D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zawierciu

Sygn. akt II K 1289/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 stycznia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Zawierciu w II – im Wydziale Karnym
w składzie: Przewodniczący SSR Jarosław Noszczyk
Protokolant Bożena Moryń
w obecności Zofii Zachariasz Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu
po rozpoznaniu w dniu: 21.01. 2016 r.
sprawy G. P., ur. (...) w Z., s. C. i G.
oskarżonego o to , że :
w dniu 6 sierpnia 2012r. w godzinach 1.20-1.30 w Z. woj. (...), na terenie parkingu osiedlowego przy ul. (...)
dokonał zniszczenia samochodu osobowego m-ki M. (...) nr rej. (...), poprzez jego podpalenie, czym spowodował
straty w wysokości 7.800 zł na szkodę R. K., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazany
wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu sygn. akt IIK 205/03 z dnia 30.06.2003r., za przestępstwo podobne, na karę
dwóch lat pozbawienia wolności, które odbywał w okresie od 21.05.2003r. do 30.06.2003r. oraz od 07.12.2007r. do
28.10.2009r.
to jest o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
1. Oskarżonego G. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym że uznaje, iż w chwili jego
popełnienia zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem miał on ograniczone
w stopniu znacznym, tj. czynu stanowiącego występek z art. 288§1kk w zw. z art. 64§1kk przy zast. art. 31§2kk i na
podstawie art. 288§1kk w zw. z art. 37a kk i art. 34§1i §1a pkt 1kk w zw. z art. 35§1kk wymierza mu karę 1 (jednego)
roku i 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,
2. na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania
w sprawie w dniach 3, 4 i 5 listopada 2012 r. w ilości 3 (trzech) dni, przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny
dwóm dniom kary ograniczenia wolności,
3. na podstawie art.46§1kk zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. K. kwotę 6.000 (sześć tysięcy) złotych
tytułem naprawienia szkody,
4. na podstawie art.44§2kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego określonego w wykazie
dowodów rzeczowych na k. 97 pod poz.1,
5. na podstawie art.624§1kpk zwalnia oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie
i obciąża nimi Skarb Państwa,
6. na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. kwotę 664,20
(sześćset sześćdziesiąt cztery 20/100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu przygotowawczym,
7. na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę
1.180,80 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt 80/100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu
sądowym.
IIK 1289/13
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.
R. K. był właścicielem samochodu osobowego marki M. (...), nr rej. (...). W nocy 6 sierpnia 2012 r. pojazd
ten zaparkowany został na terenie parkingu osiedlowego przy ulicy (...) w Z., w pobliżu miejsca zamieszkania
pokrzywdzonego. Około godziny 1.20 pojawił się tam oskarżony G. P.. Posiadał ze sobą kanister zawierający
substancję palną, którą wylał na pojazd, a następnie podpalił, w wyniku czego samochód uległ praktycznie
całkowitemu zniszczeniu. Płomień pożaru dostrzegła była żona oskarżonego E. P., która w tym czasie pozostawała
w związku nieformalnym z pokrzywdzonym R. K.. Pokrzywdzony zawiadamiając o zdarzeniu Policję przedstawił
swoje podejrzenia co do osoby sprawcy wskazując na oskarżonego G. P.. Jak ustalono w wyniku zdarzenia spaleniu
uległy przednia część samochodu, tj. maska, błotnik, elementy silnika, obie lampy przednie, elementy z tworzywa
sztucznego, opony kół przednich, elementy podszybia. Pożar spowodował ponadto nadpalenie pozostałej powłoki
lakierniczej, spękanie przedniej szyby oraz spalenie dodatkowych elementów środkowej części dachu w postaci tzw.
koguta taksówkowego.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy, na który złożyły się: zeznania świadka R.
K. (k. 6-8; 218-220), protokół oględzin pojazdu (k. 3-4), kserokopia fotografii z monitoringu (k. 14), wyjaśnienia
oskarżonego G. P. (k. 50-51; 54-55), dokumentacja udzielona przez oskarżonego (k. 16-21).
