Informacja dla osób podróżujących do Nigerii

Informacja dla osób podróżujących do Nigerii
Informacja opracowana na podstawie materiałów CDC z maja 2015 r.
i jest aktualna na dzień dzisiejszy
W okresie od 26 stycznia do 29 marca 2015 r. w Nigerii odnotowano 1346 podejrzanych przypadków
inwazyjnej choroby meningokokowej, w tym 50 śmiertelnych. Zachorowania wystąpiły na terenie
dwóch stanów Kebbi, Sokoto i Zamfara.
Władze kraju wraz z organizacjami międzynarodowymi rozpoczęły działania przeciwepidemiczne
mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się zachorowań, m.in. trwają przygotowania do
uruchomienia akcji szczepień ochronnych jak również trwa pozyskiwanie leków niezbędnych do
terapii zakażeń.
Inwazyjna choroba meningokokowa - jest wywołana przez bakterie z rodzaju Neisseria
meningitidis (meningokoki). Rozróżnia się wiele grup serologicznych tych bakterii, przy czym typy A,
B i C odpowiadają za 90% zachorowań. W Polsce najczęściej występują menigokoki grupy B i C.
Zakażenie meningokokowe charakteryzuje się szybkim narastaniem objawów w postaci zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych z często towarzyszącą wysypką plamisto-grudkową. Okres wylegania
choroby wynosi od 2 do 10 dni, średnio 3-4 dni. Zdarzają się także zachorowania przebiegające
piorunująco, z nagłym pogorszeniem stanu chorego, wybroczynami i wstrząsem. Śmiertelność
w przebiegu zakażeń meningokokowych wynosi od 5 do 25 %. Przy braku leczenia zgon następuje
w ciągu 1-2 dni od zachorowania.
Meningokoki mogą również wywołać posocznicę (bez lub z towarzyszącym zapaleniem opon
mózgowo-rdzeniowych), a także inne choroby np. zapalenie stawów, płuc, zatok, ucha środkowego,
gałki ocznej, zapalenie wsierdzia, osierdzia, cewki moczowej oraz zapalenie błony śluzowej macicy.
Meningokoki występują u około 20 % zdrowych ludzi w jamie nosowo-gardłowej. Do zakażenia
człowiek-człowiek dochodzi na ogół drogą kropelkową oraz w wyniku bliskiego i długotrwałego
kontaktu z wydzieliną z gardła osoby chorej lub bezobjawowego nosiciela.
Na chorobę wywołaną przez meningokoki najbardziej narażone są małe dzieci (od 3 miesiąca do 5
roku życia) oraz osoby młode (między 16 a 26 rokiem życia). W pierwszym przypadku zagrożenie
wynika z nie w pełni dojrzałego układu odpornościowego, w drugim – ze zwiększonej liczby
ryzykownych kontaktów, które mogą ułatwić nabycie niebezpiecznego szczepu bakterii.
Więcej informacji nt. zakażeń wywołanych przez meningokoki znajdziesz tutaj.
Jedynym sposobem ochrony przed zakażeniami wywołanymi przez meningokoki są
szczepienia ochronne. W Polsce dostępne są szczepionki przeciwko meningokokom serogrupy A, C,
Y, W-135, a od niedawna także przeciwko serogrupie B.
Aby zmniejszyć ryzyko zachorowania spowodowanego przez meningokoki, należy unikać
ryzykownych zachorowań, w trakcie których dochodzi do kontaktu z wydzieliną dróg
oddechowych i śliną osoby chorej lub bezobjawowego nosiciela takich jak np.:
 przygodne pocałunki,
1

przebywanie dłuższy czas w grupie, w zamkniętych nie wietrzonych pomieszczeniach
(zwiększone zagęszczenie ludzi na małej powierzchni),
 picie z jednej butelki,
 dzielenie się kanapką,
 dzielenie się papierosem,
 używanie wspólnych sztućców podczas posiłku.
Te i inne, podobne zachowania sprzyjają bowiem przeniesieniu z człowieka na człowieka
drobnoustrojów bytujących w jamie nosowo-gardłowej w tym meningokoków.
Zawsze należy też pamiętać o zachowaniu higieny osobistej, w tym często myć ręce z użyciem wody
i mydła, a także
• zaopatrzyć się w żel do rąk lub zapas jednorazowych chusteczek nasyconych roztworem alkoholu
w przypadku podróży, gdyż warunki podróży rzadko zapewniają możliwość częstego mycia rąk,
• unikać dotykania zanieczyszczonymi rękoma oczu, ust, nosa, gdyż tą drogą najczęściej dochodzi do
zakażenia,
• przestrzegać zasad higieny oddychania (w czasie kaszlu i kichania należy zakrywać nos i usta
chusteczką jednorazową, a w przypadku gdy skończyły się chusteczki – kaszleć i kichać w zgięcie
łokciowe),
• unikać ekspozycji i kontaktu z osobami chorymi.
W leczeniu zakażeń wywołanych przez meningokoki najważniejsze jest jak najszybsze zastosowanie
u chorego właściwej antybiotykoterapii. Również osoby, które miały bardzo bliski kontakt z chorym
(np. mieszkanie, spanie w tym samym pomieszczeniu, głębokie pocałunki), u którego rozpoznano
inwazyjne zakażenie meningokokami powinny otrzymać antybiotyk. Ludzie przebywający razem
z chorym w tym samym budynku np. w pracy, w szkole, na basenie rzadko są narażeni na zakażenie,
gdyż bakterie te bardzo szybko giną poza organizmem człowieka.
W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską, zaś
w przypadku wystąpienia choroby po powrocie z ww. rejonu należy niezwłocznie zgłosić się do
lekarza informując o przebytej podróży.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach należy przed wyjazdem do tego kraju
skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny tropikalnej, najlepiej
nie później niż 4 - 6 tyg. przed planowaną podróżą.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa na terenie ww. krajów znajduje się na stronie
Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakładce „Polak za granicą”.
W dbałości o bezpieczeństwo w czasie podróży zachęcamy do korzystania z systemu
e-konsulat na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych www.msz.gov.pl.
2