Pasterze u żłóbka / Łk 2,15-20

strzegła. nabywaj mądrości, nabywaj rozwagi, nie zapominaj słów moich ust! Nie gardź nią,
bo ciebie ocali, ukochaj ją, będzie cię strzegła. Podstawą mądrości: zdobywaj mądrość, za
wszystko, co masz, mądrości nabywaj! Ceń ją, a czcią cię otoczy, okryje cię sławą, gdy ją
posiądziesz; włoŜy ci wieniec wdzięczny na głowę, obdarzy zaszczytną koroną.
Oz 14,10 KtóŜ jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozwaŜył?» Bo drogi
Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.
Uroczystość BoŜego Narodzenia
/Msza o świcie/
Łk 2, 15-20
15.
20. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co
słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Łk 18,41-43 Co chcesz, abym ci uczynił? Odpowiedział: Panie, Ŝebym przejrzał.. Jezus
mu odrzekł: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim,
wielbiąc Boga. TakŜe cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.
Łk 19,37-38 ZbliŜał się juŜ do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów
poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno:
«Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na
wysokościach».
1 Krn 29,10-12 Potem Dawid błogosławił Pana wobec całego zgromadzenia i tak mówił:
«Bądź błogosławiony, o Panie, BoŜe ojca naszego, Izraela, na wieki wieków! Twoja jest, o
Panie wielkość, moc, sława, majestat i chwała, bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest
Twoje; do Ciebie, Panie, naleŜy królowanie i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą, Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim siła i
moc, ręką Twoją wywyŜszasz i utwierdzasz wszystko.
Ps 72,17-19 Imię jego niech trwa na wieki; jak długo świeci słońce, niech wzrasta jego
imię! Niech się wzajemnie nim błogosławią! Niech wszystkie narody ziemi Ŝyczą mu
szczęścia! Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda! Błogosławione na
wieki chwalebne Jego imię; niech się cała ziemia napełni Jego chwałą! Niech się tak stanie niech się stanie!
Ps 106,47-48 Ratuj nas, Panie, BoŜe nasz, zgromadź spośród narodów, abyśmy wielbili
święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków
na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!
Ps 107,6-9 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi. I powiódł ich
prostą drogą, tak Ŝe doszli do miasta zamieszkałego. Niech dzięki czynią Panu za Jego
miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich, bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i
łaknącego napełnił dobrami.
Dz 2,46-47 Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach,
przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich
Ŝyczliwie. Pan zaś przymnaŜał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia
Dz 11,18 Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: «A więc i poganom udzielił
Bóg łaski nawrócenia, aby Ŝyli».
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do
siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym
nam Pan oznajmił.
16. Udali się teŜ z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leŜące w
Ŝłobie.
17. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym
Dziecięciu.
18. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
19. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozwaŜała je w swoim
sercu.
20. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i
widzieli, jak im to było powiedziane.
21. Gdy nadszedł dzień ósmy i naleŜało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię
Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki].
15. Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem
do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o
czym nam Pan oznajmił.
Wj 3,2-6 Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu.
MojŜesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy MojŜesz
powiedział do siebie: Podejdę, Ŝeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego
krzew się nie spala? Gdy zaś Pan ujrzał, Ŝe MojŜesz podchodził, Ŝeby się przyjrzeć, zawołał
Bóg do niego ze środka krzewu: MojŜeszu, MojŜeszu! On zaś odpowiedział: Oto jestem.
Rzekł mu Bóg: Nie zbliŜaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyŜ miejsce, na którym stoisz, jest
ziemią świętą. Powiedział jeszcze Pan: Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama,
Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. MojŜesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na
Boga.
Ps 111,2 Wielkie są dzieła Pańskie, mogą ich doświadczyć wszyscy, którzy je miłują.
Mt 2,1-2 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto
Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król
Ŝydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu
pokłon».
Mt 2,9-11 Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na
Wschodzie, szła przed nimi, aŜ przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię.
Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką
Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu
dary: złoto, kadzidło i mirrę.
