Komunikat Izby Gospodarczej 2015-04-01

Komunikat
Izby Gospodarczej Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych
w sprawach II KK 209/14 i II KK 213/14
zawisłych w dniu 31.03.2015 roku przed Sądem Najwyższym.
Sąd Najwyższy w dniu 31.03.2015 roku rozpoznawał kasacje od dwóch wyroków
uniewinniających Sądu Rejonowego w Łodzi utrzymanych przez Sąd Okręgowy w Łodzi.
Pierwsza sprawa o sygn. II KK 209/14 dotyczyła kasacji oskarżyciela publicznego – Urzędu
Celnego I w Łodzi od wyroku uniewinniającego z zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 107
§1 k.k.s. właściciela lokalu, który wynajmował firmie organizującej gry na automatach 3m 2
powierzchni i czerpał z tego tytułu zyski w postaci czynszu najmu. Oskarżyciel publiczny
podnosił w kasacji, iż w jego ocenie wynajmujący powierzchnię lokalu, udostępniający do
niej dojście, dostarczający do znajdujących się na niej automatów prąd jest organizatorem
gier hazardowych wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych i wnosił o uchylenie
zarówno Wyroku Sądu Okręgowego, jak również Sądu Rejonowego i przekazanie do tegoż
sądu sprawy do ponownego rozpatrzenia. Nie jest również zaskoczeniem, iż Urząd Celny
podnosił w kasacji oraz ustnej wypowiedzi fakt braku pewności czy w tej konkretnej sprawie
art. 14 ust. 1 oraz 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, w związku z którymi wydał akt
oskarżenia dla właściciela lokalu są przepisami technicznymi. W ocenie I Urzędu Celnego w
Łodzi Sąd Rejonowy nie zbadał dostatecznie i nie wykazał charakteru technicznego tych
przepisów, a doszedł do przekonania, iż przepisów tych nie wolno stosować wobec jednostek
mając na uwadze ich sprzeczność z przepisami wspólnotowymi powołując się na wyrok TSUE
w sprawach połączonych C-213/11 Fortuna i inni.
Prokurator Generalny obecny na sali stwierdził, iż nie może się zgodzić z 95% tej kasacji i
wnosi jedynie o uchylenie Wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi.
Sąd Najwyższy nie miał wątpliwości i oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną podając
jedynie krótkie uzasadnienie ustne. Wskazał bowiem, iż nie może być mowy, aby pociągać
do odpowiedzialności bądź próbować pociągnąć do odpowiedzialności karnej z art. 107 §1
k.k.s. wynajmującego lokal bądź jego część pod działalność hazardową. Tym bardziej nie
można twierdzić, iż właściciel, bądź pośrednik w najmie nieruchomości może być uznany za
organizatora gier hazardowych. Wynajmujący nie może ponosić odpowiedzialności za
działania najemcy, któremu na podstawie umowy wydzierżawił czy też wynajął część
powierzchni najmu. Ustawa o grach hazardowych wskazuje jednoznacznie kto jest, bądź
może być organizatorem takich gier.
Stanowisko Sądu Najwyższego w pełni pokrywa się z prezentowanym stanowiskiem Izby
Gospodarczej, która zawsze wskazywała, iż nie można pociągnąć właściciela lokalu do
odpowiedzialności karnej czy administracyjnej za łamanie przepisów ustawy o grach
hazardowych ponieważ kwestie najmu regulowane są przez Kodeks Cywilny, a
organizatorem gier hazardowych zgodnie z ustawą może być jedynie Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, bądź spółka akcyjna mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Sąd Najwyższy rozpoznawał również sprawę o sygn. II KK 213/14, która dotyczyła złożonej
przez Urząd Celny I w Łodzi kasacji od wyroku uniewinniającego z zarzutu popełnienia
przestępstwa określonego w art. 107 §1 k.k.s. dla dwóch osób, które organizowały gry
hazardowe wbrew przepisom ustawy. Sąd odroczył rozpoznanie niniejszej sprawy do czasu
rozpatrzenia złożonego do Sądu Najwyższego zagadnienia prawnego Sądu Okręgowego w
Częstochowie o sygn. I KZP 6/15 oraz zapowiedzi Prokuratury Generalnej złożenia pytania
abstrakcyjnego. Pytanie prawne Sądu Okręgowego w Częstochowie brzmi:
„Czy konsekwencją uznania, że art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach
hazardowych jest przepisem technicznych w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, wobec faktu
jego nienotyfikowania Komisji Europejskiej, jest brak możliwości pociągnięcia do
odpowiedzialności karnoskarbowej za występek z art. 107 §1 k.k.s. osób, które prowadzą
grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny wbrew zakazom zawartym w tymże
przepisie.”
Mając na uwadze, iż rozpoznanie przez Sąd Najwyższy powyższego zagadnienia prawnego
będzie miało bezpośredni wpływ na rozpoznanie niniejszej sprawy Sąd odroczył jej
rozpoznanie.