Gazetka zimowa

OD DZWONKA DO DZWONKA...
Witajcie
w
kolejnym
wydaniu
naszej
gimnazjalnej
gazetki!
Ferie rozpoczęły się w tym roku niezmiernie szybko, za oknem sypie
śnieg...
W takich chwilach przydaje się gorąca herbata lub czekolada
z piankami, a także mnóstwo ciekawych artykułów zawartych w naszej
gazecie!
Szalenie
dziękujemy
wszystkim
zaangażowanym
w
pracę
nad
czasopismem oraz zapraszamy chętnych do udziału w tejże zabawie!
- Redakcja
POSTANOWIENIA NOWOROCZNE NA
ROK 2016
Nowy rok, nowy kalendarz, nowe wydarzenia, nowe plany.
Wielu z nas pragnie wykorzystać tę nadarzającą się okazję, by wraz z nowym rokiem
dać sobie nowe życie. Często zmiany te nie muszą być radykalne
i trudne do zrealizowania, warto zacząć je od małych kroków, aby dostrzec znaczne
efekty.
Przeglądając portale społecznościowe typu Facebook można natknąć się na wiele
wydarzeń utworzonych specjalnie z okazji zmian w roku 2016. Wybór jest naprawdę
spory, a dołączenie do zdarzenia bardzo proste, gdyż wystarczy kliknąć „wezmę
udział”. Niestety... coraz większym problemem staje się wirtualne życie. W obecnym
czasie priorytetem jest dołączenie do oficjalnego postanowienia na Facebook’u, gdzie
znajduje się już połowa naszych znajomych, niż faktyczne przygotowania
i samozaparcie, by daną czynność wykonać.
Ironią jest to, że osoby zapytane o postanowienia noworoczne twierdzą, że nie
są jeszcze zdecydowane, pomimo zaznaczonego na Facebook’u „wezmę udział”.
Uważam, że ważniejszym z nich powinna być zmiana swojego realnego życia na lepsze,
poprzez faktyczne pracowanie nad sobą, ćwiczenie siły woli oraz pokonywanie własnych
słabości, niż dołączanie do fikcyjnych „wydarzeń” utworzonych w cyber-świecie,
które tak naprawdę poza wzięciem w nich udziału nie mogą nam nic zaproponować.
Powinniśmy zaczynać odróżniać świat fikcji od rzeczywistego, ponieważ tylko w tym
drugim możemy coś zdziałać.
Dlatego każdy, kto dołączył do utworzonych na portalach
społecznościowych zdarzeń, powinien za główne postanowienie uznać
ograniczenie korzystania z internetu.
Kalina Staśkiewicz
O serialach...
Od niedawna wiadomo, że im większy budżet, tym większy sukces. Dziś przyjrzymy
się 5 najdroższym serialom świata.
Na piątym miejscu: opowieść o podróżniku, który podczas swojej wyprawy dociera
do Azji, gdzie zostaje gościem cesarza Chin. Wykorzystując swoje umiejętności w walce
i polityce usiłuje przeżyć na dworze pełnym intryg. Produkcja "Marco Polo" wynosi ok. 9
mln. dolarów za odcinek.
Czwarte miejsce zajmuje: "Rome", czyli Juliusz Cezar powracający do Rzymu po
podbiciu Galii. Serial zakończono po 22 odcinkach, których łączny koszt wynosił ok. 220
mln. dolarów.
Dumnym, trzecim miejscem pochwalić może się jeden z najpopularniejszych
seriali w historii: "ER", czyli "Ostry Dyżur". Śledzimy w nim losy pracowników
szpitala County General. Koszty wyprodukowania jednego odcinka podczas 6 sezonów
wynosiły ok. 13 mln. dolarów, lecz w późniejszych sezonach - po odejściu takich gwiazd,
jak George Clooney - spadły do 8 mln. dolarów.
Następnie mini serial: "Band of Brothers", ukazujący historię słynnej kompanii E
podczas II wojny światowej. Koszt produkcji - 12.5 mln. dolarów za odcinek.
I w końcu, na pierwszym miejscu: "The Pacific", czyli najdroższy serial świata.
Jest to kolejna opowieść historyczna o losach amerykańskich żołnierzy walczących
z Japończykami na wyspach Pacyfiku. Średni koszt odcinka to w tym wypadku 20 mln.
dolarów.
