Kwartalnik Policyjny VADEMECUM POLICJANTA ZAKŁAD RUCHU

Kwartalnik Policyjny
Źródło: http://kwartalnik.csp.edu.pl/kp/archiwum-1/2016/nr-12016/3042,VADEMECUM-POLICJANTA.html
Wygenerowano: Wtorek, 7 marca 2017, 03:03
VADEMECUM POLICJANTA
Wskazówki i komentarze opracowane przez wykładowców CSP
ZAKŁAD RUCHU DROGOWEGO
Odblaski ratują życie
Zmrok, a także mgły i opady ograniczają widoczność, co ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo wszystkich uczestników
ruchu, zwłaszcza pieszych i rowerzystów. W myśl nowelizacji ustawy Prawo o ruchu drogowym pieszy poruszający się po
drodze po zmierzchu poza obszarem zabudowanym jest obowiązany używać elementów odblaskowych. Mogą to być:
kamizelki, elementy odblaskowe na kurtkach, spodniach czy butach. Mogą to być także odblaskowe zawieszki. Jednym z
najpopularniejszych odblaskowych gadżetów jest kamizelka odblaskowa. Jej noszenie to prawdopodobnie jeden ze
skuteczniejszych sposobów na poprawienie widoczności na drodze.
Świetnie sprawdzają się także opaski, najlepiej samozaciskające, które można założyć np. na ramię lub na łydki. Elementy
odblaskowe najlepiej spełniają swoją rolę, gdy są umieszczone w okolicy kolan, im niżej się znajdują, tym szybciej na nie
padną promienie świateł reflektorów. Ważne, byśmy byli widoczni dla kierowców.
Należy pamiętać, że widzieć i być widocznym to dwa różne zagadnienia. Kiedy zapada zmrok lub warunki pogodowe są
bardzo niekorzystne, inni użytkownicy dróg, np. kierowcy samochodów, widzą nas ze znacznie mniejszej odległości niż w
czasie słonecznego dnia. Ta widoczność wiąże się bezpośrednio z długością drogi hamowania pojazdu – im później zauważy
nas kierowca samochodu, tym dłuższa będzie droga hamowania, czasem zbyt długa, aby móc w odpowiednim momencie
zareagować.
Niechronieni uczestnicy ruchu drogowego pozbawieni odblasków narażeni są na duże niebezpieczeństwo. Po ciemku, na
nieoświetlonej drodze, kierowcy samochodów widzą przede wszystkim silne światła pojazdów jadących z przeciwka i białe
linie wymalowane na jezdni. Tonące w mroku sylwetki pieszych i rowerzystów dostrzegają w ostatniej chwili. Dla kierującego
pojazdem widoczność pieszego ma pierwszorzędne znaczenie.
[...]
sierż. szt. Radosław Osik, instruktor
Badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu
Z dniem 5 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie badań na
zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. poz. 2153), które zastąpiło rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z
dnia 6 maja 1983 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. Nr 25,
poz. 117).
Rozporządzenie to określa warunki oraz sposób dokonywania badań, za pomocą których zostanie ustalona zawartość
alkoholu w organizmie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, będącej pod wpływem alkoholu.
Określa również warunki oraz sposób dokonywania badań stanu trzeźwości pracownika niedopuszczonego do pracy z
powodu uzasadnionego podejrzenia, że stawił się do pracy w stanie po użyciu alkoholu albo spożywał alkohol w czasie pracy.
Przy ustalaniu stanu trzeźwości osoby wykonuje się badanie wydychanego powietrza lub badanie krwi, przy czym przed
badaniem krwi należy przeprowadzić badanie wydychanego powietrza – pod warunkiem, że stan osoby badanej na to
pozwala (zwłaszcza wynikający ze spożycia alkoholu, choroby układu oddechowego lub innych przyczyn uniemożliwiających
przeprowadzenie takiego badania).
Badanie wydychanego powietrza należy wykonywać w sposób nieinwazyjny, używając elektronicznego urządzenia, które
dokona pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Wyróżnia się dwie metody działania takich urządzeń:
●
●
spektrometria w podczerwieni (przykładowe urządzenie: Alkometr A 2.0) lub
utlenianie elektrochemiczne (przykładowe urządzenie: Alco-Sensor IV).
