Konspekt 89.indd

Luty 2012
miłości, która w Jezusie Chrystusie odnowiła wasze serca. Orędzie Jana Pawła II.
Tylko Chrystus może zaspokoić serce człowieka. Tylko On daje siłę i bez względu
na jakiekolwiek zewnętrzne ograniczenia i przeszkody. Tak, odkrycie Chrystusa
to najpiękniejsza przygoda waszego życia. Ale nie wystarczy odkryć Go tylko
raz jeden. Każde bowiem odkrycie Go staje się zachętą do tego, by jeszcze
bardziej Go szukać i coraz lepiej poznawać poprzez modlitwę, sakramenty,
rozważanie Jego słowa, katechezę i wsłuchiwanie się w naukę Kościoła. Takie
jest nasze najważniejsze zadanie. Jak dobrze rozumiał to św. Paweł, gdy pisał:
Dla mnie bowiem żyć — to Chrystus (Flp 1,21). Orędzia Jana Pawła II.
Winniśmy żywić w sobie apostolską troskę o przekazywanie innym światła
i radości wiary i do tego ideału wychowywać cały Lud Boży» (Redemptoris
missio, 86). Duch Boży jest naszą siłą! On, który objawił swoją moc w misji
Jezusa, posłanego, aby «ubogim niósł dobrą nowinę, obwoływał rok łaski od
Pana» (Łk 4, 18-19), został rozlany w sercach wszystkich nas, wierzących
(por. Rz 5, 5), aby uzdolnić nas do dawania świadectwa o dziełach Pańskich.
Najświętsza Panna, Matka Chrystusa i Matka wierzących, niewiasta całkowicie
uległa działaniu Ducha Świętego, niech pomaga nam ponawiać w każdych
okolicznościach Jej „fiat” wobec Bożego zamysłu zbawienia, w służbie nowej
ewangelizacji. Orędzie Jana Pawła II.
Rozmowa (każdy uczestnik w najprostszy sposób odpowiada na pytania)
 W konspekcie odkrywaliśmy, w jaki sposób możemy odkrywać źródła
prawdziwej radości i nią żyć.
 Zastanówmy się wspólnie, jak możemy to podjąć w naszej Grupie
Sąsiedzkiej.
 Po rozmowie Grupa Sąsiedzka podejmuje zobowiązania wspólnotowe
i indywidualne.
Określamy zobowiązania: (Spróbujmy sami określić postanowienia
i zobowiązania.)
 Indywidualne:
(Zobowiązania indywidualne podejmuje każdy
osobiście).
 Wspólnotowe: (Zobowiązania wspólnotowe podejmują wszyscy razem).
Zaproszenie na następne spotkanie.
Modlitwa na zakończenie: Panie Boże, dajesz nam tyle łask i wskazujesz nam
drogę wiodącą do szczęścia wiecznego. Daj nam Panie radość serca, aby więcej było
w naszych rodzinach uśmiechu niż smutku, więcej optymizmu niż zniechęcenia. Niech
radość życia płynąca z bycia Twoim dzieckiem, przepełnia nasze serca i promieniuje w
otoczeniu, byśmy innym dawali nadzieję na lepsze jutro. Amen
Konspekt na spotkania
Grup Sąsiedzkich nr 89
Spotkanie89–luty2012
Temat:Tradycjazaraźliwejradości.
Wprowadzenie (cel):
Szczęść Boże! Witam Was wszystkich na naszym spotkaniu. Dzisiaj zastanowimy
się nad tematem: Tradycjazaraźliwejradości.
Modlitwa wstępna:
Zapalenie świecy i modlitwa do Ducha Świętego: (czyta prowadzący
spotkanie)
Prosimy Cię, Duchu Pocieszycielu, zstąp do świątyni naszych serc. Ożyw nas
twymi dobroczynnymi darami, rozpal nasze serca ogniem Twojej miłości,
przynieś nam dar Twej wiecznej mądrości, a Twoja światłość niech oczyści
nasze serca. Duchu Święty przyjdź i obdarz nas Twoim pokojem i radością.
Amen.
Dziesiątek różańca i wezwanie do świętego Patrona Rejonu: Święty... ,
módlsięzanami.
I. Częśćpierwsza:Obserwacjażyciacodziennego
Wychodzimy od życiowej sytuacji:
Na początku odwołajmy się do życiowych doświadczeń:
Maria była w domu kiedy przyszła Posłanka, przynosząc jej list na kolejne
wydarzenie parafialne. W czasie rozmowy poprosiła ją, aby wzięła udział
w liturgii Mszy św., niosąc jakiś znak w procesji z darami. Właściwie nie miała
powodów, by odmówić. Zgodziła się. Idąc na Mszę św. pokonywała w sobie
pewien opór przed tą bogatą liturgią ze względu na znak pokoju. W tej części
Mszy św. zawsze czuła pewne skrępowanie. Nie bardzo rozumiała, dlaczego tak
się dzieje – Ludzie czują się dziwnie i są czasami skrępowani. Czy nie lepiej by
było normalnie się skłonić i tym okazać życzliwość?– rozważała w duchu. Gdy
nadszedł czas znaku pokoju, zwróciła się do niej młoda osoba z tak pięknym
uśmiechem na twarzy i taką serdecznością, że Marii zrobiło się jakoś cieplej.
