Audiencja generalna

Audiencja generalna
Świat stworzony przez człowieka
Świat, który na ducha czeka.
Świat kamieni, kolumn – cieni
Świat zamknięty w swej przestrzeni.
Słońce, upał, parno, gwarno,
Pomniki się do się garną.
Które stoją, które chodzą,
Jedne drugich nie obchodzą
Oczy patrzą, flesz wciąż błyska,
Pomnik przy pomniku blisko.
Papież przemówienie mówi
Pomnik się w upale gubi.
Jasny promyk gdzieś zaświecił
Umysł ludzki się rozniecił
Uświadomił pomnik sobie,
Że ma dwie konserwy w torbie.