Należy pamiętać, aby urządzeniem elektronicznym badać trzeźwość dopiero po upływie 15 minut od czasu, gdy osoba
badana zakończyła spożywanie alkoholu lub palenie tytoniu.
[...]
asp. Michał Gemza, instruktor
asp. Janusz Kozłowski, instruktor
Wybrane zmiany dotyczące znaków i sygnałów drogowych
Z dniem 8 października 2015 r. weszły w życie rozporządzenie Ministrów Infrastruktury i Rozwoju oraz Spraw Wewnętrznych
z dnia 3 lipca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. poz. 1313) oraz
rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 lipca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych
warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich
umieszczania na drogach (Dz. U. poz. 1314). Zmiany mają charakter porządkowy i dostosowują przepisy do ustawy prawo o
ruchu drogowym. Eliminują rozbieżności i wprowadzają m.in. nowe znaki i sygnały drogowe.
Nowe przepisy objęły między innymi zasady poruszania się kierujących rowerami na drogach jednokierunkowych. Obecnie
umieszczona pod znakiem D-3 „Droga jednokierunkowa” tabliczka z napisem „Nie dotyczy” wraz z symbolem pojazdu lub
wyrażeniem określającym pojazd wskazuje, że ruch pojazdów określonych tabliczką odbywa się
w dwóch kierunkach. Znak D-3 z umieszczoną pod nim tabliczką z napisem „Nie dotyczy” i symbolem roweru lub wózka
rowerowego postawiony na drodze o dopuszczalnej prędkości nie większej niż 30 km/h oznacza, że ruch tych pojazdów może
się odbywać bez wyznaczonych pasów ruchu.
Zmiana objęła również znak C-13 „droga dla rowerów”. Oznacza on teraz drogę przeznaczoną dla kierujących rowerami,
którzy są obowiązani do korzystania z tej drogi, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku,
w którym oni się poruszają lub zamierzają skręcić – usunięto z jego definicji zapis mówiący o tym, że dotyczy tylko
kierujących rowerami jednośladowymi.
Znak B-11 „zakaz wjazdu wózków rowerowych” nie zabrania już wjazdu rowerów wielośladowych, lecz oznacza zakaz ruchu
wózków rowerowych.
Kolejna zmiana dotyczy ograniczenia prędkości wynikającego ze znaku B-33 umieszczonego na obszarze zabudowanym.
Dopuszczalna prędkość większa niż 50 km/h,
a nie jak wcześniej 60 km/h, dotyczy samochodu osobowego, motocykla i samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie
całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem:
●
●
●
●
●
pojazdu przewożącego towary niebezpieczne,
pojazdu z urządzeniem wystającym do przodu więcej niż 1,5 m od siedzenia kierującego,
pojazdu holującego pojazd silnikowy,
motocykla, którym przewozi się dziecko w wieku do lat 7,
samochodu ciężarowego przewożącego osoby poza kabiną kierowcy.
Osoba niepełnosprawna legitymująca się kartą parkingową kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym tą kartą,
kierujący pojazdem, który przewozi osobę niepełnosprawną legitymującą się kartą parkingową oraz kierujący pojazdem
należącym do placówki zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych mających znacznie
ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się przewożący taką osobę mogą pod warunkiem zachowania szczególnej
ostrożności nie stosować się do zakazów wyrażonych znakami: B-1, B-3, B-3a, B-4, B-10, B-35, B-37, B-38 i B-39. Nowelizacja
wprowadza przepis, który mówi o tym, że jeżeli pod tymi znakami została umieszczona tabliczka z napisem „Dotyczy także” i
symbolem osoby niepełnosprawnej, określonym na tabliczce T-29, to znaki te obowiązują również wyżej wymienione osoby.
[...]
st. asp. Justyna Setniewska, mł. wykładowca
mł. asp. Marta Paw, instruktor
Pełna wersja Vademecum policjanta w pliku PDF