G³os Weterana i Rezerwisty - Głos Weterana i Rezerwisty

G³os Weterana i Rezerwisty
nią. W 1952 roku
został powołany do
odbycia zasadniczej
służby wojskowej w
5 Batalionie Wojsk
Kolejowych w Darłowie, gdzie ukończył szkołę podoficerską. Ze Sztabu POW został
skierowany do Oficerskiej Szkoły
Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu,
którą ukończył z wyróżnieniem w
1956 roku.
Dalszą zawodową służbę wojskową pełnił w wojskowych komendach
odcinka kolejowego w Bydgoszczy i
Słupsku. W 1966 roku został przeniesiony do Szefostwa Przewozów
Wojskowych przy DOKP w Szczecinie. Ukończył również Politechnikę
Szczecińską, Wydział Ekonomiki
Transportu oraz kurs w Wojskowej
Akademii Tyłów i Transportu w
Leningradzie W 1980 roku został
szefem przewozów wojskowych I
kategorii w Szczecinie. Ze względu
na stan zdrowia w 1987 roku odszedł
w stan spoczynku. Odznaczony
Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi
medalami resortowymi, samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Po
przejściu na emeryturę wstąpił do
ZBŻZiORWP, a w 2002 roku został
członkiem ZIW, oddział w Stargardzie Szczecińskim. Przez 42 lata
był związany z Ziemią Szczecińską
i spoczął na Cmentarzu Centralnym
w Szczecinie. W imieniu współtowarzyszy służby, przyjaciół, koleżanek
i kolegów zmarłego pożegnał
Stanisław Demczuk
Ppłk Stanisław
NOWAK (24.11.19354.10.2008) urodził się
w Zaborowie. W 1955
roku został podchorążym Oficerskiej
Szkoły WOP w Kętrzynie. Dalszą
służbę pełnił w: 4 Brygadzie WOP w
Gliwicach (1956-1959), 3 Karpackiej
Brygadzie WOP w Przemyślu (19591979) i Bieszczadzkiej Brygadzie
WOP w Przemyślu (1979-1987) na
różnych stanowiskach służbowych.
W 1987 roku przeszedł na emeryturę. Odznaczała Go wysoka kultura
osobista, szlachetność, uczciwość
i sprawiedliwość oraz szacunek
dla munduru i głęboki patriotyzm.
Odznaczony Srebrnym i Złotym
Krzyżem Zasługi oraz wieloma innymi medalami resortowymi, stowarzyszeniowymi. Był sekretarzem Koła,
wiceprezesem i prezesem Koła oraz
członkiem Zarządu Rejonowego.
W Związku uhonorowany odznaką
„Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”. Pochowany na cmentarzu w Sanoku
z asystą funkcjonariuszy Straży
Granicznej, pocztu sztandarowego
Koła nr 5 im. Bohaterów Strażnicy
WOP Jasiel w Sanoku, przyjaciół,
kolegów i znajomych oraz współtowarzyszy służby.
Z. Czernicki
26 ~Lipiec 2009 ~
Płk Stanisław
PIWOWARCZYK
(11.11.192613.10.2008) urodził
się w Będzinie w
rodzinie robotniczej.
W czasie okupacji uczęszczał
do gimnazjum zawodowego. W
czerwcu 1945 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby
wojskowej w 2 Zapasowym Pułku
Piechoty w Rzeszowie, skąd został
skierowany do Oficerskiej Szkoły
Łączności w Zegrzu, którą ukończył
w czerwcu 1946 roku. Dalszą służbę
pełnił w 68 Pułku Artylerii Haubic w
Gnieźnie, gdzie szybko awansował
do stanowiska szefa łączności pułku. W 1953 roku przeniesiony do
Orzysza, gdzie pełnił obowiązki st.
pom. szefa sztabu ds. łączności 32
Łużyckiej Brygady Artylerii Haubic.
W 1959 roku został przeniesiony do
Rzeszowa na stanowisko dowódcy
Batalionu Łączności 9 DDP. W
latach 1962-1963 był uczestnikiem
Wyższego Kursu Doskonalenia
Oficerów w WAT w Warszawie.