Anonim
Jak rozwija się moda?
„#1 – w tym numerze rządzą kobiety”
MODA LAT 40-TYCH XX WIEKU
Pierwsze, co przychodzi nam na myśl, kiedy słyszymy hasło "lata 40-te", to czasy II
wojny światowej. Mimo bardzo trudnej sytuacji panującej na świecie i braku dostępu do
wielu produktów, moda w tamtym czasie bardzo się zmieniała i tak jak dziś była ważną
częścią życia kobiety.
Modę lat 40-tych ubiegłego wieku możemy podzielić na okresy: wojenny i powojenny.
Podczas okupacji bardziej niż zgodność z trendami i piękno noszonych strojów ceniono
ich funkcjonalność. Ubrania szyto z dostępnych materiałów. Często były to na przykład:
wojskowe kurtki czy spadochrony przerabiane na kobiece stroje. Z kolei druga połowa tej
dekady to już zupełnie inny sposób patrzenia na modę. Kobiety ponad wszystko ceniły
podkreślanie talii "osy" i eksponowanie zgrabnej sylwetki za pomocą dopasowanych
sukienek (dodatkowo uzupełnionych paskiem... a nawet gorsetem). Dużą popularnością
cieszyły się również długie spódnice, zarówno te rozkloszowanie, jak i bardziej
przylegające do ciała. Do spódnic kobiety najchętniej zakładały bluzki z kołnierzykami.
Wzorami pożądanymi na ubraniach były pepitka oraz krata. Hitem lat 40-tych stały się
nylonowe rajstopy, które po raz pierwszy wprowadzono do sprzedaży w USA. Na nogi
zakładano buty na obcasie z okrągłym czubkiem, koturny lub wiązane trzewiki.
Najpopularniejszym dodatkiem stylu "retro" był kapelusz (mały, stylowy detal lub
fantazyjna kompozycja z kwiatów, piór czy nawet wypchanych ptaków!) Z biżuterii
wybierano klipsy i naszyjniki ze sztucznych pereł oraz kamieni. Zamożne kobiety mogły
skusić się na luksusowe, futrzane kołnierze przy płaszczach i żakietach. Twarz
podkreślano mocnym makijażem z czerwonymi lub burgundowymi ustami, oczami
obrysowanymi kredką i bladą, przypudrowaną cerą. Wśród fryzur panował trend na fale,
loki oraz wszelkiego rodzaju koczki. Ikonami stylu lat 40-tych były przede wszystkim Avy
Gardner i Rita Hayworth.
Julia Knużyńska
„Sporty ekstremalne, czyli adrenalina środkiem na
intensywniejsze życie”
Sporty ekstremanlne to coś, o czym każdy z nas kiedyś słyszał.
Nie są to "sporty", z którymi spotykamy się na co dzień, takie jak koszykówka lub
siatkówka. Są to dyscypliny, które wiążą się z ryzykiem i mają na zadanie wzbudzić w nas
adrenalinę, dobre samopoczucie, a czasami nawet dawkę pozytywnej energii. Z takim
typem ruchu mamy styczność między innymi w telewizji; często oglądamy różnego rodzaju
zawody sportowe przedstawiające wzorce danych wyczynów. Ich przykładami są: skoki
spadochronowe, spacery po linie, loty narciarskie itp.
Sportem ekstremalnym, który stał się bardzo popularny, szczególnie w Zakopanem jest
"bungee jumping", polegający na skoku z dużej wysokość z przywiązaną do ciała liną.
Osoba decydująca się na ten wyczyn, skacze w "dół" i za pomocą liny odbija się do góry,
co powtarza się przez kilka minut. Mogłoby się wydawać, że jest to genialy sposób
spędzania czasu, ale niestety ma on też swoje wady. Przez taki skok nasz organizm jest
narażony na tak zwany "szok”, często doprowadzający do wstrząsu mózgu, dlatego
rozrywka dozwolona jest od 18 roku życia.
Reasumując, sporty ekstremalne są genialną sprawą, jeśli chcemy poczuć trochę
adrenaliny i poprawić swoje samopoczucie. Niestety wiążą się one także z niemałymi
kosztami i uprawiać je można tylko w niektórych miejscach. Ponadto są bardzo
niebezpieczne, więc musisz się dobrze zastanowić zanim wybierzesz się na taką
przygodę.
