instrukcja

Transkrypt

instrukcja

instrukcja
STABILIZATOR
ZEWNĘTRZNY
INSTRUMENTARIUM •
TECHNIKA OPERACYJNA •
10B
ISO 9001
ISO 13485
SPIS TREŚCI
I. WSTĘP�� 5
I.1. Przeciwwskazania do wydłużania kończyn�� 5
II. PRZYKŁADY ZASTOSOWAŃ�� 6
III. ELEMENTY STABILIZATORA ZEWNĘTRZNEGO�� 8
IV. IMPLANTY�� 10
V. NARZĘDZIA�� 11
VI. KONSERWACJA�� 13
VII. TECHNIKA OPERACYJNA�� 14
VII.1. Podstawy teoretyczne�� 14
VII.2. Implantacja grotowkrętów Schanz’a�� 14
VII.3. Funkcja stabilizatora zewnętrznego�� 19
VII.4. Dobór długości belki nośnej�� 24
VII.5. F
unkcja i zastosowanie repozytora promieniowego�� 25
Instrukcja 10B z dnia 04.05.2010r. Ostatni przegląd dnia 02.08.2010r.
ChM Sp. z o.o., Lewickie 3b, 16-061 Juchnowiec K., POLSKA
tel. +48 85 713-13-20 ÷ 25 fax +48 85 713-13-19 e-mail: [email protected]
3
WSTĘP
I. WSTĘP
System
Stabilizacja Zewnętrzna Kości Długich i Miednicy stanowią:
● stabilizator zewnętrzny,
● implanty (grotowkręty),
●n
arzędzia do przeprowadzenia implantacji oraz montażu i obsługi stabilizatora, a po zakończonym okresie leczenia do demontażu
stabilizatora i usunięcia implantów,
● instrukcja użytkowania stabilizatora i narzędzi.
System
ma zastosowanie w leczeniu jednomiejscowych lub wielomiejscowych złamań kości długich (udowej, piszczelowej i ramiennej), powikłań zrostu kości, rozległych ubytków kostnych, wieloodłamowych złamań kości, a także złamań i powikłań
zrostu kości miednicznej. Konstrukcja stabilizatora zewnętrznego pozwala także na korekcję długości kończyny w przypadku pojawienia się potrzeby jej wydłużenia lub skrócenia. Możliwość budowy stabilizatora w wersji wielopłaszczyznowej zwiększa sztywność
konstrukcji.
System
zapewnia:
● ustabilizowanie odłamów kostnych,
● kompresję odłamów,
● dynamizację zespolenia,
● dystrakcję odłamów.
UWAGA:
–N
ie należy stosować stabilizatora zewnętrznego
bez wcześniejszego zapoznania się z instrukcją.
– Należy przestrzec pacjenta przed konsekwencjami samodzielnego manipulowania elementami stabilizatora zewnętrznego.
I.1. Przeciwwskazania do wydłużania kończyn
● zaburzenia psychiczne uniemożliwiające współpracę z pacjentem,
● zaawansowana osteoporoza,
● duże zmiany troficzne skóry, rozległe blizny,
● duże przykurcze w stawach, nie dające się ustabilizować zwichnięcia lub zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe,
● zaburzenia czucia i niedowład spastyczny kończyn,
● sytuacja, w której planowany cel operacji nie zapewni choremu pozbycia się zaopatrzenia ortopedycznego,
● arterioskleroza,
● zaawansowana cukrzyca.
5
PRZYKŁADY ZASTOSOWAŃ
II. PRZYKŁADY ZASTOSOWAŃ
6
Stabilizacja wielopłaszczyznowa,
Dwumiejscowe złamanie trzonu kości.
Stabilizacja wielopłaszczyznowa,
Jednomiejscowe złamanie trzonu kości.
Złamanie kości udowej w odcinku
bliższym i w odcinku trzonowym.
Złamanie kości udowej w odcinku dalszym.
PRZYKŁADY ZASTOSOWAŃ
Złamanie trzonu kości piszczelowej,
Korekcja długości kości piszczelowej na
jednym poziomie.
Złamanie kości piszczelowej
w odcinku dalszym.
Złamanie kości kulszowej (kość miedniczna).
Złamanie trzonu kości piszczelowej,
Korekcja długości kości piszczelowej
na jednym poziomie.
Złamanie kości piszczelowej
w odcinku bliższym.
7
ELEMENTY STABILIZATORA ZEWNĘTRZNEGO
III. ELEMENTY STABILIZATORA ZEWNĘTRZNEGO
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
Nr katalogowy
Catalogue no.
