Pobierz mały pdf 18.68 MB

Transkrypt

Miejsce ekspozycji: BIBLiOTEKA UNiwersytecka w warszawie, ul. Dobra 56/66
Szanowni Państwo
Wystawa „Plany na przyszłość” już od 15. lat pozwala na szersze i perspektywiczne spojrzenie na Warszawę oraz na refleksję
nad kierunkiem jej rozwoju przestrzennego. Na ekspozycji zgromadzone zostały efekty pracy i ogromna liczba różnorodnych
działań projektowych i inwestycyjnych przedstawionych w poprzednich edycjach wystawy. W tym roku możemy je podziwiać
w nowoczesnej przestrzeni Biblioteki Uniwersyteckiej.
Ten oryginalny salon wystawowy zachęca do prowadzenia wielopłaszczyznowej, czasem gorącej polemiki na temat naszego
miasta.
Zaangażowanie i udział coraz liczniejszego grona gości wystawy jest tego najlepszym dowodem. Ekspozycja „Plany na
przyszłość” od lat gromadzi świadomą widownię, dynamicznie rozwijającą się społeczność europejskiej metropolii, której
nie jest obojętny jej przyszły wizerunek, ukształtowanie przestrzeni, jej tożsamość, jakość, estetyka, dostępność,
bezpieczeństwo, komfort i wygoda życia.
Gorąco zachęcam i serdecznie zapraszam wszystkich na wspólny „miejski spacer” z wizją dzisiejszej i przyszłej
Warszawy.
Hanna Gronkiewicz-Waltz
Prezydent m.st. Warszawy
Przez 15 lat które upłynęły od otwarcia pierwszej wystawy „PLANY NA PRZYSZŁOŚĆ. Rysunki architektoniczne i makiety
nowych warszawskich inwestycji” nasza wystawa stała się największym w Warszawie dorocznym przeglądem projektów
architektonicznych i wydarzeniem, które znalazło stałe miejsce w kalendarzu spotkań architektów z mieszkańcami i władzami.
Jest zapisem rozwoju architektury stale zmieniającego się miasta.
Jak zwykle nasza wystawa składa się z kilku działów. Pierwszy z nich to prezentacja wyników konkursów:
– siedziba Muzeum Historii Polski i Muzeum Wojska Polskiego w Cytadeli Warszawskiej;
– Europan 10 (odbywający się co dwa lata konkurs dla młodych architektów, polska edycja została zorganizowana pod
hasłem „Przemiana ulicy w serce pełnej życia okolicy”, a zlokalizowana na Pradze Północ w rejonie ul. Wileńskiej).
Rosnąca rola regionów, walka o turystów, o nowych inwestorów, wpłynęły na coraz większe zainteresowanie jakością
przestrzeni miejskiej. Nowa przestrzeń publiczna jest teraz często sposobem na promowanie lokalnej historii i staje się
nieodzownym elementem atrakcyjnego i konkurencyjnego miasta. Dlatego też „Przestrzeń miejska” to ważny dział naszej
wystawy. Prezentujemy jakie są założenia i plany dotyczące m.in. okolic ulic: Konstruktorskiej, Ryżowej, Brackiej i Szpitalnej,
Rydygiera, lewego bulwaru Wisły. Pokazujemy również projekty rewaloryzacji parków w Warszawie i Nowym Dworze
Mazowieckim.
W dziale „Budynki użyteczności publicznej” znalazły się poza biurami, szpitale i przychodnie, hotele, przedszkola, domy
kultury, a także obiekty sportowe i wiele innych.
Domy jednorodzinne to dział jak zwykle szalenie ciekawy. W tych projektach architekci mogą zaplanować śmielej ciekawe
rozwiązania, nowoczesne materiały i technologie.
W dziale „Koncepcje” znajdują się projekty, które prawdopodobnie w obecnym kształcie nie będą realizowane, ale polecam
przyjrzenie się im.
Zupełnie nową propozycją jest prezentacja wybranych prac dyplomowych studentów Wydziału Architektury Politechniki
Warszawskiej.
Architektura jest elementem estetyki miasta. Setki obiektów powstałych w Warszawie w ostatniej dekadzie, pokazywanych
na naszej wystawie, potwierdzają że obecne lata są dla miasta dobre.
W imieniu własnym i zespołu przygotowującego ekspozycję zapraszam do oglądania.
Katarzyna Hagmajer
Dyrektor Centrum ŁOWICKA
6
Konkurs architektoniczny na projekt
Muzeum Historii Polski
muzeum historii polski
pod patronatem Bogdana Zdrojewskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP,
pod auspicjami Międzynarodowej Unii Architektów i Stowarzyszenia Architektów Polskich.
Lokalizacja: nad Trasą Łazienkowską wzdłuż osi ul. Jazdów
Organizator: Muzeum Historii Polski
JURY
Jong Soung Kimm, Korea Południowa (przewodniczący)
Christine Dalnoky, Francja
Aurelio Galfetti, Szwajcaria
Ryszard Jurkowski, Polska
Tomasz Merta Polska
Marek Mikos, Polska
Rafael Moneo, Hiszpania
Andrzej Rottermund, Polska
Eduardo Souto de Moura, Portugalia
Grzegorz Buczek, Polska (sędzia sprawozdawca)
Przewodniczący komisji ekspertów – prof. Adam Zbigniew Pawłowski
Ogłoszenie wyników konkursu 6 grudnia 2009 r.
I nagroda
Paczowski et Fritsch Architectes, Luksemburg
II nagroda
emJEDNACZ Architekci, arch. Mirosław Jednacz, Polska
III nagroda
Architekci: Jakub Krzyczkowski, Renata Gierasimiuk, Tomasz Janko, Grzegorz Wróbel, Polska
WYRÓŻNIENIA
• Architekci: Ewa Kuryłowicz, Stefan Kuryłowicz, Olga Kanecka, Piotr Kudelski, Wojciech Pachocki,
Tomasz Głębowski, Magda Ptaszyńska, Maksymilian Dobkowski, Polska
• Architekci: JEMS Sp. z o.o., Jerzy Szczepanik-Dzikowski, Maciej Miłobędzki, Olgierd Jagiełło,
Marcin Sadowski, Paweł Majkusiak, Polska
• Architects Teehouse: Osamu Tsukihashi, Kuniko Tsukihashi, Kazuya Saito, Kosuke Bando,
Yoshinori Ohira, Miki Okuno, Karol Wawrzyniak, Junko Oyamada, Japonia
7
„Przyszłe Muzeum ma powstać nad Trasą Łazienkowską, w miejscu zdominowanym sylwetą
Zamku Ujazdowskiego i wiekowym drzewostanem. Sąsiedztwo o tak wyraziście zarysowanym charakterze narzuciło projektantom wielką powściągliwość wyrazu tak, by nie zakłócić
harmonii, w której historia i natura współżyją ze sobą już od dawna.
Harmonia ta zakłócona została w latach 70. wykopem Trasy Łazienkowskiej, rozcinając teren
na dwie części. Przywrócenie ciągłości temu pasmu zieleni i jego ciągom komunikacyjnym
i spacerowym, było jednym z ważnych zadań konkursowych.
Z tych podstaw zrodziła się idea budynku - mostu, którego stalowa konstrukcja łączy dwa
brzegi wykopu Trasy i przywraca miejscu utraconą jedność.
Fasady części ekspozycyjnej są zamknięte potrójnym szkleniem, z 10. centymetrową warstwą
półprzejrzystego żelu o wysokiej wartości izolacyjnej. Pasma druku sitowego, pokrywające wewnętrzne lico zewnętrznej płyty szklanej ograniczają nasłonecznienie i stwarzają
efekt dzienny fasady, mieniący się odbitym srebrzyście światłem nieba i nocny, ukazujący
oświetlenie wnętrza.
Przykrycie Trasy Łazienkowskiej pozwala na przedłużenie Osi Stanisławowskiej (od Zamku
Ujazdowskiego do placu na Rozdrożu), w postaci geometrycznego pasma zieleni łąkowej,
o szerokości 12. metrów, z wijącą się jego środkiem serpentyną ścieżki spacerowej. Odzyskana powierzchnia nad samą trasą, pokryta trawnikiem, staje się przestrzenią zieleni
publicznej, otwartej dla wszystkich, podobnej do przestrzeni parków londyńskich, czy Ogrodu
Luksemburskiego w Paryżu.”
I nagroda
Projekt Paczowski et Fritsch Architectes, Luksemburg
Architekci Bohdan Paczowski, Paul Fritsch, Mathias Fritsch
Współpraca arch. José Almeida Ribeiro, arch. Wojciech Jaske, arch. Artur Stachura
Konstrukcja RFR Ingénieurs, Paryż
Muzeografia Christian Germanaz, Paryż
Od południowego wejścia budynku – mostu aż do północnego jego krańca, biegnie Forum,
stanowiące rodzaj krytego szklanym dachem pasażu, o szerokości 12 metrów. Wzdłuż jego
zachodniej fasady mieszczą się przestrzenie przeznaczone dla zwiedzających Muzeum i dla
tych przechadzających się wzdłuż alei na Skarpie albo ul. Jazdów.
Wzdłuż wschodniej ściany tego pasażu biegną przestrzenie ekspozycji stałej i wystaw
czasowych, z kawiarnią otwartą na południowy, letni taras. Do ściany zachodniej przylega
program usługowy - audytorium wraz z mieszczącą się na piętrze administracją i laboratoriami naukowymi, których przestrzenie urozmaicają patia pod otwartym niebem, wypełnione
roślinnością.
Dach części ekspozycyjnej pokrywa system szedów (zespół dachów jedno lub dwuspadowych – inaczej dach pilasty), wprowadzających do jej przestrzeni światło dzienne z północy,
regulowane urządzeniem w plafonie, filtrującym jego intensywność lub w ogóle zamykającym
jego dopływ. Zewnętrzne płaszczyzny szedów, nachylone ku południu, pokryte są płytami
słonecznymi o łącznej powierzchni 3 000 m2, co zasila bilans energetyczny założenia muzealnego.
8
Miejsce lokalizacji budynku Muzeum było wynikiem poszukiwania punktu równowagi pomiędzy starym
i nowym tak, aby nowe było uzupełnieniem i dopełnieniem historycznego układu Osi Stanisławowskiej
oraz budynku Zamku Ujazdowskiego.
Główną kompozycją całego układu, jest funkcjonalno-przestrzenna oś łącząca Al. Ujazdowskie z terenem pod skarpą. Łącznik ten stanowi główny ciąg pieszy założenia muzeum, którego centralnym punktem jest plac przed Muzeum. Tu znajduje się główne wejście do budynku, zaprojektowane w postaci
monumentalnych, ok. 12 m, interaktywnych, ażurowych, granitowych ścian, które tworzą multimedialny
spektakl informacyjny. Bramę wejściową oraz stworzony wokół niej placyk połączy z muzeum Aleja
Królów. Wyznaczona przez granitowe słupy z herbarzami i zaprojektowana w miejscu istniejącej alei
parkowej wzdłuż Trasy Łazienkowskiej.
Idea projektu nie zakłada przekrycia Trasy Łazienkowskiej.
Budynek muzeum składa się z 2. części: muzealnej i administracyjno-magazynowej, połączonych
łącznikiem na poziomie +1.
Kształt zasadniczej bryły muzeum wynika z bezpośredniego kontekstu miejsca. Bliskość Zamku Ujazdowskiego zdeterminowała skalę muzeum.
Jedną z atrakcji budynku jest dach – świetlik nad forum oraz część użytkowa – dach zielony, punkt
widokowy. Wokół budynku kolumnada drewnianych podpór, stanowiących jednocześnie elewację
muzeum.
II nagroda
Projekt emJednacz Architekci Polska, arch. Mirosław Jednacz
Współpraca arch. Monika Bahonko, arch. Paweł Słupiański, arch. Marek Malanowski,
arch. Grażyna Bednarczyk, tech. arch. Zofia Stegienko, arch. Mariusz Sułek
Wewnętrzna kompozycja budynku jest zdefiniowana przez Ścianę Imion, dzielącą funkcjonalnie przestrzenie muzealne i będącą interaktywnym elementem budynku. Ekspozycja umieszczona w ścianie
przedstawia najważniejsze postaci z historii Polski oraz sylwetki zwykłych Polaków. To zmienna w czasie
i przestrzeni, dynamiczna struktura.
Funkcjonalnie budynek został podzielony na część administracyjno-magazynową i reprezentacyjnowystawową. Centralną przestrzenią budynku jest forum, z którym są bezpośrednio powiązane funkcje
wystawowe, pomieszczenia konferencyjno-dydaktyczne oraz pomieszczenia towarzyszące. W sercu
forum - info-centrum, podkreślone futurystyczną formą w kształcie cylindra. Forum stanowi początek
i koniec drogi zwiedzania muzeum.
Koncepcja wnętrza budynku oparta została na przekazie interaktywnym i multimedialnym.
Ekspozycje podzielono na wystawy czasowe – zmienne oraz wystawy stałe, które zaprojektowano
w dwóch częściach. Pierwsza od czasów wczesnosłowiańskich do zakończenia II wojny światowej,
druga od połowy lat 40. do czasów współczesnych. Epoki historyczne zaprezentowano w postaci
trójwymiarowych projekcji z elementami interaktywnymi, lata współczesne w formie gablot interaktywnych. Całości towarzyszy w tle wystawa zdarzeń i zjawisk z historii świata mających wpływ na
historię Polski.
W budynku zastosowano naturalne materiały związane z tradycyjnym budownictwem na terenie Polski
tj. drewno dębowe, granit, cynk.
„Ze względu na skalę obszaru opracowania projekt został podzielony na dwa etapy.
Etap I. Realizacja budynku muzeum, placów, przekrycia Trasy Łazienkowskiej od korony skarpy do ul.
Jazdów oraz uporządkowanie układu zieleni wokół budynku.
Plan budynku powstał na planie kwadratu, którego bok podzielono na moduły, powtarzające się także
w układzie wnętrz, elewacji i placu. Powstał budynek i dwa place. Dwa skrzydła założenia połączone są
szklanym, ogólnodostępnym hallem wejściowym – forum publicznym.
Z powodu dużej rozpiętości przekrycia atrium (holu wejściowego) stworzono podparcie w formie drzewa.
To nietypowa konstrukcja arboralna, odnosząca się do dębu, który w warstwie ideowej posiada wiele odniesień do historii i kultury początków państwa polskiego, m.in. w legendach, zwyczajach i mitologii.
Forma budynku składa się z prostopadłościennych elementów zawierających sale wystawowe i funkcje
towarzyszące, oddzielone komunikacją. Główna komunikacja pomiędzy poziomami, znajduje się w wieży,
poza głównym kwadratem i jest wizualną oraz przestrzenną dominantą. Wieża została zaprojektowana jako
skręcony prostopadłościan. Klatka schodowa wewnątrz wieży daje możliwość wyjścia na zielony dach.
Elewacja zewnętrzna otaczająca bryły budynku przenika niczym wstęga do wnętrza atrium. Całość składa
się z miedzianych rurek o różnych długościach tworzących postacie królów i książąt z „Pocztu” Jana
Matejki. Elewacje na obwodzie budynku zaprojektowano jako ciągi kamiennych pilastrów nadających
budynkowi monumentalny wyraz.
Ekspozycja ułożona jest w ciągu czasoprzestrzennym, kondygnacje odpowiadają kolejnym epokom,
możliwe jest także zwiedzanie tematyczne – bloki tematyczne, umieszczone w osobnych bryłach i połączone wertykalnie klatkami schodowymi. Zwiedzanie kończy się na wieży.
Z hallu głównego można dojść do części naukowo-dydaktycznej na pierwszym piętrze w skrzydle zachodnim. Tu znajduje się audytorium i sala wielofunkcyjna oraz pomieszczenia pionu naukowo-badawczego.
Etap II. Uporządkowanie układu urbanistycznego, przebudowa placu na Rozdrożu, odtworzenie Osi Stanisławowskiej wraz ze związanym z nią układem zieleni.”
III nagroda
Projekt arch. Jakub Krzyczkowski, Polska; arch. Renata Gierasimiuk, arch. Tomasz Janko,
arch. Grzegorz Wróbel
Współpraca Biuro Projektów Architektonicznych i Budowlanych AiB Sp. z o.o., mgr inż. Jerzy
Rotowski, mgr inż. Andrzej Jagodziński, arch. Paweł Bartman, inż. Andrzej Matusiak, mgr inż. Jacek
Piechocki, mgr inż. Leszek Sękowski, mgr inż. Kalina Jaworska, dr inż. Wojciech Grodecki
9
10
Idea projektu opiera się na roli flagi narodowej w historii Polski. Historyczne sztandary, proporce i flagi
zawieszone w przestrzeni wysokiego przeszklonego forum będą dominującym elementem budynku Muzeum
widocznym w panoramie Skarpy obok Zamku Ujazdowskiego.
Budynek ma trzy płynnie połączone części:
– centralną, poziom 0, jednokondygnacyjną (z antresolą forum) na płycie nad Trasą, w której
zlokalizowano strefy forum publicznego i funkcji towarzyszących;
– północną na poziomie 0, -1, -2, -3, w której znajdują się strefy:
• ekspozycji muzealnych,
• naukowo-badawczo-administracyjna,
• infrastruktury technicznej i magazynów/garaży
– południową, poziom -1, ze strefą edukacyjno-seminaryjną z kawiarnią i strefą przedszkolaka,
przylegającą do zadaszonego tarasu rekreacyjnego przy naskarpowej zieleni.
wyrÓ˚nienie
Projekt arch. Ewa Kuryłowicz, arch. Stefan Kuryłowicz, arch. Olga Kanecka,
arch. Piotr Kudelski, arch. Wojciech Pachocki, arch. Tomasz Głębowski,
arch. Magda Ptaszyńska, arch. Maksymilian Dobkowski
Współpraca Piotr Pachowski, Iwo Dobrucki, Artur Bronisz, mgr inż. Bogdan
Sorys, mgr inż. Janusz Tomczyk, dr inż. Zygmunt Pawełkowicz, mgr inż. Balbina
Kacprzyk, mgr inż. Jerzy Sander, inż. Henryk Łoza, arch. Piotr Musiałowski,
art. plast. Rajmund Rajchel
Zwiedzanie Muzeum Historii Polski rozpoczyna się od udania się „w głąb” ziemi, zgodnie z intuicyjnym
rozumieniem przeszłości. Goście z poziomu parteru dostają się głównym trzonem komunikacyjnym ekspozycji muzealnych w dół, na poziom-3, gdzie rozpoczynają zwiedzanie ekspozycji stałej. Poziom ten obejmuje trzy galerie historyczne: średniowiecza, nowożytną oraz XIX wieku. Można je zwiedzać szczegółowo,
według chronologii poszczególnych epok, a także tzw. „szybką ścieżką”, okrążającą przestrzeń ekspozycji
i kierującą odwiedzających na rampę widokową.
Łączy ona wszystkie kondygnacje ekspozycyjne i umożliwia nie tylko komunikację pomiędzy poziomami,
ale daje też pogląd na kształt i zawartość ekspozycji , pozwalając wybrać własny scenariusz zwiedzania.
Poziom -2 mieści dalszy ciąg ekspozycji stałej: galerię lat 1914-1945 oraz PRL. Na poziomie -1 znajduje
się strefa wystaw czasowych, dostępna zarówno z holu wystawowego na poziomach 0 i -1, jak i ze spocznika
schodów zewnętrznych, łączących górny i dolny poziom skarpy, zachęcając gości i spacerowiczów do
zapoznania się z bieżącą ofertą Muzeum. Wystawy czasowe widoczne są również z antresoli prowadzącej
do mediateki i restauracji.
Przewidziane wyposażenie multimedialne muzeum umożliwi m.in. kreowanie ekspozycji wirtualnej i tradycyjnej z gradacją nastrojów za pomocą środków wizualnych i akustycznych, zwiedzanie z użyciem bezprzewodowego systemu indywidualnego oraz zdalne zarządzanie przekazem multimedialnym z możliwością tworzenia mobilnych przewodników i innych elementów wirtualnej ekspozycji we własnych laboratoriach.
Strefy forum i ekspozycji będą oświetlone światłem odbitym od obrazów wyświetlanych na ścianach
i sufitach, ze wspomaganiem modułów LED i wysokowydajnych rozwiązań metahalogenkowych i fluorescencyjnych.
11
„Globalna Platforma Kulturowa”
„Centrum Skarpy Warszawskiej zostało zdefiniowane jako swego rodzaju Platforma Kulturowa,
zawierająca w sobie działania w skali urbanistycznej, a także służąca odbudowie przerwy w dawnej
topografii spowodowanej przebiegiem Trasy Łazienkowskiej. Skarpa to fasada miasta odczytywana
jako „wzgórze”, które tworzy symbol Polski. Kolejną zdefiniowaną przez nas przestrzenią jest tzw.
„Miejska Dłoń”, zlokalizowana na łączeniu ze Skarpą, która otrzymała kompleksowy, dynamiczny
miejski przepływ przeróżnych działań i funkcji. Lokalnej przestrzeni publicznej w kształcie placu,
usytuowanej wokół Platformy nadano kontekst otoczenia. W efekcie projekt rozwija się zarówno
w lokalnej skali Skarpy, jak również w globalnej skali kraju.
Przestrzeń zabudowy Muzeum
Muzeum powstanie wzdłuż tzw. Palców Miejskiej Dłoni, które wypełnią wykop Trasy Łazienkowskiej. W większości budynek został zagłębiony w gruncie w celu ograniczenia kosztów jego
utrzymania, a także w celu uniknięcia nadmiernej ingerencji w krajobraz. Ponadto. dzięki temu
rozwiązaniu, gmach tworzy swego rodzaju mur oporowy zabezpieczający całą konstrukcję przed
osunięciem.
Podział Palców Miejskiej Dłoni:
Palec Kulturowy – centralna komunikacja w obrębie Platformy Kulturowej.
Palec Historyczny – komunikacja muzealna oparta na przebiegu historycznej Osi Stanisławowskiej.
Palec Natury – komunikacja łącząca miasto i Ogród Botaniczny.
Grzbiet – wzmacnia pasy zieleni w osi północ-południe.
Ekspozycja stała – doświadczanie historii
Przestrzeń ekspozycyjna została zorganizowana w oparciu o łagodny stok. Wystawy urządzone
na jego powierzchni dają zwiedzającym możliwość doświadczania historii Polski. Kierunki nachylenia stoków odzwierciedlają zmiany w dziejach. Jest to główne założenie kompozycyjne
wystawy stałej.
Zwiedzający nie są ograniczani w wyborze kierunku zwiedzania. U podstawy stoku znajduje się
olbrzymia powierzchnia wystawowa, wokół której rozmieszczono wystawy tematyczne, komunikację i mediateki. Każdy z gości rozpoczyna zwiedzanie u podnóża stoku a następnie dowolnie
i samodzielnie kształtuje swoją własną ścieżkę dydaktyczną.”
wyrÓ˚nienie
Projekt Architects Teehouse, Japonia, Osamu Tsukihashi, Kuniko Tsukihashi, Kazuya Saito, Kosuke
Bando, Yoshinori Ohira, Miki Okuno, Karol Wawrzyniak, Junko Oyamada
Współpraca Structural Design Office: Oak Masato Araya, Yukari Umezawa, Takashi Sudo, Hirohide
Tao, Arup Japan Shigeru Hikone, Susumu Matsunobu, Teppei Ishibashi, Koji Shigenaga, Chieri
Iizaka, Shuichi Tamura, Jin Matsumoto, Makiko Arai; Arup Warsaw Andrzej Sitko, Piotr Konarzewski,
Marcin Kasprzak, Jarosław Witek, Beata Tarczewska-Sidełko; Protect Tadeisz Cisek, Yasuaki
Onoda, Vogt Ralf G. Voss, Jennifer Current Hanako Suzuki, Hanna Assargard
Plac wraz ze swoimi urządzeniami został usytuowany we wnętrzu Dłoni przed budynkiem muzeum.
Tu znajduje się taras widokowy oraz scena. Plac spełnia zadanie strefy buforowej pomiędzy
komunikacją zewnętrzną, a muzeum i stanowi nastrojową strefę odpoczynku.
12
Muzeum Historii Polski ukazuje tysiącletnią historię Polaków w całej jej złożoności, uwzględniając jej
wielokulturowy i wieloetniczny kontekst.
Projekt Muzeum przywraca rangę i znaczenie Osi Stanisławowskiej. Układ kompozycyjny osi został podkreślony poprzez kompozycję nowego placu, pomiędzy Alejami Ujazdowskimi a dziedzińcem – atrium
wejściowym muzeum. Plac, którego ściany tworzą szpalery drzew i północna podcieniowa elewacja muzeum, odwołuje się do zasad kompozycji i geometrii tzw. „latawca” – gwiaździstego układu alei związanego
z Osią Stanisławowską. Takie rozwiązanie kreuje nowe w skali miasta wartości przestrzenne, łącząc oś zamku
z Aleją Sejmową i Aleją na Skarpie.
Przebiegająca wzdłuż krawędzi skarpy aleja spacerowa łączy się na przedpolu muzeum i zamku z Aleją
Sejmową tworząc rozległe parkowe wnętrze.
Muzeum w swojej formule architektonicznej nie konkuruje z Zamkiem Ujazdowskim. Stanowi „most” łączący
przecięte przez Trasę Łazienkowską ogrody, Ujazdowski i Botaniczny. Rytm ram konstrukcyjnych miesza
się i przenika z pionami drzew parkowego otoczenia. Gmach tworzy przyjazną w skali, jednoznaczną i homogeniczną strukturę przestrzenną.
Tworzywem budynku muzeum są rozpięte nad Trasą Łazienkowską ramy, w których są niejako wydrążone
przestrzenie muzeum, ciągi ekspozycji, schody, galerie, zewnętrzne podcienie i loggie. Geometria tak
ukształtowanych traktów budowli jest konsekwencją głównych kierunków kompozycyjnych, tak w skali
urbanistycznej, jak i wewnętrznej logiki rozplanowania muzeum.
Jednorodny budulec daje jednocześnie szansę na stworzenie bogatych i różnorodnych nastrojów i ekspresji
architektonicznej.
Kręgosłupem budynku jest hall wejściowy, połączony z forum, będącym swego rodzaju publicznym, zadaszonym placem. Przestrzeń ta łączy Aleję Sejmową i plac wejściowy od północy z Aleją na Skarpie, a od
południa z placem przed Zamkiem Ujazdowskim.
Strefa ekspozycji to wielkoskalowe hale, w większości nieoświetlone światłem naturalnym. Ich jednoprzestrzenny, bezpodporowy charakter pozwala na dowolne scenariusze wystaw i elastyczne formowanie
ekspozycji. Tego typu przestrzenie pozwolą stworzyć nowoczesne, w dużym stopniu multimedialne wystawy,
zmuszające widza do aktywnego poznawania historii, samodzielnej refleksji i intelektualnego oraz emocjonalnego zaangażowania. Ekspozycje stałe zgrupowane są wokół „Alei Pomników Polskiej Wolności”- osi
funkcjonalnej zachodniej części muzeum, wystawy czasowe umieszczono od wschodu, bezpośrednio przy
forum.
Ekspozycji czasowej towarzyszą rozmaite przestrzenie odpoczynku i refleksji. Są to przeszklone galerie
umieszczone na poziomie koron starych drzew, wzdłuż Osi Stanisławowskiej.
wyrÓ˚nienie
Projekt JEMS Architekci Sp. z o.o., Polska, arch. Jerzy Szczepanik-Dzikowski,
arch. Maciej Miłobędzki, arch. Olgierd Jagiełło, arch. Marcin Sadowski, arch. Paweł
Majkusiak
Współpraca arch. Mai Bui-Ngoc, arch. Marek Kuciński, arch. Karol Olechnicki,
arch. Michał Ożóg, arch. Maciej Rydz, arch. Aleksandra Targońska, arch. Piotr
Waleszkiewicz, arch. Marcin Zaremba, arch. Jarosław Kujawa WSP Polska, Sławomir
Pawelec S.P. Projektowanie Konstrukcji, arch. Dorota Rudawa RS Architektura
Krajobrazu, inż. Andrzej Dziubak WAPDECO, Juliusz Sokołowski, Kuba Morkowski,
Adam Perka
13
Konkurs na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną
Muzeum Wojska Polskiego
w Cytadeli Warszawskiej
JURY
Krzysztof Chwalibóg, Marian Fikus, Marcin Gawlicki, Jerzy Grochulski, Janusz B. Jaworski – sędzia referent
Witold Kalinowski, Konrad Kucza-Kuczyński – przewodniczący, Roman Łukasik, Roman Matuszewski
Marek Mikos, Małgorzata Rozbicka, Witold Sielewicz, Marek Trzybiński, Marek Szeniawski – sekretarz
Ogłoszenie wyników konkursu 31 sierpnia 2009 r.
I nagroda
WXCA Szczepan Wroński, Wojciech Conder, Warszawa
II nagroda
APA Markowski Architekci Sp. z o.o., Projektor Architekci – Bylka, Kossowski, Lewandowski, Zmorka, Warszawa
III nagroda
Maciej Kuryłowicz Architekt, Warszawa
WYRÓŻNIENIA
– KAPS ARCHITEKCI, Korneluk, Parysek, Słowik, Warszawa
– AMC Andrzej M. Chołdzyński, Warszawa
– Studio LISIAK, Poznań
– NOW Biuro Architektoniczne, Łódź
– mąka.sojka.architekci, Warszawa
– Karczewski&Bernier Architectes, ATI, Warszawa/Paryż
– OVO Grąbczewscy Architekci, Oskar Grąbczewski, Katowice
muzeum WOJSKA polskiEGO
Współpraca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Architektów Polskich
Organizator: Muzeum Wojska Polskiego
muzeum wojska polskiego
14
I nagroda
Projekt WXCA, Szczepan Wroński, Wojciech Conder
Projekt nawiązuje do historycznego układu architektoniczno-urbanistycznego Cytadeli. Budynek muzeum
wraz z zabudową kubaturową (ekspozycja plenerowa zadaszona) został zlokalizowany w rejonie dawnych
koszar, zniszczonych podczas II Wojny Światowej. Dominantą architektoniczną jest odtworzony plac Gwardii,
pełniący funkcje reprezentacyjne. Przestrzeń placu poprzez posadzkę jest zintegrowana z hallem muzeum.
Sąsiadujący park również został wpleciony w opowieść o wojsku rozpoczętą w muzeum.
Dzięki potraktowaniu budynku i otoczenia nie, jako osobnych stref, ale jako przeciwnych biegunów jednej
narracji można opowiedzieć o Wojsku Polskim znacznie pełniej. Wystawa muzealna operuje przedmiotami
wyrwanymi z ich naturalnego kontekstu. Kładzie nacisk na przekaz intelektualny, operuje szczegółami, dużą
ilością detali i tekstem. Wystawa plenerowa daje możliwość opowiedzenia właśnie o brakującym kontekście.
Operując ruchem w krajobrazie, perspektywą, fakturą materiałów, warunkami atmosferycznymi czy zielenią
staje się przekazem bardziej bezpośrednim i emocjonalnym.
Spojrzenie na wojsko z wielu stron przejawia się w naszym projekcie także we wprowadzeniu na teren Cytadeli
funkcji nie związanych bezpośrednio z muzeum takich jak restauracje, kawiarnie czy kluby zlokalizowane po
obu stronach strefy wejściowej. Instytucje takie jak Muzeum Wojska Polskiego konkurują o czas wolny osób
zwiedzających z centrami handlowymi, dlatego dobrze jest gdy mogą zaoferować im zróżnicowaną ofertę kulturalno-rozrywkową, gdy mogą na przykład przyciągnąć rodzinę na kilkugodzinny pobyt w ciągu weekendu.
Poszczególne strefy zagospodarowania, tj. strefa wejściowa, wały – ekspozycja dział, część centralna z ekspozycjami czasowymi, bastion lewy z usługami gastronomicznymi, fale – ekspozycja lotnicza, bastion prawy
z ekspozycją kierowaną do dzieci, okopy z ekspozycją pojazdów pancernych, amfiteatr, ekspozycja wodna przy
Bramie Straceń, zostały ułożone wzdłuż pierścienia komunikacji. Trasa zwiedzania jest sekwencją zmieniających się krajobrazów, na które składa się kilka warstw: rodzaj uzbrojenia, pola walki oraz emocje.
Koncepcja architektoniczna budynku Muzeum Wojska Polskiego powstała na drodze analiz funkcjonalnoprzestrzennych obszaru, w jakim ma znajdować się obiekt. Zaproponowaliśmy budynek, który swoją prostą
formą i subtelnym detalem wpisze się w tkankę cytadeli, jako kolejny brakujący element w porozrzucanej
przez zawirowania historii układance urbanistycznej. Zaprojektowano budynek o zwartej kubaturze i modularnej
konstrukcji. Fasada budynku to zbiór płaszczyzn o różnym stopniu przezierności. Trzy stopnie przezierności
elewacji stanowią dopełnienie kompozycji architektonicznej i odzwierciedlenie układu funkcjonalnego wnętrza.
Podstawowymi zasadami przy projektowaniu funkcji budynku były czytelność, prostota i wygoda użytkowania.
Wszystkie pomieszczenia zaprojektowano w oparciu o szczegółowe wytyczne z regulaminu konkursu. Przewiduje się powierzchnię użytkową budynku muzeum na ok. 51 320 m². Budynek zaprojektowany jest w oparciu
o moduł ekspozycyjny (główna funkcja muzeum) o wymiarach 60x25x5m. Moduł ekspozycyjny o pow. ok.
1 500 m2 składa się z ciągu głównego, aneksów uzupełniających, korytarza technicznego i pomieszczeń
pomocniczych. Trasa zwiedzenia jest jednokierunkowa, rozpoczyna się i kończy w hollu głównym. Funkcje
naukowe i administracyjne zostały odizolowane od trasy zwiedzania przy zachowaniu dobrej komunikacji
z pozostałymi funkcjami muzeum.
Mamy nadzieję, że zaprojektowane przez nas Muzeum na terenie dawnej cytadeli w godny sposób przedstawi
bogatą i chlubną historię Wojska Polskiego.
Zespół Muzeum Wojska Polskiego powstaje na terenie Cytadeli, wyjątkowym miejscu o skomplikowanej i bolesnej dla miasta historii. Muzeum ma nawiązywać do nieistniejącej dziś historycznej
dominanty Placu Gwardii, centrum cytadeli i do zamknięcia założenia osiowego żoliborskiej alei
Wojska Polskiego.
