Fragmenty i spis treści

TANGO
Takt:
Tempo: 33 takty na minutę
ZARYS HISTORII
Protoplastów tanga, podobnie jak modnych tańców
stylu Ameryki Łacińskiej, szukać należy wśród niewolników afrykańskich, którzy przywozili swe tańce, pieśni
i rytmy na Antyle i do Ameryki Południowej od zarania
kolonizacji w połowie XVI wieku, przez cały czas trwania
handlu „hebanowym mięsem”. Argentyński pisarz Eros
Nicola Siri, który prowadził niezwykle staranne badania
dotyczące pochodzenia tanga, doszedł do konkluzji, że
wywodzi ono swą nazwę od „tangano”, tańca niewolników afrykańskich. Dalsze rozprzestrzenienie tego tańca
przypisuje on Murzynom przesiedlonym z Kuby i Haiti
do Argentyny w okolice Rio de la Plata. Zwyczajem tamtejszych Murzynów było ono tańczone na ulicach. Były
to pierwsze murzyńskie parady tangowe, w czasie których tańczono do rytmu bębnów. Konwulsyjny ten taniec
został nazwany „candombe”. Tańczący śpiewali refren
rozpoczynający się od słów: „cum-tan-go...” Kreole i imigranci tańczyli na swój sposób, według własnych upodobań. Z mieszaniny gitar gauchów, murzyńskich synkop
i hiszpańskich melodii powstało milonga. Z kolei milonga, utemperowane przez słodkie i sentymentalne melodie
kubańskiej habanery, dało początek prawdziwemu tangu
argentyńskiemu. Przy dźwiękach gitar i bandeneonów
tańczono kroki dostosowane do wysokich butów z ostrogami, które nosili gauchowie.
Historia tanga dowodzi, że nie urodziło się ono jako
sztuczny twór „laboratoriów tanecznych”, że nie zawdzię79
czało ono swego żywota jednej rasie, jednemu krajowi,
jednej warstwie czy klasie społecznej. Kształtowanie tanga
trwało wieki. Nasycały je elementy tańców niewolników
pracujących na plantacjach, tańców różnych narodów,
prymitywnych i ogładzonych cywilizacją. Tańczyli je
wpierw w spelunkach, szynkach, domach publicznych
kolorowi i biali, marynarze, robotnicy portowi i pastuchy. Miało ono złą sławę i stanowiło długi czas „tabu” dla
wyższych i średnich warstw społecznych. Trwało to tak
długo, dopóki pod naporem atrakcyjności, popularności
i niesłychanej żywotności tego tańca nie zdecydowano
się wysłać tanga na edukację salonową do Paryża. Kiedy
zostało ono pozbawione „wszystkich niewłaściwych cech”
i przystosowane do ówczesnych gustów, zdecydowano
przedstawić je szerszemu ogółowi. Tango tańczono więc
na ulicach, w tawernach, salach tanecznych, restauracjach,
hotelach i salonach.
Jedni wyżywali się w tangu, dając upust namiętnościom, inni ukrywali je, kontrolując swe uczucia i odruchy. Nikt jednak nie mógł pozostać obojętny, tango
wstrząsało wszystkimi. Tango zadało ostateczny cios
tańcom dworskim, wyśmiało słodką elegancję tańców
salonowych, przeniosło tańczących z sal balowych na
parkiet restauracji i lokali dansingowych, przedłużyło
krótki okres karnawału na cały rok. Odparło ataki i przetrwało zakazy panujących, opór arystokracji, purytanów,
prasy, papieża i dostojników kościoła. Nikt z tańczących
nie mógł się oprzeć jego prymitywnej sile, zmysłowej
i podniecającej muzyce, władczej roli tancerza i pełnej
niepokoju atmosferze tanga. Tango było bezsprzecznie
jednym z największych szaleństw tanecznych wszystkich
czasów. Jego pojawienie się wywołało niesłychaną burzę.
