Rekomendacje Centrum Otwartej Nauki ICM UW dotyczące

Rekomendacje Centrum Otwartej Nauki ICM UW dotyczące otwartego
repozytorium instytucjonalnego Politechniki Śląskiej
Centrum Otwartej Nauki ICM UW przedkłada niniejsze Rekomendacje na prośbę
Politechniki Śląskiej, w związku z planami utworzenia otwartego repozytorium
instytucjonalnego Politechniki Śląskiej w ramach projektu „Rozwój sprzętowo-programowy
platformy i lokalnej sieci dla wirtualnej infrastruktury Biblioteki Głównej Politechniki
Śląskiej w celu pozyskania, tworzenia i udostępniania zasobów naukowych”. Rekomendacje
prezentują stanowisko Centrum Otwartej Nauki, działającego na rzecz rozwoju otwartej nauki
w Polsce.
Dokument podzielony jest na trzy części. Cześć pierwsza zawiera podstawowe
informacje na temat modelu Open Access; cześć druga poświęcona jest omówieniu mandatów
Open Access; w części trzeciej znajdują się rekomendacje dla Politechniki Śląskiej. Istotą
rekomendacji jest propozycja przyjęcia przez Politechnikę Śląską mandatu Open Access.
1. Open Access
1.1 Definicje Open Access
Ruch Open Access, działający na rzecz otwartego i darmowego dostępu do wiedzy,
rozwija się dynamicznie od ponad 20 lat. Trzy podstawowe definicje Open Access zostały
sformułowane w trzech kolejnych deklaracjach ruchu - „Budapest Open Access Initiative”,
„Bethesda Statement on Open Access Publishing” oraz „Berlin Declaration on Open Access
to Knowledge in the Sciences and Humanities”.
Autorzy „Budapest Open Access Initiative”, ogłoszonej w 2002 roku pierwszej
międzynarodowej deklaracji artykułującej postulaty i cele ruchu Open Access (podpisanej
następnie przez 588 organizacji i 5504 osób), definiują „otwarty dostęp” następująco: „Przez
„otwarty dostęp” rozumiemy dostępność treści za darmo i w publicznym internecie, co
pozwala każdemu czytać, ściągać, kopiować, rozprowadzać, drukować, przeszukiwać,
zamieszczać odnośniki do pełnych wersji tekstów, indeksować, przekazywać jako dane do
oprogramowania oraz używać w dowolnym innym, zgodnym z prawem celu – bez barier
finansowych, legalnych czy technicznych innych niż te związane z uzyskaniem dostępu do
samego internetu. Jedynym ograniczeniem kopiowania i dystrybucji treści, oraz jedyną rolą,
jaką w tym obszarze odgrywa prawo autorskie, powinno być zapewnienie autorom kontroli
nad integralnością ich utworów oraz prawa do odpowiedniego uznania ich autorstwa i
cytowania ich prac”1.
1 Budapest Open Access Initiative, http://www.soros.org/openaccess/read.
„Bethesda Statement on Open Access Publishing” (2003) definiuje publikacje Open
Access za pomocą dwóch warunków:
„Publikacje otwartego dostępu muszą spełniać następujące warunki:
1. Autorzy i właściciele praw autorskich udzielają wszystkim użytkownikom
darmowe, nieodwołalne, obowiązujące na całym świecie, wieczyste prawo dostępu do dzieła i
licencję na kopiowanie, wykorzystywanie, rozpowszechnianie, przenoszenie i pokazywanie
pracy publicznie oraz do tworzenia i rozpowszechniania utworów zależnych na wszelkich
nośnikach cyfrowych, dla wszelkiego rodzaju odpowiedzialnego użycia, pod warunkiem
oznaczenia utworu w sposób określony przez twórcę. Użytkownicy mają prawo do robienia
niewielkiej liczby kopii w wersji drukowanej dla własnego użytku.
2. Pełna wersja utworu i wszystkie dodatkowe materiały wraz z kopią powyższych
zapisów są w odpowiednim standardowym formacie elektronicznym deponowane
natychmiast po pierwszej publikacji, przynajmniej w jednym z repozytoriów dostępnych
online, wspieranych przez instytucję akademicką, towarzystwo naukowe, agencję rządową
lub inną wiarygodną organizację, która stara się umożliwić otwarty dostęp do wiedzy,
nieograniczoną jej dystrybucję oraz długoterminowe archiwizowanie.”2
„Deklaracja Berlińska” (2003), trzecia istotna deklaracja ruchu Open Access, podaje
podobną jak powyższa definicję3.