Каталожный №
40.2211.070
40.2211.175
40.2211.250
40.2211.300
40.2211.350
40.2211.400
40.2211.450
40.2211.500
40.2212.070
40.2213.070
40.2214.250
40.2214.300
40.2214.350
40.2215.000
40.2216.000
40.2217.200
40.2217.300
40.2217.400
40.2218.200
40.2218.300
40.2221.000
40.2222.038
40.2222.054
40.2222.066
40.2223.000
Nazwa
Name
Название
Belka nośna 70
Belka nośna 175
Belka nośna 250
Belka nośna 300
Belka nośna 350
Belka nośna 400
Belka nośna 450
Belka nośna 500
Łącznik poprzeczny 70
Łącznik poprzeczny, lity 70
Belka montażowa 250
Głowica
Przegub
Zacisk prosty 2-wkrętowy
Zacisk poprzeczny 2-wkrętowy
Nakrętka
Tuleja kompresyjna L38
Tuleja teleskopowa
Carrying beam 70
Carrying beam 175
Carrying beam 250
Carrying beam 300
Carrying beam 350
Carrying beam 400
Carrying beam 450
Carrying beam 500
Crosswise connector 70
Crosswise solid connector 70
Mounting beam 250
Mounting beam 300
Mounting beam 350
Head
Self-aligning joint
clip of 2 screws
Straight clip of 4 screws
Straight clip of 3 screws
Crosswise clip of 2 screws
Crosswise clip of 3 screws
Nut
Compression sleeve L38
Telescopic sleeve
Несущая балка 70
Соединитель поперечный 70
Соединитель поперечный, сплошной 70
Монтажная балка 250
Головка
Колебательный шарнир
Прямой зажим 2 стержни
Поперечный зажим 2 стержни
Поперечный зажим 3 стержни
Гайка
Втулка компрессионная L38
Телескопическая втулка
Belka nośna 70 [40.2211.070]
Belka nośna 175 [40.2211.175]
Belka nośna 250 [40.2211.250]
Belka nośna 300 [40.2211.300]
Belka nośna 350 [40.2211.350]
Belka nośna 400 [40.2211.400]
Belka nośna 450 [40.2211.450]
Belka nośna 500 [40.2211.500]
Długość
Długość
Długość
Długość
Długość
Długość
Długość
Długość
7,0 cm
17,5 cm
25,0 cm
30,0 cm
35,0 cm
40,0 cm
45,0 cm
50,0 cm
Belka montażowa 250 [40.2214.250] Długość 25,0 cm
Zacisk belki montażowej
[40.2214.000]
8
Głowica
[40.2215.000]
Głowica dwustronna
[40.2220.000]
ELEMENTY STABILIZATORA ZEWNĘTRZNEGO
[40.2217.300]
[40.2217.200]
[40.2218.300]
[40.2218.200]
Łącznik poprzeczny 70
[40.2212.070]
Łącznik poprzeczny, lity 70
[40.2213.070]
[40.2217.400]
Nakrętka
[40.2221.000]
Tuleja kompresyjna
Fmax
Ugięcie
1 podziałka
40.2222.038 3,8 [cm]
40.2222.054 5,4 [cm]
40.2222.066 6,6 [cm]
40 [kG]
48 [kG]
70 [kG]
3,2 [kG/mm]
2,0 [kG/mm]
2,5 [kG/mm]
5 [kG]
2 [kG]
5 [kG]
Przegub
[40.2216.000]
Tuleja teleskopowa
[40.2223.000]
Stabilizator mocowany jest na grotowkrętach za pomocą specjalnych głowic i zacisków. Zaciski dostępne są w wariantach:
● dla dwóch grotowkrętów,
● dla trzech grotowkrętów,
● dla czterech grotowkrętów.
Rozstaw między wszczepami wynosi 23 mm.
Konstrukcja stabilizatora (zastosowanie przegubów kulistych z łatwym i pewnym sposobem ich blokowania) pozwala na repozycję
lub korekcję ustawienia odłamów w dowolnej płaszczyźnie i po zamontowaniu stabilizatora na wszczepach.
Profil belki nośnej zabezpiecza przed rotacyjnym przemieszczaniem odłamów względem siebie.
Izolacja elektryczna głowic od belki nośnej zabezpiecza przed zakłóceniami w procesie zrostu kości.
Stabilizator w wersji podstawowej jest stabilizatorem kolumnowym, ale w celu zwiększenia stabilności układu można go rozbudować
w przestrzenny układ wielopłaszczyznowy przy użyciu przegubów i łączników poprzecznych.
9
IMPLANTY
IV. IMPLANTY
Do stabilizatora zewnętrznego
do kości długich należy stosować samogwintujące i samowiercące grotowkręty
Schanz’a o następujących parametrach:
● średnica (Ø) 4, 5, 6, 7 mm,
● długość całkowita i długość gwintu – wg tabeli,
● materiał – stal implantowa, stop tytanu.
L
A
Ø
Nr katalogowy, Catalogue no.,
Каталожный Но.
Ø[mm]
4
5
6
7
10
L [mm]
A [mm]
STAL,
Steel, Сталь
TYTAN,
Titanium,Титан
100
120
150
180
200
100
120
150
180
200
250
120
150
180
200
250
120
150
180
200
250
35
40
45
50
50
35
40
45
50
50
50
40
45
50
50
50
40
45
50
50
50
1.1794.100
1.1794.120
1.1794.150
1.1794.180
1.1794.200
1.1795.100
1.1795.120
1.1795.150
1.1795.180
1.1795.200
1.1795.250
1.1796.120
1.1796.150
1.1796.180
1.1796.200
1.1796.250
1.1797.120
1.1797.150
1.1797.180
1.1797.200
1.1797.250
3.1794.100
3.1794.120
3.1794.150
3.1794.180
3.1794.200
3.1795.100
3.1795.120
3.1795.150
3.1795.180
3.1795.200
3.1795.250
3.1796.120
3.1796.150
3.1796.180
3.1796.200
3.1796.250
3.1797.120
3.1797.150
3.1797.180
3.1797.200
3.1797.250
NARZĘDZIA
V. NARZĘDZIA
Do przeprowadzenia implantacji grotowkrętów i obsługi stabilizatora zewnętrznego służą specjalne narzędzia.
Narzędzia i elementy stabilizatora zewnętrznego można ułożyć na statywie i przykryć pokrywą, przez co ułatwione jest ich przechowywanie oraz transport na blok operacyjny.
W skład instrumentarium wchodzą następujące narzędzia:
Nr katalogowy
Lp. Catalogue no.
Каталожный №
1
40.2226.400
2
40.2226.500
3
40.2226.600
4
40.2226.700
5 40.222 7.000
6
40.2234.000
7
40.2236.000
8
40.2237.000
9
40.2238.000
10 40.2239.000
11 40.2225.000
Nazwa
Name
Название
Blok prowadnic Ø4
Blok prowadnic Ø5
Blok prowadnic Ø6
Blok prowadnic Ø7
Repozytor promieniowy
Klucz kwadratowy 4/6
Klucz przegubu S8
Klucz do nakrętek
Klucz S4 prosty
Klucz S4 wygięty
Statyw
Guide block Ø4
Guide block Ø5
Guide block Ø6
Guide block Ø7
Radial repositor
Square wrench 4/6
Wrench for self-aligning joint S8
Wrench for nuts
Straight wrench S4
Curved wrench S4
Stand
Блок направляющих Ø4
Радиальный репозытор
Ключ квадратный 4/6
Ключ для колебательного шарнира S8
Ключ для гайки
Ключ простой S4
Ключ отгибнутый S4
Ящик-штатив
1. Blok prowadnic do grotowkrętów Ø4 [40.2226.400]
5. Klucz kwadratowy 4/6 [40.2234.000]
11
NARZĘDZIA
6. Klucz przegubu S8 [40.2236.000]
7. Klucz do nakrętek [40.2237.000]
8. Klucz S4 prosty [40.2238.000]
9. Klucz S4 wygięty [40.2239.000]
10. Statyw [40.2225.000]
12
11. Repozytor promieniowy [40.2227.000]
KONSERWACJA
VI. KONSERWACJA
Części składowe stabilizatora i narzędzia wchodzące w skład instrumentarium wykonane są z wysokogatunkowej stali nierdzewnej
spełniającej wymogi normy PN-EN 10088-1 oraz ISO 7153-1.
