1 Projekt fizyczny sieci Na podstawie projektu logicznego należy

Projekt fizyczny sieci
Na podstawie projektu logicznego należy utworzyć projekt fizyczny sieci. Projekt fizyczny powinien zawierać opis
wybranego okablowania, konkretnych urządzeń sieciowych (włącznie ze wskazaniem modeli i ich parametrów
technicznych), a także plan ułożenia okablowania strukturalnego wraz z punktami dystrybucji w poszczególnych
budynkach. Projekt ten powinien opierać się na założeniach projektu logicznego, obowiązujących normach (patrz
podrozdział 3.1), a także zaleceniach oraz wymaganiach producentów sprzętu.
Na podstawie projektu logicznego oraz planów budynków należy wybrać okablowanie sieci dla poszczególnych jej
segmentów — okablowania poziomego, pionowego oraz kampusowego.
Projektowanie rozmieszczenia okablowania należy rozpocząć od analizy projektów infrastruktury — jeśli istnieje
konieczność utworzenia sieci pomiędzy budynkami, trzeba sprawdzić odległości między nimi oraz wymagania
dotyczące przepustowości. Normy dotyczące okablowania strukturalnego pozwalają na stosowanie między
budynkami światłowodów jedno- i wielomodowych oraz skrętki. Wybór konkretnego rozwiązania zależy od
warunków w miejscu instalacji oraz wymaganych parametrów łącza.
Kolejnym etapem tworzenia fizycznego projektu sieci jest rozmieszczenie punktów dystrybucji sieci w obrębie
poszczególnych budynków (rysunek 3.4). Najczęściej większość najważniejszego sprzętu sieciowego (serwery,
macierze dyskowe) jest umieszczona w głównym punkcie dystrybucji — budynkowym lub w przypadku większych
sieci kampusowym. Przy wyborze lokalizacji punktu dystrybucyjnego należy uwzględnić następujące czynniki:
1






Pomieszczenie nie powinno znajdować się przy zewnętrznej, południowej ścianie budynku —
nasłonecznienie i przenikanie ciepła powoduje wzrost temperatury w pomieszczeniu. Dodatkowo na
ścianach nasłonecznionych nie można montować wymienników ciepła klimatyzacji, co powoduje konieczność
przedłużania przebiegów instalacji klimatyzacji, co ma wpływ na ich wydajność
Pomieszczenie nie powinno mieć okien, które mogą powodować przenikanie ciepła z zewnątrz budynku. Jeśli
ma, powinny one zostać zamurowane lub w razie braku takiej możliwości przysłonięte żaluzjami odbijającymi
ciepło. Każde okno powoduje konieczność zwiększenia mocy projektowanej instalacji klimatyzacji, co
przekłada się na wyższe koszty jej założenia i eksploatacji.
Ze względu na ryzyko zalania serwerownia nie powinna się znajdować w najniższym miejscu budynku.
W pomieszczeniu nie powinno być żadnych rur, które stanowią potencjalne źródło wycieku. Jeżeli nie ma
możliwości usunięcia rur z wybranego pomieszczenia, należy pod każdą z nich zastosować okap lub rynnę,
która odprowadzi wodę, a wewnątrz rynny umieścić czujnik zalania.
Powinna istnieć możliwość łatwego transportu sprzętu do punktu dystrybucji.
Droga transportowa od wejścia do budynku aż do drzwi do serwerowni powinna mieć szerokość 120 cm,
wysokość minimum 2,5 m i wytrzymałość na obciążenie do 1000 kg/m2. Na drodze transportowej. Nie mogą
znajdować się żadne progi ani stopnie Cała droga musi być możliwa do pokonania przez wózek do transportu
palet. Wymagania te są podyktowane koniecznością transportu urządzeń — niektóre z nich (np. wybrane
macierze dyskowe) nie mogą być przechylane podczas transportu, gdyż grozi to ich uszkodzeniem.
Należy również wziąć pod uwagę konieczność doprowadzenia do głównego punktu dystrybucji odpowiedniej
instalacji elektrycznej, pozwalającej na zapewnienie wystarczającej energii dla pracy wszystkich urządzeń. W
przypadku gdy system komputerowy i działająca sieć są kluczowe dla pracy organizacji (np. sterowanie ciągłą
produkcją), może istnieć konieczność doprowadzenia zapasowego łącza elektrycznego czy też uwzględnienia
podłączenia agregatów prądotwórczych oraz zaprojektowania układów samoczynnie przełączających źródła energii.
