Mgr inż - PTETiS

Mgr inż. Jan Szponder (1940-2003)
Jan Szponder urodził się 24 listopada 1940 r. w Kowlu. Ojciec
Piotr Szponder z zawodu maszynista kolejowy, był cenionym
pracownikiem PKP. W 1943 roku rodzina Szponderów pozostawiając
cały dobytek w Kowlu zmuszona została do ucieczki. Udali się
w rodzinne strony ojca - do Stężycy koło Dęblina. W latach 1947 do
1954 Jan Szponder uczył się w Szkole Podstawowej w Stężycy. Od
1954 do 1958 roju uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w
Dęblinie, następnie w Kielcach ukończył dwuletnie Studium
Nauczycielskie o profilu fizycznym. W latach 1960-1966 studiował na
Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej i uzyskał dyplom
mgr inż. w specjalności aparaty elektryczne.
Pracę zawodową rozpoczął w 1966 roku w Zakładach
Wytwórczych Aparatów Wysokiego Napięcia A-1 w Warszawie na
stanowisku konstruktora. Brał udział w opracowaniu kondensatorów elektrycznych na
podwyższone częstotliwości. W latach 1967 - 1970 pracował w Fabryce Samochodów Ciężarowych
w Lublinie na stanowisku starszego inspektora nadzoru elektrycznego, a następnie starszego
konstruktora. W tej pracy zapoznał się z różnorodną aparaturą elektryczną i jej pracą w systemie
elektroenergetycznym.
W 1970 roku mgr inż. Jan Szponder otrzymał propozycję pracy w Zespole i Pracowni
Elektrotechniki Wydziału Elektrycznego WSInż. w Lublinie na stanowisku starszego asystenta. W
latach 1976-81 pracował jako wykładowca w tej samej jednostce, która w wyniku zmian
organizacyjnych otrzymała nazwę Zakład Podstaw Elektrotechniki. Od 1981 mgr inż. Jan Szponder
pracował jako starszy wykładowca w Zakładzie Podstaw Elektrotechniki przekształconym w 1991
roku w Katedrę Podstaw Elektrotechniki, a następnie w Instytut Elektrotechniki i Elektrotechnologii
(1999 r.).
Do pracy na uczelni mgr inż. Jan Szponder był wyjątkowo dobrze przygotowany, zarówno
teoretycznie jako absolwent Politechniki Warszawskiej, praktycznie (kilkuletnia praca w
przemyśle) oraz dydaktycznie (na dwuletnich studiach nauczycielskich). Prowadził różnorodne
zajęcia dydaktyczne w tym: wykłady z teorii pola elektromagnetycznego i obwodów elektrycznych
oraz wybrane wykłady specjalistyczne z technologii urządzeń elektromagnetycznych,
akustycznych. Należy szczególnie podkreślić przygotowanie przez Jana Szpondera wielu ćwiczeń
laboratoryjnych z obwodów elektrycznych, pola elektromagnetycznego, zakłóceń akustycznych i
elektromagnetycznych, kompatybilności elektromagnetycznej. W laboratorium i projektowaniu
urządzeń elektromagnetycznych, jako jeden z pierwszych na Wydziale Elektrycznym wprowadził
techniki komputerowe. Był opiekunem 20-stu prac dyplomowych, dzięki którym powstały
interesujące aparaty elektryczne i układy pomiarowe. Przez ponad osiem lat był pełnomocnikiem
dziekana Wydziału Elektrycznego do spraw praktyk studenckich. Bardzo się angażował w pomoc
studentom i był niezwykle życzliwy dla nich. W dowód uznania Jego wkładu w nauczanie,
wychowanie, umiejętność przekazywania wiedzy oraz konsekwentny sposób jej egzekwowania
został przez studentów wyróżniony tytułem „Homo Didacticus” - najlepszy nauczyciel akademicki
Wydziału Elektrycznego.
Szczególnie ważne i cenne było Jego zaangażowanie we współpracę z przemysłem. Wniósł
zasadniczy wkładw opracowaniu takich tematów jak: stanowiska do badania i regulacji
charakterystyk czasowo - prądowych, wyłączników samoczynnych, układ do infradźwiękowego
oczyszczania kotłów przemysłowych, analizatory harmonicznych niskich częstotliwości,
tyrystorowy układ zasilania reaktora chemicznego 500 l., spawarki do tworzyw sztucznych z
układem zasilania, pomiary i regulacja układów elektroenergetycznych w cukrowniach, układy
pojemnościowe do pomiaru wysokości zapełnienia zbiorników materiałami sypkimi.
Był autorem kilkudziesięciu artykułów, dwu skryptów i ośmiu patentów. Otrzymał wiele
nagród i wyróżnień, w tym: nagrody Rektora, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodę
zespołową II stopnia MNiSWiT, Złoty Krzyż Zasługi (1979).
Mgr inż. Jan Szponder miał wybitne uzdolnienia inżynierskie poparte rzetelną wiedzą i sumienną
pracą. Interesował się żeglarstwem, myślistwem, wędkarstwem, fotografiką. Był uzdolniony
muzycznie. Umiał łączyć i w praktyce wykorzystywać różne dziedziny techniki jak elektrotechnika,
elektronika, informatyka, akustyka. Szybko opanowywał nowe problemy naukowe i techniczne.
Pozostaje w naszej pamięci jako niezwykle uczynny kolega, skromny i zawsze gotowy do pomocy i
współpracy.
oprac. Kazimierz Bodziak, Andrzej Wac-Włodarczyk