Dobieszkow_2011_01_Deklaracja_Helsinska_PTAiIT_Lodz

Założenia Deklaracji Helsińskiej
Deklaracja Helsińska
• W 2010 na kongresie Europejskiego
Towarzystwa Anestezjologii w Helsinkach
podpisano tzw. Deklarację Helsińską w
Sprawie Bezpieczeństwa Pacjenta w
Anestezjologii.
• Istnieją również Międzynarodowe
Standardy Bezpiecznej Praktyki
Anestezjologicznej Światowej Federacji
Towarzystw Anestezjologicznych (WFSA).
Założenia Deklaracji Helsińskiej
• pacjent ma prawo oczekiwać, że podczas
koniecznego leczenia będzie bezpieczny i
nie zostanie narażony na utratę zdrowia lub
życia w opiece okołooperacyjnej.
• Anestezjolog odgrywa bardzo ważną rolę
współpracując z chirurgiem jeżeli chodzi o
zapewnienie takiego bezpieczeństwa.
Prawa pacjenta i obowiązki
płatnika usług
• chorzy mają prawo do wyrażania własnej opinii na
temat sposobu leczenia jeżeli ma to przyczynić się
do podniesienia bezpieczeństwa procedury.
• Podmioty finansujące świadczenia zdrowotne
mają prawo oczekiwać zapewnienia
okołooperacyjnego bezpieczeństwa chorych, ale w
związku z tym mają obowiązek finansować
odpowiednie działania zmierzające do realizacji
tych oczekiwań.
Obowiązki usługodawcy
• Instytucje zapewniające chorym opiekę
anestezjologiczną (mające zakontraktowane
świadczenie usług anestezjologicznych i
chirurgicznych) powinny spełniać minimalne
standardy monitorowania, zalecane przez
odpowiednie instytucje.
• Wszystkie instytucje powinny włączyć się w
program WHO Bezpieczna Chirurgia Ratuje
Życie.
Procedury i standardy !!!
• Instytucje świadczące usługi anestezjologicznechirurgiczne powinny posiadać standardy
(procedury) wewnętrzne określające postępowanie
w różnych sytuacjach zarówno nagłych jak i
rutynowych tj. sprawdzanie sprzętu i leków, oceny
przedoperacyjnej, trudnej lub niemożliwej
intubacji, masywnego krwotoku, anafilaksji,
nagłego zatrzymania krążenia, kontroli zakażeń
szpitalnych oraz opieki pooperacyjnej w tym
prowadzenia analgezji pooperacyjnej –
bezpiecznego leczenia bólu.
Współpraca pomiędzy
zabiegowcami i anestezjologami
• Kluczem do sukcesu jest współpraca między
specjalnościami zajmującymi się pacjentem w
okresie okołooperacyjnym.
• Powinny być jasno określone obowiązki i
kompetencje zespołów,
• Powinny być stworzone wewnętrzne procedury
oparte o obowiązujące standardy, jednocześnie
uwzględniające specyfikę placówki.
Procedury anestezjologiczne:
• Sprawdzanie sprzętu i leków:
• Obowiązek sprawdzenia sprzętu jest niepodważalny- wiele
sytuacji zagrażających życiu pacjenta wynikało z nie
przygotowania i niesprawności sprzętu.
• Należy jasno określić w danej jednostce, kto jest
odpowiedzialny za codzienne sprawdzenie i ewentualne
drobne naprawy sprzętu i jakie jest postępowanie w
przypadku stwierdzenia drobnych usterek (w tym
procedura przesunięcia sprzętu).
• Powinna być procedura szpitalna przygotowania leków i
sprzętu typu laryngoskop, rurki intubacyjne, z wyraźnym
określeniem obowiązków i odpowiedzialności. Wg zaleceń
ESA leki powinien przygotowywać lekarz, ewentualnie
pielęgniarka pod nadzorem lekarza.
