G³os Weterana i Rezerwisty - Głos Weterana i Rezerwisty

G³os Weterana i Rezerwisty
ostatnią posługę i pochowaliśmy kmdr. por.
Edmunda JARCZYKA, który po długiej i
ciężkiej chorobie 17
września zakończył
swoje pracowite życie. Urodził się
2 grudnia 1928 roku w Rejowcu za
Lublinem i tam dorastał. Po ukończeniu szkoły oficerskiej swoje życie
związał z Marynarką Wojenną, w
której nieprzerwanie służył w latach
1950-1990. Klub Garnizonowy w
Helu i kino „Wicher” pod Jego kierownictwem przez dziesiątki lat tętniły bogatym życiem kulturalnym. Był
wielkim patriotą i pasjonatem historii
MW oraz najnowszej historii Polski.
Nauczył nas jak szanować bohaterów i nie deptać historii. Wielokrotnie
On, emerytowany starszy oficer
- własnymi rękami odnawiał stojące
na historycznej baterii im. Heliodora
Laskowskiego poradzieckie działo.
Było Mu wstyd pokazywać i mówić
o bohaterstwie Obrońców Helu w
1939 roku na tle zdewastowanego
przez wandali stanowiska.
Z należytą czcią opowiadał o legendarnym dowódcy tej baterii komandorze Zbigniewie Przybyszewskim,
spoczywającym w nieznanym nam
miejscu, którego 101. rocznicę
urodzin świętowaliśmy właśnie 22
września 2008 roku.
Ciekawe prelekcje w Sali Tradycji i
utworzonym przez Niego skansenie
uzbrojenia morskiego oraz na pozostałych redutach Obrony Helu utkwiły na zawsze w pamięci młodzieży
szkolnej i turystów odwiedzającym
Hel. Zmarły swoją postawą zagrzał
miłością do Helu i jego bohaterskiej
tradycji grupę ludzi, która utworzyła
Muzeum Obrony Wybrzeża im.
komandora Zbigniewa Przybyszewskiego oraz zrekonstruowała tak
ukochane przez Edmunda miejsce
- stanowisko baterii im. Heliodora
Laskowskiego na cyplu.
Trud kmdr Edmunda Jarczyka
został nagrodzony m.in. następującymi odznaczeniami: Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi,
Medalem Komisji Edukacji Narodowej, srebrnym medalem „Opiekun
Miejsc Pamięci Narodowej”, złotym,
srebrnym i brązowym medalem „Za
Zasługi dla Obronności Kraju”, złotym, srebrnym i brązowym medalem
„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
Ostatnia pożegnalna posługa z
udziałem Kompanii Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej i Orkiestry
Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej była wyrazem uznania oraz
podziękowaniem za Jego życie i
trud, wyrażonym przez Dowództwo
Marynarki Wojennej RP, koleżanki
i kolegów ze ZBŻZiORWP w Helu,
helskich muzealników i mieszkańców Helu rozumiejących Jego pasję.
Bo oni - tak jak Edmund - kochają
Polskę, kochają Półwysep i pamiętają o żołnierzach, którzy dokonali tu
wielkich czynów.
26 ~ Maj 2009 ~
Kmdr Edmund Jarczyk spoczął
w miejscu tak ważnym dla naszej
historii, gdzie znajduje się mogiła 31.
obrońców Helu, o których tak często
mówił. Cześć Jego pamięci!