Po przeszkoleniu objął obowiązki
dowódcy 29 Batalionu Łączności, a
w 1965 roku został szefem łączności
9 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej. W 1980 roku odszedł w stan
spoczynku. W 1973 roku zmarła Mu
żona Łucja. Poświęcił się wychowaniu dzieci, do końca życia pozostał
samotny. Odznaczony Srebrnym i
Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski oraz wieloma innymi medalami resortowymi, samorządowymi
i stowarzyszeniowymi. Do Związku
wstąpił w kwietniu 1981 roku, był
członkiem Koła nr 4 im. Bohaterów Drezdeńskiej DP. W cywilu
pracował jako specjalista ds. OC w
Rzeszowie do 1990 roku.
Prawy człowiek, wzorowy dowódca i wychowawca żołnierzy, oddany
swojej Rodzinie ojciec, dziadek i
pradziadek. Pochowany z honorami
wojskowymi na Cmentarzu Komunalnym na Wilkowyji w Rzeszowie.
Zmarłego pożegnał były prezes
Koła nr 4 Aleksander Karp.
Jan Machno
St. sierż. sztab.
Henryk ZAWIŚLAK (10.10.19425.10.2008). urodził
się w Jeziorzanach
na Ukrainie. Ojciec
wcielony do 1 AWP zginął w walkach
na Pomorzu Zachodnim w 1945
roku. Matkę zamordowali nacjonaliści ukraińscy. Wychowaniem
sześciorga rodzeństwa zajęła się
siostra matki. W 1946 roku przybyli w
okolice Żar. W 1962 roku powołany
do zasadniczej służby wojskowej,
po jej zakończeniu został żołnierzem
zawodowym w 11 Pułku Zmechanizowanym w Krośnie Odrzańskim.
Był dowódcą plutonu zaopatrzenia,
magazynierem mundurowymi kierownikiem stołówki żołnierskiej. W
www.gwir.pl
1969 roku zawarł związek małżeński z Wiesławą, z którą wychował
pięcioro dzieci. Najstarszy syn Tomasz jest chorążym w Lubuskim
Oddziale Straży Granicznej, a córki
Jolanta i Magdalena absolwentkami
Uniwersytetów – Jagiellońskiego
i Wrocławskiego. W 1984 roku ze
względu na stan zdrowia został
przeniesiony w stan spoczynku, w
tym samym roku wstąpił do Koła
nr 9 ZBŻZiORWP im. Kilińszczaków. Był bardzo zaangażowany w
działalność Koła do czasu ciężkiej
nieuleczalnej choroby. W ostatniej
drodze zmarłemu na Cmentarzu
Komunalnym w Krośnie Odrzańskim
towarzyszyło liczne grono przyjaciół,
kolegów. Odchodzącego na wieczną
wartę pożegnali ks. kap. mjr Edward
Olech i prezes Koła
Józef Cieślak
Ppor. Bronisław WĄSOWSKI (10.10.192518.10.2008) urodził
się w m. Płoska d.
ZSRR. Służbę wojskową rozpoczął w 1944 roku w Sumach. Skierowany do Podoficerskiej
Szkoły Samochodowo-Pancernej
w m. Bronica koło Moskwy. Po jej
ukończeniu w składzie 6 Dywizji
Piechoty 1 AWP wziął udział w
walkach o Warszawę, następnie
na Wale Pomorskim, o Kołobrzeg
oraz w operacji berlińskiej. Na ziemi
niemieckiej został ciężko ranny w
palącym się czołgu, wyczołgał się z
niego ciężko poparzony. W grudniu
1945 roku został skierowany do
dalszej służby w WOP w Nowym
Sączu, którą pełnił do 1954 roku. Po
zwolnieniu do rezerwy pracował na
terenie Nowego Sącza w PKS. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi,
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, licznymi medalami
wojennymi w tym „Zasłużonym na
Polu Chwały” oraz Złotą Tarczą
Nowego Sącza, odznakami honorowymi „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”,
„LOK”, ZIW RP. W 1981 roku wstąpił
do Koła nr 1 ZBŻZ w Nowym Sączu.