Plac ten to główny element w zagospodarowaniu terenu, duża, otwarta przestrzeń posiadająca różne
oblicza: Plac-Teatr, Plac- Pamięć, Plac-Życie. Plac zamienia się w Teatr, rodzaj sceny- przestrzeń
defilad, bitew strategicznych, prezentacji umiejętności wojskowych. Innym razem w obszar Pamięci
– symbol, rzeźba, dla upamiętnienia ważnych dla narodu polskiego wydarzeń. Na co dzień jest to
plac miejski – przestrzeń rekreacji i spotkań.
Projekt zakłada stworzenie nowej bramy do Muzeum. Tworzy ją odgięta powierzchnia skarpy przechodząca w trawiaste zadaszenie.
Muzeum zorganizowane jest w formie symbolicznego trójwymiarowego placu o obrysie kwadratu
(252x252m). Przy jego wschodniej stronie znajduje się blok główny muzeum z reprezentacyjnym
holem, trzema kondygnacjami sal ekspozycyjnych, kondygnacją magazynową oraz skrzydłem techniczno-administracyjnym i naukowo-gościnnym. W płd.- zach. i płn.- zach. narożniku placu zaprojektowano pawilony (zadaszenia) ekspozycji plenerowej, będące architektoniczną kontynuacją
uniesionej posadzki placu.
Na najcenniejsze eksponaty przewidziana została przestrzeń zintegrowana z holem wstępnym muzeum, umożliwiająca percepcję eksponatów z wielu kierunków.
Ogólnodostępny hol muzeum znajduje się pod „trybuną” placu i jest połączeniem obszernego foyer
i jednego z pawilonów ekspozycyjnych. Jego główna część z wejściem z Placu Gwardii otwarta
jest na przestrzeń ekspozycji zadaszonej, znajdującej się na poziomie garażu i będącej miejscem
prezentacji najcenniejszych eksponatów.
Przestrzeń ta ograniczona jest od wschodu blokiem magazynowym stykającym się z nią pasem magazynów studyjnych (widocznych dla zwiedzających), a od zachodu pasem funkcji obsługi publiczności
(sklepy, księgarnia, punkty gastronomiczne) poprzerywanym przejściami do parkingu. Dodatkowo na
tym poziomie znajduje się autonomiczny zespół audytoryjno – konferencyjny.
Na wszystkich kondygnacjach hol otwiera się poprzez wschodnią elewację na Bramę Straceń i Drogę
Skazańców.
Blok główny muzeum składa się w części centralnej z trzech wysokich kondygnacji mieszczących hol
główny (ekspozycyjny) i dostępne z niego moduły ekspozycyjne (po 5 na każdej kondygnacji). Na
końcu trasy zwiedzania, na dachu budynku muzeum znajduje się restauracja z tarasem widokowym,
jej zaplecze oraz zespół pomieszczeń technicznych.
Moduły ekspozycyjne zorganizowane są na trzech kondygnacjach wokół holu wystawowego w elastycznym układzie umożliwiającym dostęp do nich zarówno w ciągu dydaktycznym, jak i niezależnie
do każdego z modułów. Takie rozwiązanie umożliwia „technologiczne” odcięcie poszczególnych
modułów i elastyczną zmianę organizacji ekspozycji.
Hol wystawowy pomyślany jest jako przestrzeń komunikacji, odpoczynku i informacji, ale także jako
dodatkowa przestrzeń ekspozycyjna.
II nagroda
Projekt APA Markowski Architekci Sp. z o.o. • Projektor Architekci – Bylka, Kossowski,
Lewandowski, Zmorka
15
16
Cytadela jako miejsce definiuje potrzebę symboli, pamięci o ranach i stratach, zwycięstwach i
nadziei. Muzeum Wojska Polskiego to miejsce poznawania eksponatów, ale przede wszystkim
współuczestniczenia w narodowej historii.
Ze względu na unikalność miejsca zdecydowano się na bardzo oszczędne działania na poziomie
urbanistyki, architektury, detalu i materiałów.
Projekt ma za zadanie spajać przestrzeń Cytadeli. Kompozycja założenia została oparta na dwóch
osiach kompozycyjnych – ulicy Gwardii oraz osi łączącej i integrującej Cytadelę z Żoliborzem
oraz trzeciej, symbolicznej, łączącej Bramę Straceń z Placem Gwardii.
Najważniejszą przestrzenią zespołu jest Plac Gwardii, ograniczony od północy i południa budynkami muzealnymi. Od wschodniej strony ścianę placu tworzy rząd 14 prostopadłościennych
obelisków z białego marmuru przedstawiających największych polskich dowódców.
Główny układ kompozycji urbanistycznej stanowią 3 segmenty muzealne na rzucie kwadratu,
mniejszy pawilon wejściowy, ekspozycje plenerowe oraz istniejący X Pawilon z Bramą Straceń.
III Nagroda
Projekt Maciej Kuryłowicz – Architekt
X Pawilon został uznany za jedność znaczeniową z drogą skazańców oraz Bramą Straceń. Nowy
pawilon wystawy plenerowej oddziela tę przestrzeń od placu wejściowego. Drogę kończy Brama
Straceń.
Pawilon wejściowy stanowi jednocześnie miejsce ekspozycji plenerowych z możliwością dowolnej
aranżacji.
Realizacja programu muzeum opiera się na zbudowaniu maksymalnie atrakcyjnej przestrzeni
wystawienniczej, tak aby od początku wprowadzać widza w różnorodne przestrzennie, ekspozycyjnie i emocjonalnie, obszary.
Plenerowe przestrzenie wystawiennicze zostały oparte na grzebieniowym ciągu ścian. Tworzą one
„kieszenie” wystawowe, w których mogą znaleźć się eksponaty muzealne, obiekty multimedialne,
przestrzenie interaktywne lub miejsca odpoczynku dla zwiedzających. Współczesne koncepcje
muzealnictwa zakładają aktywny udział odbiorcy w ekspozycji. Zaproponowane przestrzenie
stanowią elastyczny kręgosłup dla takiego budowania wystaw. Ekspozycje plenerowe otwarte
i zamknięte powiązano w ciągi zwiedzania przyporządkowując im jednocześnie różne nastroje
przestrzeni. Ich usytuowanie względem całego układu tworzy z nich etapy spaceru, wędrówki po
Cytadeli. Sprzyja to budowaniu relacji zwiedzającego z otoczeniem, a w związku z różnorodnością
budowanych nastrojów i planów, urozmaica penetrację wystaw.
Przestrzeń sal wystawowych zbudowano na podstawie modułu zawartego w programie muzeum.
Rzut każdego z bloków (pawilonów wystawowych) powstał z połączenia 4 modułów, dając 16
modułów muzealnych na dwóch kondygnacjach w dwóch pawilonach.
W południowo-zachodniej części działki, przy pawilonie wystawowym, zlokalizowano ekspozycje
plenerowe namiotowe.
Parter głównego budynku wystawowego przeznaczony jest na wystawy czasowe. Na piętrze drugiego pawilonu wystawowego – galeria malarstwa ze świetlikiem, obok gabinet rycin z salami
audiowizualnymi.
Pod obeliskami Placu Gwardii zaplanowano przestrzeń ekspozycyjno-kontemplacyjną nazwaną
„Izbą refleksji – przekaz dźwięku i światła”. To przestrzeń w której emocjonalnie budowane są
patriotyczne uczucia, związek z narodową historią, szacunek dla ponadczasowych wartości.
17
Ideą koncepcji jest wydzielenie pośród otaczającego cmentarz lasu przestrzeni muzealnej za pomocą najprostszych elementów architektonicznych,
przy jak najmniejszej ingerencji w otoczenie. Obiekt muzeum to fragment
kampinoskiego lasu wygrodzony szklanymi i stalowymi ścianami i przekryty zielonym dachem. Przestrzeń ekspozycyjna pośród drzew – niemych
świadków tragedii sprzed lat. Kontakt wzrokowy odwiedzających muzeum
z lasem i cmentarzem nie pozwala zapomnieć o kontekście palmirskiej
tragedii.
Budynek zaprojektowano jako jednokondygnacyjny, zorientowany frontem w kierunku głównego dojścia do cmentarza. Prostokątna przestrzeń
obiektu przekryta jest płaskim, porośniętym zielenią dachem, w którym
wycięte zostały cztery okrągłe otwory, obejmujące doświetlające wnętrze
szklane kominy – patia. W każdym z nich pozostawiono rosnące obecnie
drzewo.
Zaproponowano czytelny, prosty rozdział funkcji wewnątrz budynku.
Prostokątna część ekspozycyjna wydzielona została z trzech stron rzeźbiarsko potraktowaną ścianą pokrytą z obu stron przetartą okładziną stalową, przestrzeloną na wylot 2252 otworami, odzwierciedlającymi liczbę
pochowanych na cmentarzu ofiar niemieckiego terroru. Otwory te tworzą
w środku rysunek złożony z mnóstwa drobnych punktów świetlnych na
tle ciemnej ściany. Tylko w stronę nekropolii cześć ekspozycyjna otwiera
się szerokim przeszkleniem, kierującym wzrok zwiedzającego w stronę
trzech białych krzyży na krańcu założenia. Pośród przestrzeni wystawy,
w szklanych patiach rosną sosny i brzozy. Patia doświetlają przestrzeń
wystawową, wydzielając jednocześnie poszczególne części ekspozycji
i organizując kierunek jej zwiedzania.
Po zachodniej stronie części ekspozycyjnej umieszczono podłużny pas
pomieszczeń uzupełniających, związanych kolejno z funkcją wejściową,
edukacyjną i biurowo-zapleczową. Wszystkie te pomieszczenia doświetlone są przeszkleniem na całą wysokość kondygnacji, otwierającym się
widokowo na otaczający muzeum i cmentarz las.
elewacja wschodnia
Wejście do budynku zlokalizowane jest na zakończeniu głównej alei
prowadzącej spod wejścia na cmentarz, w głębokim podcieniu pod wysuniętym nad chodnik dachem. Odwiedzający wchodzi do przeszklonej
przestrzeni holu wejściowego, po prawej którego zlokalizowano kasę
i szatnię. Z lewej strony hol domknięty jest stalową ścianą muzeum.
Ściana ta przerywa się kilkukrotnie na długości holu, tworząc wejście
i wyjście części wystawowej.
Materiały elewacyjne to szkło mocowane w systemie ślusarki aluminiowej
bezszprosowej, panele stalowe perforowane oraz beton architektoniczny impregnowany. Dach budynku jest dachem zielonym, wykonanym
w systemie stropodachu odwróconego, porośnięty niewymagającą stałej
pielęgnacji roślinnością ekstensywną (rozchodniki i porosty dobrane kolorystycznie do otaczającego obiekt lasu).
Muzeum Miejsce Pami¢ci Palmiry
Lokalizacja Kampinoski Park Narodowy, Palmiry Projekt WXCA • arch. Szczepan Wroński, arch. Wojciech Conder,
arch. Zbigniew Wroński Współpraca arch. Michał Tatiewski, arch. Aleksander Drzewiecki, arch. Grzegorz Sławiński
Inwestor Stołeczny Zarząd Rozbudowy Miasta Projekt architektoniczny 2010 Realizacja 2010
Kubatura całkowita: 4 400 m3 • Powierzchnia całkowita: 1 100 m2 • Powierzchnia użytkowa: 1 033 m2 • 1 kondygnacja
nadziemna • 28 naziemnych miejsc parkingowych
18
EUROPAN 10
Europan to odbywający się co dwa lata, w 22 krajach, konkurs dla młodych architektów i osób zajmujących się zagospodarowaniem przestrzeni,
którzy nie ukończyli 40 lat.
Konkurs organizuje European Europe powstała w 1988 roku, Polska przystąpiła do niej w 2006 roku.
Polska edycja Europanu 10 została zorganizowana pod hasłem „Przemiana ulicy w serce pełnej życia okolicy”. Warszawa wskazała jako
lokalizację teren o powierzchni 6,7 ha na Pradze Północ, obejmujący ulicę Wileńską, na odcinku pomiędzy placem Wileńskim, a ulicą Konopacką
wraz z kwartałem zabudowy przylegającym do niej od południa oraz fragmentami kwartałów przylegających do niej od północy.
Charakter temu miejscu nadaje zabudowa z przełomu XIX i XX wieku, co jest sytuacją szczególną i stanowi istotną wartość w mocno zniszczonej
podczas II wojny światowej, a potem poddanej znaczącym przekształceniom Warszawie. Obszar studialny znakomicie odpowiada definicji
miasta jako miejsca dającego możliwość spotkania zupełnie różnych od siebie ludzi bez konieczności osobistej relacji. Potrzebne jest jedynie
sprawienie, iż pomiędzy funkcjonującymi tu obecnie obok siebie różnymi grupami społecznymi wytworzy się poczucie wspólnoty.
SĄD KONKURSOWY
EUROPAN 10
Irene Wiese von Ofen – architekt, Europan Niemcy
Holger Kleine – architekt, Europan Niemcy
Gabriela Rembarz – architekt, Gdańsk
Hubert Trammer – architekt, Lublin/Warszawa
Joanna Szczepańska – psycholog, Warszawa
Paweł Althamer – rzeźbiarz, Warszawa
Marek Mikos – architekt, Warszawa
Tomasz Zemła – architekt, Warszawa
Karol Kobos – dziennikarz, Warszawa
Adam Nadolny – architekt, Poznań, zastępca członka sądu
Dariusz Bober – architekt, Warszawa, zastępca członka sądu
Hubert Wójcicki – architekt, Warszawa, sekretarz sądu
Tomasz Szczepański – psycholog, Warszawa, konsultant
Sąd konkursowy polskiej edycji zarekomendował 7 prac, z których niemieckie jury wskazało laureatów: I i II nagrody oraz wyróżnienia honorowego.
Miasto to żywy organizm, cały czas zmienia swoje oblicze. Pracy projektowej i nakładów finansowych wymaga cały jego obszar, nie tylko
tereny niezabudowane, przeznaczone pod nowe inwestycje. Miasto ma też swoją specyficzną dynamikę. Niektóre dzielnice, przez pewien
czas zapomniane, stają się modne. Zaczynają ściągać do nich nowi mieszkańcy, którym należy zapewnić przyjazne i funkcjonalne środowisko.
Częścią Warszawy, która od niedawna została ponownie odkryta, jest Praga. Jej trochę dziki wdzięk zachwyca ludzi, którzy szukają miejsc
charakterystycznych, o specyficznych cechach przestrzennych i krajobrazowych, i wyrazistej fizjonomii. Budynków zbudowanych z cegieł,
a nie ze stylizowanych na stare, wymuskanych, gipsowych ścianek. Tu nie ma tandetnych materiałów, które tylko coś udają. Podobnie zresztą
jak rdzenni mieszkańcy tej dzielnicy, którzy już niczego i nikogo nie chcą udawać. Widzimy dokładnie to, na co patrzymy, i to moim zdaniem
największy walor Pragi.
Ludzie szukają miejsc, gdzie mogą czuć się swobodnie. Dlatego wybór warszawskiej lokalizacji zgłoszonej do europejskiego konkursu
architektonicznego Europan padł na ulicę Wileńską i jej okolicę. Mieliśmy nadzieję, że dzięki temu uda nam się przekształcić tę przestrzeń
w sposób, który umożliwi integrację różnych grup mieszkańców i użytkowników tej dzielnicy. Stąd temat „przemiana ulicy w serce pełnej
życia okolicy”. Europan pomaga władzom miast i inwestorom w znajdowaniu nowatorskich sposobów, architektonicznych i urbanistycznych,
przekształceń ich terenów. W mojej opinii nagrodzone i wyróżnione prace faktycznie takie rozwiązania zaproponowały.
Tomasz Zemła
zastępca dyrektora Biura Architektury i Planowania Przestrzennego m.st. Warszawy
19
otaczajÑcy kraw¢˚nik
promocja udziału mieszkańców, zachowanie ciągłości tożsamości miejsca, wzmocnienie integracji
różnych użytkowników, stosowanie przestrzeni społecznej jako łącznika różnego rodzaju przestrzeni
życiowej w okolicy, zachowanie atmosfery, która stanowiła najbardziej docenianą zaletę dzielnicy
Nowa Praga.
Autorzy wykorzystują wiele sposobów, by Wileńska i sąsiadujące z nią rejony ściśle ze sobą współpracowały. Przestrzeń ma być interesująca dla każdego, kto musi być w tym miejscu. Podobnie jest
z całościowym wizerunkiem ulicy Wileńskiej. Wprowadzone są tu tylko drobne korekty, takie jak
lokalizacja ważnych funkcji przestrzeni publicznej, czyli sklepy, kawiarnie, oświetlenie oraz system
transportu. Również zaprojektowano wiele kameralnych miejsc do siedzenia i do spotkań. Podzielono
je na dwie grupy. Pierwsza to nowe realizacje, które nie dominują nad przestrzenią, lecz są w nią
wkomponowane z wielka starannością. Pozostałe zlokalizowano przy już funkcjonujących miejscach
w celu dalszego podnoszenia atrakcyjności ulicy Wileńskiej.
Istotną korzyść tego projektu stanowi sposób, w jaki wprowadza się zmiany: na początku nic dużego,
co mogłoby spowodować protesty lub dzikie tłumy, lecz małe zmiany, które są łatwiejsze do akceptacji
przez mieszkańców i do których będzie czas się przyzwyczaić. To z kolei przygotuje mieszkańców do
większych przedsięwzięć i pomoże uniknąć społecznych konsekwencji, jakie mogą spowodować zbyt
raptowne zmiany w stabilnych lokalizacjach.
I nagroda
Autorzy Luciano Gonzalez Alfaya – architekt, Hiszpania; Patricia Muñiz Nuñez – architekt,
Hiszpania; Cesar Escudero Gonzalez – architekt, Hiszpania; Michael Cooke – architekt, Wielka
Brytania; Silvia Canda Exposito – architekt, Hiszpania; Stuart Mackellar – architekt, Wielka
Brytania; Yago Carro Patiño – architekt, Hiszpania
europan 10
Opinia jury
Zasadniczą ideę tego projektu stanowi odpowiedź na ściśle zdefiniowane potrzeby mieszkańców
dzielnicy i określone sposoby użytkowania przestrzeni urbanistycznej. Takie podejście tworzy przyjazne
zarówno przestrzenie publiczne, jak i sąsiadujące z nimi przestrzenie lokalne. Koncepcja tego projektu
opiera się na analizie społecznej i fizycznej kondycji Pragi. Rozwiązania przedstawione w projekcie
mają służyć jako katalizator i wzmacniacz już istniejących funkcji tych przestrzeni. Mają również na
celu zachęcenie ludzi, by więcej czasu spędzali na zewnątrz z innymi mieszkańcami. Autorzy stosują
bardzo interesujące aranżacje, by stworzyć najciekawsze przestrzenie publiczne Europy.
Stawiając się na miejscu mieszkańców Pragi, starają się zapewnić odpowiednie wyposażenie przestrzeni, by można było z niego korzystać jak najdogodniej i jak najdłużej. Projekt uwzględnia różnorodność użytkowników i zachęca do wzajemnych kontaktów. Raczej umożliwia rozmaite zajęcia,
niż je wymusza. Prawdopodobny skutek to prowokowanie spontanicznych działań adaptacyjnych na
użytek lokalny.
Miejsce będzie po prostu rosnąć w czasie, stwarzając coraz więcej możliwości, by przyciągnąć coraz
to nowych użytkowników. Użytkownicy prawdopodobnie poczują większe przywiązanie do tych miejsc
i większą odpowiedzialność za nie, gdyż tworzone będą z ich udziałem. Konkretne działania oparte są
na kilku podstawowych zamysłach, które zostały wymienione wśród celów konkursu, a mianowicie:
20
Wile¡ska – twój kawałek miasta
Opinia jury
Główny zamysł 10. edycji Europan w Warszawie, ulica Wileńska, to stworzenie
„salonu” dla mieszkańców tego rejonu.
Projekt „Wileńska – twój kawałek miasta” to świeże, proste, a jednak zdecydowanie kompleksowe podejście do jednego z głównych nierozwiązanych
problemów Warszawy, jakim jest niewielkie zaangażowanie mieszkańców
w sprawy miasta czy dzielnicy.
Autorzy zdecydowali się zrobić krok do tyłu, by mieszkańcy tego rejonu mogli
zdefiniować własne potrzeby w sposób najprostszy, choć nie najłatwiejszy.
Spytali ich wprost. Takie podejście nie było łatwe, gdyż ludzie, którzy mieszkają na Pradze są często przekonani, iż władze miejskie nie interesują się ich
sytuacją. Mają mocne poczucie marginalizacji i podchodzą z nieufnością do
kontaktów z jakimkolwiek urzędnikiem. Autorzy mieli okazję przekonać się
o tym osobiście, gdy zostali zaatakowani przez mieszkańca poproszonego
o udział w projekcie. Mimo to udało się obu stronom ustalić wspólne zasady komunikacji oraz stworzyć prosty sposób, by mieszkańcy mogli wyrażać
swoje potrzeby. Zsumowane rezultaty tego badania są przedstawione nie jako
ostateczny projekt dla rejonu, lecz raczej jako kolejny krok w długim procesie
negocjacji. Nadal istnieje możliwość adaptacji i korekty przez ludność lokalną,
jak i władze, które będą decydowały o wykorzystaniu tych wyników.
Proponowana metodologia jest elastyczna. Można ją stosować w innych dzielnicach, nie tylko z podobnymi problemami społecznymi. Można ją łatwo adaptować. Oczywiście, podobnie jak w przypadku jakiegokolwiek innego badania,
są ograniczenia. Zsumowane wyniki nie zawsze są kompromisem. Mogą się
okazać niekorzystne dla zainteresowanych mieszkańców, szczególnie wówczas,
gdy pyta się ich o potrzeby, a w odpowiedzi oczekuje się tylko wyboru spośród
ograniczonych propozycji przedstawionych przez autorów badania.
europan 10
Niemniej, zastosowanie dużej kolorowej makiety rejonu objętego projektem
i przedstawienie go zainteresowanym na pewno stanowią nową jakość konsultowania inwestycji oraz są dobrym punktem wyjścia ostatecznych ustaleń
dotyczących sposobu aranżacji salonu dla mieszkańców ulicy Wileńskiej.
II nagroda
Autorzy Marlena Happach – architekt urbanista, Polska; Marek Happach – architekt, Polska;
Dominika Tomaszewska – architekt, Polska
21
(out)door
wąska jezdnia to więcej miejsca dla pieszych
wileńska 1
siedziba
projektu Praga
bezpieczny przystanek
aktywny wypoczynek
wejście od podwórka
przebudowane mieszkania
drzewa
miejsce spotkań
ogródki uliczne
handel
kiosk
plac zabaw
brama nadaje tożsamość
przestrzeń pół otwarta
handel uliczny
strefa prywatna
nowe działania
Opinia jury
materiałów wraz z aspektami społecznymi. Projekt kładzie nacisk na funkcjonalne i społeczne elementy
wyzwolonej przestrzeni. Rozwija działania na zewnątrz. Stanowi przykład nowego sposobu ingerencji
w historyczną strukturę urbanistyczną i pokazuje kolejne kroki tego procesu. Proces projektowania tej
pracy to raczej nastawienie ostrości niż nakładanie już stworzonych rozwiązań zgodnie z zasadą „najlepszego przystosowania”. Nowa architektura stworzona w kontekście centrum historycznego miasta ma
zaznaczyć nadejście nowej ery, o czym nie należy zapominać. Forma architektoniczna i przestrzenna
zawsze będzie w opozycji do kontekstu historycznego, co stanowi pozytywny punkt w dyskusji. Na tym
etapie deliberacji ważne jest stwierdzenie, iż miasto, wraz z uwarunkowaniami i elementami, nie żyłoby
bez społeczności. Urbanizacja staje się punktem odniesienia, który zostawia swój znak na charakterze
miasta, od genezy aż po dzień dzisiejszy. Autorzy projektu wskazują na problem intensywności struktury
urbanistycznej – budynki w kwartałach przestrzennych. Jury jest zdania, iż ten sposób myślenia jest zbyt
radykalny. Decyzje przestrzenne oraz interwencje grożą zniszczeniem wewnętrznego środowiska sieci
praskich dzielnic. Pozytywny punkt tego projektu to propozycja rewaloryzacji istniejących budynków,
przestrzeni publicznej oraz przykłady małej architektury.
wyrÓ˚nienie honorowe
Autorzy Daniel Załuski – architekt, Polska;
Łukasz Piankowski – student architektury, Polska
europan 10
Projekt nr AA689 to ważny głos w dyskusji na temat rewaloryzacji przestrzeni urbanistycznej pochodzącej
z XIX oraz początków XX wieku. Celem projektu jest stworzenie przestrzeni publicznej, która integruje
różne pola ludzkiej działalności w dzielnicy. Rewaloryzacja tych rejonów to długi proces, który łączy różne
sposoby. Przykładowo: remont, destrukcja, niepokoje społeczne.
Interesującą stroną tego projektu jest podział przestrzeni na cztery poziomy. Każdy poziom wytwarza szereg
różnych zachowań odwołujących się do lokalnej tradycji. Ten sposób myślenia pomaga w definiowaniu
lokalnych oczekiwań i potrzeb. Autorzy projektu wzorują się na Jaime Lernerze. To nie ma być anonimowy
akt kopiowania, ale tworzenie nowych form, które mają własne miejsce w teorii planowania. Geometria
to jeden z ważnych elementów tego projektu. Tworzy linie geometryczne i kąty proste w przestrzeni miasta. Autorzy pragną objąć przestrzeń budowlaną ramą przestrzenną mającą odniesienie do istniejącego
kontekstu. Geometria, która pomaga architektowi w formułowania zasad odpowiedniego projektowania
przestrzeni budowlanej, wraz z małą architekturą zawartą w przestrzeni budynków mieszkalnych. Wrażenie
przejrzystości i prostoty to determinanta nowej architektury i tworów przestrzennych. Takie podejście
pozwala na przedstawienie budynku i środowiska jako gry mającej ukazać piękno i wartość zastosowanych
22
praca, opieka i zabawa
Opinia jury
europan 10
Autorzy tego projektu wskazują na główne problemy dzielnicy graniczącej z ulicą Wileńską, które
należy rozwiązać w najbliższej przyszłości, czyli stworzenie społecznej spójności pomiędzy dzisiejszymi mieszkańcami z klasy niższej a nowymi z średnich i wyższych grup społecznych. Historyczne
wartości architektoniczne wraz z lokalnymi legendami przyciągają nowe przedsięwzięcia, które mogą
przyspieszyć proces uszlachetnienia tego rejonu. Dwie grupy społeczne o całkowicie odmiennych
aspiracjach i potrzebach życiowych muszą być uszanowane równoprawnie w procesie planowania.
Podstawowa decyzja to zwężenie istniejącej ulicy Wileńskiej i wykorzystanie uzyskanego terenu do
poprawy systemu otwartej przestrzeni publicznej. Dawny korytarz komunikacyjny jest teraz podzielony
na dwie główne strefy o odmiennym charakterze:
1. w pobliżu ulicy Wileńskiej – rynek z dworcem autobusowym zapewnia lepszą organizację przestrzenną oraz infrastrukturę usługowo–dostawczą dla istniejących tu funkcji; plac – spełnia potrzeby dojeżdżających oraz lokalnych społeczności;
2.centralna część ulicy Wileńskiej – strefa parku rekreacyjnego składająca się z nowo stworzonego pasma
publicznej zieleni oraz propozycja nowych zewnętrznych urządzeń dla przedszkola i sportu (w przyłączonym rejonie), służące zarówno potrzebom tutejszych mieszkańców, jak i ponadlokalnej integracji.
Strefa parku rekreacyjnego otrzymuje wyraźną przestrzenną definicję swoich granic:
– nowe centrum koordynacyjne – nowy budynek, mieszczący szeroką gamę funkcji wspierających
lokalną pracę społeczno-kulturalną w dzielnicy oraz zapewniający wiele potrzebnych warsztatów
Autorzy Maria Ceran – architekt, Polska;
Maciej Wilczek – student architektury, Polska
i przestrzeni dla dzielnicy; nowy budynek komunalny ma służyć jako „wystawa” lokalnych działań
i realizowanych programów;
– lokalizacja nowego budynku centrum koordynacyjnego stanowi kontynuację istniejącej kompozycji
urbanistycznej; proponowana forma architektoniczna dla tego obiektu okazała się zbyt zamknięta
i mogłaby być trudna do zaakceptowania przez ludzi mających poczucie społecznego wykluczenia;
– szereg niskich pawilonów mieszczących usługi dla parku (kawiarnie, toalety, magazyny) tworzą
masywną tylną ścianę parku; to rozwiązanie było źródłem żywej dyskusji, gdyż taki typ małej architektury może stać się niepotrzebną barierą urbanistyczną pomiędzy małym placem publicznym
a całą strefą rekreacyjną;
– wspólną lokalizację funkcji sportowych, placu zabaw dla dzieci oraz zieleni publicznej i placu uznano za prawidłowe rozwiązanie, zachęcające osoby starsze do przebywania w przestrzeni publicznej;
mogą przychodzić tu z dziećmi lub obserwować zarówno życie uliczne, jak i gry sportowe.
Wszystkie decyzje przestrzenne zaproponowane w projekcie stanowią ochronę dla pierwotnej struktury
urbanistycznej regularnej szachownicy. Dopuszcza się jedynie modernizację podwórek, rozbiórki
tylnych oficyn są nie do przyjęcia.
Forma sportu oraz przestrzeń zewnętrzna przedszkola winny być przemyślane, tak by lepiej się dopasować do potrzeb lokalnego społeczeństwa oraz by zaktywizować działania mieszkańców.
glutathione
Opinia jury
Intencją autorów było zachowanie społecznego zróżnicowania Pragi, z jednoczesnym wzmocnieniem
gospodarki i otwarciem dzielnicy, a zwłaszcza ulicy Wileńskiej na otoczenie. Autorzy chcą połączyć Pragę
z lewobrzeżną Warszawą poprzez łączność promową oraz budowę mostu dla pieszych i rowerów, przez tory
kolejowe z trasą przez plac Wileński jako połączenie ulicy Wileńskiej z otoczeniem. Ruch pieszy i rowerowy
jest bardziej udogodniony poprzez zmianę ulicy Wileńskiej w przestrzeń wspólną.
Rozwój będzie stymulowany poprzez wielofunkcyjną, wielostronną i monochromatyczną przestrzeń
uliczną, łączącą kilka punktów o ogólnym zainteresowaniu. Czerwona kreska nazywa się Glutathione
Autorzy Piotr Czech – architekt, Polska; Rafał Świerczyński – architekt, Polska; Małgorzata
Bajowska – architekt, Polska; Lidia Archacka – architekt, Polska; Siarhei Liubimau – socjolog,
Białoruś; Benjamin Cope – filozof, Wlk. Brytania; Marek Konopka – architekt, Polska
[składnik medyczny wzmacniający stare ciała] ma na celu zapobieganie rozkładowi i niezdrowym
inwestycjom. Jest to również nieco dramatyczny gest, by podnieść ducha samooceny mieszkańców.
Ta linia przede wszystkim łączy nowo budowane Centrum Organizacji Pozarządowych, przeznaczone
do wspierania i koordynowania lokalnej gospodarki, z placem zabaw dla dzieci.
Poza Centrum Organizacji Pozarządowych, autorzy nie proponują nowych budynków, ale kładą
nacisk na renowację i przeprogramowanie – np. schronisko młodzieżowe i usługi społeczne, sporty
zewnętrzne, takie jak kick bag i punch ball oraz kino na świeżym powietrzu, niedrogie usługi gastronomiczne wokół przystanku autobusowego itp.
Projekt, który na pierwszy rzut oka robi wrażenie nieco szalonego, okazuje się rozwiązaniem strategicznym, broniącym miękkiego i stopniowego rozwoju i stabilizacji społecznej która nie wyklucza,
a raczej prosi się charyzmatycznego, a nawet irytującego gestu i sygnaturki, by się uruchomić.
To stwierdzenie budziło kontrowersje wśród jury, które zastanawiało się, czy Glutathione to dosyć
czy już za dużo, by wesprzeć intencje autorów.
europan 10
23
24
ulica do u˚ywania!!!
Opinia jury
europan 10
Projekt zakłada przede wszystkim, że planowanie urbanistyczne to tylko część rewitalizacji.
Autorzy podkreślają, jako najistotniejszy element projektu, potrzebę zmian społecznych.
Proces rewitalizacji powinien odbywać się etapami.
Założenie organizacji jako sposób zmiany życia całego rejonu Nowej Pragi (lokalizacja studium). W powiązaniu z polityką lokalną cała dzielnica może zostać nasycona
punktami działalności, które będą promieniować na otoczenie. Strategia powinna charakteryzować się długoterminowym najmem dla lokalnych mieszkańców oraz organizacją życia kulturalnego, artystycznego i publicznego. Rewitalizacja ulicy Wileńskiej
stanowić będzie czołowy projekt fundacji, stawiającej sobie za cel stworzenie ulicy
tętniącej życiem.
Dalsze działania to przekształcenie podwórek w przestrzenie zieleni i połączenie ich
z systemem istniejących bram. Mury śmietników mogą stać się deskami do malowania.
W ten właśnie sposób autorzy tworzą mechanizm stymulujący mieszkańców i gości
do działania.
Zakłada się stworzenie miejsca rozrywki na skrzyżowaniu z ulicą Zaokopową. Projekt
sugeruje, iż to miejsce jest centralnym punktem ulicy Wileńskiej z pełnią charakteru
lokalnego.
Te punkty i rozwiązania powinny ulepszyć jakość życia mieszkańców, przyciągać uwagę
zwiedzających oraz stworzyć miejsce, dokąd ludzie idą, a nie gdzie przechodzą.
Autorzy Katarzyna Reinhard – architekt, Polska;
Monika Morawiak – architekt, Polska
25
witalna praga
Autorzy Christiane Lange – architect, Niemcy; Christiana Wulfrath – filozof, Niemcy;
Cosima Nolte – student architektury, Niemcy
Opinia jury
europan 10
Projekt przedstawia interesującą definicję obszaru objętego studium. Wokół jego granic istnieją pasma
ziemi w dużym stopniu różniące się od pozostałej części tego rejonu. Autorzy wykorzystują te przestrzenie jako interfejsy (zielony interfejs, interfejs lokalnego handlu + gospodarki, interfejs sztuki +
kultury), łącząc rejon ze światem zewnętrznym.