Eugeniusz Konarski
Płk dr n. hum. Longin
WASILEWICZ (192310.06.2008) odszedł
na ostatni patrol
graniczny. Frontowy
żołnierz dwóch armii,
uczestnik walk o Stalingrad i na
szlaku bojowym 1 AWP. Po zakończeniu wojny został skierowany do
służby na różnych stanowiskach:
dowódcy odcinka, szefa sztabu brygady, dowódcy brygady, następnie
zastępcy Dowódcy Wojsk Ochrony
Pogranicza. W rezerwie od 20 stycznia 1987 roku ZBŻZiORWP oraz
innych stowarzyszeń żołnierskich
do ostatniego dnia. Odznaczony
Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i
Komandorskim Orderu Odrodzenia
Polski, Krzyżem Walecznych, srebrnym medalem „Zasłużonym na Polu
Chwały”, odznaką honorową „Za
Zasługi dla ZBŻZiORWP” oraz wieloma innymi odznaczeniami polskim
i zagranicznymi. W ostatniej drodze
zmarłego uczestniczyli: Rodzina,
weterani WOP z Białegostoku i
Warszawy oraz delegacje Komendy
Głównej i Podlaskiego Oddziału
Straży Granicznej. W imieniu weteranów pożegnał Go płk Ludwik
Rokicki. Podczas ceremonii pogrzebowej na Cmentarzu Północnym w
Warszawie salwę honorową oddał
pododdział z Batalionu Reprezentacyjnego WP, a sygnalista wykonał
utwór „Na strażnicy”.
Bohdan. K. Jarzęcki
Ppor. Henryk NOWAK (3.09.19254.08.2008). urodził
się w m. Bodzyniewo pow. Śrem, woj.
poznańskie. Służbę
wojskową pełnił w latach 1946-1972
w garnizonie Szczecin w 12 Pułku
KBW im. Ziemi Szczecińskiej, a
zakończył w jednostce rurociągów
w Policach. Był członkiem i tambur
majorem orkiestry wojskowej. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem
Zasługi, medalem „Zasłużonym na
Polu Chwały”, wszystkimi medalami
„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Gryfem Pomorskim oraz wieloma
innymi medalami resortowymi,
stowarzyszeniowymi i samorządowymi. W 1946 i 47 brał udział w
walkach z UPA w woj. lubelskim.
Aktywnie działał w ZBŻZiORWP
oraz ZKRPiBWP. Był szlachetnym
i koleżeńskim człowiekiem, żołnierzem honoru i godnym naśladowania. Pochowany zgodnie z ceremoniałem wojskowym na Cmentarzu
Centralnym w Szczecinie.
Marian Erenc
www.gwir.pl
Ppłk pil. Franciszek JANUSZYK
(2.10.1930-25.08.
2008). Urodził się w
Kętach, dorosłe życie
poświęcił służbie w
wojskach lotniczych. Od maja 1950
roku cały okres żołnierskie obowiązki
pełnił w Oficerskiej Szkole Lotniczej
im. Janka Krasickiego (następnie
wyższej szkole) na różnych stanowiskach, rozpoczął jako pilot-instruktor.
Zawsze wychowywał młode kadry
pilotów, wyszkolił ich wielu. Jego
wychowankowie zajmowali i zajmują
wiele ważnych stanowisk w Wojsku
Polskim. Jako pilot w powietrzu
spędził ponad 3 000 godzin, w tym
ponad 1 200 godzin na samolotach
odrzutowych. W szkole był postacią
bardzo popularną, z niezwykłą
skrupulatnością wykonywał powierzone Mu zadania, szkoleniowowychowawcze. Po zakończeniu
zawodowej służby wojskowej (odszedł ze względu na stan zdrowia)
od czerwca 1982 roku włączył się
w działalność ZBŻZiORWP. Odznaczony wieloma odznaczeniami
państwowymi, resortowymi i stowarzyszeniowymi. W uroczystościach
pogrzebowych uczestniczyło wielu
przyjaciół, kolegów z Koła nr 1 przy
WKU w Bielsku-Białej oraz poczet
sztandarowy.
Marian Kałoń
Kmdr Franciszek KUBACKI (22.10.192227.08.2008), odszedł
na wieczną wachtę w
86 roku oddanego ojczyźnie życia. Urodził
się w Toruniu w rodzinie żołnierza
zawodowego Wojska Polskiego.
Cała rodzina wędrowała po garnizonach: Toruń, Grudziądz, Bydgoszcz
i Brześć nad Bugiem oraz Włodawa.