Uważano tango za taniec wyuzdany, gorszy od modnego
w tym czasie ragtime’u, łączono „kocie ślizganie” tangowe
z rozkładem życia rodzinnego. W Nowym Jorku władze
80
stanowe nakazały roztoczyć specjalny nadzór nad lokalami, w których tańczono tango, i zastanawiały się, czy by
nie wydać ustawy zakazującej tanga. Nawet papież Pius X
uważał tango za taniec szkodliwy dla obyczajności i moralności. Kiedy jednak słynny tancerz tangowy Casimiro
Ain zademonstrował je później w Watykanie, papież Pius
XI wydał odmienną opinię. Nawet lekarze przeciwni tangu ostrzegali zbyt energicznych tancerzy przed groźnymi
pułapkami w postaci chorób serca, uszkodzenia mięśni
itp. Zwolennicy tanga twierdzili zaś, że taniec ten jest idealnym ćwiczeniem dla osób w średnim wieku, zmusza bowiem do pracy wielką ilość mięśni, usprawnia i wzmacnia
cyrkulację, wyrabia ruchliwość, zgrabność i grację.
Mimo tak szeroko zakrojonej nagonki prowadzonej ze
szczególną zaciekłością w latach 1910-14, tango „chwyciło za gardło ludność wszystkich klas”. Żaden popularny
dziennik nie mógł w tym czasie obejść się bez codziennej
notatki o tangu. Tango stało się także źródłem natchnienia dla wielu kompozytorów, poetów, pisarzy i malarzy.
Poeta Jean Richepin wygłosił przed obliczem „czterdziestu nieśmiertelnych” w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych
wykład o tangu.
W roku 1913 wydana została książka angielskiej nauczycielki tańca Gladys Beattie Grozier pt. The Tango and How to
Dance It. Książka przyczyniła się w dużym stopniu do zapoznania miłośników tańca z podstawowymi krokami tanga.
W roku 1914 Vernon Castle, jeden z największych
znawców tanga, popularyzator, znakomity tancerz i nauczyciel (zginął w czasie I wojny światowej śmiercią lotnika) udzielił następujących wskazówek dotyczących tanga
jako tańca towarzyskiego:
– tango jest nie tylko tańcem, jest stylem;
– mimo że tango uważane jest za najtrudniejszy taniec
towarzyski, wystarczy nauczyć się kilku podstawowych kroków, aby je dobrze tańczyć;
81
– nogi należy stawiać płasko, najlepiej w sposób naturalny, od obcasa;
– ramion nie należy unosić, chód powinien być równy, ruch ciała jednostajny bez zatrzymań;
– ostatni krok promenady jest krokiem wolnym.
Tango zawdzięczało część swojej popularności także
Rudolfowi Valentino, słynnemu amantowi filmu niemego.
Jednak taniec Valentina zdradzał tylko pewne podobieństwo do tanga argentyńskiego. Namiętna interpretacja
– bicz i namiastka kostiumu gaucha, budziły wesołość
w kinach Buenos Aires. Pierwszą próbę określenia teorii i techniki tanecznej tanga podjęto w czasie Tango
Conference zwołanej w Londynie w roku 1922. W obecności około 300 angielskich nauczycieli tańca oraz wielu
fachowców z całego świata demonstrowano kilka wersji
tanga. Uzgodniono, że takt
odnosi się zarówno do
tanga, jak i milonga i że różnica pomiędzy tymi dwoma
tańcami tkwi w rytmie, a nie w takcie. Ustalono także,
że tempo tanga powinno wynosić około 30 taktów na
minutę i że nogi w tańcu stawia się prosto (nie na zewnątrz, jak to się dzieje w technice tańca klasycznego),
i że powinno się je stawiać do przodu od obcasa, a nie od
palców. Ustalono nazwy kilku figur: promenade, scissors,
media luna, corté, media vuelta. Od tego czasu rozwój
tanga następował w szybkim tempie. Trudno ustalić dzisiaj, w jaki sposób tańczono tango na naszych ziemiach.
