docRozdział 4: Spotkania
download 
Reklamacja Transkrypt
Rozdział 4: Spotkania
Rozdział 4: Spotkania Rozdział 4: Spotkania Twoje pierwsze spotkanie Proszenie ludzi o zrobienie czegoś to często najlepsza droga, aby się zaangażowali. Zorganizuj wydarzenie albo uliczne stoisko. Zaangażuj swoją rodzinę, znajomych i sąsiednią grupę lokalną do pomocy. Weź ulotki, składany stół, mały transparent z logo i zorganizuj stoisko na koncercie. Wskazówka Opowiadaj ludziom o Greenpeace i planowanych działaniach. Przygotuj kartkę do zebrania kontaktów od osób zainteresowanych i poproś, by się wpisali. Spróbuj, to dobra zabawa. Kilka dni przed spotkaniem obdzwoń ludzi i potwierdź, że na pewno przyjdą. Nieważne ile pracy w to włożysz, frekwencja na pierwszym spotkaniu może być marna. Często też ludzie pojawiają się tylko raz i nigdy nie wracają. Nie bierz tego do siebie i nie przejmuj się, na pewno będzie lepiej. Zaangażowanie Wskazówka Zrozum, co motywuje Ciebie oraz każdą osobę w Twojej grupie. Dlaczego poświęcasz swój czas na działanie? Co chcesz zmienić? Omówcie swoją motywację z każdym indywidualnie lub w grupie. Przedyskutuj swoje własne motywacje z koordynatorką wolontariatu. Zachęcanie ludzi do wolontariatu na rzecz kampanii lub wydarzenia można wręcz nazwać formą sztuki, dlatego też zrozumienie motywacji jest bardzo ważne. Świeć przykładem: okazuj zaangażowanie i wiarę, zarówno w Greenpeace jak i środki, które mają służyć do osiągnięcia celu, oraz w siebie jako czynnik zmian. Rozdział 4: Spotkania Najczęstsze rodzaje motywacji Zmieniać świat Podejmować działania i kreować pozytywną zmianę zamiast się martwić. Regularne działania grupy lokalnej będą motywować ludzi do pozostania i angażowania się. Aby jak najlepiej wykorzystać tę motywację, musisz powiedzieć ludziom co mogą zrobić i co mogą osiągnąć przez zaangażowanie się. Wspólna zabawa Grupa lokalna to świetne miejsce, aby spotkać interesujących ludzi, dla których ważne są te same sprawy. Możliwość uczestniczenia w działaniach niedostępnych w innych organizacjach to dla nich wyzwanie. Organizowanie regularnych wydarzeń towarzyskich przekształci grupę działającą na rzecz kampanii w paczkę przyjaciół. Dbaj o to, aby proporcje między działaniami a spotkaniami towarzyskimi były wyważone. Umiejętności i wiedza Aktywiści przejdą szkolenia, które wzmocnią posiadane umiejętności i rozwiną nowe, przydatne także poza Greenpeace. Zorientuj się kto w Twojej grupie interesuje się: mediami pracą manualną fotografią logistyką, organizowaniem wydarzeń Dowiedz się także, kto dysponuje autem i ma prawo jazdy. Przedyskutujcie jak wykorzystać umiejętności zgromadzone w grupie. Najlepszy sposób utrzymania zaangażowania ludzi to dawać im możliwość działania. Wskazówka Zaproś doświadczonego aktywistę lub aktywistkę na spotkanie. Pozwól im podzielić się doświadczeniami i inspiracjami. Rozdział 4: Spotkania Stopniowo rozszerzaj zarządzanie grupą, prosząc każdego o przyjęcie jakichś obowiązków. Punkt wyjścia: Wszyscy, za wyjątkiem koordynatora/ki, na zmianę pomagają w organizacji spotkań przez przygotowanie planu spotkania i poinformowania o nim osób w grupie. Jedna osoba