Oskarżony G. P. ma 41 lat, wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu. Utrzymywał się dotychczas
z pracy na poza granicami kraju. Jest rozwiedziony, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci. Był uprzednio karany,
także za przestępstwo przeciwko mieniu. Opisanego powyżej czynu dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64§1
kk będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 30.06.2003 r. sygn. IIK 205/03, za
przestępstwo podobne, na karę dwóch lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 21.05.2003 r. do
30.06.2003 r. oraz od 07.12.2007 r. do 28.10.2009 r. (dane o karalności k. 395; odpisy wyroków k. 70-73). Z
uwagi na uzasadnione wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w chwili czynu, zasięgnięto w tym zakresie
opinii biegłych lekarzy psychiatrów. W toku przeprowadzonego badania oraz po dokonaniu wszechstronnej analizy
zgromadzonego w sprawie materiału, biegli finalnie stwierdzili u oskarżonego zaburzenia schizotypowe, wywołujące
niedostosowany i ograniczony afekt, niezwykłe, ekscentryczne i dziwaczne zachowanie, niezwykłe sądy wpływające
na zachowanie niespójne z normami kulturowymi, puste, drobiazgowe, metaforyczne, nadmiernie wypracowane
myślenie, przejawiające się dziwacznością wypowiedzi. W wydanej w dniu 10.12.2015r. opinii (k. 362-364) biegli
orzekli, że w chwili popełnienia czynu, G. P. miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania jego
znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, w rozumieniu art. 31§2 kk.
Przesłuchany w charakterze podejrzanego G. P. (k. 50-51; 54-55) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu
i złożył lakoniczne wyjaśnienia na okoliczność zrzutu.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości zarówno co do okoliczności zdarzenia
jak i osoby sprawcy. Podnieść bowiem należy, że oskarżony bezpośrednio po zdarzeniu w dniu 7 sierpnia 2012r.
przesłał drogą elektroniczną do Prokuratury Rejonowej w Zawierciu informację o dokonaniu spalenia samochodu
R. K., wskazując siebie jako sprawcę. Wraz z danymi z dokumentu tożsamości udzielił także kserokopię dowodu
zakupu w dniu 5 sierpnia 2012r. na (...) w Z. ul. (...), kanistra o poj. 10 litrów i benzyny bezołowiowej 95 oraz
kserokopie zdjęć płonącego samochodu, które wykonał podczas realizacji czynu. Z bliżej nieznanych Sądowi przyczyn
oskarżony od samego początku chciał, aby organy ścigania pozyskały pełną wiedzę oraz dowody popełnienia przez
niego przestępstwa. Tego rodzaju zachowania trudno uznać za racjonalne. Wydaje się jednak prawdopodobne, że były
one zdeterminowane zaburzeniami psychicznymi stwierdzonymi u oskarżonego przez biegłych lekarzy psychiatrów.
Na pewno obiektywnym dowodem w sprawie, potwierdzającym wiarygodność wyjaśnień złożonych przez oskarżonego
jest fotografia z monitoringu, dokumentująca obecność oskarżonego na stacji BP w Z. w dniu 5 sierpnia 2012r.
W świetle powyższych okoliczności za wiarygodne Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego R. K..
Zważywszy na treść opinii sądowo psychiatrycznej, stwierdzającej ograniczoną w stopniu znacznym poczytalność
oskarżonego w chwili popełnienia zarzuconego mu czynu, Sąd w wyroku w odpowiednim zakresie zmienił opis czynu
oraz przyjął kwalifikację prawną z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk przy zastosowaniu art. 31§2 kk.
Za popełnienie przypisanego czynu, Sąd wymierzył oskarżonemu G. P. karę ograniczenia wolności w postaci
obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze jednego roku i dwóch
miesięcy, uznając iż orzeczenie kary pozbawienia wolności, w realiach niniejszej sprawy jawiłoby się dla oskarżonego
zbyt surowe. O wyborze rodzaju kary zdecydowało przede wszystkim ujawnienie przez oskarżonego wszystkich
istotnych aspektów popełnienia czynu zabronionego jak również działanie w warunkach ograniczonej poczytalności.
Sąd miał jednocześnie na względzie dotychczasową karalność oskarżonego oraz działanie w warunkach recydywy
określonej w art. 64§1 kk, dostrzegając przy tym, iż oskarżony ostatni raz został skazany w 2006 roku, a więc przez
ostatnie 10 lat nie naruszał porządku prawnego. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do
stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni wymagane cele w zakresie zarówno indywidualnego
jak i społecznego oddziaływania.
Zważywszy na wniosek złożony na podstawie art. 46§1kk, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. K.,
kwotę 6.000 zł. tytułem naprawienia szkody oraz zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciążył
Skarb Państwa. Na podstawie art. 63§1 kk orzekł w przedmiocie zaliczenia na poczet kary okresu pobawienia wolności
oskarżonego w niniejszej sprawie oraz na podstawie art. 44§2 kk, w przedmiocie dowodu rzeczowego.