FULL TEXT - Instytut Badawczy Leśnictwa

Leœne Prace Badawcze (Forest Research Papers), 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
Pawe³ Janiszewski1*, Tomasz Daszkiewicz1, Vladimir Hanzal2
Wp³yw czynników przyrodniczych i terminu odstrza³u
na masê tuszy sarny europejskiej (Capreolus capreolus L.)
Effect of environmental factors and time of shooting
on carcass weight of European roe deer (Capreolus capreolus L.)
Abstract. The aim of the study was to characterize the carcass weight of the European roe deer shot during four hunting
seasons (2001/2002 – 2004/2005) in five provinces of northern Poland. The total number of animals evaluated in all
seasons was 43 818, including 18 205 bucks, 19 763 hinds and 5 850 fawns. The average carcass weight was
respectively 16.6 kg, 16.5 kg and 11.2 kg. The heaviest animals were shot in the Provinces of Podlasie and Warmia &
Mazury (eastern part of research area), whereas the lightest ones – in the Provinces of Western Pomerania and
Pomerania (western part of research area). Higher carcass weight was recorded in the regions dominated by arable land
and lower – in the regions dominated by forest. The body weight of bucks, hinds and fawns varies throughout the
hunting season. The males reached the highest body weight in July, while the females and the young in December.
Key words: Roe deer, Capreolus capreolus, carcass weight.
1. Wstêp
Sarna europejska wykazuje du¿e zró¿nicowanie
masy cia³a w zale¿noœci od warunków geograficznych,
klimatycznych i œrodowiskowych (Dziêcio³owski
2000b, c). Rogacze we Francji i w Polsce osi¹gaj¹ masê
stanowi¹c¹ tylko 80% masy cia³a rogaczy skandynawskich. Zró¿nicowanie to jest zauwa¿alne równie¿ w
przypadku kóz i koŸl¹t. Doros³e samice w po³udniowej
Europie rzadko osi¹gaj¹ masê cia³a 23 kg, podczas gdy
w krajach nordyckich mog¹ wa¿yæ nawet 30 kg. Masa
koŸl¹t przy urodzeniu waha siê od 900 do 2260 g,
a tempo ich wzrostu wynosi od 113 g na dobê na Wyspach Brytyjskich do 155 g w Norwegii (Dziêcio³owski
2000a).
Jak podaje Pielowski (1999), sarny bytuj¹ce na terenach pó³nocno-zachodnich Polski wa¿¹ œrednio 15 kg,
natomiast sarny z po³udniowego wschodu oko³o 18 kg.
Przyk³adem wp³ywu warunków œrodowiskowych na
1
2
masê sarny s¹ wyniki obserwacji przeprowadzonych
przez Wajdzika i Jamrozego (2001), którzy stwierdzili,
¿e samce sarny bytuj¹ce w ³owiskach leœnych po³udniowo-zachodniej Polski wa¿¹ oko³o 14,50 kg i s¹
l¿ejsze o oko³o 4 kg od sarny z ³owisk polnych z tego
samego rejonu kraju.
Na masê tuszy sarny ma równie¿ wp³yw pora roku.
Wahania sezonowe masy cia³a zwierz¹t s¹ zwi¹zane
z jakoœci¹ i obfitoœci¹ pokarmu w cyklu rocznym, z
warunkami pogodowymi, a tak¿e z ruj¹, ci¹¿¹ i laktacj¹.
Koz³y najwiêksz¹ masê cia³a osi¹gaj¹ w okresie przedrujowym tj. w czerwcu i lipcu, natomiast kozy póŸn¹
jesieni¹ (Pielowski 1999).
Celem pracy by³o scharakteryzowanie zmiennoœci
masy tuszy sarny europejskiej (Capreolus capreolus) w
pó³nocnej Polsce z uwzglêdnieniem wystêpuj¹cych tam
warunków przyrodniczych i terminu odstrza³u.