może aktualizować listę adresów e-mail i umiejętności w grupie. Różne osoby, włączając koordynatora/kę, zajmują się organizowaniem wydarzeń. Ktoś bierze na siebie rolę kontaktu dla nowych osób. Wspólne planujcie rotację innych obowiązków (na przykład regularne sprawdzanie skrzynki grupowej i udzielanie odpowiedzi na maile, przeprowadzanie rekrutacji do grupy i wiele innych – każdy znajdzie coś dla siebie). Daj innym możliwość przejęcia Twoich obowiązków. Usuń się w cień i pomóż rozwijać się ludziom w grupie. Jeśli spotkania są interesujące, to ludzie będą zainteresowani, a zainteresowani ludzie będą bardziej zaangażowani. Łączność z innymi Wskazówka istnieje osiem aktywnych grup lokalnych Greenpeace. Niektóre mogą być blisko. Bądź z nimi w kontakcie i zachęcaj innych do tego samego. Odwiedź sąsiednią grupę lokalną, zaproś ich także do siebie. Rozwiń poczucie przynależności do czegoś większego. Wydarzenia krajowe dają możliwość spotkania aktywistów z całej Polski. Zachęcaj ludzi do brania w nich udziału i proś o opisanie swoich doświadczeń na następnym spotkaniu. Może to być inspiracją dla innych osób. Rób rzeczy inaczej każda nowa kampania daje możliwość mobilizacji na skalę regionu. Rozmawiaj z sąsiednimi grupami lokalnymi i wspólnie zorganizujcie zbiegające się wydarzenia. Dlaczego by nie zorganizować w mieście dużej ilości stoisk, a po wszystkim dużej imprezy towarzyskiej? 3 Rozdział 4: Spotkania Roczne podsumowanie każdego roku poświęć całe spotkanie na przegląd tego co zrobiliście w ostatnich 12 miesiącach. Przygotuj podsumowanie i uczcij Wasze osiągnięcia Dla większości osób pierwsze doświadczenie z Greenpeace to udział w spotkaniu grupy lokalnej. Może to być dość przerażające i jest wiele powodów, dla których ludzie decydują się nie przyjść – obalajmy mity i aktywujmy ludzi. Typowe obawy nowoprzybyłej osoby to: Może być pełno niebezpiecznych radykałów, którzy będą oczekiwać, że dam się aresztować. Ludzie będą dyskutować o skomplikowanych problemach, o których nic nie wiem – wyjdę na głupka. Nie znam nikogo. To na pewno paczka dobrze znających się ludzi siedzących w tym od lat. Na następnym spotkaniu omów co się dzieje, gdy pojawia się nowa osoba. Co robicie? Co możecie zrobić inaczej? Ułatw ludziom przyłączenie się, określ sposoby, w jakie można zaangażować się w działania Twojej grupy. Bądź przyjazny/a Daj ludziom powód do kontaktu Utrzymuj dostępne źródła on-line: konto grupy na Facebooku galerię zdjęć (Flickr lub inne) zdjęcia/historię grupy Wskazówka Prowadź album ze wszystkim, czego dokonaliście (zdjęcia, wycinki z gazet, naklejki/ulotki Greenpeace, itp.). Pokazuj go nowym osobom na spotkaniach i ludziom na wydarzeniach lub stoiskach ulicznych. Rozdział 4: Spotkania Przed pierwszym spotkaniem rozważ wysłanie powitalnego maila do nowoprzybyłych osób, w którym mogą się znaleźć: pierwszy rozdział tego poradnika mapa z planem dojazdu twoje dane kontaktowe Dopilnuj, aby otrzymali powitalny telefon od Ciebie lub wyznaczonej osoby w grupie. Zorganizuj kogoś kto przyjdzie razem z nową osobą albo wykonaj szybki telefon potwierdzający, czy na pewno zjawi się danego dnia. Upewnij się, że