AGRESJA DZIECIĘCA

AGRESJA
DZIECIĘCA
Jedną z reakcji na stres i frustrację jest agresja.
U małego dziecka jest krótkotrwała, z biegiem czasu utrwala się i kumuluje.
Zawsze towarzyszy jej lęk. Stanowi negatywną formę zwrócenia na siebie uwagi.
PRZYCZYNY AGRESJI
 Okazywanie przez rodziców postawy zimnej, odrzucającej. Niechęć do dziecka, odtrącanie.
Brak możliwości identyfikacji z rodzicami powoduje poszukiwanie akceptacji w innych
grupach nieformalnych.
 Ukrywany przez rodziców zimny i niechętny stosunek do dziecka, surowe kary. Stwarzanie
przez rodziców pozorów poświęcania się i wyrzeczeń wyzwala poczucie winy z powodu
niewdzięczności. Powstają silne zaburzenia nerwicowe. Agresja dziecka kieruje się na
samego siebie.
 Nadmierna opiekuńczość ograniczająca dziecko, tłumienie wszelkich przejawów otwartej
agresji wyzwala jej symbolizowane formy m. in. zły humor, narzekanie, głodówki,
moczenie trudności w zasypianiu.
 Postawa znacznego liberalizmu, braku jakichkolwiek ograniczeń, nie dostrzeganie,
bagatelizowanie zachowań agresywnych sprzyja ich utrwalaniu.
 Agresja rodzi agresję. Reakcje agresywne rodziców utrwalają taki sam model zachowania u
dzieci oraz powodują brak wzorów innych zachowań w sytuacjach trudnych.
SPOSOBY PRZECIWDZIAŁANIA
o Przykład osobisty rodziców.
o Dobry
kontakt
emocjonalny
z
dzieckiem.
Okazywanie
ciepła,
zainteresowania,
przynależności, bezpieczeństwa, aprobaty, akceptacji, zaufania.
o Konsekwentna dyscyplina.
o Delikatne ograniczenia, minimalizacja stosowania przymusu.
o Posługiwanie się argumentacją, w celu przekonania dziecka.
o Dostosowanie postawy rodziców do temperamentu dziecka. Dzieci żywe, impulsywne
wymagają w większym zakresie ograniczeń.
o Skierowanie energii przejawianej w zachowania agresywnych na pożądane tory m. in.
poprzez rozwój absorbujących zainteresowań.