Anonim
Książki wokół nas;
Boockrossing – z ręki do ręki
Bookcrossing (dosłownie - krzyżowanie książki) polega na bezpłatnym dzieleniu się
książkami z nieznajomymi, poprzez zostawianie ich w różnych miejscach. W niektórych
miastach zostały nawet postawione specjalne regały, aby powieści nie zostały
uszkodzone, gdy czekają na kolejnego czytelnika. Niektórzy ludzie, uprawiający
bookcrossing - tzw. bookcrosserzy, twierdzą, że książki nie lubią być więzione na półkach,
wolą podróżować z rąk do rąk i być czytane.
Na ten pomysł wpadł w 2001 roku amerykański programista Ron Hornbaker. W marcu
tego samego roku założył stronę internetową o bookcrossingu, a miesiąc później ogłosił,
że pragnie rozpowszechnić ten projekt na całym świecie. Wyrażenie "bookcrossing"
zostało dodane do słownika Oxfordu w roku 2004.
Do Polski bookcrossing trafił w roku 2003. Wtedy także powstały strony
www.bookcrossing.pl i www.gazeta.pl/podajksiazke.
Polscy bookcrosserzy od 2004 roku obchodzą Ogólnopolskie Święto Wolnych Książek.
Organizują wtedy marsze i happeningi.
+ Zachęcamy do zarejestrowania
się na stronie www.bookcrossing.pl, aby zacząć swą przygodę uwalniania książek!
Kacper Biskup
Artysta, który został „znakiem firmowym” Hiszpanii
Być może kojarzycie jednego z twórców techniki gratażu? Malarza docenionego za
życia, nie do końca zaliczanego do artystów surrealistycznych. Jego dzieła zawierały
w sobie sporą nutkę dadaizmu. Hiszpan urodzony w Barcelonie w 1893 roku sprzeciwił się
swoim rodzicom. Oni pragnęli, aby został biznesmenem, jednak on oddał się swojej pasji.
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Barcelonie, ale po otrzymaniu dyplomu nie zajął
się od razu sztuką, najpierw pracował jako księgowy. Dwa lata później, po przejściu załamania nerwowego, skupił się na swojej twórczości. Zapewne domyśliliście się...o kim
mowa. Tak, dokładnie, chodzi o Joan’a Miró. Pewnie większości z was przed oczami
przewijają się jego dzieła, takie jak: Karnawał arlekina czy Trzy ptaki w przestrzeni. Może
przypomnę, że Miró charakteryzował się dbałością o szczegół, a równocześnie
uproszczeniem postaci, które łączył znak graficzny z wrażliwością na barwę. Podczas
swojego życia zapoznał się z wieloma szanowanymi artystami. Spotkał m.in. Pabla
Picassa, Tristana Tzara i Wassilija Kandinskiego. Natomiast André Masson wprowadził go
do grupy surrealistów. Pomimo ich sporego wpływu, Miró zachował swój własny styl. Po
narodzinach ukochanej córki, jeszcze bardziej oddał się swojej pasji – Dolores była jego
natchnieniem. Malowidła, przypominające wyglądem 5-letnie dziecko, przyniosły mu
sławę. Miró miał okazję prezentować swoje obrazy w Museum of Modern Art w Nowym
Jorku. Kilka lat później odnalazł się w rzeźbiarstwie. Szczególnie zabłysnął dziełem
Kobieta i ptak. Ludzie twierdzą, że artysta był outsiderem i pracowitym człowiekiem,
jednak wobec obcych demonstrował swoją oschłość czy wyniosłość. Warto również
wspomnieć o jego Okrutnych Obrazach, które nosiły takową nazwę ze względu na chaos
i niepokój przedstawionych wydarzeń, związanych z okrucieństwami wojny domowej
w Hiszpanii. Prace wprawiają odbiorcę w oszołomienie, zadumę oraz wywołują dreszcz na
ciele. Mocne barwy i pewność w pociągnięciu pędzlem uderzają nas. Uniemożliwiają ich
zignorowanie. Obrazami zasługującymi na szczególne wyróżnienie są m.in. El segador
i Martwa natura ze starym butem. Naturalnie Miró posiadał też delikatniejsze i bardziej
uporządkowane/harmonijne malowidła, jednymi z nich są 23 gwasze zatytułowane
Konstelacje. Obrazy wypełnione są piktogramami, punktami i krzyżującymi się liniami,
które razem tworzą niebo wypełnione gwiazdami. Na końcu dodam, że Miró swoją sławę
osiągnął w latach 60-tych XX wieku. Zmarł w Palma de Mallorca w 1983 roku na atak
serca. Zyskał masę nagród i wyróżnień, zabłysnął w świecie artystów. Na dodatek
fragment jego obrazu został wykorzystany jako logo olimpiady w Barcelonie w 1992 roku.