ktoś z grupy zaopiekuje się nowoprzybyłym, pozwól się poznać, pokaż, że jesteśmy normalni. Pamiętaj, że nowe osoby mogą się pokazać na każdym spotkaniu, więc miej widoczny znak Greenpeace, nie tylko ulotki na stole. Bądź serdeczny/a. Wyjaśnij, o czym dyskutujecie i że przekażesz odpowiednie instrukcje na końcu. Jeśli jesteście w pubie lub innym publicznym miejscu, upewnij się, że obsługa wie, gdzie jesteście. Omów, co wiąże się z byciem aktywistą. Opowiedz o nadchodzącym wydarzeniu, dlaczego je organizujecie, związanymi z nim problemami, co próbujecie osiągnąć i jak przyczyni się to do szerszego kontekstu ochrony środowiska. Wymień się kontaktami (nie tylko proś o nie) i dowiedz się co nowa osoba planuje robić dalej. Po pierwszym spotkaniu Idealnie, gdy nowa osoba zgodzi się pomóc przy wydarzeniu lub przyjść na następne spotkanie. Jeśli ktoś nawiązał z nią kontakt i rozmawiał bardziej szczegółowo na spotkaniu, to może delikatnie ją wybadać, na przykład e-mailem (Co sądzisz o spotkaniu? Jesteś ciągle zdecydowana/y pomóc?). Zaplanuj spotkanie przed następnym wydarzeniem i ponownie potwierdź obecność telefonicznie. Znajdź odpowiedni poziom kontaktu z daną osobą i utrzymuj go. 5 Wskazówka Zawsze wyjaśniaj żargon. Wyślij nowym osobom słownik umieszczony w ostatnim rozdziale poradnika. Wtajemniczaj ludzi – włączaj od razu nowe osoby w wasze kanały komunikacyjne, listy mailowe, grupę na Facebooku czy Podio. Rozdział 4: Spotkania Poza tym Zatroszcz się o nowe osoby podczas pierwszego wydarzenia. Spraw, aby poczuły się doceniane i poproś, aby przyszły ponownie. Zaprzyjaźnij się. Po kilku spotkaniach/wydarzeniach poproś je o podjęcie się obowiązków takich jak pilnowanie czasu w trakcie spotkania lub prowadzenie albumu grupy. Jeśli ludzie przestają przychodzić na spotkania, zadzwoń i zapytaj (miło!) dlaczego. Powodem może być coś w czym możesz pomóc lub coś co trzeba wyjaśnić – np. onieśmielające zachowanie innej osoby w grupie. Poproś koordynatorkę wolontariatu o rady, gdy nie wiesz jak poradzić sobie z potencjalnie dziwną sytuacją. Większość działających grup ma wystarczająco dużo aktywistów, aby organizować regularne wydarzenia kampanijne oraz, idealnie, dwie lub trzy osoby koordynujące obowiązki. Gdy angażuje się coraz więcej osób, grupa może robić więcej i lepiej. Lista niektórych rzeczy, które możesz zrobić, aby zwiększyć wydajność Twojej grupy: Reklama lokalna. Maksymalizuj sposoby, w jakie ludzie mogą odkryć istnienie grupy – zarówno on-line jak i off-line. Aktywizowanie się. Jeśli grupa jest widoczna na ruchliwych ulicach, na targu, lokalnym wydarzeniu, przyciągniesz nowych ludzi. Organizowanie wydarzeń. Gromadzenie ludzi o zielonych przekonaniach z jakiegokolwiek powodu (pokazy filmów, spotkania publiczne) da Ci możliwość zaproszenia ich do aktywnego udziału. Przejmowanie ludzi z innych grup/organizacji. Nie tak konstruktywne jak znajdowanie nowych ludzi, ale popularne. Możesz mieć po prostu szczęście. Nowi ludzie przeprowadzają się do Twojego obszaru działalności lub ktoś doznaje olśnienia i szuka Ciebie. Uważaj, by nie popaść w rutynę! Czy spotkania dla nowych osób odbywają się w przyjaznej atmosferze? Czy wisi plakat w miejscu spotkań i lokalnym sklepie ze zdrową żywnością? 