Odliczenia dla osób dojeżdżających 2011

Informacje dla pracowników zagranicznych:
Odliczenia dla osób
dojeżdżających 2011
Informacje dla pracowników zagranicznych przebywających w Norwegii w związku z pracą i dojeżdżających
do domu położonego poza granicami Norwegii
Dojazdy (Pendling)
Jeżeli z powodu pracy mieszkasz poza domem rodzinnym, który
regularnie odwiedzasz, to mówimy, że jesteś osobą ”dojeżdżającą”. Możesz mieć wówczas prawo do odliczeń od dochodu z
tytułu poniesionych przez Ciebie dodatkowych wydatków, tzn.
zwiększonych kosztów wyżywienia, zakwaterowania i kosztów
podróży do domu położonego poza granicami Norwegii.
Nazywamy to ”kosztami dojazdów”.
Zasadniczo koszty dojazdów do domu położonego poza Norwegią nie podlegają odliczeniom. Jednakże umowa o Europejskim
Obszarze Gospodarczym (EOG) daje obywatelom UE/EOG
pracującym w Norwegii takie same prawa, jakie przysługują
osobom dojeżdżającym do pracy na terenie Norwegii. Jeżeli
przyjechałeś z kraju UE/EOG (patrz poniżej), możesz mieć prawo
do odliczeń z tytułu dojazdów.
2
Obszar UE/EOG obejmuje następujące kraje: Austrię, Belgię,
Bułgarię, Cypr, Czechy, Danię, Estonię, Finlandię, Francję, Grecję,
Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Islandię, Liechtenstein, Litwę,
Luxemburg, Łotwę, Maltę, Niemcy, Norwegię, Polskę, Portugalię,
Rumunię, Słowację, Słowenię, Szwecję, Węgry, Wielką Brytanię i
Włochy.
Pracownik dojeżdżający z kraju spoza UE/EOG
Pracownicy dojeżdżający z kraju spoza UE/EOG nie mają prawa
do odliczeń w tytułu dodatkowych kosztów wyżywienia,
zakwaterowania lub podróży do domu położonego poza
granicami Norwegii.
Jeżeli pracodawca pokrywa w/w wydatki, to musisz od tych
kwot zapłacić podatek. Jeżeli przebywasz w Norwegii nie więcej
niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy (lub 270 dni w ciągu 36
miesięcy), to Twój pracodawca może pokryć takie koszty, a Ty
nie musisz płacić podatku z tego tytułu, pod warunkiem, że:
• nie korzystasz z odpisu standardowego dla pracownika
zagranicznego
• Twój dom rodzinny znajduje się poza granicami Norwegii
• odwiedzasz dom dostatecznie często
Pracownik dojeżdżający z kraju należącego
do UE/EOG
Musisz mieć dom rodzinny w kraju UE/EOG, aby móc odliczyć
koszty dojazdów. Dojeżdżający posiadający rodzinę
Jeżeli posiadasz wspólny dom z dziećmi i/lub małżonką
zamieszkałymi/-ą w twoim kraju ojczystym należącym do UE/
EOG, to jesteś uważany za osobę dojeżdżają. Musisz przedłożyć odpis skrócony aktu małżeństwa lub odpis skrócony aktu
urodzenia potwierdzający związki rodzinne. Dodatkowo
musisz przedłożyć dokumenty potwierdzające wspólne
miejsce zamieszkania w kraju ojczystym.
Dodatkowo wymagane jest udokumentowanie od trzech do
czterech podróży z noclegami do domu rodzinnego w ciągu
roku.
Dojeżdżający stanu wolnego
Jeśli nie posiadasz rodziny, to jesteś uważany za osobę stanu
wolnego. Jeżeli żyjesz w konkubinacie, to w tym kontekście
również jesteś uważany za osobę stanu wolnego. Jeżeli jednak
mieszkasz razem z własnymi dziećmi, to jesteś uważany za
dojeżdżającego z rodziną.
Osoby stanu wolnego muszą spełnić inne warunki, aby
uzyskać status osoby dojeżdżającej. Osoby stanu wolnego
mają miejsce stałego zamieszkania tam, gdzie posiadają
”samodzielne mieszkanie”. Jeśli posiadasz takie mieszkanie w
Norwegii, to uznajemy, że jesteś rezydentem w Norwegii i nie
przysługują Ci odliczenia z tytułu odwiedzin w kraju ojczystym.