A w rodzinnym mieście artysty, sklepy z pamiątkami są wypełnione gadżetami z rysunkami
Joan’a Miró. Hiszpanie z dumą opowiadają o artyście, który stał się ich „znakiem
firmowym”.
Melania Chorąży
POEZJA
„Nie jesteśmy zabójcami - co to, to nie. Poeci nie zabijają.” - Nabokov
Wisława Szymborska – polska poetka i eseistka. Laureatka literackiej nagrody Nobla.
Urodziła się 2 lipca 1923 r. w Bninie pod Poznaniem - według metryki, ponieważ rodzinne
przekazy wskazują Kórnik. Była silnie związana z Krakowem, gdzie studiowała, mieszkała
i pracowała i zmarła 1 lutego 2012 roku. Wisława to drugie imię Szymborskiej.
Na pierwsze miała Maria, w zdrobnieniu (od Marychna) Ichna. Talent poetycki Ichny
ujawnił się w latach dziecięcych, kiedy to za wierszyk - koniecznie zabawny - ojciec
obdarowywał ją drobną monetą.
Wisława Szymborska
Nic dwa razy
Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.
Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.
Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?
Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.
Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.
Wiersz Szymborskiej świetnie oddaje przemijanie ludzkiego życia naznaczonego
wspomnieniami oraz intensywnymi uczuciami. Według poetki nic nie może zdarzyć się
choćby dwa razy; ta sama sytuacja lub przeżyte w jej czasie emocje nie mają ponownego
prawa bytu. Życie jest pełne niedopowiedzeń oraz niespodzianek, które zawsze nas
zaskakują. Dzięki takiemu funkcjonowaniu świata i samego człowieka, przemijanie nigdy
nie stanie się rutyną, ponieważ ona wiąże się z takimi samymi wykonywanymi przez nas
gestami czy tym samym wciąganym przez nas wdechem. Każde spojrzenie rzucone na
kogoś w tym samym miejscu i w tym samym czasie będzie zupełnie inne od poprzedniego,
a dźwięk miarowego bicia serca nigdy nie przypomni tego z ostatniego momentu.W moim
przekonaniu, Wisława udowadnia, iż życie mija - zupełnie tak, jak wszystko wokół - i to jest
właśnie najpiękniejsze w bytowaniu. Ludzie zbyt często martwią się o szybki upływ czasu,
lecz nie potrafią i nie będą potrafili nigdy go zatrzymać. Być może właśnie o to chodzi
w naszym istnieniu; o ściganie nieznanego, o które potykamy się wciąż i wciąż, na nowo.
Tadeusz Różewicz przeżył II woję światową, która naznaczyła go okrutnymi
wspomnieniami, takimi jak pobyt w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, a także
nieumierającymi emocjami gromadzącymi się w jego wnętrzu. Według mnie, porusza on
w środku samego siebie bardzo ważną kwestię związaną w pewnym sensie z walką
z własnym „ja”.
Myślę, iż podmiotem lirycznym jest mężczyzna doświadczony przez los, obarczony
wspomnieniami, które w nim żyją, nie pozwalają mu o sobie zapomnieć i chwieją jego
wewnętrznym światem. Podmiot liryczny odkrywa na nowo przyrodę, a także
towarzyszące życiu uczucia, które zdołał wyprzeć z serca. Mężczyzna czuje ulgę, gdy
odkrywa, iż mechanizm świata nie wiąże się tylko i wyłącznie z bólem. Kiedy próbuje
bytowania na nowo, zdaje sobie sprawę, że drzewa potrafią skryć, a człowiek ma serce.