Uniwersytet Warmiñsko-Mazurski w Olsztynie, Wydzia³ Bioin¿ynierii Zwierz¹t, Katedra Hodowli Zwierz¹t Futerkowych
i £owiectwa, Oczapowskiego 5, 10–719 Olsztyn, * Fax 0–89 5234442; [email protected]
University of South Bohemia, Faculty of Agriculture, Department of Fishing and Wildlife Management, Studentska 13,
370 05, Èeské Budìjovice, Czech Republic
124
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
drzew w pó³nocnej Polsce jest sosna, która zajmuje od
60,8 % powierzchni lasów w rejonie IV do 85,5% w
rejonie III.
2. Materia³ i metody
Teren badañ
Badaniami objêto obszar pó³nocnej Polski, który
zgodnie z administracyjnym podzia³em kraju obejmowa³ województwa: zachodniopomorskie, pomorskie,
kujawsko-pomorskie, warmiñsko-mazurskie i podlaskie. Granice administracyjne piêciu wymienionych
województw przyjêto jako granice porównywanych ze
sob¹ rejonów badawczych i oznaczono jako: I, II, III, IV,
V (ryc. 1).
Ogóln¹ charakterystykê terenu badañ przedstawiono
w tabelach 1 i 2.
Najwiêkszy udzia³ lasów by³ w rejonie II (woj.
pomorskie), a najmniejszy terenów polnych w rejonie I
(woj. zachodniopomorskie) (tab. 1).
W rejonach badawczych wystêpuj¹ drzewostany
wszystki klas wieku, przy czym dominuj¹ drzewostany
klas III, IV, V i starszych. Podstawowym gatunkiem
Tabela 1. Udzia³ gruntów rolnych i leœnych na terenach
objêtych badaniami
Table 1. Proportion of arable land and forest land in the
research area
Powierzchnia / Area
Materia³ badawczy
Rejon
badawczy
Research
area
Ogó³em
Total
ha
ha
I
2 289 672
1 148 031
50,1
821 975
35,9
II
1 829 288
952 055
52,1
673 196
36,8
U¿ytki rolne
Arable land
Grunty leœne
Forest land
%
ha
%
III
1 796 972
1 191 103
66,3
425 103
23,7
IV
2 419 180
1 342 951
55,5
759 667
31,4
V
2 018 620
1 242 391
61,5
609 804
30,2
Tabela 2. Œrednia roczna temperatury powietrza [°C]
oraz roczna suma opadów atmosferycznych [mm]
Table 2. Mean annual air temperature [°C] and total annual
precipitation [mm]
Lata
Years
Temperatura
Temperature
[oC]
Opady
Precipitation
[mm]
Rycina 1. Po³o¿enie rejonów badawczych
Figure 1. Location of research areas
Rejon badawczy
Research area
I
II
III
IV
V
2001
8,7
8,3
8,6
7,5
7,2
2002
9,5
8,8
9,5
8,6
8,0
2003
9,0
8,2
8,4
7,6
6,9
2004
8,8
8,0
8,4
7,5
6,9
2001
724
676
622
580
554
2002
724
676
622
580
554
2003
494
520
484
540
540
2004
680
742
525
745
648
W celu scharakteryzowania zmiennoœci masy tuszy
saren wystêpuj¹cych w pó³nocnej Polsce analizowano:
masê tuszy samców (koz³ów), masê tuszy samic (kóz),
masê tuszy potomstwa w pierwszym roku ¿ycia (koŸl¹t).
Dane dotycz¹ce masy tusz kóz i koŸl¹t (po wypatroszeniu) oraz tusz koz³ów (po wypatroszeniu i odbiciu
³ba) uzyskano w wyniku wa¿enia ich z dok³adnoœci¹ do
0,1 kg z u¿yciem wagi elektronicznej, w bazie magazynowo-przerobowej Zak³adu Przetwórstwa Miêsnego
„Las Olsztyn” sp. z o.o. w Olsztynie w momencie
przywiezienia i przyjêcia ich z terenowych punktów
skupu. Jest to standardowa procedura stosowana w tej
firmie maj¹ca na celu dok³adne okreœlenie masy
sch³odzonej tuszy ka¿dej przyjêtej sztuki zwierzyny.
Zebrany materia³ obejmowa³ dane z 4 sezonów
³owieckich, tj. od 2001/2002 do 2004/2005. £¹czna
liczba ocenianych tusz wynios³a 43 818 sztuk (tab. 3).