Powierzchniom zewnętrznym tych elementów w procesie ich wytwarzania nadano wysoką gładkość, co ma istotny wpływ na własności nierdzewne materiału, z którego wykonane są narzędzia, a także ułatwia utrzymanie ich w czystości.
Przed sterylizacją cały zestaw powinien być dokładnie umyty. Szczególną uwagę należy zwrócić na czystość belek nośnych
stabilizatora.
Całość można sterylizować w:
● nasyconej parze wodnej (autoklaw),
● suchym, gorącym powietrzu,
● tlenku etylenu.
Temperatura sterylizacji nie może przekraczać 134°C z uwagi na zastosowanie tworzywa sztucznego w budowie głowicy
[40.2215.000]. Przed użyciem zaleca się smarowanie belek nośnych stabilizatora cienką warstwą wyjałowionego oleju silikonowego.
13
TECHNIKA OPERACYJNA
VII. TECHNIKA OPERACYJNA
VII.1. Podstawy teoretyczne
Wyróżnia się dwa podstawowe mechanizmy zrostu kostnego: zrost pierwotny oraz zrost samoistny.
Zrost pierwotny powstaje wówczas, kiedy odłamy są idealnie nastawione i unieruchomione. Warunkiem występowania pierwotnego
zrostu kontaktowego jest ciasny i pełny styk odłamów. Ten rodzaj zrostu przebiega śródkostnie, a udział tkanek otaczających kość
jest minimalny. Istotą zrostu pierwotnego jest odtwarzanie ciągłości kości wzdłuż naczyń pączkujących w kanałach Haversa z odłamu
do odłamu.
Zupełnie inaczej przebiega proces zrostu samoistnego. Warunkiem jego występowania jest istnienie ograniczonej ruchomości odłamów. Cechą charakterystyczną zrostu samoistnego jest fazowość. Wyróżnia się cztery okresy, między którymi granice nie są wyraźne: krwiak i skrzep w szczelinie złamania, następnie pączkowanie naczyń i powstawanie ziarniny multipotencjalnej, powstawanie
kostniny pierwotnej i ostatecznie przebudowa kostniny w kość.
Stabilizacja dynamiczno-osiowa, która jest istotą systemu
, pozwala na pełną ingerencję w skomplikowany proces
zrostu samoistnego. Stwarza warunki do powstania kontrolowanych ruchów poosiowych na całej powierzchni szczeliny złamania,
w następstwie czego powstaje ukierunkowana kostnina pierwotna obejmująca cały przekrój kości.
Przed przystąpieniem do zabiegu założenia stabilizatora zewnętrznego powinna być określona długość złamanej kończyny, rodzaj
złamania i wielkość ewentualnych ubytków (w przypadku leczenia złamania kończyny) lub długość poszczególnych segmentów
kończyny krótszej i kończyny dłuższej oraz wielkość różnicy długości (w przypadku wydłużania kończyny). W tym celu leżącemu
pacjentowi należy wykonać zdjęcia rentgenowskie skalometryczne kończyn.
Odmiennym zagadnieniem jest zastosowanie stabilizatora zewnętrznego do leczenia złamań i urazów kości miednicznej. Proces
zrostu kości miednicznej odbywa się podobnie jak w przypadku innych kości, ale nie ma możliwości zastosowania tu właściwości
dynamicznych stabilizatora.
Uniwersalność systemu
daje za to możliwość tworzenia konstrukcji przestrzennych o stabilnym zespoleniu.
VII.2. Implantacja grotowkrętów Schanz’a
Stabilizacja zewnętrzna jest procesem, który musi być szczegółowo zaplanowany zarówno na etapie zakładania aparatu, jak i podczas leczenia. Najpierw na podstawie wykonanych zdjęć i ustalonych urazów kości planuje się konstrukcję stabilizatora (kolumnowa
czy przestrzenna) oraz rozstaw i ilość głowic, a następnie dobiera się rodzaj zacisków oraz długość kolumny i belki montażowej.
Należy również zaplanować poszczególne etapy leczenia, aby możliwe było dobranie elementów kompresyjnych i ich zamontowanie
w odpowiednim miejscu.
Podczas wprowadzania grotowkrętów należy pamiętać o skórze i tkankach miękkich. Przekłuwać je należy tak, aby w trakcie wydłużania nie były naciągane i przecinane, gdyż powoduje to dolegliwości bólowe. Jeżeli chcemy wykonać kompresję między odłamami,
skórę należy naciągnąć na zewnątrz wszczepów. Jeżeli zamierzamy przeprowadzić dystrakcję, skórę należy naciągnąć między
wszczepy, do wewnątrz stabilizatora.
Aby zachować maksymalny ruch w stawach po założeniu stabilizatora, musimy pamiętać o tym w chwili wprowadzania grotowkrętów. Należy je wprowadzać przez jak najbardziej rozciągnięte mięśnie. Przy wprowadzaniu grotowkrętów należy uważać, aby nie
przekłuwać ścięgien.
Powyższy opis nie stanowi szczegółowej instrukcji postępowania - o wyborze techniki operacyjnej decyduje lekarz.
14
TECHNIKA OPERACYJNA
1
Zgodnie z ustalonym planem zabiegu i leczenia wstępnie złożyć stabilizator na belce nośnej poprzez zamontowanie jego
elementów w odpowiedniej kolejności i odległości.