Kraj nasz był wtedy pod trzema zaborami, polska literatura taneczna była bardzo uboga i ograniczała się często
do rozważań obyczajowych. Nauczycielami tańca byli
przeważnie baletmistrze, którzy z racji swego zawodu
i praktyki scenicznej tworzyli własne wersje tanga, a te
nas nie interesują. Nie sprzyjało to ujednoliceniu, a tym
samym upowszechnieniu tanga, zgodnie tańczyć parami
mogli jedynie ci, którzy uczyli się w tej samej szkole tańca. Wiem z opowiadania naocznych świadków, że tango
82
było już demonstrowane w roku 1910 we Lwowie przez
angielskiego tancerza Smitha, który tańczył z Antoniną
Werndl de Lehenstein, żoną znanego nauczyciela tańca,
Jana Szpinetera. Niestety, moje informatorki nie pamiętały
dokładnie kroków i figur, tylko krój i barwy sukni tangowej, zamówionej specjalnie w Paryżu.
STYL I CHARAKTER
Pierwsze tango było gwałtowne i różniło się od późniejszych odmian. W Argentynie, mimo pewnej „edukacji”, jakiej poddano tango w europejskich salonach, uważano je
za taniec wybitnie męski, w czym tkwił jego swoisty urok,
tak silnie działający na kobiety. W Stanach Zjednoczonych
tańczono tango z pewną „namiętną sennością”, w Europie
z kocią zgrabnością i dramatyczną prostotą.
Prawdziwe tango argentyńskie można jeszcze zobaczyć na turniejach tańca towarzyskiego.
Krok tanga nie jest posuwisty, stopy nie ocierają
o posadzkę. Nogi stawia się płasko, podobnie jak to
czynią dzikie koty. W tangu nie stosuje się unoszeń
i opadań oraz nachyleń ciała. Duży wpływ na styl,
w jakim tańczy się obecnie tango w turniejach tanecznych, wywarł amatorski tancerz turniejowy z Niemiec,
Freddie Camp. Podczas turnieju w Anglii w Astria
Ballroom, w roku 1930, „tłumy widzów zostały podekscytowane” gwałtownymi poruszeniami, jakie on
przedstawił. Ale ojcem dzisiejszego tanga – jak twierdzą eksperci, m.in. Frank i Peggy Spencerowie – stał
się angielski nauczyciel tańca, autor wielu tanecznych
publikacji i zwycięzca turnieju o mistrzostwo Wielkiej
Brytanii, zmarły w roku 1964 – Henry Jacques. Jego
zasługą było opracowanie teorii i techniki tanecznej
tanga oraz programu jego podstawowych figur, który
przetrwał do dnia dzisiejszego.
83
W Polsce, w okresie międzywojennym, wpływ na
sposób tańczenia tanga wywierali kompozytorzy wywodzący się z muzyków zatrudnionych w nocnych lokalach.
Komponowali oni melodie tanga odznaczające się sentymentalnością i płaczliwością, które odpowiadały upodobaniom rzewnie nastrojonych bywalców nocnych lokali.
Do rozdzierających serce tekstów słownych podkładano
ckliwe melodie lub odwrotnie. Obecnie słyszymy tanga
argentyńskie coraz częściej.
POSTAWA TANECZNA
1. Tańcząc do melodii tanga „sentymentalnego” stosujemy postawę zasadniczą (taką jak np. w walcach,
fokstrocie).
2. W tangu argentyńskim obowiązują następujące zasady trzymania:
a. Para tańczy w ściślejszym objęciu niż w innych
tańcach.
b. Tancerka znajduje się bardziej po prawej stronie
tancerza (prawe biodra i prawe noski obuwia
ustawiamy naprzeciw).
c. Tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem
nieco głębiej niż np. w fokstrocie. Tancerka
umieszcza swoją dłoń na plecach tancerza.
d. Ramiona obojga mają układ poziomy; prawa
strona ciała jest wysunięta nieznacznie do
przodu.
e. Tancerz zgina lewą rękę w łokciu i ustawia ją
pod kątem ostrym. Prawa ręka tancerki (od łokcia do palców) ustawiona jest pionowo, lewa
poziomo.
f. Postawa wyprostowana, głowa skierowana
w lewo, podbródek uniesiony.