6 Rozdział 4: Spotkania Fazy rozwoju grupy Poniższy model rozwoju grupy odnosi się do nowopowstałej grupy, która będzie przez dłuższy czas pracowała razem. Pokaże Ci czego możesz się spodziewać i co dzieje się na poszczególnych etapach. Poziom 1 (forming) – orientacja W momencie wstąpienia do grupy uczestnicy mają różne oczekiwania dotyczące tego, co będzie się w niej działo. Mają różne doświadczenia, przez pryzmat których postrzegają grupę. Na początku bardzo ważne jest, by nowe osoby czuły, że do niej przynależą. Większość grupy będzie biernie oczekiwała na rozwój wypadków i bacznie obserwowała pozostałe osoby. W takiej sytuacji ludzie przejawiają tendencję do okazywania dużej pewności siebie, mimo poczucia niekompetencji i braku znajomości terenu. Są krytyczni i agresywni oraz starają się zaprezentować z jak najlepszej strony. Próbują wybadać obowiązujące reguły gry (takie jak stroje, słownictwo), szufladkują pozostałe osoby. To okres poznawania wzajemnych oczekiwań. Uczestnicy są zorientowani na osobę prowadzącą lub innego członka grupy, aby otrzymać od nich dowód wsparcia i akceptacji. Są zależni od norm i struktur narzuconych przez prowadzącego. Po jakimś czasie członkowie nowopowstałej grupy mogą zredukować swoje napięcia. Skupiają się na wykonywaniu zadania grupowego. 7 Rozdział 4: Spotkania Poziom 2 (storming) – konfrontacja i konflikt Kiedy tylko uczestnicy poczują się pewnie i poznają pozostałe osoby, mogą eksperymentować ze swoim zachowaniem. Stają się bardziej bezpośredni i pokazują swoje codzienne zachowania. Stosunkowo duża pewność siebie pozwala im na skonfrontowanie się z problemami władzy i stylem osoby prowadzącej. Wielu uczestników chciałoby wywierać teraz większy wpływ na grupę, a w związku z tym otwarcie zaprezentowane zostają osobiste i zawodowe kwalifikacje poszczególnych osób. Zakończyło się ostrożne testowanie, a uczestnicy mogą reagować na siebie nieprzyjaźnie, także w stosunku do prowadzącego/prowadzącej. Wolno taką osobę krytykować i dyskutować nad jego/jej błędami i zaniedbaniami. Tematami stają się: poziom kontroli prowadzącego, stosunki między członkami grupy, ich funkcje w grupie. Przez brak poczucia bezpieczeństwa tworzą się podgrupy osób o podobnych poglądach w danej sprawie, często tworzą się dwa obozy. Zamiast rozważnego badania i rozwiązywania problemów pojawia się walka o status i terytorium. 8 Rozdział 4: Spotkania Poziom 3 (norming) – konsensus, współpraca i kompromis Uczestnicy odkrywają, że rywalizacja im nie służy. Po ustąpieniu zachowań agresywnych odczuwają więcej szacunku i akceptacji dla siebie nawzajem, są w stanie ponownie zintegrować się. Komunikacja staje się bardziej otwarta. Większość osób czuje się akceptowana i odczuwa przynależność do grupy. Przestrzeń działania pojedynczych członków grupy zwiększa się. Potrzeba współdecydowania jest zaspokojona. Grupa nie jest już postrzegana jako niebezpieczna, lecz jako jedność. Przynależność do grupy zaczyna być źródłem przyjemności. Wszyscy chcą zapewnić jej egzystencję i prawidłowe funkcjonowanie, ponieważ jest dla nich atrakcyjna. W tej fazie każdy może wyrazić swoje zdanie, rzadko komuś przerywana jest wypowiedź, jest miejsce na humor i serdeczność. Otwartość w okazywaniu przyjaznych uczuć jest wspierana przez grupę, a z drugiej strony wywierany jest subtelny nacisk, aby zapobiec uzewnętrznianiu wrogich uczuć z poprzedniej fazy. Tematy, które mogłyby wzbudzać konflikty, są unikane. Uczestnicy potrafią konstruktywnie radzić sobie z trudnościami, a grupa wypracowała reguły współpracy. Otwarcie wymieniane są informacje, pomysły, poglądy i propozycje rozwiązywania problemów. Gdzie to tylko możliwe zawierane są kompromisy, co prowadzi do monotonii pracy. 9 Rozdział 4: Spotkania Poziom 4 (performing) – integracja osobistych potrzeb i wymagań stawianych przez zadanie grupowe Grupa szuka alternatywnych rozwiązań, by zacząć pracować efektywniej. Może poszukiwać trwałych norm, standardów, mechanizmów kontroli i podziału ról, by zapewnić racjonalizm i produktywność. Energia grupy zużywana jest prawie wyłącznie na pracę. Ten sposób postępowania wyklucza rozwiązywanie wielu problemów, które w międzyczasie się pojawiają. Rozwój grupowy nie osiąga stadium końcowego, wolnego od wszelkich problemów, lecz jest procesem otwartym. Mogą się więc pojawiać na nowo ważne tematy i problemy interakcji, na których rozwiązywanie zużywana jest energia w nadziei na poprawę współpracy. Z punktu widzenia stylu prowadzenia grupy, rola koordynatora zmienia się w trakcie jej rozwoju: TELLING lider podejmuje decyzje SELLING lider sprzedaje decyzje TESTING lider prezentuje decyzje i zachęca do pytań CONSULTING lider daje grupie możliwość wpływu na decyzje JOINING grupa podejmuje decyzje a lider uczestniczy 10 i czuwa Rozdział 4: Spotkania Jak motywować? poznaj motywatory wolontariuszy przedstawiaj jasno określone cele/zadania pozwól swoim ludziom na pytania przed wykonaniem zadaniem i w jego trakcie regularnie sprawdzaj postęp wykonania zadania ustal wzajemne cele bądź konsekwentny/a zachęcaj, dziękuj za dobrze wykonaną pracę, mów co udało się osiągnąć bądź przykładem! Motywatory Demotywatory /Blokady charakter wolontariusza możliwość spotkania ludzi myślących podobnie poczucie misji docenienie pracy nieśmiałość brak poczucia, że są częścią grupy brak zachęty ze strony koordynatora/ki świadomość, że są częścią czegoś większego brak możliwości rozwiązania problemów lokalnych (u osób na nie zorientowanych) perspektywa wyjazdu na akcje GP brak wiedzy okazja do zabłyśnięcia chęć dobrej zabawy/adrenalina duma z osiągnięć GP brak kontaktu z biurem poczucie bycia nisko w hierarchii nuda brak możliwości długofalowego zaangażowania 11 Rozdział 4: Spotkania Trudne przypadki w grupie Poniżej znajdziesz najczęściej spotykane trudne typy zachowań w grupie oraz podpowiedzi co możesz zrobić, aby utrzymać sytuację pod kontrolą: Czepialski Gaduła zadaje pytania podważające wiarygodność uwielbia gadać, być w centrum uwagi często przemądrzały, uwielbia pokazywać, że wie nie okazuj złości poproś, by przestał gadać nie na temat poczekaj na coś konkretnego w jego powiedz, że przeszkadza wypowiedzi i zapytaj grupę zadaj trudne pytanie zaangażuj