W celu okreœlenia wp³ywu czynników przyrodniczych na masê tuszy saren w badaniach uwzglêdniono:
– rejon pochodzenia zwierz¹t,
– procentowy udzia³ u¿ytków rolnych i gruntów
leœnych w rejonach (tab. 1),
– œrednie roczne temperatury (tab. 2),
– sumê rocznych opadów atmosferycznych (tab. 2),
– miesi¹c pozyskania zwierzêcia.
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
Informacje dotycz¹ce daty pozyskania saren (miesi¹c i sezon ³owiecki) oraz rejonu ich pochodzenia
(województwo, w którym strzelono dane zwierzê)
uzyskano z dokumentów skupowych, które do³¹czone
by³y do ka¿dej tuszy skupionej przez firmê „Las
Olsztyn” oraz z innej dokumentacji wymienionej firmy.
Dane dotycz¹ce analizowanych warunków atmosferycznych oraz charakterystykê rejonów badawczych
opracowano na podstawie informacji zawartych w
Rocznikach Statystycznych (GUS 2000, 2003, 2004,
2005).
Analizuj¹c wyniki przedstawione w pracy, nale¿y
zauwa¿yæ, ¿e w przypadku samców sarny europejskiej
nie s¹ one w pe³ni reprezentatywne. Koz³y by³y bowiem
pozyskane wed³ug zasad selekcji osobniczej i populacyjnej zwierz¹t ³ownych obowi¹zuj¹cych w Polsce. W
przypadku kóz i koŸl¹t co prawda tak¿e zaleca siê
pozyskiwanie przede wszystkim zwierz¹t cherlawych i
os³abionych, jednak w praktyce odstrza³ mo¿na uznaæ za
losowy, gdy¿ zazwyczaj udzia³ takich osobników jest
znikomy.
Zebrane dane opracowano statystycznie z wykorzystaniem programu Statistica Pl. W celu wykazania
statystycznych istotnoœci ró¿nic pos³u¿ono siê metod¹
jednoczynnikowej analizy wariancji. Wyniki zestawiono w tabelach, podaj¹c liczebnoœæ, œredni¹ arytmetyczn¹ i b³ad standardowy oraz minimaln¹ i maksymaln¹
wartoϾ cech dla danej grupy (Bochno et al. 2001).
125
3. Wyniki
Masa tuszy koz³ów, kóz i koŸl¹t
Œredni¹ masê tuszy koz³ów, kóz i koŸl¹t na objêtym
badaniami terenie pó³nocnej Polski, za okres czterech
kolejnych sezonów ³owieckich, podano w tabeli 3.
Ró¿nica miêdzy œredni¹ mas¹ tuszy w poszczególnych rejonach wynosi³a ok. 1 kg. Cecha ta charakteryzowa³a siê niewielk¹ zmiennoœci¹ – ok. 14% (tab. 4).
Masa tuszy koz³ów, kóz i koŸl¹t z rejonów IV i V
kszta³towa³a siê powy¿ej œredniej dla ca³ego makroregionu pó³nocnej Polski, natomiast mniejsz¹ mas¹
tuszy charakteryzowa³y siê zwierzêta z rejonów I, II i III
Tabela 3. Œrednia masa tuszy [kg] sarn w analizowanym
okresie
Table 3. Average carcass weight [kg] of roe deer in analyzed
period
N
x
[kg]
Sd
Koz³y
Bucks
18 205
16,6
2,4
Kozy
Hinds
19 763
16,5
2,4
KoŸlêta
Fawns
5 850
11,2
2,0
Grupa zwierz¹t
Animal group
Tabela 4. Masa tuszy saren w rejonach badawczych
Table 4. Carcass weight of roe deer in research regions
Grupa
zwierz¹t
Animal
category
Koz³y
Bucks
Kozy
Hinds
KoŸlêta
Fawns
* P ≤ 0 ,05 , ** P ≤ 0 ,01
Miary
statystyczne
Statistical
measures
Istotnoœæ ró¿nic
Significance
of differences
Rejon badawczy
Research area
1
2
3
4
5
N
2 430
1 966
4 313
8 473
1 023
