LITURGIA SŁOWA LIST KSIĘDZA PROBOSZCZA

ISSN 2300-9233
ul. Nowolipki 18, 01-019 Warszawa
MSZE ŚW.: dzień powszedni: 7
00
, 800, 900, 1830.
niedziela: 700, 830, 1000, 1130, 1300, 1830 i 1945.
Spowiedź św. na każdej Mszy św.
Kancelaria: od wtorku do piątku w godz. 900 - 1000; 1600 - 1745;
tel.: 22-838-30-95 (tylko w godz. urzędowania), fax. 22-636-69-55.
Konto parafii św. Augustyna: 56 1240 2063 1111 0010 0087 4213
IV niedziela Adwentu
LITURGIA SŁOWA
Mi 5,1-4A; Ps 80; Hbr 10,5-10; Łk 1,39-45
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do
pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło
się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona
okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana
przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia
zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko
w moim łonie. Błogosławiona
jesteś, któraś uwierzyła, że
spełnią się słowa powiedziane
Ci od Pana”.
– Oto słowo Pańskie.
20 grudnia 2015 r.
Pan Jezus przynosi zbawienie
wszystkim ludziom, a wraz ze
zbawieniem radość, która jest jego
owocem. Jesteśmy ukochani przez
Boga, a więc smutek i przygnębienie nie mają już racji bytu w naszym życiu. Doświadczyła tego
Elżbieta, gdy powitała w swych
progach brzemienną Maryję. Radość skłania nas do modlitwy
uwielbienia Boga, która jeszcze
szerzej otwiera nas na Niego i na
drugiego człowieka. Oto Zbawiciel
przychodzi, aby odnowić nasze
serca i uczynić nas synami i córkami Boga, braćmi i siostrami dla
siebie nawzajem.
o. Jakub Kruczek OP, Oremus
LIST KSIĘDZA PROBOSZCZA
Warszawa, Narodzenie Pańskie 2015
Nic tak nie jest potrzebne człowiekowi
jak Miłosierdzie Boże - owa miłość
łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka
ponad jego słabość
Jan Paweł II
DRODZY PRZYJACIELE!
Na nadchodzące Święta Narodzenia Pańskiego przyjmijcie proszę najlepsze życzenia wszelkiej pomyślności, radości i pokoju, które wszystkim ludziom dobrej woli przynosi w darze Syn Boży. Po staropolsku
łamiemy się z każdym z Was opłatkiem, a pochylając się nad żłóbkiem prosimy, by narodzenie Jezusa
Chrystusa było źródłem błogosławieństwa na Nowy Rok 2016.
Dzięki Waszej pomocy pomyślnie zakończyliśmy remont zachodniej elewacji kościoła i zmianę oświetlenia. Pamiętamy o Was wszystkich w codziennej modlitwie i dziękujemy za każdy dar.
Niech Nowonarodzony Chrystus obdarza Was i Wasze rodziny wszelkimi łaskami, umacnia
nadzieję i dodaje sił. Bardzo proszę o modlitwę za mnie i za wszystkich księży posługujących
w parafii św. Augustyna. Serdecznie pozdrawiam!
Ks. Walenty Królak, Wasz Proboszcz,
ks. Giennadij Kozlov, ks. Moisés Marin Pérez, ks. Sebastian Wawrzyński, ks. Adam Gorlewski, ks. Mateusz Jóźwik
PAPIEŻ FRANCISZEK POWIEDZIAŁ (16.12.2016)
Drodzy Bracia i Siostry,
dzień dobry!
W minioną niedzielę zostały
otwarte Drzwi Święte w katedrze
Rzymu, w bazylice świętego Jana
na Lateranie. Otwarte zostały też
Drzwi Miłosierdzia w katedrach
wszystkich diecezji świata a także
w sanktuariach oraz w kościołach,
ustanowionych przez biskupów.
Jubileusz obchodzony jest na całym świecie, a nie tylko w Rzymie.
Pragnąłem, aby ten znak Drzwi
Świętych był obecny w każdym
Kościele partykularnym, aby Jubileusz Miłosierdzia mógł stać się
doświadczeniem, w którym udział
może mieć każdy człowiek.
W ten sposób Rok Święty został
rozpoczęty w całym Kościele i jest
obchodzony, podobnie jak w
Rzymie. Pierwsze Drzwi Święte,
zostały otwarte w sercu Afryki, a
Rzym jest widzialnym znakiem
powszechnej komunii. Niech
ta komunia Kościoła staje się
coraz bardziej intensywna,
aby Kościół był w świecie
żywym znakiem miłości i miłosierdzia Ojca.
