Fedorowiczem

Jacek Jan Fedorowicz, ur. 18 VII 1937 w Gdyni. Absolwent Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku,
Wydz. Malarstwa (1960).
1954-1960 współzałożyciel i współtwórca programów studenckiego teatru Bim-Bom w Gdańsku, w l. 60. artysta
estradowy, autor tekstów i karykaturzysta w czasopismach „Po Prostu”, „Szpilki” i „Dookoła Świata”;
współtwórca telewizyjnych programów rozrywkowych, m.in. „Poznajmy się„ i „Małżeństwo doskonałe”, 19741981 radiowej audycji satyrycznej „60 minut na godzinę”; w 1980 autor tekstów w niezależnym piśmie „Strachy
na Lachy”.
Od jesieni 1980 w „S”; współpracownik Radia „S” Regionu Mazowsze (redakcja programów dla radiowęzłów
zakładowych). Po 13 XII 1981 działacz Prymasowskiego Komitetu Pomocy Pozbawionym Wolności i ich
Rodzinom; 1982-1989 uczestnik bojkotu państwowych mediów, utrzymywał się ze sprzedaży swoich rysunków;
twórca programów satyrycznych oraz wywiadów z przywódcami podziemnej „S” rozprowadzanych na kasetach
audio i wideo, autor odczytów w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej; współpracownik Archiwum
Solidarności, gromadził dokumentację dźwiękową zachowaną z okresu legalnej działalności „S”; obserwator
procesów politycznych; autor tekstów w podziemnej „Gazecie Wyborowej” (1985) i „Tygodniku Mazowsze”.
1982-1987 wielokrotnie przesłuchiwany. 1988-1989 propagował „S” podczas występów w Australii, USA,
Francji i Szwecji.
W 1989 współautor audycji wyborczych KO „S” w RiTv. 1995-2005 autor satyrycznego programu „Dziennik
Telewizyjny” w TVP (nawiązującego do dziennika tv z czasów PRL), w 2006 kontynuacji tego programu pt.
„SEJF”. W 2006 współorganizator wystawy rysunków z okresu stanu wojennego w Instytucie Pamięci
Narodowej. Członek PEN Clubu. Aktor filmowy, m.in. w Motodramie (1971), współscenarzysta Nie ma róży bez
ognia (1974) i Poszukiwany, poszukiwana (1972); autor m.in. Porady estradowca dla kolegów dramatycznych
(1974), współautor komiksu Solidarność – 500 pierwszych dni (w podziemiu, 1984). Wyróżniony m.in. nagrodą
radiową Złoty Mikrofon (1975), nagrodą RKW „S” Mazowsze (1985) i Komisji Kultury „S” (1986), Nagrodą
Kisiela (1994), telewizyjnym Wiktorem (1996, 2001) i Superwiktorem (2005).
Od 20 II 1982 objęty przez Wydz. III-1 KS MO/Wydz. III Biura Studiów MSW KE krypt. Helios; 27 IV 1984 18 IX 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-1 SUSW w ramach KE/SOR krypt. Kobra.
Anna Grażyna Kister
Encyklopedia Solidarności