x [kg]
16,1
16,3
16,2
17,0
17,9
Sd
2,8
2,3
2,4
2,7
2,5
Min. [kg]
7,0
8,0
6,0
9,0
9,0
Max. [kg]
30,0
29,0
24,0
27,0
25,0
N
3 166
1 915
4 592
9 157
933
x [kg]
15,7
16,3
16,5
16,9
17,3
Sd
2,2
2,2
2,3
2,6
2,6
Min. [kg]
6,0
7,0
6,0
6,0
9,0
Max. [kg]
24,0
25,0
26,0
26,0
25,0
N
774
641
1 363
2 766
306
x [kg]
10,8
11,0
10,8
11,4
11,7
Sd
1,8
1,8
2,1
1,2
2,1
Min. [kg]
6,0
4,0
4,0
5,0
6,0
Max. [kg]
21,0
19,0
19,0
21,0
17,0
5 > 4, 3, 2, 1**
4 > 3, 2, 1**
2 > 1**
3 > 1*
5 > 4, 3, 2, 1**
4 > 3, 2, 1**
3 > 1**
2 > 1*
5,4 > 2, 3, 1**
126
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
Rycina 2. Masa tuszy saren oraz œrednia roczna
temperatura w poszczególnych rejonach badawczych I–V
Figure 2. Carcass weight of roe deer and mean annual
temperature in research areas I–V
Rycina 3. Masa tuszy saren oraz suma rocznych opadów
w rejonach badawczych I–V
Figure 3. Carcass weight of roe deer and total annual
precipitation in research areas I–V
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
(tab. 4). Stwierdzone ró¿nice miêdzy œredni¹ mas¹ tuszy
koz³ów i kóz z wymienionych rejonów badawczych
zosta³y potwierdzone statystycznie.
Podsumowuj¹c, uzyskane wyniki wskazywa³y na
wyraŸn¹ zale¿noœæ miêdzy mas¹ tuszy saren i ich
pochodzeniem (rejonem badawczym, w którym zosta³y
pozyskane). Zale¿noœæ ta wyra¿a³a siê zwiêkszeniem
œredniej masy tuszy zwierz¹t z rejonów badawczych
po³o¿onych bardziej na wschód (województwo warmiñsko-mazurskie i podlaskie).
Masa tuszy a niektóre czynniki œrodowiskowe
Na masê cia³a, a w efekcie koñcowym na masê tuszy,
maj¹ wp³yw miêdzy innymi czynniki atmosferyczne.
Przeanalizowano oddzia³ywanie œredniej rocznej temperatury (ryc. 2) oraz rocznej sumy opadów (ryc. 3) na
masê tuszy koz³ów, kóz i koŸl¹t w poszczególnych
sezonach ³owieckich.
Na podstawie powy¿szych danych mo¿na stwierdziæ, ¿e w stosunkowo ciep³ym sezonie ³owieckim
2002/03 tusze kóz i koŸl¹t charakteryzowa³y siê mniejsz¹ mas¹ w porównaniu z mas¹ tusz z ch³odniejszych lat.
Mo¿na tak¿e stwierdziæ, ¿e masa tuszy osobników
mêskich w wiêkszym stopniu by³a niezale¿na od
sezonowych ró¿nic temperatur.
Drugim czynnikiem atmosferycznym uwzglêdnionym w badaniach by³a roczna suma opadów atmosferycznych (ryc. 3).
W sezonach ³owieckich o stosunkowo du¿ej iloœci
opadów (2001/2002 i 2002/2003) masa kóz i koŸl¹t by³a
mniejsza w porównaniu do masy tusz tych grup zwierz¹t
w sezonach z ma³¹ iloœci¹ opadów – sezon 2003/2004.
Analizuj¹c oddzia³ywanie œrodowiska, w jakim
bytuj¹ zwierzêta, tj. udzia³ powierzchni u¿ytków leœnych
oraz rolnych w poszczególnych rejonach (ryc. 4), mo¿na
zauwa¿yæ, ¿e na terenach charakteryzuj¹cych siê du¿ym
udzia³em u¿ytków rolnych (rejony IV i V) masa tuszy
127
saren by³a wiêksza i wynosi³a 11,40–17,30 kg. Jednoczeœnie zaobserwowano, ¿e w rejonach o wiêkszym
udziale lasów (rejony I i II) œrednia masa tusz saren by³a
mniejsza i wynosi³a 10,8–16,3 kg.