fizycznie w ćwiczenie poczekaj aż skończy, podziękuj umów się z nim na osobną rozmowę i wróć do tematu wyrażaj się precyzyjnie w łagodny sposób udowodnij niewiedzę gaduły zażartuj Maruda Szeptacz ma negatywne podejście tłumaczy innym po cichu, komentuje najbliższym sąsiadom nie daj się wyprowadzić z równowagi przestań mówić, złap kontakt wzrokowy poproś o konkrety, zadawaj pytania powiedz: „Bardzo przepraszam, niech powie co konkretnie mu nie że przeszkadzam” pasuje, jak to można zmienić niech się podzielą z grupą tym, co mówią technika latarni morskiej w ogólnym ciągu słów wtrąć imię szeptacza Rozdział 4: Spotkania Milczek bezczelny Milczek zagubiony zagubiony, może sprawiać wrażenie osoby agresywnej nieaktywny nie czuje się bezpiecznie zagubiony, może sprawiać wrażenie osoby agresywnej nieaktywny nie czuje się bezpiecznie zadawaj trudne pytania zwracaj się po imieniu zwracaj się po imieniu, odwołaj się daj mu do zrozumienia, że jeśli coś powie, do doświadczeń milczka będzie to cenny wkład dla grupy uśmiechaj się do niego zadawaj proste pytania, przechodź zaangażuj od zamkniętych do otwartych pytań spraw, by poczuł się bezpiecznie (to podłoże dla zaufania i akceptacji) podbuduj jego poczucie wartości, doceń Zasady prowadzenia efektywnych spotkań miej konkretny plan spotkania/cel stwórz przyjazną atmosferę poznaj ludzi, aby mieć pewność, że cię rozumieją zwracaj się po imieniu kontroluj spotkanie pozwól na dyskusję, jeśli jest na to czas i miejsce jeśli nie znasz odpowiedzi na pytanie, sprawdź ją miej notatki i rób notatki Organizuj spotkania regularnie, w tym samym miejscu, wysyłaj informację o nich tydzień przed wyznaczoną datą. Postaraj się, aby po spotkaniu na waszą listę bądź Podio docierał raport ze spotkania (możesz delegować do tego różne osoby). Rozdział 4: Spotkania Pamiętaj o tym, że sieć aktywistów wspierających Greenpeace może być zorientowana na regularnie spotykające się grupy, a najważniejszymi jej elementami są ludzie, którzy biorą udział w akcjach i poświęcają swój czas, aby wprowadzać zmiany. Aktywna grupa przyciąga aktywne osoby, co pozwala zdziałać więcej. Grupy, które nie są aktywne, poniosą porażkę i ryzykują „biciem piany” bez efektów. Dla kluczowych aktywistów ważna jest umiejętność rozpoznawania różnicy pomiędzy zachęcaniem a przymilaniem – pierwsze ma zasadniczą wagę, a drugie nie powinno być konieczne. Aktywiści Greenpeace muszą mieć nieco umiejętności praktycznych, duże poczucie samodzielności i ogromną motywację. Dopasowanie nie zmuszaj nikogo do robienia czegoś, czego nie chce robić. Próbuj i szukaj właściwego zadania dla właściwego wolontariusza/ki. Ostatecznie, gdy okaże się to niemożliwe, może po prostu Greenpeace nie jest właściwą organizacją dla tej osoby. Nowi ludzie należy się z nimi zaprzyjaźnić. Na początku poproś ich o coś prostego. Po wydarzeniu zapytaj, jak poszło, a na następnym spotkaniu porozmawiaj o ich doświadczeniach z perspektywy nowicjusza. W świetle tego, co powiedzą, zapytaj, czy niezbędne jest wprowadzenie zmian. Podziękuj im i okaż swoją wdzięczność poprzez uważne wysłuchanie tego co mają do powiedzenia. Pozbądź się gadżeciarzy to