Procedury anestezjologiczne:
• Postępowanie w nagłych , nieoczekiwanych
trudnościach intubacyjnych:
Są polskie wytyczne, które należy wdrożyć w każdej jednostce wykonującej
świadczenia anestezjologiczne: SPUDO - Sekcja Przyrządowego Udrażniania
Dróg Oddechowych PTAiIT
Gaszyński T, Głuszcz R, Dobielski P, Jakubiak J.
Wytyczne postępowania w przypadku
nieprzewidzianych trudności z wykonaniem intubacji
dotchawiczej u dorosłych. Anestezjologia Intensywna
Terapia 2009; 41: 180-188
Procedury ogólne:
• Postępowanie w nagłych krwotokach : są
dostępne wytyczne różnych towarzystw np.
Procedury, które wymagają
współdziałania pomiędzy
specjalnościami:
• Przygotowanie pacjenta do procedury zabiegowej należy jasno i klarownie określić zakres wymaganych
badań przedoperacyjnych i niezbędnych konsultacji
specjalistycznych.
• Opierając się o wytyczne towarzystw naukowych można
stworzyć panel obowiązujących badań i konsultacji.
• Obecnie przyjętą tendencją jest uwzględnianie ryzyka
anestezjologicznego i chirurgicznego procedury, wobec
tego oba zespoły powinny wspólnie zadeklarować jakie
badania są potrzebne. (Wytyczne ESA w przygotowaniu.)
Ocena ryzyka procedury
Ryzyko
zabiegu
Ryzyko
znieczulenia
Niskie
Średnie
Wysokie
Niskie
ASA 1-2
Grupa 1
Grupa 1
Grupa 2
Średnie
ASA 3
Grupa 1
Grupa 2
Grupa 3
Wysokie
> ASA 3
Grupa 2
Grupa 3
Grupa 3
Przykłady zabiegów do oceny
ryzyka chirurgicznego procedury:
• Niskie ryzyko: nacięcie ropnia,
• Niewielkie: przepuklina pachwinowa, żylaki
kończyn dolnych, artroskopia, usunięcie
migdałków
• Średnie: panhisterektomia, TURP, operacja
dyskopatii, usunięcie wola tarczycy
• Wysokie: wymiana stawu biodrowego,
torakochirurgia, neurochirurgia, rozległe operacje
brzuszne.
Procedury, które wymagają
współdziałania pomiędzy
specjalnościami:
• Postępowanie w nagłym zatrzymaniu krążenia - należy
szczegółowo określić zasady wzywania zespołu
resuscytacyjnego, wyposażenie zestawów do resuscytacji,
obowiązki personelu oddziału i obowiązki zespołu R,
system kontroli sprzętu, ewaluacji podejmowanych
czynności oraz prowadzenie szkoleń personelu całej
placówki.
• Kierując się wytycznymi Polskiej Rady Resuscytacji 2010
i bazując na dostępnych schematach należy stworzyć
wewnętrzne procedury postępowania.
Procedury, które wymagają
współdziałania pomiędzy
specjalnościami:
• Leczenie bólu pooperacyjnego - kierując się wytycznymi
Polskiego Towarzystwa Badania i Leczenia Bólu należy
stworzyć procedurę wewnętrzną uwzględniającą specyfikę
placówki tj. profil zabiegów, możliwość stworzenia
„zespołów bólowych”, ilość personelu, dostępność sprzętu
itd.
• Wobec niedostatku zespołów anestezjologicznych wiele
zadań kontroli i leczenia bólu pooperacyjnego przejmą
zespoły zabiegowe.
Procedury, które wymagają
współdziałania pomiędzy
specjalnościami:
• Kontrola zakażeń wewnątrzszpitalnych - muszą
być stworzone jasne zasady prowadzenia spójnej
polityki antybiotykowej opartej o systematyczną
kontrolę mikrobiologiczną,
• Należy wprowadzić założenia akcji Wygrać z
Sepsą - wczesnej identyfikacji pacjentów, którzy
mogą lub już rozwinęli sepsę, oraz szybkiego
wdrożenia postępowania terapeutycznego.