PW - ETAP I - SST - E

SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA
WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT
SST - E-01
MONTAŻ I URUCHOMIENIE STACJI TRANSFORMATOROWEJ
15/0,4kV WRAZ Z AGREGATEM PRĄDOTWÓRCZEGYM 800kVA
ORAZ LINIAMI NN-0,4kV I SN-15kV.
1.
WSTĘP
1.1
Nazwa zadania
„Budowa stacji transformatorowej SN-15/0,4kV wraz z kablami zasilającymi SN dla potrzeb
zasilania budynku ambulatoryjno - łóżkowego zlokalizowanej na terenie Regionalnego
Szpitala Specjalistycznego w Grudziądzu" - ETAP I (ver. II).”
1.2.
Przedmiot SST- E-01
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące
wykonania i odbioru kompletnej stacji transformatorowej z agregatem prądotwórczym z
wyposażeniem wraz w wykonaniem linii kablowych NN-0,4kV i SN-15kV.
1.3.
Informacje ogólne o terenie budowy
Na terenie budowy trwają roboty budowlane przy budowie obiektów szpitalnych.
1.4.
Nazwy i kody
Grupa robót:
45200000-9
Klasa robót:
45230000-8
Kategoria robót: 45231000-5
1.5.
Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych
obiektów budowlanych lub ich części oraz robót w zakresie
inżynierii lądowej i wodnej.
Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, linii
komunikacyjnych i elektroenergetycznych, autostrad, dróg,
lotnisk i kolei, wyrównania terenu.
Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, ciągów
komunikacyjnych i linii energetycznych.
Określenia podstawowe
Linia kablowa - kabel wielożyłowy lub wiązka kabli jednożyłowych w układzie
wielofazowym albo kilka kabli jedno- lub wielożyłowych połączonych równolegle, łącznie
z osprzętem, ułożone na wspólnej trasie i łączące zaciski tych samych dwóch urządzeń
elektrycznych jedno- lub wielofazowych.
1.5.2. Trasa kablowa - pas terenu, w którym ułożone są jedna lub więcej linii kablowych.
1.5.1.
Napięcie znamionowe linii - napięcie międzyprzewodowe, na które linia kablowa
została zbudowana.
1.5.4. Osprzęt linii kablowej - zbiór elementów przeznaczonych do łączenia, rozgałęziania
lub zakończenia kabli.
1.5.5. Osłona kabla - konstrukcja przeznaczona do ochrony kabla przed uszkodzeniami
mechanicznymi, chemicznymi i działaniem łuku elektrycznego.
1.5.6. Przykrycie - słoma ułożona nad kablem w celu ochrony przed mechanicznym
uszkodzeniem od góry.
1.5.7. Przegroda - osłona ułożona wzdłuż kabla w celu oddzielenia go od sąsiedniego kabla
lub od innych urządzeń.
1.5.8. Skrzyżowanie - takie miejsce na trasie linii kablowej, w którym jakakolwiek część
rzutu poziomego linii kablowej przecina lub pokrywa jakąkolwiek część rzutu poziomego
innej linii kablowej lub innego urządzenia podziemnego.
1.5.9. Zbliżenie - takie miejsce na trasie linii kablowej, w którym odległość między linią
kablową, urządzeniem podziemnym lub drogą komunikacyjną itp. jest mniejsza niż
odległość dopuszczalna dla danych warunków układania bez stosowania przegród lub
osłon zabezpieczających i w których nie występuje skrzyżowanie.
1.5.10. Przepust kablowy - konstrukcja o przekroju okrągłym przeznaczona do ochrony kabla
przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi i działaniem łuku elektrycznego.
1.5.11. Dodatkowa ochrona przeciwporażeniowa - ochrona części przewodzących, dostępnych
w wypadku pojawienia się na nich napięcia w warunkach zakłóceniowych.
1.5.3.
2.
MATERIAŁY
2.1.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Wszystkie zakupione przez Wykonawcę materiały, dla których normy PN przewidują
posiadanie zaświadczenia o jakości lub atestu, powinny być zaopatrzone przez producenta w
taki dokument. Inne materiały powinny być wyposażone w takie dokumenty na życzenie
Inspektora.
2.2.
Kable
Przy budowie linii kablowych lub budowie nowych należy stosować kable uzgodnione z
Inwestorem oraz zgodne z dokumentacją projektową. Jeżeli dokumentacja projektowa nie
przewiduje inaczej, to w kablowych liniach elektroenergetycznych należy stosować
następujące typy kabli zgodne z PN.
Przekrój żył kabli powinien być dobrany w zależności od dopuszczalnego spadku napięcia i
dopuszczalnej temperatury nagrzania kabla przez prądy robocze i zwarciowe oraz powinien
spełniać wymagania skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Bębny z kablami należy
przechowywać w pomieszczeniach pokrytych dachem, na utwardzonym podłożu.
2.3. Mufy i głowice kablowe
Mufy i głowice powinny być dostosowane do typu kabla, jego napięcia znamionowego,
przekroju i liczby żył oraz do mocy zwarcia, występujących w miejscach ich zainstalowania.
Jeżeli w projekcie nie zapisano inaczej stosować mufy i głowice zgodne z PN.
2.4.
Piasek
Piasek do układania kabli w gruncie powinien odpowiadać wymaganiom PN.
2.5.
Folia
Folię należy stosować do ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zaleca się
stosowanie folii kalandrowanej z uplastycznionego PCW o grubości od 0,4mm do 0,6mm,
gat. I. Dla ochrony kabli o napięciu znamionowym do 1kV należy stosować folię koloru
niebieskiego, a przy napięciach od 1kV do 30kV, koloru czerwonego. Szerokość folii
powinna być taka, aby przykrywała ułożone kable. Folia powinna spełniać wymagania PN.
2.6.
Przepusty kablowe
Przepusty kablowe powinny być wykonane z materiałów niepalnych, z tworzyw sztucznych,
wytrzymałych mechanicznie, chemicznie i odpornych na działanie łuku elektrycznego. Rury
używane na przepusty powinny być dostatecznie wytrzymałe na działanie sił ściskających, z
jakimi należy liczyć się w miejscu ich ułożenia. Wnętrza ścianek powinny być gładkie lub
powleczone warstwą wygładzającą ich powierzchnię, dla ułatwienia przesuwania się kabli.
Zaleca się stosowanie na przepusty kablowe rur HDPE. Rury powinny odpowiadać
wymaganiom PN. Rury na przepusty kablowe należy przechowywać na utwardzonym placu,
w miejscach zabezpieczonych przed działaniem sił mechanicznych.
2.7.
Stacja transformatorowa
Stacja transformatorowa powinna być rozwiązaniem małogabarytowym wykonanym w formie
żelbetowego prefabrykatu budowlanego z pełnym wyposażeniem technologicznym,
przygotowana do transportu i ustawienia bezpośrednio na miejscu przeznaczenia. Stacja ma
posiadać Certyfikat Zgodności wydany przez Instytut Energetyki w Warszawie. Stacja
transformatorowa ma być przeznaczona do zasilania w energię elektryczną o napięciu
400/230V odbiorców bytowo - komunalnych lub przemysłowych z sieci rozdzielczej o
napięciu do 20 kV oraz przystosowana do współpracy z siecią średniego i niskiego napięcia w
wykonaniu kablowym. Obsługa urządzeń prowadzona od wewnątrz stacji.
2.7.1. Charakterystyka techniczna stacji
Stacja jest modułową prefabrykowaną konstrukcją wykonaną z betonu cienkościennego.