Masa tuszy saren w zale¿noœci
od miesi¹ca odstrza³u
Œrednia masa tuszy samców w kolejnych miesi¹cach
sezonu odstrza³u by³a zró¿nicowana (ryc. 5). Koz³y o
najwiêkszej masie pozyskiwano w czerwcu i lipcu. W
czterech spoœród piêciu analizowanych rejonów (rejon I,
II, IV i V) stwierdzono spadek masy tuszy od sierpnia do
wrzeœnia (czyli po zakoñczeniu sezonu godowego) i
nastêpnie niewielki wzrost do paŸdziernika.
Ogólne tendencje zmian masy tusz samic w poszczególnych miesi¹cach pozyskania we wszystkich rejonach
by³y podobne (ryc. 5). Najwiêksz¹ masê tuszy mia³y
kozy pozyskane w listopadzie i grudniu. W kolejnych
miesi¹cach nastêpowa³ spadek masy od 1 do 2 kg.
Na pocz¹tku sezonu polowañ koŸlêta mia³y masê
tuszy od oko³o 10,3 kg w rejonach III i I do oko³o 11,2 kg
w pozosta³ych rejonach (ryc. 5). W koñcu sezonu masa
tuszy koŸl¹t by³a podobna, pomimo jej zró¿nicowania w
ci¹gu ca³ego sezonu, i wynosi³a 11,2–11,6 kg.
4. Dyskusja
Analiza masy tuszy saren by³a przedmiotem wielu
badañ (Drozd et al. 2000, Wajdzik et Jamrozy 2001,
Osgyan 1989, Janiszewski et al. 2008). Materia³
badawczy stanowi³y w nich sarny z ró¿nych krajów
europejskich. Najl¿ejsze sarny wystêpowa³y na terenie
Niemiec (ok. 15–16 kg), nieco ciê¿sze w Bu³garii, na
Wêgrzech i w Czechach – od 16 kg do 18 kg. Z kolei
w Szwecji sarny wa¿y³y ponad 21 kg (Osgyan 1989,
Raesfeld 1956, Vach 1993). W Polsce masa tuszy
Rycina 4. Masa tuszy saren w zale¿noœci od powierzchni u¿ytków rolnych i gruntów leœnych w rejonach
badawczych I–V
Figure 4. Carcass weight of roe deer in relation to
the proportion of arable land and forest land in research
areas I–V
128
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
Rycina 5. Zmiany masy tuszy saren w trakcie sezonu ³owieckiego w rejonach badawczych I–V
Figure 5. Changes of the carcass weight of roe deer
during the hunting season in research areas I–V
rogaczy wynosi³a od oko³o 15 kg w œrodkowozachodniej
czêœci kraju, 16,5 kg w Wielkopolsce do 19 kg w œrodkowo-wschodnim rejonie kraju i a¿ do 24 kg w Karpatach
(Fruziñski et al. 1982; Pielowski 1999).
Przedstawione zmiany œredniej masy tuszy saren s¹
zgodne z ekogeograficzn¹ regu³¹ Bergmana, tj. zasad¹
zwiêkszania siê masy zwierz¹t wraz ze zmian¹ klimatu
na zimniejszy (Bobek et al. 1984). Regu³a ta zosta³a potwierdzona wynikami badañ w³asnych. Sarny pozyskiwane z ³owisk po³o¿onych na zachodnich terenach
doœwiadczenia (rejon I) charakteryzowa³y siê mniejsz¹
œredni¹ mas¹ w porównaniu do zwierz¹t bytuj¹cych w
³owiskach wschodnich (rejony IV i V). Zmiennoœæ ta
dotyczy³a wszystkich analizowanych grup p³ciowowiekowych.
