Uczeń nie powinien być oceniany za błędy w pisaniu oraz

F2-2014/2015 – Seminarium Charyzmatyczne
K8 - Tablica darów z listu do Koryntian
Codzienna modlitwa: Panie Ty wzywasz nas słowami „Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to abyście
szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał”. Udziel nam swojego Ducha aby wszystko co w nas złożyłeś
zostało wykorzystane do budowania Twojego Królestwa. Pragnę się stać wspaniałym narzędziem w Twoich
rękach. Przyjdź mój Ojcze w powiewie wichru, jak Eliasza przeszyj mnie mocą swą, do białości rozpal serce me
i uczyń ze mnie miecz na zgubę wrogów Twych Jahwe. Amen.
Dzień 1 Moja relacja z Duchem Świętym
Po modlitwie do Ducha Świętego rozważę:
Jaka jest moja relacja z Duchem Świętym? Czy jestem otwarty na Jego działanie we mnie z całą Jego mocą,
czy stawiam mu jakieś opory, jakie?
Czy widzę potrzebę charyzmatów we mnie?
Jeśli pragnę charyzmatów to dlaczego, jak jest moja intencja?
- może myślę, że będę docenionym, podziwianym przez innych, będę wreszcie „kimś” we wspólnocie?
- może z zazdrości bo inni mają a ja nie?
- może myślę, że z charyzmatem otrzymuje się świętość?
- a może pragnę ich, bo pragnę tego samego czego Bóg pragnie dla mnie, pragnę służyć Jemu i Jego Ciału –
Kościołowi?
Jeśli nie oczekuję Ducha Bożego w Jego pełni to dlaczego?
- czuję się niegodny?
- z lenistwa, bo wiem, że trzeba nimi służyć?
- ze strachu co inni o mnie pomyślą?
- z lęku, że nie podołam misji?
- z obawy przed samo oszukaniem, że to są pseudodary?
- uważam, że są potrzebne tylko ludziom niedojrzałym duchowo, że są tylko dodatkiem, niepotrzebną
cudownością?
Dzień 2 Kościół jest jeden - posłuszny działaniu Ducha Bożego.
Po modlitwie do Ducha Świętego rozważę:
Nie istnieje Kościół o „charakterze charyzmatycznym” i drugi o „charakterze instytucjonalnym” por. Lumen
Gentium nr12.
Duch Św. rozdziela między wiernych wszelkiego stanu szczególne łaski, przez które czyni ich zdolnymi i
gotowymi do podejmowania rozmaitych dzieł lub funkcji mających na celu odnowę i dalszą pożyteczną
rozbudowę Kościoła zgodnie ze słowami Apostoła „Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra” 1
Kor 12,7.
Duch Święty mieszka w Kościele jako ciągła 50 -tnica, czyniąc Kościół Ciałem Chrystusa, oraz napełnia go
swoją mocą, odnawia go, i przynagla do głoszenia, że Jezus jest Panem ku chwale Boga Ojca. Duch Święty jest
darem dla całego Kościoła. Wraz z Duchem zostały zesłane Jego dary, to znaczy charyzmaty. Duch i
charyzmaty należą do samej natury Kościoła jako dary darmo dane, niemożliwe jest, aby Kościół istniał
bez któregokolwiek z nich. Bez Ducha i Jego charyzmatów nie ma Kościoła, stąd nie ma takiej grupy lub
ruchu wewnątrz Kościoła, który mógłby pretendować do posiadania Ducha lub charyzmatów w sposób
wyłączny.
Duch i charyzmaty należą również do natury życia chrześcijańskiego.
Nie istnieje chrześcijanin bez charyzmatu. We wspólnocie chrześcijańskiej nie ma biernych członków, nie
ma chrześcijan bez funkcji służebnej, bez posługi.
Charyzmaty są posługami dla Kościoła i świata, skierowanymi na zewnątrz dla dobra wspólnoty, nie zaś do
wewnątrz, ku doskonaleniu osoby.