Tę konieczność chciałem
podkreślić również przez datę
8 grudnia, łącząc na przestrzeni 50 lat początek Jubileuszu z zakończeniem Soboru Watykańskiego II. Sobór
bowiem rozważał i ukazał Kościół
w świetle tajemnicy komunii. Będąc rozsianym po całym świecie i
wyrażając się w wielu Kościołach
partykularnych jest on zawsze i
wyłącznie jedynym Kościołem, jakiego chciał Jezus Chrystus, i za
który ofiarował siebie samego. Jest
to jeden Kościół, który żyje komunią samego Boga.
Ta tajemnica jedności, która czyni Kościół znakiem miłości Ojca,
wzrasta i dojrzewa w naszym sercu, kiedy miłość, którą rozpoznajemy w Krzyżu Chrystusa, i w którą się zanurzamy sprawia, że kochamy, tak jak sami przez Niego
jesteśmy kochani. Jest to miłość
bez końca, która ma oblicze przebaczenia i miłosierdzia.
Ale miłosierdzie i przebaczenie
nie powinny pozostać tylko ładnymi słowami, ale być realizowane
w życiu codziennym. Miłowanie i
przebaczenie to konkretny i widzialny znak, że wiara przekształciła nasze serca i pozwala nam wyrażać w nas życie samego Boga.
Miłować i przebaczać, tak jak Bóg
kocha i przebacza.
Jest to program życia, który nie
może doznawać przerw lub wyjątków, ale pobudza nas, aby zawsze
niestrudzenie szli dalej, będąc
pewnymi, że jesteśmy podtrzymywani ojcowską obecnością Boga.
Ten wspaniały znak życia chrześcijańskiego przekształca się następnie w wiele innych charakterystycznych znaków Jubileuszu. Myślę o osobach przekraczających
jedne z Drzwi Świętych, które w
tym roku są prawdziwymi Bramami Miłosierdzia. Brama wskazuje
na samego Jezusa, który powiedział: "Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś
wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę" (J 10,9).
Przejście przez Drzwi Święte to
znak naszej ufności w Pana Jezusa,
który nie przyszedł, aby osądzić,
ale aby zbawić (por. J 12,47).
Uważajcie, aby nie było żadnych
spryciarzy czy ludzi nazbyt chytrych, którzy domagaliby się od
was zapłaty. Nie, za zbawienie się
nie płaci! Zbawienia się nie kupuje! Bramą jest Jezus, a Jezus daje
siebie darmo. To On sam je przyniósł. Słyszeliśmy, że mówi o tych,
którzy wpuszczają w sposób niewłaściwy, że są złodziejami i rozbójnikami. Raz jeszcze: uważajcie,
zbawienie otrzymujemy darmo.
Przejście przez Drzwi Święte to
znak prawdziwego nawrócenia naszego serca. Gdy przekraczamy tę
Bramę, warto pamiętać, że musimy
mieć szeroko otwarte drzwi naszego serca. Stając przed Drzwiami
Świętymi proszę Pana: pomóż mi
otworzyć na oścież drzwi mojego
serca. Rok Święty nie miałby
większego wpływu, jeśli drzwi naszego serca nie pozwoliłyby
przejść Chrystusowi, który nas pobudza, aby pójść do innych, aby
zanieść Jego i Jego miłość. Zatem
tak, jak Drzwi Święte pozostają
otwarte, ponieważ są one znakiem
przyjęcia, jakie gotuje nam sam
Bóg, tak i nasze drzwi, drzwi naszego serca powinny być zawsze
szeroko otwarte, aby nikogo nie
wykluczyć, nawet tej czy tego, którzy mi dokuczają, nikogo.
Ważnym znakiem Jubileuszu jest również spowiedź
św. Przystąpienie do sakramentu, w którym jednamy się
Bogiem oznacza zyskanie
bezpośredniego doświadczenia Jego miłosierdzia – odnalezienia Ojca, który mi przebacza.
Bóg
przebacza
wszystko. Bóg nas rozumie, także
w naszych ograniczeniach, rozumie nas także i w naszych sprzecznościach. Więcej, ze Swoją miłością mówi nam, że właśnie, kiedy
wyznajemy nasze grzechy, jest
jeszcze bliżej nas i zachęca nas do
spojrzenia w przyszłość. Mówi
więcej: że kiedy wyznajemy nasze
grzechy i prosimy o przebaczenie,
to w niebie wyprawiane jest święto. Jezus wyprawia ucztę. To jest
właśnie Jego miłosierdzie: nie
zniechęcajmy się. Idźmy z tym naprzód!