1.2 Podstawowe formy Open Access
Podstawowe formy Open Access, nazywane złotą i zieloną drogą otwartego dostępu, to
recenzowane czasopisma Open Access oraz otwarte repozytoria. Obie formy są obecnie
standardowym narzędziem komunikacji naukowej i dystrybucji wiedzy na świecie.
W Directory of Open Access Journals (http://www.doaj.org) zarejestrowanych jest 6996
czasopism Open Access z całego świata, udostępniających łącznie 629016 artykułów. W
ciągu ostatnich 12 miesięcy do serwisu zostało dodanych 1757 czasopism. Najwięcej
czasopism pochodzi ze Stanów Zjednoczonych (1316). Polska znajduje się na 13 miejscu z
127 czasopismami; tylko w roku 2011 w serwisie zarejestrowały się 42 polskie czasopisma.4
Podstawowe formy repozytoriów Open Access to repozytoria instytucjonalne, tworzone
i zarządzane przez konkretną instytucję, oraz repozytoria dziedzinowe, poświęcone wybranej
dziedzinie nauki.
W Directory of Open Access Repositories (http://www.opendoar.org) zarejestrowanych
jest 2057 repozytoriów. Także w wypadku liczby repozytoriów dominują Stany Zjednoczone
(404 repozytoria). W serwisie zarejestrowały się 73 polskie repozytoria (warto jednak
zauważyć, że większość z nich to klasyczne biblioteki cyfrowe). 82,6 % zarejestrowanych w
Directory of Open Access Repositories repozytoriów to repozytoria instytucjonalne, 11,1 % 2 Bethesda Statement on Open Access Publishing, http://www.earlham.edu/~peters/fos/bethesda.htm.
3 Berlin Declaration on Open Access to Knowledge in the Sciences and Humanities, http://oa.mpg.de/lang/enuk/berlin-prozess/berliner-erklarung/.
4 Dane z 13.09.2011.
repozytoria dziedzinowe, 4,2 % - serwisy agregujące, 2,1 % - repozytoria rządowe 5.
Repozytoria ta udostępniają bardzo różnorodne treści naukowe, takie jak artykuły, prace
doktorskie, raporty, książki lub części książek, materiały konferencyjne, multimedia i
materiały audiowizualne, materiały dydaktyczne, zbiory danych, patenty i oprogramowanie.
Liczba repozytoriów na świecie dynamicznie rośnie, co obrazuje poniższy wykres:
Liczba otwartych repozytoriów zarejestrowanych w
Repositories.
Źródło: http://www.opendoar.org/find.php?format=charts.
Directory of Open Access
1.3 Otwarte repozytoria instytucjonalne
Otwarte repozytoria instytucjonalne służą przechowywaniu i udostępnianiu w formie
cyfrowej wyników pracy naukowej prowadzonej w danej instytucji. Większość europejskich
uniwersytetów, uczelni wyższych i instytutów badawczych prowadzi własne repozytoria.
Europejskie Stowarzyszenie Uniwersytetów (European University Association),
reprezentujące 850 instytucji szkolnictwa wyższego z 47 państw, przyjęło w marcu 2008 r.
rekomendację grupy roboczej ds. otwartego dostępu, wedle której uczelnie powinny posiadać
repozytoria instytucjonalne i wprowadzić obowiązek samoarchiwizacji publikacji naukowych
przez pracowników6.
1.4 Zalety otwartych repozytoriów
5 Dane z 13.09.2011.
6 Recommendations from the EUA Working Group on Open Access adopted by the EUA Council on 26th of
March 2008 (University of Barcelona, Spain),
http://www.eua.be/Libraries/Page_files/Recommendations_Open_Access_adopted_by_the_EUA_Council_on_2
6th_of_March_2008_final_1.sflb.ashx.
Model Open Access zapewnia dostęp do publikacji naukowych wszystkim
zainteresowanym, którzy dysponują dostępem do internetu, przez co radykalnie zwiększa
dostępność i widoczność rezultatów badań naukowych prowadzonych w danej instytucji.
Koszty utworzenia i prowadzenia repozytorium są niewielkie; większość repozytoriów
wykorzystuje wolne oprogramowanie,
zarządzanie repozytorium również nie wymaga
dużych nakładów finansowych.