Nacisk kłądzie się na małą ingerencję w istniejącą przestrzeń oraz na połączenie różnego rodzaju
inwestycji, co pozwoli na zachowanie charakteru dzielnicy. Sposób podziału kwartałów na mniejsze
jednostki zarówno pozwala na zachowanie tożsamości mieszkańców pojedynczego budynku, jak i zachęca do pewnej integracji mieszkańców wielu budynków.
Wielką zaletą tego projektu jest propozycja typologii przestrzennej ingerencji, która jest zintegrowana
z działalnością społeczną (np. prace rekonstrukcyjne i modernizacyjne wykonane przez mieszkańców).
Elementy, takie jak ogrody społeczności, spełniają potrzeby mało zarabiających mieszkańców rejonu,
ale jednocześnie zachęcają do wzbogacenia życia społecznego. Mała skala proponowanych typów
budynków pozwala na zachowanie charakteru rejonu oraz zintegrowanie jego mieszkańców (istnieją
propozycje komercyjnych apartamentowców, a nawet domków jednorodzinnych, które powinny wypełniać najmniejsze przestrzenie pomiędzy istniejącymi budynkami).
Propozycja dla ulicy Wileńskiej nie jest szczególnie rozwinięta, ale zakłada interesujące sposoby wykorzystania potencjału (rynek po południowej stronie, który stanowi element interfejsu gospodarczego,
plac stworzony przez odsunięcie części budynku dyrekcji kolei od ulicy).
27
Legenda
Inwestycje mieszkaniowe
Liczba mieszkań:
brak danych
do 50
51 – 100
101 – 400
401 – 1000
powyżej 1000
Inwestycje mieszkaniowe
Powierzchnia użytkowa:
brak danych
do 3 500 m2
3 501 – 7 000 m2
7 001 – 28 000 m2
28 001 – 70 000 m2
powyżej 70 000 m2
Biurowce
Powierzchnia użytkowa:
brak danych
do 3 500 m2
3 501 – 7 000 m2
7 001 – 28 000 m2
28 001 – 70 000 m2
powyżej 70 000 m2
Inwestycje zakończone w 2009 r.
Inwestycje w trakcie budowy
Inwestycje planowane
Inwestycje – perspektywa
drogi w trakcie budowy
drogi planowane
drogi – perspektywa
Dla zainteresowanych rozbudową i modernizacją stolicy, Biuro Planowania Rozwoju
Warszawy S.A. przygotowało Warszawską Mapę Inwestycji – WMI, która przedstawia
zmiany zachodzące w zagospodarowaniu przestrzennym miasta.
Warszawska Mapa Inwestycji:
• jest przestrzenną bazą danych, zawierającą podstawowe informacje o realizowanych, planowanych i ostatnio zakończonych inwestycjach,
• gromadzi dane o ważniejszych przedsięwzięciach mieszkaniowych, biurowych,
usługowych, komunikacyjnych i infrastrukturalnych,
• prezentuje lokalizację tych inwestycji wraz z informacjami o inwestorze, nazwie
inwestycji, jej wielkości i terminie realizacji.
WMI jest stale aktualizowana na podstawie informacji od developerów, inwestorów
oraz danych z Urzędu Miasta (Wieloletni Plan Inwestycyjny i decyzje wydawane
dla inwestycji).
Obecnie opisanych jest prawie dziewięćset inwestycji. Jest wśród nich:
•ponad 550 osiedli i wielorodzinnych budynków mieszkalnych,
• ok. 200 obiektów biurowych i usługowych,
• ok. 90 inwestycji drogowych i komunikacyjnych.
Tak przygotowany materiał pozwala na analizę i śledzenie aktualnych zmian w zagospodarowaniu przestrzennym miasta. W pracach tych bardzo pomocne są systemy
informacji przestrzennej (GIS), które ułatwiają analizę i pozwalają na wszechstronne
zobrazowanie zebranych informacji.
Warszawska Mapa Inwestycji – WMI jest udostępniania zarówno w postaci map
tradycyjnych, jak i map komputerowych (przestrzennie zorientowanych baz danych)
do których dołączany jest program do ich prezentacji i przeglądania.
Warszawska Mapa Inwestycji
Autorzy opracowania Biuro Planowania Rozwoju Warszawy S.A. • Lidia Kluska, mgr Stanisław Kosewski,
Przemysław Podolak, mgr Anna Vorbrodt.
28
Rejon ulicy Konstruktorskiej – obszar o powierzchni ok. 130 ha w północnej części Służewca
Przemysłowego (5 km od PKiN), obejmuje tereny poprzemysłowe intensywnie przekształcające
się w ostatnich latach w dzielnicę biurową.
Obecna siatka ulic publicznych jest rzadka i monotonna, dostosowana do dotychczasowej
funkcji produkcyjno-magazynowej obszaru. Brakuje powiązań przestrzeni po obu stronach
ul. Wołoskiej oraz pomiędzy obszarem opracowania i otaczającymi terenami miejskimi.
GŁÓWNE ZAŁOŻENIA PROJEKTU
• Włączenie obszaru w strukturę przestrzenną miasta – połączenie z otaczającą siatką przestrzeni publicznych, a tym samym ukształtowanie atrakcyjnego, wielofunkcyjnego fragmentu
miasta, połączonego z przystankami kolejowymi, z terenami zieleni – Królikarnią i Fortem
Mokotów, Dworcem Południowym i Galerią Mokotów.
• Ukształtowanie nowej, atrakcyjnej siatki przestrzeni publicznych (placów, ulic, zieleńców
i skwerów – częściowo na terenie dawnych bocznic kolejowych) oraz ukształtowanie głównej
osi obszaru - ciągu ul. Konstruktorskiej – Abramowskiego, po obu stronach ul. Wołoskiej.
Przy tym założeniu krystalizującym przestrzeń obszaru, znalazłaby się nowa szkoła, przedszkola, park, skwery, główne place i lokalne usługi.
• Ukształtowanie atrakcyjnego, nowego zespołu miejskiego o różnorodnych funkcjach, łączącego dzielnicę biurową, nowe kwartały mieszkaniowe, lofty, szkołę, przedszkola, park,
skwery, sklepy i usługi, w sposób zapobiegający monofunkcyjności.
• Oparcie obszaru na komunikacji publicznej – powiązanie z przystankami kolejowymi i stacjami metra, przedłużenie linii tramwajowej, wprowadzenie komunikacji autobusowej do
wnętrza obszaru.
SŁU˚EWIEC PRZEMYSŁOWY W REJONIE ULICY KONSTRUKTORSKIEJ
Zespół autorski DAWOS • dr arch. Krzysztof Domaradzki, arch. Marek Sawicki,
arch. Dorota Sawicka, arch. Piotr Sawicki, arch. Rafał Wysocki Zamawiający Miasto
Stołeczne Warszawa
29
Obszar planu (o powierzchni ok. 90 ha) znajduje się na granicy
dwóch dzielnic – Włoch i Ursusa, obejmuje tereny o bardzo różnorodnych funkcjach – dwa cmentarze parafialne, fort V – Włochy, zabudowę mieszkaniową na obrzeżach miasta-ogrodu Włochy,
zabudowę biurową i obiekty handlowe wzdłuż Al. Jerozolimskich
oraz pozostałości sadów owocowych i nieużytków rolnych wraz
z zabudową mieszkaniową. Obszar zawarty w kwartale ulic: Ryżowa, Kleszczowa, Dzieci Warszawy, Al. Jerozolimskie nie posiada wykształconej wewnętrznej struktury, ani siatki przestrzeni
publicznej.
GŁÓWNE ZAŁOŻENIA PROJEKTU
• Włączenie obszaru do układu przestrzennego miasta – powiązanie siatki przestrzennej miasta-ogrodu Włochy z układem
przestrzeni publicznych Ursusa.
• Ukształtowanie miejskiej siatki przestrzeni publicznych – poprzez
wytyczenie nowych alei i placów po południowej stronie zespołu
fortu i cmentarzy oraz uporządkowanie przestrzeni istniejących
ulic – podnoszące standard przestrzenny rejonu i ułatwiające
dostęp do cmentarzy parafialnych oraz fortu Włochy, który ma
się stać lokalnym centrum kultury i wypoczynku.
• Uzupełnienie programu mieszkaniowego o usługi oświaty, zespół
usług kultury, wypoczynku i sportu na terenie fortu Włochy, oraz
obiekty usługowe i usługi w parterach budynków, przy zachowaniu charakteru miasta-ogrodu w północnej części obszaru.
• Maksymalne możliwe powiększenie cmentarzy parafialnych przy
uszanowaniu ich istniejącego sąsiedztwa (zabudowy mieszkaniowej) oraz ukształtowanie nowych przestrzeni wejść na cmentarze
od strony południowej – place miejskie z możliwością organizowania okazjonalnych stoisk handlowych związanych z funkcjonowaniem cmentarza (sprzedaż kwiatów i zniczy) lub parkowania
w dni świąteczne.
• Poprawa obsługi komunikacyjnej obszaru, w szczególności rozwiązanie problemu wyjazdu z zespołu biurowego wzdłuż Al. Jerozolimskich – poprzez rozbudowę układu dróg wewnętrznych
i powiązanie ich z projektowaną ul. Nowo-Lazurową. Jednocześnie realizacja powiązań pomiędzy dzielnicą Włochy, a Ursusem
na poziomie lokalnym.
projektowany ukŁad zieleni – aksonometria
projektowany ukŁad przestrzeni publicznych – aksonometria
REJON CMENTARZA PRZY ULICY RY˚OWEJ
Zespół autorski DAWOS • dr arch. Krzysztof Domaradzki, arch. Marek Sawicki, arch. Dorota Sawicka, arch. Piotr Sawicki,
arch. Rafał Wysocki Zamawiający Miasto Stołeczne Warszawa
30
Zadanie 5 –ulica Szpitalna
– poszerzenie chodników i urządzenie parkowania
– rozważenie możliwości wprowadzenia dodatkowego programu
usługowego w podwórkach od strony wschodniej
Zadanie 6, 7 i 8 – plac Chmielna-Bracka, Krucza między Bracką
a Al. Jerozolimskimi, Bracka między Chmielną a Al.
Jerozolimskimi
– ograniczenie ruchu tranzytowego na ciągu ulic Krucza-Szpitalna
w rejonie ul. Chmielnej
– zapewnienie dojazdów i usługi komunikacyjnej dla rejonu
Chmielnej oraz domu handlowego Braci Jabłkowskich
– wzmocnienie powiązania pieszego ciągu ul. Chmielnej i Brackiej
– wytworzenie placu miejskiego w rejonie przecięcia Chmielnej
i Brackiej
– uzupełnieni zabudowy w pierzei ulic Brackiej i Kruczej
(w sąsiedztwie domu handlowego Braci Jabłkowskich)
– uczytelnienie historycznego kierunku ul. Brackiej w rejonie
Al. Jerozolimskich
– zapewnienie dojazdu od ul. Widok i Kruczej
– udostępnienie podwórek-pasaży w kwartale
Bracka-Chmielna-Nowy Świat-Al. Jerozolimskie
wstĘpne wytyczne projektowe:
– przestrzeń placu uwolniona od komunikacji kołowej – duża przestrzeń
piesza, ogródki kawiarniane itp.
– uzupełniona pierzeja Brackiej (rozbudowa Smyka, domu handlowego Arka i
zabudowa działki sąsiedniej)
– delikatnie zaznaczona w posadzce ciągłość pieszego pasaźu ulicy Chmielnej
– jezdnia w poziomie placu, okrążająca ogródek przy Sphinx’ie (pętla Zgoda –
Szpitalna bez połączenia z Kruczą)
– wprowadzenie zieleni na placu i w ciągu ul. Brackiej
główne place
główne przestrzenie piesze
główne ulice
osie kompozycyjne i widokowe
ważne elementy w przestrzeni publicznej – pomniki itp.
ważne budynki użyteczności publicznej
aktywne pierzeje zabudowy
jezdnie
odcinki jezdni z priorytetem dla pieszych
Celem opracowania było przeprowadzenie analiz i opracowanie wytycznych dla przekształceń przestrzeni publicznej śródmiejskiego ciągu ulic Brackiej i Szpitalnej, spajającego przestrzennie centrum
miasta od placu Trzech Krzyży do placu Piłsudskiego.
Przedwojenna ciągłość „skośnych” ulic Brackiej, Szpitalnej, Mazowieckiej (a także Mokotowskiej,
Polnej, Koszykowej i Twardej) została po wojnie przecięta szerokimi arteriami komunikacyjnymi prowadzącymi ruch tranzytowy przez centrum miasta (znacznie poszerzono np. Marszałkowską, Świętokrzyską
i Chałubińskiego).
Ponadto większość przestrzeni publicznej zajęta jest obecnie przez samochody, jezdnie i parkowanie,
znacznie ograniczając przestrzeń dla pieszych, rowerzystów, ogródków kawiarnianych, sezonowych
stoisk itp.
W opracowaniu zaproponowano podział ciągu ulicznego na zadania inwestycyjne, dla których przyjęto
PODSTAWOWE KIERUNKI DZIAŁAŃ:
• Ograniczenie ruchu tranzytowego, przede wszystkim na ciągu Krucza – Szpitalna – Mazowiecka.
Proponuje się zachowanie możliwości dojazdu do obszaru opracowania oraz uporządkowanego
parkowania w obszarze, przy jednoczesnym przerwaniu bądź ograniczeniu ruchu tranzytowego na
kierunku północ – południe w rejonie ulicy Chmielnej.
CIÑG ULIC BRACKA – SZPITALNA. studia i analizy
urbanistyczne do przeksztaŁce¡ przestrzeni publicznej
Urbanistyka DAWOS • dr arch. Krzysztof Domaradzki, arch. Renata Jóźwik, arch. Diana Polkowska,
arch. Dorota Sawicka, arch. Piotr Sawicki, arch. Marek Sawicki Zamawiający Miasto Stołeczne
Warszawa
• Uspokojenie ruchu i uporządkowanie parkowania przyulicznego.
• Zwiększenie przestrzeni przeznaczonej dla pieszych.
• Prowadzenie polityki zmierzającej do wprowadzania atrakcyjnego programu w parterach budynków
tworzących pierzeje przestrzeni publicznej (restauracji, kawiarni, sklepów, lokalnych usług, teatrów,
klubów itp.).
• Udostępnienie podwórek i tworzenie wewnętrznych pasaży uzupełniających siatkę przestrzeni publicznych oraz zwiększenie programu usługowego w parterach.
• Wzmocnienie powiązań z Traktem Królewskim poprzez ukształtowanie atrakcyjnej przestrzeni ulicy
Złotej łączącej plac Defilad z Nowym Światem.
• Wyznaczenie w obszarze tras tematycznych związanych z kulturą i tradycją.
• Podniesienie standardu przestrzeni publicznej - opracowanie i realizacja projektów ulic i placów,
obejmujących posadzki, meble uliczne, ogródki kawiarniane, program imprez w przestrzeni publicznej
itp.
• Ukształtowanie przestrzeni publicznej w sposób przyjazny dla wszystkich, w tym dla osób niepełnosprawnych.
31
Koncepcja zagospodarowania terenu wzdłuż ulicy Rydygiera zakłada budowę
ciągu spacerowo-rowerowego o charakterze miejskiego deptaku, tworzącego
spójną całość. Projekt obejmuje przebudowę drogi, budowę miejsc parkingowych, budowę ścieżki rowerowej, ciągów pieszych i placów miejskich, wprowadzenie nasadzeń roślinnych, elementów oświetlenia i małej architektury.
Ulica ta stanie się główną arterią łączącą nowe kwartały mieszkaniowe ze
starą częścią Żoliborza.
Głównym celem projektowym jest przekształcenie poprzemysłowej ulicy
w atrakcyjną przestrzeń miejską o wyjątkowym charakterze i o dużych walorach estetycznych. Oprócz funkcji komunikacyjnej ul. Rydygiera będzie pełniła również funkcję najbliższej w okolicy przestrzeni publicznej ‘integrującej’
mieszkańców. Wzdłuż ulicy będą zlokalizowane kawiarnie oraz inne lokale
usługowe, które stworzą atmosferę deptaku. Ciągi piesze i rowerowe będą
oddzielone od ulicy szpalerem drzew i formowanymi żywopłotami oraz nasadzeniami krzewów i roślinności okrywowej. Chodniki i nawierzchnie placów
będą wyłożone szlachetną kostką betonową oraz płytami kamiennymi. Nowoczesne i jednocześnie eleganckie meble miejskie oraz elementy oświetlenia
będą w większości wykonane według indywidualnego projektu.
Teren zostanie oświetlony w sposób zachęcający do wieczornych spacerów.
Całość ulicy Rydygiera będzie miała swój niepowtarzalny klimat i charakter,
który spowoduje, że będzie pełnić rolę swoistego ‘forum’ dla zespołów okolicznej zabudowy mieszkaniowej.
Projekt zakłada integrację ulicy Rydygiera z przebudowywanym placem
Grunwaldzkim.
Koncepcja ulicy Rydygiera
Lokalizacja Żoliborz Projekt mąka.sojka.architekci • arch. Radosław Sojka, arch.
Maciej Mąka, arch. Radosław Bajor, arch. Jakub Kalinowski Współpraca arch. kraj.
Robert Nowicki Inwestor Miasto Stołeczne Warszawa, Urząd Dzielnicy Żoliborz Projekt
architektoniczny 2010 Realizacja 2010
32
TERENY USŁUG
TERENY USŁUG W ZIELENI
TERENY USŁUG Z TOWARZYSZĄCĄ ZABUDOWĄ
MIESZKANIOWĄ JEDNORODZINNĄ
TERENY USŁUG W ZIELENI Z TOWARZYSZĄCĄ
ZABUDOWĄ MIESZKANIOWĄ JEDNORODZINNĄ
TERENY USŁUG OŚWIATY – PRZEDSZKOLE,
USŁUG ZDROWIA, USŁUG KULTURY, USŁUG
SPORTU I REKREACJI Z TOWARZYSZĄCYMI
USŁUGAMI ZWIĄZANYMI Z FUNKCJAMI
PUBLICZNYMI O ZNACZENIU LOKALNYM
TERENY USŁUG OŚWIATY ORAZ USŁUG SPORTU
I REKREACJI
TERENY ZABUDOWY MIESZKANIOWEJ
JEDNORODZINNEJ
JEDNORODZINNEJ Z TOWARZYSZĄCYMI USŁUGAMI
WIELORODZINNEJ Z TOWARZYSZĄCYMI USŁUGAMI
TERENY ZIELNI IZOLACYJNEJ ORAZ ZIELENI
PUBLICZNEJ URZĄDZONEJ
TERENY ZIELNI IZOLACYJNEJ
Z TOWARZYSZĄCYMI PARKINGAMI
TERENY OGRÓDKÓW DZIAŁKOWYCH
TERENY CIĄGÓW PIESZYCH ORAZ ZIELENI
PUBLICZNEJ URZĄDZONEJ
TERENY CIĄGÓW PIESZYCH ORAZ ŚCIEŻEK
ROWEROWYCH
Plan obejmuje 240 ha obszaru położonego w południowo-centralnej
części dzielnicy Białołęka. Teren opracowania ogranicza od północy
Kanał Żerański, od wschodu Kanał Bródnowski, od południa Trasa Toruńska, od zachodu ulica Białołęcka.
Obszar planu to rozwijająca się na terenach porolnych zabudowa
mieszkaniowa wraz z usługami. Zgodnie z ustaleniami obowiązującego
Studium m.st. Warszawy, w projekcie planu dominuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
W celu zapewnienia wysokich standardów urbanistycznych dla tego
terenu, plan wprowadza:
• modernizację i rozbudowę układu drogowego z uwzględnieniem powiązań lokalnych i ponadlokalnych;
• utrzymanie powiązań przyrodniczych poprzez ustanowienie terenów
zieleni wzdłuż Kanału Bródnowskiego i Kanału Żerańskiego z lokalnymi powiązaniami ciągów zieleni i ogrodów działkowych wraz
z parkiem;
• tereny zieleni powiązane w systemie ścieżek rowerowych;
• możliwość rozwoju istniejącej infrastruktury społecznej;
• kształtowanie lokalnego centrum osiedla poprzez wprowadzenie,
w centralnym kwartale, zabudowy o podwyższonych parametrach,
z usługami w parterach i dogodnym dojazdem;
• zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego poprzez m.in.
– utrzymanie dotychczasowego charakteru przestrzennego obszaru
planu, co oznacza dominację ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej,
– k oncentrację zabudowy usługowej we wskazanych rejonach,
– u tworzenie rejonów usług lokalnych wzdłuż ważniejszych ulic,
– zakaz wprowadzania wielkoprzestrzennych obiektów handlowych
o powierzchni sprzedaży przekraczającej 2000 m2,
– zakaz wprowadzania zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, z wyjątkiem terenów 1 i 2 zabudowy wielorodzinnej/usługowej,
– ograniczenie długości zespołów zabudowy jednorodzinnej szeregowej do nie większej niż 4 segmenty,
– stosowanie wysokości zgodnej z tradycją architektoniczną tego
rejonu,
– odpowiednie kształtowanie dachów i stosowanie stonowanych
kolorów elewacji.
Projekt planu został opracowany na zlecenie Miasta Stołecznego Warszawy i uchwalony w styczniu 2010 roku. Otwiera kolejne możliwości
powiększania stołecznych zasobów mieszkaniowych dobrej jakości.
Miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego osiedla Białoł¢ka WieÂ
Autorzy projektu Studio KA • dr hab. inż. arch. Krystyna Gruszecka, arch. kraj. Justyna Zakościelna, arch. kraj. Mirosław
Gajdak, arch. kraj. Katarzyna Łysyganicz, arch. kraj. Dominika Wójtowicz, mgr inż. Stefan Parys (infrastruktura miejska).
33
ulica i dojazdy do parkingów
część ulicy brukowana
chodniki dla pieszych
zieleń
budynki
granica inwestycji
W wyniku przebudowy ulicy i jej otoczenia, rozpoczętej jesienią 2009 roku powstanie nowy, większy od poprzedniego
parking dla 120. samochodów i ośmiu autokarów turystycznych. Plac parkingu zaprojektowano tak, aby mógł być wykorzystywany przy organizowaniu koncertów plenerowych i okazjonalnych kiermaszów.
Przebudowie ulegnie również skwer przed kościołem św. Anny. 13 grudnia 2009 roku nadano mu nazwę – „Skwer Prymasowski”.
Od ul. Przyczółkowej do Muzeum Pałacu w Wilanowie chodniki zostaną wyłożone płytami granitowymi, a jezdnia i miejsca postojowe – granitową kostką tzw. paryską. Na znacznym odcinku ulica będzie brukowana historycznym kamieniem
brukowym, wydobytym spod asfaltu. W tym miejscu wprowadzony zostanie zakaz ruchu samochodowego.
Wzdłuż ulicy, od skweru przed kolegiatą wilanowską chodnik zostanie odsunięty od jezdni, a na przedpolu pałacu stanie
jedenaście latarni gazowych.
Przebudowana ulica St. Kostki Potockiego z chodnikami, ławeczkami i aranżowaną zielenią, zyska formę pasażu pieszego
(pieszo-jezdnego) i stanie się reprezentacyjną ulicą Wilanowa, godną znakomitego patrona i miejsca, w którym się znajduje
– historycznej rezydencji królewsko-magnackiej.
Zakończenie przebudowy nastąpi w 2010 roku.
przebudowa ul. stanisŁawa Kostki
Potockiego
Inwestor Dzielnica Wilanów m.st. Warszawy
Projekt Autorska Pracownia Architektury CAD Sp. z o.o.
Wykonawca Mabau Polska Sp. z o.o.
Czas realizacji inwestycji 2009-2010
34
„Projekt zakłada podział terenu parku jednoznacznie na dwie części: historyczną, nawiązującą do kościoła św. Michała
z 1798 r., znajdującą się w kwartale między ulicami: Warszawską, Kościuszki, Wybickiego, Lotników i nowoczesną, z projektowaną sceną, amfiteatralną widownią, placem będącym zegarem słonecznym z fontanną (między ulicami: Sukienną,
Kościuszki, Wybickiego, Lotników).
Istniejący rysunek ścieżek wskazuje na charakterystyczny dla klasycyzmu regularny, symetryczny układ parkowy. Pragniemy
przywrócić czytelność tych rozwiązań wprowadzając uregulowanie istniejących i uzupełnienie nowych traktów pieszych.
Przyjmujemy układy promieniste ścieżek wychodzących z placyków .
Założenie osiowe tworzą: trzy płaszczyzny placów w „części historycznej” i duży plac w „części nowoczesnej” w kształcie
zegara słonecznego, składający się ze sceny, amfiteatralnej widowni i fontanny.
Widownia usytuowana będzie amfiteatralnie w niewielkim zagłębieniu terenu – niecce. Dokumentacja projektowa zieleni ma na celu odtworzenie dawnego waloru Parku Miejskiego polegające na uczytelnieniu
oryginalnej kompozycji przez korekty szaty roślinnej i układu komunikacyjnego oraz uzupełnienie zieleni dla edukacji
i wypoczynku korzystających z parku mieszkańców miasta.
Utrzymany w geometrycznym stylu park, usytuowany jest w samym centrum miasta, dlatego tak ważne jest, stworzenie
osłon z rosnącej zieleni, zwłaszcza zimozielonej. W ramach prac związanych z rekonstrukcją parku przewiduje się zaaranżowanie nowych nasadzeń zieleni w znacznej części z zieleni zimozielonej. Powstaną szpalery z formowanego cisa, choiny
kanadyjskiej, różaneczników, które najskuteczniej odizolują park od ulic i przyulicznych parkingów z samochodami.
W zachodniej części parku znajdzie się teren ok. 1000 m2 przeznaczony na plac zabaw wraz z urządzeniami.
Planowana rewaloryzacja przewiduje nowe nasadzenie i powiększenie istniejącego kwadratowego placu z pomnikiem
Józefa Wybickiego. W centralnej części placu okrągłego, a także całego założenia historycznego, zostanie umieszczony
wielobarwny klomb, podkreślający charakter parku miejskiego.
Trzeci plac (projektowany), kwadratowy, będzie podkreślał symetryczność założenia i stanowił zamknięcie „części historycznej” parku.
Specyfika tematu wymagała równoczesnego spełnienia wymagań przywrócenia dawnego uroku założenia historycznego
zabytkowego parku (na osi klasycystycznego kościoła wpisanego do rejestru zabytków), jak również stworzenia nowoczesnej jakości przestrzeni publicznej w centrum miasta. Wychodząc naprzeciw współczesnym potrzebom mieszkańców,
uwzględniając uwagi radnych i osób zainteresowanych zgromadzonych podczas sesji Rady Miasta, zależało nam na
stworzeniu atrakcyjnej przestrzeni o oryginalnej formie.
Projekt uzyskał pozytywną opinię Urzędu Konserwatorskiego.”
Projekt rewaloryzacji Parku im. Józefa Wybickiego
w nowym dworze mazowieckim
Projekt PROART Pracownia Architektoniczno-Konserwatorska ANNA ROSTKOWSKA • arch. Anna
Rostkowska, arch. Anna Kuflewska, arch. Małgorzata Połeć Konstrukcja inż. Krzysztof Pawłowski,
inż. Sławomir Szarleja Projekt zieleni arch. kraj Leokadia Mazur Inwestor URZĄD MIASTA NOWY DWÓR
MAZOWIECKI Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2012
Powierzchnia całkowita: 27 000 m2
1. Plac z pomnikiem ku czci Józefa Wybickiego
2. Plac z wielobarwnym klombem
3. Plac
4. Plac ze sceną i widownią w kształcie zegara słonecznego
D. Skarpa
35
Głównym celem projektu jest wykreowanie miejskiego wnętrza
o charakterze parkowym, które będzie pełniło funkcję społeczną,
rekreacyjną i przyrodniczą.
Park podzielono na strefy służące stopniowaniu intensywności
zagospodarowania:
– strefa zewnętrzna, brzegowa - place wejściowe z obiektami
kubaturowymi;
– strefa passepartout - zewnętrzne tło widokowe w postaci wysokich zadrzewień i żywopłotów, podkreślonych nasadzeniami roślin okrywowych w żwirze, stanowiące bufor pomiędzy
otaczającą przestrzenią miejską, a wnętrzem parku, w którym
rozmieszczono elementy programu;
– wewnętrzna strefa otwartych błoń – łąk, mogących służyć
swobodnej, indywidualnej rekreacji, a także imprezom plenerowym;
– strefa centralna - serce parku - polana z placem zabaw dla
dzieci oraz wiatą i stolikami – miejscami spotkań;
– strefa zadrzewień - w trójkącie przecinających się trzech alei
– wewnętrzne tło widokowe.
Główne elementy programu zlokalizowano w strefie brzegowej
i passepartout:
– główny plac wejściowy z pawilonami parkowymi z funkcjami
kawiarni i lokalnego klubu – galerii; na zewnętrznej części
placu rzeźba „Mapy Świata” mająca charakter edukacyjny,
w strefie wewnętrznej ze zbiornikiem wodnym, plac daje możliwość aranżowania letnich ogródków kawiarnianych, wystaw
artystycznych na wolnym powietrzu oraz sceny letniej. Przy
budynku kawiarni pole do gry w boule;
– „park psi” - wydzielony żywopłotami, częściowo zadrzewiony
teren służący wyprowadzaniu psów i rekreacji (urządzenia do
zabaw, a także psie toalety, oświetlenie, ławki i kran ogrodowy);
– zespół urządzeń fitness;
– strefy wysokich zadrzewień izolacyjnych przestrzeń spacerowa
i wystawiennicza;
– indywidualna, swobodna rekreacja i możliwość organizowania
imprez plenerowych;
– w centrum – sercu parku - plac zabaw dla dzieci z urządzeniami o charakterze przygodowym oraz bezpieczną nawierzchnią
syntetyczną, placyki wypoczynkowe z ławami i stolikami oraz
zespół urządzeń minigolfa. W parku znajduje się ponadto istniejący zespół boisk Orlik z zapleczem.
Projekt modernizacji Parku im. J. Poli¡skiego
Lokalizacja ul. Szaserów, Praga Południe Zespół autorski Architekci: Marek Wojciechowski, Piotr Czuba, Maciej Latoszek,
tech. arch. Wioletta Wojtaszewska Współpraca Bartosz Saganowski Architekci krajobrazu Agnieszka Kowalewska, Jarosław
Rogólski, Katarzyna Kwiatkowska Kompozycja rzeźbiarska mgr sztuki Mariusz Mierzejewski Współpraca mgr sztuki Teresa
i Dariusz Kowalscy Inwestor Dzielnica Praga Południe m.st. Warszawy Koncepcja 2008 – I nagroda w Konkursie SARP Projekt
budowlany i wykonawczy 2009 Przewidywana realizacja 2010-2011
36
Jednym z głównych założeń projektowych było zachowanie wypoczynkowo-spacerowego charakteru skweru miejskiego. Ponieważ na terenie
opracowania znajduje się pomnik poświęcony pamięci ofiar obozu KL
Warschau, koncepcja zagospodarowania zakłada znikomą ingerencję
w tej części zieleńca. Skwer po modernizacji powinien łączyć się
z użytkową przestrzenią przy ul. Prądzyńskiego. Tam powstaje zespół
usługowo-mieszkaniowy. Zabytkowe bryły budynków należących niegdyś do Gazowni Warszawskiej zostaną przystosowane na potrzeby przyszłych mieszkańców. Planowany jest również trzeci budynek usługowy
w miejscu istniejących fundamentów po stalowym gazometrze. Jego
nowoczesna bryła będzie nawiązywać do pozostałych budowli, tworząc
spójny stylistycznie kompleks.
Koncepcja modernizacji skweru zakłada zachowanie wszystkich zdrowych
drzew. Planowane jest jedynie usunięcie okazów chorych lub niebezpiecznych. Ze względu na funkcje jakie ma spełniać skwer podzielono go
na strefy. Pierwsza w pobliżu ulicy Prądzyńskiego, tam zlokalizowany jest
obecnie pomnik ofiar KL Warschau. Do miejsca pamięci prowadzi aleja
z nawierzchni mineralnej, możliwe jest również dojechanie rowerem.
Przy alei w cieniu drzew zlokalizowano ławki. Wokół pomnika znajduje
się rozległa murawa parkowa. Celowym zabiegiem było niestosowanie krzewów lub drzew w najbliższym sąsiedztwie pomnika, tak by nie
stanowiły bariery wizualnej. Odmienny charakter ma strefa centralna
skweru, z dynamicznym układem drogowym oraz placem zabaw o ciekawej formie. Miejsce zabaw otoczone jest szerokimi pasmami krzewów
o zróżnicowanej wysokości. W strefach wejściowych od ul. Brylowskiej
i Krzyżanowskiego zaprojektowano trójkątne place wejściowe. Przy
głównym ciągu pieszym z nawierzchni mineralnej usytuowane zostały
betonowe murki z drewnianymi siedziskami.
Poprzez łagodne przejście pomiędzy terenem skweru, a położonymi
w zachodniej części budynkami oraz powtarzalność charakterystycznych elementów i materiałów, uzyskano efekt spójności kompozycyjnej.
Skwer stał się miejscem wypoczynku mieszkańców nowo-projektowanego kompleksu, natomiast dotychczasowi użytkownicy skweru zyskali
możliwość podziwiania ciekawej i wartościowej, zabytkowej architektury
budynków Starej Gazowni.
Koncepcja przebudowy skweru im. Alojzego Pawełka
Lokalizacja Wola-Czyste Autor koncepcji arch. Jerzy Ebing Architektura krajobraz inż. Marta
Grzybowska, inż. Anna Szewczak Mała architektura arch. Ewa Ebing Inwestor Urząd Dzielnicy Wola /
JUMA sp.j. Projekt 2010 Realizacja 2012
Powierzchnia całkowita: Urząd Dzielnicy Wola – 35 423 m2, JUMA sp.j. – 18 965 m2
37
plac ŚwiĘtokrzyski
funkcja komunikacyjna, miejsce
spotkań, możliwość organizacji
festiwali i imprez masowych
park „Żywej rzeki”
funkcja edukacyjna, ekspozycje i prezentacje związane za środowiskiem
przyrodniczym rzeki nizinnej, stanowiska do obserwacji ptaków i naturalnie
występujących roślin
Teren Bulwarów stanie się charakterystycznym obszarem najbardziej reprezentacyjnego i eksponowanego turystycznie terenu Warszawy.