2
Dokonać repozycji kości.
3
Wybrać odpowiednie grotowkręty i w zależności od ich średnicy odpowiedni blok prowadnic.
Opcja I: Wprowadzanie grotowkrętów za pomocą bloku prowadnic.
3�1 Tuleję bliższą w bloku prowadnic [40�2226] oprzeć w miejscu wprowadzania pierwszego grotowkręta o tkankę miękką lub
bezpośrednio o kość (po uprzednim nacięciu tkanki miękkiej.
Blok prowadnic Ø4 [40�2226�400] stosuje się do grotowkrętów o średnicy Ø4 mm.
Blok prowadnic Ø5 [40�2226�500] – do grotowkrętów o średnicy Ø5 mm.
3�2 Wolnym ruchem obrotowym wkręcić pierwszy grotowkręt w kość za pomocą napędu (wiertarki) lub klucza kwadratowego 4/6
[40�2234�000] (wkręcając grotowkręty w część trzonową kości należy przebić obie warstwy korowe, co zapewnia lepsze ich
umocowanie w kości).
UWAGA: Pierwszy grotowkręt można wprowadzać również z „wolnej ręki” (bez pomocy bloku prowadnic), wówczas podczas wkręcania należy trzymać go przez wilgotny gazik maksymalnie blisko skóry, aby ruchy boczne kręcącego
się wszczepu były jak najmniejsze i żeby nie uszkadzały tkanek miękkich.
15
TECHNIKA OPERACYJNA
3�3 Aby wkręcić drugi grotowkręt, należy założyć blok prowadnic
[40�2226] na wszczep już wprowadzony poprzez tuleję środkową.
Drugi grotowkręt wprowadza się w identyczny sposób jak pierwszy.
UWAGA:
3�4 Trzeci grotowkręt wprowadza się tylko wtedy, kiedy zamierzamy
użyć zacisku prostego 3-wkrętowego lub zacisku poprzecznego
3-wkrętowego.
Postępowanie przy wkręcaniu trzeciego grotowkręta jest podobne jak
w przypadku grotowkręta poprzedniego – blok prowadnic [40�2226] dalszą i środkową tuleją zakłada się na wszczepy już wprowadzone, a kolejny grotowkręt wkręca się w kość poprzez tuleję bliższą.
UWAGA: W przypadku użycia mniejszej ilości grotowkrętów niż miejsc w zacisku, należy grotowkręty umieszczać obok
siebie w części środkowej zacisku.
Opcja II: Wprowadzanie grotowkrętów za pomocą zacisku.
3�1 Pierwszy grotowkręt wprowadza się w kość „z wolnej ręki” za po-
mocą napędu (wiertarki) lub klucza kwadratowego 4/6
[40�2234�000] (wkręcając grotowkręty w część trzonową kości należy
przebić obie warstwy korowe, co zapewnia lepsze ich umocowanie w kości). Podczas wkręcania wszczepu należy trzymać go przez wilgotny gazik maksymalnie blisko skóry, aby ruchy boczne kręcącego się grotowkrętu były jak najmniejsze i żeby nie uszkadzały tkanek miękkich.
16
TECHNIKA OPERACYJNA
3�2
UWAGA:
Aby wprowadzić drugi grotowkręt, należy na już wkręcony wszczep założyć dobrany zacisk prosty (2-wkrętowy [40�2217�200], 3-wkrętowy [40�2217�300]) lub poprzeczny (2-wkrętowy [40�2218�200], 3-wkrętowy [40�2218�300]).
Grotowkręt należy wkręcić w kość poprzez szczelinę w zacisku stanowiącą
gniazdo dla tego grotowkręta.
UWAGA:
– W przypadku użycia mniejszej ilości grotowkrętów niż miejsc w zacisku,
należy umieszczać je obok siebie w części środkowej zacisku.
– Zacisk powinien być skręcony z taką siłą, aby możliwe było swobodne
wkręcanie grotowkrętów w kość.
3�3
UWAGA:
Trzeci grotowkręt wprowadza się tylko wtedy, kiedy zamierzamy użyć zacisku prostego 3-wkrętowego lub zacisku poprzecznego 3-wkrętowego.
Postępowanie przy wkręcaniu trzeciego grotowkręta jest podobne jak w przypadku
grotowkręta poprzedniego – zacisk pozostaje założony na dwóch wprowadzonych
wszczepach, a kolejny grotowkręt wkręca się w kość przez wolne gniazdo.
3�4
UWAGA:
Czwarty grotowkręt wprowadza się tylko wtedy, kiedy zamierzamy użyć zacisku prostego 4-wkrętowego.
Postępowanie przy wkręcaniu czwartego grotowkręta jest podobne jak w przypadku
grotowkręta poprzedniego – zacisk pozostaje założony na trzech wprowadzonych
wszczepach, a kolejny grotowkręt wkręca się w kość przez wolne gniazdo.
Na wprowadzone za pomocą bloku prowadnic wszczepy (opcja I) założyć dobrany zacisk. Wskazane jest umiejscowienie
zacisków w odległości 20 mm od skóry.
W przypadku wszczepów wkręconych zgodnie z opcją II odpowiedni zacisk jest już zamontowany.
4
17
TECHNIKA OPERACYJNA
3
5
Wprowadzanie grotowkrętów w drugi odłam.
2
5�1 Przed przystąpieniem do czynności wprowadzania grotowkrętów
w drugi odłam należy ustawić długość L między głowicami stabilizatora [1], [4] [40�2215�000]. Żądaną długość L uzyskuje się pokręcając
nakrętkami [5] z użyciem klucza do nakrętek [40�2237�000].
4
1
5�2 Do zamocowanego pierwszego zacisku należy zamontować sta-
bilizator za pomocą śrub [2] dokręcając je kluczem S4 prostym
[40�2238�000] lub S4 wygiętym [40�2239�000].
4
5
5�3 Drugi zacisk montujemy do głowicy [4] za pomocą śrub [2] dokrę-
cając je kluczem S4 prostym [40�2238�000] lub S4 wygiętym
[40�2239�000].