Większość badań naukowych prowadzonych w Polsce finansowana jest ze środków
publicznych. Podatnicy opłacają większość badań naukowych, powinni więc mieć możliwość
zapoznawania się z wynikami tych badań bez konieczności ponoszenia dodatkowych
kosztów. Czasopisma naukowe są często również finansowane przez państwo, więc
publikowane w nich artykuły powinny być publicznie dostępne.
Publikacje naukowe udostępnione w modelu Open Access są dostępne łatwiej i szerzej
niż publikacje w modelu tradycyjnym; ich widoczność jest większa, są również łatwiejsze do
wyszukania poprzez popularne wyszukiwarki internetowe i
specjalistyczne serwisy
gromadzące informację naukową. Dzięki zastosowaniu standardowych protokołów
metadanych, dokumenty zgromadzone w otwartych repozytoriach są widoczne w bazach
danych, agregatorach i metawyszukiwarkach na całym świecie. Liczba czytelników publikacji
w otwartym dostępnie jest więc znacznie wyższa, niż czytelników publikacji tradycyjnych.
Otwarty dostęp do publikacji naukowych przekłada się również na większą liczbę
cytowań udostępnionych w tym modelu publikacji, co potwierdziły liczne badania 7. Za
wzrostem cytowań artykułów idzie wzrost wskaźnika impact factor czasopism, z których
artykuły te pochodzą.
Otwarty dostęp usprawnia proces komunikacji naukowej; przepływ informacji między
naukowcami staje się szybszy i bardziej wydajny, powstają nowe formy współpracy
naukowej, proces badawczy nie jest blokowany przez ograniczenia tradycyjnego systemu
dystrybucji wiedzy.
Dla uczelni posiadanie dobrze funkcjonującego otwartego repozytorium, w którym
udostępniane są wyniki prowadzonej w jej ramach pracy naukowej, oznacza większą
rozpoznawalność i prestiż w wymiarze krajowym i międzynarodowym, co z kolei ułatwia
rożnego rodzaju współpracę z innymi instytucjami.
Repozytorium instytucjonalne jest dla władz uczelni doskonałym narzędziem
informacyjnym, gromadzącym w jednym miejscu dorobek naukowy instytucji, ułatwiającym
procedury ewaluacji pracowników i jednostek oraz zarządzanie programami i projektami
badawczymi.
Repozytorium umożliwia długoterminowe przechowywanie treści w postaci cyfrowej,
ich bezpieczną archiwizację i stałą dostępność.
7 Wyczerpująca bibliografia dotycząca tego zagadnienia jest dostępna na stronie
http://opcit.eprints.org/oacitation-biblio.html.
2. Mandaty Open Access
2.1 Mandaty Open Access na świecie
W celu optymalnego wykorzystania możliwości i szans stwarzanych przez
instytucjonalne repozytorium, konieczne jest przyjęcie mandatu Open Access. Mandaty takie
zostały już przyjęte przez wiele instytucji na całym świecie. Serwis Registry of Open Access
Repositories Mandatory Archiving Policies (http://roarmap.eprints.org) wymienia 298
mandatów Open Access, z czego 130 to mandaty instytucjonalne, 33 – mandaty subinstytucjonalne, 52 – mandaty instytucji finansujących badania, 82 – mandaty dotyczące prac
dyplomowych i doktorskich, 1 – mandat przyjęty wspólnie przez grupę instytucji (dane te
obejmują jedynie mandaty instytucji, które zarejestrowały je w ROARMAP). Mandaty Open
Access przyjmowane są w różnych częściach świata; najwięcej jest ich w Europie, Stanach
Zjednoczonych, Australii i Kanadzie. W Polsce mandat Open Access przyjęły dotychczas trzy
instytucje: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (mandat dotyczący prac
doktorskich), Instytut Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk (mandat dotyczący
wszystkich artykułów) i Wydział Elektryczny Politechniki Wrocławskiej. Liczba
przyjmowanych mandatów gwałtownie rośnie, co obrazuje poniższy wykres:
Liczba przyjmowanych przez instytucje mandatów Open Access.
Źródło: http://roarmap.eprints.org/.
2.2 Wybrane przykłady mandatów Open Access
W ostatnich latach mandaty Open Access przyjęły niektóre z najważniejszych i
dysponujących największymi budżetami instytucji finansujących badania, takich jak
Wellcome Trust8 (w roku 2006), National Institutes of Health 9 (2008) czy Howard Hughes
8 http://www.wellcome.ac.uk/About-us/Policy/Policy-and-position-statements/WTD002766.htm
9 http://publicaccess.nih.gov/policy.htm
Medical Institute10 (2008). W Europie działania w tym zakresie podejmują między innymi
Komisja Europejska oraz Europejska Rada ds. Badań Naukowych.