Koncepcja zakłada połączenie funkcji reprezentacyjnej, rekreacyjnej oraz kulturalnej. Tym samym daje szanse wykreowania nowych,
atrakcyjnych miejsc i wartości widokowych w przestrzeni publicznej w skali miasta.
Kompozycja lewobrzeżnych Bulwarów Wisły, w koncepcji konkursowej, to czytelny układ Placów i przestrzeni linearnych – łączników. Place lokalizowane są w miejscu istniejących i proponowanych w przyszłości połączeń kompozycyjnych i funkcjonalnych
z miastem, identyfikowanych wizualnie w przestrzeni m.in. za pomocą unikalnych w formie latarni w kształcie żagli. Powiązanie
bulwaru z przestrzenią miasta podkreślają same nazwy placów oraz zmiana kierunku w kompozycji nawierzchni i innych elementów
urządzenia terenu. Przejście pomiędzy poziomem Wisłostrady i Bulwaru, proponuje się ukształtować w tektoniczny sposób nawiązujący
do erozyjnego działania rzeki, co jednocześnie pozwoli na stworzenie atrakcyjnych widokowo miejsc. Łączniki pomiędzy placami
kształtowane będą za pomocą stałej sekwencji elementów: bulwaru pieszego od strony odwodnej, rekreacyjnej ścieżki rowerowej
i elementów wertykalnych: drzew, latarni oraz lekkich, mobilnych pawilonów (bar plażowy z wypożyczalnią leżaków, toaletą publiczną
i natryskami, pawilony ekspozycyjne, restauracyjne i kawiarniane oraz usługowe, a także obsługujące ruch turystyczny). Taki układ
pozwoli na łatwe odnalezienie się w przestrzeni przez użytkownika Bulwaru oraz czytelny odbiór z perspektywy terenów sąsiadujących,
także z prawego brzegu.
Koncepcja przewiduje także dostosowanie nabrzeży do potrzeb cumowania różnych jednostek pływających. W miejscach istotnych
komunikacyjnie, proponuje się zlokalizowanie przystanków tramwaju wodnego, a na wysokości Zamku Królewskiego, dodatkowo
przystani wycieczkowej.
Zagospodarowanie lewobrze˚nego bulwaru Wisły na odcinku
od ul. Tamka do ul. BoleÂå. Konkurs – I nagroda
Autorzy RS Architektura Krajobrazu • Dorota Rudawa, Patryk Zaręba Autorzy koncepcji architektury
pawilonów Artchitecture Sp. z o.o.
plac uniwersytecki
amfiteatr, miejsce organizacji
imprez, koncertów, działań
spontanicznych i artystycznych,
performance’u
39
Budynek biurowy
Lokalizacja ul. Foksal, Śródmieście Projekt APA Wojciechowski Sp. z o.o.•
arch. Szymon Wojciechowski, arch. Michał Sadowski, arch. Witek Dudek,
arch. Marcin Grzelewski, arch. Piotr Zielawski, arch. Joanna Nowosadzka,
arch. Michał Grabski, arch. Marcin Szubski, arch. Michał Uchwat Inwestor
DIPSERVICE S.A. Projekt architektoniczny 2009
Kubatura całkowita: 19 600 m3 • Powierzchnia całkowita: 5 205 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 3 726 m 2 • 7 kondygnacji nadziemnych,
2 podziemne • 52 podziemne miejsca parkingowe
40
„Eurocentrum”. Zespół hotelowo-biurowy z usługami
Lokalizacja Al. Jerozolimskie 136, Ochota Projekt PRC Architekci Sp. z o.o.
• arch. Igor Galas, arch. Andrzej Michalik, arch. Andrzej Jurkiewicz
Współpraca arch. Agnieszka Wejchert, arch. Bartłomiej Chwalczyk, arch.
Agata Żak, arch. Piotr Migdalski, arch. Małgorzata Ławicka, arch. Ewa
Woźny, arch. Agnieszka Ludwig, arch. Grzegorz Starzak Inwestor Grupa
Capital Park Konstruktor Rybcent Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
2009
3 podziemne • 790 miejsc parkingowych
41
Budynek biurowo–usługowy „˚elazna 23”
Lokalizacja ul. Żelazna 23, Wola Projekt em JEDNACZ Architekci • arch.
Mirosław Jednacz, arch. Jan R. Pietrzak Współpraca arch. Paweł Słupiański
Inwestor Poczta Polska Projekt architektoniczny 2009 Realizacja
2011/2012
Powierzchnia użytkowa netto: 66 000 m2 • 32 kondygnacje nadziemne,
2 podziemne • 225 podziemnych miejsc parkingowych
42
ZESPÓŁ BUDYNKÓW BIUROWYCH
Z FUNKCJAMI HANDLOWO-USŁUGOWYMI
Główną zasadą urbanistyczno-architektoniczną projektu jest zdefiniowanie rzeźbiarskiej dominanty grupowej w kwartale położonym w południowo-zachodnim
obszarze otaczającym Rondo Daszyńskiego, składającej się z kilku budynków
wysokościowych.
Proponowane w projekcie rozwiązanie wynika z wykonanych szczegółowych studiów urbanistycznych, widokowych i kompozycyjnych, sporządzonych ze wszystkich osi widokowych i komunikacyjnych zarówno w skali dzielnicy, jak i kwartału
oraz w skali lokalnej wewnątrz kwartału. Studia te potwierdziły postulowane przez
urbanistów i planistów budowanie w tym obszarze – miejscu dominanty miejskiej
ponadlokalnej tzw. „dominanty grupowej”, tj. złożonej, harmonijnej kompozycji
przestrzennej oferującej ponadprzeciętny metropolitalny znak, metropolitalną
dominantę semantyczną o indywidualnym wyrazie. Posiada ona złożoną kompozycję o atrakcyjnych otwarciach urbanistycznych ze wszystkich ważnych kierunków
pieszych i komunikacyjnych. Wewnątrz takiej przestudiowanej przestrzennie,
funkcjonalnie i użytkowo dominanty w naturalny, acz przemyślany sposób tworzy
się w relacji do niej przestrzeń publiczna wewnętrzna i zewnętrzna, połączona
funkcjonalnie z tkanką miejską, w tym ze stacją metra Rondo Daszyńskiego.
Z punktu widzenia funkcjonalnego projektowany zespół gmachów o dominującej
funkcji biurowej i usługowej stanowi także konieczną w tym obszarze i skuteczną,
urbanistyczną przesłonę akustyczną dla znajdujących się w głębi mega-kwartału
Towarowa-Prosta-Kolejowa-Karolkowa obszarów o podstawowej funkcji mieszkaniowej wielorodzinnej.
Lokalizacja rejon ulic: Siennej, Towarowej, Prostej, Wola Projekt AMC –
Andrzej M. Chołdzyński Sp. z o.o. • arch. Andrzej M. Chołdzyński (generalny
projektant) Współpraca arch. Bogumił Kidziak, arch. Beata ŚwiebodaBudzyńska, arch. Magdalena Macioszczyk, arch. Szymon Schmeidel, arch.
Grzegorz Zając Konstrukcja BWL-Projekt Sp. z o.o. Inwestor CAPITAL BUD
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009 Przewidywana realizacja 20112015
Kubatura całkowita: ok. 719 000 m3 • Powierzchnia całkowita: 170 600 m2
• Powierzchnia użytkowa: 85 400 m2 • 31 kondygnacji nadziemnych,
5 podziemnych • 20 naziemnych miejsc parkingowych, 980 podziemnych
Na wizualizacji: dominanta grupowa składająca się z trzech budynków biurowych
o wysokości do 130 m – Inwestor CAPITAL BUD Sp. z o.o. (po lewej) oraz
z budynku o wysokości 195 m – Inwestor Pro-Urba Sp. z o.o. (po prawej).
W skład zespołu wchodzą: budynek A – 19 kondygnacji, budynek B – 31 kondygnacji, budynek C - 31 kondygnacji. Garaż podziemny wielopoziomowy usytuowany pod prawie całym obrysem terenu. Dodatkowo miejsca postojowe na
powierzchni terenu.
43
Budynek biurowy „Zebra Tower”
Rondo Jazdy Polskiej to skrzyżowanie ulic: al. Armii Ludowej (łączącej drogę z lotniska z Mostem Łazienkowskim i drugą stroną Wisły), Waryńskiego (łączącej dwie
dzielnice Mokotów i Środmieście) oraz historycznych ulic: XIX w. Mokotowskiej i najstarszej z nich Polnej o zachowanym przebiegu z XVIII w.
Razem budynek będzie tworzył z sąsiadem vis-a-vis ronda swoistą „bramę do Centrum”.
Podstawowe założenia projektowe:
– zbudowanie zwartej, czytelnej w perspektywie miasta bryły z dominantą wysokościową od strony ronda;
– stworzenie efektu dynamiki i zmienności powierzchni elewacji w zależności od
miejsca obserwacji, pasy międzyokienne elewacji składają się z elementów giętych
na całym obwodzie budynku, okna w kluczowych narożnikach, również są gięte;
– zamknięcie pustki pierzei ulicy Mokotowskiej poprzez stworzenie trójwymiarowej
ramy przestrzennej, rzeźby miejskiej mającej „podłogę” i „sufit” z możliwością
stworzenia tarasu i sezonowej ekspozycji rzeźby;
– uzyskanie funkcjonalnych przestrzeni biurowych z możliwym elastycznym podziałem
na powierzchnie do 200-300 m2.
Lokalizacja ul. Mokotowska 1, Śródmieście Projekt Ernst Hoffmann
Architekt, Wiedeń • arch. Martin Troethan • Piotr Bujnowski Architekt,
Warszawa • arch. Piotr Bujnowski Inwestor S+B Plan&Bau Projekt
architektoniczny 2007-2008 Realizacja 2009-2010
Kubatura: 66 401 m3 • Powierzchnia całkowita: 25 493 m2 • Powierzchnia
użytkowa: 17 813 m 2 • 15 kondygnacji nadziemnych + 2 antresole,
2 podziemne • 124 podziemne miejsca parkingowe
44
Centrum biurowe „Vector”
Lokalizacja zbieg ulic Obozowej i alei Prymasa Tysiąclecia Projekt JSK
Architekci Sp. z o.o. • arch. Zbigniew Pszczulny, arch. Mariusz Rutz • arch.
Michał Lah (kierownik projektu), arch. Marika Starzak, arch. Przemysław
Tymoszuk, arch. Jędrzej Przyłuski, arch. Ulrike Strasen, arch. Szymon Kalata
Konstrukcja Biuro Konstrukcyjne Matejko i Par tnerzy Inwestor IVG
Development Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2008/2009 Realizacja
2010/2011
„Vector” tworzą dwie bryły: 7 i 15 piętrowa.
Kubatura: 84 344,9 m3 • Powierzchnia biurowa: 13 000 m2 • Powierzchnia
usługowa: 500 m2 • ok. 200 miejsc na parkingu podziemnym i planowanym
parkingu naziemnym
45
Zespół budynków biurowo-usługowych „Business Garden”
Lokalizacja rejon ulic: Żwirki i Wigury, 1 Sierpnia, Iłżeckiej Projekt JSK
Architekci Sp. z o.o. • arch. Zbigniew Pszczulny, arch. Mariusz Rutz • arch.
Jacek Abramowski (kierownik projektu), arch. Natalia Berowska, arch. Anna
Czapiewska, arch. Agnieszka Lech, arch. Tomasz Stefaniuk, arch. Edward
Dylawerski, arch. Paweł Adamiak, arch. Marcin Chruśliński, arch. Szymon
Kalata, tech. Monika Kałka-Krzywda, arch. Konrad Surowski, arch. Maciej
Reimann, arch. Antoni Murza-Mucha Zespoły projektowe współpracujące
MASSIMILIANO FUKSAS ARCHITETTO, Rzym • COMARNISKI ARCHITEKTEN,
Düsseldorf • JSK ARCHITEKTEN, Düsseldorf Inwestor Wiśniowy Office Park
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2007-2009 Realizacja 2010
Powierzchnia użytkowa: 57 594 m2 • 4-7 kondygnacji nadziemnych,
2 podziemne • 38 naziemnych miejsc parkingowych, 1487 podziemnych
46
„Platinium IV”
Lokalizacja ul. Domaniewska/Konstruktorska, Mokotów Projekt Grupa 5
Sp. z o.o. • arch. Roman Dziedziejko, arch. Mikołaj Kadłubowski, arch.
Michał Leszczyński, arch. Krzysztof Mycielski, arch. Rafał Zelent, arch. Rafał
Grzelewski, arch. Agata Stelmach, arch. Izabela Lisicka, arch. Wojciech
Chyliński, arch. Łukasz Olszewski, arch. Natalia Soliwoda Inwestor GTC
Satellite Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009
Kubatura całkowita: 107 545,49 m3 • Powierzchnia całkowita: 27 353,85 m2
• Powierzchnia użytkowa: 22 628,9 m 2, w tym część nadziemna –
13 473,9 m2 • 12 kondygnacji nadziemnych, 3 podziemne • 3 naziemne
miejsca parkingowe, 224 podziemne
47
„Konstruktorska Office Development”
Lokalizacja ul. Konstruktorska, Służewiec Przemysłowy Projekt E&L
Architects Sp. z o.o. • arch. Dariusz Leszczyński, arch. Katarzyna Maryniak,
arch. Piotr Cegiełko, arch. Marcin Ratajczak Konstrukcja Arcade Polska
Inwestor KS Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2008 Realizacja 2010
Powierzchnia użytkowa: 75 110 m2 • 7 kondygnacji nadziemnych + kond.
techniczna, 2 podziemne • 36 naziemnych miejsc parkingowych, 1090
podziemnych
48
BUDYNEK BIUROWY
elewacja zachodnia
Lokalizacja ul. Pawia, Wola Projekt Biuro Projektów Kazimierski i Ryba sp.j.
• dr inż. arch. Tomasz Kazimierski, arch. Andrzej Ryba, tech. arch. Katarzyna
Szantroch, arch. Agnieszka Woźniak, arch. Michał Kazimierski Współpraca
OCSC Sp. z o.o. Konstrukcja OCSC Sp. z o.o Inwestor OPTIMUM INWEST
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2011
elewacja poŁudniowa
1 podziemna • 36 podziemnych miejsc parkingowych
49
Projektowany budynek uzupełnia zabudowę bezpośrednio przy ruchliwej
arterii Alei Jerozolimskich na wylocie z miasta. Stanowi on element
uporządkowania dotychczasowej, chaotycznej zabudowy i jest kontynuacją rozlokowania obiektów zabudowy o średniej wysokości.
Budynek biurowo–usługowy
rzut kondygnacji +1
Lokalizacja Al. Jerozolimskie, Ursus Projekt Artinex Krzysztof Wolski •
arch. Krzysztof Wolski Współpraca arch. Tomasz Kanclerz, arch. Jarosław
Koryś, arch. Piotr Gasparski Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
2009
• Powierzchnia użytkowa: 2 322,78 m2 • 4 kondygnacje nadziemne,
50
Rozbudowa budynku biurowego
piĘtro 4
Przedmiotem opracowania jest wstępny projekt koncepcyjny rozbudowy istniejącego budynku biurowego wraz z garażem podziemnym, przestrzeniami wspólnymi i urządzeniem terenu.
Budynek posiadać będzie płaski dach, a urządzenia techniczne zostaną zlokalizowane w kondygnacji podziemnej – garażowej. Architekturę budynku ukształtowano tak, by nawiązać do drobnej artykulacji sąsiednich budynków i poprzez
kolorystkę do istniejącego budynku biurowego. Założono wykonanie ścian budynku jako szklanych, kurtynowych z przesłaniającymi je, niezależnymi pasami
białego szkła, transparentnego kamienia lub perforowanej, białej blachy. Znaczne
przeszklenie wraz z ażurowymi pasami kontrastującego materiału, jak i wewnętrzne, ruchome panele, nadadzą elewacjom budynku wymiar przestrzenny, dając
jednocześnie wrażenie lekkości. Elementem łączącym budynki będzie 5. kondygnacyjne, szklane patio, wypełnione zielenią lub będące uzupełnieniem przestrzeni ogólnodostępnej kawiarni.
Lokalizacja ul. Ciasna 6, Nowe Miasto Projekt APA Markowski Architekci
Sp. z o.o. • arch. Andrzej Markowski, arch. Tomasz Kostrzewski Inwestor
Multico Sp. z o.o.
Powierzchnia całkowita: 3 565,1 m2 • w tym nadziemna – 2 217,34 m2,
podziemna – 1 347,8 m2 • Powierzchnia użytkowa: 3 094,53 m2, w tym
biura – 1 228,15m2, garaż – 989,5 m2 • 5 kondygnacji nadziemnych,
51
Zespół budynków biurowych
Lokalizacja ul. Mickiewicza, ul. Rudzka, Bielany Projekt mąka.sojka.
architekci • arch. Radosław Sojka, arch. Maciej Mąka, arch. Paweł Pyłka
(arch. prowadzący), arch. Jakub Kalinowski, arch. Piotr Straszak, arch.
Grzegorz Madejski Konstrukcja TMJ Projekt Inwestor Restaura Mickiewicza
Budynki D, E, F, G
Powierzchnia całkowita: 25 280 m2 • Powierzchnia użytkowa biur: 15
082 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie: 16 540 m2 • 7 kondygnacji
nadziemnych, 2 podziemne • 315 miejsc parkingowych
52
BUDYNEK BIUROWO-USŁUGOWY
Lokalizacja ul. Kolumbijska, Bielany Projekt 4am Architekci s.c. • arch.
Tomasz Karpiński, arch. Małgorzata Krukowska, arch. Arkadiusz Wróblewski,
arch. Ewelina Wojciechowska, tech. arch. Aleksandra Sawicka Konstrukcja
Rybcent • inż. Witold Rybiński, inż. Sławomir Chilczuk Inwestor Expensa
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2011/2012
Powierzchnia użytkowa: 10 652 m 2 • 4 kondygnacje nadziemne,
1 podziemna • 16 naziemnych miejsc parkingowych, 106 podziemnych
53
Nadbudowa budynku „R” Pa¡stwowej Wytwórni
Papierów WartoÂciowych
Rozbudowa przedwojennego budynku, obejmująca część budynku
nad istniejącymi pomieszczeniami technicznymi wentylatorni i klimatyzacji, rozwiązana konstrukcyjnie w postaci mostu zawieszanego nad istniejącymi kondygnacjami. Nowa zabudowa minimalnie
ingeruje w budynek, jest niewidoczna z poziomu ulicy, natomiast
ze swojego poziomu otwiera widok na Wisłę i Stare Miasto.
Lokalizacja ul. Sanguszki 1, Nowe Miasto Projekt Artinex Krzysztof Wolski
• arch. Krzysztof Wolski • Aspra Pracownia Architektoniczna • arch. Adam
Skrzypek Inwestor Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych Projekt
architektoniczny 2009
Kubatura całkowita: 5 253 m3 • Powierzchnia całkowita: 2 138,4 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 1 341,7 m2 • 3 kondygnacje nadziemne
54
Przebudowa Młynu Wodnego na Hotel
Przebudowa młynu wodnego na hotel na rzece Pisi w Korytowie stanowi pierwszy etap zespołu
hotelowo-rekreacyjnego. Przyjęta została zasada koncentracji zabudowy na prawym brzegu rzeki
wzdłuż jej koryta.
W wyniku harmonijnej współpracy z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków powstała spójna
wizja łącząca starą i nową strukturę z zachowaniem pierwotnego obrysu bastionu w przyziemiu,
nadziemnych murów z oryginalną artykulacją otworów oraz nadbudową ponad obrysem gzymsu
wieńczącego w charakterze zbliżonym do stanu pierwotnego.
Zachowany też został oryginalny zarys linii brzegowej rzeki oraz kanału przepływowego pod budynkiem z turbiną wodną włącznie. Elementy te zostaną wyeksponowane pod szkłem bezpiecznym
w podłodze piwnicy w ramach przestrzeni ogólnodostępnej – sali bankietowej i restauracji.
Istniejąca fosa ziemna przed wejściem została zredukowana i zaznaczona symbolicznie w postaci tafli szkła bezpiecznego z silnym wyeksponowaniem ciągłości murów podziemia i nadziemia,
stanowiąc jednocześnie rozgraniczenie starego i nowego podziemia. W rejonie wejścia została
usytuowana m.in. recepcja, pokój dla niepełnosprawnych oraz elementy komunikacji pionowej
t.j. schody i winda ze szklanymi drzwiami przystankowymi. Do wejścia prowadzi kładka piesza;
analogiczna do projektowanych kładek pieszych łaczących dwa skrajnie różne brzegi rzeki.
Lokalizacja ul. Krótka 1, Korytów k/Żyrardowa Projekt arch. Jerzy Ebing
Współpraca stud. arch. Mikołaj Groniecki, stud. arch. Antoni Szewczyk
Aranżacje wnętrz arch. Ewa EbingInwestor Prywatny Projekt 2009/2010
Realizacja 2011/2012
użytkowa: 1 087 m2 • 4 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • ok. 50
naziemnych miejsc postojowych +3 dla niepełnosprawnych • 25 pokoi
hotelowych typu „twin” + 1 apartament
55
Hotel wraz z usługami
Lokalizacja Raszyn Projekt APA Wojciechowski Sp. z o.o. • arch. Szymon
Wojciechowski, arch. Michał Sadowski, arch. Witold Dudek, arch. Marcin
Grzelewski, arch. Rafał Pamuła, arch. Katarzyna Jabłońska-Bida, arch. Anna
Domagała-Sawka, arch. Piotr Banasik, arch. Karol Pawłowski, arch. Piotr
Zielawski Konstrukcja T.K.M. Grzegorz Ziętala Inwestor Deporium Inc.
1 podziemna • 4 naziemne miejsca parkingowe, 34 podziemne • 138 pokoi
dwuosobowych, 6 apartamentów
56
Hotel 5* wraz z przebudowÑ parkingu
I nagroda w konkursie SARP-u
Lokalizacja Okęcie Projekt JEMS Architekci • arch. Olgierd Jagiełło, arch.
Maciej Miłobędzki, arch. Marcin Sadowski, arch. Jerzy Szczepanik-Dzikowski
Współpraca arch. Maciej Rydz, arch. Paweł Gozdyra, arch. Paweł Majkusiak,
arch. Marcin Puchacz, arch. Magdalena Sakowicz, arch. Dariusz Wasak
Konstrukcja Adam Grabowski LGL Inwestor Przedsiębiorstwo Państwowe
„Porty Lotnicze” Projekt architektoniczny 2009 Przewidywany początek
budowy 2010
3 podziemne (w ramach istniejącego parkingu) • 100 miejsc parkingowych
wydzielonych w ramach istniejącego parkingu • 225 pokoi hotelowych •
Powierzchnia pokoi: od 27 m2 do 68 m2
57
koncepcja zespoŁu zabudowy handlowo-mieszkaniowej
ul. grÓjecka rÓg banacha
Konkurs – I nagroda
Lokalizacja Ochota Projekt JEMS Architekci • arch. Olgierd Jagiełło, arch.
Maciej Miłobędzki, arch. Marcin Sadowski, arch. Jerzy SzczepanikDzikowski, arch. Paweł Majkusiak Współpraca arch. Anna Świderska, arch.
Dariusz Wasak, arch. Marek Kuciński, arch. Maciek Rydz, arch. Marcin
Zaremba, arch. Mariusz Olszewski Inwestor TBS Praga Południe Projekt
architektoniczny 2009-2010
Kubatura całkowita: TBS – 67 000 m3, Zieleniak – 20 200 m3 • Powierzchnia
całkowita: TBS – 21 300 m2, Zieleniak – 6 400 m2 • Powierzchnia użytkowa:
TBS – 12 500 m2, Zieleniak – 3 000 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie
TBS – 10 500 m2 (32 m2 – 80 m2) • 2-11 kondygnacji nadziemnych,
2 podziemne • 20 naziemnych miejsc parkingowych, 200 podziemnych –
TBS, 84 – Zieleniak • 200 mieszkań
58
elewacja od stony ul. Grójeckiej
koncepcjA zespołu zabudowy handlowo-mieszkaniowej
ul. grÓjecka rÓg banacha
Konkurs – II nagroda
Projektowany obiekt zakłada utrzymanie handlowego charakteru miejsca. Przewiduje się lokalizację handlu w strefie przyziemia nowoprojektowanego placu i utworzenie dalszego ciągu handlowego równolegle do ulicy Grójeckiej. Samochody
pozostają na poziomie terenu, komunikacja piesza zostanie przeniesiona pod
ziemię. Obniżenie placu przy projektowanym budynku do poziomu przejść podziemnych zapewni płynną komunikację, da także okazję do rozbudowy programu
usługowego pod skrzyżowaniem. Wytworzy atrakcyjną przestrzeń urbanistyczną
odizolowaną od intensywnego ruchu samochodowego. Po drugiej stronie ulicy
Grójeckiej proponuje się lokalizację podobnego placu połączonego z systemem
przejść podziemnych. Przez oba place przebiega trakt pieszy łączący park przy
ulicy Opaczewskiej z ulicą Banacha i Polem Mokotowskim.
Projektowany plac i nowa inwestycja tworzą „Bramę do miasta”. Zagłębiony miejski plac z posadzką z jasnoszarych płyt kamiennych o podłużnych kierunkowych
podziałach, stanowi tło dla serii dynamicznych rzeźb z czarnego kamienia kontrastujących z prostą regularnością reszty założenia. Po wierzchniej płycie środkowej rzeźby spływa woda, a pozostałe mają fragmenty pokryte zielenią. Powierzchnia placu na poziomie ulicy nie zawiera żadnych dodatkowych elementów
rzeźby i zieleni, aby nie tworzyć wizualnej konkurencji dla pomnika przyrody oraz
monumentalnego pomnika Barykady Września.
Lokalizacja Ochota Projekt BROADWAY MALYAN POLSKA • arch. Paul Ayre,
arch. Antoni Konarski, arch. Piotr Macura, arch. Krzysztof Mirosławski, arch.
Dominik Kaczmarek, stud. arch. Rafał Boguszewski Projekt 2009
Powierzchnia użytkowa: handel – 2 000 m2, mieszkania – 10 000 m2 (32 m2
– 60 m2) • 11 kondygnacji nadziemnych, 3 podziemne • 270 miejsc
parkingowych
59
KONCEPCJA ZESPOŁU ZABUDOWY HANDLOWO-MIESZKANIOWEJ
ul. grÓjecka róg banacha
Konkurs – III nagroda
Lokalizacja Ochota Projekt em JEDNACZ Architekci • arch. Mirosław
Jednacz, arch. Marek Malanowski, arch. Paweł Słupiański, arch. Grażyna
Bednarczyk Współpraca arch. Monika Bahonko, arch. Mariusz Sułek
Inwestor TBS-y Praga Południe Projekt architektoniczny 2009
Powierzchnia użytkowa: 24 300 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
10 518 m2 (34 m2 – 60 m2) • 7 kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne •
39 naziemnych miejsc parkingowych, 231 podziemnych • 198 mieszkań
60
Szpital Pediatryczny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Placówka łączyć będzie funkcję wysoko specjalistycznej placówki służby zdrowia
i zaplecza dydaktycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. W każdej
klinice przewidziano sale wykładowe dla studentów.
Zasadniczym celem było stworzenie obiektu harmonijnie wpisującego się w istniejącą zabudowę i układ komunikacyjny, podnosząc standard otaczającej przestrzeni, stwarzając sprzyjające warunki użytkownikom, przyjaznego pacjentom,
o czytelnym układzie przestrzennym, przy jednoczesnym optymalnym wykorzystaniu danego terenu.
Projektowany budynek zawiera dwa dziedzińce wewnętrzne – zamknięte, dostępne
z parteru oraz dwa dziedzińce otwarte – zielone aneksy. Na tej kondygnacji znajduje się, w centralnym miejscu, duża sala konferencyjna, dla 300 osób oraz obok –
sala restauracyjna o pow. 370 m2. Są one, poprzez hol, połączone z terenem rekreacyjnym od strony południowej. Wokół budynku powstanie park o pow. 3000 m2,
dostępny dla pacjentów, pracowników, studentów i odwiedzających.
W każdej klinice i na każdym oddziale zorganizowano przestrzenie socjalne dla
rodziców, zespoły składające się z pokoju wypoczynkowego, aneksu kuchennego
i zespołu sanitarnego. W pokojach dzieci przewidziano rozkładane fotele dla
rodziców, którzy chcieliby pozostać przy dzieciach w nocy. Dla dzieci w ramach
klinik przewiduje się świetlice, na terenie placówki funkcjonować będzie szkoła.
Lokalizacja Rejon ul. Banacha 1a, Kampus Warszawskiego Uniwersytetu
Medycznego, Ochota Projekt OPEN Architekci Sp. z o.o. • arch. Przemysław
Kokot, arch. Paweł Paradowski, arch. Daniel Mermer, arch. Alicja Kanigowska
Współpraca arch. Iwona Filiks, arch. Anna Gorzkowska, arch. Krzysztof
Henger, arch. Łukasz Lautsch, arch. Magdalena Łodygowska, arch. Iwona
Neupauer, arch. Magdalena Paprocka, arch. Małgorzata Pniak, arch. Piotr
Skaliński Projekt technologii szpitalnej Unimed s.j. Autorskie Pracownie
Projektowe Konstrukcja Kuban & Salak Pracownia Konstrukcji Budowlanych
Sp. z o.o. Inwestor Warszawski Uniwersytet Medyczny Projekt konkursowy
2009 Projekt budowlany 2010 Projekt wykonawczy 2011
2 podziemne • 19 naziemnych miejsc parkingowych, 304 podziemne
61
SZPITAL PEDIATRYCZNY WARSZAWSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO
Konkurs – wyró˝nienie
Projektowany szpital zakłada utrzymanie rytmu urbanistycznego istniejących szpitali
klinicznych, dodając trzy kolejne bloki jako południowe przedłużenie kompleksu.
Budynek został zaprojektowany jako niecodzienny w odbiorze obiekt respektujący
perspektywę dziecka i jego rozumienie świata.
Skala budynku nie jest jednoznaczna i w zależności od kąta patrzenia i odległości
ulega zmianie. W elewacjach odbieranych z większej odległości zaprojektowano wycięcia wielkogabarytowe, czytelne z kilkusetmetrowego dystansu. Dzięki temu zabiegowi obiekt traci swoją rzeczywistą wielkość i masę, stając się trudnym do zdefiniowania elementem krajobrazu.
Wchodząc w przestrzeń między blokami, młody pacjent znajduje się w kolorowym,
bajkowo-nierealnym kanionie gdzie kąt patrzenia i kąt padania światła stanowi o postrzeganiu budynku.
Loggie z zielenią urozmaicają przestrzeń zewnętrzną, jednocześnie zapewniając miejsca relaksu dla personelu, studentów, pacjentów i odwiedzających oraz doświetlając
korytarze oddziałów.
Naturalną, dwuwymiarową i rysunkową estetykę dziecięcą potraktowano jako podstawę do nadawania kolorów poszczególnym elewacjom. Świeżość tego zabiegu odrealnia budynek i odbiera mu typową „architektoniczną powagę” gdzie koncepcja elewacji jest jednolita i konsekwentna dla całej bryły.
Koncepcja szpitala została opracowana z myślą zapewnienia odpowiedniej atmosfery,
dobrego nasłonecznienia, zachowania osi widokowych z okien sal pacjentów, zastosowania żywych, ciekawych kolorów i wysokiej jakości materiałów.
Lokalizacja rejon ul. Banacha 1a, Kampus Warszawskiego Uniwersytetu
Medycznego, Ochota Projekt BROADWAY MALYAN POLSKA • arch. Paul
Ayre, arch. Bartek Kumor, arch. Magdalena Bernacik, arch. Przemysław
Sykus, arch. Antoni Konarski, arch. Dominik Kaczmarek, arch. Krzysztof
Mirosławski, stud. arch. Rafał Boguszewski Projekt 2009
Optymalne otwarcia budynku, duże połacie okienne, przeszklone loggie w pokojach pobytu dziennego i zabaw, zielone tarasy
oraz obszerny hol wejściowy, mają minimalizować wrażenie zamknięcia, często doświadczanego podczas dłuższego pobytu
w szpitalu.
Przeszklone mostki między blokami, które zapewniając optymalny przepływ funkcjonalny, stanowią również idealny punkt widokowy zarówno dla pacjentów, personelu jak i odwiedzających.
Każdemu z pacjentów zapewniono dostęp do okna z widokiem na zieleń, a obniżone parapety umożliwiają obserwację z pozycji
leżącej.
Na kondygnacji dachu umieszczono przestrzenie placów zabaw oraz miejsca wypoczynku dla pacjentów oddziału psychiatrycznego.
2 podziemne • 736 miejsc parkingowych
62
elewacja wschodnia
Centrum badania i leczenia cz¢Âciowej g¸uchoty
Dobudowany budynek będzie zawierał nowoczesny blok operacyjny wraz z oddziałami łóżkowymi. Ważnym
elementem funkcjonalnym będzie przeszklone atrium i centrum naukowe.
Parter nowej części zawierać będzie izbę przyjęć, w której zlokalizowane będą gabinety diagnostyczne
i konsultacyjne, oddział przyjęć do szpitala. Pozostałą część parteru zajmie poradnia ambulatoryjna w skrzydle wschodnim, oddział łóżkowy w skrzydle południowym, pracownie naukowe genetyki w części północnowschodniej i pomieszczenia techniczno-magazynowe w części północno-zachodniej.
I piętro zawiera 4. salowy blok operacyjny wraz z pomieszczeniami szatni lekarskich, pomieszczeniami
magazynowymi, porządkowymi, lekarskimi i salą konferencyjną pozwalającą obserwować pracę chirurgów.
Pozostała część I piętra to oddział dziecięcy i oddział dorosłych połączony z oddziałem w istniejącym
budynku.
II piętro to centrum naukowe, tam też zlokalizowana jest część administracyjna szpitala, pomieszczenia
wentylatorni, magazynów i biblioteki z czytelnią.
Kondygnacja III łączy się z II piętrem istniejącego szpitala poprzez łagodną (6,7%) pochylnię co umożliwia łatwą komunikację w obrębie całego szpitala.