Nale¿y stwierdziæ, ¿e uzyskane wyniki badañ
w³asnych potwierdzi³y wczeœniejsze doniesienia innych
autorów (Krupka 1989, Pielowski 1999), ¿e sarna
europejska wykazuje du¿¹ zmiennoœæ masy cia³a w
zale¿noœci od po³o¿enia geograficznego ³owisk, w
których ¿yje. Œrednia masa sarny z ³owisk pó³nocnej
Polski zwiêksza³a siê stopniowo z zachodu na wschód.
Ró¿ny udzia³ powierzchni lasów i u¿ytków rolnych
decyduje równoczeœnie o ró¿nicach bazy ¿erowej i iloœci
zwierz¹t, które mog¹ j¹ u¿ytkowaæ. Z kolei baza ¿erowa
mo¿e byæ tak¿e jednym z powodów ró¿nic w masie tuszy
pozyskiwanych saren. Taka sugestia zgodna jest z pogl¹dami innych autorów (Brzuski et al. 1998, Drozd et
al. 2000, Pettorelli et al. 2002), którzy podali, ¿e warunki
œrodowiskowe determinuj¹ jakoœæ osobnicz¹. Tak¿e
Janiszewski i Kolasa (2007) wykazali, ¿e czynnikiem
wp³ywaj¹cym na masê tuszy samców sarny europejskiej
jest œrodowisko bytowania zwierz¹t. Autorzy ci stwierdzili, ¿e œrednia masa osobników pochodz¹cych z polnych ³owisk w rejonie lasów taborskich wynosi³a
17,15 kg. Koz³y pochodz¹ce z terenów leœnych by³y
l¿ejsze – œrednia masa ich tuszy wynosi³a 15,65 kg. Tê
sam¹ zale¿noœæ pomiêdzy mas¹ tuszy saren z terenów
leœnych i polnych stwierdzono tak¿e na terenie Litwy
(Petelis et Brazaitis 2003) i Danii (Klein et Strandgaard
1972). Na badanym terenie udzia³ powierzchni lasów i
u¿ytków rolnych tak¿e mia³ wp³yw na masê saren. W rejonach z du¿ym udzia³em terenów rolnych (IV i V)
pozyskano zwierzêta, których masa tuszy wynosi³a
ponad 17 kg. W rejonach o du¿ym udziale lasów
(regiony I i II) masa tuszy saren by³a mniejsza ni¿ w
rejonach o mniejszej lesistoœci.
Drozd i in. (2000) wykazali w swoich badaniach
zró¿nicowanie masy tuszy samców z ró¿nych dzielnic
przyrodniczo-leœnych œrodkowowschodniej czêœci kraju. Najciê¿sze koz³y pozyskiwano na terenach charakteryzuj¹cych siê du¿¹ mozaikowatoœci¹ lasów i pól
uprawnych, z przewag¹ ma³ych kompleksów leœnych.
Mo¿na przypuszczaæ, ¿e jest to optymalny teren
bytowania sarny, gdy¿ œrednia masa tuszy koz³ów,
okreœlona w tych rejonach, by³a wiêksza od uzyskanej w
badaniach w³asnych – wynosi³a bowiem od 15,2 a¿ do
19,20 kg. Graczyk (1978), Krupka (1989) i Pielowski
(1999) uwa¿aj¹, ¿e w wyniku bytowania w ró¿nych
warunkach œrodowiskowych wytworzy³y siê dwie
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
formy ekotypowe – sarna polna i sarna leœna. Wed³ug
tych badaczy masa tuszy sarny polnej jest wiêksza od
sarny leœnej, a ró¿nica mo¿e osi¹gn¹æ ponad 2,5 kg.
Rogacze charakteryzuj¹ce siê wiêksz¹ mas¹ tuszy
(16,39–16,48 kg) pochodzi³y z terenów niezadrzewionych, a o mniejszej masie tuszy (15,26–15,49 kg) z
obszarów z przewag¹ lasów (Brzuski i in. 1997).
Rozpatruj¹c masê tuszy saren i wielkoœæ opadów
atmosferycznych na badanym terenie mo¿na zaobserwowaæ pewn¹ zale¿noœæ. W latach z du¿¹ iloœci¹
opadów masa tusz kóz i koŸl¹t by³a mniejsza w
porównaniu z mas¹ tusz tych grup zwierz¹t pozyskanych
w sezonach o mniejszej iloœci opadów. Wp³yw na masê
saren mia³a tak¿e œrednia roczna temperatura. W sezonach stosunkowo ciep³ych tusza kóz i koŸl¹t by³a nieco
l¿ejsza w porównaniu z tusz¹ zwierz¹t pozyskanych w
latach ch³odniejszych.