Dzień 3 Każdy ma własny charyzmat od Boga
Ks. prof. J Kudasiewicz biblista związany z Odnową w Duchu Świętym i kiedyś z naszą wspólnotą wskazuje że
rzeczownik „charyzmat” oznacza wspaniałomyślny dar, podarunek, prezent a ponieważ istnieje bliskie
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie ; www.effatha-lublin.pl
pokrewieństwo między „charisma” a „charis” (łaska) tak też czasem jest tłumaczony. W listach św. Pawła
termin „charyzmat” używany jest w znaczeniu ogólnym i wtedy jest on darem przeznaczonym dla wszystkich
ochrzczonych np. powołanie chrześcijańskie lub w znaczeniu specjalnym bądź technicznym, i wtedy oznacza
charyzmat udzielony konkretnemu chrześcijaninowi np. proroctwo. Stąd istnieje konieczność podziału
charyzmatów na dwie grupy charyzmaty ogólne (fundamentalne) i charyzmaty specjalne.
Charyzmaty ogólne (fundamentalne):
- dar zbawienia dokonany przez Jezusa Chrystusa Rz 5,15-17. Wyraz „charisma” (dar) występuje łącznie z
wyrazem „charis” (łaska), oznacza zbawienie przyniesione przez Jezusa dla wszystkich a wraz ze zbawieniem
usprawiedliwienie.
- charyzmat powołania chrześcijańskiego Rz 11,29 - „Charyzmaty i powołanie przez Boga są nieodwołalne”
tłum. Ks J. Kudasiewicz
„W Nim zostaliście bowiem wzmocnieni pod każdym względem we wszelkie słowo i wszelkie poznanie,
ponieważ zostało wśród was utwierdzone świadectwo o Jezusie Chrystusie. Z tych względów nie brakuje
żadnego charyzmatu Bożego wam, oczekującym objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa” 1 Kor 1,5-7
tłum. ks J. Kudasiewicz.
Charyzmat oznacza tu dar jaki otrzymują ci wszyscy, którzy przyjęli orędzie chrześcijańskie. Oznacza on dar
chrześcijańskiego życia, wszelką wiedzę i mądrość daną wszystkim w Chrystusie. Obok wspólnego daru każdy
wierzący otrzymuje od Boga swój własny charyzmat, jeden taki a drugi inny 1 Kor 7,7.
- charyzmat życia wiecznego „Charyzmatem zaś Boga jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie Panu naszym”
Rz 6,23. Życie wieczne jako bycie z Chrystusem, to dar charyzmatyczny. To Duch Święty przemienia nasze
ziemskie życie zagrożone rozpadem w życie bez kresu.
- charyzmat spotkania Rz 1,11 „Bardzo bowiem pragnę ujrzeć was, aby wam przekazać stosownie do
waszego umocnienia charyzmat. Oznacza to, że chciałbym doznać pociechy wśród was dzięki wzajemnej
wierze – waszej i mojej”. Charyzmatem tym jest głoszenie ewangelii w mocy Ducha ale też wspólne radowanie
się swoją i ich wiarą. Spotkanie wierzących to spotkanie charyzmatyczne, udzielanie sobie daru duchowego ku
wzajemnemu zbudowaniu i umocnieniu. Ten fakt duchowy jest jednym ze źródeł powstawania małych
wspólnot, gdzie wierzący umacniają się wzajemnie wiarą i miłością.
W spontanicznej modlitwie złożę Bogu dziękczynienie za obdarzenie mnie tymi łaskami. Podziękuję
Duchowi Świętemu, że w Nim mogę docenić ich wartość i przyjąć je z pokorą i radością.
DZIEŃ 4 i 5 Charyzmaty specjalne 1 Kor 12,8-11
„Jednemu dany jest przez Ducha charyzmat mądrości słowa, drugiemu umiejętności poznawania według tego
samego Ducha, innemu jeszcze charyzmat wiary w tymże Duchu, innemu charyzmat uzdrawiania w jednym
Duchu, innemu charyzmat czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu
pewien rodzaj języków, wreszcie innemu tłumaczenie języków. Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch,
udzielając każdemu tak jak chce ”. Wg Ks J. Kudasiewicza w tym katalogu charyzmatów ważna pedagogicznie
jest tu ich kolejność. Na pierwszym miejscu są te, które ubogacają umysł (mądrość słowa i umiejętność
poznawania) a na końcu ten, który przeceniali Koryntianie tj. mówienie językami. Dar języków zaś to
najskromniejszy z darów bo w najmniej bezpośredni sposób przyczynia się do budowania wspólnoty.