2.2.1 Wellcome Trust
Wellcome Trust, którego polityka może być uznana za modelową w tym zakresie, w
swoim mandacie:
– oczekuje od autorów prac badawczych maksymalizacji wysiłków w celu
udostępnienia rezultatów tych prac za darmo;
– wymaga, aby elektroniczne kopie wszystkich prac naukowych, które przeszły proces
recenzji naukowej, zostały przyjęte do publikacji w czasopiśmie oraz są finansowane w
całości lub w części przez Wellcome Trust, zostały udostępnione w PubMed Central (PMC) i
UK PubMed Central (UKPMC) jak najszybciej, zaś w każdym wypadku przed upływem
sześciu miesięcy od daty publikacji w czasopiśmie;
– zobowiązuje się do zapewnienia grantobiorcom (poprzez ich instytucje) dodatkowych
środków na pokrycie ewentualnych kosztów publikacji Open Access w celu spełnienia
wymogów Wellcome Trust;
– zachęca – a w wypadku, gdy pokrywa koszty publikacji Open Access, zobowiązuje –
autorów i wydawców do takiego licencjonowania prac naukowych, aby mogły być one
swobodnie kopiowane i wykorzystywane (na przykład w celu eksploracji danych), pod
warunkiem uznania ich autorstwa;
– afirmuje zasadę głoszącą, że przy podejmowaniu decyzji o przyznawaniu środków
należy brać pod uwagę merytoryczną wartość pracy, a nie tytuł czasopisma, w którym została
ona opublikowana11.
Realizacja przyjętego mandatu sprawiła, że w repozytorium UK PubMed Central
(http://ukpmc.ac.uk/), którego Wellcome Trust jest jednym z założycieli, dostępnych jest
20104 artykułów będących rezultatem prac badawczych finansowanych przez Wellcome
Trust12. Ponad pięć lat po wprowadzeniu, mandat daje więc wymierne efekty, przede
wszystkim dzięki powiązaniu go z infrastrukturą repozytoryjną zapewnianą przez UK
PubMed Central13.
2.2.2 National Institutes of Health
National Institutes of Health zobowiązuje naukowców, aby z chwilą akceptacji do
publikacji artykułów finansowanych przez NIH umieszczali ich ostateczne wersje w
cyfrowym repozytorium PubMed Central. Artykuły muszą być dostępne publicznie nie
później niż po upływie dwunastu miesięcy od daty publikacji.
2.2.3 European Research Council
10
11
12
13
http://www.hhmi.org/about/research/sc320.pdf
http://www.wellcome.ac.uk/About-us/Policy/Policy-and-position-statements/WTD002766.htm
Stan na 13.09.2011.
Kiley R. (2010), Open access at the Wellcome Trust: Five years on, Berlin 8 Open Access Conference,
Beijing, China, 25 October 2010, http://www.berlin8.org/userfiles/file/berlin8_kiley_oct_10.pdf.
Europejska Rada ds. Badań Naukowych (European Research Council) 17 grudnia 2007
roku opublikowała Wytyczne dotyczące Open Access („ERC Scientific Council Guidelines
for Open Access”)14. ERC wymaga, aby wszystkie publikacje powstałe w ramach
finansowanych przez ERC projektów badawczych, które przeszły proces recenzji naukowej,
były umieszczane w odpowiednich repozytoriach instytucjonalnych lub dziedzinowych i
dostępne w modelu Open Access nie później niż po upływie sześciu miesięcy od daty
publikacji. ERC uważa również za niezbędne, aby dane naukowe były umieszczane w
odpowiednich bazach danych tak szybko, jak to możliwe – najlepiej natychmiast, a w żadnym
wypadku nie później niż po upływie sześciu miesięcy od daty publikacji.
2.2.4 Komisja Europejska
Komisja Europejska od roku 2008 realizuje Pilotaż Open Access (Open Access Pilot) w
ramach Siódmego Programu Ramowego (7PR)15.
Odbiorcy grantów w siedmiu obszarach nauki są zobowiązani do umieszczania
zrecenzowanych artykułów naukowych albo ostatecznych wersji autorskich artykułów,
będących rezultatem projektów finansowanych z 7PR, w dostępnych on-line repozytoriach
oraz do włożenia jak największego wysiłku w zapewnienie otwartego dostępu do tych
artykułów.