Lokalizacja ul. Mokra 17, Kajetany k/Warszawy Projekt Archi-med Sollers
Sp. z o.o. • dr inż. arch. Michał Grzymała-Kazłowski, arch. Dariusz Kuljon,
arch. Piotr Gastman, arch. Aleksandra Ruszkowska, arch. Joanna
Wachowicz, stud. arch. Joanna Kozielska, stud. bud. Sylwia Pskit
Konstrukcja Bomar Projekt • inż. Bogusław Stejkowski, inż. Marcin Kraciuk
Inwestor Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie Projekt
architektoniczny 2010 Rrealizacja 2010
Dane części rozbudowanej i dobudowanej
Powierzchnia całkowita: 8 465,65 m2 • Powierzchnia użytkowa: 7 683 m2
• Powierzchnia atrium 600 m2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna
• 175 miejsc parkingowych w garażu otwartym wielopoziomowym
Centrum dobudowane do Międzynarodowego Centrum Słuchu i Mowy
Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu.
63
Głównym założeniem projektantów nowego Centrum Profilaktyki
Nowotworów było stworzenie wrażenia spokoju i harmonii ważnego
dla osób przybywających na okresowe badania w tym obiekcie. Stąd
decyzja o zastosowaniu minimalnych środków wyrazu.
Zasadnicza część budynku została zaprojektowana jako jednorodna
szklana bryła. Większa część elewacji z wyjątkiem rozwieranych
wertykalnych okien w gabinetach i przeszkleń holi poczekalni, została wykończona szkłem pół-przeziernym. Dzięki temu wnętrza będą
dobrze naświetlone, będę wydawać się bardziej przestronne, a jednocześnie zachowana zostanie ich intymność. Nie bez znaczenia
pozostaje odbiór budynku z zewnątrz, który szczególnie w miesiącach
zimowych, kiedy wcześniej nastaje zmrok, rozświetlony będzie światłem z wnętrza poszczególnych sal i gabinetów.
Dla podkreślenia charakteru obiektu, projektanci założyli użycie jasnych, srebrzystych barw, które zostają skontrastowane jedynym
ciemnym elementem, jakim jest daszek nad wejściem i kawiarnia.
Zabieg ten akcentuje wejście do budynku.
Parterowy pawilon kawiarni wraz z budynkiem przychodni stanowią
jedną całość od frontu, a jednocześnie przesłaniają istniejący budynek stacji transformatorowej. Inny charakter ma wewnętrzna elewacja,
wschodnio-południowa, od strony budynków technicznych Centrum
Onkologii. Jest to płaszczyzna podzielona otworami na okna, których
rozmiar i liczba ściśle odpowiada funkcji pomieszczeń we wnętrzu.
Lokalizacja ul. Roentgena, Ursynów Projekt Kuryłowicz & Associates •
arch.arch. Stefan Kuryłowicz, Jacek Syropolski, Magdalena Rostowska
Współpraca autorska arch. Wojciech Pachocki, arch. Bartłomiej Sabela
Konstrukcja LGL Sp. z o.o. Inwestor Centrum Onkologii – Instytut im. Marii
Skłodowskiej-Curie, Fundacja TVN „Nie jesteś sam” Generalny wykonawca
Narew Styl Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009 W trakcie realizacji
Centrum Profilaktyki chorÓb Nowotworowych
Kubatura całkowita: 14 547,61 m3 • Powierzchnia całkowita: 3 778,6 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 3 209,84 m2 • 3 kondygnacje nadziemne,
1 podziemna • 24 naziemne miejsca parkingowe
64
Przed projektantami zostało postawione trudne zadanie, prawidłowego rozwiązania połączenia funkcji produkcyjno-magazynowej
z reprezentacyjną częścią biurową.
Zaprojektowano dwie różne bryły, które jednak stanowią całość.
Część biurowa jest wyższa i jej fronton jest równoległy do ulicy.
Zaprojektowano ją w technologii tradycyjnej, murowanej. Hala,
która jest niższa jest rozwiązana w konstrukcji stalowej. Wejście do
obiektu od strony ulicy.
Bryła budynku z jej skośnym dachem wpisuje się w istniejącą
zabudowę jednorodzinną, duże przeszklenie holu podkreśla charakter reprezentacyjny części biurowej.
BUDYNEK USŁUGOWY Z CZ¢ÂCIÑ BIUROWÑ
przekrÓj b-b
rzut parteru
Lokalizacja ul. Baletowa 11a, Ursynów Projekt Archigraf • arch. Michał
Brutkowski, arch. Marek Kiełbiński, arch. Jakub Smolarek
Kubatura: 1 502,3 m3 • Całkowita powierzchnia użytkowa: 225,1 m2, w tym
parter – 175,3 m2, piętro – 49,8 m2
65
Wielofunkcyjny budynek mieszkalno-biurowy
Zróżnicowanie funkcjonalne wnętrza oraz bardzo mała działka (502 m2) to dwa główne czynniki, które wpłynęły na formę
budynku. Bryła została uproszczona, jednak każda kondygnacja zachowuje swój odrębny charakter. Wpływ na to miał
zdecydowany podział funkcjonalny poszczególnych pięter. W podziemiu budynku zostały umieszczone pomieszczenia
pomocnicze, na parterze gabinety, a wyższe kondygnacje to przestrzeń biurowa łatwo adaptowalna na mieszkalną.
Zabudowa maksymalnie wykorzystuje możliwości działki, nie tylko pod względem powierzchni, ale również zróżnicowania
terenu. Kondygnacja -1 została w naturalny sposób częściowo odsłonięta, co sprawia, że budynek zyskuje oryginalną
dwupoziomową przestrzeń odpoczynku dla użytkowników.
Biały kolor bryły, przejrzyste szkło oraz stalowe wykończenia to wynik myśli o estetyce i randze projektowanej funkcji.
Lokalizacja ul. Encyklopedyczna, Młociny Projekt GRUPA PLUS • arch.
Tomasz Wuczyński, arch. Michał Kielian, arch. Mateusz Januszewski
Inwestor Prywatny Generalny wykonawca NAREW STYL Projekt
Kubatura całkowita: 2 489 m 3 • Powierzchnia całkowita: 711 m 2 •
Powierzchnia użytkowa: 536 m2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna
• 2 podziemne miejsca parkingowe
66
Dom opieki dla osób starszych z przychodniÑ
dla Warszawskiej Gminy ˚ydowskiej
Budynek składa się z dwóch brył połączonych przeszklonym łącznikiem.
Każda z nich charakteryzuje się inną funkcją, co zostało podkreślone w zróżnicowaniu ich elewacji. Od strony wejścia znajduje się budynek komercyjny,
przeznaczony na funkcję powiązaną ze służbą zdrowia. W głębi, w osłoniętym
od ulicy zlokalizowano dom opieki dla osób starszych. Układ przestrzenny
brył umożliwia otwarcia widokowe i ekspozycję przestrzeni wypoczynkowych
domu opieki na park i drzewa od strony południowej i wschodniej. Zielony
dziedziniec stanowi naturalny bufor pomiędzy obiektem komercyjnym, a domem opieki. Dla pensjonariuszy w podziemiach zaprojektowano pomieszczenia rehabilitacyjne, na dachu zielony taras z oranżerią i salonem.
Lokalizacja ul. Brylowska, Wola Projekt APA Wojciechowski Sp. z o.o. •
arch. Szymon Wojciechowski, arch. Michał Sadowski, arch. Witold Dudek,
arch. Marcin Grzelewski, arch. Rafał Pamuła, arch. Magda Maciąg, arch.
Rober t Kucharski Inwestor Warszawska Gmina Żydowska Projekt
koncepcyjny 2009
1 podziemna • 5 naziemnych miejsc parkingowych, 58 podziemnych
67
Centrum Edukacyjno-Kulturalno-Sportowe
Lokalizacja Chotomów, gmina Jabłonna Projekt 90 Architekci s.c. Czarnecki
Willmann • arch. Piotr Czarnecki, Mateusz Willmann, arch. Katarzyna
Roman, stud. arch. Łukasz Katarzyński, arch. Arkadiusz Trocewicz, arch.
Cezary Kępka, arch. Andrea Tulisi Konstrukcja LGL Sp. z o.o. • inż. Jolanta
Lenarczyk Inwestor Gmina Jabłonna Projekt 2009-2010
Powierzchnia użytkowa: 12 712 m2, w tym I etap (szkoła podstawowa wraz
z blokiem centralnym i blokiem żywienia) – 6 646 m2, II etap (gimnazjum
i hala sportowa) – 5 119 m2, III etap (Młodzieżowy Dom Kultury) – 947 m2
• 2 kondygnacje nadziemne
68
Budynek modułowy obsługujÑcy stadion „Hutnik Warszawa”
rzut
Lokalizacja ul. Marymoncka 42, Bielany Projekt PPA – Płaskowicki
i Partnerzy Architekci • arch. Piotr Płaskowicki, stud. arch. Paweł Załęski
Inwestor Warszawski Ośrodek Sportu i Rekreacji Projekt architektoniczny
2010 Realizacja 2010
Kubatura całkowita: 1 275,78 m3 • Powierzchnia całkowita: 517,98 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 418,29 m 2 • 1 kondygnacja nadziemna •
56 naziemnych miejsc parkingowych
69
Pasy elewacyjne to „zamrożone” w betonie w postaci
kodu paskowego słowa „Biblioteka – Piaseczno”.
408 miejsc siedzących w sali widowiskowej, 528 miejsc
siedzących na widowni zewnętrznej w amfiteatrze.
Sala Bankietowa dla ok. 270 osób.
Kafeteria.
Biblioteka Powiatowa
przekrÓj b-b
Lokalizacja ul. Chyliczkowska 20, Piaseczno Projekt Studio Architektury
Format • dr inż. arch. Adam Gorczyca, arch. Magdalena Gorczyca
Współpraca na etapie koncepcji – makieta - stud. Krzysztof Filiński
Konstrukcja KOMPAGO s.c. • Krzysztof Orsicz Kopta, Rafał Znamirowski
Inwestor Starostwo Powiatowe w Piasecznie Projekt architektoniczny
2009/2010
Powierzchnia użytkowa: 5 538,75 m 2 • 3 kondygnacje nadziemne +
kondygnacja techniczna (kotłownia), 2 podziemne • 87 naziemnych miejsc
parkingowych, 37 podziemnych
70
„Przedszkole jest miejscem silnego rozwoju małego człowieka, dla
którego każdy dzień przynosi nowe doświadczenia i wpływa na
dalsze jego życie. Zaprojektowaliśmy tak budynek, aby swoją bryłą pobudzał wyobraźnię dzieci i skłaniał je do twórczego działania.
Zastosowana stylistyka budynku odwołuje się do form roślinnych,
ma pobudzać dzieci do własnej kreatywności i uczynić z bryły
budynku miejsce zabawy. Przedszkole to jest wyjątkowe w skali
Warszawy, ze względu na swój integracyjny charakter. W tym celu
wszystkie nowo projektowane sale dostosowane są dla osób niepełnosprawnych.”
Rozbudowa budynku przedszkola integracyjnego nr 226
elewacja zachodnia
elewacja wschodnia
Lokalizacja ul. Strumykowa 17, Białołęka Projekt Linepure • arch. Andrzej
Staniszewski Inwestor Urząd m.st. Warszawy, Dzielnica Białołęka Projekt
Kubatura całkowita: 6 010,86 m3 • Powierzchnia całkowita: 1 689 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 1 277,5 m 2 • 1 kondygnacja nadziemna •
18 naziemnych miejsc parkingowych
71
Przedszkole
Idea projektu zakłada stworzenie nowoczesnego budynku przyjaznego dzieciom
o maksymalnej powierzchni ogrodu.
Zaproponowano bryłę, która poprzez swój prosty i czytelny układ ułatwia orientację w przestrzeni i umożliwia maksymalny kontakt dziecka z ogrodem.
Dwupoziomowy charakter ogrodu uatrakcyjnia całość założenia i wzmacnia relacje między użytkownikami.
Lokalizacja ul. Przasnyska w rejonie ulicy Rydygiera, Żoliborz Projekt mąka.
sojka.architekci • arch. Radosław Sojka, arch. Maciej Mąka, arch. Paweł
Pyłka (prowadzący projekt), arch. Mariusz Komraus, arch. Piotr Straszak
Inwestor Miasto Stołeczne Warszawa, Urząd Dzielnicy Żoliborz Projekt
użytkowa: 2 033 m2 • 10 miejsc postojowych
72
„Multicentrum” – Osiedlowy Dom Kultury na osiedlu Piaski
Ideę Multicentrum w czytelny sposób prezentuje symbolika jego Logo. Znak kojarzy się z procesorem, centralnym punktem
skupiającym dwanaście dziedzin nauki i sztuki, i stąd symboliczne znaczenie otaczających go dwunastu elementów. Komunikuje ideę centrum i buduje wrażenie ruchu.
Budynek całkowicie otwiera się na zewnątrz, zachęcając ludzi, do wejścia. Jego transparentność powoduje, iż wnętrze staje się
częścią elewacji tworząc dynamiczną formę.
Budynek kojarzy się z zawansowanymi technologiami. To supernowoczesna placówka edukacyjna, która będzie stanowiła istotny element w krajobrazie dzielnicy.
Całość substancji architektoniczno-inżynierskiej jest odkryta. Elementy architektoniczne, konstrukcyjne i instalacje pozostaną widoczne, stając się niejako lekcją współczesnego budownictwa.
Rolę architektonicznego identyfikatora pełnią cztery czerwone bryły wstawione do jego
wnętrza. Zaprojektowane z pełnych płaszczyzn, ustawionych pod różnymi kątami przebijają kolejne stropy budynku.
Została przyjęta czytelna zasada trzech traktów, główny – skupiający całość funkcji
edukacyjnej został zlokalizowany od strony ulicy Magiera. Środkowy wyznaczają trzy
czerwone bryły, pomiędzy nimi są wejścia do poszczególnych stref funkcjonalnych.
Trakt komunikacyjny zlokalizowany od strony południowej, składa się z galerii biegnącej wzdłuż czerwonych brył oraz jednobiegowej klatki schodowej biegnącej wzdłuż
elewacji.
Zewnętrzna powłoka elewacji zaprojektowana w postaci siatki stalowej, po której pną
się zielone pnącza. Technologiczna, prostokreślna konstrukcja kontrastuje z delikatnością organicznych krzywizn roślin. Zieleń w projekcie pełni funkcje: symboliczną
– wyraża współistnienie człowieka i środowiska naturalnego; psychologiczną – zielona, naturalna powłoka, działa pozytywnie na psychikę i samopoczucie; estetyczną –
„zmiękcza” stalowo-industrialny charakter elewacji, światło wpadające do wnętrza
kreuje ciekawe efekty wizualne i techniczną – zieleń rozpięta na elewacji południowej
powoduje znaczne ograniczenie nagrzewania się szklanej elewacji promieniami słonecznymi.
W projektowanym budynku najważniejszy jest nowoczesny program edukacyjny.
Lokalizacja ul. Jarzębskiego róg Magiera, Bielany Projekt 4am Architekci
s.c. • arch. Tomasz Karpiński, arch. Małgorzata Krukowska, arch. Arkadiusz
Wróblewski, arch. Ewelina Wojciechowska, tech. arch. Aleksandra Sawicka
Współpraca mgr Marcin Chomicki Konstrukcja inż. Paweł Przybysz
Inwestor Miasto Stołeczne Warszawa, Dzielnica Bielany Projekt
Powierzchnia użytkowa: 1 400 m2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna
• 30 podziemnych miejsc parkingowych
73
Projektowany budynek zlokalizowany jest w strefie zabudowy kameralnego osiedla w zieleni, a równocześnie jest wyeksponowany od strony ul Jarzębskiego
stanowiącej jedną z głównych przestrzeni publicznych Bielan. Ta dwoistość cech
miejsca oraz funkcja i program projektowanego obiektu są podstawą kształtowania formy architektonicznej.
Reprezentacyjność i kameralność: prosta, monumentalna w wyrazie bryła od ul.
Jarzębskiego z wejściem w głęboki podcień i lokalną dominantą architektoniczną
na narożniku, zmienia charakter na rozrzeźbioną, „drobnoziarnistą” architekturę od
strony ul. Magiera i wnętrza osiedlowego.
Forma i funkcja: forma bryły poprzez tektonikę i zróżnicowany charakter elewacji
eksponuje podstawowe elementy programu Domu Kultury jakimi są Multicentrum
i cztery pracownie sztuki.
Podobieństwo i odmienność: nawiązaniem do charakteru architektury osiedla jest
prosta regularna bryła „trzonu” budynku z bloczków betonowych, a podkreśleniem
odrębności budynku użyteczności publicznej tektonika elementów: na parterze
„zielony pawilon” z zielonym dachem, na II piętrze wykusz, elewacja „znak” wyróżniający funkcje domu kultury.
Architektura i zieleń: wprowadzenie roślinności na zielony dach nad parterem oraz
pnączy na ściany „arkady” podkreślają zielony charakter osiedla i symbolizują
zrównoważony związek kultury, techniki i przyrody.
Lokalizacja ul. Jarzębowskiego róg Magiera, Bielany Projekt STANISZKISARCHITEKT Magdalena Staniszkis • arch. Magdalena Staniszkis, arch.
Marta Malewska Współpraca arch. Michał Taras Inwestor Organizator
konkursu: Miasto Stołeczne Warszawa, Dzielnica Bielany Projekt konkursowy
2009
Osiedlowy Dom Kultury na osiedlu „Piaski”
Konkurs – II nagroda
przekrÓj podłużny a-a
Kubatura całkowita: 9 368 m3, w tym nadziemna – 6 361 m3 • Powierzchnia
całkowita: 2 390 m2, w tym nadziemna – 1 542 m2 • Powierzchnia użytkowa:
1 963 m2, w tym nadziemna – 1 217 m2 • 3 kondygnacje nadziemne,
74
Budynek dzieli się na strefy:
ROZRYWKA 1-2. kondygnacja, sala widowiskowa (260
osób), sala kameralna, kawiarnia artystyczna.
PRACA 3. kondygnacja, pracownie rękodzieła, pracownia
plastyczna połączona z wewnętrznym ogrodem, aula
wykładowa, studio nagrań, teatr lalkowy.
SPORT 4. kondygnacja, kręgielnia, sala tańca, sale sportowe.
Elewacja od ulicy Rzymowskiego została zaprojektowana z ruchomych paneli dających możliwość tworzenia
z niej przestrzennej rzeźby-instalacji przez wybranego
artystę i jego dzieło.
Dom Kultury „KADR”
Lokalizacja ul. Rzymowskiego 32, Mokotów Projekt Projekt Samograj sp.j.
• arch. Małgorzata Dąbrowska, arch. Tomasz Graj, arch. Nina Ślusarska •
Uni Sp. z o.o. • arch. Mikołaj Rek Współpraca arch. Wiktor Jarawka, stud.
arch. Łukasz Mazurkiewicz, stud. arch. Aneta Dudek, mgr szt. Tomasz
Bieniek Inwestor Urząd Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy Projekt
architektoniczny 2010-11 Realizacja 2012
Powierzchnia użytkowa: 3 100 m2 • 4 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna
75
Teren przewidziany pod inwestycje, to część dawnych ogrodów zakonu Pijarów położony wewnątrz bloku zabudowy pomiędzy ulicami Miodowa, Podwale, Długą.
Obecnie teren częściowo z urządzona zielenie, lecz w większości utwardzony nawierzchnią asfaltowa użytkowany jest
ekstensywnie jako miejsce ćwiczeń sportowych dla otaczających go od południowego – wschodu i północnego zachodu budynków szkół muzycznych. Od strony południowo – zachodniej do terenu przylega szczyt budynku Teatru Collegium
Nobilium – małej sceny Akademii Teatralnej, a dostęp do
ulicy Podwale przegradzają oficyny mieszkalne dochodzące
ścianami do ostrej granicy działki.
Nowy budynek zajmuje centralną część dostępnej działki.
Pierwszy poziom podziemny jest głównym poziomem użytkowym budynku. Jego trzon stanowi wielofunkcyjna sala
sportowo – teatralna. Płytkie wnęki wokół ścian sali mieszczą
składane elementy automatycznych, teleskopowo rozkładanych widowni. Za nimi przewidziano obejmujące salę kuluary
dla publiczności. W części graniczącej z przestrzeniami przeznaczonymi na scenę umieszczono pomieszczenia zaplecza
teatralnego – magazyny dekoracji.
Centralną część pierwszego pietra budynku zajmują urządzenia technologii scenicznej zawieszone nad salą wielofunkcyjną: pomosty techniczne z rampami oświetleniowymi, plafony
i panele służące adaptacji akustycznej widowni oraz dolana
część sznurowni teatralnej z kurtynami sztankietami i mostami oświetleniowymi.
Na najwyższym piętrze znajdują się garderoby połączone
windą osobową z poziomem sceny, a łącznikiem z zespołami
garderób w budynku istniejącym, górną część sznurowni
nadscenia, a nad widownią pomieszczenia klubowe z barem
i małą sceną zaaranżowane w formie poddasza budynku.
Rozbudowa Akademii Teatralnej
im. Aleksandra Zelwerowicza
Chcemy, aby nowy budynek był wyraźnym, optymistycznym znakiem,
mimo położenia wewnątrz bloku zabudowy, obiektem wyróżniającym się
formą i kolorem. Aby jego forma była dopasowana do otaczających go
częściowo zabytkowych istniejących obiektów, a także aby fasady oddawały artystyczny, teatralny charakter budynku. Proponujemy nadziemną
część nowej bryły pokryć okładziną z płyt miedzianych, oksydowanych
w kolorze złotym, a części przeszklone okiennicami i przesłonami z tego
samego materiału w formie ażurowej. Dekoracyjne wycięcia ażurów nawiązują do barokowych dekoracji staromiejskich, charakterystycznych dla
sąsiednich, zabytkowych budynków.
Przewiduje się trzy główne konfiguracje sali wielofunkcyjnej: funkcja
sportowa. Funkcja teatralna: główna trybuna teleskopowa jest rozłożona. Z poziomu sznurowni opuszczone są kulisy, horyzonty i kurtyny
tworząc architekturę technologii scenicznych. Funkcja widowiskowa
– aula. Rozłożone są teleskopowe trybuny na trzech bocznych ścianach otaczając centralnie położoną scenę. Kieszeń staje się zapleczem sceny umożliwiając dostawy sprzętu i montaż widowiska,
koncertu, konferencji itp.
wariant. sala widowiskowa
Lokalizacja ul. Miodowa 22, Stare Miasto Projekt Are Sp. z o.o. • arch.
Jakub Wacławek, arch. Grzegorz Stiasny Współpraca arch. Iza Bartosik,
arch. Jacek Michalak, arch. Olga Parys, stud. arch. Rita Nowak, arch. Adam
Kluczek Inwestor Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie
Projekt architektoniczny 2009
• Powierzchnia użytkowa: 4 764,63 m2 • 3 kondygnacje nadziemne,
2 podziemne • 57 podziemnych miejsc parkingowych
wariant. sala gimnastyczna
76
Pawilon Elizeum jest fragmentem, pozostałością założenia parkowo-pałacowego „Na Książęcem”. Właścicielem ogrodów był książę Kazimierz Poniatowski, autorem założenia Szymon Bogumił Zug, a wykonano je
pod koniec XVIII wieku.
Za podstawowy cel przekształceń terenu wokół budowli oraz rozbudowy Elizeum o nowy budynek Groty
uznano ocalenie i przywrócenie rozwiązania historycznego, polegającego na stworzeniu sekwencji następujących po sobie charakterystycznych przestrzeni: Groty, wąskich, ciemnych korytarzy i rozświetlonej
podziemnej świątyni.
Efekt tajemnicy i zaskoczenia obecny w historycznym założeniu potraktowano jako największą wartość
i wokół, którego zbudowano współczesny scenariusz przestrzenny.
Oś wejścia do Groty, celowo usunięto z osi Latarni, tak, aby nie kojarzyła się z wejściem do pawilonu Elizeum.
Pawilon Elizeum pozostawiono w kondycji, w jakiej przetrwał do czasów obecnych.
Teren wokół Elizeum i Groty, zmieniony nieznacznie w stosunku do rozwiązania historycznego, przekształcono w stopniu minimalnym.
Teren ten powinien funkcjonować jako przestrzeń publiczna – widownia naturalnego amfiteatru.
Elementy współczesne takie jak oprawa Wejścia, Latarnia, wystrój Groty czy posadzka we wnętrzu Elizeum
celowo wyodrębnione są za pomocą różnych od historycznych materiałów i faktur.
W nowo wykreowanej przestrzeni będą organizowane wydarzenia kulturalne.
Pawilon wystawowy Elizeum
Remont i rozbudowa obiektu zabytkowego
Lokalizacja ul. Książęca/ul. Kruczkowskiego, Park Powiśle, Śródmieście
Projekt JEMS Architekci • arch. Olgierd Jagiełło, arch. Maciej Miłobędzki,
arch. Marcin Sadowski, arch. Jerzy Szczepanik-Dzikowski Współpraca arch.
Łukasz Kuciński, arch. Michał Ożóg, arch. Piotr Waleszkiewicz Konstrukcja
dr inż. Marek Kapela Inwestor Urząd m.st. Warszawy, Zarząd Terenów
Publicznych; Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków Projekt
Powierzchnia użytkowa: 400 m2, w tym część istniejąca – 200 m2, część
nowa – 200 m2 • 1 kondygnacja podziemna
78
Projektowany budynek znajduje się w pobliżu Krakowskiego Przedmieścia, na ulicy Karowej odchodzącej w dół ku
Wiśle.
Przy opracowywaniu koncepcji obiektu starano się nawiązać do kształtu i estetyki takich budynków na trakcie jak,
„Dom bez kantów” Czesława Przybylskiego, Dom Funduszu Kwaterunku Wojskowego, Hotel Bristol Władysława
Marconiego oraz do znajdującego się po przeciwnej stronie ulicy budynku Polskiego Towarzystwa Higienicznego
Jana Henricha.
Swoją wysokością kamienica nawiązuje do budynku przy ul. Karowej 14/16. Linia pierzei ulicy zostaje zachowana,
przy jednoczesnym wykorzystaniu obniżającego się o sześć metrów terenu, na zlokalizowany tam zespół garaży
stworzono duży prześwit bramowy. Aby zapewnić dojazd do istniejącego zespołu garaży sąsiada, a także do windy
garażowej dla obiektu projektowanego. Mając na uwadze szczególną lokalizację, przewiduje się zastosowanie
materiałów wykończeniowych o wysokich walorach estetycznych, jednocześnie kładąc duży nacisk na jakość szczegółów architektonicznych.
Budynek mieszkalno-biurowy
Lokalizacja ul. Karowa, Śródmieście Projekt PROART Pracownia
Architektoniczno-Konserwatorska ANNA ROSTKOWSKA • arch. Anna
Rostkowska, arch. Małgorzata Połeć, arch. Michał Redłowski Inwestor
Prywatny Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2012
Kubatura całkowita: 12 120 m3 • Powierzchnia całkowita: 4 040 m2, w tym
powierzchnia biurowa – 265 m2 • 7 kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne
• 6 apar tamentów: 300 m 2 • 2 apar tamenty: 600 m 2 • 55 miejsc
parkingowych
79
Budynek mieszkalno-usługowy
Lokalizacja ul. Górskiego 6, Śródmieście Projekt PRC Architekci Sp. z o.o.
• arch. Andrzej Jurkiewicz, arch. Andrzej Michalik, arch. Igor Galas
Współpraca arch. Agata Żak, arch. Piotr Migdalski, arch. Bar tłomiej
Chwalczyk, arch. Lena Szydłowska, arch. Stefan Lennon, arch. Magdalena
Pasternak, arch. Michał Pająkiewicz, arch. Marek Średziński Inwestor
Restaura Górskiego Konstrukcja Rybcent Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
2 podziemne • 127 miejsc parkingowych • 110 mieszkań • Powierzchnia
mieszkań: 52 m2 - 165 m2
80
Osiedle Saska zlokalizowane jest przy ulicy Bora Komorowskiego w bliskim sąsiedztwie Jeziorka Gocławskiego. Budynki zaprojektowano ze szczególną dbałością o detal,
a architektura każdego z budynków została zróżnicowana.
W przestrzeni pomiędzy prywatnymi dziedzińcami osiedlowymi została zaprojektowana przestrzeń publiczna o bardzo
wysokiej jakości z lokalami usługowymi, której sercem
będzie fragment starannie zaprojektowanego lasu.
OSIEDLE SASKA
Etap I
Lokalizacja ul. gen. T. Bora-Komorowskiego, Praga Południe Projekt
Hermanowicz Rewski Architekci sp.j. • arch. Wojciech Hermanowicz, arch.
Stanisław Rewski, arch. Błażej Hermanowicz, arch. Paweł Maciążek
(prowadzący projekt), arch. Krzysztof Toczyski, arch. Anna Czyżewska, arch.
Dariusz Brzeziński, arch. Mariusz Rakus, arch. Dorota Brzezińska, arch. Łukasz
Wyczółkowski, arch. Ewa Kowalska, arch. Lidia Kosewska, arch. Michał
Badowski, arch. Beata Czarnohuz, arch. Monika Łuniewska Konstrukcja TMJ
Projekt Inwestor Dom Development S.A. Projekt architektoniczny 2009
Realizacja 2009 -2012
Kubatura całkowita: 129 500 m3 • Powierzchnia użytkowa: 47 961 m2 •
Powierzchnia mieszkań łącznie: 30 600 m2 (35 m2 – 125 m2) • 7-14
kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne • 18 naziemnych miejsc
parkingowych, 566 podziemnych • 470 mieszkań
81
OSIEDLE SASKA
Etap II
Lokalizacja rejon ul. gen. T. Bora-Komorowskiego, Praga Południe Projekt
(prowadzący projekt), arch. Witold Wyczański (prowadzący projekt), arch.
Mariusz Rakus, arch. Jakub Berenson, arch. Bartłomiej Witczak, arch.
Tomasz Midura, arch. Dariusz Brzeziński Konstrukcja TMJ Projekt Inwestor
Dom Development S.A. Projekt architektoniczny 2009-2010 Realizacja
2010 -2012
Powierzchnia mieszkań łącznie: 25 359 m 2 (35 m2 – 125 m2) • 7-14
parkingowych, 510 podziemnych • 443 mieszkania
82
OSIEDLE SASKA
Etap III
Lokalizacja rejon ul. gen. T. Bora-Komorowskiego, Praga Południe Projekt
(prowadzący projekt), arch. Dariusz Kurowski (prowadzący projekt), arch.
Mariusz Rakus, arch. Joanna Wąsowska-Palimąka, arch. Maksymilian
Ziółkowski, arch. Anna Wójtowicz, arch. Anna Czyżewska, arch. Michał
Badowski, arch. Dariusz Brzeziński Konstrukcja TMJ Projekt Inwestor Dom
Development S.A. Projekt architektoniczny 2009-2010 Realizacja 2010 -2012
Powierzchnia mieszkań łącznie: 37 575 m2 (35 m2 – 125 m2) • 7-14
parkingowych, 725 podziemnych • 671 mieszkań
83
poziom 1.
Osiedle mieszkaniowe „LIBRETTO”
Głównym zadaniem projektantów było zachowanie zielonego charakteru miejsca poprzez rozbicie zabudowy na poszczególne budynki oraz wyniesienie płyty garażu w taki sposób, by całkowicie ukryć powierzchnie jezdne. Został stworzony
rodzaj „zielonego deku”, który ukrył komunikację i stworzył dodatkowe tereny rekreacyjne, otwarte widokowo dla mieszkańców sąsiedztwa. Zabudowa została ukształtowana przez charakterystyczne dynamiczne skosy otwierające wybrane
widoki sąsiedztwa.
Lokalizacja ul. Kompasowa/Międzyborska, Praga Południe Projekt Grupa
5 Sp. z o.o. • arch. Roman Dziedziejko, arch. Mikołaj Kadłubowski, arch.
Michał Leszczyński, arch. Krzysztof Mycielski, arch. Rafał Zelent, arch. Anna
Frączkowska, arch. Elżbieta Fojut-Gajewska, arch. Kacper Gronkiewicz,
arch. Ula Koźmińska, arch. Rafał Stefanowski Inwestor Spółka Celowa z
grupy Raiffeisen Evolution Projekt architektoniczny 2009
• Powierzchnia użytkowa: 10 242,65 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
9 971,22 m 2 (28,36 m 2 – 147 m 2) • 6-8 kondygnacji nadziemnych,
2 podziemne • 179 podziemnych miejsc parkingowych • 146 mieszkań
84
Zespół budynków mieszkaniowych
Lokalizacja ul. Mickiewicza, ul. Rudzka. Bielany Projekt mąka.sojka.
architekci • arch. Radosław Sojka, arch. Maciej Mąka, arch. Paweł Pyłka
(architekt prowadzący), arch. Jakub Kalinowski, arch. Piotr Straszak
Konstrukcja TMJ Projekt Inwestor Restaura Mickiewicza Sp. z o.o. Projekt
Budynki A, B, C – część mieszkalna
• Powierzchnia użytkowa: 16 842 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
16 540 m2 • 7 kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne • 224 mieszkania
85
Zespół zabudowy mieszkaniowej, wielorodzinnej z usługami
Lokalizacja ul. Rydygiera, ul. Burakowska, ul. Przasnyska, Żoliborz Projekt
mąka.sojka.architekci • arch. Maciej Mąka, arch. Radosław Sojka, arch.
Łukasz Stanaszek (architekt prowadzący projekt), arch. Radosław Bajor,
arch. Katarzyna Biała, arch. Agnieszka Kaszczewska, arch. Magdalena
Kuleczko, arch. Natalia Regulska, arch. Mikołaj Zdanowski Współpraca arch.