Życie Duchem Świętym i charyzmatami nie ma na celu rozbudzania emocji ale wprowadzanie w poznanie
prawdy objawionej aby tę prawdę mądrze i odpowiedzialnie głosić.
Słowo mądrości nie jest mądrością słowa (sztuka retoryki lub gnostyckie filozofowanie), bo ogołaca
krzyż Chrystusa por. 1 Kor 1,17 – 21. Apostoł przeciwstawia jej „głupstwo głoszenia Słowa”, w którym jest
mądrość Boża, ukryta a zrozumiała tylko dzięki Duchowi Świętemu, mądrość miłości Krzyża. „Słowo
mądrości” wg ks dr W. Cyrana to mowa natchniona, charyzmatyczna mowa pochodząca z Bożej mądrości lub
mowa o Bożej mądrości. Może odnosić się do aktualnej sytuacji wspólnoty będącej adresatem tej mowy.
Zawiera trafność i głębię tajemnicy Chrystusa mimo, iż nie wynika z wykształcenia człowieka, a wręcz
przekracza wrodzone i nabyte zdolności naturalne charyzmatyka. Nie jest ona stałym uzdolnieniem umysłu do
teologicznej refleksji, nie jest udzieloną umiejętnością rozumienia czy poznawania. Charyzmat ten różni się od
daru mądrości, przez który Duch daje wiernemu taki udział w Bożej mądrości że staje się on „mądry”. Przy
„słowie mądrości” charyzmatyk nie staje się mądry a jedynie otrzymuje konkretną wypowiedź, mowę jako dar.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie ; www.effatha-lublin.pl
Słowo poznania/wiedzy oznacza wgląd w wolę Bożą, w Boży plan działania w świecie, wspólnocie, w
życiu konkretnego człowieka. Ta wiedza nie jest spekulatywna ale polega na służbie Bogu, całkowitemu
poddaniu się Bożej woli i Jego planów. Niektórzy egzegetyce odróżniają „słowo mądrości” od „słowa wiedzy”
to ostatnie ma charakter bardziej praktyczny, odnosi się do rzeczy, które trzeba zrobić lub mają się wydarzyć.
Poznanie może dotyczyć postaw wiernych, praktycznej woli Bożej w konkretnej sytuacji wspólnoty lub
wiernego.
Wiara nie oznacza wiary koniecznej do przyjęcia chrztu i usprawiedliwienia ale wiarę w stopniu
nadzwyczajnym, która „góry przenosi” 1 Kor 3,12. Pozwala ona również na znoszenie trudów apostolskich
nawet aż do męczeństwa.
Cuda uzdrowień i nadzwyczajnych znaków dokonywane są w Imię Jezusa, potwierdzają
autentyczność misji głosicieli Dobrej Nowiny, a także są odpowiedzią miłującego Boga na modlitwę swoich
dzieci.
Prorokowanie polega na głoszeniu natchnionego słowa, objawianiu Bożej woli ludowi a także
„objawianiu rzeczy ukrytych” 1 Kor 14,26, Napomina, ostrzega, pociesza, koryguje oraz służy ku budowaniu
Kościoła
1 Kor 14,1-5. Proroctwo powinno być sprawdzone i potwierdzone w inny sposób.
Charyzmat rozpoznawania duchów łączy się ściśle z prorokowaniem gdyż jest konieczne rozeznanie
jaki duch inspiruje mówiącego, czy są to słowa natchnione. Rozważ 1 Kor 14,29 i 1 Tes 5,19,22 „Ducha nie
gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co
ma choćby pozór zła”.
