k6 3400

Sygn. akt III RC 360/15
Uzasadnianie
Powódka M. S. (1), działająca także jako przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda N. S. wniosła o zasądzenie
od pozwanego M. S. (2) na swoją rzecz i na rzecz małoletniego kwot po 600 zł. miesięcznie na każde z nich. W
uzasadnieniu pozwu podała, iż pozwany porzucił ją i dziecko na przełomie października i listopada 2015 r. Powódka
jest sobą niepełnosprawną, jest chora na cukrzycę, musi stosować dietę bezglutenową, cierpi też na polineuropatię
ruchowo-uczuciową. Z uwagi na stan zdrowia trudno jej znaleźć pracę, poza tym zajmuje się małoletnim synem stron.
Na same leki powódka wydaje 250 zł. miesięcznie, zaś wyżywienie kosztuje ją ok. 600 zł. miesięcznie. Natomiast
koszty utrzymania dziecka są wysokie, gdyż małoletni nadal korzysta z pampersów, ponadto trzeba go zaopatrywać w
ubrania, zaś wyżywienie kosztuje ok. 350 zł. miesięcznie. Pozwany powinien przyczyniać się w większym stopniu do
finansowego utrzymania dziecka, albowiem matka wypełnia swój obowiązek przede wszystkim własnymi staraniami.
Pozwany M. S. (2) uznał powództwo o zasądzenie alimentów na rzecz małoletniego syna w całości, zaś wniósł o
oddalenie powództwa na rzecz żony. Wskazał, iż żona podjęła pracę, zaś on spłaca kredyty, które wspólnie zaciągnęli
w łącznej wysokości 1200 zł. miesięcznie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powódka M. S. (1) i pozwany M. S. (2) od 2010 r. są małżeństwem. Z tego związku urodził się (...) małoletni N. S..
Strony mieszkały razem w mieszkaniu rodziców powódki, gdzie zajmowały piętro domu. Pod koniec października 2015
r. pozwany wyprowadził się od żony i zamieszkał u swojej matki.
Do końca grudnia 2015 r. powódka nie pracowała, do czasu gdy strony mieszkały razem pozostawała na utrzymaniu
męża. W styczniu 2016 r. powódka podjęła pracę jako pracownik biurowy w Radio (...) z wynagrodzeniem netto 1355
zł. miesięcznie.
Powódka jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Choruje na cukrzycę, przyjmuje insulinę, na którą
wraz paskami wydaje 80-90 zł. miesięcznie, osprzęt kosztuje ją ok. 100 zł oraz igły i zastrzyki z glukozy ok. 30-40 zł.
miesięcznie. Ponosi zwiększone wydatki na wyżywienie z powodu diety bezglutenowej.
Powódka ponosi koszty utrzymania mieszkania w łącznej wysokości ok. 250 zł. miesięcznie, ponadto przekazuje swojej
matce za opiekę nad dzieckiem 300 zł. miesięcznie. Obiady wraz z synem jada u rodziców.
Małoletni N. skończył 2 latka, obecnie pozostaje pod opieką babci. Jest pod opieką poradni neurologicznej, w której
wizyty kontrolne odbywają się co pół roku, poza tym jest dzieckiem zdrowym /dowody: odpis aktu małżeństwa k. 5,
odpis aktu urodzenia k. 6, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 7, faktury za leki i produkty bezglutenowe k.
8-14, zaświadczenie lekarskie k. 20, rachunki za opłaty k. 32, 35-42, zaświadczenie o dochodach k. 33, umowa o pracę
k. 34, wyjaśnienia powódki M. S. (1) k. 49v-50/.
Pozwany M. S. (2) mieszka obecnie z matką, której przekazuje na opłaty i częściowe wyżywienie kwotę 700 zł.
miesięcznie. Obiady je na stołówce, na co przeznacza kwotę ok. 300 zł. miesięcznie.
Pozwany pracuje w Areszcie Śledczym w S. i zarabia netto ok. 3400 zł. miesięcznie, ponadto otrzymuje równoważnik
za brak mieszkania w wysokości ok. 270 zł, także otrzymuje inne dodatki do wynagrodzenia: nagrody uznaniowe,
dopłatę do wypoczynku, ekwiwalent za przejazdy, nagrodę roczną, równoważnik za umundurowanie. Pozwany spłaca
pożyczki zaciągnięte w czasie trwania małżeństwa w łącznej wysokości 1200 zł. miesięcznie, które były przeznaczone
na bieżące wydatki rodziny oraz częściowo przeznaczone na zakup samochodu, z którego obecnie korzysta pozwany.
Pozwany utrzymuje kontakty z synem, odwiedza go mniej więcej co drugi dzień /zaświadczenie o dochodach k. 18,
PIT k. 43-48, wyjaśnienia pozwanego M. S. (2) k. 50/.
Sąd zważył co następuje:
Roszczenie zasądzenia alimentów na rzecz małoletniego powoda N. S. jest uzasadnione, zaś na rzecz powódki M. S.
(1) jest częściowo uzasadnione.
Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony sporządzonych w przepisanej
formie i przez kompetentne organy, tym samym korzystających z domniemania prawdziwości oraz na wyjaśnieniach
stron, które w zasadniczych kwestiach były bezsporne, w sferze sporu pozostaje ocena zasadności zasądzenia
alimentów na rzecz powódki w kontekście dyspozycji przepisu art. 27 Krio.