Karol Furman, arch. Jakub Kalinowski, arch. Marcin Ludwig, arch. Joanna
Longa, arch. Grzegorz Madejski, arch. Grzegorz Pyzikiewicz, arch. Adam Załęski
Konstrukcja TMJ Projekt Inwestor Ruscus Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
2008/2009 Realizacja 2010
53 000 m 2 • 7-9 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna • 1 010
podziemnych miejsc parkingowych • 703 mieszkania
86
Zespół budynków mieszkalnych
LOKALIZACJA ul. Cynamonowa, Ursynów Projekt S.A.M.I. ARCHITEKCI
Mariusz Lewandowski i Wspólnicy Sp. z o.o. • arch. Mariusz Lewandowski
(generalny projektant), arch. Anna Albiniak (generalny projektant)
Współpraca arch. Jarosław Ptaszyński, arch. Paweł Ptaszyński, arch. Aneta
Wardzińska, arch. Justyna Duszyńska-Krawczyk, arch. Marcin Pajura
Konstrukcja MARD Rafał Dziubiński Inwestor Spółdzielnia Mieszkaniowa
„Na skraju” Projekt architektoniczny 2010 Realizacja 2012
Powierzchnia użytkowa mieszkań: 13 500 m 2 (42,5 m 2 – 85 m 2),
Powierzchnia lokali usługowych: 1 500 m2, Powierzchnia użytkowa garaży:
14 800 m2 • 11 kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne • 501 miejsc
parkingowych w garażach wbudowanych, 40 na terenie • 248 mieszkań
87
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usługami
Lokalizacja ul. Ćmielowska, Białołęka Projekt S.A.M.I. ARCHITEKCI Mariusz
Lewandowski i Wspólnicy Sp. z o.o. • arch. Mariusz Lewandowski
(generalny projektant), arch. Anna Albiniak (generalny projektant)
Współpraca arch. Jarosław Ptaszyński, arch. Paweł Ptaszyński, arch. Aneta
Wardzińska, arch. Marcin Pajura Konstrukcja MARD Rafał Dziubiński
Inwestor SABE INVESTMENTS Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009
Realizacja 2012
Kubatura całkowita: 51 500 m3 • Powierzchnia całkowita nadziemna:
10 700 m2 • Powierzchnia użytkowa mieszkań: 7 411 m2 (42,5 m2 –
75,2 m2) • Powierzchnia lokali usługowych: 151 m2 • Powierzchnia
użytkowa garaży: 4 050,4 m2 • 7 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna
• 135 miejsc parkingowych w garażach wbudowanych • 116 mieszkań
88
budynek mieszkalny
Lokalizacja ul. Pełczyńskiego, Bemowo Projekt APA Markowski Architekci
• arch. Andrzej Markowski, arch. Łukasz Krukowski, arch. Leszek
Włochyński, stud. Grzegorz Perguł, arch. Agnieszka Kałun, arch. Mariusz
Michalski Konstrukcja PQS – PIKUS Konstrukcje Budowlane Inwestor
Decoma Invest Projekt architektoniczny 2010
Kubatura całkowita: ok. 45 000 m3 • Powierzchnia całkowita: ok. 15 000 m2
• Powierzchnia użytkowa: 9 450 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
8 870 m2 (26 m2 - 120 m2) • 9 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna
• 38 naziemnych miejsc parkingowych, 120 podziemnych •
148 mieszkań
89
Budynek składa się z dwóch brył: czterokondygnacyjnej z płaskim dachem i trzykondygnacyjnej z dachem dwuspadowym. Niższa część styka się bezpośrednio z budynkiem sąsiedniej działki. Działka objęta projektem będzie ogrodzona murkiem z ażurowymi przęsłami i oświetlona w części wejściowej. Wjazd oraz wejście do
projektowanego budynku zlokalizowane są od strony ul. Nastrojowej. Wjazd do garażu
podziemnego poprzedzony będzie sygnalizacją świetlną.
mieszkanie dwupoziomowe
poziom 2.
„Willa Nastrojowa”
Lokalizacja pomiędzy ul. Nastrojową i Potrzebną, Włochy Projekt APA
Markowski Architekci Sp. z o.o. • arch. Andrzej Markowski, arch. Łukasz
Krukowski, arch. Agnieszka Kałun, arch. Leszek Włochyński, arch. Agnieszka
Bednarska Konstrukcja inż. Tomasz Klimczak, inż. Waldemar Sałuda
Inwestor Invesco House Par tners s.c. • Sebastian Jóźwiak, Maciej
Poniatowicz, Małgorzata Poniatowicz, Tomasz Poniatowicz Generalny
wykonawca HOCHBUD Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009 Realizacja
2011
Powierzchnia użytkowa: 1 242,8 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
728,7 m2 (38 m2 – 104 m2) • 4 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna •
1 naziemne miejsce parkingowe, 13 podziemnych • 13 mieszkań
90
Budynek posiada funkcję mieszkalną na kondygnacjach od 2 do 9 w układzie
punktowym. Na parterze zaprojektowano przestrzeń przeznaczoną na usługi oraz
podziemną 2. poziomową część garażową. Wysokość budynku jest stała i wynosi 9 kondygnacji nadziemnych.
Lokalizacja ul. Wolska 96, Wola Projekt TOP DEVELOPMENT Sp. z o.o. •
arch. Anna Rydzewska-Szpak • PRACOWNIA PROJEKTOWA Inwestor
„SPOŁEM” Warszawska Spółdzielnia Spożywców Wola Projekt
architektoniczny 2009 Realizacja 2010/2011
Kubatura całkowita: 33 027,8 m3 • Powierzchnia całkowita: 10 955 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 4 905,4 m2, w tym mieszkania – 4 407 m2 (29,8 m2
– 141,8 m2), usługi – 498,4 m2 • 9 kondygnacji nadziemnych, 2 podziemne
• 9 naziemnych miejsc parkingowych, 80 podziemnych • 71 mieszkań
91
Budynek mieszkalny
fragment rzutu kondygnacji powtarzalnej
Lokalizacja ul. Kłobucka, Ursynów Projekt CK Architekci sp.j. • arch.
Arkadiusz Klepin, arch. Mariusz Chrzanowski, arch. Michał Burkiewicz, arch.
Paweł Fras, arch. Marcin Tatucha Konstrukcja inż. Jarosław Kołton Inwestor
Prywatny Projekt architektoniczny 2010 Realizacja 2010-2011
Powierzchnia użytkowa: 8 235 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
8 220 m2 (32 m2 – 107 m2) • 7-11 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna
• 23 naziemne miejsca parkingowe, 141 podziemnych • 136 mieszkań
92
Zespół zabudowy wielorodzinnej z usługami oraz budynkiem biurowym
elewacja pÓŁnocnA
Lokalizacja ul. Magazynowa, Mokotów Projekt CK Architekci sp.j. • arch.
Arkadiusz Klepin, arch. Mariusz Chrzanowski, arch. Marcin Tatucha
Konstrukcja inż. Jarosław Kołton Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
2009 Realizacja 2010-2011
Powierzchnia użytkowa całości: 21 500 m2, w tym mieszkania – 17 100 m2
(35 m2 – 91 m2), usługi – 1 200 m2, biura – 3 200 m2 • 7-9 kondygnacji
nadziemnych, 2 podziemne • 18 naziemnych miejsc parkingowych, 420
podziemnych, w tym 30 dla usług i 70 dla biur • 315 mieszkań
93
fragment rzutu
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, usługowo-biurowy
Lokalizacja ul. Sienna 85, Wola Projekt ATELIER 3 GIRTLER&GIRTLER Biuro
Architektoniczne s.c. • arch. Marta Girtler-Szymborska, arch. Monika Cykier
Współpraca stud. arch. Tomasz Waszczuk, arch. wnętrz Aleksandra
Szlachcic Konstrukcja P.U.P. „PLAN” • inż. Rober t Łopat Inwestor
Spółdzielnia Mieszkaniowa „Starówka” Projekt architektoniczny 2008/2009
Realizacja 2010
Powierzchnia użytkowa: 6 308,2 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
4 352,2 m 2 (37,3 m 2 – 148,1 m 2) • 9 kondygnacji nadziemnych,
2 podziemne • 72 podziemne miejsca parkingowe • 62 mieszkania •
6 lokali usługowych • 14 lokali biurowych
94
Zespół mieszkaniowy z usługami
elewacja frontowa
Lokalizacja ul. Powstańców, Ząbki Projekt CK Architekci sp.j. • arch.
Mariusz Chrzanowski, arch. Arkadiusz Klepin, arch. Marcin Tatucha
Konstrukcja inż. Jarosław Kołton Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
rzut kondygnacji
powtarzalnej (moduŁ)
Powierzchnia użytkowa: 21 425 m2 • 4-6 kondygnacji nadziemnych,
1 podziemna • 7 naziemnych miejsc parkingowych, 471 podziemnych •
354 mieszkania • Powierzchnia mieszkań: 30 m2 – 98 m2
95
elewacja wschodnia
Lokalizacja ul. Husarska, Legionowo Projekt Pracownia architektoniczna
DESEA • arch. Adam Pszczółkowski, arch. Justyna Szablińska, arch.
Bartosz Czarnecki Konstrukcja B.P.U. FORMAT Inwestor P.B. LEG-BUD sp.j.
Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2010/2011
3 699 m 2 (49,08 m 2 – 92,28 m 2) • 8-9 kondygnacji nadziemnych,
1 podziemna • 96 miejsc parkingowych • 60 mieszkań
elewacja pÓŁnocna
96
Budynki mieszkalne
Lokalizacja ul. Krańcowa, Włochy Projekt APA Wojciechowski Sp. z o.o. •
arch. Marcin Grzelewski, arch. Katarzyna Alagierska, arch. Karolina
Cegiełkowska, arch. Marek Mieszkowski, arch. Rafał Pamuła, arch. Anna
Wesołowska, arch. Monika Wrzeszcz Współpraca stud. arch. Diana
Bracławska, arch. Klara Janicka, arch. Szymon Mioduszewski, arch.
Magdalena Rachuta, arch. Michał Uchwat Inwestor Radius Sp. z o.o. Projekt
architektoniczny 2010 Realizacja 2010-2012
Powierzchnia użytkowa: 31 867 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie
16 829 m2 (32 m2 – 72 m2) • 8 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna •
298 podziemnych miejsc parkingowych • 291 mieszkań
97
Lokalizacja ul. Karolkowa, Wola Projekt APA Wojciechowski Sp. z o.o. •
arch. Marcin Grzelewski, arch. Karolina Cegiełkowska, arch. Aleksandra
Kuncewicz, arch. Rafał Pamuła, arch. Anna Wesołowska Współpraca arch.
Lina Maria Varela Machado, arch. Piotr Zielawski Inwestor Palma Sp. z o.o.
Projekt architektoniczny 2009 Realizacja 2011
Kubatura całkowita: ca 18 000 m3 • Powierzchnia całkowita: nadziemna –
ca 6 000 m2, podziemna – ca 3 100 m2 • Powierzchnia użytkowa: nadziemna
– ca 5 370 m2, podziemna – ca 2 650 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
ca 4 100 m2 (34 m2 – 122 m2) • 5 kondygnacji nadziemnych, 3 podziemne
• 70 podziemnych miejsc parkingowych • 61 mieszkań
98
Mały dom mieszkalny, wielorodzinny
rzut parteru
Lokalizacja Zacisze Projekt arch. Damian Cyryl Kotwicki Konstrukcja
KAPPA-PROJEKT Inwestor IN-WAR Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
Powierzchnia użytkowa: 713 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie: 490 m2
(95 m 2 – 170 m 2 ) • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna •
6 podziemnych miejsc parkingowych • 4 mieszkania
99
Osiedle mieszkaniowe
Lokalizacja ul. Bartycka i Bluszczańska, Mokotów Projekt Hermanowicz
Rewski Architekci sp.j. • arch. Wojciech Hermanowicz, arch. Błażej
Hermanowicz, arch. Stanisław Rewski, arch. Baltazar Brukalski, arch.
Dariusz Brzeziński Inwestor SGI Projekt architektoniczny 2009
Powierzchnia użytkowa: 10 300 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie
10 300 m2 (40 m2 – 83 m2) • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna •
148 podziemnych miejsc parkingowych • 148 mieszkań
100
fragment rzutu piĘtra powtarzalnego
Lokalizacja rejon ul. Bernardyńskiej, Mokotów Projekt Britt-Plan Sp. z o.o.
• arch. Michał Jaworski (główny projektant) arch. Edyta Waleczek, arch.
Dominik Chmura, arch. Marta Paprocka, arch. Monika Wiater, arch. Paweł
Światłowski Inwestor MARVIPOL Sp. z o.o. Generalny wykonawca EIFFAGE
BUDOWNICTWO MITEX S.A. Realizacja 2009-2011
Kubatura całkowita: 66 363 m3 • Powierzchnia całkowita: naziemna –
12 744,7 m 2, podziemna – 7 375,6 m 2 • Powierzchnia użytkowa:
17 979,2 m2 • Powierzchnia mieszkań: 9 092,6 m2 (40 m2 – 120 m2) •
4 lub 6 kondygnacji nadziemnych, 4 podziemne • 192 miejsca parkingowe
• 134 mieszkania
101
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z lokalami usŁugowo-handlowymi
Budynek zaprojektowano tak, by zminimalizować zużycie
energii przez zastosowanie w nim m.in. ścian o wysokiej izolacyjności termicznej, rolet okiennych w mieszkaniach, czy
szklenia trzyszybowego w usługach.
Budynek ma być wyposażony w solary dachowe zmniejszające zużycie energii potrzebnej na podgrzewanie ciepłej wody
użytkowej dla mieszkańców. Woda deszczowa magazynowana będzie na potrzeby podlewania ogródków oraz zieleni
w części wspólnej w patio. Jej nadmiar będzie rozsączany
w gruncie za pomocą komór drenażowych.
Lokalizacja ul. Klimczaka, Wilanów Projekt ATELIER 3 GIRTLER&GIRTLER
Biuro Architektoniczne s.c. • arch. Marta Girtler-Szymborska, arch. Wojciech
Wierzbicki, arch. Łukasz Kozioł Współpraca arch. Małgorzata Gilarska, arch.
Maciej Nowak, arch. Justyna Soszyńska, stud. Anna Obłąkowska
Konstrukcja Rybcent • inż. Witold Rybiński Inwestor Robyg Development
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009/2010 Realizacja 2011
15 900 m2 (33,5 m2 – 154 m2) • Powierzchnia lokali usługowo-handlowych:
1 600 m2 • 5 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna • 32 naziemne
miejsca parkingowe, 353 podziemne • 218 mieszkań • 11 lokali
usługowych
102
Budynek mieszkalny, wielorodzinny
rzut kondygnacji powtarzalnej
Lokalizacja ul. Serocka 25, Praga Południe Projekt GRUPA AT Sp. z o.o. •
arch. Krzysztof Tryboń, arch. Krystyna Anna Tryboń, arch. Ewa WieruckaLipka, arch. Robert Ogrodnik, arch. Rafał Godlewski Konstrukcja inż. Piotr
Cichowlas Inwestor Tryboń PPI Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009
Kubatura całkowita: ok. 5 300 m3 • Powierzchnia całkowita: 2 247 m2 •
Powierzchnia użytkowa mieszkań: 1 015,7 m 2 (40,3 m2 – 96,5 m2) •
5 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna • 4 naziemne miejsca parkingowe,
16 podziemnych • 18 mieszkań
103
Lokalizacja ul. Dubieńska 6, Praga Południe Projekt GRUPA AT Sp. z o.o.
• arch. Krzysztof Tryboń, arch. Krystyna Anna Tryboń, arch. Ewa WieruckaLipka, arch. Mirosława Karoń, arch. Agnieszka Zawadzka Konstrukcja inż.
Piotr Cichowlas Inwestor Tryboń PPI Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
2009 Realizacja 2011/2012
Powierzchnia użytkowa łącznie: 747 m 2 w tym mieszkania – 355 m 2
(45 m2 – 85 m2), lokal usługowy – 15 m2 • 4 kondygnacje nadziemne,
1 podziemna • 8 podziemnych miejsc parkingowych • 6 mieszkań
104
Budynek apartamentowy, wielorodzinny
„Podstawową ideą projektu jest wkomponowanie budynku apartamentowego w charakterystyczny układ architektoniczno-urbanistyczny tej części Starego Mokotowa.
W projekcie chcieliśmy utrzymać charakter ulicy Krasickiego złożony z pierzei miejskich rezydencji. Istotne jest nawiązanie do
historycznego kontekstu m.in. poprzez klasyczne skomponowanie
kamiennych elewacji budynku zachowując odpowiednie proporcje
oraz wymiary elementów przy jednoczesnym zastosowaniu współczesnych rozwiązań technicznych.
Projektowany budynek stanowi zwartą prostopadłościenną bryłę
o kamiennych elewacjach sperforowanych prostokątnymi otworami,
o regularnym zdyscyplinowanym układzie. Jednorodna spójna struktura zewnętrzna stanowi wyraźny kontrast do miękko wykreślonej,
białej klatki schodowej będącej wewnętrznym trzonem budynku.
Klatka schodowa oświetlona jest bezpośrednim światłem słonecznym świetlika wrysowanego w geometrię wewnętrznej przestrzeni,
wspólnej budynku. Podcięcie bryły budynku w części parterowej od
północy akcentuje główne i jedyne wejście do budynku. Wejście to,
jednoznacznie powiązane jest z kamiennym wejściem na teren inwestycji spójnym z tektoniką całego budynku.
Wschodnią i zachodnią elewację zamykają tarasy i przeszklone
balkony, natomiast elewacje południową i północną definiuje regularny rytm portfenetrów. Orientacja budynku pozwala na zapewnienie optymalnych odległości między nowo projektowanym budynkiem, a budynkami sąsiedztwa przy jednoczesnym zapewnieniu
prawidłowego nasłonecznienia mieszkań.”
rzut piĘtra 3.
Lokalizacja ul. Krasickiego 10, Mokotów Projekt Jasiński Kruszewski
Architekci • arch. Mariusz Jasiński, arch. Romuald Kruszewski Współpraca
arch. Adam Łabędź, arch. Konrad Żaglewski Inwestor Villa Krasickiego 10
Powierzchnia użytkowa mieszkań łącznie: 807,88 m2 (70 m2 – 150 m2) •
3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 14 miejsc parkingowych •
7 mieszkań
105
Wizerunek ulicy Puławskiej w Piasecznie kształtuje chaotyczna zabudowa kwartałów. Domy jednorodzinne i bloki „szafy” wysokości pięciu kondygnacji sąsiadują ze sobą tworząc wrażenie braku porządku
i harmonii. Przedwojenna niska, małomiasteczkowa zabudowa jest
systematycznie wypierana przez nowe budynki mieszkalne, wielorodzinne z usługami w parterze. Nowa architektura Piaseczna odwołuje
się przeważnie do wzorców XIX w. kamienicy mieszczańskiej, wykorzystując charakterystyczne dla niej formy i gesty.
Projektowany przez nas budynek mimo charakterystycznej bryły i
skali, jest współczesną interpretacją wzorca kamienicy z ubiegłego
wieku. Typowy dla kamienicy rytm otworów okiennych oplatający cały
budynek został rozbity poprzez jego przesunięcie na kolejnych kondygnacjach. Fragmenty elewacji pozbawione rytmicznych otworów
mają na celu wyeksponowanie narożnika budynku w pierzei ul. Puławskiej. Użyte środki wyrazu i materiały dają wrażenie skromnej
elegancji. Ostatnia kondygnacja została wycofana od strony ul. Młynarskiej, aby zmniejszyć bryłę budynku na styku z dalszą zabudową
pierzei. Wysokość projektowanego budynku wynosi 14 m.
Budynek usługowo-mieszkalny
Lokalizacja ul. Puławska 24, Piaseczno Projekt PDV Architekci • arch.
Przemysław Wielądek, arch. Jacek Ciećwierz, arch. Rober t Grabarek
Konstrukcja inż. Adam Heliosz Inwestor Prywatny Generalny wykonawca
ALISMA CONSTRUCTION S.A. Projekt architektoniczny 2009 Realizacja
2010
Powierzchnia użytkowa: 1 249 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie: 623 m2
(200 m 2 – 215 m 2) • 4 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna •
8 naziemnych miejsc parkingowych • 3 mieszkania
106
Projektowany budynek wielorodzinny jest kameralny o podwyższonym standardzie. Budynek
został usytuowany i dopasowany do sąsiedniej zabudowy. Dach zaprojektowany jako płaski z 24
metrowym dachem zielonym. Na parterze usytuowany został lokal usługowy. Wszystkie mieszkania są klimatyzowane.
BUDYNEK MIESZKALNY, WIELORODZINNY
Z LOKALEM USŁUGOWO-HANDLOWYM
kondygnacja powtarzalna
Lokalizacja Wielicka 45, Mokotów Projekt arch. Hernan Gomez, tech.
Rober t Wasążnik, arch. Piotr Sierputowski, tech. Joanna Brzezińska
Konstrukcja inż. Arnold Prasalski, inż. Wojciech Nikoniuk Inwestor Prywatny
Projekt architektoniczny 2010
Powierzchnia użytkowa: 1 920,69 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie:
ok. 1 200 m2 (118 m2 – 235 m2) • 6 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna
• 12 podziemnych miejsc parkingowych • 6 mieszkań
107
rzut kondygnacji +1
„Apartamenty PodchorÑ˚ych 89”
Lokalizacja ul. Podchorążych 89, Mokotów Projekt 4am Architekci s.c. •
arch. Tomasz Karpiński, arch. Małgorzata Krukowska, arch. Arkadiusz
Wróblewski Inwestor Apartamenty Podchorążych 89 Sp. z o.o. Projekt
Powierzchnia użytkowa: 905 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie: 656 m2
(100 m2 – 142 m2) • 5 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna • 10
podziemnych miejsc parkingowych • 5 mieszkań
108
2 mieszkania dwupoziomowe z zielonymi tarasami, zielony dach. Elewacja
południowa w formie „kubistycznych” przeszklonych bloków z tarasami,
okna w elewacjach wschodniej i zachodniej w formie przeszklonych wykuszy.
Ściany pełne, obłożone kamieniem.
Wielorodzinny budynek mieszkalny
Lokalizacja ul.Bełska 12, Mokotów Projekt arch. Konrad Chmielewski, arch.
Jacek Marzan Współpraca arch. Monika Kościelniak Konstrukcja KIP • inż.
Piotr Kapela, inż. Piotr Pachowski Inwestor Janusz Marcinek Projekt 20092010 Realizacja od 2010
1 podziemna • 18 podziemnych miejsc postojowych • 12 mieszkań •
Powierzchnia mieszkań: 48 m2 – 150 m2
109
przykŁadowe mieszkanie
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usŁugami
elewacja poŁudniowo-zachodnia
Lokalizacja ul. Krypska 18, Praga Południe Projekt JP s.c Jakub Szatkowski
Paweł Zawadzki • arch. Jakub Szatkowski, arch. Paweł Zawadzki Konstrukcja
inż. Piotr Cichowlas Inwestor KRYPSKA Sp. z o.o. Projekt architektoniczny
Kubatura: 5 515,5 m3 • Powierzchnia całkowita: 2 345 m2 • Powierzchnia
użytkowa: 1 694,2 m 2 • Powierzchnia mieszkań łącznie: 1 106,3 m 2
(37,3 m 2 – 113 m 2) • 5 kondygnacji nadziemnych, 1 podziemna •
6 naziemnych miejsc postojowych, 16 podziemnych • 20 mieszkań
110
Budynek wielorodzinny
elewacja pÓŁnocna
Lokalizacja ul. Lirowa 44, Ochota Projekt HTT Sp. z o.o. • arch. Zygmunt
Hofman, arch. Wojciech Rąbalski Konstrukcja inż. Tomasz Paweł Skowron
Inwestor Lirowa Development Sp. z o.o. Sp. komandytowa Projekt
Powierzchnia mieszkań łącznie: 1 726 m2 (67,75 m2 – 147,77 m2) •
4 kondygnacje nadziemne, 2 podziemne • 29 podziemnych miejsc
parkingowych • 17 mieszkań
111
BUDYNKI MIESZKALNE, WIELORODZINNE
budynek C
elewacja zachodnia
Lokalizacja ul. Pustułeczki, Ursynów Projekt Szcześniak – Denier Architekci
Sp. z o.o. • arch. Marek Szcześniak, arch. Urszula Jurzysta, arch. Nina
Wójcicka, arch, Marcin Nawrocki, arch. Eliza Kowalczyk, arch. Adam
Ankiewicz, arch. Krzysztof Puta Konstrukcja MARD • inż. Rafał Dziubiński,
inż. Przemysław Wodzisławski Inwestor Polimex-Mostostal Development
Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2008-2010 Realizacja 2010-2011
Kubatura całkowita: budynek A – 2 515,2 m3, budynek B – 3 008,53 m3,
budynek C – 2 515,2 m3, budynek D – 1 836,6 m3 • Powierzchnia całkowita:
budynek A – 1 368,01 m 2, budynek B – 1 428,31 m 2, budynek C –
1 332,8 m2, budynek D – 994,4 m2 • Powierzchnia użytkowa: budynek A
– 1 006,6 m2, budynek B – 1 060,76 m2, budynek C – 884,9 m2, budynek
D – 647,9 m2 • Powierzchnia mieszkań łącznie 2 480 m2 (46,4 m2 –
149,1 m2) • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 44 podziemne
miejsca parkingowe • 22 mieszkania
112
Zespół domów mieszkalnych
rzut kondygnacji typowej
Lokalizacja ul. Sklepowa, Włochy Projekt Autorskie Zespoły Architektoniczne
Sp. z o.o. • arch. Leszek Kołacz, arch. Stefan Meckier Współpraca stud.
Stanisław Meckier Konstrukcja inż. Mariusz Pikus Inwestor/Wykonawca
REM-BUDEX Projekt 2009-2010 Realizacja 2011-2012
mieszkań: 1 083 m 2 (27 m 2 – 75 m 2) • 3 kondygnacje nadziemne,
1 podziemna • 2 naziemne miejsca parkingowe, 48 podziemnych •
36 mieszkań
113
Budynek usługowo-mieszkalny
rzut parteru
Lokalizacja ul. Warszawska, Milanówek Projekt Autorskie Zespoły
Architektoniczne Sp. z o.o. • arch. Stefan Meckier, arch. Leszek Kołacz
Współpraca stud. Stanisław Meckier Konstrukcja inż. Mariusz Pikus
Inwestor Prywatny Projekt 2009 Realizacja 2010-2011
elewacja frontowa
mieszkań: 205 m2 (2 szt.) • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna
114
Osiedle domów jednorodzinnych
Lokalizacja ul. Kasztanowa, Michałowice Projekt APA Wojciechowski
Sp. z o.o. • arch. Szymon Wojciechowski, arch. Michał Sadowski, arch.
Witold Dudek, arch. Marcin Grzelewski, arch. Monika Wrzeszcz-Klonowska
Inwestor Veron Development Sp. z o.o. Projekt architektoniczny 2009
4 832 m2 (180 m2 – 230 m2) • 3 kondygnacje nadziemne • 2 naziemne
miejsca parkingowe • 24 mieszkania
115
Zespół budynków mieszkalnych, czterolokalowych
Lokalizacja ul. Pałacowa, Wilanów Projekt PRC Architekci Sp. z o.o. • arch.
Andrzej Jurkiewicz, arch. Andrzej Michalik, arch. Igor Galas Współpraca
arch. Piotr Migdalski, arch. Lena Szydłowska, arch. Leszek Brożyna, arch.
Magdalena Pasternak Inwestor Real Management S.A. Konstrukcja J.F.
Projekt Projekt architektoniczny 2010
Kubatura całkowita: 5 384 m 3 • Powierzchnia użytkowa: 1 321 m 2 •
Powierzchnia mieszkań łącznie: 950 m2 • 2 kondygnacje nadziemne +
poddasze, 1 podziemna • 8 miejsc parkingowych • 4 mieszkania
116
Zespół domów o charakterze podmiejskich rezydencji w bezpośrednim otoczeniu terenów leśnych Trzy podstawowe
typy domów na działkach o powierzchni
od 1000 do 3500 m2.
Zespół zabudowy rezydencjonalnej
Lokalizacja okolice Warszawy Projekt Fiszer Atelier 41 Sp. z o.o. • arch.
Stanisław Fiszer (generalny projektant), arch. Piotr Bujnowski, arch. Krystyna
Fiszer, arch. Małgorzata Dąbrowska, arch. Tomasz Graj, arch. Marcin
Garbacki, arch. Karolina Tunajek Współpraca arch. Marcin Słupeczański
Inwestor Prywatny Projekt budowlany 2008-2009 Realizacja 2010-2012
Powierzchnia całości założenia ok. 20 ha • Powierzchnia zabudowy
założenia: ok. 22 000 m2 • Powierzchnia całkowita wszystkich domów:
ok. 40 000 m2 • Powierzchnia użytkowa pojedynczego domu: typ A – ok.
370 m2, typ B z pawilonem – ok. 720 m2, typ C z pawilonem – ok. 900 m2
• 2 kondygnacje nadziemne. 1 podziemna • 49 domów
118
Dom jednorodzinny
Lokalizacja Książenice k/Warszawy Projekt NUX Edward Dylawerski • arch.
Edward Dylawerski Konstrukcja inż. Janusz Krzykawski Inwestor Prywatny
Projekt architektoniczny 2008 Realizacja 2011
Powierzchnia działki: 1 995 m 2 • Powierzchnia zabudowy: 237 m 2 •
• 2 naziemne miejsca parkingowe
119
Dom jednorodzinny
Lokalizacja Piaseczno Projekt NUX Edward Dylawerski • arch. Edward
Dylawerski Konstrukcja inż. Janusz Krzykawski Inwestor Prywatny Projekt
Powierzchnia użytkowa: 242 m2 • 2 kondygnacje nadziemne • 2 naziemne
miejsca parkingowe
Konstrukcja stalowa, wisząca na rdzeniu żelbetowym, zawierającym schody,
piony instalacyjne i wentylacyjne.
120
Dom jednorodzinny
Modernizacja i rozbudowa
Modernizacja istniejącego budynku jednorodzinnego z lat 60.
ubiegłego wieku. Intencją inwestora było zachowanie oszczędnego charakteru architektury odwołującej się do międzywojennego modernizmu.
Lokalizacja Kanie Helenowskie Projekt +48 Grupa Projektowa • arch.
Agata Filipek, arch Kamil Miklaszewski, arch Karol Szparkowski Współpraca
prof. dr hab. inż. arch. Zygmunt Szparkowski Konstrukcja inż. Zygmunt
Olechowski Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2008 Realizacja
2011
Powierzchnia działki: 1 100 m2 • Powierzchnia zabudowy: 185 m2 • Kubatura
całkowita: 1120 m3 • Powierzchnia całkowita: 322 m2 • Powierzchnia
użytkowa: 270 m2 • 2 kondygnacje nadziemne • 2 naziemne miejsca
parkingowe
121
Obiekt wybudowany na działce leśnej. Charakter elewacji, lokalizacja budynku są próbami odpowiedzi na problem wtopienia budynku w otoczenie – zachowania leśnego charakteru działki. Od
strony południowej, niewidocznej od drogi dojazdowej, budynek
posiada szerokie przeszklenia łączące wnętrze z otaczającym lasem.
Dom jednorodzinny
Lokalizacja Sękocin Las Projekt +48 Grupa Projektowa • arch. Agata
Filipek, arch Kamil Miklaszewski, arch Karol Szparkowski Współpraca prof.
dr hab. inż. arch. Zygmunt Szparkowski Konstrukcja inż. Zygmunt
Olechowski Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2009 Realizacja
2011
122
DOM JEDNORODZINNY W ZABUDOWIE BLIèNIACZEJ
Lokalizacja Falenica Projekt 81.WAW.PL • arch. Anna Paszkowska, arch.
Rafał Grudziąż Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2010 Realizacja
2010/2011
całkowita: 1 008 m3 • Powierzchnia całkowita: 622 m2 • Powierzchnia
użytkowa: 484 m2 • 2 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 2 naziemne
miejsca parkingowe, 4 podziemne
123
MODERNIZACJA DOMU JEDNORODZINNEGO
rzut kondygnacji +2
stan istniejĄcy
Lokalizacja Mokotów Projekt 81.WAW.PL • arch. Anna Paszkowska, arch.
Rafał Grudziąż Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2009
użytkowa: 390 m2 • 3 kondygnacje nadziemne • 3 naziemne miejsca
parkingowe • 3 mieszkania
124
Bryła projektowanego budynku jest nowoczesnym nawiązaniem do architektury modernizmu i tradycyjnej willowej zabudowy Legionowa. Charakterystyczne cechy budynku
to kubiczna forma, wykończona wysokiej jakości materiałami elewacyjnymi, duże przeszklenia mające na celu powiązanie wnętrza domu z otaczającą przyrodą.
Projektowany obiekt to dwukondygnacyjny, podpiwniczony budynek z użytkowym poddaszem przeznaczony dla czteroosobowej rodziny. Dom składa się z dwóch niezależnie
działających części. Wyższej przeznaczonej dla rodziców oraz z dwukondygnacyjnej
niższej części ze strefą mieszkalną dzieci.
Dom jednorodzinny
rzut parteru
Lokalizacja ul. gen. Roi, Legionowo Projekt Archi-med Sollers Sp. z o.o. •
dr inż. arch. Michał Grzymała-Kazłowski, arch. Aleksandra Ruszkowska,
stud. arch. Luiza Trzaska Konstrukcja Bomar Projekt • inż. Bogusław
Stejkowski, inż. Marcin Kraciuk Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
Powierzchnia działki: 1755 m2 • Powierzchnia zabudowy: 239 m2 • Kubatura
całkowita: 2 150,8 m3 • Powierzchnia całkowita: 498,75 m2 • Powierzchnia
użytkowa: 462,23 m 2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna •
2 naziemne miejsca parkingowe w garażu
125
Dom jednorodzinny
rzut parteru
Lokalizacja Owczarnia, Gmina Brwinów Projekt arch. Damian Cyryl Kotwicki
Konstrukcja KAPPA-PROJEKT Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
2009-2010 Realizacja 2010-2011
Powierzchnia użytkowa: 444 m2 • 1 kondygnacja nadziemna • 2 miejsca
parkingowe
126
Decydujący wpływ na ukształtowanie domu miały: konieczność izolacji od najbliższego sąsiedztwa oraz rozdzielenie wejścia i wjazdu do domu. Powstała masywna bryła,
która jak twarda skorupa chroni prywatność mieszkańców.
Chociaż z zewnątrz dom stwarza wrażenie twierdzy, to dzięki doświetlającym go szczelinom, wnętrze jest niesamowicie jasne. Kolejne warstwy przeszkleń sprawiają, że
przestrzeń hallu staje się jednocześnie ogrodem – atrium, gdzie płynnie przenikają się
strefy ogrodu i wnętrza.
Zabudowa maksymalnie wykorzystuje powierzchnię wąskiej działki.