L
7
1
5�4 Belkę [3] ustawiamy równolegle do osi kości a głowice [1], [4]
prostopadle. Głowicę [1] osadzoną na wszczepach wkręconych
w kość blokujemy. Drugą głowicę [4] blokujemy wkrętami na kuli [7],
a śruby zacisku [2] ustawiamy tak, aby włożone grotowkręty miały możliwość obracania się i przesuwania.
5�5 Grotowkręty wprowadza się za pomocą napędu (wiertarki) lub
klucza kwadratowego 4/6 (nr kat. 40.2234.000). Po założeniu stabilizatora na implanty wkręcone w drugi odłam kości, można przeprowadzić korektę repozycji. W tym celu odblokowujemy mocowania głowic,
dokonujemy korekcji i ponownie blokujemy głowice.
5�6 Jeżeli zachodzi konieczność wprowadzania grotowkrętów w następne odłamy należy powtórzyć czynności w punkcie 5.
Po założeniu stabilizatora a przed jego ostatecznym zablokowaniem można – korzystając z przegubowego mocowania zacisków
na głowicy – dokonać ostatecznej repozycji odłamów kostnych.
6
18
TECHNIKA OPERACYJNA
VII.3. Funkcja stabilizatora zewnętrznego
2
Montowanie głowic.
Zależnie od rodzaju zabiegu możliwe jest stosowanie
dwóch lub trzech głowic [1] z zaciskami [2] prostymi 2-wkrętowymi, prostymi 3-wkrętowymi, prostymi
4-wkrętowymi, poprzecznymi 2-wkrętowymi lub poprzecznymi 3-wkrętowymi.
Zaciski do głowic mocuje się za pomocą klucza S4
prostego [40.2238.000] lub klucza S4 wygiętego.
1
360°
30°
2
Ruchy głowicy.
Głowica [1] posiada możliwość ruchu tylko wzdłuż
belki nośnej [2].
Zamocowanie zacisków [2] z wkrętami na przegubach kulistych umożliwia pełny ich obrót wokół osi
pionowej, a także wychylenie od osi do 15° w każdym kierunku.
1
3
Położenie nakrętek.
Nakrętki [1] służące do blokowania głowic [2] lub zadawania nacisku podczas wydłużania kości nakręca
się na belkę nośną [3] wewnątrz lub na zewnątrz głowicy. Istnieje również możliwość zastosowania układu, w którym jedna nakrętka znajduję się wewnątrz
głowicy, a druga na zewnątrz.
Przy nakrętkach umieszczonych wewnątrz głowicy
mamy możliwość zastosowania tulei kompresyjnej
oraz ich blokadę za pomocą wkrętów blokujących[4].
Przy nakrętkach umieszczonych na zewnątrz głowicy nie ma możliwości zablokowania nakrętek.
Do pokręcania nakrętek służy klucz do nakrętek
[40.2237.000].
2
3
1
4
2
1/6 of full turn
1
3
Przesuw głowicy za pomocą nakrętek.
Głowicę przesuwa się po belce za pomocą nakrętek
(lub wywołując nacisk za pomocą tulei kompresyjnej).
Obrót nakrętki [1] o jeden otwór powoduje przesuw
głowicy [2] na długości 0,25 mm. Pełen obrót nakrętki odpowiada przesuwowi na belce nośnej [3] na długości 1,5 mm.
0,25 mm
19
TECHNIKA OPERACYJNA
Blokowanie nakrętek.
Unieruchomienie nakrętki [1] możliwe jest wówczas, gdy znajduje się ona wewnątrz głowicy
[2]. Uzyskuje się je poprzez dokręcenie kluczem S4 prostym [40.2238.000] lub kluczem
S4 wygiętym [40.2239.000] znajdującego się
w dolnej powierzchni głowicy wkrętu blokującego [3]. W przypadku środkowego umieszczenia
nakrętek mamy do dyspozycji wolne powierzchnie boczne głowicy oraz kontrolujemy przesuw.
Wywoływanie nacisku na głowicę za pomocą
nakrętek.
Głowicę [1], która ma pozostawać nieruchoma,
blokuje się nakrętkami [2], które z kolei należy
zablokować wkrętami [3]. Aby przesunąć głowicę po belce należy najpierw zapewnić możliwość ruchu poprzez odkręcenie nakrętki [4]
o wcześniej zaplanowaną wartość. Następnie
należy dociągnąć głowicę [5] nakrętką [6] o tę
wartość.
Dokonując obrotu nakrętki o 1 otwór przesuwamy ją na odległość 0,25mm.
5
Wywoływanie nacisku na głowicę za pomocą
nakrętek umieszczonych wewnątrz głowicy.
Zaletą tej opcji jest możliwość zablokowania nakrętek [4] i [6] za pomocą wkrętów [3], a także
zastosowanie tulei kompresyjnej.
Przy takim ułożeniu nakrętkę [6] należy zluzować na zaplanowaną wartość aby umożliwić
przesunięcie głowicy [5]. Nakrętką [4] dociągamy głowicę [5] o tą wartość.
4
6
3
20
TECHNIKA OPERACYJNA
Wywoływanie nacisku na głowicę za pomocą tulei kompresyjnej.
Tuleja kompresyjna służy do wywoływania określonej, stałej siły nacisku na głowicę w celu repozycji odłamów kości względem siebie. Dobór odpowiedniej tulei uzależniony jest od dostępności wolnego miejsca na jej instalację, żądanej siły nacisku i dokładności
jej odczytu. Dostępne są następujące rodzaje:
Tuleja kompresyjna
Compression sleeve
Втулка компрессионная
Fmax
Ugięcie
Deflection
Прогиб
1 podziałka
1 pitch
1 шаг
40.2222.038 3,8 [cm]
40.2222.054 5,4 [cm]
40.2222.066 6,6 [cm]
40 [kG]
48 [kG]
70 [kG]
3,2 [kG/mm]
2,0 [kG/mm]
2,5 [kG/mm]
5 [kG]
2 [kG]
5 [kG]
Wykorzystanie tulei kompresyjnej poprzedza ustalenie częstotliwości okresów regulacji i wyznaczenie żądanej siły nacisku.