Tadeusz Różewicz
Tadeusz Różewicz
Oczyszczenie
Nie wstydźcie się łez
Nie wstydźcie się łez młodości poeci.
Jak dobrze
Jak dobrze Mogę zbierać
Jagody w lesie
Myślałem
Nie ma lasu i jagód.
Zachwycajcie się księżycem
Nocą księżycową
Czystą miłością i pieniem słowika.
Nie bójcie się wniebowzięcia
Sięgajcie po gwiazdę
Porównujcie oczy do gwiazd.
Wzruszajcie się pierwiosnkiem
Pomarańczowym motylem
Wschodem i zachodem słońca.
Sypcie groch łagodnym gołębiom
Obserwujcie z uśmiechem
Psy kwiaty nosorożce i lokomotywy.
Rozmawiajcie o ideałach
Deklamujcie odę do młodości
Ufajcie obcemu przechodniowi.
Naiwni uwierzycie w piękno
Wzruszeni uwierzycie w człowieka.
Nie wstydźcie się łez
Jak dobrze Mogę leżeć
W cieniu drzewa
Myślałem drzewa
Już nie dają cienia.
Jak dobrze Jestem z tobą
Tak mi serce bije
Myślałem człowiek
nie ma serca.
Młodość. Młodzi poeci.
Takie określenia stosuje wobec nas podmiot liryczny, który usilnie stara się wzbudzić
w nas zachwyt życiem oraz światem. Pragnie, abyśmy wzruszyli się na widok czegoś
zupełnie zwykłego,będącego tak naprawdę wcieleniem najwyższego i najważniejszego
piękna. Sądzę, że próbuje przekonać nas do tego, żebyśmy nie wstydzili się kochać
wszechświata i danej nam możliwości istnienia – nie wstydzili się patrzeć spojrzeniem
pełnym zdumienia na wszystko i wszystkich.
Według mnie, właśnie dlatego nazywa nas młodymi poetami, bowiem młodość jest
ciekawością świata, dumą, radością z życia, a poeci płaczą ze wzruszenia na widok
płatków śniegu opadających na ich lodowate policzki.
Zosia Kalemba
PRZEMYŚLENIA GIMNAZJALISTY
10 POWODÓW, DLA KTÓRYCH WARTO BIEGAĆ
Okazuje się, że jednak wskazane jest od czasu do czasu ruszyć tyłeczek z domu i iść
pobiegać.
Endorfinki - czas je w sobie obudzić!
Szkoła męczy wszystkich. Sprawdziany, kartkówki, zadania...każdy z nas ma tego dość.
Dlatego tak ważne jest to, aby znaleźć jakąś odskocznię, coś, co pozwoli nam odpocząć
od godzin przesiedzianych w ławce przed tablicą. Tym czymś może być bieganie.
Poniższa ankieta prezentuje ile osób (wśród młodzieży) poświęca swój czas na bieganie:
Szczerze mówiąc, myślałem, że będzie gorzej. Jednak nie jest źle. Tylko 42% głosujących
stwierdziło, że w ogóle nie biega...
Zaraz?
Ile?!
42%?!
Trzeba to zmienić. Przedstawiam…
10 POWODÓW,
DLA KTÓRYCH WARTO BIEGAĆ!
Puzzel w układance szczęścia.
Kiedy biegamy, uwalniamy endorfiny, czyli tzw. hormony szczęścia. Krótko pisząc - chce Ci
się żyć, czujesz się lepiej, pewniej. Stajesz się w miarę radosnym człowiekiem, który od tej
pory zawsze powie nasze polskie 'dzień dobry' wścibskiej sąsiadce, która wcześniej
obmówiła Cię przy innych na wszelkie możliwe sposoby. Trust me.
Już nigdy nie spóźnisz się na autobus.
Chyba. Znaczy, tak mi się wydaje. W końcu bieganie poprawia Twoją siłę, wytrzymałość
i koordynację ruchową. Oznacza to, że twoja kondycja dostaje ogromny level up.
Gratulacje!
Tylko pamiętaj o bilecie.
The cheapest!
Bieganie to najtańszy sport na świecie. Wystarczą tylko buty i buty.
Atrakcyjność - przybijesz z nią piątkę.