Elementy stalowe stacji połączone metalicznie ze zbrojeniem. Stacja ma posiadać złącza do
przyłączenia uziemienia zewnętrznego. Urządzenia technologiczne ustawione są w stacji na
stalowej ramie połączonej ze zbrojeniem prefabrykatu budowlanego. Projektowana stacja jest
rozwiązaniem dwupomieszczeniowym, w którym wygrodzono przestrzeń dla ustawienia
urządzeń SN i nN , dwóch transformatorów 1600 kVA każdy oraz agregatu prądotwórczego o
mocy pozornej 800 kVA. Dostęp i obsługa rozdzielnic SN i nN odbywa się ze wspólnego
korytarza. Transformator jest wstawiany do stacji przez niezależne drzwi zewnętrzne. Stacja
stanowi prefabrykat wyposażony w komplet aparatów z wyjątkiem transformatorów
przewidzianych do wstawienia po jej ustawieniu. Stacja ma posiadać wentylację oraz misy
olejowe pod transformatory, które są betonowe i stanowią jednolity prefabrykat budowlany z
całością stacji. Objętość misy olejowej w stacji zapewnia pełną szczelność rozwiązania dla
transformatora olejowego o mocy do 1600 kVA. Przyjęte rozwiązania w stacji mają być
potwierdzone badaniami typu i zapewniać jej czystość ekologiczną w stosunku do otoczenia.
W korytarzach obsługi stacji znajdują się włazy do podziemnej części stanowiącej
jednocześnie fundament i kanał kablowy. Pod komorami transformatorowymi znajdują się
szczelne misy olejowe, które stanowią wydzielone części fundamentu stacji.
2.7.2. Gabaryt stacji
Długość [mm]
16320
Szerokość [mm]
3060
Wysokość [mm]:
bez dachu (bryły głównej)
z dachem (od pow. gruntu)
2600
2800
Masa bez wyposażenia [kg]:
fundamentu
bryły głównej z drzwiami
dachu
13 500
29 500
9500
Powierzchnia zabudowy:
49,93 m2
Kubatura zabudowy:
129,84 m3
2.7.3. Budynek stacji
Stacja jest modułową prefabrykowaną konstrukcją składającą się z następujących
elementów:
• obudowa betonowa stacji wraz z komorą transformatora i pomieszczeniem rozdzielnic
Sn i nN szt. 1,
• obudowa betonowa stacji wraz z komora transformatora i z zespołem prądotwórczym
szt. 1;
• fundament betonowy prefabrykowany – kablownia – szt.2,
• rozdzielnice SN i nN,
• dach stacji wykonany jako dwusegmentowy: płaski – betonowy prefabrykowany
Podłoga w stacji jest betonowa z otworami technologicznymi umieszczonymi pod
rozdzielnicą SN, nN oraz w komorze transformatora na wprowadzenie kabli SN i nN.
W korytarzach obsługi stacji znajdują się włazy do podziemnej części stanowiącej
jednocześnie fundament i kanał kablowy. Pod komorami transformatorowymi znajdują się
szczelne misy olejowe, które stanowią wydzielone części fundamentu stacji.
Stacja posiada drzwi wejściowe do korytarza obsługi rozdzielnicy SN i nN oraz do
komór transformatorowych. W drzwiach komory transformatorowej znajdują się otwory
wentylacyjne z żaluzjami zapewniającymi odpowiednie chłodzenie transformatora.
Dodatkowo – w celu polepszenia wymiany podgrzanego przez transformatory powietrza
w drzwiach komory transformatorowej został zamontowany wentylator wyciągowy.
Wewnętrzna powierzchnia ścian dekoracyjnie pokryta jest akrylowym tynkiem w kolorze
białym. Zewnętrzna powierzchnia ścian pokryta jest tynkiem akrylowym. Wszystkie elementy
metalowe zamontowane na zewnętrznej stronie stacji wykonane są aluminium lakierowanego
proszkowo.
Stacja transformatorowa jest u producenta wykonana w całości i na miejsce
przeznaczenia przewożona i ustawiana dźwigiem jako kompletnie zmontowana. Zbrojenie
stacji jest łączone ze sobą przez spawanie. Zaciski uziemiające stacji mają połączenie ze
zbrojeniem ścian i fundamentu. Drzwi wykonane są z blachy stalowej min. 2mm i
zabezpieczone antykorozyjnie. Drzwi posiadają zawiasy mocujące wraz z trzypunktowym
zamknięciem baskwilowym. Transformator jest ustawiany na szynach jezdnych zawieszonych
nad szczelną betonową misą olejową. Budynek stacji jest przystosowany do ustawienia na
fundamentach prefabrykowanych blokowych. Podstawa budynku posiada gniazda dla
mocowania zawiesi do transportu pionowego. Stacja posiada troje drzwi usytuowanych na
dłuższej ścianie, zaś pozostałe trzy ściany są pełne. Kolor elewacji zewnętrznej budynku oraz
jego elementów ślusarki należy na etapie wykonawstwa ustalić z zamawiającym.
Budynek stacji jest wyposażony w :
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Oświetlenie – sztuczne.
Wentylacja grawitacyjna + wentylatory nawiewne + wentylatory wyciągowe dachowe.
Otwory wlotowe i wylotowe żaluzyjne umieszczone w drzwiach stacji.
Instalację uziemiającą.
Ściany - beton zbrojony wirowany klasy B30 grubości 120mm ,
kolor elewacji wg ustaleń (paleta CERESIT).
Fundament - beton zbrojony wibrowany klasy B30 o grubości ścianki 90120 mm,
posiada trzy wydzielone komory:
dwie szczelne misy olejowe, mogące pomieścić powyżej 100% zawartości oleju
z transformatora o mocy 1600kVA,
przedział kablowy z przepustami.
Stolarka drzwiowa – aluminiowa lakierowana wg palety RAL.
Żaluzje – aluminiowe lakierowane wg palety RAL.
Dach płaski dwusegmentowy – betonowy prefabrykowany,
2.7.4. Rozmieszczenie urządzeń
Stacja transformatorowa jest rozwiązaniem przystosowanym do obsługi urządzeń
elektroenergetycznych wewnątrz budynku. Urządzenia elektroenergetyczne rozmieszczono w
ten sposób, że rozdzielnica nN znajduje się na wprost wejścia natomiast rozdzielnica SN po
lewej stronie o drzwi wejściowych. Stacja jest rozwiązaniem dwupomieszczeniowym z
wydzielonym miejscem na rozdzielnice nn i Sn, dwa transformatory o mocy 1600kVA oraz
agregat prądotwórczy o mocy 800kVA. Sam transformator jest wstawiany na szyny jezdne
zawieszone nad szczelną misą olejową. Transformator do stacji wstawiany jest poprzez drzwi
dwuskrzydłowe. Stacja wyposażona jest w wewnętrzną instalację uziemiającą oraz
elektryczną oświetlenia i gniazd wtykowych. Rozmieszczenie urządzeń w stacji
transformatorowej pokazano na załączonych rysunkach.
2.7.5. Parametry techniczne
Stacja transformatorowa musi posiadać Certyfikat Zgodności.
Zastosowane w stacji rozdzielnice SN stanowią zestawy osłonięte z rozłącznikami w izolacji
SF6.
Dane techniczne stacji
Stacja transformatorowa musi posiadać następujące parametry:
SN
nN
Maksymalna moc transformatora
2x1600 kVA
Moc zainstalowanego transformatora
2x1600 kVA
Napięcie znamionowe
Znamionowe napięcie izolacji
15,75 kV
0,42 kV
24 kV
0,69 kV
Częstotliwość znamionowa / liczba faz
50Hz / 3
Napięcie wytrzymywane o częstotliwości sieciowej
50/60 kV
2,5 kV
125/145 kV
8 kV
Prąd znamionowy ciągły pól liniowych
630A
do 630A
Prąd znamionowy ciągły pola transformatorowego
630A
1250A
Prąd znamionowy krótkotrwały wytrzymywany (1 s)
16 kA
20 kA
Prąd znamionowy szczytowy wytrzymywany
40 kA
40 kA
Obciążalność zwarciowa obwodu uziemiającego (1 s)
40 kA
16 kA
Napięcie udarowe piorunowe wytrzymywane (1,2/50µs)
16 kA
Obciążalność na działanie łuku wewnętrznego (1 s)
Rodzaj dostępu
B
Stopień ochrony
IP 43
Klasa obudowy
20
2500 N/m2
Wytrzymałość dachu na obciążenia
Wytrzymałość obudowy na udary mechaniczne
20 J
Rozdzielnica SN
Rozdzielnica SN musi posiadać 9 pól wykonanych w izolacji SF6 24kV:
- pole transformatorowe nr 1 ST2
- pole transformatorowe nr 2 ST2
- pole liniowe nr 3 SL1
- pole liniowe nr 4 SL1
- pole sprzęgłowe nr 5 SS2L
- pole transformatorowe nr 6 ST2
- pole transformatorowe nr 7 ST2
- pole liniowe nr 8 SL1
- pole liniowe nr 9 SL1
Rozdzielnica SN stanowi niezależny element stacji o i posiada następujące wymiary:
-
szerokość wysokość głębokość -
4250 mm
1950 mm
950 mm
Dane techniczne rozdzielnicy SN muszą być potwierdzone Certyfikatem Instytutu
Elektrotechniki.
