Aleksandra Półgęsek

„Chleb uczuć”
Odrobina zaczynu doświadczeń
Woda miłości oraz szacunku
Mąka ze zbóż wspólnie spędzonych chwil
I żniw dojrzałości
Szczypta białej soli zaufania
Tak rodzi się uczucie
Potrzeba wiele czasu oraz sił
By je udoskonalić
Teraz formujemy chlebowe ciasto
Wkładamy je do blaszki
Tworzymy dom
Ono dorasta dojrzewa pięknieje
Niczym drzewo wiśni zakwita
Wyrosło powiększyło się
To jest rodzina
Jesteśmy razem
Połączeni wstążką zdarzeń
Razem wstajemy
Razem rozmawiamy
Razem żyjemy
Zasypiamy by znów się obudzić
Roznieciła się iskra
Która nigdy nie zgaśnie
Zapłonęła pod chlebem
Pod rodziną
Nie zniknie w dymie czasu
Dziś możemy się dzielić
Chlebem miłości
Jest ciepły życiodajny
To nasza rodzina
Mama Tata i My
Zawsze razem
Z chlebem uczuć
To nie przepis na bochenek pieczywa
Ani na miłość
Ani na rodzinę
To opowieść
Zawarta w słowach
Na kartce
W zwykłych literach
Opowieść prawdziwa
Moja
Aleksandra Półgęsek, kl. I B