84
PROGRAM nazwy figur
1. Figura podstawowa
a. czwórkrok do przodu
b. czwórkrok do tyłu
2. Figura ćwierćobrotowa
3. Czwórkrok w obrotach w prawo (czwórkrokowy
obrót osiowy w prawo)
4. Czwórkrok w obrotach w lewo (czwórkrokowy obrót osiowy w lewo)
5. Łącznik (progressive link)
6. Promenada zamknięta (closed promenade)
7. Obrót w prawo (right rock turn)
8. Obrót w lewo (reverse turn, lady outside)
RYTM TANECZNY
Tango można tańczyć w trzech wersjach:
1. Jeżeli orkiestra gra tango sentymentalne, w stylu
przedwojennym, radzimy tańczyć figurę podstawową tanga w rytmie fokstrotowym: WWSS.
2. Jeżeli orkiestra gra tango argentyńskie, początkującym tancerzom i tańczącym w przepełnionych
salach radzimy tańczyć figurę podstawową tanga
w przepisowym rytmie: WSSW.
3. Figury tanga argentyńskiego (patrz Proponowane
połączenia tematy dla zaawansowanych) mają następujący rytm taneczny:
a. Takt pierwszy: WW; liczymy: 1, 2.
b. Takt drugi: SSW; liczymy: 1, 2.
c. Takt trzeci: SSW; liczymy: 1, 2.
Należy pamiętać, że każdy takt składa się z czterech
równych uderzeń. Krok wolny mieści się w dwóch uderzeniach, krok szybki w jednym uderzeniu.
85
1. Rytm miarowy (uderzenia):
2. Rytm taneczny kroków:
3. Wartości rytmiczne kroków: 2 2
112
4. Sposób liczenia kroków: a. W W;
S S W; S S W;
b. 1 2;
1 i 2;
112
1 i 2.
TECHNIKA TANECZNA
* Kroki do przodu tańczymy od pięty, krok do tyłu
od podeszwy i zaraz stawiamy nogę na całej stopie,
kroki boczne na podeszwach.
* Ruch nóg w tangu nie jest posuwisty, określamy go
jako staccato.
* W tangu argentyńskim nie ma unoszeń i opadań ani
nachyleń.
* Długość kroków powinna być normalna, przystosowana jednak do warunków i przestrzeni tanecznej.
Wskazówki metodyczne
Przyswajamy sobie wpierw umiejętność stawiania kroków do przodu i do tyłu, poruszając się po obwodzie koła
po linii zakrzywionej w lewo, z wysuniętą nieco do przodu prawą stroną ciała. Potem dopiero ćwiczymy kroki te
z tancerką. Przed tańczeniem obrotów w prawo i w lewo
musimy przyswoić sobie wpierw kierunek kroków, ich
kolejność i rytm.
Jak tańczyć tango w zatłoczonej sali? Radzimy tańczyć
jeden z elementów figury podstawowej, czwórkrok w obrocie w prawo, w rytmie: WSSW. (Patrz Proponowane
połączenia.)
86
FIGURA PODSTAWOWA
elementary step
Czwórkrok do przodu
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą do ściany.
Krok 1. T: lewa noga w przód.
T-a: prawa noga w tył.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w przód.
T-a: lewa noga w tył.
Krok szybki.
Krok 3. T: lewa noga w bok.
T-a: prawa noga w bok.
Krok szybki.
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
Czwórkrok do tyłu
Pozycja wyjściowa: jak w czwórkroku do przodu.
Krok 1. T: lewa noga w tył.
T-a: prawa noga w przód.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w tył.
T-a: lewa noga w przód.
Krok szybki.
Krok 3. T: lewa noga w bok.
T-a: prawa noga w bok.
Krok szybki.
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
87
Uwagi
∙ Całość jednego czwórkroku, 4 kroki, w półtora
taktu.
∙ Suma kątów obrotu: nie ma.
∙ Po czwórkroku do przodu tańczymy czwórkrok do
tyłu i odwrotnie.
FIGURA ĆWIERĆOBROTOWA
quarter turns
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony przodem ukośnie do ściany (rys. 1).
Krok 1. T: lewa noga w przód. Przodem ukośnie do ściany.
T-a: prawa noga w tył. Tyłem ukośnie do ściany.
Krok wolny (rys. 2).
Krok 2. T: prawa noga w przód. Przodem ukośnie do
ściany.
T-a: lewa noga w tył. Tyłem ukośnie do ściany.
Krok szybki (rys. 3).
88
Krok 3. T: lewa noga w bok. Tyłem ukośnie do środka sali.