Rozdzielnica nN
Rozdzielnica nN-0,4kV musi być wykonana jako trójsekcyjna (w każdej sekcji po 10 pól) z
układem SZR.
W budynku stacji transformatorowej MRw-bS (16,32x3,06) 20/2x1600-9 należy
zabudować rozdzielnicę nN-0,4kV trójsekcyjną (w każdej sekcji po 10 pól) typu typu ZM-R
wraz z układem SZR .
Wymiary rozdzielnicy wynoszą:
- szerokość 6150 mm
- wysokość 2050 mm
- głębokość 800 mm
Rozdzielnica podzielona jest na trzy sekcje. Dwie sekcje zasilane z transformatorów
poprzez wyłączniki 2500A są połączone wyłącznikiem sekcyjnym 2500A. Zasilanie trzeciej
sekcji odbiorów rezerwowanych odbywa się poprzez wyłącznik sekcyjny 1600A lub
wyłącznik agregatu prądotwórczego 800kVA 1600A. Wszystkie wyłączniki pracują w
układzie SZR. Rozdzielnice nN wyposażona jest na odpływach w rozłączniki bezpiecznikowe
NSL3 630A - szt 18, NSL2 400A - szt 12.
Połączenie rozdzielnicy z transformatorem wykonano kablem 3x(5xYKY 1x240 mm2) +
1x(3xYKY 1x240 mm2) oraz szynami 3x(2xP80x10) + (2xP60x10). Rozdzielnica w
wykonaniu standardowym przystosowana jest do pracy w układzie TN-C-S oraz TN-S. Dane
techniczne rozdzielnicy potwierdzone zostały Certyfikatem Instytutu Elektrotechniki
Nr 0847/NWM/05.
Uziemienie stacji
Stacja musi posiadać uziemienie ochronne i robocze podłączone do wspólnego uziomu
na zewnątrz stacji. Główna magistrala uziemiająca wewnątrz stacji składa się z części
poziomej wykonanej z płaskownika ocynkowanego Fe/Zn 40x5 wewnątrz stacji.
W stacji do głównej magistrali musi być podłączone:
− Rozdzielnicę SN w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm],
− Rozdzielnicę nN w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm],
− Kadź transformatora – linką LgY 70 mm2,
− Dach stacji w dwóch punktach – linką LgY 70 mm2
− Bryła główna, kablownia w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm],
− Futryny, drzwi, obróbki, każde w dwóch punktach – linką LgY 16 mm2,
− Włazy, każdy – linką LgY 70 mm2,
− Żaluzje, każda – linką LgY 35 mm2.
Do głównej magistrali należy dołączyć przez zaciski kontrolne dwuśrubowe dwa
wyprowadzenia uziemienia zewnętrznego doprowadzonego do magistrali przez otwory
technologiczne umieszczone w ścianie frontowej i tylnej. Wyprowadzenie N z transformatora
należy dołączyć do osobnego wyprowadzenia uziemienia zewnętrznego.
Rozdzielnica nN posiada szynę uziemiającą PE w postaci płaskownika 2xP60x10.
Dla stacji transformatorowej należy wykonać uziom otokowy bednarką FeZn30x4 układaną na
głębokości min. 0,8m oraz uziomy prętowe tak by uzyskać rezystancje uziemienie R<2,5 Ohm.
Ochrona przepięciowa
Budynek stacji nie będzie chroniony od bezpośrednich wyładowań atmosferycznych.
W stacji nie przewiduje się instalowania odgromników.
Oświetlenie
Stację transformatorową wyposażyć w instalację elektryczną oświetlenia oraz gniazd
wtykowych. Zasilanie tych instalacji odbywa się instalacją trójprzewodową (przewód fazowy,
przewód N i PE) z rozdzielnicy niskiego napięcia z obwodów zabezpieczonych.
Oświetlenie pomieszczeń w budynku wykonane jest źródłami żarowymi (plafoniery
porcelanowe proste z kloszem okrągłym 60 W) zamontowanymi w ilości:
- 4 sztuki w korytarzu obsługi jako oświetlenie ruchu elektrycznego.
- 2 sztuka w komorze transformatorowej.
Wyłącznik oświetlenia dla stacji oraz gniazdo 1-fazowe umieszczone jest na wewnętrznej
stronie ściany obok drzwi wejściowych do korytarza obsługi.
Zabezpieczenie obwodu w postaci wkładki bezpiecznikowej Wts 6A zainstalowane jest na
rozdzielnicy nN.
Oprawy oświetleniowe zasilane są przewodami DY 3x1.5 mm2 w rurkach PCV zalanymi w
konstrukcji ściany w czasie prefabrykacji stacji.
Sprzęt BHP i p.pożarowy
W stacji nie przewiduje się przechowywania sprzętu BHP oraz p.pożarowego. Sprzęt BHP
będzie dowożony przez obsługę stacji.
Zgodność z normami
Stacja transformatorowa ma być wykonana zgodnie obowiązującymi normami krajowymi i
zagranicznymi dla tego typu obiektów. Zgodność wykonania stacji z obowiązującymi
normami ma być potwierdzona badaniami typu. Stacja musi posiadać międzynarodowy
Certyfikat Zgodności z wymaganiami normy:
PN-EN 62271-202; 2007
- Stacje transformatorowe prefabrykowane wysokiego
napięcia na niskie napięcie
2.8. Transformator
Stacja przystosowana jest do zasilania transformatorów olejowych lub suchych o mocy do
1600 kVA .
Połączenie rozdzielnicy z transformatorem należy wykonać kablem 3x(5xYKY 1x240
mm2) + 1x(3xYKY 1x240 mm2) oraz szynami 3x(2xP80x10) + (2xP60x10). Zaprojektowano
dwa transformatory żywiczne suche o mocy 1600kVA i napięciu 15/0,4kV, o grupie połączeń
Dyn5, z dwustopniowym termistorowym zabezpieczeniem termicznym uzwojeń. Pierwszy
stopień stanowić będzie informacja optyczna (dioda przekaźnika, zamontowanego w elewacji
rozdzielnicy).
Drugi stopień zabezpieczenia uzwojeń transformatora przed przegrzaniem zapewni
wyłączenie zasilania transformatora od strony SN (rozłączniki SN muszą być wyposażone w
cewki wybijakowe) z jednoczesną sygnalizacją tego faktu.
2.9. Agregat prądotwórczy.
W celu rezerwowego zasilania wyselekcjonowanych obwodów, które muszą posiadać
zasilanie gwarantowane zaprojektowano agregat prądotwórczy o mocy S=800 kVA
(dostarczony w komplecie z stacją transformatorową) przystosowany do pracy ciągłej, który w
układzie SZR przy braku napięcia zasilania podstawowego w SEKCJI I oraz SEKCJI II
rozdzielnicy nN-0,4kV zostanie załączony celem zasilania SEKCJI III, do chwili powrotu
przynajmniej jednego zasilania podstawowego. Agregat należy połączyć z rozdzielnicą nN0,4kV linia kablową typu 4 x (3xYKXS 1x240mm²).