Prosty, zbliżony do kwadratu kształt podzielono na trzy skrzydła i odsunięto je od siebie
o 2 metry. Pomiędzy rozsuniętymi fragmentami powstały szklane łączniki, otwarte na
dwie kondygnacje. Przez ogród i dom przechodzą pasy płytkiej wody (głęb. 5-10 cm)
oraz nisze wypełnione dużymi kamieniami (otoczaki lub granit łupany), kamienie pojawiają się również na polach wodnych i w połowie wystają ponad lustro wody). Zabieg
ten został wprowadzony do projektu, aby uzyskać efekt „rzek”, które przepływając przez
dom, rozświetlają go.
Minimalistyczne wnętrze zostało utrzymane w spokojnej tonacji bieli i szarości. Podłogi na parterze wykonane są z jasnoszarego piaskowca lub marmuru, natomiast na
piętrze wykończone drewnem tekowym o ciepłej barwie. Schody w przeszklonej klatce
schodowej mają konstrukcję stalową. Blachę stalową wykończenia pomalowano na
biało.
Dom „Introwertyka”
Lokalizacja Izabelin Projekt GRUPA PLUS • arch. Tomasz Wuczyński, arch.
Katarzyna Sobolewska Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2009
Powierzchnia działki: 769 m2 • Powierzchnia zabudowy: 156 m2 • Kubatura:
1 900 m3 • Powierzchnia całkowita: 346 m2 • Powierzchnia użytkowa:
259 m2 • 2 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 2 podziemne miejsca
parkingowe
127
rozbudowa Domu jednorodzinnego
Różnorodność przeszkleń i doświetleń, a jednocześnie porządek i liniowość stały się odpowiedzią na zamiłowanie inwestorów do architektury
modernizmu. Biel elewacji integralnie wpisuje się w myśl o neomodernistycznej bryle budynku.
W projekcie ważną rolę pełnią nietypowe, choć jednocześnie proste i
klarowne podziały funkcjonalne.
Strefa wejściowa została zlokalizowana w kondygnacji -1, dzięki czemu
tradycyjny poziomy podział hall – salon został rozwiązany wertykalnie.
Znaczna różnica w doświetleniu tych przestrzeni potęguje wrażenie
przestronności parteru.
Wnętrzna domu to przenikające się otwarte przestrzenie, gdzie schody
pełnią funkcję nie tylko czysto komunikacyjną, ale w płynny sposób
łączą wszystkie strefy użytkowe.
Lokalizacja Sadyba Projekt GRUPA PLUS • arch. Tomasz Wuczyński, stud.
arch. Monika Niezabitowska Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny
2009/2010 Realizacja 2010/2011
użytkowa: 394,6 m 2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 2
podziemne miejsca parkingowe
128
Dom położony jest na leśnej działce w podwarszawskiej Magdalence. Bryła budynku jest kompozycją prostopadłościennych brył zawierających poszczególne strefy funkcjonalne. Na
parterze – strefa dzienna z salonem, kuchnia, jadalnia, gabinet, na piętrze – strefa prywatna z sypialniami. Od strony
ulicy dom stwarza wrażenie niedostępnego. Strefa wejścia
poprzedzona została małym dziedzińcem – patiem połączonym z ogrodem. Nieregularny, uskokowy charakter bryły od
strony ogrodu ma na celu zapewnienie jak największej ilości
światła dziennego w strefie salonu. Dzięki takiemu usytuowaniu na działce, dom otwiera się na własny ogród i na starannie
wypielęgnowane ogrody sąsiadów. Wertykalne, drewniane
żaluzje korespondują z sosnami porastającymi działkę i okolicę. Elewacje wykończone tynkiem silikonowym w kolorze
białym, na części elewacji okładzina z płyt fornirowanych.
Dach pokryty blachą tytanowo-cynkową kładzioną na rąbek
stojący. Chodniki, droga dojazdowa i plac manewrowy wykonane z kostki granitowej.
Dom jednorodzinny
Lokalizacja ul. Przyleśna, Magdalenka Projekt PDV Architekci • arch.
Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2010 Realizacja 2010
Powierzchnia działki: 1 000 m2 • Powierzchnia zabudowy: 224,1 m2 •
Kubatura całkowita: 850 m 3 • Powierzchnia całkowita: 368,3 m 2 •
Powierzchnia użytkowa: 282,7 m2 • 2 kondygnacje nadziemne • 2 naziemne
miejsca parkingowe
129
Dom jednorodzinny
Budynek usytuowany jest u podnóża niewielkiego wzniesienia na leśnej działce
w podwarszawskim Międzylesiu. Część funkcji umieszczono w niewielkiej prostopadłościennej bryle, a pozostałe ukryto w parterowym pawilonie nadając mu kształt
porośniętego zielenią pagórka. Dzięki temu budynek otrzymał niewielką skalę i nie
dominuje krajobrazu. Do wejścia głównego znajdującego się na styku brył dostajemy
się idąc wzdłuż pokrytej okładziną z płyt prefabrykowanych żelbetowych ściany części parterowej. Pomieszczenia otwarte zostały na południową stronę działki, wykorzystując maksymalnie światło dzienne.
rzut parteru
Lokalizacja ul. Dzieci Polskich, Międzylesie Projekt PDV Architekci • arch.
miejsca parkingowe
130
Dom jednorodzinny
przekrÓj
rzut parteru
Lokalizacja ul. Dolna, Konstancin-Jeziorna Projekt PPA – Płaskowicki
i Partnerzy Architekci • arch. Piotr Płaskowicki, arch. Tomasz Pokropowicz
Powierzchnia użytkowa: 350 m2 • 2 kondygnacje nadziemne + podziemie
131
Dom mieszkalny jednorodzinny, o dwóch kondygnacjach. Na parterze – salon, jadalnia, kuchnia, gabinet i łazienka oraz garaż na dwa samochody. Na piętrze – sypialnie, łazienki oraz pokój
gościnny.
Budynek otwiera się widokowo na południe i zachód. Architektoniczna forma obiektu nawiązuje
do stylistyki modernizmu, użyte materiały to
biały tynk, pustak betonowy elewacyjny, drewno
elewacyjne, oraz elementy metalowe w postaci
obróbek blacharskich, ślusarka okienna stalowa,
typowe dla materiałów budowlanych używanych
w okolicy.
Okolica działki – od strony południowej to tereny leśne. Tuż przy granicy południowo-zachodniej działki rosną wartościowe drzewa – dęby.
Układ pomieszczeń w budynku skomponowano
w taki sposób, aby pomieszczenia salonu, jadalni oraz kuchni zlokalizowane na parterze oraz
pomieszczenia salonu kąpielowego ze strefą
fitness na piętrze, ukierunkować na las oraz
światło słoneczne dobiegające z płd.-zach. strony. Pomieszczenia gospodarcze i garażowe
znajdują się w północnej strefie budynku, natomiast wszystkie pomieszczenia sypialne mieszkańców ukierunkowano na zachód.
1 przedsionek
2 pokój dzienny
3 kuchnia + jadalnia
4 gabinet
5 spiźarnia
6 wc + kotłownia
7 garaż
8 magazynek
9 magazynek
DOM JEDNORODZINNY
rzut parteru
Lokalizacja Jabłonna pod Warszawą Projekt grotte art • arch. Bartłomiej
Grotte, arch. Rafał Jedliński, arch. Maciej Pędzich, arch. Konrad Waligóra,
arch. Maria Śmigielska Konstrukcja inż. Jarosław Kołton, inż Tomasz Pyciarz
Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2009 W trakcie realizacji
Powierzchnia działki: 951 m 2 • Powierzchnia zabudowy: 212,22 m 2 •
Kubatura całkowita: 1237,01 m3 • Powierzchnia całkowita: 368,56 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 302,06 m2 • 2 kondygnacje nadziemne • 2 miejsca
parkingowe
132
Okolica projektowanego budynku to dzielnica willowa podwarszawskiej miejscowości, osadzona w starym lesie sosnowym. Kształt oraz usytuowanie względem kierunków świata
zdeterminowały układ bryły budynku na działce.
Głównym założeniem projektowym było maksymalne otwarcie
się na otaczający ogród oraz uzyskanie optymalnego doświetlenia pomieszczeń dziennych i sypialnych. W tym celu obiekt
rozciąga się wzdłuż krótszej krawędzi działki.
Forma budynku to dwie nachodzące na siebie, przeciwstawne
bryły. Dolna, została zaprojektowana jako ciemna oraz wtapiająca się w otoczenie i stanowi kontrapunkt dla jasnej bryły piętra. Zastosowane rozwiązanie ma na celu nadanie lekkości wizualnej domu oraz wrażenie optycznego skrócenia
długiej elewacji.
Podziały elewacyjne budynku zaprojektowano jako wertykalne,
jak również autorski detal ułożenia desek z nałożonymi na nie
kantówkami. Zastosowane rozwiązanie nawiązuje do pionów
pni sosen licznie występujących w bezpośrednim i dalszym
sąsiedztwie budynku.
DOM JEDNORODZINNY
rzut parteru
Lokalizacja Magdalenka pod Warszawą Projekt grotte art • arch. Bartłomiej
Grotte, arch. Rafał Jedliński, arch. Maciej Pędzich, arch. Konrad Waligóra,
arch. Maria Śmigielska Konstrukcja inż. Jarosław Kołton, inż Tomasz Pyciarz
Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2009/10 W trakcie prac
projektowych
1 przedsionek
2 pokÓj dzienny
3 kuchnia
4 pokÓj goŚcinny
5 garaŻ
6 pralnia + kotŁownia
7 wc
8 spiŻarnia
Kubatura całkowita: 956,01 m3 • Powierzchnia całkowita: 294,5 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 247,5 m2 • 2 kondygnacje nadziemne • 2 miejsca
parkingowe
133
Projekt zakłada gruntowną przebudowę istniejącego budynku i prawie trzykrotne
powiększenie jego powierzchni użytkowej. Wnętrza kryją bogaty program: jednoprzestrzenny, połączony z ogrodem salon, atelier z rozsuwanym szklanym dachem,
obszerne sypialnie, garderoby i łazienki, saunę oraz pomieszczenia do pracy
i rekreacji.
Okna rozmieszczone są tak, aby światło mogło jak najgłębiej przenikać do wnętrza
budynku.
rzut 1. piĘtra
Rozbudowa domu jednorodzinnego
Lokalizacja Mokotów Projekt Brzozowski Grabowiecki Architekci • arch.
Konrad Grabowiecki, arch. Jan Belina Brzozowski Współpraca arch. Barbara
Trojanowska, arch. Jacek Jaskólski Konstrukcja inż. Artur Sieczkowski
Inwestor Prywatny Projekt architektoniczny 2008 Realizacja 2010-11
użytkowa: 329 m2 • 3 kondygnacje nadziemne, 1 podziemna • 1 naziemne
miejsce parkingowe
134
Dom jednorodzinny z pokojem gościnnym,
w przyszłości możliwość wydzielenia osobnego mieszkania np. służbowego.
Budynek zaprojektowany zgodnie z zasadami
budownictwa zrównoważonego; projektowane
jest wykorzystanie odnawialnych źródeł energii t.j. gruntowa pompa ciepła, kolektory słoneczne do podgrzewu wody oraz instalacja
rekuperacji (projektowane jest ponowne używanie wody użytkowej tzw. „grey water” do
spłukiwania toalet).
Dom jednorodzinny na działce leÂnej
Lokalizacja Wieś Czarnów k/Konstancina Projekt GRUPA 5 Sp. z o.o. •
arch. Roman Dziedziejko, arch. Mikołaj Kadłubowski, arch. Michał
Leszczyński, arch. Krzysztof Mycielski, arch. Rafał Zelent Współpraca arch.
Mikołaj Kołacz, stud. arch. Michał Rogowski Inwestor Prywatny Projekt
Powierzchnia działki: 4 000 m2 • Powierzchnia zabudowy: 350 m 2 •
miejsce parkingowe, w tym 3 w garażu, 1 w terenie
135
Dom jednorodzinny
rzut parteru
Lokalizacja wieś Lipków, gmina Stare Babice, Projekt Szcześniak Denier
Architekci Sp. z o.o. • arch. Marek Szcześniak, arch. Marcin Szymański,
arch. Ewelina Moszczyńska, arch. Maciej Zawadzki, arch. Piotr Sikorski,
arch. Krzysztof Lenart Konstrukcja Konstrukcje Budowlane Adam Klimek •
dr inż. Adam Klimek, inż. Elżbieta Pawlik, inż. Beata Matuszczak Inwestor
Prywatny Projekt 2009 Realizacja 2010
Kubatura całkowita: 1 360,5 m2 • Powierzchnia całkowita: 478,8 m2 •
Powierzchnia użytkowa: 321,5 m2 • 2 kondygnacje nadziemne
138
Projekt alternatywnej formy odtworzenia Pałacu Saskiego
Autor projektu arch. Rafał Szczepański
Wizualizacja – 2010 Mateusz Szurgot
„Projekt zabudowy zachodniej pierzei Placu Piłsudskiego zrodził się w 2004 roku i stał się fragmentem obudowy placu zawartej
w pracy konkursowej przygotowanej w 2005 roku na konkurs upamiętniający obecność Jana Pawła II w tym miejscu. Praca
konkursowa autorstwa Jerzego Kaliny i Rafała Szczepańskiego przy współpracy Michała Kleniewskiego nie została dopuszczona
do konkursu. Jej zasadniczą ideą było zobrazowanie oddziaływania idei Jana Pawła II w formie koncentrycznego rysunku posadzki
placu, a dalej może innych fragmentów miasta i nie tylko.
Jak wielu uczestników ważnych zdarzeń na tym placu, na przestrzeni wielu dziesięcioleci zafascynowany byłem ową narodową
agorą ze świętym ogniem Grobu Nieznanego Żołnierza, z jej północną pierzeją opartą o monumentalną kompozycję ściany Teatru
Wielkiego (jak twierdzą niektórzy odpowiedzią Bohdana Pniewskiego na formę Pałacu Kultury), z zieloną formą zamknięcia placu
od strony zachodniej, z ekspresyjnym reliktem kolumnady mieszczącym najważniejszy pomnik w Polsce. Jednak powstanie
Budynku Millenium autorstwa Normana Fostera zmieniło układ przestrzenny zorientowany osiami Grobu Nieznanego Żołnierza
i osią monumentalnej elewacji projektu Bogdana Pniewskiego. Stało się dla mnie jasne, że plac powinien uzyskać jednoznaczną
orientację poprzez domknięcie od strony zachodniej i południowej. Na potrzeby zamknięcia placu stworzyłem zatem alternatywną
formę zabudowy pierzei zachodniej powinowatą historycznej organizacji przestrzeni pierzei przy jednoczesnym zachowaniu
przyrodniczego fenomenu zamknięcia placu i oprawy Grobu Nieznanego Żołnierza, bowiem odbudowa Pałacu Saskiego w jego
historycznej formie jest rozwiązaniem najgorszym z możliwych.
Sprowadzenie idei rekonstrukcji Pałacu Saskiego do formy makro trejażu wykonanego z siatek stalowych na ażurowej konstrukcji,
porośniętych pnączami zimozielonymi, z artykulacją dwóch przestrzeni o charakterze recepcyjnym w szklanej prostej powłoce,
jest moim zdaniem ratunkiem dla fizycznej i mentalnej, metafizycznej przestrzeni placu, jego związku z Ogrodem Saskim
i ekspozycji fragmentu arkad z Grobem Nieznanego Żołnierza, ratunkiem dla jego genius loci.”
139
W grudniu 2008 roku Forum Rozwoju Warszawy zaprezentowało projekt pt. „Plac Piłsudskiego”; koncepcję rekonstrukcji Pałacu Saskiego i zagospodarowania placu Piłsudskiego,
której podstawowym postulatem jest odbudowa ze środków
prywatnego inwestora. Ów dostałby w zamian w użytkowanie
dwa nowe budynki (stojące w miejscu, gdzie przed ponad
stu laty znajdowały się oficyny Pałacu Saskiego) oraz parking
podziemny, leżący pod płytą placu.
Koncepcja ta nie tylko wskazuje drogę do rozwiązania problemu braku funduszy na odbudowę Pałacu, ale i pokazuje
sposób rekonstrukcji Osi Saskiej - przez przywrócenie budynków będących brakującym fragmentem dawnego układu
urbanistycznego. Jest jeszcze jeden walor tego projektu:
stwarza szansę rewitalizacji placu Piłsudskiego, który stałby
się wreszcie prawdziwym placem miejskim, uczęszczanym
przez mieszkańców i turystów.
Kluczem do rozwiązania problemu finansowania odbudowy
Pałacu Saskiego jest wg FRW budowa oprócz samego Pałacu
trzech nowych obiektów na placu Piłsudskiego: podziemnego
parkingu oraz dwóch nowych oficyn pałacowych. Prywatny
inwestor przez określony czas i na ściśle określonych przez
miasto warunkach czerpałby z nich korzyści do momentu
zbilansowania się inwestycji.
Dwie nowe oficyny miałyby stanąć po północnej i południowej
stronie placu Piłsudskiego, mniej więcej w śladzie historycznych oficyn barokowych, w miejscach w których dziś znajdują
się trawniki. Budynki stałyby w odległości 20 m od skrzydeł
Pałacu Saskiego. Od strony placu sięgałyby na wysokość jego
gzymsu. Oficyny byłyby podzielone na dwie części, środkowe
- od strony placu, które miałyby trzy kondygnacje, i zewnętrzne od strony ulic, które byłyby podwyższone do czterech.
Ponieważ budynki mają urbanistycznie pełnić funkcję oficyn
Pałacu Saskiego, ich lokalizacja i gabaryty powinny być jemu
podporządkowane. Oficyny powinny nawiązywać swoją formą
do architektury Pałacu, ich ostateczny kształt jednak nie musi
być wierną kopią fasad. To czy budynki powinny mieć wygląd
nowoczesny czy też historyzujący jest kwestią wymagającą
eksperckiej dyskusji.
Wnętrza oficyn byłyby zagospodarowane na podstawie uzgodnień między inwestorem i władzami miasta. Lokale w przyziemiach muszą być miastotwórcze i wielkomiejskie: powinny
się w nich znajdować np. kawiarnie, restauracje, eleganckie
sklepy czy kluby - w żadnym wypadku zabijające ruch uliczny
banki.
Parking podziemny na trzech kondygnacjach mieściłby ponad
1100 aut. Wyjścia dla pieszych z parkingu ulokowane mogłyby zostać w przyziemiach nowych oficyn. FRW proponuje, by
rampy wjazdowe znalazły się przy hotelu Victoria: wjazd byłby
możliwy z ul. Królewskiej, wyjazd zaś w dzisiejszą ul. Pasaż
Niżyńskiego. Ponadto przy ul. Fredry znalazłby się dodatkowy
wyjazd ewakuacyjny, który w przyszłości stałby się wjazdem
do parkingu pod odbudowanym Pałacem Bruehla.
Projekt FRW za jeden z głównych celów ma ożywienie placu.
Nowa przestrzeń publiczna ma przyciągać ludzi, ma dawać
powód do spędzania tu czasu. W tym celu konieczne jest
Plac Piłsudskiego
Projekt Forum Rozwoju Warszawy Koordynatorzy projektu
Wojciech Nowakowski, Marcin Wojciechowski, Witold Weszczak
Współpraca przy opracowaniu koncepcji Michał Harasimowicz,
Jan Jakiel, Michał Sadowski, Tomasz Sikorski Opracowanie
2008-2009
otwarcie przyziemi oficyn i udostępnienie ich dla mieszkańców i turystów. Umowa pomiędzu partnerem publicznym
i prywatnym powinna przewidywać jakie funkcje są możliwe
w tym miejscu. Natomiast przyziemia samego Pałacu powinny
pozostać zamknięte ze względu na wyjątkowy, monumentalny
charakter bezpośredniego otoczenia Grobu Nieznanego Żołnierza.
Przestrzeń pomiędzy oficynami nadal będzie bardzo duża.
W dniach świąt państwowych będzie się szczelnie zapełniać
tłumami (pojemność: ok. 40 000 osób), ale takich dni jest tylko kilka w roku. Projekt zakłada, że przez pozostałą część roku,
tę liczącą 1 hektar płaską powierzchnię będzie można aranżować za pomocą drzewek w donicach ustawionych w szpalery,
które można przesuwać w dowolny sposób w zależności od
potrzeb. Taka zieleń wprowadzi też ludzki, przystępny akcent
w przestrzeni z założenia monumentalnej.
140
Zabudowa znajdująca się bliżej Emilii Plater oraz PKiN, gdzie
miejsce mogłyby znaleźć wyższe apartamentowce lub hotele
osłabi dominację PKiN, uzupełni tworzące się tam city warszawskich wieżowców i nada istniejącym w ciągu Chmielnej
i Widok pieszym pasażom charakteru zdecydowanie wielkomiejskiego, metropolitalnego, optycznie wieńcząc ich bieg.
Nie determinując architektury nowopowstałej zabudowy,
chcielibyśmy, by nawiązywała ona do dominujących w Warszawie stylów architektonicznych, jednocześnie pozostając
nowoczesną i w pełni współczesną kompozycją urbanistyczno-architektoniczną, współgrającą zarówno z eklektycznymi
kamienicami Alei Jerozolimskich, jak i Dworcem Centralnym,
Złotymi Tarasami i Pałacem Kultury oraz pobliskim Muzeum
Sztuki Nowoczesnej.
Tak powstałe zabudowania, o wyjątkowym w skali Warszawy
wielkomiejskim, a wręcz nieco monumentalnym charakterze
skoncentrują miejskie życie wśród swoich kawiarni, resturacji
i sklepów, a także mieszkań i biur; czyniąc dawny plac Defilad
prawdziwie ścisłym, sródmiejskim centrum Warszawy.
WARSZAWSKI MANHATTAN
Istnienie ściany wieżowców po zachodniej stronie Emilii Plater,
a po wschodniej - PKiN, wciąż dominującego nad panoramą
centrum i całej Warszawy, skutkuje naturalną wręcz potrzebą
uzupełnienia przestrzeni dzielącej dwa brzegi ulicy i scalenia
istniejących wysokościowców w jedno, wysokie warszawskie
city, z ul. Emilii Plater jako jego reprezentacyjną aleją.
Proponujemy stworzenie na terenie pl. Defilad struktury urbanistycznej jak najbardziej korespondującej z otaczającym go
miastem, dostosowanie się skalą i intensywnością zabudowy,
wielkością kwartałów, powiązanie z istniejącymi ciągami komunikacyjnymi i odtworzenie przedwojennych.
WIELKOMIEJSKA ZABUDOWA
PLAC DEFILAD
Projekt Forum Rozwoju Warszawy Lokalizacja Dzielnica
Śródmieście Pomysłodawca idei arch. Michał Tatjewski
Współpraca przy opracowaniu koncepcji Michał Harasimowicz,
Krzysztof Ismonowicz, Jan Jakiel, Arkadiusz Jerzak, Piotr
Jutkiewicz, Paweł Łukaszewicz, Michał Nitychoruk, Michał
Sadowski, arch. krajobrazu Bartosz Szeszko, Witold Weszczak,
Marcin Wojciechowski, tech. arch. Patryk D. Zaremba
Opracowanie 2008-2010
Całkowite scalenie obszaru pl. Defilad z pozostałą częścią
miasta, uczyni zeń najściślejsze centrum Warszawy. Odtworzenie biegu ulic Widok i Chmielnej wymaga stworzenia
wzdłuż nich pierzei gęstej, śródmiejskiej zabudowy, ciągnącej
się od Marszałkowskiej, aż po Emilii Plater. Pozwoli to na
kumulację strefy usług, handlu, gastronomii na stosunkowo
małym obszarze, kreując dynamiczne i przyjazne mieszkańcom Warszawy miejskie centrum.
Zabudowania, które powstaną wzdłuż Al. Jerozolimskich, Widok i Chmielnej powinny dążyć do możliwie jak najbardziej
wielkomiejskiej formy, doskonale łączącej wysoką estetykę,
jakość wykonania i funkcjonalność. Proponujemy, by pierzeja
Al. Jerozolimskich wysokością i formą nawiązywała do istniejącej po drugiej stronie budynków, podobnie jak większość
pozostałych zabudowań.
FRW proponuje umiejscowienie wzdłuż zachodniej strony
PKiN dwóch wyższych od niego wieżowców oraz trzeciego,
dużo niższego, zarazem wieńczącego pasaż Chmielnej. Za
takim rozwiązaniem przemawia chęć obalenia dominacji
wysokościowej i krajobrazowej PKiN, wkomponowanie go
w istniejącą zabudowę wysokościową, podkreślenie unikalnego charakteru Emilii Plater, jako alei wśród wież, scalenie
wysokościowego centrum i wreszcie - stworzenie swoistej
Ściany Zachodniej, jako nawiązania i zarazem przeciwwagi
dla punktowców Ściany Wschodniej.
Wkomponowując PKiN w przestrzeń dwóch innych, wyższych
wież, uzyskamy zupełnie nowy wyróżniający się w Europie
skyline. Powstała w ten sposób Ściana Zachodnia nie tylko
nie zakłóci stosunkowo harmonijnej, niskiej warszawskiej
tkanki miejskiej, a też monumentalnie zwieńczy przestrzeń
placu Defilad.
141
Projekt „Aleja Marszałkowska” jest obywatelską inicjatywą
Stowarzyszenia Forum Rozwoju Warszawy, mającą na celu
ukazanie potencjału ulicy Marszałkowskiej jako głównej alei
handlowej Warszawy i doprowadzenie do wszczęcia przez Prezydenta Warszawy procedury opracowania Strategii Rozwoju
Ulicy Marszałkowskiej.
W ramach projektu powstało opracowanie, obejmujące rys
historyczny ulicy, koncepcję rozwiązań komunikacyjnych,
ekspertyzę prawną dotyczącą możliwości wsparcia realizacji
projektu przez m.st. Warszawę, rys finansowy dotyczących metod realizacji inwestycji oraz szereg grafik, rzutów, przekrojów
i artystycznych wizji.
„Aleja Marszałkowska”, to próba kompleksowego spojrzenia
na rejon Śródmieścia i głównej ulicy Warszawy ze wskazaniem kierunków zagospodarowania kompleksową polityką.
Celem projektu jest ukazanie, że stworzenie spójnej, przyjaznej
przestrzeni miejskiej zależy zarówno od planów miejscowego
zagospodarowania przestrzennego, jak również szeregu innych
czynników: komunikacji władz z mieszkańcami i przedsiębiorcami, zieleni, nośników reklamy, ruchu kołowego, zarządzania
lokalami, troski o meble uliczne czy ochrony i renowacji zabytków. Dlatego Forum Rozwoju Warszawy zaproponowało, by wzorem miast zachodnich oraz Łodzi objąć obszar Marszałkowskiej
Strategią Rozwoju, określającą całość niezbędnych dla ulicy
zmian, porządkującą i hierarchizującą wszelkie toczące się na
niej procesy miastotwórcze.
W wyniku działań, w grudniu 2009 r. Komisje Dialogu Społecznego przy Biurze Architektury i Planowania Przestrzennego
oraz przy Biurze Koordynacji Inwestycji i Remontów w Pasie
Drogowym przyjęły uchwały wyrażające jednomyślne poparcie
warszawskich organizacji pozarządowych dla koncepcji Strategii
Rozwoju Ulicy Marszałkowskiej, zwracając się z prośbą do Prezydenta m.st. Warszawy o wszczęcie prac nad dokumentem.
W ramach projektu, Forum Rozwoju Warszawy przeprowadziło
szereg rozmów z mieszkańcami i przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą przy Marszałkowskiej. Postulaty i
wnioski rozmówców zostały uwzględnione podczas przygotowywania koncepcji Alei. Odbyły się konsultacje z przedstawicielami Urzędu Miasta, przekonujące do podjęcia prac nad strategią.
W duchu postulatów „Alei Marszałkowskiej”, Forum Rozwoju
Warszawy wzięło udział w procedurze tworzenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego dla kwartału Królewska
– Marszałkowska – Hoża – Trakt Królewski, wnioskując o m.in.
ścisłą ochronę urbanistyki Ściany Wschodniej oraz - pośrednio
– przywrócenie skrzyżowania w miejscu Ronda Dmowskiego.
Na przełomie 2009 i 2010 r. we współpracy z serwisem internetowym Bryła.pl, przy wsparciu partnerów: Stowarzyszenia
Miasto Moje a W Nim, Delikatesów TR i Centrum Komunikacji
Społecznej, Forum przeprowadziło konkurs na projekt nośnika
reklamy dla Alei Marszałkowskiej. Nagrodzone prace podkreśliły
potrzebę ujednolicenia outdooru i wkomponowania w stylistyczny porządek przyszłej Alei Marszałkowskiej oraz wywołały w
lokalnych mediach dyskusję na temat jakości przestrzeni miejskiej i jej elementów.
„Aleja Marszałkowska”, to próba nawiązania dialogu i porozumienia między użytkownikami ulicy, mieszkańcami miasta,
środowiskami grup zawodowych mających wpływ na kształt i
jakość przestrzeni publicznej oraz urzędników. Inicjatywa otwiera
drogę do szeregu działań, rozmów, debat i zachęca wszystkich
mieszkańców Warszawy do zaangażowania w kreowanie miasta
choćby przez udział w procedurach sporządzania miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego.
Projekt został zrealizowany dzięki dofinansowaniu grantem z
Fundacji im. Stefana Batorego i ze środków własnych Forum
Rozwoju Warszawy.
Projekt „Aleja Marszałkowska”
Śródmieście Koordynatorzy projektu Michał Sadowski, tech.
arch. Patryk D. Zaremba Współpraca przy opracowaniu
koncepcji Archiwum Państwowe m. st. Warszawy, Fundacja im.
Stefana Batorego – grantodawca na realizację projektu, arch.
Tomasz Birezowski, dr BetonBrut, dr Filip Elżanowski, Michał
Harasimowicz, Krzysztof Ismonowicz, Jan Jakiel, Arkadiusz
Jerzak, Piotr Jutkiewicz, arch. Piotr Kilanowski, Ryszard
Mączewski, Michał Nitychoruk, Piotr Otrębski, Michał Sadowski,
Paulina Sikorska, Tomasz Sikorski, Maciej Szczepański, arch.
Michał Tatjewski, Witold Weszczak, Marcin Wojciechowski,
Artur Zadroziński, tech. arch. Patryk D. Zaremba, Artur Żebrowski
Opracowanie 2008-2010
142
granicach obszarów, gdzie „obcym wstęp wzbroniony”. Chcemy, aby ten teren był włączony do życia miasta i dostępny dla
warszawiaków i turystów.
UPORZĄDKOWAĆ TO MIEJSCE
Najgorszy jest tu chyba bałagan i zniszczenia. Są wszechobecne. Mimo, że obecnie teren jest podzielony pomiędzy
trzech administratorów, w każdej części w oczy rzucają się
obrazki godne pożałowania. Będąc tu można nie rozpoznać,
że się jest w środku miasta, a przecież leży ono zaledwie kilkanaście metrów od Krakowskiego Przedmieścia okrzykniętego
Salonem Stolicy.
Chcielibyśmy, aby Ogród Grodzickiego stał się symbolem elegancji – nasze wizualizacje pokazują, że nietrudno wyobrazić
sobie w tym zabytkowym otoczeniu obszar uporządkowany
i zadbany. Chcemy, aby zamiast dostarczać powodów do wstydu dla Miasta Ogród Grodzickiego zaczął być jego ozdobą.
KONCEPCJA OBYWATELSKA
OGRÓD GRODZICKIEGO
Śródmieście Koordynatorzy projektu Marcin Wojciechowski,
Witold Weszczak Współpraca przy opracowaniu koncepcji arch.
krajobrazu Monika Domanowska, Tomasz Pawlak Opracowanie
2009-2010
Pomysł na nową przestrzeń publiczną w Warszawie: ogród, a
w nim koncerty na wolnym powietrzu.
Miejsce: obecny parking na tyłach Krakowskiego Przedmieścia i Królewskiej 1/3/5. Funkcje: ogród z przeznaczeniem
na cele kulturalne.
PRZESTRZEŃ PUBLICZNA
Idea polega na stworzeniu w Warszawie nowej przestrzeni
publicznej w miejscu, które obecnie jest zamknięte dla osób
postronnych: w kwartale pomiędzy Krakowskim Przedmieściem, ul. Królewską, uliczką zwaną pasażem Niżyńskiego
i budynkami mieszczącymi ASP. Obecnie jest tu parking.
Teren został pocięty ogrodzeniami i jest niejako podwójnie
niedostępny: ponieważ jest ogrodzony i ponieważ nie ma tam
niczego, co by zachęcało do spędzenia tam czasu. Większa
część jest zamknięta dla osób z zewnątrz; płot i szlaban odgradzają to miejsce od reszty miasta, a wartownik pilnuje aby
nikt nie wchodził.
Jesteśmy przeciwnikami grodzenia miasta, wytyczania w jego
Prezentowane rysunki nie stanowią zamkniętego projektu, przy
którym będziemy się upierać. Są tylko próbą zwrócenia uwagi
na potencjał drzemiący w tym miejscu – naszym zdaniem
jest to kapitalne, lecz niewykorzystane i zapomniane miejsce.
Rysując dwie alternatywne koncepcje zagospodarowania tego
terenu, chcemy zachęcić warszawiaków do tworzenia kolejnych pomysłów na Ogród Grodzickiego, a przede wszystkim
zaapelować do władz miasta aby aktywnie przystąpiły do urządzenia miejsca i oddania go mieszkańcom Warszawy. Byłoby
znakomicie, gdyby przestrzeń służącą zwykłym ludziom mogli
współtworzyć właśnie zwykli ludzie.
DLACZEGO KONCERTY?
Bo w Polsce przyjęło się, że tzw. kultura wysoka jest zarezerwowana dla elit, niedostępna dla zwykłych ludzi. Chcemy, aby
stała się łatwo dostępna. Aby zaczęły z niej korzystać nawet
osoby, które znajdą się w tym miejscu przez przypadek, zaciekawione np. widokiem od strony Krakowskiego Przedmieścia,
albo po prostu takie, które przyszły tu odpocząć.
Jest ważne, aby te koncerty nie były biletowane, bo nawet
skromna opłata psychologicznie odstrasza od korzystania
z koncertu. Mamy nadzieję, ze w budżecie miasta przeznaczonym na kulturę da się znaleźć odpowiednie środki.
Koncerty na wolnym powietrzu to w Europie standard. W Warszawie dobrze się sprawdzają przy pomniku Chopina w Łazienkach.