Wspomniane siedem obszarów nauki to:
1.
Energetyka
2.
Środowisko (łącznie ze zmianami klimatycznymi)
3.
Zdrowie
4.
Techniki informatyczne i komunikacyjne (systemy poznawcze, systemy
interakcyjne, robotyka)
5.
Infrastruktura badawcza (e-infrastruktura)
6.
Nauka w społeczeństwie
7.
Nauki socjologiczno - ekonomiczne oraz nauki humanistyczne.
Otwarty dostęp do tych publikacji ma być zapewniony po upływie:
– sześciu miesięcy od daty publikacji dla pierwszych pięciu obszarów;
– dwunastu miesięcy od publikacji dla pozostałych dwóch obszarów.
2.2.5 Uczelnie wyższe
Pierwszym uniwersytetem, który przyjął mandat Open Access dotyczący całej uczelni,
był Queensland University of Technology (styczeń 2004 r., z późniejszymi zmianami) 16.
Obecnie mandaty Open Access stają się standardem i są przyjmowane na najlepszych
14 http://erc.europa.eu/pdf/ScC_Guidelines_Open_Access_revised_Dec07_FINAL.pdf
15 http://ec.europa.eu/research/science-society/index.cfm?fuseaction=public.topic&id=1300
16 http://www.mopp.qut.edu.au/F/F_01_03.jsp
światowych uczelniach, takich jak np. Uniwersytet Harvarda17, Massachussetts Institute of
Technology (MIT)18 czy University College London19.
3. Rekomendacje
3.1 Rekomendacje dotyczące mandatu Open Access
Uczelnia powinna stworzyć i prowadzić repozytorium instytucjonalne oraz zadbać o to,
aby autorzy umieszczali w nim dokumenty naukowe. Uczelnia może albo zachęcać autorów
do umieszczania dokumentów w repozytorium, albo ich do tego zobowiązać. Badania
wykazują20, że poprzestanie na zachęcie nie jest skuteczne; należy więc zobowiązać
pracowników do zapewnienia otwartego dostępu do dokumentów w repozytorium
instytucjonalnym. Według przeprowadzonych badań21, sami autorzy w większości popierają
takie rozwiązanie.
Mandat Open Access powinien dotyczyć artykułów naukowych (na Politechnice
Śląskiej przyjęto już odrębne uregulowania dotyczące prac doktorskich). Uczelnia powinna
również zachęcać autorów do publicznego udostępniania innych dokumentów naukowych
(książki, rozdziały książek, raporty, materiały edukacyjne, niepublikowane materiały
konferencyjne, dane badawcze) ale z uwagi na specyfikę procesu ich wytwarzania i
dystrybucji nie jest wskazane obejmowanie ich mandatem Open Access.
Mandat Open Access powinien obowiązywać pracowników Politechniki Śląskiej.
Prawna forma mandatu powinna zostać opracowana przy uwzględnieniu obowiązujących
przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie jest wskazane
obejmowanie mandatem studentów i doktorantów Politechniki Śląskiej nie będących
jednocześnie jej pracownikami, jako że utwory naukowe, których są oni autorami, nie są
tworzone w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy.
Mandat Open Access powinien zostać wydany przez uprawniony organ uczelni (np. w
formie zarządzenia Rektora) i obowiązywać w całej instytucji.
Mandat Open Access powinien rozróżniać dwa typy działań wymaganych od autorów:
umieszczenie artykułu w repozytorium oraz zapewnienie otwartego dostępu do artykułu.
Artykuły powinny być umieszczane w repozytorium natychmiast po zakończeniu
procesu recenzji naukowej i przyjęciu do publikacji. Artykuły powinny być umieszczane w
ostatecznej wersji autorskiej, zawierającej poprawki wynikające z procesu recenzji naukowej.
17
18
19
20
http://osc.hul.harvard.edu/policies
http://libraries.mit.edu/sites/scholarly/mit-open-access/open-access-at-mit/mit-open-access-policy/
http://www.ucl.ac.uk/media/library/OpenAccess
Sale A. (2006), Comparison of IR content policies in Australia, First Monday, 11 (4),
http://eprints.utas.edu.au/264/.
21 Swan, A. and Brown, S. (2005), Open access self-archiving: An author study. Technical Report, External
Collaborators, Key Perspectives Inc., http://eprints.ecs.soton.ac.uk/id/eprint/10999.