T-a: prawa noga w bok. Przodem ukośnie do
środka sali.
Krok szybki (rys. 4).
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. Tyłem ukośnie
do środka sali.
89
Krok 5.
Krok 6.
Krok 7.
Krok 8.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Przodem
ukośnie do środka sali.
Krok wolny (rys. 5).
T: lewa noga w tył. Tyłem ukośnie do środka sali.
T-a: prawa noga w przód. Przodem ukośnie do
środka sali.
Krok wolny (rys. 6).
T: prawa noga w tył. Tyłem ukośnie do środka sali.
T-a: lewa noga w przód. Przodem ukośnie dośrodka sali.
Krok szybki (rys. 7).
T: lewa noga w bok. Przodem ukośnie do ściany.
T-a: prawa noga w bok. Tyłem ukośnie do ściany.
Krok szybki (rys. 8)
T: dostawia prawą nogę do lewej. Przodem ukośnie do ściany.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Tyłem ukośnie do ściany.
Krok wolny (rys. 9).
Uwagi
∙ Całość, 8 kroków, w trzech taktach. Figurę można
powtarzać.
∙ Suma kątów obrotu: 1/4 pełnego obrotu w prawo
pomiędzy 2-4; 1/4 w lewo pomiędzy 6-8.
∙ Po krokach 1.-4. można tańczyć czwórkrok w obrocie w prawo, po krokach 5.-8. czwórkrok w obrocie w lewo.
CZWÓRKROK W OBROTACH W PRAWO
Czwórkrokowy obrót osiowy w prawo
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Rozpoczynamy
w dowolnym miejscu.
90
Krok 1. T: lewa noga w tył i nieco w bok. Mały krok.
T-a: prawa noga w przód.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w przód. Wydłużyć krok.
T-a: lewa noga w tył i nieco w bok.
Krok szybki.
91
Krok 3. T: lewa noga w bok.
T-a: prawa noga w bok.
Krok szybki.
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
CZWÓRKROK W OBROTACH W LEWO
Czwórkrokowy obrót osiowy w lewo
Krok 1. T: lewa noga w przód.
T-a: prawa noga w tył.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w tył.
T-a: lewa noga w przód.
Krok szybki.
Krok 3. T: lewa noga w bok.
T-a: prawa noga w bok.
Krok szybki.
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
92
Uwagi
∙ Całość jednego czwórkroku, 4 kroki, w półtora
taktu.
∙ Suma kątów obrotu: od 1/8 do 1/2 pełnego obrotu.
∙ Figury można powtarzać dowolną ilość razy.
∙ Przed czwórkrokiem w obrotach w prawo tańczy
się zwyczajnie czwórkrok do przodu, przed czwórkrokiem w obrotach w lewo czwórkrok do tyłu. Po
obrotach osiowych w prawo tańczy się zwyczajnie
czwórkrok do tyłu, po obrotach w lewo – czwórkrok do przodu.
93
ŁĄCZNIK progressive link
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą do ściany (rys. 1).
Krok 1. T: lewa noga w przód.
T-a: prawa noga w tył.
Krok wolny (rys. 2).
Krok 2. T: prawa noga w przód.
T-a: lewa noga w tył.
Krok wolny (rys. 3).
Krok 3. T: lewa noga w przód.
T-a: prawa noga w tył.
Krok szybki (rys. 4).
Krok 4. T: prawa noga w bok, krótki krok.
T-a: lewa noga w bok ze zwrotem do pozycji
promenady.
Krok szybki (rys. 5).
94
∙
∙
∙
∙
∙
Uwagi
Całość figury, 4 kroki, w półtora taktu.
Suma kątów obrotu: tancerz nie obraca się; tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w prawo, do
pozycji promenady, pomiędzy krokami 3.-4.
Może być poprzedzony każdą figurą zakończoną
przez tancerza twarzą ukośnie do ściany. Po łączniku tańczy się promenadę.
Rytm kroków: WWSS.
Patrz rys. s. 99, połączenie figury łącznik z promenadą zamkniętą.