W przeszklonym Pawilonie proponujemy też miejsce na wystawy. Takie miejsce mogłoby być atutem Warszawy w staraniach
o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
143
„Wiele miast na świecie rozpoznajemy bezbłędnie dzięki ich niepowtarzalnym atrybutom, które odpowiednio
wykorzystane stanowią o ich wartości. Jedynie zagrywając takim unikatowym asem z rękawa odnieść można
prawdziwy sukces.
Żyjemy w mieście niejednorodnym, wręcz chaotycznym. Dzięki temu wspaniale tajemniczym, ale także nadzwyczaj nieczytelnym. Niewiele tu mamy porządku. Nie licząc miejsc, w których spędzamy całe życie, miasto pojmujemy tylko tam, gdzie jest czytelnie uporządkowane. Potrzebujemy pewnej harmonii, podstawy do odnalezienia
się w przestrzeni, jakiejś wyrazistości. Bo dopiero taki kawałek miasta, który pojmujemy, staje się Miejscem.
Szczególnej wagi nabierają w mieście, ze względu na wielość i intensywność wytwarzanych znaczeń, Grupy
Miejsc.
A czy coś łączy takie Miejsca jak: Cytadela, Stare Miasto, Jazdów, Łazienki Królewskie, Morskie Oko, Park Arkadia... I co wspólnego mają ze sobą: Fort Legionów, Zamek Królewski, Pałac Kazimierzowski, Muzeum Narodowe,
Sejm i Senat RP, CSW, Belweder czy Królikarnia... Albo gdzie właściwie powstają dziś tak szczególne obiekty
jak Muzeum Wojska Polskiego, Centrum Chopinowskie i Muzeum Historii Polski?
Wszystkie one posiadają wspólny mianownik, trzeba go jednak wydobyć. Możemy spoić wszystkie te znacznie
od siebie oddalone Miejsca w taki sposób, że będziemy odbierać je jako powiązane, dobrze znane. Bliskie.
Czy jesteśmy świadomi tego, że wszystkie one znajdują się obok siebie?! W sąsiedztwie?
Warszawa jest miastem leżącym na skarpie!
Wymienione obszary to niektóre z kolejnych odcinków korony Skarpy Warszawskiej. Warszawiacy wiedzą, że tu
i ówdzie w mieście są ‘górki’, ale mało kto jest świadomy, że wszystkie te wzniesienia to jedna Skarpa Warszawska. Każdy odcinek znamy z osobna, ale nie łączymy ich w całość. Nie uświadamiamy sobie ciągłości. Pomocą
dla uzmysłowienia sobie tego faktu są KLOCKI. Zapraszam do ich ułożenia.
Skarpa to urwisko, którego obecność miała zasadnicze znaczenie dla lokalizacji i rozwoju Warszawy. Dlatego
przez wieki tutaj właśnie powstawały ważne zamki, pałace i kościoły, a z czasem także inne publiczne gmachy.
Korona skarpy przez setki lat była miejscem szczególnie prestiżowym, stąd znajdujące się na niej obiekty tworzą
dziś unikalny łańcuch Miejsc wyjątkowych. Większość z nich to Miejsca Kultury. Aleja Na Skarpie prowadzi
pomiędzy kolejnymi punktami Skarpy, a szczególną cechą Warszawskiej Drogi Kultury byłby dodatkowo fakt, że
na całej długości biegnie ona przez cenne obszary zieleni.
Niepowtarzalność skarpy to ogromna wartość dla nas, jak i olbrzymi potencjał dla rozwoju współczesnej Warszawy.
Aleja pierwszy raz pojawiła się w planach miasta w 1916 roku, niedługo później rozpoczęto realizację jej pierwszego fragmentu. Rok 2016 to okrągły, setny jubileusz. Stać chyba Warszawę na to, aby po stu latach - okresie
pełnym tragedii, przemian, upadków i odrodzeń – zakończyć dzieło kreacji tak szczególnego miejskiego założenia!”
obszary zieleni bezpośrednio związane ze skarpą
obszary zieleni pośrednio związane ze skarpą
Wisła
Wisła+skarpa
Warszawa nie leży nad Wisłą! Miasto powstało
na Skarpie nad Wisłą, a to różnica
ALEJA NA SKARPIE – WARSZAWSKA DROGA KULTURY
Autor Artur Jerzy Filip
144
Lokalizacja ul. Złota/Pasaż Wiecha Projekt Are Sp. z o.o. •
arch. Jakub Wacławek, arch. Grzegorz Stiasny Współpraca
arch. Tomasz Starczewski Inwestor Alma Development Projekt
Kubatura całkowita: 34 000 m3 • Powierzchnia całkowita:
7 676 m2 • Powierzchnia użytkowa: 5 704 m2 • 8 kondygnacji
nadziemnych, 3 podziemne • 38 podziemnych miejsc
parkingowych
Projektowany budynek zlokalizowany został na działce istniejącego
kina „Relax” przy ul. Złotej/ Pasaż Wiecha. Obiekt należy do zespołu
Strony Wschodniej, autorstwa prof. Zbigniewa Karpińskiego. Całość
tworzy jedno z nielicznych założeń urbanistyczno-architektonicznych zrealizowanych po wojnie (lata 60. i 70.) i stanowi znakomity
przykład współczesnej powojennej architektury polskiej.
Koncepcja Domu Handlowego „Relax – Alma”
Na poziomie kondygnacji -1, parteru i +1 przewiduje się powierzchnię czysto handlową. Wejście główne do budynku dla
klientów przewidziano od ul. Złotej.
Na kondygnacjach od poziomu +2 do +6 umieszczono program
biurowy, zaspokajający potrzeby własne inwestora lub tworzące powierzchnie do wynajęcia. Dostęp do kondygnacji biurowej zapewnia
oddzielony pion komunikacyjny zlokalizowany od strony ul. Złotej,
z dwoma windami osobowymi oraz klatką ewakuacyjną.
Dla obsługi pomieszczeń handlowych budynek będzie wyposażony
w schody ruchome oraz dwie przeszklone windy osobowe, a także
reprezentacyjne schody wewnątrz przestrzeni handlowej.
Budynek ma nieregularny kształt dynamicznej bryły, wynikający
z przeprowadzonej analizy nasłonecznienia sąsiednich budynków
mieszkalnych.
elewacja wschodnia
Konieczność zmieszczenia nowego budynku w gabarytach obrysu
„Relaxu” (granice działki) narzuca konieczność zastosowania technologii ściany szczelinowej, także ze względu na bardzo niewielką
odległość do budynków istniejących.
Ściany zewnętrzne ze względu na swój niecodzienny kształt przewiduje się jako kurtynowe, przeszklone wysoko izolacyjnym szkłem
3. warstwowym, o rombowym module podziału.
Dla uzyskania jak najlepszego efektu bezpośredniego wnętrzezewnętrze elewacje południowa i wschodnia zostały zaprojektowane ze szkła o zróżnicowanej przezierności, w module rombu (ca
1,5 x 1,5 m), przy zastosowaniu fasad z profili stalowych. Całość
utworzy wzór pozwalający na „grę” światła, odbić i kolorów w zbliżonej tonacji. Odbicia z pochylonych ścian/dachu doświetlają także
mieszkania budynków sąsiednich. Dla umożliwienia prowadzenia
kampanii reklamowych przewiduje się możliwość przeznaczenia
wybranych elementów fasady na ekrany LCD itp. We wnętrzu przy
wejściu głównym przewiduje się odtworzenie oryginalnego neonu
„Relax”, jako czytelnego powiązania przeszłości z przyszłością.
145
Autor Jakub Szczęsny z Grupy Centrala Projektowa Współpraca
Kaja Pawełek, Ar tur Kolanowski, Witek Komarczewski, Marek
Tkaczyk Tomasz Gancarczyk, Ola Mirecka Produkcja Fundacja Bęc
Zmiana Przewidywana realizacja czerwiec 2010 Lokalizacja Cypel
Czerniakowski
synchronizacja 2:
ogÓlnodost¢pna wyspa do uzdatniania wody
cysterna z oczyszczoną wodą
treated water tank
lampa sygnałowa
sigmal lamp
rurka z PCV do deszczownicy
PCV pipe to rain machine
cysterna z filtrem
tank with filter
deszczownica
rain machine
niecka fontanny
foutain’s basin
„W ramach drugiej edycji Festiwalu Sztuki nad Wisłą Przemiany – projekt
Synchronizacja, Rada Warszawy zamówiła instalację, która miałaby interferować z nowym programem rewitalizacji Wisły. Naturalnym wydał mi się
pomysł pływającej wyspy, gdyż wyspy czy platformy wiertnicze symbolizują
w pewnym sensie autonomię od otaczającej rzeczywistości. Są idealną formą
do określenia przestrzeni.
O projekcie.
Zaproponowałem podejście systematyczne: oczyszczalnię ścieków zasilaną
energią ludzkich mięśni powstającą w czasie ćwiczeń fitness. Zanieczyszczona woda tłoczona przez pompy zintegrowane z urządzeniami do ćwiczeń trafia
do czterech filtrów, a następnie zbiorników zasilających czystą wodą fontannę,
która jest zakończeniem całego cyklu. Całość ma za zadanie stać się narzędziem mającym uświadomić warszawiakom efekty ich własnej działalności poprzez oczyszczanie rzeki. Ma to przełamać zakorzenione w Polakach
przekonanie, że mimo dwudziestu lat niepodległości nic od nich nie zależy,
a wielu nadal nie wierzy w swój własny potencjał zarówno jako jednostki,
jak też członka wspólnoty. Projekt ten ma zadanie uświadomić im, że mogą
w pozytywny sposób zmienić środowisko, w którym żyją.”
przezroczyste rurki z PCV
transparent PVC pipes
drewniany reling na h=110 cm
wooden reiling h=110 cm
pokład: drewno teak lub ipe
deck: teak or ipe wood
sprzęt fitnesowy
fitness machines
beczka stalowa x 24
steel tank x 24
turbina
turbine
lampy LED
LED lamps
poziom wody
water level
pobór wody
water intake
146
W szczelinie między budynkami przy ul. Żelaznej 74 i Chłodnej 22,
Jakub Szczęsny zaprojektował instalację pt. „Ermitaż”, która stanie
się najwęższym domem w Warszawie, a być może i w Polsce,
ze względu na fakt, że jej wnętrze w najszerszym miejscu będzie
mieć 133 centymetry, Ermitaż będzie miejscem pracy, samotnią,
stworzoną dla wybitnego izraelskiego pisarza Etgara Kereta. Samotnia Etgara Kereta będzie pełnić funkcję pracowni zarówno dla
pisarza, jak również dla zaproszonych gości - młodych twórców
i intelektualistów z całego świata. Program rezydencyjny, który będzie prowadzony w strukturze znajdującej się w sercu warszawskiej
Woli, ma stworzyć warunki do pracy twórczej i stać się znaczącą
platformą wymiany intelektualnej w skali światowej.
Ermita˚, 2010-2012
Autor Jakub Szczęsny z Grupy Centrala Projektowa Produkcja Fundacja Polskiej
Sztuki Nowoczesnej Klient /Współpraca Etgar Keret Rendering Tomasz Gancarczyk
Przewidywany czas realizacji październik 2010
W tym roku po raz pierwszy w ramach wystawy „Plany na przyszłość” prezentowane są
dyplomy magisterskie studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Z pośród najciekawszych 38. projektów wybranych z prac obronionych w 2009 roku, pod
kierunkiem 20. promotorów, przedstawiciele SARP i Wydziału Architektury PW wyłonili
trzy najlepsze o tematyce warszawskiej.
Magisterska praca dyplomowa to ukoronowanie wielu lat edukacji architektonicznej na
warszawskim wydziale. Jest to także wyraz osobistych przemyśleń młodych projektantów
na temat otaczającej nas przestrzeni.
Pierwszym zadaniem stawianym przed studentami jest samodzielny wybór tematu projektowego oraz sformułowanie problemu teoretycznego jako tematu eseju związanego
z zagadnieniem projektowym. Wnikliwe spojrzenie na rodzaj tematów wybieranych przez
przyszłych magistrów architektury stanowi zatem niejako barometr poglądów młodego
środowiska architektonicznego na to co dzieje się lub powinno się dziać z naszym otoczeniem.
Chcąc znaleźć wspólna cechę dla prezentowanych trzech projektów warto zwrócić uwagę, że wszystkie dotyczą miejsc obcowania ze sztuką, nauką i historią. Podejmują istotny problem przestrzeni publicznej stolicy, w swoich założeniach starając się podnieść jej
jakość, wzbogacić o nowe, interesujące funkcje. Świeże, odważne i niezależne spojrzenie młodych architektów na problemy współczesnej stolicy, stanowi interesujące uzupełnienie wystawy prezentującej projekty obiektów które niebawem pojawią się w przestrzeni naszego miasta.
dr arch. Marcin Górski
Adiunkt w Zakładzie Konserwacji Zabytków Wydziału Architektury
Politechniki Warszawskiej
148
„Tematem pracy dyplomowej jest projekt nowej siedziby Teatru Nowego w Warszawie. Przedstawienia teatru
pod dyrekcją Adama Hanuszkiewicza odbywały się do niedawna w sali przy ul. Puławskiej 39 (wcześniej
Teatr Ludowy, Operetka, przedwojenne kino Ton - funkcja kulturalna towarzyszy temu miejscu w zasadzie
od początku, od momentu zabudowy). Odkąd lokal zajął supermarket jednej z sieci, występy ograniczono
do sali kameralnej na sąsiedniej działce. W ubiegłym roku władze miasta zdecydowały o podziale teatru
i przeniesieniu działalności repertuarowej opodal, na ul. Madalińskiego – niedawno rozstrzygnięto konkurs
architektoniczny na tzw. Nowy Teatr.
Niniejszy projekt jest próbą polemiki z tą decyzją. Nowoczesny budynek teatru zamiast zapleczowych
przybudówek przylegających do dawnej sali teatralnej byłby nawiązaniem, kontynuacją tradycji obiektu
kultury w tym miejscu ul. Puławskiej.
Sytuowanie obiektów teatralnych na niewielkich śródmiejskich działkach, w charakterze zabudowy uzupełniającej, wiąże się jednak z wieloma ograniczeniami. Historyczne ujęcie problemu oraz uwarunkowania
urbanistyczne takiej lokalizacji przedstawia część teoretyczna zatytułowana „Współczesny obiekt teatralny
w intensywnej zabudowie śródmiejskiej”. Zawiera ona również omówienie przykładów charakterystycznych
budynków tego typu. Pokazują one, że można pogodzić wymagania wynikające z powinności uszanowania
historycznego kontekstu ze współczesnymi standardami kształtowania przestrzeni teatralnej. Co więcej –
obiekty takie mogą stanowić ożywienie w dotychczasowej, przeważnie jednorodnej zabudowie, wzbogacając
miejską tkankę.
Mam nadzieję, że taki będzie projektowany przeze mnie teatr. Jako swoiste podsumowanie rozważań teoretycznych - wypełni lukę w pierzei ul. Puławskiej, dopasowując się do sąsiednich budynków – jednocześnie
zachowując pewną odrębność, osobność niezbędną do prawidłowego funkcjonowania obiektu teatralnego.
Zwarty prostopadłościenny blok usytuowany w centralnej części działki, z zachowaniem pewnego dystansu
od istniejącej zabudowy na otaczających posesjach może kojarzyć się z wielką skrzynią, mieszczącą w sobie
teatralne atrakcje. Zachowanie tego oddalenia umożliwia sprawną obsługę obiektu, łatwy dostęp ze wszystkich jego stron. Na poziomie parteru możemy go po prostu obejść. Powyżej bryła styka się z sąsiadami, ale
jej autonomia pozostaje czytelna – główny masyw przeziera przez przeszklenia łączników.
Szczegółowe omówienie idei projektu, poprzedzone rysem historycznym dotyczącym zarówno miejsca, jak
i instytucji Teatru Nowego – kończy opis zastosowanych rozwiązań technicznych.”
Nowy Teatr Nowy
Dyplomant Grzegorz Kruk
Promotor dr inż. arch. Jacek Cybis
Wydział Architektury Politechniki
Warszawskiej 2009
149
„Ideą projektu jest stworzenie reprezentacyjnej przestrzeni miejskiej, salonu
prawobrzeżnej Warszawy równoległego do istniejącego na lewym brzegu Wisły
Traktu Królewskiego. Jego osią główną jest ulica Targowa rozpoczynająca swój
bieg od projektowanego Placu Skaryszewskiego poprzez Plac Ząbkowski do Placu
Wileńskiego.
Poprzez szereg inwestycji komunikacyjnych umożliwiono nadanie ulicy Targowej
nowej oprawy i odciążenie komunikacyjne. Ulica jest ciągiem pieszym łączącym
zabytkowe tereny zielone parków: Praskiego i Skaryszewskiego oraz ZOO. Jest
klamrą łączącą dwie Pragi: Północ i Południe. Wprowadzenie funkcji rozrywkowych,
rekreacyjnych i kulturalnych oraz podkreślenie zastanych walorów nadaje przestrzeni nową lepszą jakość, a ilość proponowanych atrakcji pomaga przyciągnąć
użytkowników. Podzielenie ulicy na odcinki o różnych charakterach i place o różnym profilu funkcjonalnym stwarza wiele możliwości ich aranżacji i użytkowania
zapewniając im rangę miejsca na miejskiej mapie.
Centralny punkt projektu Plac Ząbkowski jest wielofunkcyjnym miejscem kontaktu
ze sztuką i historią. Jego przestrzennym założeniem jest sprzężenie pomiędzy
dwoma muzeami Pragi i Żydów Praskich oraz wyeksponowanie nowoprojektowanej
kamienicy – siedziby teatru.
Obiekt składa się z dwóch części: mobilnej widowni z telebimem oraz stałej sceny
i zaplecza teatralnego. Ruchoma część teatru wyjeżdża na Plac Ząbkowski. Widownia na 416 miejsc powstaje po rozłożeniu czterech mechanicznie opuszczanych
trapów z krzesłami, przekrytych zamykającymi ją daszkami. Jako telebim pozwala
na transmisję przedstawienia z teatru lub na organizację pokazów kina letniego.
Na projektowanym obszarze zaproponowano kompleksowe rozwiązanie parkingowe, które daje możliwość korzystania z prywatnego transportu kołowego zarówno
mieszkańcom jak i przyjezdnym. Garaż wyposażono w miejsca drobnego handlu
(kioski), punkty opłat, stację benzynową oraz toalety publiczne uzupełniające
funkcjonalnie program placu Ząbkowskiego.
Pod ulicą Targową zaplanowano przebieg drugiej linii metra. Na ulicy Targowej
pozostawiono wąski pas ruchu dla tramwajów, taksówek i służb miejskich.”
ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE REJONU
ULICY TARGOWEJ
Dyplomant inż. Renata Pieńkowska
Promotor prof. zw. dr hab. arch. Sławomir Gzell
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej 2009
150
„Celem pracy jest stworzenie biblioteki przyszłości, która oprócz tradycyjnych zbiorów bibliotecznych posiadać będzie w wersji cyfrowej
wszystkie publikacje dostępne w innych bibliotekach – głównej, jak
również wydziałowych. Będzie to miejsce udostępniania informacji.
Sam projekt jest projektem teoretycznym wybiegającym w przyszłość.
Nowo powstały obiekt prócz biblioteki będzie mieścił w sobie również
system wielopoziomowego parkowania, sale wykładowe, 2 aule: jedna
na 417 a druga na 120 osób. Pokoje do pracy dydaktycznej i doktoranckiej,
sale do prezentacji multimedialnych, filmów, przeźroczy, obrony projektów oraz eksperymentalnych projekcji 3D. Znajdzie się tam również
miejsce dla studentów i pracowników, którzy potrzebują chwili przerwy
– Akademicki Klub będzie łączył z sobą miejsce spotkań studentów
z kawiarnią w którym będzie można się posilić czy wypić kawę.
Metody za pomocą których przekazywana będzie wiedza w nowym budynku to: wykłady, seminaria, wystawy, prezentacje itp.
Obecnie znajduje się 1. główna biblioteka i 35 bibliotek wydziałowych/
instytutów. Poza pozycjami drukowanymi biblioteki dysponują również
zapisami audiowizualnymi lub elektronicznym, takimi jak mikrofilmy,
nagrania, płyty video czy banki danych. Orientację zapewnia fachowy
podział i ustawienie zbiorów wg wybranego systemu. Wpływa on na
organizację przestrzenną. Funkcja, jak i konstrukcja powinny się uzupełniać.
Strefa wejścia: informacja, katalogi oraz w wydzielonych stanowiskach
wypożyczanie i zwrot książek.
Wewnętrzna przestrzeń nowo powstałego obiektu powinna służyć edukacji architektonicznej. Już sam budynek jako bryła pokazuje rozwiązania
materiałowe takie jak cegła, beton, drewno, stal, kamień czy szkło, jak
również nowe technologie w budownictwie.
Do budynków w sąsiedztwie oraz fundamentów w okolicy przebicia będą
wzmacniane za pomocą metody Jet grouting. Dachy zaprojektowane
w konstrukcji szkieletowej opartej na słupach stalowych i ścianach żelbetowych. Pokrycie stanowi szkło bezpieczne. Zaprojektowano nowe
windy, dwie klatki schodowe, łącznik nad terenem zielonym oraz rampę
zjazdową do garażu, a wewnątrz obiektu w przeszklonym od góry atrium
przewiduję postawienie donic z drzewami do 10 m wysokości.
W celu połączenia budynku Wydziału Architektury z nowo powstałym
obiektem zaprojektowano przebicia w części piwnicznej budynku istniejącego Wydziału. Przebicie wymagało wzmocnienia istniejących
fundamentów.”
Biblioteka Politechniki Warszawskiej przy Wydziale Architektury
Autor Marcin Pajewski
Promotor prof. zw. dr hab. inż. arch. Stefan Wrona
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej 2009
POKAŻ INNYM,
ŻE NIE MASZ BARIER
Zdobądź CERTYFIKAT DOSTEPNOŚCI
OBIEKT BEZ BARIER
Co
:1
T
EK
I
I
B
O BAR ER
t?
a
k
rtyfi iektu
BEZ
ce tępność obnością
e
j
w
da
dos
tów
spra
n
o
za
ierd niepełn zbę klie ego
w
t
o
n
c
• p osób z ększą li przyjaz jsca
dla je wi
nek
mie
tu
zeru artego
n
i
a
w
r
wa kreuje
i otw
• g
•
J
t?
ka
rtyfi
ć ce
ny
nicz ę
o
t
k
ite
tyz
arch eksper ian
t
y
d
z
i zm
w au
skas
amó • uzy ozycjam rtyfikat
z
p
•
e
z pro ymasz c z barier
z
r
be
t
• o Obiekt
476
066
ka
zys
u
k
a
09
ia 20
udn
r
g
a, 2
szaw
War
e
.org
519
l. 0 egracja
e
t
:
cje t@int
rma
a
Info ertyfik
c
:
l
i
-ma
IE
R
A
ZB
E
TB
K
E
I
OB
Obi
y
wannie
o
s
o
owa
ost
d
os
ekt owe dost
zorc
za w
154
Tytułowa............................................................................................................. 1
Wstęp Prezydent m.st Warszawy.............................................................................3
Wstęp Dyrektor CENTRUM ŁOWICKA.....................................................................4
Konkursy..................................................................................................................5
Muzeum Historii Polski.............................................................................................6
I nagroda..................................................................................................................7
II nagroda.................................................................................................................8
III nagroda................................................................................................................9
Wyróżnienia...................................................................................................... 10-12
Muzeum Wojska Polskiego....................................................................................13
I nagroda................................................................................................................14
II nagroda...............................................................................................................15
III nagroda..............................................................................................................16
Muzeum w Palmirach.............................................................................................17
Europan 10....................................................................................................... 18-25
PRZESTRZEŃ MIEJSKA.................................................................................. 26
Warszawska Mapa Inwestycji................................................................................27
MPZP. Służewiec Przemysłowy w rejonie ulicy Konstruktorskiej............................28
MPZP. Rejon cmentarza ul. Ryżowa.......................................................................29
Bracka-Szpitalna – studia i analizy urbanistyczne.................................................30
Koncepcja ulicy Rydygiera, Żoliborz......................................................................31
MPZP. Osiedle Białołęka Wieś................................................................................32
Przebudowa ulicy St. Kostki Potockiego, Wilanów................................................33
Projekt rewaloryzacji parku im. Józefa Wybickiego,
Nowy Dwór Mazowiecki.........................................................................................34
Projekt modernizacji parku im. J. Polińskiego, ul. Szaserów.................................35
Koncepcja przebudowy skweru im. Alojzego Pawełka, Wola-Czyste...................36
Zagospodarowanie lewobrzeżnego bulwaru Wisły, odcinek Tamka – Boleść......37
BUDYNKI UŻYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ...................................................... 38
Budynek biurowy, ul. Foksal...................................................................................39
Zespół hotelowo-biurowy z usługami „Eurocentrum”, Ochota..............................40
Budynek usługowo-biurowy, ul. Żelazna................................................................41
Zespół budynków biurowych z funkcjami handlowo-usługowymi, Wola...............42
Zebra Tower, Rondo Jazdy Polskiej.......................................................................43
Centrum biurowe „Vector”, ul. Obozowa/aleja Prymasa Tysiąclecia.....................44
„Business Garden”, ul. Żwirki i Wigury/ 1-go sierpnia/Iłżecka...............................45
Platnium IV, ul. Wołoska.........................................................................................46
„Konstruktorska Office Develompment”, ul. Konstruktorska.................................47
Budynek biurowy, ul. Pawia....................................................................................48
Budynek biurowo-usługowy, Al. Jerozolimskie......................................................49
Budynek biurowy, ul. Ciasna..................................................................................50
Zespół budynków biurowych, ul. Mickiewicza/Rudzka..........................................51
Budynek biurowo-usługowy, ul. Kolumbijska, Młociny..........................................52
Nadbudowa budynku „R” Państwowej Wytwórni
Papierów Wartościowych, ul. Sanguszki................................................................53
Przebudowa młynu wodnego na hotel, Korytów koło Żyrardowa.........................54
Hotel wraz z usługami i garażem podziemnym, Raszyn.......................................55
Hotel 5* wraz z przebudową parkingu, Okęcie.....................................................56
Koncepcja zabudowy ul. Grójecka/Banacha, I nagroda.......................................57
Koncepcja zabudowy ul. Grójecka/Banacha, II nagroda......................................58
Koncepcja zabudowy ul. Grójecka/Banacha, III nagroda.....................................59
Szpital Pediatryczny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego,
ul. Banacha 1, I nagroda........................................................................................60
Szpital Pediatryczny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego,
ul. Banacha, wyróżnienie.......................................................................................61
Centrum Badania i Leczenia Częściowej Głuchoty,
Kajetany koło Warszawy........................................................................................62
Centrum Profilaktyki Chorób Nowotworowych, Ursynów......................................63
Budynek usługowy z częścią biurową, ul. Baletowa.............................................64
Wielofunkcyjny budynek mieszkalno-biurowo, Młociny.........................................65
Dom opieki z przychodnią dla Warszawskiej Gminy Żydowskiej, Wola................66
Centrum edukacyjno-kulturalno-sportowe, Chotomów.........................................67
Budynek modułowy dla Stadionu „Hutnik Warszawa”..........................................68
Biblioteka Powiatowa, Piaseczno, ul. Chyliczkowska............................................69
Rozbudowa budynku przedszkola integracyjnego, ul. Strumykowa.....................70
Przedszkole, ul. Przasnyska...................................................................................71
Multicentrum, Osiedlowy Dom Kultury, Piaski........................................................72
Osiedlowy Dom Kultury, Piaski..............................................................................73
Dom Kultury KADR, ul. Rzymowskiego..................................................................74
Rozbudowa Akademii Teatralnej, ul. Miodowa......................................................75
Elizeum, ul. Książęca.............................................................................................76
BUDYNKI MIESZKALNE.................................................................................. 77
Budynek mieszkalno-biurowy, ul. Karowa.............................................................78
Budynek mieszkalno-usługowy, ul. Górskiego......................................................79
Osiedle „Saska” etap I, ul. gen. T. Bora-Komorowskiego.....................................80
Osiedle „Saska” etap II, rejon ul. gen. T. Bora-Komorowskiego...........................81
Osiedle „Saska” etap III, rejon ul. gen. T. Bora-Komorowskiego...........................82
Osiedle mieszkaniowe LIBRETTO, Praga Południe...............................................83
Zespół budynków mieszkaniowych, ul. Rudzka/ Mickiewicza...............................84
Zespół zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami,
ul. Rydygiera/Burakowska/Przasnyska..................................................................85
Zespół budynków mieszkalnych, wielorodzinny z usługami w parterze,
ul. Cynamonowa....................................................................................................86
Budynek mieszkalny, Białołęka..............................................................................87
Wielorodzinny budynek mieszkalny, ul. Pełczyńskiego.........................................88
Willa Nastrojowa, Włochy.......................................................................................89
Budynek mieszkalny wielorodzinny z usługami, ul. Wolska..................................90
Budynek mieszkalny, ul. Kłobucka.........................................................................91
Zespół zabudowy wielorodzinnej z usługami i budynkiem biurowym,
ul. Magazynowa.....................................................................................................92
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, usługowo-biurowy, ul. Sienna......................93
Zespół mieszkaniowy z usługami, ul. Powstańców, Ząbki....................................94
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usługami, ul.Husarska, Legionowo...........95
Budynki mieszkalne, wielorodzinne, ul. Krańcowa................................................96
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usługami, ul. Karolkowa............................97
Mały dom mieszkalny, Zacisze..............................................................................98
155
Osiedle mieszkaniowe, ulice Bartycka / Bluszczańska.........................................99
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usługami, ul. Bernardyńska.....................100
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, ul. Klimczaka..............................................101
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, ul. Serocka.................................................102
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z usługami, ul. Dubieńska..........................103
Budynek apartamentowy wielorodzinny, ul. Krasickiego.....................................104
Budynek usługowo-mieszkalny, ul. Puławska, Piaseczno...................................105
Budynek mieszkalny, wielorodzinny z lokalem usługowo-handlowym,
ul. Wielicka...........................................................................................................106
„Apartamenty Podchorążych 89”, ul. Podchorążych...........................................107
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, ul. Bełska...................................................108
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, ul. Krypska.................................................109
Budynek mieszkalny, wielorodzinny, ul. Lirowa....................................................110
Budynki mieszkalne, wielorodzinne, ul. Pustułeczki............................................111
Zespół domów mieszkalnych, ul. Sklepowa........................................................112
Budynek usługowo-mieszkalny, ul. Warszawska, Milanówek..............................113
Osiedle domów jednorodzinnych, Michałowice..................................................114
Zespół budynków mieszkalnych, czterolokalowych, ul. Pałacowa......................115
Zespół zabudowy rezydencjonalnej, okolice Warszawy......................................116
DOMY JEDNORODZINNE............................................................................. 117
Dom jednorodzinny, Książenice...........................................................................118
Dom jednorodzinny, Piaseczno...........................................................................119
Dom jednorodzinny, Kanie Helenowskie.............................................................120
Dom jednorodzinny, Sękocin...............................................................................121
Dom jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej, Falenica......................................122
Modernizacja domu jednorodzinnego, Mokotów................................................123
Dom jednorodzinny, Legionowo..........................................................................124
Dom jednorodzinny, Owczarnia, gmina Brwinów................................................125
Dom „Introwertyka”, Izabelin................................................................................126
Rozbudowa domu jednorodzinnego, Sadyba.....................................................127
Dom jednorodzinny, Magdalenka........................................................................128
Dom jednorodzinny, Międzylesie.........................................................................129
Dom jednorodzinny, Konstancin-Jeziorna...........................................................130
Dom jednorodzinny, Jabłonna.............................................................................131
Dom jednorodzinny, Magdalenka........................................................................132
Rozbudowa domu jednorodzinnego, Mokotów..................................................133
Dom jednorodzinny na działce leśnej, wieś Czarnów.........................................134
Dom jednorodzinny, Lipków.................................................................................135
KONCEPCJE.................................................................................................. 137
Alternatywna forma odtworzenia Pałacu Saskiego..............................................138
Plac Piłsudskiego.................................................................................................139
Plac Defilad..........................................................................................................140
Projekt „Aleja Marszałkowska”.............................................................................141
Projekt „Ogród Grodzickiego”, Śródmieście.......................................................142
„Aleja na Skarpie – warszawska droga kultury”...................................................143
Koncepcja domu handlowego „Relax-Alma”, ul. Złota/ Pasaż Wiecha...............144
Synchronizacja 2: wyspa do uzdatniania wody...................................................145
Ermitaż, 2010-2012..............................................................................................146
DYPLOMY 2009............................................................................................. 147
Nowy Teatr Nowy, ul. Puławska............................................................................148
Zagospodarowanie przestrzenne rejonu ulicy Targowej.....................................149
Biblioteka Politechniki Warszawskiej przy Wydziale Architektury........................150
Strona reklamowa Integracji................................................................................151
Strona reklamowa Centrum Łowicka........................................................... 152-153
156
WYSTAWA
Komisarz
Dorota Katner
Aranżacja ekspozycji
Joanna Maciejewska, Łukasz Wawrynkiewicz
Projekt plansz
Łukasz Wawrynkiewicz
Wydruki plansz
PROGRAF. Drukarnia Cyfrowa
KATALOG
Redakcja
Joanna Maciejewska, Dorota Katner
Współpraca
Radosław Katowicz, Urszula Ścibor-Rylska, Urszula Lipińska
Projekt graficzny
Łukasz Wawrynkiewicz
Opracowanie planów sytuacyjnych
Sebastian Tabędzki
Tłumaczenie wersji angielskiej
Radosław Katowicz
Skład
Poligraffitti
Wydane nakładem
Centrum ŁOWICKA, 2000 egz.
Druk
OMIKRON Sp. z o.o.
Wszystkie teksty opisowe opracowane przez Centrum ŁOWICKA na podstawie materiałów autorskich.
Dziękujemy redakcji Magazynu Urbanistyczno - Architektonicznego KRAJOBRAZ WARSZAWSKI za teksty dotyczące konkursu EUROPAN 10
i Fundacji Polskiej Sztuki Nowoczesnej za tekst angielski na str 146
sponsorzy
patroni medialni
organizator
mecenat

Pobierz mały pdf 18.68 MB

Transkrypt

Podobne dokumenty

Document 24890

TO A 87/15 L lovewm.pl

Nr 144 GRUDZIEĄŃ 2013

Kultura w Europie – Podkarpacie w kulturze

Tu do pobrania