Mt 12,42 Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je;
poniewaŜ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej
niŜ Salomon.
16. Udali się teŜ z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę,
leŜące w Ŝłobie.
£k 1,39 W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego
jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» - to znaczy: Piotr. Nazajutrz Jezus
postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa. Jezus powiedział do niego: «Pójdź za Mną!».
Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra. Filip spotkał Natanaela i
powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał MojŜesz w Prawie i Prorocy Jezusa, syna Józefa z Nazaretu». Rzekł do niego Natanael: «CzyŜ moŜe być co dobrego z
Nazaretu?» Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz!»
J 4,28-29 Kobieta zaś zostawiła swój dzban i odeszła do miasta. I mówiła tam ludziom:
«Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: CzyŜ On nie
jest Mesjaszem?»
miasta w pokoleniu Judy.
Koh 9,10 KaŜdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie
ma Ŝadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty
zdąŜasz.
£k 2,7 Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i połoŜyła w Ŝłobie,
gdyŜ nie było dla nich miejsca w gospodzie.
£k 2,12 A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leŜące
w Ŝłobie».
Mt 2,11 Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i
oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
£k 19,32 Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział.
17. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym
Dziecięciu.
£k 2,36-38 Była tam równieŜ prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo
podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat Ŝyła z męŜem i pozostawała wdową.
Liczyła juŜ osiemdziesiąty czwarty rok Ŝycia. Nie rozstawała się ze świątynią, słuŜąc Bogu w
postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła
o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
£k 8,39 «Wracaj do domu i opowiadaj wszystko, co Bóg uczynił z tobą». Poszedł więc i
głosił po całym mieście wszystko, co Jezus mu uczynił.
Ps 16,9-10 Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje, a ciało moje będzie
spoczywać z ufnością, bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny
Tobie zaznał grobu.
Ps 66,16 Wszyscy, co się Boga boicie, chodźcie i słuchajcie, chcę opowiedzieć, co uczynił
On mojej duszy!
Ps 71,17-18 BoŜe, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje
cuda. Lecz i w starości, i w wieku sędziwym nie opuszczaj mnie, BoŜe, gdy moc Twego
ramienia głosić będę, całemu przyszłemu pokoleniu - Twą potęgę,
Ml 3,16 Tak mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uwaŜał i to posłyszał.
Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim dla dobra bojących się Pana i czczących Jego
imię.
J 1,41-46 Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» - to
znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty
18. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze
opowiadali.
Iz 1,3 Wół rozpoznaje swego pana i osioł Ŝłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie
zna, lud mój niczego nie rozumie.
£k 2,33 A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
£k 2,47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i
odpowiedziami.
£k 1,65-66 I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei
rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to
sobie do serca i pytali: «KimŜe będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
£k 4,36 Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: «CóŜ to za słowo? Z
władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą».
£k 5,9-10 I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb,
jakiego dokonali; jak równieŜ Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami
Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił».
Iz 8,18 Oto ja i dzieci moje, które mi dał Pan, stanowimy wieszcze znaki w Izraelu od Pana
Zastępów, co na górze Syjon przebywa.
19. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozwaŜała je w
swoim sercu.
Łk 2,51 Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego
chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.
Łk 1,66 A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «KimŜe będzie to
dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Łk 9,43-44 A wszyscy osłupieli ze zdumienia nad wielkością Boga. Gdy tak wszyscy
pełni byli podziwu dla wszystkich Jego czynów, Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce
ludzi».
Prz 4,2-9 Udzielam wam cennej nauki: nie gardźcie mym pouczeniem, bo i ja byłem
synem u ojca, kochanym, jedynym dla matki, a tymi słowami mnie uczył: Niech będą w tym
sercu zamknięte wskazania, strzeŜ mych nakazów, byś Ŝył; nabywaj mądrości, nabywaj
rozwagi, nie zapominaj słów moich ust! Nie gardź nią, bo ciebie ocali, ukochaj ją, będzie cię