Serwery i inne aktywne urządzenia sieciowe podczas pracy generują ciepło. Ze względu na ich stosunkowo dużą
liczbę w punktach dystrybucji sieci ilość generowanego ciepła zagraża poprawnej pracy urządzeń i konieczne jest jego
odprowadzenie. W tym celu projektuje się układy klimatyzacji, które mają za zadanie zapewnienie optymalnej
temperatury pracy urządzeń.
W przypadku mniejszych punktów dystrybucji, w których pracuje mniejsza liczba urządzeń (np. piętrowy punkt
dystrybucji, gdzie działa jeden przełącznik), ilość generowanego ciepła może nie wymagać dodatkowego chłodzenia.
2
Budynkowe oraz kampusowe punkty dystrybucji powinny zostać określone na podstawie planów budynków oraz
wytycznych zamawiającego zebranych podczas analizy.
Podczas przeprowadzania analizy dobrze jest wskazać kilka potencjalnych lokalizacji, w których mogą mieścić się
punkty dystrybucji. Na ich podstawie wybiera się najlepsze, które pokryją jak największy obszar roboczy — pozwolą
na obsługę możliwie dużej liczby użytkowników sieci pracujących we wskazanych przez zamawiającego
pomieszczeniach.
Okablowanie poziome wykonuje się najczęściej przy użyciu kabla typu skrętka — maksymalna długość okablowania
poziomego bez kabli krosowych i połączeniowych wynosi 90 m. Należy wziąć pod uwagę, że nie jest to maksymalna
odległość w linii prostej od punktu dystrybucji do punktu abonenckiego — trzeba uwzględnić konieczność
prowadzenia kabli wzdłuż ścian oraz ewentualne doprowadzenie okablowania z głównego kanału kablowego do
gniazdka telekomunikacyjnego.
Wyboru najlepszej lokalizacji piętrowych punktów dystrybucji dokonuje się na podstawie planów budynków, na
które są nanoszone okręgi o promieniu 50 m (w skali odpowiadającej skali planów budynku). Środek okręgu stanowi
potencjalną lokalizację punktu dystrybucji, okręgi zaś wskazują obszar, który może być pokryty okablowaniem z
danego punktu dystrybucji (rysunek 3.5). Jeśli nie istnieje możliwość umieszczenia punktu w wybranym miejscu,
należy powtórzyć wyznaczanie lokalizacji.
Pokrycie obszarów roboczych pozwala na wybór najbardziej korzystnej lokalizacji dla punktów dystrybucji.
Kiedy zostały wybrane lokalizacje punktów dystrybucji, należy wybrać drogi prowadzenia kanałów kablowych do
gniazd abonenckich.
Okablowanie strukturalne powinno być prowadzone w kanałach wzdłuż ścian w plastikowych korytach
umieszczanych na dowolnej wysokości ściany lub w rynnach umieszczonych poci sufitem. Dopuszczalne jest również
prowadzenie okablowania powyżej podwieszanego sufitu lub pod podwyższoną podłogą, niemniej jednak
3
okablowanie powinno znajdować się w korytach lub rynnach zamocowanych w odległości co najmniej 5 cm od
innych elementów.
Na podstawie określonych punktów dystrybucji, wybranego okablowania oraz sposobu jego montażu należy nanieść
na plany budynków wyznaczone przebiegi kablowe wraz z gniazdami abonenckimi. Każdy rodzaj okablowania
powinien być oznaczony innym kolorem (lub stylem linii), aby łatwo można go było odróżnić
Należy również przedstawić przebiegi kanałów kablowych, w których poprowadzone będzie okablowanie. W
zależności od złożoności projektu i wymagań zamawiającego projekt może być prosty, pokazujący jedynie przebieg
kanałów bez rozbicia na poszczególne elementy, lub dokładny, uwzględniający każdy użyty element, taki jak trójnik,
narożnik, łącznik, reduktor, zakończenie kanału, puszki czy obudowy oraz użyte gniazda telekomunikacyjne. W tym
drugim przypadku należy dokładnie zapoznać się z ofertą elementów systemu kanałów' wybranego producenta, aby
sprawdzić i dobrać odpowiednie części, a następnie nanieść je na rysunek. Pod każdym rysunkiem powinna znaleźć
się legenda wskazująca, co oznaczają poszczególne symbole użyte na rysunkach.
4