Biegając, sprawiasz, że Twoja skóra jest bardziej ukrwiona. Kształtujesz część swoich
mięśni, poprawiasz ogólną sprawność fizyczną. Do tego uwalniasz endorfiny, które
korzystnie oddziałują na Twoje samopoczucie. To wszystko pomyślnie wpłynie na Twój
wygląd zewnętrzny.
Staniesz się zdrowszy!
Rozłóżmy teraz bieganie na "zdrowotne czynniki prostsze".
(Oh, come on, chemia nie jest taka trudna.)
Bieganie -------> zdrowe serce + mocne kości + wytrzymały układ oddechowy + wzmocniona odporność + brak cukrzycy + zdrowe ścięgna + zdrowe stawy.
Czego chcieć więcej?
Nauczysz się walczyć.
O swoje. Bieganie pokaże Ci, że punkt widzenia przez pryzmat leszcza już dawno stał się
niemodny. Biegnij do celu - dosłownie i w przenośni.
Koniec z otyłością.
Powiedz swojemu brzuszkowi pa, pa. Albo zjeżdżaj. Jak kto woli.
Negatywne emocje - precz!
Nie wiesz, jak rozładować swoje negatywne emocje? Czujesz, że coś Cię przytłacza,
rozwala Cię od środka, nie pozwala na cieszenie się życiem - na dwór! Już! Daj sobie
wycisk - pomaga. Potwierdzone info.
Bieganie wpisze się idealnie w plan tygodnia.
Wystarczy przynajmniej 15 minut, dwa, trzy razy w tygodniu. Dobra, wiem, że
w dzisiejszych czasach żyjemy tak, jakby 'goniły' nas orki z Majorki, no ale. Bez przesady.
15 minut? Myślę, że uda się znaleźć tyle czasu każdemu z Was.
Poznasz własną wartość.
Tyle razy Cię wyśmiewano, że jesteś słaby, beznadziejny, żałosny. Co gorsze - sam
zacząłeś tak o sobie myśleć.
W końcu doszedłeś do momentu, w którym przestałeś wierzyć w siebie. "Może oni mają
rację?" "Może to wszystko, co mówią, ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości?"
Przestań się zadręczać. Pobiegnij, wyznacz sobie cel, może to być 5, 10, 20 km nieważne! Ważne jest to, że mimo wszystko ukończysz ten dystans, pokażesz samemu
sobie, że jednak potrafisz. Bo potrafisz.
Przemek Piątek
Epoka literacka
Epoka literacka – epoka w historii literatury, w której dominują zbliżone do siebie
gatunki literackie. Przejście z epoki do epoki jest zazwyczaj zależne od jakiegoś ważnego
wydarzenia lub zespołu wydarzeń i wiąże się z głęboką zmianą kultury oraz ideałów
świata.
EPOKI W LTERATURZE:









Antyk – od ok. IX-VIII wieku p.n.e. do ok. IV-VI wieku n.e.
Średniowiecze - do XIV/XV wieku
Renesans – XVI/XVII wiek
Barok – XVII wiek
Oświecenie – XVIII wiek
Romantyzm – XIX wiek, 1822 - 1863
Pozytywizm – połowa XIX wieku
Młoda Polska – 1890 – 1918
XX – lecie międzywojenne – 1918 – 1939
Antyk
Antyk, inaczej nazywany starożytnością, jest najstarszą epoką w historii literatury, która
sięga IX wieku p.n.e. Epoce antyku zawdzięcza się wiele klasycznych wzorców
pojawiających się na przykład w literaturze współczesnej.