osoby, które noszą przypinkę Greenpeace, przychodzą na spotkania pełne opinii, ale nigdy nie robią nic naprawdę. Greenpeace zawsze miał na celu bezpośrednie akcje – a nie debatowanie. Nie bój się pokierować spraw tak, aby osoby te wystąpiły z grupy. Usuń pozorantów niepojawianie się na spotkaniach nie powinno być akceptowane, ale bądź tolerancyjny/a. Gdy ludzie się nie pojawią, pytaj dlaczego. Daj im trzy szanse, potem przestań ich zapraszać. Jeśli ciągle przychodzą na spotkania bez brania udziału w wydarzeniach/akcjach, dowiedz się dlaczego i zdecyduj czy pozostawić ich w grupie. 14 Rozdział 4: Spotkania Wskazówki Zachęcanie vs. przymilanie Nigdy nie wywołuj poczucia zobowiązania lub winy, aby dana osoba pozostała w organizacji. Jeśli nie odnajduje się w działaniu, a jesteś pewny/a, że to nie kwestia nieśmiałości, ułatw jej podjęcie decyzji i pozwól odejść. Przed planowanym wydarzeniem przygotuj listę do podpisywania, żeby ludzie mogli zadeklarować swój udział na piśmie. Jeśli prosisz kogoś o zaangażowanie, a on mówi „może” lub „postaram się”, naprawdę znaczy to „nie”. Wolontariusze są odpowiedzialni za swój udział, więc nie powinieneś/powinnaś przymilać się, aby byli aktywni. Nigdy nie polegaj na mailach, aby zaangażować ludzi w wydarzenie. To zwyczajnie nie działa. Zaplanuj dyskusję na jednym ze spotkań: 1. Zrób listę na tablicy: czego wymaga przygotowanie wydarzenia, co kto zrobił podczas ostatniego wydarzenia. 2. Czego Ty i inni potrzebujecie od pozostałych osób? Co jest potrzebne, aby zorganizować wydarzenie z sukcesem – zaangażowanie wolontariuszy, punktualność, inicjatywa ludzi? 3. Urządź burzę mózgów o tym, co ludzie chcą robić: jakie problemy interesują poszczególne osoby w Twojej grupie? Jakiej aktywności chcą spróbować? 4. Czego naprawdę chcą ludzie? Zapytaj każdego co chce robić podczas następnego wydarzenia. Zaplanujcie wydarzenie wspólnie. Bądź pomocny/a, ale Twoje zaangażowanie powinno polegać tylko na pojawieniu się – pozwól innym przejąć pałeczkę. Rozdział 4: Spotkania Dlaczego ustalenia nie działają? Poniżej znajdziesz możliwe przyczyny niepowodzeń.Jeżeli znajdziesz się w takiej sytuacji, sprawdź co szwankuje i podejmij kolejną próbę. Nie zniechęcaj się! Najczęstsze przyczyny problemów to: brak porozumienia na linii lider – członkowie grupy. Zadanie ważne dla koordynatora wcale nie jest ważne dla członków grupy. brak swobody w działaniu koordynatorzy skupieni są bardziej na kontroli całości niż na wykonywaniu pojedynczego zadania brak wskazówek lub ich nadmiar (brak miejsca na inicjatywę) ludzie nie są gotowi przyjąć na siebie odpowiedzialności koordynatorzy nie mają zaufania do grupy i nie przekazują zadań koordynatorzy nie mają zaufania do siebie ludzie nie widzą w zadaniu wyzwania lecz możliwość krytyki zadania nie są uzgodnione brak motywacji Co może Ci pomóc? ustal każdorazowo jasny cel zadania wybierz właściwą osobę do wykonania zadania upewnij się, że osoba zrozumiała zadanie – niech sparafrazuje to, co powiedziałeś/aś ustal termin wykonania zadania upewnij się, że osoba akceptuje zadanie, że jest jego właścicielem zostaw otwarte drzwi na dodatkowe instrukcje 16