Pozwany uznał powództwo o zasądzenia alimentów na rzecz małoletniego syna stron. Zgodnie z art. 213§2 Kpc Sąd jest
związany uznaniem powództwa, chyba, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo
zmierza do obejścia prawa. Sąd nie dopatrzyła się okoliczności, które byłyby podstawą do zakwestionowania uznania
powództwa na rzecz małoletniego pozwanego w całości przez pozwanego.
Zgodnie z art. 27 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił
oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez
swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych
staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.
Powódka i pozwany nadal tworzą rodzinę, pomimo wyprowadzki pozwanego, a tym samym nie pozostawania przez
małżonków we wspólnym gospodarstwie domowy. Pozwany powinien przyczyniać się do utrzymania żony, albowiem
ona ze swoich skromnych dochodów nie jest w stanie zaspokajać wszystkich swoich potrzeb, w tym wspólnych wraz z
synem potrzeb mieszkaniowych. Powódka jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, może podejmować
pracę tylko w warunkach pracy chronionej. Okoliczność, że udało się powódce podjąć niedawno pracę świadczy o
jej determinacji związanej z trudną sytuacją materialną. Powódka jest osobą chorą, z powodu cukrzycy i pozostałych
chorób, wymaga stosowania diety, a także wykonywania zabiegów w związku z cukrzycą. Te okoliczność nie sprzyjają
wykonywaniu pracy zawodowej, nie mniej jednak powódce udało się znaleźć pracę i ją podjęła. W takim stanie zdrowia
i przy ograniczeniach wynikających ze stanu zdrowia, a także wykształcenia, powódka nie jest w stanie znaleźć innej
pracy, a już jest mało prawdopodobne, aby znalazła pracę lepiej płatną. Tym samy dochody jakie jest w stanie uzyskać
są bardzo skromne, mieszczą się w granicach najniższej płacy krajowej.
Niebagatelnie wysokie koszty utrzymania powódki związane są z lekami i osprzętem, który jest potrzebny przy
cukrzycy oraz związane z dietą cukrzycową i bezglutenową. Należy brać także pod uwagę, że to powódka jest
pierwszoplanowym opiekunem małoletniego syna stron, który jako dziecko 2-letnie wymaga osobistych starań o jego
wychowanie i utrzymanie, które zapewnia mu powódka. Wprawdzie większość potrzeb małoletniego jest zaspokajana
kwotą alimentów, które przekazuje pozwany, jednak takie koszty, jak opłaty za mieszkanie czy koszty opieki nad
małoletnim w części musi pokrywać ze swoich dochodów powódka. Jednocześnie zasądzone alimenty uwzględniają
jej potrzeby, a także mieszczą się w możliwościach zarobkowych pozwanego.
Dochody pozwanego są znacznie wyższe niż powódki i nawet przy uwzględnieniu okoliczności związanych z
ponoszeniem kosztów pożyczek, jakie małżonkowie wspólnie zaciągnęli, a które obecnie spłaca tylko powód, to nadal
jego sytuacja materialna jest znacznie lepsza niż strony powodowej.
Comiesięczne dochody pozwanego są trzy razy wyższe niż powódki, a ponadto pozwany otrzymuje liczne dodatki do
wynagrodzenia, które znacznie podwyższają jego średnie miesięczne dochody. Pozwany mieszka z matką, której na
koszty związane z utrzymaniem i wyżywieniem przekazuje 700 zł, oraz dodatkowo opłaca obiady, a także opłacanie
alimentów w wysokości 600 zł. miesięcznie na rzecz syna nie zmienia faktu, że standard życia pozwanego przy tych
dochodach jest wyższy niż powódki.
W tym miejscu można przytoczyć uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1976 r. III CZP 49/76, która
stanowi, iż „Okoliczność, że małżonek pozostający w separacji faktycznej i nie obarczony obowiązkiem wychowania
dzieci, jest zdolny do pracy zarobkowej i bądź pracuje bądź ma możność taką pracę uzyskać, sama przez się nie
pozbawia go roszczenia do współmałżonka na podstawie art. 27 k.r.o. o zaspokojenie swych potrzeb w zakresie
odpowiadającym zasadzie równej stopy życiowej małżonków.” /LEX nr 7855/.
Zapłacenie na rzecz powódki alimentów w wysokości 200 zł. miesięcznie nie pogorszy sytuacji pozwanego, zaś
powódce pozwoli na zaspokajanie jej podstawowych potrzeb, a także wyrówna, przynajmniej częściowo, standard
życia małżonków, gdyż jak wynika z powyższej uchwały powódka ma prawo do równej stopy życiowej z pozwanym.
W pozostałej części Sąd powództwo oddalił jako wygórowane w stosunku do potrzeb powódki jak i do możliwości
zarobkowych pozwanego.
Z tych względów na podstawie art. 133§1, art. 135§1 i §2 oraz art. 27 Krio Sąd orzekł jak w punktach I – III. O
kosztach orzeczono w oparciu o przepisy art. 13.1. Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zaś o rygorze
natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333§1 pkt Kpc.
z/
1.(...),
2. (...),
3. (...)
S., 24.02.2016.