Antyk rozwinął się głównie w Grecji, co potwierdza powstanie w niej nowych gatunków
literackich, jak:










epos - dłuższy poemat epicki, zwykle wierszowany, opiewający w podniosłej
formie dzieje bohaterów narodowych na tle wydarzeń przełomowych dla danej
społeczności; epopeja
tren - odmiana pieśni żałobnej; poświęcana zmarłej osobie; chwaląca jej czyny,
wyrażająca żal po jej odejściu. Przed Kochanowskim treny poświęcano tylko
wybitnym i powszechnie znanym postaciom - królom, wodzom, artystom. Polski
poeta jako pierwszy stworzył cykl trenów poświęcony zmarłemu dziecku
epigramat - krótki utwór poetycki o treści satyrycznej; epigram
epitafium - utwór poetycki sławiący zmarłego
bajka - jeden z podstawowych gatunków literatury dydaktycznej; wyróżnia się
dwa podstawowe rodzaje bajek: epigramatyczne (charakteryzują się zwięzłością
formy, za twórcę tego typu bajki uważa się żyjącego w VI w. p.n.e. Greka Ezopa)
i narracyjne (dłuższe, jako pierwszy tworzył je Jean La Fontaine); najczęściej
spotyka się bajki zwierzęce; ich bohaterami są zwierzęta, które reprezentują
różne typy ludzkie bądź pewne cechy charakteru (zalety i wady); cechą
charakterystyczną bajki jest morał, czyli wyrażenie wprost bądź tylko
zasugerowanie pouczenie
satyra - utwór literacki ośmieszający i piętnujący wady ludzkie, obyczaje,
stosunki społeczne
romans - utwór naładowany elementami miłosnymi
dialog - rozmowa prowadzona pomiędzy bohaterami w utworze
tragedia - gatunek dramatu, w którym występuje silnie zarysowany konflikt
między dążeniami bohatera, a wartościami i mocami wyższymi, jakim musi się on
przeciwstawić - co prowadzi do nieuniknionej katastrofy.
komedia - gatunek dramatu, obejmujący utwory o wesołym nastroju, lekkiej
i pogodnej tematyce, charakteryzujące się humorem, wesołością i pomyślnym
zakończeniem
Najsłynniejsi artyści tworzący w epoce antyku, o których każdy
powinien usłyszeć:





Homer - epika
Symonides z Keos - liryka
Sofokles - tragedia
Horacy - poezja
Cyceron - proza
Uwaga, powtórka!
Rodzaj literacki - sposób wyróżniania dzieł literackich, podział ze względu na formę
wypowiedzi i jednocześnie budowę utworu:

dramat - przeznaczony do wystawiania na scenie

epika - obejmuje utwory, których dominującą formą wypowiedzi jest narracja
i opis

liryka - charakteryzuje się posiadaniem podmiotu lirycznego, dominuje w nim
opis przeżyć wewnętrznych; emocji przedstawiony w postaci monologu lub
dialogu
Mit - narracyjna opowieść organizująca wierzenia danej społeczności.
Najważniejsze dzieła z epoki antyku:
Z punktu widzenia ludzi wierzących najcenniejszym dziełem epoki jest Biblia.
Drugim, obok Biblii, wielkim dziełem epoki antyku jest mitologia.
“Los dał ludziom odwagę znoszenia cierpień.” - Homer
Zosia Kalemba
Ustroje
Totalitaryzm
Państwo totalitarne to takie, które skupia całą władzę w rządzie. Państwami
totalitarnymi mogą więc być monarchie absolutne, jak na przykład Arabia Saudyjska czy
rządzone przez dyktatorów, jak Korea Północna. Z historii wiemy, że takimi samymi
państwami były: III Rzesza Adolfa Hitlera, ZSRR Józefa Stalina i Włochy Mussoliniego.
Termin ten został stworzony przez Giovanniego Amendola w 1923 roku. W 1925 roku
Mussolini nadał określeniu totalitaryzm pozytywny wydźwięk, dla nazwania systemu
państwowego, który wprowadzał.
W państwie totalitarnym rządzący kontrolują wszystkie dziedziny życia obywateli,
a także ich poglądy i zachowania, za pomocą propagandy i pełnej kontroli nad armią,
policją i sądami, wykorzystywanymi jako elementy systemu terroru.
Cechami państwa totalitarnego są: oficjalna, przewodnia ideologia, jedna partia pod
wodzą dyktatora, monopol rządu na broń i środki masowego przekazu, system policyjny
oparty o przemoc, strach i tajne służby. Norman Davies opisał cechy totalitaryzmu jako:
pseudonauka, twierdzenie, że ideologia opiera się na „fundamentalnych prawach nauki”,
jak teoria Niemców na temat ich wyższości rasowej, utopijne cele, jak w przypadku ZSRR,
zasadza wodzostwa, rozbudowana biurokracja, propaganda, psychologia nienawiści:
kreowanie i podsycanie nienawiści, monopol w dziedzinie sztuki, estetyzacja władzy,
cenzura prewencyjna, fabrykowanie informacji, ludobójstwo i przymus.
