowych
błogosławieństw z Kazania na górze pozdrawiam miasto Radom” (4 VI 1991 r.). Moimi
pragnę uczynić dziś te papieskie słowa, bo to Piotrowe pozdrowienie i błogosławieństwo
przed laty zostawione tutaj, jest wciąż obecne. Niech przynosi ono owoce w dziele
budowy Królestwa Bożego na tej ziemi.
Dostojny Pasterzu Diecezji Radomskiej, wchodzisz dziś w to wielkie dziedzictwo
wiary i miłości, naznaczone i umocnione błogosławieństwem Chrystusa Pana
przyniesionym tu przez Piotra, któremu na imię było Jan Paweł II. Pamiętaj więc, że
obraz Kościoła Radomskiego jest pozytywny i nie pozwól sobie wmówić, że jest inaczej,
bo na tym Kościele widnieje blask świętości Chrystusa w ludziach, którzy ten Kościół
tworzą, wpatrując się w błogosławionych tej ziemi, zwłaszcza w św. Kazimierza. Należą
do niego ludzie autentycznie dążący do świętości: biskupi, kapłani, diakoni, alumni,
osoby życia konsekrowanego, ojcowie i matki, wychowawcy, nauczyciele i katecheci,
młodzież i dzieci, osoby samotne, utrudzeni wiekiem, chorzy i cierpiący, bezrobotni i
borykający się z utrzymaniem rodziny. Należał również do nich zmarły tragicznie ks. prał.
Jan Wojtan, którego dzisiaj wspominamy z wdzięcznością i modlitwą.
Przychodzisz, Drogi Biskupie Henryku, do Kościoła Radomskiego z wielkim
doświadczeniem służby Kościołowi w Diecezji Siedleckiej, który uświęcony został Krwią
Błogosławionch Męczenników z Pratulina. O ziemi, z której zostałeś wezwany do Radomia
Jan Paweł II mówił, że „wydała [ona] nieustraszonych świadków Chrystusowej
Ewangelii”. Uczył też, że „Lud tej ziemi przez wieki dawał niezliczone dowody wiary
w Chrystusa i przywiązania do Jego Kościoła, zwłaszcza w obliczu wielorakich
doświadczeń i krwawych prześladowań oraz ciężkich prób dziejowych” (10 VI 1999).
Wykorzystuj w pełni to wielkie bogactwo, wpisane w Twoje życie poprzez ziemię
pochodzenia i wezwania „po imieniu”, a obecne w Twoim biskupim sercu. Z zapałem
realizuj hasło Twego posługiwania biskupiego: „Przyjdź Królestwo Twoje”.
Począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy przyjście Królestwa Bożego jest dziełem Ducha
Pana, „który dalej prowadzi Boże dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia”
(por. IV ME). „Królestwo Boże, to (...) sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”
(Rz 14,17). Trzeba starać się być w szkole św. Pawła, żeby móc powiedzieć: „Niechże
więc grzech nie króluje w naszym śmiertelnym ciele” (por. Rz 6,12). Królestwo Boże jest
zatem dla nas ufnością niewzruszoną. Niech troska, wręcz walka o to Królestwo będzie
dla Ciebie, Ekscelencjo, priorytetem twojej posługi, opartej na całkowitym zawierzeniu
Chrystusowi, w tajemnicy miłosierdzia. Niech w tę walkę wpiszą się wszystkie działania
duszpasterskie podejmowane w naszej Diecezji Radomskiej, a zwłaszcza kontynuacja
prac II Synodu Diecezjalnego, który rozpoczęliśmy dokładnie rok temu w tej Katedrze. W
liście zapraszającym na to doniosłe wydarzenie napisałem, że Synod Diecezjalny „jest
wspólnym gruntowaniem Królestwa Bożego”. Bowiem w Kościele diecezjalnym
wędrujemy razem do Królestwa Niebieskiego, do Niebieskiego Jeruzalem. W czasie tej
wędrówki trzeba nam przystanąć, aby razem, z pomocą braci i sióstr, zastanowić się, czy
nasza wspólna diecezjalna droga była i jest tą drogą, którą Jezus Chrystus, Król
Wszechświata ukazał nam w Kościele. Ekscelencjo, jest to wielkie wezwanie do
„wspólnego gruntowania Królestwa Bożego”, do budowania Komunii diecezjalnej. Jako
były pasterz Kościoła Radomskiego zapewniam Cię, że tutejsi diecezjanie rozumieją, iż
Synod Diecezjalny jest czasem i miejscem zachwytu nad świątynią ludzkich serc. Pragną
poprzez aktywną pracę w zespołach synodalnych poznać na nowo swoją chrześcijańską
godność i wspólnie „czynić Diecezję Radomską domem i szkołą Komunii”, jak wyrażają to
w „Hymnie synodalnym”:
„Kościół jest naszym domem,
rodziną sióstr i braci
karmionych Bożym słowem,
niech w przyszłość nas prowadzi”.
Księże Arcybiskupie Nuncjuszu Apostolski, który reprezentujesz Stolicę Apostolską i
Ojca Świętego, pozwól, że przekażę nowemu Pasterzowi Diecezji Radomskiej, Biskupowi
Henrykowi, pozdrowienia i błogosławieństwo Ojca Świętego Benedykta XVI. W dniu 22
października zostałem przyjęty przez Papieża na audiencji prywatnej. Zaraz na samym
początku audiencji Ojciec Święty powiedział do mnie: „Proszę przekazać biskupowi
Henrykowi i wszystkim uczestnikom Ingresu moje pozdrowienia i błogosławieństwo.
Noszę w sercu moją obecność w Radomiu siedem lat temu, w czasie konsekracji Waszej
Ekscelencji”.
Drodzy Kapłani, Umiłowani Diecezjanie, przyjmijcie nowego Pasterza z otwartymi
sercami, gotowością współpracy i modlitewnym wsparciem.
Księże Biskupie Henryku, mój drogi Następco, życzę Ci, abyś służył Diecezji
Radomskiej z radością serca, wpatrzony w Maryję – Służebnicę Pańską, która w tej
Katedrze i w tak wielu Sanktuariach naszej Diecezji jest dla tego Ludu Bożego Opiekunką
i Pocieszycielką, Królową Rodzin i Królową Rożańca Świętego, Wychowawczynią i Matką
stojącą pod krzyżem Chrystusa, Matką Miłosierdzia oraz Matką Pięknej Miłości.
Ad multos annos!
Abp Zygmunt Zimowski