Agregat ma być wykonany w wersji otwartej przygotowany do zabudowy w stacji
kontenerowej. Wyposażony w nowoczesny panel kontroli ze sterowaniem
mikroprocesorowym z możliwością programowania podstawowych parametrów pracy.
Agregat ma być wyposażony w nowoczesny silnik wysokoprężny zapewniający dobrą
stabilizację częstotliwości i diagnostykę. Agregat musi być wyposażony w główne
zabezpieczenie – wyłącznik kompaktowy.
W ramach dostawy zawarte mają być:
dostawa agregatu o podanych parametrach na miejsce instalacji,
przeszkolenie obsługi pod względem prawidłowej eksploatacji,
dokumentacja w języku polskim,
montaż, uruchomienie, test prawidłowego działania systemu pod sztucznym
obciążeniem min. 400 kW,
zatankowanie zbiornika paliwa w 100% po próbach
pełna dokumentacja agregatu wraz z zalaminowaną stanowiskową, skróconą instrukcją
obsługi
Dostawca agregatu musi zapewnić gwarancję posprzedażną na okres 5 lat od daty dostawy
oraz czas reakcji (rozpoczęcia prac mających na celu usunięcie awarii) wynoszący nie dłużej
niż 24h od terminu zgłoszenia awarii przez Użytkownika. Dostawca musi posiadać i
udostępnić dla Użytkownika telefoniczną linię pomocy technicznej czynną całą dobę przez
cały rok.
ZAPJOJEKTOWANY AGREGAT PRĄDOTWÓRCZY MUSI SPEŁNIAĆ NASTĘPUJĄCE
WYMAGANIA TECHNICZNE:
Wymagania szczegółowe dotyczące agregatu (parametry do oceny równoważności):
1. Moc wg PN-ISO 8528: PRP min. 800 kVA / 640 kW
2. Poziom, do którego można przeciążyć agregat przez jedną godzinę raz na dwanaście
godzin pracy min. 880 kVA / 704 kW
3. Napięcie wyjściowe 400/230V, 50Hz
4. Konstrukcja agregatu na ramie wykonanej z blachy stalowej zabezpieczona przed
korozją i pomalowana w kolorze szarym
5. Pojemność zbiornika zainstalowanego w ramie agregatu, min. 1650 litrów
6. Zbiornik wyposażony w wodną spiralę grzejną do podgrzewania paliwa w celu
zapobieżenia wytrącaniu się parafiny
7. Podgrzewany filtr paliwa (elektrycznie na postoju + cieczą podczas pracy)
8. Filtr paliwa musi być wyposażony w styk, sygnalizujący obecność wody w paliwie,
połączony z automatyką agregatu
9. Filtr paliwa musi mieć przeźroczystą obudowę zapewniającą prawidłową ocenę stanu
zabrudzenia wkładu filtrującego
10. Tłumiki antywibracyjne pomiędzy ramą, a zespołem silnik-prądnica
11. Wymiary nie przekraczające: długość 4335 mm x szerokość 1800 mm x wysokość
2340 mm
12. Podejście kablowe od spodu agregatu przez przygotowany przepust w ramie
13. Króćce z zaworami do spuszczania płynów (chłodziwo, olej, paliwo) wyprowadzone
na krawędź ramy
14. Bateria rozruchowa 24 V (2x12V) o pojemności nie większej niż 45 Ah i prądzie
rozruchowym co najmniej 730 A dla temperatury -18o C
15. Rozłącznik baterii akumulatorów zamontowany na ramie agregatu
16. Oświetlenie serwisowe 24VDC
17. Tłumik wydechu min. 2 szt.
18. Układ wydechowy wykonany z stali kwasoodpornej
19. 3 fazowy układ podgrzewania cieczy chłodzącej umożliwiający start zespołu w niskich
temperaturach o mocy minimum 3 kW wyposażony w pompę obiegową
wspomagającą działanie grzałki, układ musi być sterowany czujnikiem
zamontowanym w silniku (załączanie i wyłączanie grzałki), badającym rzeczywistą
temperaturę silnika, nie może być sterowny termostatem zamontowanym w obudowie
grzałki
20. Prostownik zasilający panel, ładujący i konserwujący baterię rozruchową wyposażony
w styk, sygnalizujący awarię ładowarki, połączony z automatyką agregatu
21. Układ automatyki z zasilaniem gwarantowanym DC oraz własnym sygnalizatorem
optycznym i akustycznym na zewnętrznej ścianie obudowy (sygnalizator: IP65, moc
akustyczna 110 dBA / moc świetlna (stroboskop) 5 dżuli, temperatura pracy -35 / + 55
st. C). Sygnalizacja wszystkich alarmów krytycznych, również podczas braku zasilania
z sieci zawodowej i całkowitym uszkodzeniu automatyki
22. Wyłącznik awaryjny( stop awaryjny) agregatu z możliwością wyniesienia do
rozdzielni głównej
23. Wyłącznik główny zespołu o prądzie min. 1250 A
24. Możliwość awaryjnego uruchomienia agregatu z pominięciem panelu automatyki
25. W przypadku pracy po awaryjnym uruchomieniu, o którym mowa powyższym punkcie
silnik musi być w pełni chroniony przed za wysokimi obrotami silnika, zbyt wysoką
temp. Oleju, zbyt niskim ciśnieniem oleju, zbyt wysoką temp. Cieczy chodzącej.
26. Programowalna automatyka uzupełniania paliwa w zbiorniku podramowym,
możliwość sterowania pompą elektryczną 230 V AC
27. Klasa regulacji G3 wg PN-ISO 8528
28. Pasmo względnych zmian częstotliwości w stanach ustalonych ≤ 0,5%
29. Przejściowa odchyłka częstotliwości od wartości znamionowej w przypadku 100%
nagłego spadku mocy ≤ +10%
30. Przejściowa odchyłka częstotliwości od wartości znamionowej w przypadku nagłego
wzrostu mocy ≤ -7%
31. Czas odbudowania częstotliwości ≤ 3s
32. Odchyłka napięcia w stanie ustalonym ≤ +/- 1%
33. Przejściowa odchyłka napięcia w przypadku 100% nagłego spadku mocy ≤ +20%
34. Przejściowa odchyłka napięcia w przypadku nagłego wzrostu mocy ≤ -15%
35. Czas odbudowania napięcia po spadku, o którym mowa w pkt. 34 ≤ 4s
36. Agregat musi posiadać znak CE obejmujący następujące Dyrektywy:
a. 98/37/CE Bezpieczeństwo maszyn
b. 73/23/CEE Niskie napięcie
c. 89/336/CEE Kompatybilność elektromagnetyczna
d. 98/68/CE Emisja gazów i zanieczyszczeń
Minimalne wymagania dotyczące silnika (parametry do oceny równoważności):
1. Silnik wysokoprężny z turbodoładowaniem, chłodzony cieczą
2. Ilość cylindrów 12 w układzie widlastym,
3. Kompensator drgań mechanicznych w instalacji wydechowej
4. Pompa do spuszczania oleju
5. Moc nie mniej niż 765 kW
6. Elektroniczna stabilizacja obrotów - +/- 0,25%
7. Stabilizacja zgodna z normą ISO 8528 w klasie G3
8. Filtr paliwa wraz z separatorem wody o przepuszczalności < 10µm
9. Liczba turbosprężarek – min. 2
10. Liczba intercoolerów – min. 1
11. Ilość zaworów na cylinder – min. 4
12. Stopień sprężania – 16:1
13. Moment bezwładności silnika z kołem zamachowym minimum 3,92 kgm2
14. Ilość oleju silnikowego pozwalająca na normalną pracę zespołu (pomiędzy stanem max a
min) – minimum 17 dm3
15. Ilość oleju silnikowego potrzebna do wymiany - nie więcej niż 67 dm3
16. Ilość płynu chłodzącego potrzebna do wymiany – nie więcej niż 90 dm3
17. Spalanie przy pracy na biegu jałowym (bez obciążenia) nie więcej niż 12 kg/h
18. Spalanie nieprzekraczające:
• 202 g/kWh przy 100% obciążenia CP
• 203 g/kWh przy 75% obciążenia CP
• 210 g/kWh przy 50% obciążenia CP
19. Minimalna moc rozrusznika – 9 kW
20. Minimalne obroty silnika podczas rozruchu – 120 obr/min
21. Minimalne obciążenie silnika – maksimum 20%
22. Zużycie oleju silnikowego nie przekraczające 0,5% zużycia paliwa
23.