Każdorazowa regulacja składa się z:
– usunięcia luzu nakrętką [8], który powstał po porzedniej regulacji
– ustalenia nakrętką [6] właściwego nacisku tulei kompresyjnej [7] na głowicę [5]
– ustalenia nakrętką [4] granicy nowego przesunięcia głowicy [5]
– zabezpieczenia przeprowadzonej regulacji wkrętami [3]
Głowicę [1], która ma pozostać nieruchoma, blokuje się nakrętkami [2], które z kolei można zablokować wkrętami [3]. Istnieje możliwość minimalnego zluzowania nakrętek mocujących głowicę, zapewniając niewielkie jej ruchy. Ma to korzystny wpływ na zrost tkanki
kostnej.
95°
1
2
Budowanie układu przestrzennego stabilizatora za pomocą
przegubu.
Przegub [1] służy do tworzenia układów przestrzennych do stabilizacji miednicy. Umożliwia połączenie dwóch belek nośnych [2] pod
kątem od 0 do 115°. Całkowity kąt obrotu przegubu wynosi 210°.
Belka nośna [2], ma możliwość obrotu w przegubie [1] wokół własnej osi, co w razie potrzeby zwiększa zakres wychylenia zacisków
względem odłamu w każdym kierunku. Należy zwrócić szczególną
uwagę na właściwy dobór długości belek nośnych przy budowie
układu przestrzennego.
Belki nośne montuje się w przegubie za pomocą klucza S4 prostego
[40.2238.000] lub klucza S4 wygiętego [40.2239.000].
Przegub blokuje się kluczem S8 [40.2236.000].
115°
2
21
TECHNIKA OPERACYJNA
Funkcja i zastosowanie tulei teleskopowej
Tuleja teleskopowa [40.2223.000] znajduje zastosowanie w przypadku konieczności regulacji długości belki nośnej [1] [40.2211].
Przykładowym zastosowaniem jest wykorzystanie tulei teleskopowej [4] przy złamaniu kości kulszowej. Umieszcza się ją pomiędzy
przegubem [2] [40.2216] a belką nośną [1]. Regulację długości dokonuje się za pomocą nakrętki [3] [40.2221], którą wcześniej
umieszcza się w okienku tulei. Zakres regulacji wynosi 60 mm. Specjalny otwór [5] w kształcie dopasowanym do profilu belki zabezpiecza ją przed obracaniem się wokół własnej osi.
5
2
4
3
1
W najogólniejszym przypadku do budowy układu przestrzennego stosuje się:
- trzy belki nośne,
- dwa przeguby,
- dwie głowice,
- pięć nakrętek,
- dwa zaciski,
- tuleję teleskopową
-o
dpowiednią liczbę grotowkrętów uzależnioną od rodzaju
zacisków.
22
TECHNIKA OPERACYJNA
Budowanie układu przestrzennego stabilizatora za pomocą łącznika
poprzecznego.
Występują przypadki kiedy klamrowy układ stabilizatora w leczeniu kości długich jest niewystarczający. Wówczas przy wykorzystaniu dwóch łączników
poprzecznych [1] można zbudować układ przestrzenny dwóch belek nośnych
[2] z głowicami, umożliwiający wprowadzenie grotowkrętów w dwóch płaszczyznach położonych względem siebie o kąt α (około 90°).
Łącznik poprzeczny (w górnym i dolnym położeniu) montuje się z pierwszą
belką nośną z wprowadzonymi już wszczepami w odłamy. Następnie montuje
się drugą belkę nośną z łącznikiem. W tak złożonym układzie implantuje się
grotowkręty na drugiej belce. Łącznik poprzeczny montuje się na belkach nośnych za pomocą klucza S4 prostego [40.2238.000] lub klucza S4 wygiętego
[40.2239.000].
Występują dwa rodzaje łączników: lity [40.2213.070] oraz dzielony
[40.2212.070].
Wersja I
2
2
1
Wersja II
2
1
2
α
α
Kąt między
płaszczyznami
wprowadzania
grotowkrętów
w kość
UWAGA: W łączniku poprzecznym można dodać po jednej nakrętce w górnym i dolnym położeniu łącznika poprzecznego. Rozwiązanie
takie usztywnia konstrukcję stabilizatora.
3
4
1
2
5
Funkcja i zastosowanie belki montażowej.
W przypadku potrzeby (w zamontowanym na odłamach kości stabilizatorze zewnętrznym) wymiany lub uzupełnienia pewnych jego
elementów stosuje się belkę montażową.
Do głowic [4] [40.2215] w miejsce wkrętów blokujących przykręca się zaciski [1,2] które są zamontowane na stałe na belce montażowej. W przypadku użycia więcej niż dwóch głowic, stosuje się dodatkowe zaciski belki montażowej [40.2214.000]. Zaciski mocuje
się do głowic wkrętami [3] za pomocą klucza S4 prostego [40.2238.000] lub klucza S4 wygiętego [40.2239.000]. Przy tak złożonym
układzie stabilizatora wyjmuje się belkę nośną [5] oraz wymienia się lub uzupełnia elementy stabilizatora.
Układ taki zapewnia dostateczną stabilizację odłamów na czas powtórnego złożenia stabilizatora.
23
TECHNIKA OPERACYJNA
VII.4. Dobór długości belki nośnej
Długość belki w zależności od zastosowanego zacisku:
- dla zacisków 2 - wkrętowych,
H = A + 70 [mm]
23 [mm]
Podstawowym wymiarem, względem którego zakłada się długość belki nośnej
jest odległość między dośrodkowymi grotowkrętami, którą ustala się na podstawie zdjęcia rtg.
41 [mm]
W najprostszym układzie klamrowym w skład stabilizatora zewnętrznego
wchodzą:
● belka nośna,
● dwie głowice,
● cztery nakrętki,
● grotowkręty Schanz’a,
● dwa zaciski.
(A) - rozstaw dośrodkowych grotowkrętów,
H = A + 90 [mm]
H = A + 115 [mm]
Mając wymiar (H) dobieramy odpowiednią belkę nośną z pewnym naddatkiem długości
na ewentualne korekcje w czasie montowania stabilizatora.