Ile razy słyszałem, jak mi mówiono: „Ojcze, nie potrafię wybaczyć” – sąsiadowi, koledze z pra-
cy, sąsiadce, teściowej, szwagierce... Wszyscy kiedyś usłyszeliśmy:
nie potrafię wybaczyć. Ale jak
można prosić Boga o wybaczenie,
jeśli następnie nie jesteśmy zdolni,
by przebaczyć innym? Oczywiście
przebaczenie nie jest łatwe, bo nasze serce jest słabe i o naszych
własnych siłach nie możemy tego
uczynić. Ale jeśli otwieramy się,
aby przyjąć Boże miłosierdzie dla
nas, to my też stajemy się z kolei
zdolnymi do przebaczenia.
Wiele razy słyszałem, jak mówiono: „Ale na tę osobę nie mogłem nawet patrzeć: nienawidziłem jej. Pewnego jednak dnia zbliżyłem się do Pana i prosiłem Go o
przebaczenie moich grzechów i
przebaczyłem także tej osobie”. Są
to sprawy dnia powszedniego. Ta
możliwość jest blisko nas.
Dlatego, odwagi! Przeżywajmy
Jubileusz zaczynając od tych znaków, które powodują dużą moc
miłości. Pan będzie z nami, aby
nas doprowadzić do doświadczenia
innych znaków, ważnych dla naszego życia. Odwagi, i idźmy naprzód!
OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ
Wieczerza wigilijna ma charakter
wybitnie religijny. Nie jest to tylko
uroczysta kolacja, ale coś dużo
więcej. Powinno być to głębokie
przeżycie duchowe, które zjednoczy naszą rodzinę i przemieni nas
wewnętrznie. Mniej istotne są tutaj
konkretne potrawy, które będziemy jeść, czy prezenty, jakie
otrzymamy. Najważniejsze jest nasze wspólne spotkanie wokół Boga, który się rodzi. Dlatego warto
zadbać o odpowiedni klimat tej
wieczerzy, unikać trudnych i kontrowersyjnych tematów, nie oglądać telewizji. Istotny jest świąteczny wystrój mieszkania, stół
nakryty białym obrusem, pod którym umieszczamy sianko. Na centralnym miejscu stołu stawiamy
świecę, kładziemy opłatki. Tradycyjnie jedno miejsce przy stole pozostawiamy wolne na znak pamięci o bliskich zmarłych i o podróżnych, którzy nagle mogą zapukać
do drzwi. Jest to też znak naszej
otwartości na Boga, który przychodzi często niespodziewanie, zaskakując nas. Możemy być pewni,
że On jest z nami zawsze, a tego
wieczoru w sposób szczególny.
Obrzędom wieczerzy wigilijnej
powinien przewodniczyć ojciec
rodziny lub ze słusznych względów ktoś inny. Najpierw zapala on
świecę, która symbolizuje Chrystusa – światłość świata.
Prowadzący: Oto światłość, która w noc dzisiejszą
przyszła na ziemię, by rozproszyć
ciemności grzechu.
Wszyscy: Bogu niech będą
dzięki.
Prowadzący: W imię Ojca
i Syna i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
Następnie prowadzący czyta
fragment Ewangelii według św.
Łukasza (Łk 2, 1 -14)
w żłobie, dlatego, że
miejsca dla nich nie
było w gospodzie. Otóż
w tej samej okolicy przebywali w
polu pasterze i trzymali straż nocną nad swą trzodą. Naraz stanął
przy nich Anioł Pański i jasność
Pańska zewsząd ich oświeciła, tak
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby
przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis
odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, żeby się
zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z
miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i
rodu Dawida, żeby się dać zapisać
z poślubioną sobie Maryją, będącą w stanie odmiennym. Kiedy
tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła
swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła
że bardzo się przestraszyli. Lecz
Anioł rzekł do nich: „Nie bójcie
się! Oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida
narodził się wam Zbawiciel, czyli
Mesjasz Pan. A to będzie znakiem
dla was: Znajdziecie Niemowlę,
owinięte w pieluszki i leżące w
żłobie.” I nagle przyłączyło się do
Anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom
Jego upodobania”. Oto Słowo
Pańskie.
3
Wszyscy:
Chwała Tobie, Chryste!
W tym momencie warto zaśpiewać kolędę Wśród nocnej ciszy.
Następnie prowadzący czyta podane niżej prośby, na każdą z nich
wszyscy odpowiadają: Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
Prowadzący: - Boże, nasz Ojcze,
w tej uroczystej godzinie wychwalamy Cię i dziękujemy za
noc, w której posłałeś nam swego
Syna Jezusa Chrystusa, naszego
Pana i Zbawiciela. Prosimy Cię,
udziel naszej rodzinie daru miłości, zgody i pokoju.