Powierzchniowe ciśnienie akustyczne maksymalnie 100 dBA
24.
Emisja substancji szkodliwych nieprzekraczająca dla 75 % obciążenia :
•
Tlenki azotu łącznie z węglowodorami - maksymalnie 6,4 g/kWh
•
Tlenek węgla – maksymalnie 3,5 g/kWh
•
Cząstki stałe
- maksymalnie 0,2 g/kWh
•
Zadymienie spalin (wg. Bosch) przy mocy max. – 0,35
25. Elektroniczny stabilizator prędkości obrotowej zgodny z normami:
•
•
•
BS 5514 pkt. 4
ISO 3046-4
ISO 8528-5
26. ECU komunikujący się po magistrali CAN ze sterownikiem agregatu
27. Silnik wyposażony w dodatkowy sterownik zapewniający pełną kontrolę nad
parametrami pracy silnika oraz pełne zabezpieczenie nawet w przypadku całkowitej
awarii sterowania głównego agregatu
Minimalne wymagania
równoważności):
dotyczące
prądnicy
(parametry
do
oceny
1.
2.
3.
4.
Napięcie 3x400V + N, 50Hz
Moc znamionowa, ciągła co najmniej 800 kVA przy 50 Hz / 40 st. C
Sprawność przy pracy z mocą 800kVA min 95,3 %
Konstrukcja:
synchroniczna,
samowzbudna,
samoregulująca,
bezszczotkowa,
dwułożyskowa
5. Automatyczny cyfrowy regulator napięcia – DVR o stabilizacji napięcia +/- 0,5%
6. Wzbudzenie prądnicy musi się odbywać za pomocą magnesu trwałego, niedopuszczane
jest zastosowanie wzbudzenia za pomocą dodatkowych uzwojeń prądnicy
7. Całkowita zawartość harmonicznych w przebiegu napięcia generowanego pod stałym
obciążeniem: < 2 %
8. Prąd zwarciowy 3xIn (prąd znamionowy) przez min. 10s
9. Klasa izolacji H
10. Stopień ochrony IP23
11. Reaktancja wzdłużna x”d maksymalnie 17,2%
12. Zgodność z normami:
• EN 60034-1,
• IEC 60034-1,
• ISO8528-3
• EN 61000-6-2
• EN 61000-6-4
Minimalne wymagania dotyczące automatyki (parametry do oceny równoważności):
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Wejście do podania sygnału startu i stopu z zewnętrznego układu SZR
Minimalne napięcie zasilania – ciągłe 8V.
Spadki napięcia podczas rozruchu silnika – 0V przez 50ms, 5V przez cały rozruch
Zakres monitoringu napięcia fazowego – 15V – 333V
Zakres monitoringu napięcia międzyfazowego – 25V – 576V
Ilość programowalnych wejść cyfrowych – min. 12
Ilość programowalnych wyjść cyfrowych – min. 8
Możliwość rozbudowy wyjść przekaźnikowych – do min. 80
Komunikacja z zainstalowanym zbiornikiem paliwa – sygnalizacja zbyt niskiego
poziomu paliwa, ciągły monitoring poziomu paliwa.
10. Pełna komunikacja z ECU silnika za pomocą magistrali CAN - wyświetlanie wszystkich
dostępnych parametrów silnika
11. Temperatura pracy zgodna z normą BS EN 60068-2-1 : -30 st. C
12. Temperatura pracy zgodna z normą BS EN 60068-2-2 : +70 st. C
13. Stopień ochrony zgodnie z normą BS EN 60529 - IP65
14. Akceptowany poziom wilgotności 93% przy 40 st. C przez 48 godzin zgodnie z normą
EN 2011-2-1
15. Komunikacja z panelem za pomocą portu USB
16. Pełny monitoring oraz sterowanie pracą agregatu wpiętego do systemu BMS za pomocą
magistrali RS485 z zaimplementowanym protokołem MODBUS RTU
17. Ustawialne tryby pracy: ręczny, automat, test
18. Wyświetlane pomiary sieci elektroenergetycznej (monitoring wszystkich trzech faz):
• napięcia międzyfazowe
• napięcia fazowe
• częstotliwość
19. Wyświetlane pomiary generatora:
• napięcia fazowe
• napięcia międzyfazowe
• częstotliwość
• całkowita moc czynna (kW)
• całkowita moc pozorna (kVA)
• licznik zużytej mocy czynnej (kWh)
• licznik zużytej mocy pozornej (kVAh)
• pomiar prądu
• współczynnik mocy cos Φ
20. Ustawianie daty i godziny z podtrzymaniem po odłączeniu zasilania akumulatorowego
21. Licznik przepracowanych motogodzin
22. Ustawianie alarmów dotyczących wykonywania przeglądów okresowych, możliwość
programowania samoczynnych, okresowych rozruchów testowych
23. Zabezpieczenia:
• przed zbyt niskim ciśnieniem oleju smarnego w silniku
• przed zbyt niską i wysoką temperatura chłodziwa silnika
• przed zbyt niską i zbyt wysoką prędkością obrotową
24. Programowalne, niezależne kontrolki świetlne alarmowe minimalnie 4 szt w tym jedna
zaprogramowana na alarm niskiej temperatury silnika
25. Sygnalizator akustyczny (syrena 84 dBA z 1m, +/- 1 dBA) stanu alarmowego z
możliwością wyciszenia
26. Oprogramowanie do wizualizacji stanu agregatu na komputer PC
27. Język obsługi panelu – Polski
28. Zgodność z normami:
• BS EN 61000-6-2,
• BS EN 60950, BS
• EN 61000-6-4,
• UL 508 NEMA – przybliżony stopień 12
29. Odporność na wibracje zgodna z normą IEC 60068-2-6, drgania 5-8 Hz, +/- 7,5mm; 8500 Hz 2 gn we wszystkich kierunkach
30. Odporność na udary mechaniczne zgodna z normą IEC 60068-2-7, dopuszczalne
przyspieszenie 15 gn / 11ms we wszystkich kierunkach
Zespół agregatu należy podłączyć do uziomu stacji. Poza linią zasilającą
4 x (3xYKXS 1x240mm²) z zespołu agregatu prądotwórczego do rozdzielnicy prowadzić linie
kablowe:
- kabel zasilania potrzeb własnych agregatu YKY 5x4mm2.
- kabel sterowniczy agregatu YKY 3x2,5mm2.
Agregat musi posiadać styki do podłączenia przewodu wyłącznika ppoż. agregatu.
3.
SPRZĘT
3.1.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu
Wykonawca jest zobowiązany do używania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje
niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót, zarówno w miejscu tych robót, jak
też przy wykonywaniu czynności pomocniczych oraz w czasie transportu, załadunku i
wyładunku materiałów, sprzętu itp. Sprzęt używany przez Wykonawcę powinien uzyskać
akceptację Inspektora. Liczba i wydajność sprzętu powinna gwarantować wykonanie robót
zgodnie z zasadami określonymi w dokumentacji projektowej i wskazaniach Inspektora w
terminie przewidzianym kontraktem.
4.
TRANSPORT
4.1.
Ogólne wymagania dotyczące transportu
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie
wpłyną niekorzystnie na jakość wykonywanych robót.
Liczba środków transportu powinna gwarantować prowadzenie robót zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej i wskazaniach Inspektora, w terminie
przewidzianym kontraktem.
Na środkach transportu przewożone materiały powinny być zabezpieczone przed ich
przemieszczaniem i układane zgodnie z warunkami transportu wydanymi przez ich wytwórcę.
5.