W przypadku, planowanej korekcji długości kończyny belka nośna powinna być odpowiednio dłuższa o wartość wcześniej zaplanowanej dystrakcji.
Dodanie do układu stabilizatora tulei kompresyjnej i nakrętki poza wewnętrznym rozstawem głowic powoduje konieczność zastosowania odpowiednio dłuższej belki.
K=H+L
8 (mm)
Tuleja kompresyjna [40.2222.038] Długość 38 mm + 8 [mm]
24
20 [mm]
TECHNIKA OPERACYJNA
W przypadku, gdy zaistnieje konieczność zastosowania przestrzennego układu stabilizacji długość belki nośnej należy skorygować o wielkość
jaką zajmują dwa łączniki poprzeczne.
2
5
4
2
VII.5. F
unkcja i zastosowanie
repozytora promieniowego
5
3
3
4
7
1
6
1
7
6
Repozytor promieniowy [1] [40.2227.000] stosuje się w celu korekcji odłamów kości wzdłuż
zamocowanych grotowkrętów [2].
W celu zamocowania repozytora należy umieścić grotowkręty w zacisku [3] i dokręcić śruby
mocujące [4] za pomocą klucza S4 prostego
[40.2238.000] lub S4 wygiętego [40.2239.00]
umieszcza|jąc jednocześnie korpus repozytora
[1] na zacisku [7]. Przed przystąpieniem do repozycji napiąć śrubę [5] w kierunku planowanego przemieszczenia grotowkrętów. Następnie
odkręcić śruby [6] zacisku [7] o 1/2 obrotu
(umożliwi to przesuw grotowkrętów) i dokonać
repozycji pokręcając śrubą [5]. Po ustaleniu
położenia grotowkrętów dokręcić śruby [6], zluzować śruby [4] i zdjąć repozytor.
25
TECHNIKA OPERACYJNA
26
NARZĘDZIA CHIRURGICZNE I ORTOPEDYCZNE
WIELOKROTNEGO UŻYTKU
Narzędzia produkowane przez ChM Sp. z o.o. mogą być wykonane ze stali, stopów aluminium oraz tworzyw sztucznych stosowanych w medycynie zgodnie z obowiązującymi procedurami. Każdy instrument medyczny jest narażony na wystąpienie korozji, plam oraz uszkodzeń,
jeżeli nie będzie traktowany z należytą starannością i poniższymi zaleceniami.
1. Materiały
Narzędzia produkowane są ze stali odpornych na korozję. Ze względu na wysoką zawartość chromu stale nierdzewne mają wytworzoną na
powierzchni ochronną warstwę, tzw. pasywną, która chroni instrument przed korozją.
Narzędzia produkowane z aluminium to głównie palety, statywy i kuwety oraz niektóre części instrumentów takie jak rękojeści narzędzi
np. wkrętaków, szydeł, kluczy, itp. Aluminium poprzez elektrochemiczną obróbkę powierzchni wytwarza odporną powłokę tlenkową, która
może być barwiona lub mieć barwę naturalną (barwa srebrzystoszara). Wyroby wykonane z aluminium z obrobioną powierzchnią wykazuje
dobrą odporność na korozję, jednak unikać należy kontaktu z silnie alkalicznymi środkami czyszczącymi i dezynfekującymi oraz roztworami,
zawierającymi jod lub pewne sole metali, gdyż w tych warunkach dochodzi do ingerencji chemicznej na obrobionej powierzchni aluminiowej.
Tworzywa sztuczne stosowane na narzędzia ChM to głównie POM-C (Kopolimer polioksymetylenowy), PEEK (Polieteroeteroketon) i teflon
(PTFE). W/w tworzywa można procesować (tj.: czyścić, myć, sterylizować) w temperaturach nie wyższych niż 140°C i są one stabilne w wodnych roztworach środków myjąco-dezynfekujących o wartościach pH od 4 do 9,5.
Jeżeli nie można stwierdzić, z jakiego materiału wykonany jest dane narzędzie, należy skontaktować się z przedstawicielem firmy ChM.
2. Dezynfekcja i czyszczenie
Efektywne czyszczenie jest skomplikowaną procedurą uzależnioną od następujących czynników: jakość wody, jakość i typ użytego detergentu, techniki mycia (ręczne/maszynowe), odpowiedniego spłukania i suszenia, odpowiedniego przygotowania instrumentu, czasu, temperatury. Należy również przestrzegać wewnętrznych procedur sterylizatorni jak i zaleceń producentów środków czyszczących i dezynfekujących,
a także automatów myjących i sterylizujących.
Należy zapoznać się i postępować zgodnie z odpowiednimi instrukcjami i zastrzeżeniami podanymi przez producentów środków
stosowanych przy dezynfekcji oraz czyszczeniu wyrobów.
1. Przed pierwszym użyciem należy wyrób dokładnie umyć w ciepłej wodzie z dodatkiem środków myjąco-dezynfekujących standardowo
zalecanych przez ich producentów. Należy postępować zgodnie z instrukcjami i zastrzeżeniami podanymi przez producentów takich środków. Zaleca się stosowanie wodnych roztworów środków myjąco - dezynfekujących o pH neutralnym.
2. Po użyciu wyrób należy niezwłocznie poddać moczeniu co najmniej przez 10 minut w wodnym roztworze detergentu enzymatycznego
o wartości pH neutralnym (o właściwościach dezynfekujących) standardowo stosowanego dla narzędzi medycznych wielokrotnego użytku
(nie należy dopuszczać do zaschnięcia wszelkich pozostałości organicznych znajdujących się na wyrobie). Należy postępować zgodnie
z instrukcją podaną przez producenta danego detergentu enzymatycznego.
3. Dokładnie wyszorować / oczyścić powierzchnie oraz szczeliny wyrobu przy pomocy miękkiej tkaniny, niepozostawiającej nitek lub szczotek
wykonanych z tworzyw sztucznych (zalecane są szczotki nylonowe). Zabrania się stosowania szczotek metalowych i wykonanych z włosia
oraz materiałów, które mogłyby spowodować chemiczną lub fizyczną korozję.