Mieszkanie w Norwegii jest uważane za samodzielne, jeżeli:
• dysponujesz nim przez co najmniej 12 miesięcy i masz do
niego dostęp przez wszystkie dni tygodnia
• powierzchnia użytkowa mieszkania (primærrom) wynosi co
najmniej 30m2 jeżeli w mieszkaniu mieszka więcej osób, to
wymagane jest dodatkowo 20m2 na każdego mieszkańca w
wieku powyżej 15 lat
• mieszkanie ma bieżącą wodę i kanalizację. 3
Jeżeli jesteś osobą samotną możesz odliczyć koszty dojazdów,
jeśli dojeżdżasz do domu w kraju UE/EOG i spełniasz następujące warunki: • nie posiadasz samodzielnego mieszkania w Norwegii • posiadasz samodzielne mieszkanie w kraju ojczystym, lub
jeśli nie ukończyłeś 22 lat w roku dochodowym i dojeżdżasz
do swoich rodziców
• jeździsz do domu co trzeci tydzień. Rzadsze podróże mogą
być uznane, jeśli przemawiają za tym szczególne względy,
np. choroba lub ograniczone środki finansowe.
Dodatkowo musisz udokumentować swój adres zamieszkania
poza granicami Norwegii.
Jeżeli nie ukończyłeś 22 lat w roku dochodowym i dojeżdżasz
do domu rodziców, musisz udokumentować związki rodzinne
przedstawiając odpis skrócony aktu urodzenia. Dodatkowo
musisz przedłożyć dokument potwierdzający wspólny adres
zamieszkania poza granicami Norwegii i być w stanie uprawdopodobnić liczbę podróży między miejscem zamieszkania w
kraju ojczystym a miejscem zamieszkania w Norwegii.
Oczekiwana częstotliwość podróży to co najmniej raz na sześć
tygodni.
Możesz zostać uznany za dojeżdżającego również wtedy, gdy
4
Twoje mieszkanie w Norwegii jest uważane za samodzielne.
Musisz wtedy spełnić następujące warunki:
• jesteś zameldowany na stałe w tej samej gminie w kraju
ojczystym od trzech lat
• nie wynajmujesz mieszkania w kraju ojczystym
• mieszkanie w Norwegii nie jest większe niż połowa Twojego
mieszkania w kraju ojczystym
Jakie odliczenia przysługują mi jako osobie
dojeżdżającej?
Jeśli korzystasz z odpisu standardowego, to nie przysługują Ci
inne odliczenia.
Jeżeli sam pokryłeś koszty dojazdów i nie korzystasz z odpisu
standardowego, to przysługują Ci następujące odliczenia:
• Koszty podróży do domu rodzinnego, obliczone wg stawek
za kilometr. Liczbę kilometrów ustala się w oparciu o
najkrótszy odcinek drogowy między mieszkaniem w
Norwegii a domem w kraju ojczystym. Musisz udokumentować/uprawdopodobnić liczbę odbytych podróży. W roku
2011 stawka wynosi 1,50 NOK za kilometr do 35 000 km w
ciągu rocznie. Za kilometry powyżej 35 000 km stawka
wynosi 0,70 NOK za km. Możesz odliczyć koszty faktyczne
biletów promowych lub samolotowych, ale w takim
przypadku nie możesz odliczyć kilometrów za ten sam
odcinek drogi.
• Opłacone przez Ciebie koszty zakwaterowania (czynsz).
Musisz posiadać pokwitowania wpłat.
• Dodatkowe koszty wyżywienia, zgodnie ze standardowymi
stawkami ustalanymi co roku przez norweski Główny Urząd
Skarbowy (Skattedirektoratet). W roku 2011 stawka ta
wynosi 189 NOK za dobę. Jeśli w miejscu, gdzie mieszkasz,
nie ma możliwości gotowania posiłku, to stawka wynosi 291
NOK za dobę.
Jeżeli pracodawca pokrywa część wydatków, to możesz
odliczyć tylko te koszty, które sam pokryłeś. Jeśli pracodawca
pokrył np. koszty zakwaterowania, to możesz odliczyć jedynie
koszty wyżywienia i podróży do kraju rodzinnego (patrz opis
powyżej).
Od czego muszę odprowadzić podatek, jeśli
pracodawca pokrył wszystkie koszty, także
podróży do kraju ojczystego?
Jeżeli Twój pracodawca pokrył koszty podróży, to nie podlegają
one opodatkowaniu pod warunkiem, że byłbyś uprawniony do
odliczenia tych kosztów, gdybyś sam je pokrywał. To samo
dotyczy otrzymanego zwrotu kosztów, jeżeli nie przekracza on
obowiązujących stawek odliczeń. Tylko ewentualne nadwyżki
świadczeń będą opodatkowane jako dochód ze stosunku
pracy. Na rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek
dochodowy (lønns- og trekkoppgave) pracodawca podaje je
jako świadczenia niepodlegające opodatkowaniu. Nazywa się
to ”metodą netto”.
Jeżeli Twój pracodawca pokrył wszystkie koszty wyżywienia, na
podstawie rachunków lub w postaci darmowego wyżywienia, i
otrzymujesz to jako świadczenie wolne od podatku, to zostaniesz opodatkowany z tytułu ”oszczędności kosztów wyżywienia w domu”. W roku 2011 stawka wynosi 79 NOK za dobę. W
stawkach odliczeń uwzględniono oszczędność kosztów
wyżywienia w domu.