WYKONANIE ROBÓT
Wykopy zasypywać warstwami grubości od 15 do 20 cm i zagęszczać ubijakami ręcznymi lub
zagęszczarką wibracyjną. Wskaźnik zagęszczenia gruntu powinien wynosić Is ≥ 0,97, chyba
że Inspektor zadecyduje inaczej. W przypadku braku możliwości uzyskania wymaganych
parametrów wskaźnika zagęszczenia należy dokonać wymiany gruntu. Zagęszczenie należy
wykonywać w taki sposób aby nie spowodować uszkodzeń fundamentu lub kabla. Nadmiar
gruntu z wykopu, pozostający po zasypaniu fundamentu lub kabla, należy rozplantować w
pobliżu lub odwieźć na miejsce wskazane w SST lub przez Inżyniera.
5.1.
Budowa linii kablowych
Budowę linii należy wykonywać zgodnie z projektem, normami i przepisami budowy oraz
bezpieczeństwa i higieny pracy.
5.2.
Rowy pod kable
Rowy pod kable należy wykonywać za pomocą sprzętu mechanicznego lub ręcznie w
zależności od warunków terenowych i podziemnego uzbrojenia terenu, po uprzednim
wytyczeniu ich tras przez służby geodezyjne. Wymiary poprzeczne rowów uzależnione są od
rodzaju kabli i ich ilości układanych w jednej warstwie. Głębokość rowu określona jest
głębokością ułożenia kabla wg p. 5.4.4 powiększoną o 10 cm, natomiast szerokość dna rowu
obliczamy ze wzoru:
S = nd + (n-1) a + 20 [cm]
gdzie: n - ilość kabli w jednej warstwie,
d - suma średnic zewn. Wszystkich kabli w warstwie,
a - suma odległości pomiędzy kablami wg tablicy 1.
Tablica 1. Odległości między kablami ułożonymi w gruncie przy skrzyżowaniach i
zbliżeniach
Skrzyżowanie
lub zbliżenie
Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe do
1kV z kablami tego samego rodzaju lub sygnalizacyjnymi
Kabli sygnalizacyjnych i kabli przeznaczonych do zasilania
urządzeń oświetleniowych z kablami tego samego rodzaju
Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe do
1kV z kablami elektroenergetycznymi na napięcie
znamionowe wyższe niż 1kV
Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe
wyższe niż 1kV i nie przekraczające 10kV z kablami tego
samego typu
Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe
wyższe niż 10kV z kablami tego samego rodzaju
Najmniejsza dopuszczalna
odległość w cm
pionowa przy pozioma przy
zbliżeniu
skrzyżowaniu
25
10
25
mogą się
stykać
50
10
50
10
50
25
Kabli elektroenergetycznych z kablami telekomunikacyjnymi
50
50
Kabli różnych użytkowników
50
50
-
25
Kabli z mufami sąsiednich kabli
5.3.
Układanie kabli
5.3.1.
Ogólne wymagania
Układanie kabli powinno być wykonane w sposób wykluczający ich uszkodzenie przez
zginanie, skręcanie, rozciąganie itp. Ponadto przy układaniu powinny być zachowane środki
ostrożności zapobiegające uszkodzeniu innych kabli lub urządzeń znajdujących się na trasie
budowanej linii. Zaleca się stosowanie rolek w przypadku układania kabli o masie większej
niż 4kg/m. Rolki powinny być ustawione w takich odległościach od siebie, aby spoczywający
na nich kabel nie dotykał podłoża. Podczas przechowywania, układania i montażu, końce
kabla należy zabezpieczyć przed wilgocią oraz wpływami chemicznymi i atmosferycznymi
przez:
• szczelne zalutowanie powłoki,
• nałożenie kapturka z tworzywa sztucznego (rodzaju jak izolacja).
5.3.2.
Temperatura otoczenia i kabla
Temperatura otoczenia i kabla przy układaniu nie powinna być niższa niż:
a) 4oC - w przypadku kabli o izolacji papierowej o powłoce metalowej,
b) 0oC - w przypadku kabli o izolacji i powłoce z tworzyw sztucznych.
W przypadku kabli o innej konstrukcji niż wymienione w pozycji a) i b) temperatura
otoczenia i temperatura układanego kabla - wg ustaleń wytwórcy. Zabrania się podgrzewania
kabli ogniem. Wzrost temperatury otoczenia ułożonego kabla na dowolnie małym odcinku
trasy linii kablowej powodowany przez sąsiednie źródła ciepła, np. rurociąg cieplny, nie
powinien przekraczać 5oC.
5.3.3.
Zginanie kabli
Przy układaniu kabli można zginać kabel tylko w przypadkach koniecznych, przy czym
promień gięcia powinien być możliwie duży, nie mniejszy niż:
a) 25-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli olejowych,
b) 20-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli jednożyłowych o izolacji
papierowej i o powłoce ołowianej, kabli o izolacji polietylenowej i o powłoce polwinitowej
oraz kabli wielożyłowych o izolacji papierowej i o powłoce aluminiowej o liczbie żył nie
przekraczających 4,
c) 15-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli wielożyłowych o izolacji
papierowej i o powłoce ołowianej oraz w przypadku kabli wielożyłowych skręcanych z
kabli jednożyłowych o liczbie żył nie przekraczających 4.
5.3.4.
Układanie kabli bezpośrednio w gruncie
Kable należy układać na dnie rowu pod kable, jeżeli grunt jest piaszczysty, w pozostałych
przypadkach kable należy układać na warstwie piasku o grubości co najmniej 10cm. Nie
należy układać kabli bezpośrednio na dnie wykopu kamiennego lub w gruncie, który mógłby
uszkodzić kabel, ani bezpośrednio zasypywać takim gruntem. Kable należy zasypywać
warstwą piasku o grubości co najmniej 10cm, następnie warstwą rodzimego gruntu o grubości
co najmniej 15cm, a następnie przykryć folią z tworzywa sztucznego. Odległość folii od kabla
powinna wynosić co najmniej 25cm. Grunt należy zagęszczać warstwami co najmniej 20cm.
Wskaźnik zagęszczenia gruntu powinien osiągnąć co najmniej Is≥0,97. Głębokość ułożenia
kabli w gruncie mierzona od powierzchni gruntu do zewnętrznej powierzchni kabla powinna
wynosić nie mniej niż:
• 70cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym do 1kV, z wyjątkiem kabli
ułożonych w gruncie na użytkach rolnych,
• 80cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV, lecz nie
przekraczającym 15kV, z wyjątkiem kabli ułożonych w gruncie na użytkach rolnych,
• 90cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym do 15kV ułożonych w gruncie na
użytkach rolnych,
• 100cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym wyższym niż 15kV .
Kable powinny być ułożone w rowie linią falistą z zapasem (od 1% do 3% długości wykopu)
wystarczającym do skompensowania możliwych przesunięć gruntu. Przy mufach zaleca się
pozostawić zapas kabli po obu stronach mufy, łącznie nie mniej niż:
• 4m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych, o
napięciu znamionowym od 15kV do 40kV,
• 3m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych, o
napięciu znamionowym od 1kV do 10kV,
• 1m - w przypadku kabli o izolacji z tworzyw sztucznych, o napięciu znamionowym
1kV.
5.4.
Skrzyżowania i zbliżenia kabli między sobą
Skrzyżowania kabli między sobą należy wykonywać tak, aby kabel wyższego napięcia był
zakopany głębiej niż kabel niższego napięcia, a linia elektroenergetyczne lub sygnalizacyjna
głębiej niż linia telekomunikacyjna.
5.5.
Skrzyżowania i zbliżenia kabli z innymi urządzeniami podziemnymi
Zaleca się krzyżować kable z urządzeniami podziemnymi pod kątem zbliżonym do 90o i w
miarę możliwości w najwęższym miejscu krzyżowanego urządzenia. Każdy z krzyżujących
się kabli elektroenergetycznych i sygnalizacyjnych ułożony bezpośrednio w gruncie powinien
być chroniony przed uszkodzeniem w miejscu skrzyżowania i na długości po 50cm w obie
strony od miejsca skrzyżowania. Przy skrzyżowaniu kabli z rurociągami podziemnymi zaleca
się układanie kabli nad rurociągami.
