D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tarnowie

Sygn. akt IVP 175/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 lipca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Sulimka
Ławnicy: Mariola Dobosz
Janusz Kardynia
Protokolant: Edyta Mozgowiec-Gdowska
po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2015 roku w Tarnowie
sprawy z powództwa R. P.
przeciwko (...) S.A. w O.
o odszkodowanie
I. oddala powództwo;
II. odstępuje od obciążenia powódki R. P. kosztami procesu.
Sygn. akt IV P 175/15
UZASADNIENIE
wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 9 lipca 2015 roku
W ostatecznie sprecyzowanym pozwie (k. 19-20) wniesionym przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. powódka
R. P. domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 6.300,00 zł. brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem
rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas określony oraz zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kosztów sądowych.
W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że złożone jej wypowiedzenie umowy o pracę było niesłuszne, gdyż
swoim zachowaniem nie dała pracodawcy ku temu powodu, wykonując swoje obowiązki w sposób sumienny, jak
również świadcząc pracę ponad wymiar określony w umowie. Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O.
w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów
procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że zawarła z powódką umowę o pracę na okres próbny od dnia 19.05.2014
r. do dnia 31.07.2014 r. na stanowisku Doradcy Klienta w oddziale K. (...) w T., a następnie zawarła z powódką w dniu
26.07.2014 r. umowę o pracę na czas określony na okres od dnia 1.08.2014 r. do dnia 31.07.2016 r. na takim samym
stanowisku i w tym samym miejscu pracy. Dnia 12.12.2014 r. pozwana na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 w zw. z art. 33
Kodeksu pracy oraz zgodnie z umową o pracę złożyła powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę na czas
określony za wypowiedzeniem, odstępując od sporządzenia jego uzasadnienia, powołując się na zapis art 30 § 4 k.p.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powódka R. P. była zatrudniona u strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. na stanowisku Doradcy klienta
w oddziale K. (...) w T. początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 19.05.2014 r. do 31.07.2014 r.,
a następnie w dniu 26.07.2014 r. podpisała z pozwaną umowę o pracę na czas określony na okres od 1.08.2014 r. do
31.07.2016 r. Przedmiotowa umowa zawierała zapis dający obydwu stronom możliwość jej wcześniejszego rozwiązania
z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. W dniu 12.12.2014 r. powódka otrzymała od pracodawcy
oświadczenie o rozwiązaniu w/w umowy z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Stosunek pracy
łączący strony uległ rozwiązaniu z dniem 27.12.2014r.
Dowody: - akta osobowe powódki R. P.
- wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony – k. 5,
- zeznania powódki R. P. – k. 54,
Powódka świadczyła pracę w T., w chwili wręczenia wypowiedzenia była ona w pracy – nie korzystała wtedy z urlopu
ani ze zwolnienia lekarskiego. Powódka nie należy do związków zawodowych.
Dowód: - zeznania powódki R. P. – k. 54,
Miesięczne wynagrodzenie powódki liczone według zasad obliczania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosi
2.390,51 zł. brutto.
Dowód: - zaświadczenie o zarobkach powódki – k. 51,
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, a także zeznań powódki R. P..
Dowody z dokumentów brane pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy nie budzą wątpliwości Sądu ani co
do ich autentyczności, ani co do zgodności z prawdą zawartych w nich treści. Nie były również kwestionowane przez
żadną ze stron postępowania.
Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił również zeznania powódki, które w pełni korespondują z całym materiałem
dowodowym zgromadzonym w sprawie, są spontaniczne i szczere.
Sąd nie uwzględnił wniosków stron w zakresie przesłuchania świadków oraz wniosku powódki o zobowiązanie strony
pozwanej do przedłożenia dokumentów. Wnioski te były nakierowane na ustalenie zasadności złożonego powódce
wypowiedzenia. Sąd w niniejszej sprawie badał jedynie zgodność wypowiedzenia z prawem, gdyż w przypadku umów
terminowych nie ma obowiązku po stronie pracodawcy podania przyczyny wypowiedzenia. Dlatego też brak jest
podstaw do badania przyczyny wypowiedzenia.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Powódka R. P. w swoim pozwie domagała się zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 6.300,00 zł.
brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas określony oraz
zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kosztów sądowych. W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że złożone jej
wypowiedzenie umowy o pracę było niesłuszne, gdyż swoim zachowaniem nie dała pracodawcy ku temu powodu,
wykonując swoje obowiązki w sposób sumienny, jak również świadcząc pracę ponad wymiar określony w umowie.