Nie znam tej dziewczyny, a ona obdarzyła mnie tak serdecznym uśmiechem
– uśmiechnęła się. Wracając myślą do tego zdarzenia zauważyła, że już przy
kolejnych wydarzeniach nie miała problemu z przekazaniem znaku pokoju i cała
niechęć do nowych znaków została pokonana przez zwykły gest uśmiechu…
Rozmowa: Każdy uczestnik jest zaproszony do włączenia się w dyskusję,
w której pomocą mają być postawione pytania. Pamiętajmy, aby nie komentować
opinii innych osób i uszanować ich zdanie.
Co
przeżywała bohaterka opowiadania?
Czy mamy podobne doświadczenia i uczucia w przeżywaniu liturgii, nawiązywania
kontaktów, tworzeniu relacji z innymi?
Co nam przeszkadza, aby obdarzać innych życzliwością i radością?
Podobne problemy spotykali ludzie w czasach biblijnych.
Św. Paweł w swoich listach wielokrotnie zachęcał adresatów do radości płynącej
z wiary i zaufania Panu Bogu, nawet w różnych przeciwnościach [por. Flp 2,17].
Także wtedy, gdy przeczuwał, że jego życie jest zagrożone, pragnął dzielić radość
służby Chrystusowi z tymi, których On mu dał [por. Flp 2,18], wzywając, by oni
również dzielili jego radość. Obecność radości we wspólnocie chrześcijańskiej
jest znakiem królestwa Bożego: Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je
i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. Rz 14,17.
II.Część druga: Światło Pisma Świętego
Wprowadzenie do czytania biblijnego:
Czytamy komentarz:
Zastanawiające jest to, że św. Paweł do wielu wymienianych cnót dorzuca radość
jako owoc Ducha Świętego. Doświadczenie ukazuje nam jak wiele dobra można
uczynić przez dzielenie się radością z innymi. Mieć w sobie radość to mieć
w sobie ducha Bożego. Dlatego też św. Paweł daje zalecenie chrześcijanom, aby
się radowali.
List
ś w.
Pawła
do
Galatów 5, 22 -23 i Filipian 4, 4
Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość,
dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa.
Galatów 5, 22-23.
Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Filipian 4:4
Chwila rozważania w milczeniu:
W chwili milczenia rozważmy, do czego wzywa nas słowo Boże w odnawianiu
niezwykłej tradycji darzenia się uśmiechem i życzliwością w naszych rodzinach,
sąsiedztwie i innych środowiskach.
Wspólna modlitwa powszechna:
Zanim porozmawiamy na ten temat, pomódlmy się za siebie nawzajem i za cały
Kościół i prośmy, abyśmy potrafili odnaleźć źródło naszej radości w Chrystusie
i we wspólnocie wiary.
Po każdym wezwaniu powtarzamy: Wysłuchaj, nas Panie.
1. Módlmy się za cały Kościół święty, aby nieustannie ukazywał radość
wiary w jedynego Odkupiciela, zdawał sprawę z nadziei, która go ożywia,
i dawał świadectwo miłości, która w Jezusie Chrystusie odnowiła wasze
serca wierzących.
2. Módlmy się za naszą wspólnotę parafialną i prośmy, abyśmy odkrywali,
że uśmiech, serdeczność i radość budują prawdziwe relacje wspólnotowe.
3. Módlmy się za ludzi smutnych, zniechęconych i zgorzkniałych, aby
dzięki łasce Chrystusa i świadectwu naszego życia, potrafili odnaleźć
prawdziwą radość i nadzieję na lepsze jutro.
4. Módlmy się za naszą Grupę Sąsiedzką i prośmy, abyśmy byli dla siebie
nawzajem zwiastunami dobra, pokoju i sąsiedzkiej życzliwości.
Można dodać spontaniczne wezwania i modlitwy, o które prosili nas sąsiedzi
i inne osoby. Po ostatnim wezwaniu odmawiamy wspólnie modlitwę: Ojcze
nasz…
III.
Część trzecia: Porównanie życia ze słowem Bożym
Wprowadzenie:
Słowo Boże wzywa nas do nawrócenia, abyśmy potrafili żyć nadzieją i radością
każdego dnia na nowo.
Rozmowa (Każdy uczestnik w najprostszy sposób odpowiada na pytania)
Co
najbardziej zabiera nam radość?
św. Paweł zaleca chrześcijanom, aby się radowali?
Jak rozumiemy zdanie, „że chrześcijanin to człowiek mający w sobie radość”?
Dlaczego
IV.Część czwarta: Zobowiązania
Nauczanie Kościoła:
Wsłuchując się w słowa Nauczyciela: Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się
Ojcu waszemu dać wam królestwo (Łk 12,32), ukazujcie radość wiary w jedynego
Odkupiciela, zdawajcie sprawę z nadziei, która was ożywia, i dawajcie świadectwo