Audiencja generalna
Transkrypt
Audiencja generalna
Audiencja generalna Świat stworzony przez człowieka Świat, który na ducha czeka. Świat kamieni, kolumn – cieni Świat zamknięty w swej przestrzeni. Słońce, upał, parno, gwarno, Pomniki się do się garną. Które stoją, które chodzą, Jedne drugich nie obchodzą Oczy patrzą, flesz wciąż błyska, Pomnik przy pomniku blisko. Papież przemówienie mówi Pomnik się w upale gubi. Jasny promyk gdzieś zaświecił Umysł ludzki się rozniecił Uświadomił pomnik sobie, Że ma dwie konserwy w torbie.