Nazwa Sakramentu Bierzmowania - Parafia św. Andrzeja Boboli – w

Nazwa Sakramentu Bierzmowania
Tradycja chrześcijańska uważa bierzmowanie za drugi sakrament inicjacji chrześcijańskiej. Po-czątkowo
jednak nie ma on własnej nazwy, gdyż jest jednym z elementów inicjacji. Inicjacja chrześci-jańska
zawierała dwa istotne elementy chrzest i Eucharystię.
W Kościele pierwotnym chrzest był wstępem do Eucharystii. Chodzi tu o chrzest w pojęciu biblijnym, jako
chrzest z wody i z Ducha Świętego. To pojęcie chrztu obejmuje treść obydwu dzisiejszych sakra-mentów,
tj. chrztu i bierzmowania. W czasie wieków na określenie bierzmowania używano różnych nazw.
1.Manus Impositio
Najstarsza tradycja wiąże przekazywanie ochrzczonym daru Ducha Świętego z włożeniem rąk przez
Apostołów. Ciekawym przykładem jest opis działalności diakona Filipa w Samarii, a następnie interwencja
Apostołów Piotra i Jana, którzy "wkładali na ochrzczonych ręce i otrzymywali Ducha Świętego". Sam
chrzest udzielony przez diakona w "imię Jezusa", nie wystarcza do wtajemniczenia chrześcijańskiego.
Ochrzczony musi otrzymać Ducha Świętego w specjalnym obrzędzie zastrzeżonym Apostołom. Podobnie
postępuje Święty Paweł w Efezie, gdzie spotyka jedynie ochrzczonych "wtedy włożył na niech ręce a Duch
Święty zstąpił na nich".
Świadectwa o używaniu wyrażenia "manus impositio" na oznaczenie sakramentu bierzmowania
spotykamy u pisarzy chrześcijańskich. Tertulian, Św. Cyprian wspominają, że ochrzczonych przedsta-wia
się przełożonym Kościoła, aby przez modlitwę i włożenie rąk otrzymali Ducha Świętego. Również Św.
Augustyn posługuje się wyrażeniem "manus impositio", kiedy mówi o przekazywaniu Ducha Świę-tego.
2.Signaculum - Consignare
Innym terminem oznaczającym bierzmowanie było wyrażenie "signaculum consignare" oznaczające
czynność naznaczania, pieczętowania, signaculum oznaczało pieczęć, a potem znak wyciśnięty przez tę
pieczęć.
3.Chrisma - Chrismatio
Do obrzędów bierzmowania dość wcześnie wprowadzono namaszczenie, stąd też powstała nowa nazwa
bierzmowania: chrisma, która oznacza coś, czym się namaszcza.
4.Consummare Perficere
Udzielanie bierzmowania bezpośrednio po chrzcie w ramach jednej akcji liturgicznej wpłynęło na pojmowanie tego sakramentu jako dopełnienie chrztu. W kościele pierwotnym powszechna jest świado-mość
ścisłego związku między tymi sakramentami. Sam chrzest z wody nie wystarczał, musiało po nim
nastąpić dopełnienie inicjacji chrzcielnej przez włożenie rąk biskupa i namaszczenie. Dla Ojców Ko-ścioła
bierzmowanie jest dopełnieniem, udoskonaleniem sakramentu chrztu, stąd w literaturze występują nazwy
bierzmowania jako perfectio, consummatio.
5.Confirmatio
Najstarszy tekst, w którym występuje słowo confirmare w odniesieniu do bierzmowania znajduje się u
Św. Ambrożego. Ta nazwa upowszechniła się na zachodzie Europy.
Polska nazwa bierzmowania przeszła również swoją ewolucję od "byrzwowanye, byrzwnowa-nie" (XV w.),
poprzez "birzmowanie" (XVI w.), nawiązuje do belki podtrzymującej konstrukcje dacho-wą. Piotr Skarga
w "Kazaniach" mówił "Bierzmowanie w starej naszej polszczy¥nie nic nie jest innego, jeno potwierdzenie i
umocnienie".
Opracowała: Elżbieta Rutkowska
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 7 March, 2017, 08:10