Tablica 2. Najmniejsze dopuszczalne odległości kabli ułożonych w gruncie od innych
urządzeń podziemnych
Najmniejsza dopuszczalna odległość w cm
pionowa przy
pozioma przy
skrzyżowaniu
zbliżeniu
Rurociągi wodociągowe, ściekowe, cieplne, gazowe z gazami 801) przy średnicy
rurociągu do
niepalnymi i rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu do 0,5at
50
250mm i 1502)
Rodzaj urządzenia podziemnego
Rurociągi z cieczami palnymi
przy średnicy
100
Rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu wyższym niż 0,5at i
nie przekraczającym 4at
większej niż
250mm
100
Rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu wyższym niż 4at
BN-71/8976-31 [17]
Zbiorniki z płynami palnymi
Części podziemne linii napowietrznych (ustój, podpora,
odciążka)
Ściany budynków i inne budowle, np. tunele, kanały
Urządzenia ochrony budowli od wyładowań atmosferycznych
1)
2)
5.6.
200
200
-
80
-
50
50
50
dopuszcza się zmniejszenie odległości do 50cm pod warunkiem zastosowania rury ochronnej
dopuszcza się zmniejszenie odległości do 80cm pod warunkiem zastosowania rury ochronnej.
Skrzyżowania i zbliżenia kabli z drogami
Kable powinny się krzyżować z drogami pod kątem zbliżonym do 90o i w miarę możliwości
w jej najwęższym miejscu. Przy ułożeniu kabla bezpośrednio w gruncie ochrona kabla od
urządzeń mechanicznych w miejscach skrzyżowania z drogą, powinna odpowiadać
postanowieniom zawartym w tablicy 3.
Tablica 3. Długości przepustów kablowych przy skrzyżowaniu z drogami i rurociągami
Rodzaj krzyżowanego obiektu
Długość przepustu na skrzyżowaniu
Rurociąg
średnica rurociągu z dodaniem po 50cm z każdej strony
szerokość jezdni z krawężnikami z dodaniem po 50 cm z
każdej strony
szerokość korony drogi i szerokości obu rowów do zewnętrznej
Droga o przekroju szlakowym z rowami
krawędzi ich skarpy z dodaniem po 100 cm z każdej strony
odwadniającymi
szerokość korony drogi i szerokość rzutu skarp nasypów z
Droga w nasypie
dodaniem po 100 cm z każdej strony od dolnej krawędzi
nasypu
Droga o przekroju ulicznym z krawężnikami
W przypadku przekrojów półulicznych, z jednostronnym rowem lub jednostronnym nasypem
- długości przepustów należy ustalać odpowiednio wg ww. wzorów. Najmniejsza odległość
pionowa między górną częścią osłony kabla a płaszczyzną jezdni nie powinna być mniejsza
niż 100cm. Odległość między górną częścią osłony kabla a dnem rowu odwadniającego
powinna wynosić co najmniej 50cm.
Ww. minimalne odległości od powierzchni jezdni i dna rowu mogą być zwiększone, gdyż dla
konkretnego odcinka drogi powinny wynikać z warunków określonych przez zarząd drogowy
(uwzględniających projektowaną przebudowę konstrukcji nawierzchni lub pogłębienie rowu).
Kable należy układać poza pasem drogowym w odległości co najmniej 1m od jego granicy.
Odległość kabli od zadrzewienia drogowego (od pni drzew) powinna wynosić co najmniej
2m. W przypadku niemożności prowadzenia linii kablowych poza pasem drogowym
dopuszcza się układanie ich w pasie drogowym na skarpach nasypów lub na częściach pasa
poza koroną drogi. Roboty przy układaniu kablowych linii elektroenergetycznych na
skrzyżowaniach z drogami i na odcinkach ewentualnego wejścia linią kablową na teren pasa
drogowego przy zbliżeniach do drogi - wymagają zezwolenia ze strony zarządu drogowego i
należy je wykonywać na warunkach podanych w tym zezwoleniu, zgodnie z ustawą o drogach
publicznych [25].
5.7.
Wykonanie muf i głowic
Łączenie, odgałęzianie i zakańczanie kabli należy wykonywać przy użyciu muf i głowic
kablowych. Nie należy stosować muf odgałęźnych. Mufy i głowice powinny być tak
umieszczone, aby nie było utrudnione wykonywanie prac montażowych. W przypadku wiązek
kabli składających się z kabli jednożyłowych, zaleca się przesunięcie względem siebie
(wzdłuż kabla) muf montowanych na poszczególnych kablach. Miejsca połączeń żył kabli w
mufach powinny być izolowane oddzielnie, przy czym rozkład pola elektrycznego w izolacji
tych miejsc powinien być zbliżony do rozkładu pola w kablu. Na izolację miejsc łączenia żył
zaleca się stosować materiały izolacyjne o własnościach zbliżonych do własności izolacji
łączonych kabli.
5.8.
Układanie przepustów kablowych
Przepusty kablowe należy wykonywać z rur HDPE. Przepusty kablowe należy układać w
miejscach, gdzie kabel narażony jest na uszkodzenia mechaniczne. W jednym przepuście
powinien być ułożony tylko jeden kabel; nie dotyczy to kabli jednożyłowych tworzących
układ wielofazowy i kabli sygnalizacyjnych. Głębokość umieszczenia przepustów kablowych
w gruncie, mierzona od powierzchni terenu do górnej powierzchni rury, powinna wynosić co
najmniej 70 cm - w terenie bez nawierzchni i 100 cm od nawierzchni drogi (niwelety)
przeznaczonej do ruchu kołowego. Minimalna głębokość umieszczenia przepustu kablowego
pod jezdnią drogi może być zwiększona, gdyż powinna wynikać z warunków określonych
przez zarząd drogowy dla danego odcinka drogi. W miejscach skrzyżowań z drogami
istniejącymi o konstrukcji nierozbieralnej, przepusty powinny być wykonywane metodą
wiercenia poziomego, przewidując przepusty rezerwowe dla umożliwienia ułożenia kabli
dodatkowych lub wymiany kabli uszkodzonych bez rozkopywania dróg. Miejsca
wprowadzenia kabli do rur powinny być uszczelnione nasmołowanymi szmatami, sznurami
lub pakułami, uniemożliwiającymi przedostawanie się do ich wnętrza wody i przed ich
zamuleniem.
5.9.
Oznaczenie linii kablowych
Kable ułożone w gruncie powinny być zaopatrzone na całej długości w trwałe oznaczniki
rozmieszczone w odstępach nie większych niż 10 m oraz przy mufach i miejscach
charakterystycznych, np. przy skrzyżowaniach. Na oznacznikach powinny znajdować się
trwałe napisy zawierające:
• symbol i numer ewidencyjny linii,
• oznaczenie kabla,
•
•
•
znak użytkownika kabla,
znak fazy (przy kablach jednożyłowych),
rok ułożenia kabla.
Trasa kabli ułożonych w gruncie na terenach niezabudowanych z dala od charakterystycznych
stałych punktów terenu, powinna być oznaczona trwałymi oznacznikami trasy. Na
oznacznikach trasy należy umieścić trwały napis w postaci ogólnego symbolu kabla „K”. Na
prostej trasie kabla oznaczniki powinny być umieszczone w odstępach około 100 m, ponadto
należy je umieszczać w miejscach zmiany kierunku kabla i w miejscach skrzyżowań lub
zbliżeń.
6.
KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1.
Ogólne zasady kontroli jakości robót
Celem kontroli jest stwierdzenie osiągnięcia założonej jakości wykonywanych robót przy
przebudowie linii kablowej. Wykonawca ma obowiązek wykonania pełnego zakresu badań na
budowie w celu wskazania Inspektorowi zgodności dostarczonych materiałów i
realizowanych robót z dokumentacją projektową i SST. Materiały posiadające atest
producenta stwierdzający ich pełną zgodność z warunkami podanymi w specyfikacjach, mogą
być przez Inspektora dopuszczone do użycia bez badań. Wykonawca powiadamia pisemnie
Inspektora o zakończeniu każdej roboty zanikającej, którą może kontynuować dopiero po
stwierdzeniu przez Inspektora założonej jakości.
