Budujemy wspólnotę “Jeden duch i jedno serce”

Jeden duch i jedno serce oŜywiały wszystkich wierzących. śaden nie nazywał swoim tego, co
posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu
Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele
pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaŜy, i składali je u stóp
Apostołów. KaŜdemu teŜ rozdzielano według potrzeby. (Dz 4,32-35)
Budujemy wspólnotę
“Jeden duch i jedno serce” - taki to wspaniały opis wspólnoty, Kościoła znajdujemy w Liturgii
Słowa dzisiejszej niedzieli. W jakim stopniu jesteśmy,w jakim stopniu nasze wspólnoty, nasze
Rodziny Kolpinga są odzwierciedleniem tych słów? MoŜe czasami o tym zapominamy, ale
przecieŜ w naszej Rodzinie Kolpinga nie jesteśmy tylko z potrzeb socjalnych, ale przede
wszystkim dlatego, aby wypełnić swoje powołanie chrześcijanina w świecie. Podstawowym
wymiarem naszego chrześcijańskiego bycia w świecie jest właśnie okazanie wspólnoty, która ma
“jednego ducha i jedno serce”.
Tu rodzi się słuszne pytanie: Jak osiągnać taki stan w naszych wspólnotach?
Święty Jan Apostoł podpowie nam, Ŝe trzeba się oprzeć na tym “wszystkim, co z Boga
zrodzone”. A ma tu na myśli przede wszystkim przykazania BoŜe. Aby przykazania Jego nie były
cięŜkie waŜny jest motyw dla którego je wypełniamy: Miłość względem Boga, która “polega na
spełnianiu Jego przykazań”.
PoniewaŜ naszemy chrześcijańskiemu zaangaŜowaniu towarzyszy pragnienie, aby przemieniać
ten świat, uczynić go bardziej ludzkim, bardziej sprawiedliwym, waŜne dla nas są słowa św. Jana,
Ŝe tym co zwycięŜa świat jest nasza wiara.
Czasami jej nam brakuje jak Apostołowi Tomaszowi. Idąc jego śladem miejmy jednak w tedy
odwagę dotykać się Chrystusa. Miejmy odwagę wkładać nasze ręce w rany Chrystusa. Kiedyś Jan
Paweł II mówił o chorych i cierpiących, o najuboŜszych tego świata, Ŝe noszą rany Chrystusa
Zmartwychwstałego. Dotykanie tych ran właśnie pomaga odzyskać wiarę. Nie zamykajmy się
zatem w sobie, ale bądźmy otwarci na naszych bliźnich, na członków naszych wspólnot. Bądźmy
otwarci na niedostatki naszych braci. Bądźmy gotowi dotykać ran Chrystusowych, abyśmy nie
byli niedowiarkami, ale wierzącymi.
Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego pozwala na budowanie takiej upragnionej wspólnoty.
Rodziny Kolpinga z wiarą uczą się wspólnego, skutecznego działania we współczesnym świecie,
bo wiara nie pozwala narzekać ani załamywać rąk w chwilach trudnych, ale zawsze pokłada w
Bogu nadzieję.
Związek Centralny Dzieła Kolpinga w Polsce
ks. Zenon Myszk
KRS: 0000065046 * NIP: 676-10-51-184. * Regon: 350783070 * Konto: 26 1050 1445 1000 0022 6329 1847