Stosownie do treści art. 50 § 3 k.p. jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na
czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi
przysługuje wyłącznie odszkodowanie.
W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności wymaga przesądzenia dopuszczalność wypowiedzenia zawartej
przez strony umowy o pracę na czas określony. Regułą wynikającą z art. 32 § 1 pkt 1 i 3 kp jest rozwiązywanie za
wypowiedzeniem umów o pracę zawartych na czas nie określony i na okres próbny. Możliwość wypowiadania tych
umów wynika bowiem wprost z ustawy i nie zależy od wprowadzenia przez strony odpowiednich postanowień do
treści umowy. Inaczej jest natomiast gdy chodzi o umowy o pracę zawarte na czas określony. Zgodnie z art. 33 kp,
dopuszczalność wcześniejszego ich rozwiązywania za wypowiedzeniem zależy od wprowadzenia do treści umowy
odpowiedniej klauzuli. Zasadniczo umowa o pracę na czas określony podlega ochronie przed jej wcześniejszym
rozwiązaniem i powinna trwać do końca okresu, na jaki została zawarta. Jednakże ustawodawca w art. 33 k.p.
przewidział wyjątek, zgodnie z którym umowa o pracę na czas określony może być rozwiązana wskutek wcześniejszego
jej wypowiedzenia. Aby rozwiązanie takiej umowy było dopuszczalne, konieczne jest spełnienie następujących
warunków:
- wypowiedzenie może dotyczyć wyłącznie umowy o pracę zawartej na czas dłuższy niż 6 miesięcy,
- strony przewidzą możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy za wypowiedzeniem.
Podkreślenia przy tym wymaga, iż powyższy przepis art. 33 k.p. nie wymaga wskazania przyczyn uzasadniających
wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, w której strony przewidziały
dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
W przedmiotowej sprawie strony łączyła umowa o pracę zawarta na czas określony od dnia 1.08.2014 r. do
31.07.2016 r. a tym samym na czas dłuższy niż 6 miesięcy. Umowa ta przewidywała dopuszczalność jej wcześniejszego
rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Podkreślić przy tym należy, iż powódka w pełni zdawała sobie
sprawę z możliwości zastosowania przez pracodawcę dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, jak również z braku
konieczności wskazywania przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia.
Zaznaczenia wymaga, iż zgodnie ze stanowiskiem ustalonym przez Sąd Najwyższy, dotyczącym wykładni art. 33 k.p.
przyjmuje się, iż umowa o pracę na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, może być rozwiązana również przed upływem
6-cio miesięcznego okresu jej trwania (zobacz: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 września 1994 r., I PZP 35/94;
OSNAPiUS 1994 r. nr 11 poz. 173).
Mając na uwadze powyższe poglądy jurydyczne należało przesądzić, iż wypowiedzenie przez pozwanego w dniu 12
grudnia 2014 r. przedmiotowej umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, zawierającej w treści
klauzulę dopuszczającą możliwość wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem nie stanowi
naruszenia przepisów prawa pracy.
Trzeba także przesądzić, iż powódka nie wykazała aby złożone jej wypowiedzenie pozostawało w sprzeczności
z zasadami współżycia społecznego. Wnioski dowodowe, które złożyła miały na celu wykazanie bezzasadności
wypowiedzenia a nie jego sprzeczności z zasadami współżycia społecznego
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.
Sąd na podstawie art. 102 kpc odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu biorąc pod uwagę fakt utraty przez
nią pracy a tym samym źródła dochodu oraz przekonanie o słuszności swojego żądania.
SSR Anna Sulimka