6.2.
Badania przed przystąpieniem do robót
Przed przystąpieniem do robót, Wykonawca powinien
zaświadczenia o jakości lub atesty stosowanych materiałów.
6.3.
uzyskać od producentów
Badania w czasie wykonywania robót
6.3.1.
Rowy pod kable
Po wykonaniu rowów pod kable, sprawdzeniu podlegają wymiary poprzeczne rowu i
zgodność ich tras z dokumentacją geodezyjną. Odchyłka trasy rowu od wytyczenia
geodezyjnego nie powinna przekraczać 0,5 m.
6.3.2.
Kable i osprzęt kablowy
Sprawdzenie polega na stwierdzeniu ich zgodności z wymaganiami norm przedmiotowych lub
dokumentów, według których zostały wykonane, na podstawie atestów, protokółów odbioru
albo innych dokumentów.
6.3.3.
Układanie kabli
W czasie wykonywania i po zakończeniu robót kablowych należy przeprowadzić następujące
pomiary:
• głębokości zakopania kabla,
• grubości podsypki piaskowej nad i pod kablem,
• odległości folii ochronnej od kabla,
• stopnia zagęszczenia gruntu nad kablem i rozplantowanie nadmiaru gruntu.
Pomiary należy wykonywać co 10m budowanej linii kablowej, a uzyskane wyniki mogą być
uznane za dobre, jeżeli odbiegają od założonych w dokumentacji nie więcej niż o 10%.
6.3.4.
Sprawdzenie ciągłości żył
Sprawdzenie ciągłości żył roboczych i powrotnych oraz zgodności faz należy wykonać przy
użyciu przyrządów o napięciu nie przekraczającym 24 V. Wynik sprawdzenia należy uznać za
dodatni, jeżeli poszczególne żyły nie mają przerw oraz jeśli poszczególne fazy na obu
końcach linii są oznaczone identycznie.
6.3.5.
Pomiar rezystancji izolacji
Pomiar należy wykonać za pomocą megaomomierza o napięciu nie mniejszym niż 2,5kV,
dokonując odczytu po czasie niezbędnym do ustalenia się mierzonej wartości. Wynik należy
uznać za dodatni, jeżeli rezystancja izolacji wynosi co najmniej:
• 20MΩ/km - linii wykonanych kablami elektroenergetycznymi o izolacji z papieru
nasyconego, o napięciu znamionowym do 1kV,
• 50MΩ/km - linii wykonanych kablami elektroenergetycznymi o izolacji z papieru
nasyconego, o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV oraz kablami
elektroenergetycznymi o izolacji z tworzyw sztucznych,
dopuszczalnej
wartości
rezystancji
izolacji
kabli
wykonanych
• 0,75
wg PN-76/E-90300 [6].
6.3.6.
Próba napięciowa izolacji
Próbie napięciowej izolacji podlegają wszystkie linie kablowe. Dopuszcza się
niewykonywanie próby napięciowej izolacji linii wykonanych kablami o napięciu
znamionowym do 1kV. Próbę napięciową należy wykonać prądem stałym lub
wyprostowanym.
W przypadku linii kablowej o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV, prąd upływu należy
mierzyć oddzielnie dla każdej żyły. Wynik próby napięciowej izolacji należy uznać za
dodatni, jeżeli:
• izolacja każdej żyły wytrzyma przez 20 min. bez przeskoku, przebicia i bez objawów
przebicia częściowego, napięcie probiercze o wartości równej 0,75 napięcia
probierczego kabla wg PN
• wartość prądu upływu dla poszczególnych żył nie przekroczy 300µA/km i nie wzrasta
w czasie ostatnich 4 min. badania; w liniach o długości nie przekraczającej 300m
dopuszcza się wartość prądu upływu 100µA.
6.4.
Badania po wykonaniu robót
W przypadku zadawalających wyników pomiarów i badań wykonanych przed i w czasie
wykonywania robót, na wniosek Wykonawcy, Inspektor może wyrazić zgodę na
niewykonywanie badań po wykonaniu robót.
7.
OBMIAR ROBÓT
Jednostki obmiarowe dla danej roboty należy stosować zgodnie z wyszczególnieniem w
przedmiarze robót oraz kosztorysie ofertowym.
8.
ODBIÓR ROBÓT
8.1.
Wymagane dokumenty odbioru robót
Przy przekazywaniu linii kablowej do eksploatacji, Wykonawca zobowiązany jest dostarczyć
Zamawiającemu następujące dokumenty:
• projektową dokumentację powykonawczą,
• geodezyjną dokumentację powykonawczą,
• protokóły z dokonanych pomiarów,
• protokóły odbioru robót zanikających,
9.
PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1.
Cena jednostki obmiarowej
Płatność za jednostkę obmiarową należy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną
jakości wykonanych robót na podstawie atestów producenta urządzeń, oględzin i pomiarów
sprawdzających.
Cena wykonania robót obejmuje ceny za:
1
Montaż stacji transformatorowej 2x1600kVA - kompletnej z
rozdzielnicą SN, NN wykonaniem fundamentu, posadowieniem,
wykonaniem głowic podłączeniem, uruchomieniem, wykonaniem
uziomu R<2,5Ω, wykonaniem wszystkich wymaganych pomiarów wg. projektu i SST - E-01
Montaż transformatora 15/0,4kV 1600kVA wraz z okablowaniem,
podłączeniem, pomiarami - wg. projektu i SST - E-01
kpl.
1
kpl.
1
3
Montaż agregatu 800kVA w stacji transformatorowej - kompletnego z
posadowieniem, okablowaniem, podłączeniem do rozdzielnicy NN,
podłączeniem potrzeb własnych, sterowania, uruchomieniem,
podłączeniem do uziomu stacji, wykonaniem wszystkich wymaganych
pomiarów - wg. projektu i SST - E-01
kpl.
1
4
Budowa linii kablowej 2 x (3 x XRUHAKXS 1x240mm²) wraz z
wykopami z zasypaniem, rozebraniem i odtworzeniem nawierzchni,
ułożeniem kabli w wykopie, rurach ochronnych, w kanałach, szafach i
rozdzielnicach oraz pomiarami zagęszczenia gruntu, ułożeniem rur
ochronnych i foli ostrzegawczej, podłączeniem, wykonaniem głowic
kablowych, wszystkich pomiarów i oznaczeniem trasy kabla - wg.
projektu i SST - E-01
m
1
2
Cena jednostkowa dla wszystkich wykonanych robót obejmuje między innymi:
• roboty pomocnicze i przygotowawcze,
• wytyczenie geodezyjne z wyznaczeniem i wskazaniem rzędnych,
• zakup i dostarczenie wszystkich materiałów i urządzeń,
• montaż wszystkich materiałów i urządzeń,
• wykonanie wykopów pod urządzenia,
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
wykonanie fundamentów,
odwodnienie wykopów,
ustawienie urządzeń,
wykonanie uziomów,
zasypanie wykopów,
rozebranie i odtworzenie nawierzchni,
zagęszczenie gruntu do wymaganych parametrów,
wymianę gruntu,
pomiary zagęszczenia gruntu,
podłączenie linii do sieci,
prace rozruchowo-regulacyjne,
doprowadzenie terenu do stanu pierwotnego,
odwiezienie materiałów z rozbiórki we wskazane miejsce,
wykonanie geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej,
wykonanie dokumentacji powykonawczej,
naprawy gwarancyjne
wykonanie i zatwierdzenie projektu organizacji ruchu na czas budowy
montaż, utrzymanie i demontaż tymczasowego oznakowania i objazdów
inne roboty nie wymienione a wymagane do prawidłowego wykonania zadania.