Badania na terenie Puszczy Niepo³omickiej wykaza³y, ¿e ³agodna zima wp³ywa na zmniejszenie masy
cia³a koŸl¹t o oko³o 10%, natomiast ostra – o oko³o 20%
(Bobek et al. 1984). Gaillard i in. (1996) przeprowadzili
badania na dwóch populacjach saren pochodz¹cych z
regionów Francji ró¿ni¹cych siê od siebie œredni¹ roczn¹
temperatur¹ oraz poziomem urodzeñ saren. Œrednia
masa tuszy by³a wiêksza w latach ch³odnych i przy
niskiej liczebnoœci populacji.
Masa koz³ów pozyskanych w poszczególnych miesi¹cach odstrza³u by³a ró¿na. Na pocz¹tku sezonu
³owieckiego samce nie zd¹¿y³y odtworzyæ masy
utraconej w zimie, a pod koniec sezonu niska masa by³a
konsekwencj¹ aktywnoœci podczas sezonu rujowego.
Koz³y o najwiêkszej masie pozyskiwano w czerwcu i
lipcu, a od sierpnia i wrzeœnia nastêpowa³ spadek masy.
Podobnie stwierdzili Stubbe i Passarge (1979, za
Pielowskim 1999): najciê¿sze rogacze pozyskiwano wg
nich w czerwcu i lipcu – 17,30 kg, a po okresie rui
œrednia masa tuszy zmniejsza³a siê o oko³o 1–2 kg. Z
kolei Brzuski i in. (1998) podaj¹, ¿e koz³y o najciê¿szej
tuszy odstrzeliwano w maju i by³y to osobniki o
najwiêkszej sprawnoœci fizjologicznej, które najlepiej
przetrwa³y okres zimowy.
Tusze kóz odstrzelonych w listopadzie i grudniu
charakteryzowa³y siê najwiêksz¹ mas¹. Kozy pozyskane
w styczniu mia³y mniejsz¹ masê we wszystkich badanych rejonach. Zmniejszanie masy cia³a samic w tym
okresie mo¿e sk³aniaæ do wniosku, ¿e z punktu widzenia
ekonomicznego najlepszym terminem zakoñczenia
odstrza³u by³ grudzieñ.
129
5. Wnioski
Wyniki badañ nad zmiennoœci¹ masy tuszy saren
pozyskanych w ³owiskach pó³nocnej Polski w sezonach
³owieckich 2001/2002 – 2004/2005, pozwoli³y na
sformu³owanie nastêpuj¹cych uogólnieñ i wniosków:
1. Œrednia masa tuszy saren bytuj¹cych w pó³nocnej
Polsce wynosi³a: koz³y 16,6 kg, kozy 16,5 kg, a koŸlêta
11,2 kg.
2. Ró¿nice w masie tuszy saren pochodz¹cych z
poszczególnych rejonów badawczych by³y statystycznie
istotne. Koz³y, kozy i koŸlêta pozyskane z rejonów
wschodnich w porównaniu do odstrzelonych w rejonach
zachodnich charakteryzowa³y siê wiêksz¹ mas¹.
3. Masa tuszy koz³ów, kóz i koŸl¹t podlega³a
wahaniom w ci¹gu sezonu polowañ. W tym okresie
najwiêksz¹ masê koz³y osi¹ga³y w lipcu, natomiast kozy
i koŸlêta w listopadzie i grudniu.
4. Analizowane warunki klimatyczne mia³y wp³yw
na masê tuszy saren. Wiêksz¹ mas¹ tuszy charakteryzowa³y siê zwierzêta pozyskane w sezonach ³owieckich z ni¿sz¹ œredni¹ temperatur¹ powietrza oraz
mniejsz¹ sum¹ opadów atmosferycznych.