W latach 1996-2004 był w składzie
pocztu sztandarowego Koła nr 1
im. Bohaterów Karpackiej Brygady
WOP. Jako żołnierz zahartowany
w bojach, bardzo sumiennie wykonywał swoje obowiązki do ostatnich
chwil życia. Pogrzeb odbył się na
Cmentarzu Komunalnym w Nowym
Sączu z udziałem pocztów sztandarowych Koła nr 1, ZIW RP oraz
Komendy Miejskiej Policji. Zmarłego
pożegnała żona Helena, córka, syn,
synowa, zięć i wnuki oraz przyjaciele, koledzy i znajomi. Pożegnał Go
długoletni przyjaciel aspirant Michał
Kowalczyk.
Adam Leszyński
Płk dr n. farm. Wiesław ŚWITEK
(8.02.1937-27.10.2007) urodził się
w m. Stanisławka pow. Puławy, woj.
lubelskie. W Liceum Ogólnokształ-
cącym im. Stefana
Żeromskiego uzyskał
maturę. W 1958 roku
rozpoczął studia w
Wojskowej Akademii
Medycznej na Wydziale Farmacji, którą ukończył w
1964 roku w stopniu podporucznika.
Po odbyciu stażu podyplomowego
został asystentem Zakładu Zaopatrzenia Wojskowo-Medycznego
WAM w Łodzi. W 1974 roku obronił
pracę doktorską nt. „Wpływ dawek
sterylizujących promieniowania
gamma na leki” i został adiunktem
w 1978 roku. W 1990 roku został dyrektorem Biblioteki Głównej WAM,
w tym okresie podjęto wdrażanie
systemu komputerowego „Medline”
oraz ewidencjonowanie dorobku
naukowego uczelni w systemie
„Expertus” oraz wdrażano system
„Horizon”. Na tym stanowisku awansował do stopnia pułkownika. Do
rezerwy odszedł w 1996 roku. Pracował dalej w aptekach Łodzi i woj.
łódzkiego. Trzykrotnie uczestniczył
w misjach Sił Pokojowych ONZ, był
kierownikiem laboratorium UNEF
w Egipcie (1979 r.), kierownikiem
laboratorium UNDOF w Syrii (1982
r.) oraz szefem zaopatrzenia medycznego Kwatery Głównej UNIFIL
w Libanie (lata 1995-96).
Był bardzo ambitny i pracowity,
posiadał duże zdolności organizacyjne, wysokie umiejętności
zawodowe, rozległą wiedzę specjalistyczną i ogólną, był cenionym
pracownikiem nauki. W swoim
środowisku cieszył się dużym autorytetem, szacunkiem i zaufaniem.
Opublikował 30 prac w czasopismach krajowych i zagranicznych.
Posiadał specjalizację drugiego
stopnia z farmacji aptecznej (1974
r.), analityki medycznej (1978 r.).
Ukończył szereg kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe.
Osiągnął zaawansowaną i udokumentowaną biegłość w języku
angielskim oraz biegłą znajomość
języka niemieckiego.
Odznaczony Złotym Krzyżem
Zasługi, wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, medalami
resortowym, odznaką honorową „Za
Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”.
Sekretarz Generalny ONZ trzykrotnie nadał Mu medal „W Służbie
Pokoju”. Pochowany na Cmentarzu
Wojskowym w Łodzi.
Andrzej Stempel
Mjr Stanisław ZAZULIN
(21.12.1940-30.10.2008). urodził
się w Zambrowie. Służbę w Wojsku
Polskim rozpoczął w 1964 roku i
pełnił ją w wielu jednostkach Warszawskiego Okręgu Wojskowego,
a zakończył w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Łomży. Po 26
latach służby został przeniesiony
do rezerwy. W niedługim czasie
wstąpił do ZBŻZiORWP, był jego
aktywnym członkiem. Prawy człowiek, niezwykle skromny, wzorowy