Metadane artykułu (tytuł, autor lub autorzy, afiliacje, nazwa czasopisma, abstrakt, bibliografia
załącznikowa) powinny być publicznie dostępne od momentu umieszczenia artykułu w
repozytorium.
Pełny tekst artykułu również powinien być publicznie dostępny od momentu
umieszczenia artykułu w repozytorium. Z uwagi na ograniczenia wynikające z polityki
niektórych wydawców naukowych, należy jednak dopuścić okres embarga w zapewnieniu
otwartego dostępu do tekstu artykułu. Okres ten powinien być określany przez autora, przy
zastrzeżeniu, że nie może przekraczać sześciu miesięcy od daty publikacji artykułu. Z
praktycznego punku widzenia, wybrane oprogramowanie repozytorium powinno umożliwiać
określenie terminu zapewnienia otwartego dostępu do tekstu artykułu podczas procesu
umieszczania go w repozytorium. Dostępność metadanych artykułu nawet w okresie embarga
gwarantuje, że artykuł będzie widoczny w specjalistycznych serwisach naukowych i
internetowych wyszukiwarkach. Wybrane oprogramowanie powinno również umożliwiać
łatwy kontakt zainteresowanego jeszcze niedostępnym artykułem użytkownika z jego autorem
(np. poprzez wysłanie wiadomości e-mail do autora); autor może udostępnić tekst takiego
artykułu konkretnemu czytelnikowi w ramach dozwolonego użytku.
Uczelnia powinna zachęcać pracowników do publikowania artykułów w czasopismach,
które nie wymagają okresu embarga w zapewnieniu otwartego dostępu do tekstu artykułu.
Treść umów wydawniczych podpisywanych przez pracowników z wydawnictwami
uczelnianymi powinna być zweryfikowana pod kątem zgodności z proponowanym modelem.
Maksymalne skrócenie okresu pomiędzy przyjęciem artykułu do publikacji a jego
publicznym udostępnieniem w repozytorium jest kwestą kluczową. Badania wykazują, że im
szybciej artykuł jest publicznie dostępny, tym większe jest jego oddziaływanie22.
Artykuły w repozytorium powinny być udostępnione na licencjach pozwalających
użytkownikom na jak najszersze ich wykorzystanie, zgodnie z definicjami otwartego dostępu
przytoczonymi w części 1.1. W wypadkach, gdy autorzy posiadają wystarczające prawa,
rekomendujemy użycie licencji Creative Commons (http://creativecommons.pl/).
3.1 Dodatkowe rekomendacje
Wprowadzeniu mandatu Open Access na uczelni powinna towarzyszyć kampania
informacyjna wśród pracowników. Zasady przyjętej polityki powinny być w jasny sposób
przedstawione na stronach internetowych uczelni i repozytorium. Personel repozytorium
powinien być gotowy do udzielenia pracownikom wszelkiej potrzebnej pomocy, zarówno w
zakresie przedstawienia i interpretacji przyjętej polityki, jak i praktycznych kwestii
związanych z korzystaniem z repozytorium.
Politechnika Śląska powinna dbać o jakość publikacji umieszczanych oraz publicznie
udostępnianych w repozytorium. Dokumenty naukowe umieszczane przez autorów w
repozytorium powinny być przed ich publicznym udostępnieniem zatwierdzone przez
22 Harnad, S. (2005), OA Impact Advantage = EA + (AA) + (QB) + QA + (CA) + UA,
http://eprints.ecs.soton.ac.uk/id/eprint/12085.
moderatora. W wypadku recenzowanych artykułów naukowych wystarczająca jest kontrola
poprawności i zgodności z przyjętym standardem wprowadzonych przez autora danych
(metadanych i pełnych tekstów). W wypadku innych dokumentów naukowych, wskazana jest
również ich merytoryczna ocena, przeprowadzana przez pracowników naukowych
Politechniki Śląskiej, skutkująca wyrażeniem lub odmową wyrażenia zgody na publiczne
udostępnianie dokumentów. Konkretne sposoby realizacji procesu moderacji powinny zostać
podane do publicznej wiadomości w regulaminie repozytorium.
Należy również zadbać o odpowiednie rozwiązania informatyczne, gwarantujące
interoperacyjność repozytorium, takie jak zgodność z opracowanym przez Open Archive
Initiative (OAI) protokołem pobierania metadanych.
Autor: Jakub Szprot