Podajemy uproszczoną wersję figury: łącznik, przejście
do promenady zamkniętej:
Kroki tancerza
1. Lewa noga w przód, ukośnie do ściany. Krok wolny.
2. Prawa noga w przód, ukośnie do ściany. Krok wolny.
3. Zwracając tancerkę do pozycji promenady, lewa
noga w bok wzdłuż linii tańca, bez przenoszenia na
nią ciężaru ciała. Krok wolny.
Kroki tancerki
1. Prawa noga w tył, ukośnie do ściany.
2. Lewa noga w tył w tym samym kierunku.
3. Obracając się na lewej nodze w prawo, twarzą ukośnie do środka sali, do pozycji promenady, prawa
noga w bok na linię tańca, bez przenoszenia ciężaru
ciała na tę nogę.
Uwagi
∙ Całość, 3 kroki wolne, w półtora taktu.
∙ Krok trzeci tap.
95
∙ Podczas wykonywania kroku 3. tancerz cofa nieco
do tyłu prawe biodro i zwraca tancerkę do pozycji
promenady.
∙ Suma kątów obrotu: tancerz się nie obraca, tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w prawo na 3.
∙ Po przetańczeniu figury uproszczony łącznik, tancerz
rozpoczyna od lewej nogi promenadę zamkniętą.
PROMENADA ZAMKNIĘTA
closed promenade
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa w pozycji promenady. Tancerz zwrócony twarzą ukośnie do ściany.
Krok 1. T: lewa noga w bok w pozycji promenady.
T-a: prawa noga w bok w pozycji promenady.
Krok wolny.
96
Krok 2. T: prawą nogę krzyżuje przed lewą w pozycji
promenady.
T-a: lewą nogę krzyżuje przed prawą w pozycji
promenady.
Krok szybki.
Krok 3. T: lewa noga w bok.
T-a: prawa noga w bok, twarzą do tancerza.
Krok szybki.
97
Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
Uwagi
∙ Całość promenady, 4 kroki, w półtora taktu.
∙ Suma kątów obrotu: tancerz nie obraca się; tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w lewo pomiędzy krokami 2.-3.
∙ Przed promenadą tańczymy figurę łącznik. Po promenadzie tancerz wysuwa lewą nogę w przód.
∙ Łącznik i promenada stanowią całość. Temat ten
można powtarzać dowolną ilość razy.
OBRÓT W PRAWO
right rock turn
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą ukośnie do ściany.
Krok 1. T: lewa noga w przód.
T-a: prawa noga w tył.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w przód, obracamy się w prawo.
T-a: lewa noga w tył, obracamy się w prawo.
Krok wolny.
Krok 3. T: lewa noga w bok i nieco w tył, plecami ukośnie do środka sali.
T-a: prawa noga w bok, twarzą ukośnie do środka sali.
Krok szybki.
Krok 4. T: przenosi ciężar ciała do przodu, na prawą
nogę.
T-a: przenosi ciężar ciała do tyłu, na lewą nogę.
Krok szybki.
98
Krok 5. T: lewa noga w tył.
T-a: prawa noga w przód.
Krok wolny.
Krok 6. T: prawa noga w tył, do środka sali.
T-a: lewa noga w przód, do środka sali.
Krok szybki.
99
Krok 7. T: lewa noga w bok, twarzą ukośnie do ściany.
T-a: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany.
Krok szybki.
Krok 8. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
100
Uwagi
∙ Całość tematu, 8 kroków, w trzech taktach. Figurę
można powtarzać dowolną ilość razy.
∙ Suma kątów obrotu: pomiędzy krokami 2.-4. – 1/4
pełnego obrotu w prawo, pomiędzy krokami 5.-8.
– 1/4 pełnego obrotu w lewo.
∙ Obrót w prawo jest poprzedzony każdą figurą
zakończoną przez tancerza w pozycji ukośnie do
ściany. Po tej figurze tańczy się zwykle inny temat,
np. łącznik i promenadę lub obrót w lewo.
OBRÓT W LEWO
reverse turn, lady outside
Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony przodem do linii tańca.
Krok 1. T: lewa noga w przód, skręcać w lewo.
T-a: prawa noga w tył.
Krok wolny.
Krok 2. T: prawa noga w przód, skręcać w lewo.
T-a: lewa noga w tył.
Krok wolny.
