ceremonie świeckie 55 - Polska Izba Pogrzebowa

KULTURA
BIULETYN POLSKIEJ IZBY POGRZEBOWEJ
Pamięć przez adorację
Wiele rodzin coraz śmielej decyduje się na kremację, mając zaufanie, że prochy zmarłej,
bliskiej nam istoty, będą godnie wyeksponowane – wystawione do adoracji.
J
ak wielka jest tajemnica śmierci? Brama oparta na kolumnach,
łuk tryumfalny, kamienny mur
odgradzający świat żywych
od zmarłych. To widoczne znaki,
granice. One dzielą te dwa światy.
Czas, na przestrzeni wieków nic nie
jest trwałe. Wszystko czego dotykamy, tworzymy, gromadzimy, znika
za cmentarną bramą. Człowiek stający w obliczu przemijania, śmierci,
to dla niego w czasie jego pożegnania, staramy się o ten wizualny duchowy obrzęd.
W tradycji chrześcijańskiej czcimy chleb. Budujemy świątynie,
wyznaczając w nich baptysteria
i prezbiteria. W tabernakulum
umieszczamy konsekrowaną Hostię, a w baptysterium wystawiamy
Biblię. Ktoś pewnie zapyta, co ma
spopielone ciało człowieka do obrządku, tradycji i zwyczaju kościołów? Biblia, monstrancja, Tora lub
Święta Księga Koranu są także tak
wyeksponowane, aby wierni mogli
czcić na tym tronie symbol swojej
duchowości i wyznania.
Kochamy naszych bliskich, a kiedy odchodzą, stojąc przed wyborem
decydujemy się na spopielenie ciała
kochanej nam osoby, to pragniemy
godziwej oprawy ceremonii pożegnania. Oczekujemy, że urna z prochami,
tak jak Tora czy Święta Księga Koranu lub monstrancja, będzie tak właśnie wyeksponowana, by oddać hołd
i pamięć tego ostatecznego pożegnania. Starajmy się tak wystawić urnę,
by była w miejscu centralnym, widocznym. Ustawiając ją na katafalku
w kaplicy pamiętajmy, by kwiaty nie
zasłaniały urny. Gościom, rodzinie
pozwólmy podejść i pożegnać bliską
im osobę. Obok prochów ustawmy
zdjęcie, a jeśli to możliwe i bezpieczne, zapalmy znicz – światło.
W trakcie konduktu pozwólmy
rodzinie uczestniczyć i brać czyn-
ny udział w ceremonii. Umożliwmy niesienie urny, zdjęcia, znicza,
gdyż to ich ostatnie chwile bycia
razem z żegnaną osobą. Przy grobie określmy umownie takie małe
prezbiterium, baptysterium. Pod
namiotem ustawmy mały katafalk,
na którym spocznie urna, zdjęcie,
znicz i symboliczna róża. Nie zastawiajmy kwiatami i nie stawiajmy
urny na sztucznej trawie lub na płycie nagrobnej. Prochy – urnę należy
tak wystawić, by to ona była w centrum, otoczona powagą. Niech ten
tron stanowi podziękę, a prochy,
które na nim spoczną, w tej godzinie pożegnania, staną się kultem,
czcią naszego rozstania.
Czas naszego życia, czas przemijania, czas młodości, dzieciństwa,
dorastania. Z każdym dniem od
urodzenia aż do ostatecznego pożegnania oswajamy się ze śmiercią,
żyjąc w jej cieniu przemijania. Przekraczając wrota cmentarza wiemy,
że za tą bramą jest nasze wieczne
mieszkanie. Odprowadzając bliskich na to ich ostatnie pożegnanie,
nie tylko składa się laudacja, lecz ta
technicznie, dobrze przygotowana
oprawa.
HENRYK MAKUSZEWSKI
– Świeckie Ceremonie Pogrzebowe
tel. 792 095 219
e-mail: [email protected]
http://swieckieceremonie.blogspot.com/
www.polskaizbapogrzebowa.pl
19