Jeżeli masz kartę podatkową, w której uwzględniony jest odpis
standardowy dla pracownika zagranicznego, to pracodawca
musi odciągnąć zaliczkę na podatek od korzyści uzyskanej
przez Ciebie z tytułu pokrycia przez pracodawcę Twoich
kosztów dojazdów. Również w innych przypadkach pracodawca może potraktować to świadczenie jako podlegające opodatkowaniu. Pracodawca powinien wówczas wpisać te kwoty jako
świadczenie podlegające opodatkowaniu na rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy (lønns- og
5
trekkoppgaven). Nazywa się to ”metodą brutto”.
Wypełniając zeznanie podatkowe musisz wybrać, czy chcesz
zostać opodatkowany wg metody netto czy metody brutto.
Możesz wybrać metodę opodatkowania niezależnie od tego,
jaką metodę wybrał pracodawca.
Jeżeli pracodawca zgłosił świadczenie jako podlegające opodatkowaniu, to mimo tego możesz wybrać metodę netto przy składaniu
zeznania podatkowego. Oznacza to, że musisz zmienić kwotę podaną
w zeznaniu podatkowym tak, że tylko ewentualna nadwyżka
otrzymanego świadczenia będzie podana jako dochód podlegający
opodatkowaniu. Jeżeli świadczenie od pracodawcy nie pokryło Twoich
kosztów, możesz odpisać stratę od Twojego dochodu. Jeżeli wybierasz
metodę netto, to nie możesz korzystać z odpisu standardowego dla
pracownika zagranicznego.
Jeżeli skorzystanie z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego będzie dla Ciebie bardziej korzystne, to możesz wybrać rozwiązanie, w którym korzyść z tytułu pokrycia kosztów przez pracodawcę i/
lub świadczenia otrzymane od pracodawcy będą opodatkowane
(metoda brutto). W takim przypadku musisz podwyższyć Twój dochód
podany w zeznaniu podatkowym o tą nadwyżkę. Jeżeli ta pozycja jest
wypełniona z góry w zeznaniu podatkowym, to musisz skorygować
podany dochód. Wtedy musisz również wpisać odpis standardowy dla
pracownika zagranicznego do zeznania podatkowego.
6
Na czym polega różnica między metodą netto a brutto?
Metoda netto oznacza, że świadczenia i/lub korzyść uzyskana dzięki
temu, że pracodawca pokrywa koszty bezpośrednio, nie są wliczane do
dochodu brutto (personinntekt) ani do dochodu netto (alminnelig
inntekt). Ewentualna nadwyżka świadczeń podlega opodatkowaniu. To
samo dotyczy oszczędności kosztów wyżywienia w domu. Ewentualną
stratę na otrzymanym świadczeniu możesz odliczyć od dochodu.
Metoda brutto oznacza, że całe świadczenie i/lub korzyść uzyskana
dzięki temu, że pracodawca pokrywa koszty bezpośrednio, są
wliczane do dochodu brutto (personinntekt). Możesz wówczas
skorzystać z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego.
Obliczanie odpisów od dochodu w przypadku, gdy
pracodawca pokrył koszty wyżywienia, zakwaterowania i podróży do domu rodzinnego
Jeżeli Twój pracodawca wpłacił wyższy dodatek, niż kwota, którą
możesz odliczyć od dochodu, musisz zapłacić podatek od
nadwyżki. Jeżeli Twój pracodawca wpłacił mniejszy dodatek niż
kwota, którą możesz odliczyć od dochodu, to możesz żądać odliczenia z tytułu straty.
Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania.
Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 628.
Otrzymana kwota na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania
Udokumentowane koszty zakwaterowania (na podstawie pokwitowań)
NOK 24 000
Odliczenie kosztów wyżywienia: 203 doby poza domem x 189 NOK
NOK 38 367 Strata - wpisz w pozycję 3.2.7 w zeznaniu podatkowym:
NOK
43 000
NOK 62 367
NOK -19 367
Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu podatkowym.
Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie kosztów podróży do domu rodzinnego. Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 724 i/lub 725.
Otrzymane świadczenia na pokrycie kosztów podróży do domu rodzinnego Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego a miejscem pracy180 podróży x 40 km = 7,200 km
Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego a domem rodzinnym35 podróży x 400 km = 14,000 km Łączna odległość
= 21,200 km
Kilometraż 21,200 km x NOK 1.50 = -
Strata przed odliczeniem wkładu własnego =
Wkład własny
-
=
Strata - wpisz w pozycję 3.2.9 w zeznaniu podatkowym
NOK
10 000
NOK
NOK
NOK
NOK
31 800
21 800
13 950
-7 850
Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu podatkowym.
7
Published by
Skatteetaten
(Norwegian Tax Administration)
March 2012
Design and illustration
Blå Design
Graphic production
RenessanseMedia AS
RF-2054 E
skatteetaten.no