- Obdarz także naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych pokojem tej nocy.
- Wszystkich opuszczonych,
samotnych, chorych, biednych,
głodnych na całym świecie pociesz i umocnij Dobrą Nowiną tej
świętej nocy.
- Naszych zmarłych (można
wymienić imiona) obdarz szczęściem i światłem Twej chwały.
Panie Boże, Ty sprawiłeś, że ta
święta noc zajaśniała blaskiem
prawdziwej światłości Jednorodzonego Syna Twojego; spraw,
abyśmy jaśnieli blaskiem Twego
światła w naszym codziennym
postępowaniu. Przez Chrystusa
Pana naszego. Amen.
Prowadzący: - A teraz w duchu
miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem, chlebem
miłości. Otwierając serca nasze
w miłości wzajemnej, otwieramy
je na przyjście Pana. W Nim
każdy człowiek znajdzie dobroć i
przyjaźń. Niech On będzie zawsze z nami w naszym domu.
Ojciec rodziny składa wszystkim
życzenia i przełamuje się opłatkiem najpierw z matką, a potem z
pozostałymi członkami rodziny.
To samo czynią następnie wszyscy
obecni, a potem można już zacząć
spożywać wieczerzę.
OGŁOSZENIA
Porządek Mszy Świętych podczas świąt Narodzenia Pańskiego:
24 grudnia: nie będzie Jutrzni;
- zapraszamy na Roraty o godz. 6:50;
- nie będzie Mszy św. o godz. 18:30,
- o godz. 23:30 zapraszamy na modlitwę Godziną Czytań;
- Pasterka o godz. 24:00.
25 grudnia
– Msze święte: 8.30, 10.00, 11.30, 13.00 i 18.30.
Nie będzie Mszy św. o godz. 7:00 i 19.45;
26 grudnia
– porządek niedzielny: 7.00 8.30 10.00 11.30 13.00 18.30
Nie będzie Mszy św. o godz. 19:45.
W Roku Miłosierdzia dodatkowa szansa na przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania – w poniedziałki od godz. 17.00.
Są jeszcze wolne intencje na styczeń nowego roku.
Zapraszamy wszystkich Parafian, którzy chcieliby włączyć się
w przygotowanie ŚDM w naszej parafii, aby zgłaszały się do ks. Sebastiana.
W tym tygodniu obchodzimy: w sobotę – święto św. Szczepana,
pierwszego męczennika;
Konto parafii św. Augustyna:
56 1240 2063 1111 0010 0087 4213
KATECHIZM
KOŚCIOŁA
KATOLICKIEGO
687 "Tego, co Boskie, nie zna
nikt, tylko Duch Boży" (1 Kor 2,
11). Teraz Jego Duch jest Tym,
który objawia Boga, pozwala
nam poznać Chrystusa, Słowo
Boga, Jego żywe Słowo, ale nie
wypowiada samego siebie. Ten,
który "mówił przez proroków",
pozwala nam usłyszeć Słowo
Ojca. Jego samego jednak nie
słyszymy. Poznajemy Go, gdy
objawia nam Słowo i czyni nas
zdolnymi do przyjęcia Go w
wierze. Duch Prawdy, który
"odsłania" nam Chrystusa, nie
mówi "od siebie" (J 16, 13). Takie prawdziwie Boskie wyniszczenie wyjaśnia, dlaczego Go
"świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna" (J
14,17), podczas gdy znają Go
wierzący w Chrystusa, ponieważ w nich przebywa.
688 Kościół, wspólnota żyjąca
w wierze Apostołów, który tę
wiarę przekazuje, jest miejscem
naszego poznania Ducha Świętego:
- w Pismach, które On natchnął;
- w Tradycji, której zawsze aktualnymi świadkami są Ojcowie
Kościoła;
- w Nauczycielskim Urzędzie
Kościoła, któremu On asystuje;
- w liturgii sakramentalnej, w
której przez jej słowa i symbole
Duch Święty prowadzi nas do
komunii z Chrystusem;
- w modlitwie, w której wstawia
się za nami;
- w charyzmatach i urzędach,
które budują Kościół;
- w znakach życia apostolskiego
i misyjnego;
- w świadectwie świętych, w
którym ukazuje swoją świętość
i kontynuuje dzieło zbawienia.
Prosimy o ofiary na pokrycie kosztów druku gazetki. Ofiarodawcom składamy serdeczne „Bóg zapłać”.
Redagują: ks. prał. Walenty Królak oraz parafianie.
www.swaugustyn.pl