Podstawowymi kryteriami charakteryzującymi prawdziwego proroka jest jego stosunek do Jezusa jako Pana,
prawość moralna i zgodność z prawdą objawioną
Charyzmat języków to rodzaj modlitwy inspirowanej przez Ducha Świętego, niewyuczonej,
niezrozumiałej dla innych i mówiącego (glosolalia) chyba, że mówiący ma jednocześnie charyzmat
tłumaczenia języków; lub mówienie obcymi, istniejącymi językami (ksenoglosa). Jest jakby modlitwą dziecka,
które spontanicznie gaworzy do Ojca, wyciąga ręce do Niego, z radości klaszcze. Może być modlitwą
uwielbienia, przebłagania, prośby, wołania do Boga. Może być śpiewana, mówiona. Może mieć formę
prywatną, osobistą jak również wspólnotową, kiedy mówienie językami odbywa się na zgromadzeniu. W takim
wypadku św. Paweł zaleca tłumaczenie języków a gdyby nie było tłumacza – osoby obdarzonej charyzmatem
tłumaczenia języków, wtedy z daru tego należy korzystać tylko prywatnie. Rozważ 1 Kor 14,1-29
Czy dostrzegam, że przez charyzmaty dane innym osobom Bóg mnie dotyka, przemienia, uzdrawia….?
Przypomnę sobie te sytuacje, co dzięki ich posłudze otrzymałam? Wzbudzę w sercu wdzięczność i
dziękczynienie za Bożą troskę, hojność, oraz za te osoby które posłużyły mi tymi charyzmatami.
Uwielbię też Boga w świętych, w których najpełniej się te łaski objawiły.
Dzień 6 Szacunek dla darów 1 Kor 14,1 „Starajcie się o charyzmaty”
- przyjęcie Dawcy i daru,
- miłość i radość dawania siebie, współpraca z łaską czyli posługiwanie nim, wytrwałość mimo błędów, nie
poddawanie się zmęczeniu,
- pokora - nie do mnie należy ale do Kościoła, nie mam go na zawsze, Kościół (pasterz, biskup, wspólnota) go
rozeznaje - POSŁUSZEŃSTWO KOŚCIOŁOWI; nie jest też po to aby inni mnie podziwiali, akceptowali,
abym czerpał z niego korzyści duchowe, emocjonalne, społeczne czy materialne,
- potrzeba kierownictwa duchowego w procesie wzrastania w wierze, posłudze,
- bardziej obfite i regularne życie modlitwy,
- potrzeba studium darów, poznawania intelektualnego, podstaw teologicznych,
- duchowa czujność, uczenie się rozeznawania natchnień, gdyż kusiciel nie lubi posługi charyzmatycznej bo
doprowadza innych ludzi do Chrystusa.
„Stopień, w jakim jakaś wspólnota ogranicza ujawnienie się w niej Ducha, jest miarą zubożenia całego
życia danego Kościoła lokalnego” Dokumenty z Malines str. 33
Czy mam świadomość, że nie przyjmując charyzmatów i nie dbając o nie
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie ; www.effatha-lublin.pl
osłabiam życie wspólnoty a zarazem lokalnego Kościoła, nie pozwalam Duchowi Świętemu czynić misji Jezusa
przeze mnie ?
Przeproszę za to i podejmę decyzję oddania się Duchowi Świętemu.
Podziękuję za wszystkie charyzmaty, którymi mnie już obdarzył, za te które widzę i za te, których jeszcze nie
dostrzegam, podejmę decyzję posługiwania nimi dla dobra Kościoła i troski o nie.
Pytania do dzielenia w małej grupie:
Czy widzisz w sobie pragnienie służby kościołowi, wspólnocie?
Czy modlisz się do Ducha Świętego i przyjmujesz Go z Jego charyzmatami, które ma dla Ciebie?
Czy pozwalasz mu działać w sobie i przez ciebie na innych? podziel się konkretnymi świadectwami.
WAŻNE LEKTURY:
 „Odkrywanie Ducha Świętego” Ks.prof. J. Kudasiewicz,
 „Przyjdź Duchu Święty ” red. Kard. L. J. Suenens - Dokumenty z Malines, podstawowe dokumenty
dotyczące Odnowy w Duchu Świętym w Kościele Katolickim,
 „Wierzę w Ducha Świętego” Yves Congar,
 „Duch Święty w naszej codzienności” red. ks. K. Guzowski, ks. G. Barth
 „Słowo mądrości i słowo poznania ” ks. dr W. Cyran
 Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen Gentium”
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie ; www.effatha-lublin.pl