Mając 17 lat przebywał na wakacjach
w Gdyni, gdzie zastała Go II wojna
światowa. 1 września ochotniczo
wstąpił w szeregi Wojska Polskiego
i został wcielony do formacji obrony
wybrzeża. W oddziałach dowodzonych przez płk. Stanisława Dąbka
brał udział w walkach w obronie
Gdyni, Pierwoszyna, Babich Dołów,
Kosakowa i Michelinki. 19 września
1939 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu
walk został jeńcem wojennym nr
1638 i przebywał w Stalagu II D w
Starogardzie do 1942 roku, po czym
został skierowany do prac niewolniczych w kopalni węgla kamiennego
oraz w gospodarstwach rolnych aż
do 1945 roku. W 1948 roku ukończył
z wyróżnieniem Oficerską Szkołę
Piechoty we Wrocławiu, pozostał
w niej jako wykładowca taktyki do
1960 roku. Przez kolejne pięć lat był
w zespole redakcyjnym „Żołnierza
Wolności, w latach 1965-1979 był
dyrektorem Wojskowej Drukarni w
Gdyni. W 1979 roku ze względu
na stan zdrowia odszedł w stan
spoczynku. Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim i Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski, Srebrnym i
Złotym Krzyżem Zasługi, medalem
„Za Wojnę Obronną 1939” oraz
wieloma innymi medalami bojowymi, państwowymi oraz resortowymi i stowarzyszeniowymi oraz
samorządowymi, w tym „Zasłużony
Działacz Kultury”, „Za Zasługi dla
Gdyni i Wejherowa”, „Za Zasługi dla
ZBŻZiORWP”, odznaką pamiątkową Marynarki Wojennej. Działał w
ZKRPiBWP, Związku Synów Pułku,
ZBŻZiORWP od 1981 roku, w latach
1985-2008 nieprzerwanie pełnił do
końca dni funkcję prezesa Koła nr
24 w Gdyni, był przez wiele lat członkiem ZW w Gdańsku, delegatem na
zjazdy Związku, przez dwie kadencje
w Zarządzie Głównym Związku był
wiceprezesem Komisji Rewizyjnej.
Pracował na rzecz najuboższych
członków Związku, współpracował
efektywnie z Dowództwem Marynarki Wojennej, Wydziałem Zarządzania Kryzysowego m. Gdyni oraz
z wojskową komendą uzupełnień i
wieloma innymi dyrekcjami szkół i
stowarzyszeniami. 3 września 2008
roku pożegnała go na Cmentarzu
Wojskowym Rodzina, asysta wojskowa marynarki wojennej, przyjaciele, współpracownicy i koledzy,
członkowie Koła oraz delegacje
kombatantów i Stowarzyszenia
Synów Pułku. W imieniu Dowództwa
Marynarki Wojennej pożegnał Go
kmdr Ryszard Sawicki oraz Koła nr
24 ppłk Henryk Karpiński.
Eryk Kaczmarek
St. sierż. sztab. Andrzej CHAJNOWSKI (11.02.195227.08.2008) urodził
się w Ostrowie Wielkopolskim. W 1969
roku wstąpił do Podoficerskiej Szkoły Zawodowej Wojsk Łączności w
Legnicy. Służbę zawodową pełnił w
Skierniewicach. W 1979 roku został
oddelegowany do Prudnika na stanowisko starszego radiooperatora.
W 1997 roku odszedł na emeryturę.
2 września odbyła się uroczystość
żałobna w Prudniku, z udziałem
m.in. pocztu sztandarowego Koła
Miejsko-Gminnego ZBŻZiORWP.
Pochowany 4 września w Ostrowie Wielkopolskim, zgodnie z
ceremoniałem wojskowym i asystą
honorową. Odznaczony medalami
brązowym, srebrnym i złotym „Siły
Zbrojne w Służbie Ojczyzny” oraz
brązowym i srebrnym „Za Zasługi
dla Obronności Kraju”.
Stanisław Faber
Ppor. Edward BRONIKOWSKI (2.04.192531.08.2008). Kombatant, członek Koła
ZKRPiBWP w Piwnicznej. Urodził się w
Gostyninie woj. mazowieckie. Służbę
wojskową pełnił w latach 1946-1948,
walcząc na terenie żywieckim i