4. Następnie dokładnie wypłukać instrument pod ciepłą bieżącą wodą, zwracając szczególną uwagę na dokładne wypłukanie szczelin. Podczas
takiego płukania użyć szczotek czyszczących (nylonowych), którymi należy wykonywać wielokrotne ruchy posuwisto-zwrotne na powierzchni
wyrobu. W celu uniknięcia powstawania plam wodnych zalecane jest płukanie w wodzie zdemineralizowanej. Stosowanie wody zdemineralizowanej pozwoli na uniknięcie korozji wywoływanej przez chlorki, znajdujące się w zwykłej wodzie, a także uniknięcie powstawania plam na powierzchni np. anodowanej aluminium i przyczyni się do stabilizacji powierzchni anodowanej mytych wyrobów aluminiowych. W trakcie płukania
usuwa się ręcznie pozostałości ewentualnie przylegających do instrumentów zabrudzeń.
5. Wzrokowo skontrolować całą powierzchnie wyrobu celem upewnienia się, że usunięto wszystkie zanieczyszczenia.
Jeśli nadal obecne są pozostałości tkanek ludzkich, zanieczyszczenia lub pył, należy powtórzyć proces czyszczenia.
6. Następnie taki wyrób poddać myciu maszynowemu w myjni-dezynfektorze (w środkach myjąco-dezynfekujących odpowiednich dla mycia
narzędzi i instrumentów medycznych wielokrotnego użytku).
Mycie w myjni-dezynfektorze należy przeprowadzić zgodnie z wewnątrzszpitalnymi procedurami postępowania oraz zaleceniami
producenta danego urządzenia myjąco-dezynfekującego, a także zgodnie z instrukcją stosowania danego środka myjąco-dezynfekującego opracowaną przez jego producenta.
3. Sterylizacja
Każdorazowo przed sterylizacją i użyciem wyrobu, należy poddać go kontroli: wyrób powinien być sprawny, bez toksycznych związków jako
pozostałości procesów dezynfekcji i sterylizacji oraz bez uszkodzeń struktury materiału (pęknięcia, odłamania, zgięcia, łuszczenie). Należy
pamiętać, że sterylizacja nie zastępuje czyszczenia!
Wyroby wykonane z tworzyw sztucznych (PEEK, PTFE, POM-C) mogą być sterylizowane każdą inną dostępną zwalidowaną w danym ośrodku metodą sterylizacji, gdzie temperatura sterylizacji nie jest wyższa niż 140°C.
Sterylizację narzędzi chirurgicznych należy przeprowadzić przy użyciu urządzeń i w warunkach zgodnych z obowiązującymi normami.
Narzędzie powinno być sterylizowane w sterylizatorach parowych, w których czynnikiem sterylizującym jest para wodna. Zalecane parametry sterylizacji parowej: temperatura min. 134°C, ciśnienie 2 atmosfery.
Należy bezwzględnie przestrzegać powyższych parametrów sterylizacji.
Dopuszcza się sterylizację wyrobów metodami zwalidowanymi, stosowanymi przez sterylizatornie. Trwałość i wytrzymałość narzędzi zależy
w dużym stopniu od sposobu ich użytkowania. Ostrożne, staranne i zgodne z przeznaczeniem użytkowanie chroni wyrób przed uszkodzeniami
i wydłuża jego żywotność.
ChM Sp. z o.o.
Lewickie 3b
16-061 Juchnowiec K.
Polska
tel. +48 85 713-13-20
fax +48 85 713-13-19
e-mail: [email protected]
4
7
8
9
10
11
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
31
32
34
35
36
37
38
39
40
Śródszpikowa osteosynteza kości ramiennej
Śródszpikowa osteosynteza kości przedramienia i strzałkowej
Dynamiczny stabilizator biodrowy (DSB) i kłykciowy (DSK)
Stabilizator kręgosłupa BIALSTAB
Stabilizator zewnętrzny
Instrukcja protez kręgowych i międzykręgowych
Ustawiak kątowy piszczelowy i udowy
Gwóźdź teleskopowy udowy i piszczelowy
Rekonstrukcja wiązadeł kolana ACL
Przeszczepianie bloczków kostnych
Endoproteza głowy kości promieniowej KPS
Otwarta osteotomia klinowa
Płytki blokowane 5,0; 7,0
Śródszpikowa osteosynteza kości udowej (metoda wsteczna) 40.3660
Śródszpikowa osteosynteza kości udowej 40.5090
Śródszpikowa osteosynteza kości piszczelowej 40.5370.500
Śródszpikowa osteosynteza kości piszczelowej (metoda wsteczna)
Śródszpikowa osteosynteza kości udowej gwoźdźmi krętarzowymi ChFN 40.5520
Płytki szyjne
Płytka ramienna bliższa
Płytka udowa blokowana
4,0 ChLP Płytki do dalszej części kości promieniowej
Śródszpikowa osteosynteza kości udowej gwoźdźmi anatomicznymi 40.5500
Stabilizacja kręgosłupa
Usuwanie wkrętów ChLP
Stabilizacja obszaru spojenia łonowego
Śródszpikowa osteosynteza kości piszczelowej gwoźdźmi CHARFIX2
System IDS
Klatki międzykręgowe BS PEEK CAGE
DZIAŁ HANDLOWY
tel.: + 48 85 713-13-30 ÷ 38
fax: + 48 85 713-13-39

instrukcja

Transkrypt

Podobne dokumenty

RADOMSKI SZPITAL SPECJALISTYCZNY im. dr Tytusa

Zdobądź cenne doświadcZenie ! 3 miesięcZny płatny staż w chm sp

spektakl

Karta katalogowa Chwytak manewrowy ChM-A.rtf

ChoroidErEmia – opiS przypadKu ChoroidErEmia – CliniCal CaSE

narzędzia ortopedyczne wielokrotnego użytku przymiar głowy

kamera CHM50 - Chimide Polska

Warszawa 28 0 7 0 6