Krok 3. T: lewa noga w przód, ukośnie do środka sali,
obracać się w lewo.
T-a: prawa noga w tył, obracać się w lewo.
Krok szybki.
Krok 4. T: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany.
T-a: lewa noga w bok na linię tańca.
Krok szybki.
Krok 5. T: skrzyżować lewą nogę za prawą.
T-a: prawa noga w przód obok prawej nogi tancerza.
Krok wolny.
101
102
Krok 6. T: prawa noga w tył, plecami ukośnie do środka
sali. Obracać się w lewo.
T-a: lewa noga w przód w linii z tancerzem.
Obracać się w lewo.
Krok szybki.
Krok 7. T: lewa noga w bok, twarzą ukośnie do ściany.
T-a: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany.
Krok szybki.
Krok 8. T: dostawia prawą nogę do lewej.
T-a: dostawia lewą nogę do prawej.
Krok wolny.
Uwagi
∙ Całość tematu, 8 kroków, w 3 taktach. Temat można powtórzyć.
∙ Suma kątów obrotu: rozpocząć przodem w kierunku linii tańca, zakończyć przodem ukośnie
do ściany. W całości 7/8 pełnego obrotu w lewo.
∙ Jeżeli chcemy wygodnie rozpocząć powyższy
temat taneczny, należy poprzedzający temat zakończyć przodem w kierunku linii tańca.
PROPONOWANE POŁĄCZENIA
Tematy dla początkujących
i dla tańczących w przepełnionej sali
* Tańczymy figury podstawowe tanga (czwórkroki
do przodu, do tyłu i w obrotach w prawo) dowolną
ilość razy.
* W złych warunkach, na bardzo przepełnionej przestrzeni, tańczymy w miejscu czwórkrokowe obroty
osiowe.
103
Tematy dla zaawansowanych
tańczących w korzystnych warunkach
* Tańczymy figurę: łącznik i promenadę zamkniętą.
Temat mieści się w trzech taktach. Liczymy: WW;
SSW; SSW.
* Tańczymy figurę: obrót w prawo. Temat mieści się
również w 3 taktach. Liczymy jak w Temacie dla
początkujących.
* Tańczymy figurę: obrót w lewo. Liczymy jak w Temacie dla początkujących.
Uwaga
∙ Wszystkie tematy mogą być powtarzane dowolną
ilość razy.
104
SPIS
TREŚCI
Słowo od autora (5)
Kto i w jaki sposób może korzystać z książki (7)
Wiadomości wstępne (11)
Uproszczony system tańczenia (25)
ŚWIATOWY PROGRAM TANECZNY (35)
Walc angielski (36)
Fokstrot (59)
Tango (79)
Walc wiedeński (105)
Rumba (133)
Samba (151)
Cha cha cha (167)
Paso doble (189)
Jive (205)
Rock and roll (225)
Discotheque dancing w ramach
światowego programu tanecznego (241)
DISCOTHEQUE DANCING
TAŃCE MŁODZIEŻOWE, BEAT (245)
Soul dancing według Doris Lavelle (249)
Snoopy według Roy Mavora (251)
Materiały z VII Światowego Kongresu
Tańca Towarzyskiego według Barbary Weber (252)
Funky Broadway (253)
Pearl Funky (254)
Tighten up (255)
Sex-machine (256)
406
Tom Jones Roll (258)
Funky Chicken (259)
II wersja Funky Chicken (260)
Jet Clampet (261)
Football (261)
Ćwiczenia przygotowawcze
według Constante Grant (263)
Modern rock mixer wg Paula Beatona (268)
Chicago city wg Udo Biera (272)
Soft beat (274)
TAŃCE POPULARNE, POP-DANCING (284)
Jive dla zaawansowanych (286)
Bossa nova (307)
Charleston (313)
Zorba-Sirtaki (327)
Let’s kiss (332)
Polka (335)
Grand teton stomp (352)
Beat polka (355)
POLSKIE TAŃCE TOWARZYSKIE (359)
Polonez (359)
Krakowiak (367)
Polka mazurka (376)
Góralski beat (384)
Formy towarzyskie (392)
Dwudziesta rocznica śmierci
prof. Mariana Wieczystego (397)
Bibliografia (405)
407