5. W rejonach badawczych z wiêkszym udzia³em
u¿ytków leœnych stwierdzono wystêpowanie saren o
mniejszej œredniej masie tuszy.
Literatura:
Bobek B., Morow K., Perzanowski K. 1984. Ekologiczne
podstawy ³owiectwa. PWRiL. Warszawa.
Bochno R., Lewczuk A., Michalik D. 2001. Biometria stosowana. Wyd. UWM. Olsztyn.
Brzuski P., Bresiñski W., Nêdzak M. 1998. Wiek i œrodowisko
jako czynniki determinuj¹ce fenotyp sarny. PZ£, Warszawa.
Drozd L., Piêta M., Piwniuk J. 2000. Masa cia³a i poro¿a u
samców sarn w makroregionie œrodkowo-wschodniej
Polski. Sylwan, 11(144): 83–89.
Dziêcio³owski R. 2000a. Sarna zwierzê ci¹gle nieznane.
£owiec Polski, 5: 13–15.
Dziêcio³owski R. 2000b. Sarna zwierzê ci¹gle nieznane.
£owiec Polski, 6: 13–15.
Dziêcio³owski R. 2000c. Sarna zwierze ci¹gle nieznane.
£owiec Polski, 7: 13–15.
Fruziñski B., Ka³uziñski J., Baksalary J. 1982. Weight and
body measurement of forest and field roe-deer population.
Acta Theriologica, 28: 479–488.
Gaillard J.M., Delorme D., Boutin J.M. 1996. Body mass of roe
deer fawns during winter in two contrasting populations.
Journal of Wildlife Management, 60: 29–36.
G³ówny Urz¹d Statystyczny. Rocznik statystyczny (2002,
2003, 2004, 2005). Zak³ad Wydawnictw Statystycznych.
Warszawa.
130
P. Janiszewski et al. / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (2): 123–130.
Graczyk R. 1978. Charakter powi¹zañ ekologicznych
populacji sarn (Capreolus capreolus L.) z ekosystemem
leœnym i polnym. Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu
– C, 24: 24–29.
Janiszewski P., Kolasa S. 2007. Biometric characteristics of
roebucks (Capreolus capreolus) from Tabórz Forests,
Poland. Baltic Forestry, 13 (2): 215–220.
Janiszewski P., Gugo³ek A., G³owala A. 2008. Jakoœæ sarny
europejskiej (Capreolus capreolus) bytuj¹cej w wybranych ³owiskach pó³nocno-wschodniej Polski. Folia
Universitatis Agriculturae Stetinensis – Zootechnica, 260
(5), 29–36
Klein D.R., Strandgaart H. 1972. Factors affecting growth and
body size of Roe deer. Journal of Wildlife Management,
36, 1: 64–79.
Krupka J. (red.). 1989. £owiectwo. PWRiL. Warszawa.
Osgyan W. 1989. Rehwild report: fakten, erfahrungen,
konseqenzen. Nimrod. Bothel.
Petelis K., Brazaitis G. 2003. Morphomoetric data on the field
ecotype roe deer in southwest Lithuania. Acta Zoologica
Lituanica, 13, 1: 61–64.
Pettorelli N., Gaillard J.M., van Laere G. 2002. Variations in
adult body in roe deer: the effects of population density at
birth and habitat quality. Proceedings of the Royal Society
Biological Sciences Series B, 269 (1492): 747–753.
Pielowski Z. 1999. Sarna. Wydawnictwo Œwiat. Warszawa.
Raesfeld F. 1956. Das Rehwild. Verlag Paul Parey. Hamburg,
Berlin.
Stubbe C., Passarge H. 1979. Rehwild. VEB Deutcher
Landwirtschaftsverlag, Berlin.
Vach M. 1993. Srnèi Zvìø. Silvestris. Uhlirske Janovice.
Wajdzik M., Jamrozy G. 2001. O sarnach leœnej i polnej raz
jeszcze. £owiec Polski, 10: 22–23.
Praca naukowa finansowana ze œrodków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego jako projekt badawczy nr 2 P06Z 066 29
Praca zosta³a z³o¿ona 14.01.2008 r. i po recenzjach przyjêta 21.11.2008 r.
© 2009, Instytut Badawczy Leœnictwa