Obywatele są więc pozbawieni wszelkich praw, władza może z nimi robić co jej się żywnie
podoba. Kontroluje ich i wykorzystuje, by realizować utopijne ideologie. Efekty tego, czyli
jak na tym skończyła III Rzesza, ZSRR czy Korea Północna, pokazała nam historia.
Jakub Spyrka
MMM...
Cynamonowe łakocie
Składniki:






2 szklanki mąki
3/4 szklanki cukru
płaska łyżeczka sody oczyszczonej
2 łyżeczki cynamonu
3 czubate łyżki miodu
1 jajko
Przygotowanie:
 Mąkę przesiej. Miód podgrzej i wymieszaj z mąką. Wsyp cukier, sodę i cynamon. Wymieszaj.
Wbij jajko i dodaj masło. Wyrabiaj do uzyskania lśniącej masy.
 Ciasto rozwałkuj na 2 mm placek. Foremkami wykrój ciastka. Piecz ok. 7 minut w temperaturze
180°C.
Rady:
Po upieczeniu ciasteczka można posypać cukrem pudrem wymieszanym z odrobiną cynamonu.
Ciastka na blasze trzeba układać luźno, ponieważ podczas pieczenia znacznie zwiększają swoją
objętość.
Kruche ciasteczka maślane
Składniki:






27 dag mąki
25 dag masła
5 łyżek śmietany (18%)
żółtko
1 jajko
cukier kryształ do posypania
Przygotowanie:
 Mąkę, miękkie masło, śmietanę i żółtko należy zagnieść, następnie rozwałkować na ok. 5 mm
placek i foremkami wykroić różne kształty.
 Jajko rozkłóć. Posmaruj nim ciastka i posyp cukrem. Ułóż na blasze wyłożonej papierem do
pieczenia. Piecz ok. 20 minut w piekarniku rozgrzanym do temperatury 175°C.
Rady:
Warto je ozdobić lukrem lub kremem czekoladowym.
Marta Bartyzel
Kącik żartów!
Bóg mówi do Adama: - Adam daj żebro!
Nie dam!

No Adam daaaj!!!

- Nie dam!

- No proszę, Adam daj!!

- Nie dam, mam jakieś złe przeczucie.
Student szuka pomocy u swojego kolegi:
- Weź mi pomóż, muszę napisać rodzicom, że
znowu oblałem egzamin. Wymyśl coś, żeby
dobrze zabrzmiało.
- To pisz: „Jestem już po egzaminie, u mnie
nic nowego”.
- Królowie nie zdejmują kapeluszy
przed nikim - mówi nauczycielka.
- Nieprawda! - krzyczy Jasiu.
- To powiedz nam, Jasiu, przed
kim niby zdejmują? - Przed
fryzjerem.
Jaki jest najlepszy kraj dla tych,
którzy chcą rzucić palenie?
- Nepal
- Dziwne - mówi mąż do żony - ty masz
niebieskie oczy, ja mam niebieskie oczy,
a nasza córeczka ma piwne. Ciekawe po
kim...
- A co, może powiesz, że piwa nie pijesz?!
Moja żona zarzuca mi 2 wady: Po
pierwsze, że nie słucham, a dalej coś tam
jeszcze gadała...
Blondynka do męża:
- Kochanie! Jakiś złodziej właśnie ukradł nam
samochód!
Mąż na to:
- Zapamiętałaś jego twarz?!
- Nie, ale spisałam numer rejestracyjny!
Czy wszystko przebiegało tak, jak przedstawił
prokurator?
– pyta sędzia oskarżonego.
- Nie, ale jego plan też jest
niezły!
- Baco, a co trzeba zrobić, jak się
w górach spotka głodnego
niedźwiedzia?
- Nic nie musita robić, on już syćko za
wos zrobi...
Kiedyś mówiłem młodszemu
bratu, że dzieci znajduje się
w kapuście. Dzisiaj jadł bigos
i znalazł kawałek mięsa.
Popłakał się.
Moja żona wróciła ze spaceru z trójką
dzieci bardzo zestresowana.
Stresowała się tym, że wychodziła
z czwórką. Stały link.
Michał Marusiński